พอเห็นหยวนเสี่ยวกังรับเรซูเม่ไป เซียวเจียลี่ก็ลิงโลดขึ้นมาเธอถลึงตาโตมองไปทางหลี่เฟิงแค่ประโยคเดียว ก็ทำให้เธอผ่านสัมภาษณ์แล้ว!คนคนนี้เป็นใครกันแน่แผ่นหลังของหลี่เฟิงหายเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ซ มีแค่เสียงลอดออกมา"ชั้นไม่สนิทกับหล่อน"ประโยคนี้ ทำเอาเซียวเจียลี่ถ้าซีดเพราะเธอเห็นว่าหยวนเสี่ยวกังฉีกเรซูเม่ของเธอทิ้งเป็นชิ้นๆ!……"คุณหลี่กลับดีดีนะครับ"หลี่เฟิงเดินออกจากตลาดเฟอร์นิเจอร์หยวนหลงโดยมีพี่น้องหยวนเสี่ยวกังมาส่ง และเห็นเซียวเจียลี่ถูกยามสองคนลากโยนออกไปพอดีตอนเห็นเขากับซ่างกวนเสวี่ยนั่งเข้าไปในรถ เซียวเจียลี่ก็พุ่งตัวโถมเข้ามา ร้องห่มร้องไห้ "หลี่เฟิง ชั้นผิดไปแล้ว ชั้นไม่ควรด่าว่านาย ไม่ควรไล่นายอกไป นายยกโทษให้ชั้นเถอะ""นายบอกกับผู้จัดการหยวนที ให้ชั้นเป็นเลขาของเขา ขอร้องล่ะ!"ซ่างกวนเสวี่ยพอเห็นหลี่เฟิงไม่แสดงสีหน้า ก็เอ่ยขึ้นเสียงเย็นชา "ออกรถ!"กระจกรถถูกดึงขึ้น ขับตรงออกไป……บ้านตระกูลฉิน พี่น้องฉินไห่ฉินหลันมาหาผู้เฒ่าฉิน"คุณปู่รีบไปจัดการครอบครัวฉินชิงสิ พวกเขาไม่ใช่ได้แค่เอกสารรับรองการขายล่วงหน้ามา แต่ยังย้ายไปยังคฤหาสน์อาณาจักรเทียนคงก
ผู้เฒ่าฉินชี้ไปที่บ้านหรูหลังหนึ่งข้างทะเลสาบเอ่ยขึ้นว่า "นั่นคืออาณาจักรเทียนคงหรือ?""ไม่ใช่ นั่นเป็นบ้านของผู้บัญชาการทหารสูงสุดเซวียของหน่วยสงครามเมืองหลันที่เพิ่งเข้ารับตำแหน่งใหม่ อาณาจักรเทียนคงเป็นอีกหลังหนึ่ง"พนักงานชี้ไปยังสิ่งปลูกสร้างสองชั้นอีกหลังแล้วเอ่ยขึ้น"นั่นก็หมายความว่า ถ้าได้เข้าไปอยู่ก็จะเป็นเพื่อนบ้านกับผู้บัญชาการทหารสูงสุดเซวียรึ!" ครอบครัวฉินฮั่นเจียงพอได้ยินก็สองตาเปล่งประกายในอาณาจักรเทียนคง หลี่เฟิงกำลังพาฉินชิงทั้งครอบครัวเที่ยวชมอันที่จริงพวกเขาก็ยังไม่ได้ย้ายมาอย่างเป็นทางการ แค่เพื่อแม่ยายจะเอาไปโอ้อวด จึงเอาเรื่องที่พวกเขากำลังจะย้ายเข้ามาไปโพนทะนาให้คนอื่นรับรู้"จุ๊ๆ ครัวเปิดนี่กว้างจริงๆ แล้วยังห้องอาหารนี้อีก พวกเราย้ายเข้ามาวันนี้เลยดีไหม!"หลิ่วฮุ่ยฟางลูบนั่นมองนี่ หน้าแป้นเป็นดอกไม้ฉินชิงพูดขึ้นอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก "แม่เองก็ใจร้อนไปหน่อยไหม เครื่องเรือนตั้งมากมายยังไม่ได้ซื้อเลย...""ฉินชิง เธอก็ยังดูรู้ตัวเองดีอยู่สินะ รู้ว่าบ้านตัวเองเป็นพวกยาจก ซื้อเครื่องเรือนชั้นสูงเหล่านั้นไม่ไหว"เสียงถากถางเสียดหูของฉินหลันจู่ๆ ก็ดังล
นี่คิดจะจับเสือมือเปล่านี่นา ไม่ออกเงินสักแดงแล้วยังคิดจะแย่งอาณาจักรเทียนคงอีก์?หลี่เฟิงยิ้มๆ พยักหน้า "ได้..."แต่ทำว่าพอพูดออกมาก็ถูกตัดบททันที"ได้อะไรกันเล่า!"หลิ่วฮุ่ยฟางถลึงตาโตมองหลี่เฟิง "พวกเราไม่พนันหอก อาณาจักรเทียนคงเดิมทีก็เป็นของพวกเรา ฉินไห่เลิกความคิดแย่ๆ ได้แล้ว!"ฉินไห่เบ้ปาก "แกเห็นชั้นไร้เดียงสานักหรือ ชั้นก็แค่แย่ลูกเขยขยะของแกเล่นเท่านั้น พวกแกจนกันทั้งครอบครัว ถ้าไม่กล้าพนันก็อย่ามาร้อง นี่ยังกล้ามาขี้โม้อวดดีอีก"หลิ่วฮุ่ยฟางถูกเขาขัดจนหน้าเดี๋ยวเขียวเดี๋ยวขาว ทว่ากลับค้านอะไรออกไปไม่ได้ หันหน้ากลับมาบูดบึ้งอยู่ตรงนั้นหลี่เฟิงหัวเราะเย็นชา "ฉินไห่ปากของแกน่ะให้มันสะอาดหน่อย แล้วไอ้ที่พนันเมื่อครู่ยังนับอยู่หรือเปล่า!"ฉินไห่ตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าหลี่เฟิงจะกล้ารับคำท้าของตนเองเขาหัวเราะขึ้นมา ใช้สายตาเหมือนมองคนตายจ้องหลี่เฟิง เอ่ยขึ้นอย่างเหี้ยมเกรียม "ถ้าแกยังคิดจะนับ ก็นับมาเลย""หลี่เฟิงเธออย่าทำอะไรด้วยความโมโหสิ!"ฉินชิงรีบดึงหลี่เฟิง ต่อให้ครอบครัวพวกเขาจะอยู่ในอาณาจักรเทียนคงที่ดีขนาดนี้ไม่ไหว แต่ก็ยังขายให้คนอื่นได้ ดีกว่าพวกฉินไห่มาเอาเปรี
"ซู๊ด!"คนทั้งหมดสูดปาก กระทั่งครอบครัวฉินชิงยังถลึงตาโตสีหน้าคนตระกูลฉินเปลี่ยนไปมาอย่างยอดเยี่ยมเป็นพิเศษพวกเขาเพิ่งจะแดกดันหลี่เฟิงอยู่แท้ๆ บอกว่าเขาซื้อเครื่องเรือนสิบล้านไม่ไหว ตอนนี้แค่เครื่องเรือนห้องหนังสือของเขากลับราคาถึงสิบล้าน!หลี่เฟิงเดินมาตรงหน้าผู้เฒ่าฉิน ยิ้มๆ ถามขึ้นมา "ท่านผู้เฒ่า บ้านหลังนี้ใหญ่ดีไหม?""ใหญ่สิ ไม่ใช่แค่บ้านที่ใหญ่นะ ทะเลสาบข้างนอกก็ใหญ่ด้วย เหอะๆ"ท่าทีต่อเขาของผู้เฒ่าฉินเกรงใจขึ้นมามากเลยหลี่เฟิงยิ้มถาม "หรูหราดีไหม?""แน่นอนสิ บ้านหรูห้าสิบล้าน คนตั้งมากมายไม่มีใครกล้าคิดหรอก!"หลี่เฟิงยังถามกลับยิ้มๆ "ถ้ามาพักรับรองมีหน้ามีตาแน่กระมัง?""ก็ต้องมีหน้ามีตาสิ ตระกูลที่ซื้อไหวในเมืองหลันมีไม่กี่คนหรอก"ผู้เฒ่าฉินพยักหน้าหงึกหงัก ยังคิดว่าหลี่เฟิงถามแบบนี้ เพราะตัดสินใจจะเชิญเขามาอยู่ด้วย ใบหน้าจึงยิ้มแป้นแล้นหลี่เฟิงจู่ๆ ก็เก็บรอยยิ้มลง เอ่ยขึ้นเรียบๆ "แต่ของพวกนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลยนี่?"แต่ของพวกนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ?หลี่เฟิงพูดออกมาอย่างสบายๆ คำหนึ่ง และทำเอาทั้งบ้านหรูนิ่งเงียบเป็นเป่าสาก"หลี่เฟิงแกหมายความว่าอย่างไร!" ผู
"คุณสามี นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ชั้นจะอาบน้ำให้เธอแล้วนะ...""แต่งงานมาสามปี พวกเรากลับยังไม่ได้ร่วมหลับนอนกันเลย...""ก่อนที่จะหย่าร้างกัน ชั้นอยากจะมอบครั้งแรกให้เธอ..."หลี่เฟิงนั่งอยู่ในอ่างน้ำ ฉินชิงที่ทรวดทรงโค้งมนนั่งอยู่ด้านหลังเขา มือหยกเรียวยาวทั้งสองกำลังขัดสีฉวีวรรณตัวเขาหยาดน้ำอยู่บนตัวเขาทั้งสอง ในอากาศตลบอบอวลด้วยความหวานชื่นฉินชิงหยิบครีมอาบน้ำมาชโลมบนร่างกายที่กำยำนั่น สองมือลูบไล้ไปยังกล้ามหน้าท้องแปดมัดที่แข็งแกร่งของเขา ฉินชิงอดหน้าแดงขึ้นมาไม่ได้แต่ตอนที่เธอมองใบหน้าหลี่เฟิง จมูกกลับหน่วงๆ น้ำตาสายหนึ่งก็อาบร่วงลงมาหลี่เฟิงตอนนี้คอเอียง ใบหน้าที่หล่อเหลาแต่เดิมเต็มไปด้วยอาการเหม่อลอย น้ำลายไหลลงมาจากมุมปาก เป็นบ้าไปแล้วอย่างสมบูรณ์"คุณสามี สามปีนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมเธอถึงกลายเป็นแบบนี้?" ฉินชิงร้องไห้เงียบๆสามปีก่อน ค่ำคืนในห้องหอแต่งงานของเธอกับหลี่เฟิง หลี่เฟิงกลับหายตัวไปอย่างประหลาดชั่วข้ามคืน ข่าวคราวที่เจ้าบ่ายหนีงานวิวาห์ลือกันออกไป ตระกูลฉินกลายเป็นเรื่องตลกขบขันไปทั่วเมืองหลันผู้เฒ่าฉินบังคับให้ฉินชิงหย่า ฉินชิงตัดสินใจจะรอหลี่เฟิง เ
เสียงอีกฝั่งของโทรศัพท์ เหมือนโต๊ะเก้าอี้คว่ำลงเซวียจั้นหลงตื่นเต้นจนเสียงสั่นพร่า "พี่ใหญ่ พี่จริงๆ หรือ? พี่ไปที่ไหนแล้วเนี่ย!""ช่วงนี้ข่าวคราวของพี่ใหญ่หายไปเลย พวกพี่น้องร้อนรนจะเป็นบ้ากันอยู่แล้ว!""แต่ตัวตนฐานะของพี่ยังเป็นความลับสุดยอดอยู่ ถ้าไม่มีคำสั่ง พวกเราก็ไปหาพี่ไม่ได้!"หลี่เฟิงถอนหายใจแผ่วเบา "มาเจอกับพวกปลาซิวปลาสร้อยเข้าน่ะ ไม่เป็นไร ตอนนี้ฉันดีขึ้นแล้ว""หรือว่ามีคนคิดไม่ดีกับพี่? มันเป็นใคร? พี่ใหญ่ออกคำสั่งมาเลย ผมจะพาพี่น้องไปเหยียบมันให้จมดิน!" เซวียจั้นหลงพูดอย่างกราดเกรี้ยว"ไม่ต้องหรอก" หลี่เฟิงหสีหน้าเย็นชา เรื่องของตระกูลหลี่ เขาไม่อยากยืมมือคนอื่นมา จำเป็นต้องจัดการด้วยตัวของเขาเอง"ฉันมีเรื่องนึง อยากให้แกไปทำให้หน่อย""แกไปจัดการให้กลุ่มลงทุนเทียนเฟิงเข้ามาที่เมืองหลันในคืนนี้!""แล้วก็ประกาศออกไปพร้อมกันว่า จะมาลงทุนที่เมืองหลันจำนวนหมื่นล้านหยวน!""เข้าร่วมกองทัพไปสามปี หลี่เฟิงไม่ใช่แค่นำลูกน้องออกปราบปรามทะเลทรายเท่านั้น แต่ยังสร้างอาณาจักรธุรกิจแห่งหนึ่งที่ภายนอกขึ้นมาด้วย:เทียนเฟิงกรุ๊ป!"เขาจะใช้เทียนเฟิงกรุ๊ป ช่วยเหลือฉินชิง!"ครับ!"
"หลี่เฟิง นี่เธอ...หายดีแล้วหรือ?"พอเห็ฯดวงตาสุกใสของหลี่เฟิง มือน้อยของฉินชิงก็ปิดปาก เอ่ยขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อ"อืม ฉันหายดีแล้ว คุณภรรยา"หลี่เฟิงมองไปทางฉินชิง เขาที่สังหารอย่างเด็ดขาดในสนามรบ เวลานี้กลับดวงตาแดงรื้นฉับพลัน ฉินชิงน้ำตาคลอเบ้า หลั่งไหลออกมาด้วยความยินดีหลี่เฟิงโอบฉินชิงเอาไว้ในอ้อมอก หลายปีมานี้ ลำบากเธอแล้วจริงๆ"เฮอะ! หายดีแล้วทำไมกัน!"ฉินหลันหัวเราะเย็นชา "มันก็ยังเป็นคนไม่ได้เรื่องได้ราวอยู่ดีไม่ใช่เหรอ!"พูดจบ ฉินหลันก็นั่งลงไปใหม่ ชี้ไปที่มุมเก้าอี้พับตะคอกขึ้นว่า "รีบไสหัวไปนั่งตรงนั้นได้แล้ว จะมอบเงินหมื่นล้านรึ ขำตายล่ะ!"หลี่เฟิงเลิกคิ้ว กำลังจะอ้าปาก แต่กลับถูกฉินชิงห้ามไว้ ดึงเขานั่งลงมาทั้งครอบครัวนั่งลงบนเก้าอี้พับที่หัวมุม พอเห็นบนโต๊ะอื่นเต็มไปด้วยอาหารรสเลิศ แต่บนโต๊ะพวกเขากลับเสิร์ฟเพียงบะหมี่สำเร็จรูปสี่ชามผู้เฒ่าฉินที่หัวโต๊ะ มองบรรยาการที่คึกคักตรงหน้า ในใจก็เกิดความผึ่งผายขึ้น"ทุกคนเงียบหน่อย ชั้นมีเรื่องจะประกาศ!"คนทั้งหมดพอได้ยินก็หยุดคีบตะเกียบผู้เฒ่าฉินพยักหน้าอย่างพอใจ เอ่ยขึ้นว่า "ข่าวการเข้ามาของเทียนเฟิงกรุ๊ปเมื่อ
พอเห็นท่าทางมั่นอกมั่นใจของหลี่เฟิง ฉินชิงก็อดไม่ได้ที่จะลังเล พอคิดถึงสถานการณ์ในบ้านตอนนี้ จึงกัดฟันลุกขึ้นแล้วพูดว่า "คุณปู่ หนูรัรบปากว่าจะไปทวงหนี้ให้""แก! เจ้าเด็กโง่แกบ้าไปแล้วเรอะ! ถ้าแกไปถูกพี่เป้านั่นทำให้เสียโฉมขึ้นมาล่ะ คุณชายโจวเขาจะไม่เอาแกด้วยนะ!"หลิ่วฮุ่ยฟางลุกพรวดพราดอย่างร้อนรนคนทั้งหมดตกตะลึง กระทั่งผู้เฒ่าฉินเองก็ยังไม่คิดว่าฉินชิงจะรับปากพวกฉินไห่กลับหัวเราะเย็นชาขึ้นมาและฉินไห่ก็ควักเงินออกมาห้าหยวนจากในกระเป๋า โยนไปที่เท้าของฉินชิง "เห็นแก่คว้ากล้าหาญของแก ห้าหยวนนี้เอาไปเป็นค่ารถประจำทางก็แล้วกัน"ฉินหลันสองมือกอดอก เลิกคิ้วเอ่ยขึ้นว่า "นี่เป็นเรื่องที่แกขันอาสาไปทำเองนะ ถึงตอนนั้นถูกเล่นงานมาก็อย่าพูดว่าตระกูลฉินของพวกเราบีบบังคับแกไปเสียล่ะ"หลี่เฟิงกวาดสายตาเย็นผ่านคนเหล่านี้ ไม่อยากที่จะสนใจ ก็แค่พวกตัวตลกมาเต้นเหยงๆ กลุ่มหนึ่งเท่านั้นจึงจูงมือของฉินชิงเดินออกจากบ้านพักตากอากาศไปสองสามีภรรยาหลิ่วฮุ่ยฟาง ตอนนี้ก็ลนลานเหมือนมดในหม้อร้อน หลิ่วฮุ่ยฟางเอ่ยขึ้นว่า "ตอนนี้ทำได้แค่ให้คุณชายโจวช่วยเหลือแล้ว คุณชายโจวชอบเสี่ยวฉินมาตลอด..."……ตลาดซื้