บทที่ 22 อัดเหอเฉาจวิน

เขาเดินเข้าไปประคองฉินชิงลุกขึ้นมาโดยไม่สนใจสายตากินเลือดกินเนื้อของคนตระกูลฉิน "คุณภรรยา กลับบ้านกับชั้นเถอะ วางใจได้ ชั้นรับประกันว่าครั้งนี้จะไม่เกิดอะไรขึ้น"

พูดพลางประคองตัวหลิ่วฮุ่ยฟางขึ้นมา แล้วพาทั้งครอบครัวออกจากบ้านเก่าตระกูลฉิน

"ฉินชิง แกทำร้ายเหอเฉาจวินไป จะไม่มอบตัวแล้วคิดว่าหนีพ้นหรือ?"

"เสียสละตนเองเพื่อปกป้องตระกูลฉิน ดูแลบั้นปลายพ่อแม่ของแก เหอะๆ คิดให้ดีนะ..."

ทุกคนใช้คำขู่ต่างๆ นานา ทำเอาฉินชิงทีได้ยินหน้ายิ่งขาวซีด

"หลี่เฟิง เธอพาพ่อกับแม่กลับบ้านเถอะ ชั้นจะไปมอบตัว"

ออกจากบ้านเก่าตระกูลฉิน ฉินชิงจู่ๆ ก็จับมือหลี่เฟิง เอ่ยขึ้นทั้งน้ำตานองหน้า "หลังจากนี้เธอต้องดูแลพ่อกับแม่ให้ดีเข้าใจไหม ชั้นไม่เชื่อใจคนตระกูลฉิน แต่ชั้นเชื่อใจเธอ"

หลิ่วฮุ่ยฟางพอได้ยินก็ร้อนรนขึ้นแล้ว

หล่อนดึงฉินชิงแล้วพูดว่า "หลี่เฟิง ถ้าอย่างนั้นแกไปมอบตัวแทนเสี่ยวชิงเถอะ หลายปีมานี้เสี่ยวชิงต้องลำบากมามากก็เพราะแกนะ"

หลี่เฟิงใจเย็นวาบ

แต่พอคิดถึงสิ่งที่ครอบครัวฉินชิงต้องเจอในช่วงหลายปีนี้ ก็ล้วนเกิดขึ้นเพราะตนเองทั้งนั้น

เขาจึงทำเป็นเหมือนไม่ได้ยินคำพูดของหลิ่วฮุ่ยฟาง พูดขึ้นอย่างตั้งใ