LOGINShare
ตอนที่ 9 หลุดพ้นเสียที
Last Updated:
2024-12-16 11:00:39‘ท่านผู้เฒ่าหายไปไหนแล้ว?’
นางหันซ้ายหันขวาไม่พบผู้ใดทันใดนั้นก็ถูกกระชากจากคนด้านหลัง นางไม่ทันตั้งตัวเซไปซบที่หน้าอกของบุรุษตรงหน้าทันทีเมื่อเงยหน้าขึ้นไปก็พบว่าเป็นอ๋องฉินเขาออกมาตามนางทำไมกัน!
“บ้าจริงท่านกระชากข้าทำไม ข้าเกือบจะหกล้มไปแล้วนะ”
“ใครใช้ให้เจ้าออกมาข้างนอกไม่บอกกล่าวข้าเช่นนี้”
“ข้าปลุกท่านแล้วแต่ท่านไม่ยอมตื่นเสียที ข้าเพียงแต่ร้อนอยากออกมารับลมข้างนอกก็เท่านั้นเอง”
“เจ้าปลุกข้าแล้วเช่นนั้นหรือ”
“ปลุกไปแล้วพอออกมาข้างนอกก็พบทหารของท่านหลับกันทุกคน ข้าไม่มีเพื่อนคุยจึงเดินเล่นออกมาไกลไปหน่อยขอโทษท่านแล้วกัน”
นางรีบเดินเลี่ยงออกมาเพื่อกลับกระโจมทันที เมื่อเข้ามาในกระโจมลู่เหยียนซินก็ก้มลงมองที่หน้าอกของตัวเองก็พบกับแหวนหยกสองชิ้นคล้องอยู่กับสายสร้อยเส้นหนึ่ง พระเจ้า!เรื่องเมื่อครู่ไม่ใช่ความฝันนี่นา
อ๋องฉินมองตามจนนางหายลับเข้าไปในกระโจม จะเป็นไปได้อย่างไรที่ทุกคนจะหลับกันหมด ป่าแห่งนี้น่ากลัวจะมีอาถรรพ์อะไรสักอย่างไม่เช่นนั้นพวกเขาที่มีวรยุทธ์ไม่มีทางที่จะหลับขนาดที่ไม่ได้ยินเสียงผู้ใดย่างกรายเข้ามาเลย อีกทั้งลู่เหยียนซินเดินเสียงดังถึงเพียงนี้ไม่มีทางที่จะไม่มีใครได้ยินยกเว้นก็เพียงแต่พวกเขาถูกบางสิ่งบางอย่างทำให้หลับลึกไม่ได้ยินเสียงรอบข้างใดๆเลย
“พวกเจ้าผลัดเปลี่ยนเวรยามกันให้ดีๆ อย่าละทิ้งหน้าที่เหมือนเมื่อครู่นี้อีก”
เหล่าทหารทุกคนก่อนหน้านั้นรู้สึกหวั่นใจอย่างยิ่งพวกเขาคิดว่าท่านอ๋องจะสั่งลงโทษที่ละเลยต่อหน้าที่ ปล่อยให้พระชายาเดินออกไปเพียงลำพังเกือบจะพบกับอันตรายแล้ว แต่แล้วก็ต้องแปลกใจที่ท่านอ๋องรับสั่งเพียงแค่ให้ผลัดเปลี่ยนเวรยามกันใหม่ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
อ๋องฉินที่หันหลังไปสั่งทหารคนสนิทของตัวเองเรียบร้อยก็เดินตามลู่เหยียนซินเข้ามาในกระโจม เขาเห็นนางนั่งเหม่ออยู่บนเตียงมือข้างหนึ่งลูบที่สร้อยเส้นนึง
“ข้าไม่รู้มาก่อนว่าเจ้าใส่สร้อยเส้นนี้ด้วย”
“ข้าก็เพิ่งรู้ว่ามีมันอยู่เหมือนกัน”
“....” อ๋องฉินนิ่วหน้าด้วยความสงสัยกับคำตอบที่ได้
“ท่านอ๋องข้าง่วงแล้ว ราตรีสวัสดิ์นะเพคะ”
นางพูดจบก็ล้มตัวลงนอนทันทีเขาไม่ซักไซร้นางต่อ เมื่อครู่เขาเห็นนางเหมือนยืนสนทนากับใครสักคนแต่พอเดินเข้าไปใกล้กับไม่มีผู้ใดยืนอยู่เลย ไม่น่าจะมีใครเข้ามาในม่านพลังของเขาได้และไม่น่าจะมีใครหนีหายไปได้โดยไม่เห็นแม้แต่เงาเช่นนี้ ยกเว้นผู้มีวิชาสูงกว่าแต่จะเป็นผู้ใดกัน?!
เช้าวันต่อมาอ๋องฉินสั่งจัดขบวนเพื่อเดินทางออกจากป่าแห่งนี้ทันที เขามองไปรอบๆป่าก่อนจะสั่งให้ทหารทำเครื่องหมายเอาไว้เผื่อว่าพวกเขาจะวนกลับมาที่เดิมจะได้รู้ได้
ขณะที่กำลังจะออกเดินทาง ลู่เหยียนซินก็เดินมาใกล้ๆกับม้าที่อ๋องฉินนั่งอยู่
“ท่านอ๋อง”
“พวกเรากำลังจะออกเดินทางเจ้ายังจะลงมาเดินเล่นอีกทำไมกัน”
“คือว่าข้ามีเรื่องอยากจะขอร้องท่าน”
“มีสิ่งใดอีก”
“ข้าอยากให้ท่านสวมมันไว้ของสิ่งนี้เป็นเครื่องรางที่ท่านปู่ของข้าให้ข้าไว้ตั้งแต่ยังเล็ก พวกเราวนอยู่ที่ป่าแห่งนี้มานานพอสมควรแล้ว หากท่านไม่กลัวเสียเวลาก็ลองเชื่อข้าดูสักครั้งเถอะ”
อ๋องฉินชั่งใจอยู่นานแต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะรับสร้อยเส้นนั้นมาแต่อย่างใด
“หากท่านไม่อยากใส่ก็เพียงแต่ถือเอาไว้ก็ได้ แต่หากว่ามันขาดหรือหายไปข้าจะคิดท่านสามพันตำลึงเงิน”
“แหวนหยกธรรมดาจะเป็นสามพันตำลึงเงินได้เช่นไรกัน”
“ไม่อยากเสียตำลึงเงินให้ข้า ท่านก็สวมมันไว้เองสิเพคะ”
เขามองหน้านางนิ่งก่อนจะหยิบเอาสร้อยจากมือนางไป ลังเลสักครู่ก่อนจะสวมมันไว้ที่ข้อมือของเขาแทน
“ก็เท่านั้นล่ะหวังว่าพวกเราจะออกจากเขาแห่งนี้ได้นะเพคะ”
“ข้าก็คร้านจะวนในหุบเขาแห่งนี้เต็มทน”
นางเบ้ปากให้เขาก่อนจะเดินเลี่ยงไปขึ้นรถม้าของตัวเอง อ๋องฉินส่ายหัวเบาๆให้กับความไร้สาระของนาง เขามองสร้อยที่อยู่บนข้อมือของตัวเองก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเหน็ดเหนื่อย จะทำเช่นไรถึงจะออกจากหุบเขาแห่งนี้ได้กัน!
ว่ากันว่าเส้นทางไปยังเมืองจี้โจวเส้นทางสายตรงนั้นต้องใช้เวลานานนับสิบห้าวันถึงจะเดินทางถึง แต่เส้นทางลัดที่พวกเขาใช้อยู่นี้จะใช้เวลาเดินทางเพียงเจ็ดถึงแปดวันเท่านั้นแต่ต้องแลกมาด้วยเล่ห์กลของหนทางนี้ความซับซ้อนของหุบเขา อาจพบเจอค่ายกลหรือเขาวงกตหรือโจรป่าที่ดักซุ่มอยู่
มาครั้งนี้เห็นทีพวกเขาจะพบเจอกับเขาวงกตที่ต่อให้วนหาทางออกมากเท่าไหร่ก็หาไม่เจอเสียเวลาเดินทางร่วมวันหนึ่งเต็มๆ เมื่อเห็นลู่เหยียนซินเสนอทางเลือกด้วยสร้อยเครื่องลางก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนที่เขาจะรับมันไว้นาทีนี้อะไรไม่เชื่อก็ต้องเชื่อไว้ก่อน
พวกเขาเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง ครั้งนี้อ๋องฉินนำขบวนเองเดินทางมาได้สักพักก็เริ่มเห็นทางออกด้านหน้าเป็นป่าโล่งกว้างสุดลูกหูลูกตา มองเห็นภูเขาสูงอยู่อีกฟากหนึ่งบรรยากาศช่างแตกต่างไปจากป่าเมื่อครู่นี้ลิบลับกันเลยทีเดียว
สวรรค์! ในที่สุดพวกเขาก็หลุดออกมาจากป่าแห่งนั้นได้สักที หรืออาจจะเป็นเพราะสร้อยเส้นนี้หรือไม่นะที่เปิดทางให้พวกเขาหลุดพ้นออกมาได้
Related chapters
เกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย ตอนที่ 10 พระชายาป่วย
การเดินทางยาวนานต่อเนื่องเข้าสู่วันที่ห้าลู่เหยียนซินเหตุเพราะก่อนหน้านี้ร่างกายของนางเพิ่งถูกโบยมาแผลยังไม่ทันหายดี อีกทั้งการนั่งอยู่บนรถม้าทั้งวันเป็นเวลาห้าวันติดกันไม่สามารถขยับไปทางไหนได้การสั่นสะเทือนของรถม้าที่โครงเครงตลอดทางส่งผลให้ร่างกายของนางบอบช้ำขึ้นมาอีกระลอก เนื้อด้านหลังกระแทกกับแผ่นไม้หลายต่อหลายครั้งนางได้แต่อดทนมาตลอด แต่วันนี้ความเจ็บปวดกำเริบขึ้นมาอีกครั้งความรู้สึกปวดหนึบตามร่างกายเริ่มตีตื้นขึ้นมาและดูเหมือนจะส่งผลให้พิษไข้ค่อยๆ กำเริบรุนแรงขึ้นเรื่อยๆนางกินยาแก้อักเสบไว้แล้วแต่เพราะแผลด้านหลังนั้นลึกเกิน แม้จะกินยาหรือทายาทุกวันเพื่อให้ทุเลาลงไปบ้างแล้วแต่แผลก็ยังหายช้าอยู่ดีความเจ็บของบาดแผลส่งผลให้นางได้รับพิษไข้ที่รุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม เหงื่อผุดขึ้นไหลย้อยลงจากศรีษะไหลไปตามกรอบหน้าของนางแล้วหยดลงบนเสื้อผ้าจนเปียกชุ่ม นางหลับตาลงพยายามฝืนความเจ็บปวดเอาไว้“พระชายาเป็นเช่นใดบ้างเพคะ”“ข้ายังไหว” นางตอบลี่ถิงด้วยเสียงอันสั่นเครือ“ให้ข้าแจ้งท่านอ๋องหรือไม่เพคะ”“ไม่ต้อง ข้าไม่ใช่คนที่ฉินอ๋องจะเห็นใจหากรู้ว่าข้าไม่สบายมีแต่จะสมน้ำหน้าข้าเสียมากกว่า เขาอาจจะหา
Last Updated : 2024-12-17เกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย ตอนที่ 11 ระแวง
“ยังไม่ถึงจี้โจวก็จับไข้เสียแล้ว อ่อนแอเสียจริง!”อ๋องฉินจำต้องผลัดเสื้อผ้าของนางออกพลันสายตาของเขาก็มองไปเห็นร่องรอยบนแผ่นหลังของนาง ร่องรอยที่ถูกโบยยังไม่จางหายนวลเนื้อขาวใสมีรอยแดงแตกระแหงแผลบางแห่งยังคงมีเลือดไหลออกมาเล็กน้อยเหตุที่นางจับไข้ก็คงเพราะพิษจากแผลที่โดนโบยนี่เองสินะ อ๋องฉินมองนางนิ่งเหตุใดถึงอดทนได้ขนาดนี้กันสักพักจึงลงมือเช็ดตัวให้นางอีกครั้งก่อนจะนำยามาทาด้านหลังของนางอีกทีหนึ่ง ไอร้อนยังคงไม่เจือจางลงเขาจำใจต้องดึงนางมาสวมกอด กลิ่นอายความอบอุ่นที่อยู่ตรงหน้าทำให้คนตัวเล็กมุดเข้าอ้อมแขนแกร่งทันทีชายหนุ่มรู้สึกเกรงตัวตามสัญชาตญาณของบุรุษ ความนุ่มนิ่มของกายสาวที่แนบชิดกับเนื้อตัวของเขาทำให้นวลเนื้อส่วนล่างตื่นขึ้นมาทันที แต่เห็นว่านางป่วยไข้เลยต้องหยุดความคิดเหล่านั้นลงอย่างเลี่ยงไม่ได้เขาสวมกอดนางอยู่อย่างนั้นทั้งคืนเมื่อถึงรุ่งเช้าค่อยรีบออกไปสั่งการให้ทหารเริ่มจัดขบวนออกเดินทางกันต่อ เขาไม่ได้อยากแล้งน้ำใจกับนางมากนักเพียงแต่หนทางข้างหน้ายังมีผู้คนที่รอคอยการช่วยเหลือไม่สามารถช้าได้สักวินาทีเดียว“พระชายาเป็นเช่นไรบ้างเพคะ” ลี่ถิงค่อยๆ ประคองนางออกมาจากกระโจมเพื่
Last Updated : 2024-12-17เกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย ตอนที่ 12 ถึงเมืองจี้โจว
การเดินทางมายังเมืองจี้โจวนั้นกินเวลามามากกว่าเจ็ดวันแล้ว ผ่านเส้นทางทุรกันดานของชนบทที่ห่างไกลความเจริญเข้าสู่เขตชายแดนเมืองจี้โจวในวันที่แปดพอดีขบวนเคลื่อนมาใกล้ตัวเมืองมากขึ้นเรื่อยๆ สองข้างทางที่จะผ่านเข้าไปยังประตูเมืองนั้นต้องพบเจอกับหมู่บ้านน้อยใหญ่ ทิวทัศน์โดยรอบแสดงให้เห็นถึงความแร้นแค้นของชาวบ้านเป็นอย่างมาก ลู่เหยียนซินที่เลิกม่านขึ้นมองเห็นก็รู้สึกอนาจใจยิ่งนัก พืชผลทางการเกษตรแห้งแล้งล้มตายจำนวนมากผู้คนอดอยากเห็นได้ชัดจากสีหน้าที่หม่นหมองของพวกเขาเหล่านั้น อีกทั้งยังต้องมาพบเจอกับโจรป่าที่บุกปล้นสะดมกันแทบทุกวันซ้ำเติมความทุกข์ยากเข้าไปอีกโจรป่าหรือโจรภูเขาที่ชาวบ้านเรียกกันจนติดปากนั้นนับวันยิ่งเหิมเกริมขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาเหล่านั้นมาจากทั่วทุกสารทิศรวมตัวกันที่หุบเขาหูซานใกล้หมู่บ้านเหมยหลัน หมู่บ้านเหมยหลันอยู่ห่างจากตัวเมืองจี้โจวราวๆ40ลี้[1]หุบเขาหูซานนี้อยู่ใจกลางระหว่างหมู่บ้านเหมยหลันกับตัวเมืองจี้โจว เพราะความอุดมสมบูรณ์ของตัวป่าพวกเขาเลยเลือกที่จะปักหลักลงที่นั่น และลงเขาเพื่อออกปล้นบ้านเรือนชาวบ้านแทบจะทุกหมู่บ้านและเมืองอื่นๆที่ใกล้เคียงกัน เมื่อกองทัพอ
Last Updated : 2024-12-18เกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย ตอนที่ 13 นางคือหมอหญิงงั้นหรือ?
“บังอาจ! ถอยออกไปเสีย!”“พอแล้วชิงอี พวกเจ้าถอยออกไปก่อนเถอะ” นางส่งสายตาปรามไปยังองค์รักษ์หนุ่ม พวกเขาจำต้องถอยล่นออกไปแต่ก็ยังอยู่ในระยะที่สามารถปกป้องนายหญิงของพวกเขาได้“ข้าเป็นหมอ ข้ารักษานางได้”“ท่านเป็นหมอเช่นนั้นหรือ?” ชาวบ้านเหล่านั้นมองดูนางด้วยความไม่เชื่อถือเท่าใดนัก นางแต่งกายด้วยชุดธรรมดาแต่กลับมีผิวพรรณผุดผ่องไม่น่าจะใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอนทั้งยังมีทหารคอยติดตามนางอาจจะเป็นหมอหญิงจริงๆก็ได้กระมัง“เวลานี้พวกเจ้าก็ทำได้แค่ยืนดูนางเจ็บปวดจวนจะขาดใจอยู่โดยไม่สามารถทำอันใดได้ ไม่สู้ปล่อยให้ข้ารักษานางไม่ดีกว่าหรือ”“หากว่าข้ารักษานางไม่ได้ ถึงเวลานั้นพวกเจ้าอยากจะทำอะไรกับข้าก็สุดแล้วแต่ใจพวกเจ้าเถอะ”พวกเขาเห็นนางมาดีไม่ได้มีท่าทีหยิ่งยโสทั้งยังเสนอช่วยบุตรสาวของผู้ใหญ่บ้านจึงยอมถอยล่นออกไปด้านหลังทันที“ขออภัยแม่นางที่พวกข้าเสียมารยาท เมื่อคืนพวกเราชาวบ้านถูกโจรภูเขาบุกปล้นพวกมันสังหารชาวบ้านไปหลายชีวิตทั้งยังจับตัวผู้หญิงในหมู่บ้านไปอีกหลายคน ใครขัดขืนพวกมันฆ่าทิ้งทันทีลูกสาวของข้าต่อสู้กับพวกมันจึงได้รับบาดเจ็บเช่นนี้ทางการส่งท่านหมอมาเพียงคนเดียวไม่สามารถรักษาทุกคนได้ทั
Last Updated : 2024-12-18เกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย ตอนที่ 14 หมู่บ้านมู่หลาง
เมื่อแม่ทัพฮั่วเดินทางมาถึงหมู่บ้านมู่หลางเขาถึงกลับต้องตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้าทันที เมื่อคืนเวลาประมาณยามโฉว่ (01.00-02.59 น.) เขาได้รับรายงานมาว่าหมู่บ้านแห่งนี้และหมู่บ้านโดยรอบเมืองจี้โจวถูกโจรป่าบุกปล้น เขารีบส่งกองกำลังทหารมาช่วยแต่เพราะข่าวสารที่ล่าช้าเกินไปจึงมาไม่ทันการ ชาวบ้านถูกสังหารไปหลายชีวิตพวกทหารรุดหน้าไปช่วยหญิงสาวที่ถูกจับตัวไปและพึ่งจะส่งถึงมือชาวบ้านก็เช้าตรู่นี่เอง แม่ทัพฮั่วส่งท่านหมอโจหมอที่มีชื่อเสียงที่สุดในตัวเมืองจี้โจวมาช่วยรักษาคนเจ็บที่นี่ เขาไม่สามารถส่งหมอออกมาได้หลายคนนักเพราะเมื่อคืนหมู่บ้านรอบๆก็ถูกปล้นเช่นกัน จึงต้องแบ่งท่านหมอกระจายกันออกไปตามหมู่บ้านต่างๆ หมู่บ้านมู่หลางดูจะได้รับความเลวร้ายที่สุดพวกโจรป่าบุกฆ่าไม่เว้นหญิงชายทั้งยังเผาบ้านเรือนไปหลายหลัง พอมาเห็นด้วยตาของตนเองจึงรู้สึกหดหู่ใจยิ่งนัก“ทำความเคารพท่านแม่ทัพขอรับ”“ทำไมพวกเจ้าถึงยืนอยู่ตรงนี้ล่ะข้าได้ยินมาว่าพระชายาก็มาด้วย แล้วตอนนี้นางไปอยู่เสียที่ไหน”ก่อนหน้านี้เขามาถึงหน้าหมู่บ้านก็มองเห็นรถม้าจอดอยู่หนึ่งคันแต่เมื่อมองเข้าไปกลับไม่เห็นผู้ใดเลยสักคน แม่ทัพฮั่วหันมองไปโดยรอบเข
Last Updated : 2024-12-19เกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย ตอนที่ 15 การมาของหยางซูฉิน Part1
“ท่านดูหงุดหงิดใจไม่เป็นตัวเองเอาเสียเลย เป็นอะไรไปนางทำอะไรให้ท่านกัน”“ไม่ใช่เสียหน่อย ข้าเพียงแต่…”“หืม”“แล้วเหตุใดข้าต้องมานั่งอธิบายให้เจ้าฟังด้วย!”“ฮ่าฮ่าฮ่า ท่านอ๋องหากอยากได้ที่ปรึกษาข้าพร้อมตลอดเวลานะ”“พูดบ้าอะไรของเจ้า ไปไกลๆข้าเลยนะ”พวกเขาเงียบปากลงทันทีเมื่อเห็นลู่เหยียนซินเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ“สถานการณ์เป็นเช่นใดบ้างพ่ะย่ะค่ะพระชายา” เป็นชิงอีที่เอ่ยปากถามนางก่อน“น่าจะคงที่แล้วล่ะคงต้องรบกวนท่านแม่ทัพช่วยเปลี่ยนท่านหมอมาดูแลที่นี่ต่อด้วยนะเจ้าคะ ท่านหมอโจเองก็อยู่ที่นี่มาทั้งคืนแล้วต้องให้เขาพักผ่อนบ้าง”“ไม่มีปัญหา ข้าจะรีบสั่งการไปเดี๋ยวนี้พ่ะย่ะค่ะพระชายา”อ๋องฉินขมวดคิ้วมองนางนิ่งลู่เหยียนซินไม่ทันสังเกตเขาอันที่จริงแล้วนางไม่ได้สนใจเขามากกว่า นางเหนื่อยล้าเต็มทนปากก็หาวหวอดออกมาอย่างไม่รักษากิริยาสักนิด“พวกเรากลับกันเถอะข้าเหนื่อยอยากนอนพักเต็มทนแล้ว” นางบอกกล่าวก่อนจะเดินมุ่งหน้าไปยังรถม้าของตนทันทีอ๋องฉินยืนส่ายหน้ากับตัวเองคล้ายเอือมระอากับพฤติกรรมของนางเต็มทีแต่หลังจากนั้นก็อดอมยิ้มไม่ได้ อารมณ์เดือดเมื่อครู่หายไปโดยไม่รู้ตัวพลอยทำให้ทุกคนซึ่งยืนมองอยู่อด
Last Updated : 2024-12-19เกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย ตอนที่ 16 การมาของหยางซูฉิน Part2
“คาราวะพระชายาฉินเพคะ""อืม"ลู่เหยียนซินตอบกลับเพียงคำเดียวก่อนจะตั้งท่าเดินเลี่ยงไปยังห้องนอนของนาง"เดี๋ยวก่อน!" เสียงดุดันของบุรุษแทรกเข้ามาทันทีลู่เหยียนซินหยุดชะงักก่อนจะหันกลับมามองบุรุษที่เรียกขานนางด้วยความไม่สบอารมณ์ยิ่ง นางจึงหันหลังไปสั่งให้ลี่ถิงล่วงหน้าไปรอที่ห้องก่อน"วันนี้เจ้าหายไปไหนมา""ข้าหรือ?""แล้วเจ้าคิดว่าข้าถามผู้ใด""ข้าก็เพียงแต่คิดว่าท่านอ๋องจะสนใจสตรีผู้งามพร้อมไปด้วยกิริยาและหน้าตาที่อยู่ตรงหน้าท่าน ไม่สนใจจะใคร่ถามว่าข้าหายไปไหนมา""เจ้าอย่าได้ต่อปากต่อคำให้มากนัก ข้าเพียงแต่ถามเจ้าว่า...""ข้าไปเดินเล่นมาเพคะ"คริ๊ก…~ลู่เหยียนซินหันมองตามเสียงหัวเราะทันที ทั้งจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความไม่พอใจยิ่ง"หม่อนฉันทำให้พระชายาไม่พอพระทัยหรือเพคะ ขออภัยด้วยเพคะหม่อมฉันไม่ได้ตั้งใจ""ไม่เป็นไรข้าไม่ถือสา ก็เพียงแค่นึกว่าเจ้าจะมีมารยาทมากกว่านี้"หยางซูฉินได้ยินดังนั้นก็ชักสีหน้าไม่พอใจขึ้นมาทันที ก่อนจะเหมือนนึกขึ้นได้จึงรีบปรับสีหน้าเป็นเศร้าใจแทน"หม่อมฉันเป็นเพียงหญิงสาวธรรมดา ไหนเลยจะถูกอบรมเยี่ยงชนชั้นสูงเฉกเช่นพระชายาได้ล่ะเพคะ""ถ้าข้าจำไม่ผิดเจ้าเป็นบ
Last Updated : 2024-12-20เกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย ตอนที่ 17 อยู่ๆก็จะคลอด
วันถัดไปอ๋องฉินสั่งเรียกแม่ทัพทั้งสองประชุมหารือเรื่องปราบโจรภูเขา พวกเขาหารือกันตั้งแต่เช้าตรู่จนตอนนี้ก็ยังไม่มีผู้ใดก้าวเท้าออกมาเลยสักคนหลี่เจ้อหยูบ่าวรับใช้ประจำกายของแม่ทัพฮั่วรีบควบม้าตรงดิ่งมายังจวนเจ้าเมืองด้วยความเร่งรีบ เมื่อมาถึงหน้าจวนเขาลนลานลงจากหลังม้าและรีบวิ่งเข้าไปในจวนจนแทบจะสะดุดกับขอบประตู ยังดีที่ทหารหน้าประตูรับไว้ได้ทัน คนผู้นี้มาที่จวนแห่งนี้กับท่านแม่ทัพฮั่วอยู่บ่อยครั้งจนเป็นที่เคยชิน ทหารเหล่านั้นจึงปล่อยให้เขาเข้าไปด้านในไม่ได้ขวางเอาไว้เขารีบวิ่งเข้ามาในจวนด้วยความรวดเร็วแม่ทัพฮั่วมองเห็นมาแต่ไกลแล้ว หากไม่มีเหตุการณ์ใดที่สำคัญจริงๆ คนผู้นี้จะไม่กล้าเข้ามารบกวนในเวลาแบบนี้เป็นแน่“นายท่าน นายท่านขอรับ!”“มีเรื่องอะไร”“ฮูหยิน ฮูหยินตกเลือดขอรับ เวลานี้มีอาการคล้ายจะคลอดแล้วขอรับนายท่าน”“อะไรนะ! นางเพิ่งตั้งครรภ์ได้เพียงเจ็ดเดือนจะคลอดแล้วได้เช่นไรกัน!”“เจ้ารีบกลับไปดูนางเถอะ” อ๋องฉินเอ่ยปากบอกก่อนจะลุกขึ้นแล้วสั่งให้บ่าวเตรียมม้าเอาไว้“เตรียมม้าให้ข้าเร็วเข้า”ระหว่างทางเดินออกไปหน้าประตูจวน หลี่เจ้อหยูก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในจวนทันที“นายท่า
Last Updated : 2024-12-20
Latest chapter
เกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย ตอนพิเศษ 2 - ชีวิตจะไม่เหงาอีกต่อไป
“ตอนนี้เด็กๆก็ไม่อยู่แล้ว เจ้าคิดถึงพวกเขาหรือไม่”“แน่นอนสิเพคะใครบ้างที่ไม่คิดถึงพวกเขากัน ข้าเองก็ไม่เคยห่างกับลูกๆนานขนาดนี้มาก่อนเลย”เด็กทั้งสองเดินทางไปเมืองจี้โจวนับดูแล้วก็เป็นเวลาสามเดือนเต็มพอดี ไม่เพียงแค่พวกเขาสองสามีภรรยาที่คิดถึงเด็กๆใจจะขาด แต่คนในวังก็ไม่ต่างกัน เด็กสองคนนี้ฉลาดเฉลียวเป็นที่รักใคร่ของคนทั้งวัง หรืออาจจะทั้งเมืองหลวงก็เป็นได้ เมื่อพวกเขาไม่อยู่ที่แห่งนี้ก็พลันเงียบงันลงทันใดอ๋องฉินมองใบหน้าเศร้าสร้อยของภรรยารัก ก่อนจะระบายยิ้มออกมาบางๆ“ถ้าเช่นนั้นพวกเราไปเยี่ยมกันดีหรือไม่”“จะหาเวลาไหนไปล่ะเพคะงานของท่านกับข้าต่างก็ล้นมือกันไปหมด บางวันเราสองคนแทบจะไม่ได้คุยกันด้วยซ้ำเจอหน้ากันแค่ตอนกลางคืนไม่ทันพูดคุยก็เผลอหลับกันไปแล้ว”“ก็จริง หากเจ้าเหงานักเช่นนั้นพวกเราควรมีน้องให้หลิงหลิงอีกสักคนดีหรือไม่”นางได้ยินดังนั้นก็ขึงตาใส่เขาทันที“ไม่น่าจะใช่วิธีการแก้ปัญหาที่ดีกระมังเพคะ”“แต่ข้าว่าน่าจะเป็นการแก้ไขปัญหาระยะยาวที่ดีมากๆ อย่างน้อยก็ยืดไปได้อีกสักสี่ห้าปี ราชสำนักน่าจะใช้งานเราน้อยลงบ้า
เกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย ตอนพิเศษ 1 - น้องเล็กสุดแสบ
6 ปีต่อมา-เมืองจี้โจว-“ท่านพี่ จะให้ข้าไปด้วยหรือไม่” เยว่เหวินหลิงเอ่ยถามพี่ชายฝาแฝดของนางด้วยเสียงอันเบา“ไม่ต้องหรอก”เยว่เหวินหลิงแม้จะดูแก่นๆไปบ้างแต่นางเชื่อฟังผู้เป็นพี่ชายมาโดยตลอด ได้ยินแบบนั้นก็เกาหัวแกรกๆ“อ้อ เช่นนั้นข้าจะกลับไปที่จวนก่อนท่านพี่ก็กลับไวๆนะเจ้าคะ”เยว่เหวินหลงพยักหน้าให้นาง หลังจากส่งหลิงหลิงขึ้นรถม้าแล้วเยว่เหวินหลงก็เดินตรงไปข้างหน้าเลี้ยวซ้ายเดินต่อไปอีกยี่สิบกว่าเก้าก็ถึงรถม้าของฮั่วเฟิงอวี้ เขากระโดดขึ้นไปบนรถม้าแล้วเข้าไปนั่งลงด้านในข้างเฟิงอวี้“ท่านพี่เฟิงอวี้ รอข้านานหรือไม่”“ไม่เลย ทีแรกข้าคิดว่าเจ้าจะพาหลิงเอ๋อร์มาด้วยเสียอีก”“นางพูดมากเกินไป เลี่ยงได้ก็ควรเลี่ยง”“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าก็ช่างว่าน้องสาวตัวเองไปได้ นางน่ารักขนาดนั้นทำไมถึงชอบพูดจาทำร้ายจิตใจนางอยู่เรื่อยกันเล่า”สารถีประจำจวนแม่ทัพฮั่วเมื่อเห็นว่านายน้อยทั้งสองเข้าไปนั่งบนรถม้าเรียบร้อยแล้วก็เริ่มขี่รถม้าออกจากเมืองทันทีเยว่เหวิ
เกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย ตอนที่ 44 บทส่งท้าย_สีสันของชีวิตคู่
-สี่ปีผ่านไป-วันเวลาผ่านไปปีแล้วปีเล่าตลอดระยะเวลาสี่ปีมานี้เด็กทั้งสองคนเติบโตขึ้นมาภายใต้การเลี้ยงดูของทุกคน ใช่แล้ว! ทุกคนช่วยกันเลี้ยงดูแทนนางจริงๆพักนี้ท่านหญิงน้อยดูจะตัวอวบอ้วนขึ้นมามาก เพราะไม่ว่าผู้ใดที่แวะมาเยี่ยมนางที่จวนล้วนหยิบเอาขนมหวานและของกินต่างๆติดมือมาให้นางทั้งนั้นคนในวังยิ่งแล้วใหญ่ขนมหวานมากมายตระการตาถูกประเคนใส่ปากนางไม่ยั้ง ฮองเฮาเองดูจะมีความสุขมากที่เห็นปากน้อยๆของนางเคี้ยวขนมอย่างเอร็ดอร่อยรัชทายาทก็ไม่น้อยหน้าเช่นกันทรงเสด็จไปต่างเมืองเมื่อกลับมาก็มักจะนำของเล่นขนมแปลกๆ มาฝากเด็กๆ ที่ขาดไม่ได้เลยคือขนมหวานของโปรดของนาง‘ทุกคนล้วนต้องการให้ลูกของนางอ้วนเป็นหมูใช่หรือไม่นะ’ลู่เหยียนซินใช้วิชาความรู้ของนางเปิดสถานศึกษาวิชาการแพทย์ นางนำความรู้ของนางที่มีอยู่ออกมาถ่ายทอดให้แก่เหล่าบัณฑิตและผู้ต้องการสอบเข้าเป็นหมอหลวง ถึงอย่างนั้นก็ยังมีหมอหลวงในวังหลวงแห่กันมาร่ำเรียนจากนางกันมากมายเช่นกันในสถานศึกษาแห่งนี้ไม่ได้เป็นเพียงการสอนวิชาแพทย์แต่เป็นสถานศึกษาสำหรับเด็ก
เกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย ตอนที่ 43 พระชายาจะคลอดแล้ว
เพราะลู่เหยียนซินที่ถูกสั่งห้ามไม่ให้ออกจากจวนก็รู้สึกเบื่อหน่ายยิ่งนัก วันเวลาผ่านไปจนครรภ์ของนางเข้าสู่เดือนที่เก้านางกำลังเดินออกมาจากห้องอาบน้ำขณะผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไหลออกมาจากต้นขาของนาง นางก้มมองดูถึงกับต้องรีบสูดหายใจเข้าปอดช้าๆเพื่อลดอาการตื่นเต้น ถุงน้ำคล่ำของนางแตกแล้ว!“ลี่ถิง มาช่วยข้าที”ลี่ถิงที่กำลังนั่งจัดของขวัญต้อนรับคุณหนูคุณชายน้อยอยู่นั้นก็ตกใจเสียงตะโกนเรียกของพระชายา รีบวิ่งไปยังห้องอาบน้ำทันที“พระชายา เกิดอะไรขึ้นเพคะ”นางเห็นเพียงพระชายาสวมเสื้อเพียงชั้นเดียวจึงรีบเข้าไปพยุงทันที“ดูเหมือนว่าข้าจะคลอดแล้ว ตามหมอหลวงเร็วเข้า”“เช่นนั้นให้หม่อมฉันประคองพระชายาไปที่ห้องคลอดก่อนนะเพคะ”นางไม่กล้าทิ้งพระชายาไว้คนเดียวจึงตะโกนเรียกชิงอีที่ตอนนี้คอยให้อาหารเสือสองตัวอยู่ด้านนอกตำหนัก เมื่อได้ยินเสียงเรียกเขาก็รีบวิ่งมาทันที“มีอะไรหรือ”“พระชายาจะคลอดแล้ว ตามหมอหลวงเร็วเข้า”“จะ…จะคลอด จะคลอดแล้วหรือ”“เอ้า! ยืนอึ้งทำไม รีบไปสิ!”“ได้ ได้ ท่านห
เกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย ตอนที่ 42 เป็นฝาแฝด
เช้าวันต่อมาลู่เหยียนซินกำลังหยอกล้อกับลูกเสือน้อยสองตัวที่มีนามว่าเปาเปาและจ้านจ้านอยู่ที่สวนดอกไม้หน้าตำหนักใหญ่ นางเป็นคนตั้งชื่อให้พวกมันด้วยตัวของนางเอง“พระชายา”เสียงหวานใสดังขึ้นด้านหลังนาง ลู่เหยียนซินหันไปมองก็พบว่าเป็นหยางซูฉินยืนอยู่ตรงทางเข้าอุทยาน ด้านหลังเป็นแม่ทัพหยางที่ยืนซ้อนหลังนางอีกทีหยางซูฉินค้อมคำนับทำความเคารพลู่เหยียนซินทันที ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆนาง อ๋องฉินเดินมายืนข้างๆนางแล้ว“พระชายาหม่อมฉันมีเรื่องอยากจะสนทนากับพระองค์สักนิดได้หรือไม่เพคะ”“ได้สิ ข้าคงต้องฝากเปาเปากับจ้านจ้านไว้กับพวกท่านก่อน”“ข้าน้อยไม่ค่อยจะถูกโฉลกกับพวกเสือเท่าไหร่นะพ่ะย่ะค่ะพระชายา” เสียงแม่ทัพหยางเอ่ยขึ้นสีหน้าเขาดูหวาดหวั่น‘ก็แค่ลูกเสือตัวน้อยๆพวกเขาจะกลัวอะไรกันนักหนา’ นางหันมองไปยังฉินอ๋อง“ไปเถอะ”ลู่เหยียนซินยิ้มหวานก่อนจะเดินนำหยางซูฉินไปยังศาลาริมสวนดอกไม้“เจ้ามีอะไรจะพูดกับข้าเช่นนั้นหรือ”หยางซูฉินตอนนี้ดูสงบเสงี่ยมลงเป็นอย่างมาก ชุดที่นางสวมใส่ไม่มีความหรูหราเช่นเคย
เกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย ตอนที่ 41 อย่าไปเลยนะ
“ความจริงแล้วข้าไม่ใช่ลู่เหยียนซิน”นางมองออกไปก็เห็นสายตาที่นิ่งสงบของเขามองนางอยู่ก่อนแล้ว“ท่านไม่คิดจะตกใจหน่อยหรือ”“ข้ารู้มานานแล้วว่าเจ้าไม่ใช่นาง”“ท่าน! ท่านรู้ได้เช่นไรกัน”“ทุกสิ่งในตัวเจ้านั้นเปลี่ยนไปความรักความห่วงใยที่เจ้ามีต่อทุกคนที่ลู่เหยียนซินคนก่อนหน้านั้นไม่เคยมี”“ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร ข้าขอยืนยันว่าข้ารักที่เจ้าเป็นตัวของเจ้าเองในตอนนี้”ทันใดนั้นแหวนที่สวมอยู่บนนิ้วของนางก็พลันเกิดประกายแสงวาววับขึ้นมาประตูค่อยๆเปิดออกให้เห็นภายใน อ๋องฉินแรกเริ่มไม่ได้ตื่นตกใจกับสิ่งที่เห็นแต่ไม่นานนักเขาก็เบิกตากว้างขึ้นมาทันทีลู่เหยียนซินที่ไม่หันไปมองก็รู้ว่าข้างในคือที่ไหน แต่เมื่อมองตามสายตาที่เบิกกว้างของเขาไปก็พลันตกใจขึ้นมาทั้งยังสงสัยว่ามันมาโผล่ในที่แห่งนี้ได้เช่นไรกันห้องพักแพทย์ที่นางเข้าไปพักผ่อนหลังการผ่าตัดคลอดแม่ลูกคู่นั้นเกิดเป็นภาพให้เห็นหลังประตูบานนั้นนางคิดว่าที่อ๋องฉินตื่นตกใจไม่น่าจะใช่เห็นประตูบานนี้ แต่เป็นนางอีกคนในนั้นที่ก้มหน้าลงนอ
เกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย ตอนที่ 40 หากข้าไม่ใช่ลู่เหยียนซิน
เย็นวันนี้เหตุเพราะเขาดื่มสุรากับเสด็จปู่ไปถึงสองไหและส่วนใหญ่เป็นเขาที่ยกดื่มอยู่ฝ่ายเดียวทำให้อาการมึนเมามีมากเกินควบคุมอีกทั้งได้ยินว่าพระชายาของตนนั้นตั้งครรภ์แล้ว ความเมาที่ยังไม่ทันสร่างบวกกับความดีใจทั้งตื่นตกใจผสมปนเปกันเข้ามา ทำให้เลือดลมของเขาวิ่งพ่านจนเกิดอาการหน้ามืดหงายหลังล้มดังตึงลงไปทันทีเมื่อฟื้นขึ้นมาก็ยังคงรู้สึกเวียนศรีษะเป็นอย่างมาก เขารีบลุกขึ้นหันมองไปรอบๆห้องก็ไม่พบใครอยู่ในห้องนี้เลย“นางหายไปไหนแล้วล่ะ?”ข่าวการตั้งครรภ์ของพระชายาฉินแพร่กระจายออกไปจนทั่วทั้งวังหลวง ผู้คนในวังต่างรู้สึกปลื้มปิติยินดีกันถ้วนหน้าฮ่องเต้และฮองเฮาเมื่อทรงทราบข่าวก็เสด็จมาที่ตำหนักซูหนิงทันทีอ๋องฉินรีบเปิดประตูออกไปเดินไปยังโถงตำหนักซูหนิงก็พบว่าลู่เหยียนซินกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ถัดไปไม่ไกลกันนัก เสด็จปู่ ฮ่องเต้และฮองเฮาก็ประทับอยู่ตรงนั้นด้วย“เห็นหรือไม่เพคะหม่อมฉันพูดถูกหรือไม่ ว่าไว้แล้วเชียวว่านางต้องตั้งครรภ์อยู่อย่างแน่นอน”“แน่นอนสิ ข้ายังรู้เลย” ฮ่องเต้อมยิ้มอย่างภูมิใจในความเฉลียวฉลาดของพระองค์ฮอ
เกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย ตอนที่ 39 พระชายาตั้งครรภ์แล้ว
‘ดื่มสุราต้องมีความสำราญใจถึงเพียงนั้นเชียว’"พระชายา มีคนมาขอเข้าพบพ่ะย่ะค่ะ" เสียงขันทีหน้าตำหนักเข้ามารายงานคนด้านใน"ใครหรือ" นางเดินออกไปด้านนอกประตูตำหนักทั้งยังถือถ้วยน้ำชาออกไปด้วย นางยังไม่ทันยกขึ้นดื่มก็ถูกคนเรียกตัวไปอีกแล้วเมื่อมองออกไปหน้าประตูคนผู้นั้นก็เดินออกมาจากด้านหลังของทหารรักษาประตูมองไปก็รู้ทันทีว่าคือชิงอี เสื้อผ้าของชิงอีฉีกขาดเขาเดินเข้ามาหานางด้วยใบหน้าที่น่าสังเวชยิ่งนักพรู๊ด..~~ลู่เหยียนซินเดิมทีกำลังจะดื่มชาลงไปถึงกับต้องพ่นออกมาด้วยความตกใจที่เห็นสภาพขององค์รักษ์คนสนิทของอ๋องฉิน"ชิงอี เหตุใดเจ้าถึงเป็นสภาพนั้นกันเล่า"นางมองออกไปอย่างนึกสงสัยก็เห็นเฟยหยาจูงเสือขาวสองตัวเข้ามา ตอนนี้พวกมันนั่งอยู่บนพื้นหน้าพระตำหนักจ้องมองนางอย่างน่ารักน่าเอ็นดู ลู่เหยียนซินรีบก้าวเดินไปข้างหน้านางยื่นมือออกไปลูบหัวของพวกมันไปคนละหนึ่งที"เด็กดี"อ๋องฉินที่เดินตามนางออกมาถึงกับขมวดคิ้วมองไปยังเสื้อผ้าที่ขาดวิ่น ผมเผ้ารุงรัง นี่เขากล้าแต่งต
เกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย ตอนที่ 38 เด็กในร่างคนแก่
ทั้งสองเดินออกจากท้องพระโรงไปได้ไม่ไกลนักลู่เหยียนซินก็พึ่งนึกขึ้นได้ เข้าเมืองหลวงมาทั้งทีจะไม่ให้แวะไปหาเสด็จปู่คงเป็นการเสียมารยาทมากแน่ๆ อ๋องฉินที่เดินตามหลังนางมาก็หยุดเดินกะทันหันและมองนางด้วยความสงสัย ‘นางจะทำอะไรอีก?’“พวกเราไปถวายพระพรเสด็จปู่ด้วยดีหรือไม่เพคะ”“หากเจ้าเหนื่อยแล้ว วันหลังพวกเราค่อยมาใหม่ก็ยังได้”“ไม่เหนื่อยเลยสักนิดรีบไปกันเถอะเพคะ กลับมาทั้งทีคงไม่ดีนักหากพวกเราไม่ไปถวายพระพรพระองค์”“เช่นนั้นก็ได้ ตามใจเจ้า”พวกเขาเดินต่อไปยังตำหนักซูหนิงสองข้างทางก่อนเข้าสู่ตัวตำหนักเป็นอุทยานสวนดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานชูช่อสวยงาม เมื่อเดินมาถึงหน้าตำหนักก็พบเข้ากับฉางกงกงที่ยืนรออยู่นอกตำหนักแล้ว“ท่านอ๋อง พระชายา ข้าน้อยนึกว่าพวกท่านจะไม่แวะมาที่นี่เสียแล้ว”“เกิดอะไรขึ้นงั้นหรือฉางกงกง เหตุใดสีหน้าท่านถึงดูไม่ได้เอาเสียเลยล่ะ” อ๋องฉินเอ่ยปากถามออกไปเมื่อเห็นว่าสีหน้าฉางกงกงนั้นดูเคร่งเคลียดยิ่งนัก“ก็ไท่ซ่างหวงนะสิพ่ะย่ะค่ะ โวยวายใหญ่เลยว่าท่านอ๋องกับพระชายากลับมาแล้วแต่ไม่ยอมมาคารวะพระองค์เสียที ทรง
