บทที่ 6

“ว่าอย่างไรนะ!” 

ฉือหย่งหลิงโพล่งดังขึ้นมาอย่างหัวเสีย หลังจากได้ยินแม่ทัพชวี่กล่าวเช่นนั้น พิธีแต่งงานอย่างนั้นหรือ เมื่อเช้าที่ท้องพระโรงก็ทีหนึ่ง ที่ต้องตกปากรับสมรสพระราชทานอย่างไม่เต็มใจ แต่เพราะคนที่หาสตรีมาให้แต่งงานนั้น เป็นถึงฮ่องเต้แห่งแคว้นพันธมิตร ฉือหย่งหลิงจึงต้องตกปากรับคำเอาไว้ก่อน จากนั้นก็อ้างปัญหาบ้านเมืองขึ้นมา เพื่อให้การแต่งงานถูกเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด

 เพราะคิดว่าเมื่อคนรอเป็นถึงองค์หญิงผู้สูงศักดิ์ การเป็นฝ่ายรอให้บุรุษมาสู่ขอเป็นเวลานานๆ นั้น ย่อมไม่ส่งผลดีกับชื่อเสียงและสถานะองค์หญิงของแคว้นหลูที่นางต้องแบกเอาไว้ รอเวลาสักปีสองปี ฉือหย่งหลิงเชื่อว่าฮ่องเต้แคว้นหลู ที่มีอุปนิสัยยอมเสียหน้ามิได้ไม่ว่าเรื่องอะไรผู้นั้น อย่างไรแล้วเพื่อไม่ให้คนติฉินนินทาว่าองค์หญิงห้าอาจจะถูกหลอกให้รอเก้อ ฮ่องเต้แคว้นหลูจะต้องส่งราชโองการขอยกเลิกงานสมรสพระราชทาน ระหว่างตัวเขาและองค์หญิงห้ามาให้เขาอย่างแน่นอน  แต่นี่ยังไม่ทันข้ามวัน ฉือหย่งหลิงก็ต้องตกอยู่ในสถานการณ์ ถูกบังคับให้ต้องแต่งงาน หลังจากที่เพิ่งผ่านเรื่องวุ่นวายมาอีกอย่างนั้นหรือ 

 “ตอนนี้อินเอ๋อร์ของข้า ต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบ ดังนั้น เจ้าต้องรับผิดชอบนาง เพื่อรักษาเกียรติของนางเอาไว้”

“ได้อย่างไรกัน ในเมื่อข้ากับนางยังไม่ไ-”

“แต่ก็เกือบไปแล้วมิใช่หรือ รอยบนตัวของนางก็เป็นผีมือของเจ้า แทบทุกส่วนของร่างกายนาง มิใช่ว่าถูกเจ้าเห็นไปทั้งหมดแล้วหรือ”

หากมองในมุมของบุรุษที่มักไม่ได้คิดอะไรซับซ้อน การยังไม่ไปถึงขั้นสอดใส่ในเรื่องอย่างว่ากับสตรี โดยที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ ก็ย่อมคิดว่านั่นถือว่าไม่มีความเสียหายที่ต้องรับผิดชอบ แต่สำหรับสตรีแล้ว การถูกบุรุษเห็นของสงวนในร่างกาย มิหนำซ้ำยังถูกสัมผัสวาบหวามจนทิ้งร่องรอยเอาไว้เช่นนี้ ต่อสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นจำมีผู้ใดหรือไม่มีผู้ใดล่วงรู้ ก็นับว่านางได้ผ่านมือชายผู้นั้นไปแล้ว ฉือหย่งหลิงอยากจะแก้ต่างว่าตนเองก็แพะที่บังเอิญผ่านมา จึงทำให้ต้องตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้น แต่ทว่าสิ่งที่แม่ทัพชวี่กล่าวเมื่อครู่ ก็ล้วนแต่เป็นเรื่องจริง

 ในตอนนั้น แม้ฤทธิ์สุราและฤทธิ์ของนาปลุกกำหนัด ที่ผสมตีรวนกันไปอยู่ในร่างกายเขา จะทำให้เขาขาดสติไป แต่กระนั้นก็ใช่ว่าตัวเขาจะไม่รับรู้สิ่งที่ตนเองกำลังทำอยู่ เขาทั้งจูบปากนาง ลูบคลำของสงวนของคุณหนูใหญ่ฟางอิน และยังทิ้งรอยแดงสีเดียวกับกลีบดอกไม้สีแดงช้ำไว้ทั่วร่างกายของนาง ฉือหย่งหลิงในตอนนี้ จึงได้แต่ยืนนิ่ง อย่างไม่รู้จะกล่าวสิ่งใดออกมา เพื่อให้ตนเองไม่ต้องรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นนี้

“พวกเราทั้งหมดที่อยู่ที่นี่ จะต้องจัดฉากทำทีเป็นว่าแม่ทัพฉือ ที่เดินหลงทางมาถึงเรือนของอินเอ๋อร์ แล้วเกิดพบว่าบุตรสาวคนโตของข้า กำลังถูกคนร้ายผู้นี้ฉุดไปทำมิดีมิร้าย จึงช่วยนางเอาไว้ได้ทัน เจ้าและมันต่อสู้กัน จนกระทั้งคนร้ายตาย”

ไม่เพียงแค่พูดเปล่า แม่ทัพชวี่ยังเดินไปดึงดาบที่มือของชายหนุ่มฟันเข้าไปที่หน้า ลำคอและกลางลำตัวของคนร้าย จากนั้นก็คืนดาบให้กับฉือหย่งหลิง ที่เป็นเจ้าของได้ถือเอาไว้ดังเดิม เป็นการอำพลางไม่ให้ผู้ที่สั่งการอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้รู้ได้ว่า แม่ทัพชวี่ หั้วชินอ๋องและฉือหย่งหลิง รวมไปถึงทหารที่อยู่ที่นี่ รู้แล้วว่าเหตุการณ์ในคืนวันนี้ เป็นใครที่บงการอยู่เบื้องหลัง

“แม้จะเป็นการช่วยเหลืออย่างไม่ต้องการผลตอบแทน แต่ทว่า การช่วยเหลือในครั้งนี้ ทำให้ได้เห็นนางเปลือยกายต่อหน้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ ดังนั้น เจ้าจึงตัดสินใจที่จะรับผิดชอบนาง ด้วยการแต่งงาน เพื่อรักษาเกียรติ์ของนาง

 ส่วนเรื่องสมรสพระราชทานที่ฝ่าบาทประทานให้กับเจ้า เรื่องนี้ ข้าคงต้องรบกวนให้อาหั้วช่วยอีกแรง เพราะข้าจะไม่ยอมให้อินเอ๋อร์แต่งเข้าจวนสกุลฉือ ในฐานะอนุภรรยาเด็ดขาด นางจะต้องแต่งเข้าไปในฐานะฮูหยินใหญ่เท่านั้น”

หั้วชินอ๋องถอนหายใจเล็กน้อย เพราะหนึ่งคนก็สหายรัก และอีกหนึ่งคน ก็เป็นแม่ถึงทัพใหญ่ในกองกำลัง เปรียบเสมือนแขนด้านขวาของตนก็ไม่ปราน แต่จะให้รอจนกว่าจะพิสูจน์ความจริงได้ แม่นางฟางอินที่เป็นเหยื่อที่แท้จริงในเรื่องนี้ คงจะต้องทุกทรมานใจไปตลอดชีวิต และคงเป็นเรื่องยาก ที่ในอนาคตนางจะได้แต่งกับบุรุษที่สมฐานะ เพราะเรื่องนี้คงจะถูกขุดคุ้ยพูดกันไปไม่รู้จักจบสิ้น เช่นนั้น ก็ถือเสียว่าทั้งฉือหย่งหลิงและแม่นางฟางอิน ทั้งสองคงจะมีชะตาต้องกัน แต่งกันไปอาจจะได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่ดี ในตัวของอีกฝ่ายซึ่งกันและกันก็เป็นได้ แม้การพบกันจะผิดแปลกประเพณีไปมาก หั้วชินอ๋องที่เป็นผู้ใหญ่ ก็ได้แต่หวังว่าชีวิตหลังแต่งงานของทั้งคู่ จะดำเนินไปอย่างราบรื่น

เช้าวันรุ่งขึ้น ข่าวการแต่งงานของคุณหนูใหญ่ และคุณหนูรอง แห่งจวนสกุลชวี่ ก็ได้ถูกแพร่สะพัดออกมา ว่าทั้งสองจะเข้าพิธีแต่งงานในเวลาไล่เลี่ยกัน โดยผู้เป็นพี่อย่างชวี่ฟางอินจะแต่งออกไปก่อน แต่ทว่าคนที่จะส่งเกี้ยวมารับนางนั้น กลับเป็นแม่ทัพหนุ่มนามว่าฉือหย่งหลิง แม่ทัพผู้มากความสามารถจากแคว้นฟู่ ที่เคยได้ช่วยชีวิตฮ่องเต้แคว้นหลูเอาไว้ มิใช่บุตรชายจวนคหบดีเพ่ยอย่างที่เคยหมั้นหมายกัน

ความสงสัยเรื่องข่าวลือนั้นอยู่ได้ไม่นานก็ได้รับความกระจ่าง เมื่อทุกคนได้ทราบว่าบุตรชายจวนคหบดีเพ่ยคู่หมั้นเก่าของชวี่ฟางอินนามว่าเพ่ยเหยาซ่างนั้น จะได้แต่งงานกับชวี่หนิงซื่อบุตรสาวคนรองของแม่ทัพชวี่ การเปลี่ยนตัวชายหญิงก่อนวันพิธีแต่งงานนั้น สามารถพบเห็นได้บ่อยครั้งในหลายครอบครัว นั่นจึงถือว่ามิใช่เรื่องแปลกอะไร ข่าวการสลับตัวเจ้าสาวที่จวนสกุลชวี่ จึงถูกลืมเลือนไปในเวลาเพียงไม่กี่วัน