LOGINShare
บทที่ 40
Last Updated:
2025-02-21 10:13:34กริ๊ง! เคร้ง!
เสียงร่วงหล่นจากสิ่งของบางอย่าง เรียกให้คนทั้งหมอที่ยืนคุยกันอยู่หันหน้ามาทางต้นทางของเสียงนั้นทันที
“ฮูหยิน!”
ฉือฟางอินที่กำลังจะเดินออกไปเมื่อครู่ เมื่อได้ยินว่าฉือหย่งหลิงได้รับบาดเจ็บ พลันมือไม้ของนางก็อ่อนลง จนทำให้ถุงเงินและของที่นำติดตัวมาด้วยล่วงหล่นออกจากมือไป
“ฮูหยิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่ขอรับ”
เป็นจินซีจ่าวที่เดินปรี่เข้ามาถามไถ่อาการของฉือฟางอิน หลังจากที่สังเกตเห็นว่านางสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก
“ข ข้า ไม่เป็นอะไร ของพวกนี้”
“เชิญท่านมานักพักด้านในก่อนเถิดขอรับ ของพวกนี้ข้าเก็บให้เองขอรับ”
ฉือฟางอินพยักหน้ารับคำจินซีจ่าวแต่โดยดี จากนั้นก็เดินเข้าไปในบ้านของเขาด้วยท่าทางล่องลอย ภายในหัวยังคงได้ยินเสียงบุรุษผู้นั้นกล่าวถึงเรื่องที่ฉือหย่งหลิง ได้รับบาดเจ็บซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น
“ฮูหยิน”
“ที่เจ้าพูดออกมาเมื่อครู่ เป็นเรื่องจริงอย่างนั้นหรือ...ที่ว่าคนผู้นั้นบาดเจ็บสาหัส”
บุรุษคนดั่งกล่าวมีท่าทีอึกอักขึ้
Related chapters
เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้ บทที่ 41
เมื่อฉือฟาอินได้ฟังคำอธิบายและเห็นท่าทางของแม่นมหลี่ ฉือฟางอินก็รับรู้ได้ทันที่ว่า และเวลานี้คนรับใช้ในจวนสกุลฉือเอง คงรู้สึกว่าพวกเขานั้นขาดที่พึ่งกันจริงๆ“ตกลง ข้าจะทำตามที่พวกเจ้าขอร้อง หากมีสิ่งใดที่ข้าพอจะช่วยเหลือพวกเจ้าได้ ก็บอกข้ามาได้เลย”“ขอบคุณเจ้าค่ะฮูหยิน ขอบคุณจริงๆ เจ้าค่ะ” แม่นมหลี่และพ่อบ้านหม่ารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ที่ฉือฟางอินตอบตกลงในสิ่งที่พวกเขาร้องขอ ส่วนคนรับใช้คนอื่นแม้จะมีท่าทางไม่ค่อยมั่นใจในตัวนางเท่าไหร่ เพราะที่ผ่านมาพวกเขาไม่เคยเห็นฉือหย่งหลิง ให้ความสำคัญกับนางมาก่อน แม้แต่อำนาจการดูแลภายในจวน ก็ไม่เคยให้นางจัดการแต่เมื่อบุคคลสำคัญดูแลทั้งคุณชายเฟิ่งเฉียน และความเรียบร้อยภายในจวน ออกหน้ามาขนาดนี้แล้ว พวกเขาก็ไม่มีเหตุผลใดที่จะไม่ทำตาม“เช่นนั้นฮูหยิน ส่งคุณชายให้ข้าเถิดเจ้าค่ะ เด็กๆ เตรียมน้ำไว้ให้ท่านแล้ว เชิญท่านชำระร่างกายแช่น้ำให้ผ่อนคลาย ไม่ต้องห่วงทางนี้ ข้าจะดูแลคุณชายให้เอง”“ขอบใจมาก”
Last Updated : 2025-02-22เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้ บทที่ 42
ชีวิตใหม่ในจวนสกุลฉือเริ่มขึ้นมาได้กว่าครึ่งเดือนแล้ว ระเบียบในจวนสกุลฉือแม้จะไม่เหมือนที่สกุลชวี่ แต่ทว่าก็ไม่ได้ยุ่งยากจนเกินความสามารถของฉือฟางอิน นางยังคงจัดการทุกอย่างได้เป็นอย่างดี นับตั้งแต่วันแรก ที่ที่ได้รับผิดชอบหน้าที่นี้ เช้าวันนี้ฉือฟางอินยังคงตื่นขึ้นมา ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางเหมือนเช่นเคย ส่วนเฉียนเอ๋อร์นั้นยังคงนอนหลับอุตุอยู่ในเปล เพราะด้วยช่วงวัยที่เปลี่ยนของเขา จึงทำให้เวลาตื่นนอนของเขาเปลี่ยนไปด้วย เวลานี้ที่มีคนคอยหุงหาอาหารให้นางจึงพอมีเวลานั่งดูแผนงานกิจการร้านค้าของตนเอง ก่อนที่จะได้เวลาตื่นของบุตรชายเมื่อวันก่อนหลังจากที่จินซีจ่าว มารายงานความคืบหน้า ว่าช่างที่ได้ว่าจ้างเอาไว้ ได้ทำการจัดพื้นที่ทั้งหมด ในร้านค้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงของตกแต่งที่ต้องรอให้ฉือฟางอิน เดินทางไปสั่งการด้วยตัวเองวันนี้จึงเป็นวันที่นางนัดกับจินซีจ่าว ไปดูความเรียบร้อยและสิ่งที่ยังขาดอยู่ภายในร้านค้าของนางและจะถือโอกาสนี้ เดินสำรวจพื้นที่ทั้งสองฝั่งของย่านการค้าเมืองอี้ ที่ได้กลับมาเปิดใหม่อย่างเป็นทางการแล้วอย่างระเอียด ว่ากิจการร้านค้าทั้งสองฝั่งนั้นข
Last Updated : 2025-02-22เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้ บทที่ 43
“ได้อย่างไรกัน มิเห็นหรือว่าเถ้าแก่พาพวกข้ามาถึงก่อน”ฉือฟางอินกล่าวออกมาด้วยความไม่พอใจแม้ดูจากลักษณะแล้วสตรีนางนี้น่าจะมีอายุพอที่จะเป็นมารดาของนางได้ แต่กระนั้น ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าฉือฟางอินกับคนอื่นๆ นั้นมาถึงก่อน และยังถูกเถ้าแก่เจ้าของภัตตาคาร เชื้อเชิญให้มานั่งที่โต๊ะตัวนี้ด้วยตัวเอง แล้วเหตุใดสตรีนางนี้ถึงได้กล้าทำกริยาเสียมารยาทเช่นนี้กับพวกนางได้“แต่ข้านั่งก่อน ใครนั่งก่อนก็ได้กินก่อน คนอื่นๆ ที่มาที่นี่ก็ทำเช่นนี้เหมือนกันทั้งนั้น เจ้ามิรู้หรอกหรือ หรือว่าพึ่งจะเคยได้ออกมาดูโลกภายนอกครั้งแรก ถึงได้ไม่รู้ความเช่นนี้”“นี่ท่าน!”“เอ่อ ท่านทั้งสองใจเย็นๆ ก่อนนะขอรับ” หม่ออิ๋นเถ้าแก่เจ้าของภัตตาคารห้วงจุงที่เห็นว่าเริ่มท่าไม่ดีแล้ว จึงได้เอ่ยห้ามสตรีทั้งสองนางที่กำลังเถียงกันด้วยความหนักใจแต่หากยึดความถูกต้อง แน่นอนว่าฝ่ายของสตรีที่เขาพาเข้ามาในร้านด้วยตัวเองเมื่อครู่นี้ อย่างไรแล้วนางและพวกก็จะต้องได้ที่นั่งโต๊ะตัวนี้ไป แต่ทว่าเขาจะไม่หนักใจเลยหากว่าสตรีอีกคน ไม่ใช่อนุเจี้ยนหรือหวางชิงเจี้
Last Updated : 2025-02-22เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้ บทที่ 44
หลังการทราบข่าวว่าอีกไม่นาน กองกำลังทหารที่ถูกส่งให้ไปรบที่ชายแดนทางเหนือ จะได้เดินทางกลับมายังเมืองหลวงแล้ว วันต่อมา ฉือฟางอินจึงได้ไหว้วานให้เจียงเถาออกไปเรียกตัว ช่างก่อสร้างกลุ่มเดียวกับที่สร้างกิจการร้านค้าของนางให้มาพบที่จวนสกุลฉือมะรืนนี้ทันที หลังจากนั้นในวันรุ่งขึ้น นางก็เรียกคนรับใช้ชายหญิงจำนวนหนึ่ง ให้มาทำความสะอาดและถางหญ้าบริเวณรอบๆ เรือนไม้หลังเก่าของนางทั้งหมดและระหว่างนั้นก็พาตนเองไปนั่งนั่งอยู่ที่โต๊ะเก่าๆ ใต้ต้นไม้แถวนั้น พร้อมกับจดบันทึกบางอย่างลงในสมุด ที่พกติดมือมาด้วยสีหน้าจริงจังเมื่อคนรับใช้ทั้งหมดทำงานแล้วเสร็จได้เป็นที่น่าพอใจ นางจึงได้ตบรางวัลให้พวกเขาด้วยเงินจำนวนหนึ่ง แล้วให้พวกเขาแยกย้ายกันไปทำอย่างอื่นได้“เหวินจู เจียงเถา ตามข้ามา”หลังจากที่คนรับใช้คนอื่นๆ ออกไปหมดแล้ว ฉือฟางอินจึงเรียกเหวินจูและเจียงเถา ให้เข้าไปด้านในเรือนพร้อมกันเมื่อเข้ามานด้านในแล้ว ฉือฟางอินก็สั่งให้เจียงเถาเปิดแผ่นไม้พื้นกระดานแผ่นหนึ่งใต้เตียงนอน ซึ่งในนั้นมีสมบัติที่เป็นสินเดิมของมารดา ที่นางซ่อนอยู่ออกมา จากนั้นก็สั่งให้เจียงเถ
Last Updated : 2025-02-22เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้ บทที่ 45
ในเมื่อยังพอมีเวลาจนกว่าฉือหย่งหลิงจะกลับมา อย่างน้อย ในช่วงเวลานี้ การพาเฉียนเอ๋อร์ไปอยู่ที่เรือนด้วย อาจจะช่วยให้เขาคุ้นชินกับที่อยู่อาศัยของมารดามากขึ้น เขาจะได้รู้สึกโหยหามารดามากขึ้น ยามที่ทั้งสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ถึงอย่างนั้น นางก็ไม่ได้รูสึกดีสักนิด ที่ต้องดึงบุตรชายอันเป็นที่รัก ต้องเข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง ในความขัดแย้งที่เกิดขึ้นมาบิดามารดาของเขาเช่นนี้แต่ทว่าหากไม่ทำเช่นนี้ นางก็ไม่รู้แล้วว่าจะต้องใช้วิธีใดที่จะเอาชนะฉือหย่งหลิงได้เพราะกับเฉียนเอ๋อร์แล้วในฐานะบิดา เขาไม่เคยแสดงท่าทีหรือทำพฤติกรรมที่ไม่ดีกับลูกเลยสักครั้ง นางได้แต่หวังว่าเข้าจะไม่ใจร้าย จนถึงขนาดทนเห็นลูกร้องไห้ปานจะขาดใจ ยามที่ต้องอยู่ห่างจากมารดาเช่นนางได้หวังว่าคนผู้นั้นจะไม่ถือเอาแต่ทิฐิของตนเองอยู่ฝ่าย จนกล้าทำร้ายเด็กน้อยผู้บริสุทธิ์ ที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา“ระวังลื่นนะเจ้าคะ”“ขอบใจเจ้ามากเหวินจู”เวลานี้ทั่วทั้งบริเวณจวนสกุลฉือ ล้วนถูกปกคลุมไปด้วยหิมะที่โปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย จะเดินไปไหนแต่ละครั้ง จึงต้องใช้ความระมัดระวังเป
Last Updated : 2025-02-22เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้ บทที่ 46
หลังจากทำการเลือกผ้าที่ต้องการ พร้อมกับกำหนดวันที่จะให้ร้านค้าให้คนนำผ้าทั้งหมดไปส่งที่ร้านค้าของตนเรียบร้อย หลังจากนั้นก็เป็นขั้นตอนการลงสัญญาการซื้อขายในรอบหน้าเพราะร้านขายผ้าแห่งนี้ มีแหล่งทอผ้าประจำของทางร้าน ซึ่งนั้นหมายความว่า เมื่อฉือฟางอินต้องการผ้าจากร้านของพวกเขาเมื่อใด พวกเขาจะมีผ้าเพียงพอมาแลกกับเงินจำนวนมาก ที่นางจะจ่ายให้กับพวกเขาอย่างแน่นอน“ฮูหยินขอรับ”“อ้าว ซีจ่าว เจียงเถา มากันแล้วหรือ เป็นอย่างไรบ้าง หาเจอหรือไม่ผ้าที่ข้าต้องการ”“เจอขอรับ นี่ขอรับตัวอย่างผ้าไหมแพรฝูหนานที่ท่านตามหา”ตอนที่ได้รู้ว่ามีคนเข้ามาถามหาผ้าที่มีความหนา มากกว่าผ้าที่มีอยู่ในร้านค้า ฉือฟางอินใช้เวลาในคิดอยู่นานพอสมควร ว่านางจะไปหาผ้าที่มีความหนา แต่เมื่อสวมใส่แล้วไม่แข็งกระด้างมาจากที่ใด แต่สุดท้ายเมื่อได้ย้อนความหลังกลับไป เมื่อสมัยนางยังเป็นเด็ก ในตอนที่จวนสกุลชวี่ได้รับรางวัลพระราชทาน จากอดีตฮ่องเต้และฮองเฮา เมื่อครั้งที่บิดานำทัพทำสงคราม รวบรวมแคว้นที่เป็นปรปักษ์ มารวมเป็นหนึ่งเดียวกับแคว้นหลูได้ ซึ่งหนึ่งในของขวัญท
Last Updated : 2025-02-22เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้ บทที่ 47
ฉือฟางอินนิ่งอึ้งไปสักพักหนึ่ง หลังจากที่ได้รู้ว่าเรื่องสำคัญที่พ่อบ้านหม่าต้องการบอกกับนาง เอาเถิด จะช้าจะเร็วอย่างไรแล้ว คนผู้นั้นก็ต้องกลับมาอยู่ดี และนางเองก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้ได้ประมาณหนึ่งแล้ว หลังจากนี้จะเกิดสิ่งใดขึ้น ขอเพียงได้อยู่เลี้ยงดูเฉียนเอ๋อร์ นางก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกสิ่ง“แล้วท่านแม่ทัพของเจ้า อนุญาตให้ข้าไปพบหรือไม่”“เอ่อ...คือ”“ไม่อย่างนั้นสินะ”“มิใช่ขอรับ ที่ข้าต้องการจะบอกท่านก็คือ ท่านแม่ทัพยังไม่สามารถกล่าวสิ่งใดได้ในตอนนี้ขอรับ เวลานี้ท่านอ๋อง กำลังรอพบฮูหยินอยู่ขอรับ”“หมายว่าอย่างไร”“ข้าน้อยเองก็ยังไม่รู้อะไรมากขอรับ รู้เพียงว่าท่านแม่ทัพ ถูกหามขึ้นเปลมาโดยทหารสี่คน และท่านอ๋องก็สั่งห้ามไม่ให้ใครเข้าไปในเรือนของท่านแม่ทัพเลยขอรับ ท่านอ๋องบอกแค่เพียงว่า หากฮูหยินกลับมาแล้ว ให้ข้าพาท่านไปพบขอรับ”“เช่นนั้นก็อย่ามัวรอช้ากันอยู่เลย พวกเจ้าเอาของทั้งหมดนี่ไปไว้ที่เรือนของข้า แม่นมหลี่ ข้าฝากเฉียนเอ๋อร์ด้วย”
Last Updated : 2025-02-22เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้ บทที่ 48
ในบรรดาความคิดที่ตีรวนอยู่ภายในหัวนั้น ฉือฟางอินอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่า ทำไมบุรุษนิสัยอย่างฉือหย่งหลิง ถึงได้มีสตรีถึงสองคนมาชอบพอในตัวเขา แต่เพราะเรื่องนี้ยังเล็กน้อยมาก สำหรับร่างของฉือหย่งหลิงที่นอนอยู่ตรงหน้า หญิงสาวจึงลืมเรื่องของเหวินหยวนหลิง ไปได้เพียงเสี้ยววินาที เมื่อทุกคนทยอยออกจากห้องไป จนเหลือเพียงท่านหมอฉิวหว่านอี้ ที่กำลังตรวจร่างกายชายหนุ่มอยู่หญิงสาวจึงได้ถือวิสาสะนั่งลงบนเตียง เพ่งพิจารณาสภาพร่างกาย ของฉือหย่งหลิงอย่างใกล้ชิด ก็พบว่านอกจากร่ายกายผอมโซ และใบหน้าที่ซีดเซียวและซูบตอบอย่างเห็นได้ชัด ว่าเกิดจากการไม่ได้กินอาหารแล้วนั้น บาดแผลที่ฉกรรจ์ทั่วทั้งร่างกายของฉือหย่งหลิง ก็ล้วนแล้วแต่เป็นบาดแผลที่เกิดขึ้นจริง มิใช่เรื่องปั้นแต่งขึ้นมาเพื่อตบตากันที่นางต้องทำเช่นนี้ นั่นก็เพราะที่ผ่านมา นางถูกบททดสอบชีวิตอันแสนสาหัส ที่เคยได้ประสบพบเจอจากอดีต จนถึงการได้ย้อนเวลามาเกิดใหม่อีกครั้ง ได้สั่งสอนให้อย่าใช้ชีวิตด้วยความประมาทและตลอดเวลาที่เคยใช้ชีวิต อยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับฉือหย่งหลิง ก็ใช่ว่าชายหนุ่มจะเป็นคนไม่มีเล่ห์เหลี่ยมเสียเมื่อไหร่ เพราะฉะนั้น ตัวน
Last Updated : 2025-02-22
Latest chapter
เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้ บทส่งท้าย
“นี่พวกเราไม่ได้จะกลับบ้านกันหรอกหรือเจ้าคะ”ฉือฟางอินเอ่ยถามขึ้นมา เพราะเห็นว่าที่ที่ฉือหย่งหลิงพาตัวนางกับเฉียนเอ๋อร์มานั้น คือท่าเรือแคว้นหลูแทนที่มุ่งหน้า เดินกลับจวนสกุลฉือตามกำหนดการ ฉือหย่งหลิงไม่ได้อธิบายในทันที แต่กลับเดินนำหน้านางไปที่เรือลำหนึ่ง ที่ตกแต่งไปด้วยผ้าสีแดงสวยงาม ราวกับมีงานมงคลอยู่บนเรือลำนั้น แล้วหันมายื่นมือรอให้นางเดินเข้าไป เพื่อที่ได้พยุงนางกับลูกขึ้นเรือ“นี่อย่างไร จะพากำลังจะพาเจ้ากลับบ้าน”ความแปลกใจของฉือฟางอินยิ่งทวีขึ้น เมื่อเดินเข้ามาด้านในเรือแล้วพบว่า ด้านในของเรือลำนี้ได้ถูกจำลอง ให้เหมือนกับงานพิธีสมรสอย่างไรอย่างนั้น“นี่มันอะไรกันเจ้าคะ ทำในนี้ถึงได้...”“ฮูหยิน เมื่อสามปีก่อนที่เราแต่งงานกัน เป็นข้าที่ปฏิบัติกับเจ้าไม่ดี ไม่ให้เกียรติ์เจ้าในฐานะภรรยา แม้แต่เกี้ยวเจ้าสาวดีดี ก็ไม่ได้หาให้เจ้า ในวันนี้ที่ข้าสำนึกผิดแล้ว จึงอยากจะขอแก้ตัวกับเจ้าใหม่ ฮูหยิน ได้โปรดแต่งงานกับข้าอีกครั้งได้หรือไม่ ครั้งนี้ข้าสัญญาด้วยชีวิต ว่าเจ้าจะไม่เสียใจที่ได้แต่งงานกับคนอย่างข้าอีก เหมือนเมื่อสามปีที่แล้วอย่างแน่นอน
เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้ บทที่ 63
“ด้วยนิสัยเดิมของบุตรชายข้าคนนี้ ที่นอกจะไม่เอาไหนแล้ว เขามักจะชอบลักเล็กขโมยน้อย สิ่งของคนที่เขาเคยได้สนทนาด้วยเสมอพะย่ะค่ะ”พรึ่บชวี่ซุนเหลียนขาอ่อนล้มพับลงไปนั่งกับทันที เมื่อนางเห็นพู่ตราสัญลักษณ์สกุลรุ่ย ประจำตัวของนางอยู่ในมือของฮ่องเต้ พู่ตราสัญลักษณ์นี้ เป็นสิ่งที่ติดตัวนางมาตั้งแต่เด็ก ด้วยความผูกพันกับของสิ่งนี้ ทำให้แม้จะเข้ามาเป็นอนุภรรยาในสกุลชวี่แล้ว นางก็ยังคงห้อยพู่ตราสัญลักษณ์สกุลรุ่ย ไว้กับตัวอยู่ตลอดเวลา ชวี่ซุนเหลียนไม่รู้ว่าตัวเองทำมันหล่นหายไปตอนไหนจนเข้าใจไปว่านางอาจจะทำพู่นั่น ตอนที่ไปอารามหวั่งสุ่ยกับจินหู่อดีตสาวใช้ ที่ถูกนางผลักตกเขาไปเมื่อสามปีก่อน เพราะจินหู่เป็นคนเดียวที่อยู่กับนาง ทั้งตอนวางแผนและตอนที่นางไปพบกับหลี่หมิงด้วยตัวเอง ชวี่ซุนเหลียนจึงจำต้องกำจัดนาง ตามคำสั่งของกู้ชินอ๋อง เพราะไม่อยากเกิดปัญหาตามมาในอนาคต หลังจากผ่านคืนนั้นไปไม่นาน ขณะที่ชวี่เจียงโหลวนำทัพไปทำสงคราม ชวี่ซุนเหลียนจึงออกอุบายกับจินหู่ ว่าตัวนางนั้นอยากจะไปสงบจิตใจ จากเรื่องที่พึ่งผ่านพ้นไป ด้วยการไปไหว้พระที่อารามหวั่งสุ่ยและต้องการไ
เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้ บทที่ 62
เกิดเสียงฮือฮาไปทั่วทุกสารทิศ ว่าเหตุใดชวี่เจียงโหลวถึงได้มาขออย่าขาดกับชวี่ซุนเหลียน ต่อหน้าธารกำนัลในวันสำคัญเช่นนี้ แม้แต่กู้ชินอ๋องเองก็ต้องถึงกับลุกขึ้นจากที่นั่ง เพราะไม่ได้คาดคิดถึงการกระทำเช่นนี้ ของชวี่เจียงโหลวมาก่อน“ท่านพี่ นี่มันอะไรกันเจ้าคะ”“นั่นสิแม่ทัพชวี่ วันดีๆ แบบนี้ เหตุใดเจ้าถึงขออย่ากับนางต่อหน้าข้าและคนอื่นๆ”“นั่นก็เพราะว่าข้า มิอาจอยู่ร่วมชายคา กับสตรีชั่วช้าคนนี้ได้อีกต่อไปแล้วพะย่ะค่ะ”“เจ้าหมายความว่าอย่างไรกัน”“พระองค์คงจะไม่รู้ว่าเมื่อสามปีที่แล้ว มีสิ่งใดเกิดขึ้นในจวนของกระหม่อมบ้าง”ทันทีที่ได้ยินชวี่เจียงโหลวกล่าวเช่นนั้น กู้ชินอ๋องและชวี่ซุนเหลียนต่างก็ตาเบิกกว้าง พร้อมกับหันหน้ามาสบตากัน เรื่องเมื่อสามปีที่แล้วจะเป็นเรื่องใดได้อีก หากไม่ใช่เรื่องที่ชวี่ซุนเหลียนวางแผน แย่งคู่หมั้นของฉือฟางอินมาให้บุตรสาว และหมายจะให้คนงานหอนางโลม เข้ามาทำมิดีร้ายกับฉือฟางอินถึงในเรือนของนาง“กระหม่อมสู้อดทน สืบหาเบาะแสผู้ที่อยู่เบื้องหลังมาตลอด จนได
เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้ บทที่ 61
“แล้วเขาให้ความร่วมมือหรือไม่ขอรับ”“ย่อมต้องเป็นอย่างนั้น”หลังจากที่รู้ให้คนพาตัวหลี่เฉินมาที่ค่ายทหาร ชวี่เจียงโหลวแสดงตนต่อหน้าเขา พร้อมทั้งบอกให้เขาได้รู้ว่า คุณหนูที่สตรีชนชั้นสูงนิรนามคนนั้น จ้างวานให้เขามาทำมิดีมิร้ายคือบุตรสาวของตน เท่านั้นก็ทำให้ลี่เฉินตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า เพราะความโง่เขลา“ท่านแม่ทัพชวี่ เรื่องนี้ ข ข้าไม่เกี่ยวนะขอรับ ป เป็น เป็นบุตรชายของข้า ที่แอบรับงานนั้นด้วยตัวเอง ข้าไม่เกี่ยวนะขอรับ”“คนตายไปแล้วจะพูดอะไรได้ หากเจ้าบอกว่าเจ้าไม่เกี่ยวกับข้องเรื่องนี้ แต่ทันทีที่พบของพวกนี้ เจ้ากลับจะนำไปทำลาย นี่หรือที่เจ้าบอกว่าไม่เกี่ยวข้อง”“ม ไม่ใช่ ไม่ใช่อย่างนั้นขอรับท่านแม่ทัพ ที่ข้าคิดจะเอาของพวกนี้ไปทิ้ง ก็เพราะว่าข้ากลัวข้า กับคนในครอบครัวที่เหลือที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ต้องโดนหางเลขไปด้วยขอรับ”“งั้นก็แสดงว่าเจ้ารู้แล้วอย่านั้นหรือ ว่าของสองอย่างนี้เป็นของใคร”“ยังไม่ทราบแน่ชัดขอรับ แต่คนผู้นั้นน่าจะมีความเกี่ยวข้องกับสกุล
เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้ บทที่ 60
“อื้อ แอ้! คิกๆ”“ฮ่าๆ เฉียนเอ๋อร์ ขาเจ้าเล็กแค่นี้ แต่พละกำลังมากเหลือเกิน แม่เจ้าคงเลี้ยงเจ้ามาอย่างดีเลยสินะ”ชวี่เจียงโหลวกล่าวอย่างอารมณ์ดี ขณะที่กำลังให้หลานชาย ใช้ขาอวบทั้งสองข้าง ยันหน้าขากระโดดเด้งขึ้นเด้งลง ส่งเสียหัวเราะคิกคักด้วยความสนุกสนาน โดยมีฉือฟางอินและฉือหย่งหลิง นั่งอยู่ใกล้ๆ คอยมองสองตาหลาน เล่นด้วยกันด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม หลังจากทานมื้อค่ำด้วยกันแล้ว ชวี่เจียงโหลวได้ชักชวนบุตรสาวและบุตรเขย มานั่งพูดคุยถามสารทุกข์ตลอดหลายปีที่ไม่ได้พบหน้ากัน ซึ่งแน่นอนว่าการพูดคุยในครั้งนี้นั้น ไม่มีอนุเหลียนตามมาด้วย“เฉียนเอ๋อร์ เจ้าเล่นเบาๆ หน่อยเถิด เดี๋ยวท่านตาของเจ้าจะเจ็บเอาได้”“ไม่เป็นไรๆ ปล่อยให้เขาได้เล่นตามใจเถิด แรงเพียงเท่านี้ จะทำข้ากับได้อย่างไร เฉียนเอ๋อร์เจ้าเหนื่อยหรือยัง ให้ตาจับเจ้าโยนเล่นบนอากาศดีหรือไม่”“อื้อ แอ๊!”แม้จะพบหน้ากันเป็นวันแรก แต่สองตาหลานก็ดูจะเข้ากันดีจนคนเป็นแม่อย่างฉือฟางอินอดที่จะแปลกใจไม่ได้ เพราะที่ผ่านมา เฉียนเอ๋อร์ไม่ค่อยได้พบเจอคนอื่
เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้ บทที่ 59
“เชิญพวกเจ้าพักผ่อนกันให้หายเหนื่อยเถิด ขาดเหลืออะไรก็บอกคนรับใช้ เดี๋ยวสักครู่ข้าจะต้องเข้าวังไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้คงไม่ได้อยู่ถามสารทุกข์สุขดิบของพวกเจ้า เอาไว้พบกันตอนค่ำก็แล้วกัน”“เจ้าค่ะท่านพ่อ ท่านไปเตรียมตัวเถิดเจ้าค่ะ ไม่ต้องห่วงทางนี้”หลังจากที่พาบุตรสาวและบุตรเขย มาส่งยังเรือนเก่าของฉือฟางอิน ที่ชวี่เจียงโหลวยังคงให้คนรับใช้เข้ามาทำความสะอาดทุกวัน เหมือนเมื่อครั้งที่บุตรสาวอาศัยอยู่ที่นี่ เจ้าตัวก็ต้องรีบเดินทางไปยังวังหลวงเพื่อส่งรายงาน สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างการทำศึกรวบรวมดินแดน ที่ชวี่เจียงโหลวเป็นผู้นำทัพ และสามารถคว้าชัยชนะมาได้เมื่อหลายเดือนก่อนด้านฉือฟางอินที่พึ่งจะตกปากรับคำที่บิดาไป แต่นางกลับมีความคิดจะออกไปข้างนอก แทนที่จะพักผ่อนตามที่บิดาบอก เหตุเห็นว่าไหนๆ ตนเองก็เดินทางมาถึงจวนสกุลชวี่ เร็วกว่าเวลาที่คำนวณเอาไว้มาก ประกอบกับที่นางไม่ได้รู้สึกเหนื่อยล้า จากการเดินทางที่ผ่านมาเลยสักนิด นางจึงอยากจะเดินทางไปเยี่ยมชมกิจการเลี้ยงหม่อน ที่เคยวางแผนว่าจะไปที่นั่นใน หลังจากผ่านไปแล้วสองถึงสามวัน หลังจากที่ถึงจวนสกุลชวี
เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้ บทที่ 58
“เด็กคนนี้คือเฉียนเอ๋อร์…หลานชายของท่านเจ้าค่ะ”“แอ๊!”ท่ามกลางความตกใจและไม่คาดคิดของชวี่เจียงโหลว เจ้าตัวน้อยที่จ้องหน้าท่านตาของตนเองอยู่ก่อนแล้ว ก็ส่งเสียงทักทายขึ้นมาพร้อมกับฉีกยิ้ม เห็นฟันน้อยที่มีอยู่ไม่กี่ซี่ให้กับเขา“หละ หลานชาย โอ้! เฉียนเอ๋อร์ เฉียนเอ๋อร์หลานตา มาๆ มาให้ตาดูเจ้าใกล้ๆ หน่อยเถิด”เมื่อตั้งสติและกระจ่างแจ้งแล้วว่า เด็กชายตัวน้อยที่ฉือฟางอิน บุตรสาวของตนเองอุ้มอยู่นั้น เป็นหลานชายแท้ๆ ของตน แม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นหลู จึงได้รีบเดินเข้าไปที่รถม้าเพื่อช่วยพยุงบุตรสาวลงมา แต่ทว่าขณะที่กำลังยื่นมือออกไป หมายจะอุ้มหลานชายของตนเองนั้น ชวี่เจียงโหลวกลับชะงักมือของเขาเอาไว้ เพราะคิดขึ้นมาได้ว่าบุตรสาวของตนเองนั้น จะยินดีให้เขาอุ้มลูกของนางหรือไม่ด้านฉือฟางอินเองหลังจากที่เห็นท่าทีลังเลของบิดา นางจึงเป็นฝ่ายส่งลูกน้อย สู่อ้อมอกท่านตาของเขา โดยที่ไม่มีท่าทีไม่พอใจแต่อย่างใด ชวี่เจียงโหลวถึงได้กล้ารับเจ้าตัวน้อยมาอุ้มเอาไว้ หญิงสาวมองภาพตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย แต่ถึงอย่างนั้นนางก็รู้สึ
เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้ บทที่ 57
“เชิญท่านแม่ทัพกับฮูหยินทางนี้ขอรับ”เจียงเถาที่เร่งเดินทางมาให้ถึงเมืองลิ่ง ก่อนหน้าที่คนที่เหลือที่ขบวนจะเดินมาถึง เพื่อมาจัดการหาที่พักให้กับทุกคน เมื่อเห็นว่าเจ้านายและคนอื่นๆ เดินทางมาถึงแล้ว ชายหนุ่มจึงรีบเดินเข้ามาเพื่อนำทางไปยังโรงเตี๊ยมชั้นดี ที่เขาจัดการจ่ายเงินที่เจ้านายมอบให้ สำหรับสถานที่พักค้างแรมในคืนนี้ระหว่างทางที่กำลังเดินไปยังโรงเตี๊ยม ฉือฟางอินที่เคยได้ยินชื่อและได้มาเยือนเป็นครั้งแรก ก็อดที่จะตื่นตาตื่นใจกับการสัมผัสบรรยากาศในสถานที่ใหม่ไม่ได้ เพราะแม้ว่าเวลานี้จะเป็นเวลาพลบค่ำแล้ว แต่บรรยากาศในเมืองลิ่งก็ยังคงคึกคัก คลาคลั่งไปด้วยผู้คนมากมาย ไม่เหมือนกับเมืองอื่นๆ ที่ชาวบ้านส่วนใหญ่จะทำกิจวัตรอยู่ในบ้านของตนเอง หลังจากพระอาทิตย์ตกดินไปแล้ว นั่นก็เพราะทุกพื้นที่ในเมืองลิ่งนั้น ล้วนเต็มไปด้วยโรงเตี๊ยมกิจการร้านค้าและร้านอาหารน้อยใหญ่ จนไปถึงภัตตาคารเรียงรายไปทั่วทั้งเมือง“ถึงแล้วขอรับ”“อ้าว นายของเจ้ามาแล้วรึ เชิญๆ ท่านแม่ทัพฮูหยิน เชิญเข้ามาได้เลย ข้าให้เด็กเตรียมที่พักไว้ตามที่ท่านต้องการแล้ว เด็กๆ มา
เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้ บทที่ 56
“กลับแคว้นหลูอย่างนั้นหรือฮูหยิน”ทันทีที่ได้เห็นท่าทางของฉือหย่งหลิง หลังจากที่เขาได้รู้ว่าตัวนางนั้นกำลังจะเดินกลับแคว้นหลู ฉือฟางอินก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา นางไม่ได้คิดที่จะปิดบังเขาแต่อย่างใด เพียงแต่ต้องการเวลาให้ตัวนางได้เรียบเรียงคำพูดมาอธิบายให้กับฉือหย่งหลิงอนุญาตให้นาง ได้กลับไปยังแคว้นบ้านเกิด แต่เนื่องจากช่วงนี้การงานที่รัดตัว จึงทำให้นางลืมบอกเรื่องนี้กับเขา“ใช่ ข้าจะกลับบ้าน”“แล้วเหตุใดข้าถึงไม่รู้เรื่องนี้ ข้าทำอะไรให้เจ้าไม่พอใจอย่างนั้นหรือ”“เปล่า ท่านไม่ได้ทำอะไร”“ไม่จริง ไม่เช่นนั้นเจ้าจะวางแผนหนีข้าไปเช่นนี้หรือ”“ไปกันใหญ่แล้ว ข้าแค่จะกลับไปเยี่ยมท่านพ่อ”“เยี่ยมบิดาของเจ้าหรือ”“ก็ใช่น่ะสิ ท่านคิดไปถึงไหนกัน”เพราะนับตั้งแต่ที่ได้มาอยู่ที่นี่ มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นที่หญิงสาวไม่ทันได้ตั้งตัว จึงเป็นเวลากว่าสามปีแล้วที่หญิงสาว ยังไม่ได้มีโอกาสกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดตามธรรมเนียม เวลานี้ที่ตัวนางกำลังขยายร้
