Share

บทที่ 94

แต่เขากลับกลืนมันทั้งเป็น

“ หลินโจว คุณคิดว่าฉันน่ารำคาญหรือเปล่า?”

ไม่มีเด็กเมืองไหนชอบฟังสิ่งนี้

ความสุขและความทุกข์ของคนไม่เหมือนกัน

นี่แหละคือกฎเกณฑ์ที่สวี่เนี่ยนชูต้องเข้าใจ

หลินโจว ที่กำลังฟังเรื่องราวของเธออยู่ ส่ายหัว

เขาเดินไปหาเธอโดยปล่อยให้เงาทับซ้อนกัน

“ไม่ มันไม่น่ารำคาญ ฉันสนุกกับการฟังมัน”

"ชอบ?"

“การที่คุณเต็มใจบอกฉัน หมายความว่าคุณถือว่าฉันเป็นเพื่อน เพื่อนร่วมโต๊ะตัวน้อยและฉันมีความสุขมาก”

สวี่เนี่ยนชูมองไปที่หลินโจวอย่างงุนงง

ภายใต้แสงไฟใบหน้าของเขาไม่ชัดเจนนัก

แต่สวี่เนี่ยนชูรู้สึกว่าหลินโจวไม่ได้โกหก

เขาชอบมันมาก

สวี่เนี่ยนชู ยิ้มขณะที่เขามองดูมัน

"ฉันก็มีความสุขมากเช่นกัน"

"ถ้าอย่างนั้นไปเรียนกันเถอะ"

"ได้สิ"

ทั้งสองวิ่งอย่างมีความสุขไปยังศาลา

ในขณะที่กำลังวิ่ง สวี่เนี่ยนชูก็หยุดชั่วคราว:

“อา หลินโจว มีคนอยู่ทางนั้น!”

ในเวลาเดียวกัน หลินโจวก็เห็นศาลาหลังเล็กๆ

เด็กชายลุกขึ้นอย่างกระวนกระวายใจบดบังสายตาของหญิงสาว

จากนั้นเขาก็มองดูพวกเขาอย่างดุเดือด

เห็นได้ชัดว่าทั้งสองรบกวนความรู้สึกๆดีของพวกเขา

ท้ายที่สุดแล้วปากของเด็กผู้ชายก็บวม

สวี่เนี่ย
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status