เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2 : ข้อมูลพื้นฐาน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-04-03 21:33:12“ตอนนี้ลูกก็ 6 ขวบแล้ว พ่อคิดว่าคงถึงเวลาที่ลูกนั้นจะได้รับรู้ข้อมูลต่าง ๆ ที่มากกว่าแต้ม W และแต้ม B แล้วล่ะ” อิซามุพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจัง ในตอนนี้อาคุมุก็มีอายุครบหกปีพอดี
ซึ่งอาคุมุนั้นมีสีผมเป็นสีแดงสดเช่นเดียวกันกับอิซามุ แต่ที่แปลกไปคือบางจุดของสีผมนั้นมีสีฟ้าปะปนมาด้วย ดวงตาของเขามีสีดำสนิทและดูดุดัน แต่ร่างกายนั้นดูผอมบาง ซึ่งร่างกายที่ต้องฝึกฝนเพิ่ม แต่มาพร้อมกับพลังอันมหาศาลที่ซ่อนอยู่ แน่นอนว่าเขาจะได้ใช้มันอย่างเต็มที่เมื่อถึงเวลาอันเหมาะสม
“เกี่ยวกับโลกนี้เหรอครับพ่อ?” อาคุมุถามกลับไป ซึ่งมันเป็นคำถามที่เขาไม่ควรจะถามไปตรง ๆ แบบนั้นเลยสักนิด
“ใช่แล้วล่ะ เกี่ยวกับโลกนี้และการใช้ชีวิต เพราะมันมีหลายอย่างเลยล่ะที่ลูกต้องรู้” อิซามุนั้นตอบกลับไปโดยที่ไม่มีท่าทีสงสัยหรือแปลกใจอะไรเลยแม้แต่น้อย
‘ไม่สงสัยอะไรในตัวฉันงั้นเหรอเนี่ย? ถ้าเป็นแบบนี้ฉันก็หลอกถามอะไรได้ง่าย ๆ น่ะสินะ’
“ผมพร้อมรับฟังครับ” อาคุมุนั้นพูดด้วยสีหน้าที่ตั้งมั่น แต่ในใจลึก ๆ แล้วเพียงแค่ต้องการคนช่วยสอนอะไรหลาย ๆ อย่างในโลกนี้ ทั้งการใช้พลังเวท การต่อสู้ การฝึกใช้อาวุธ หรือแม้กระทั่งการฆ่า
“ก็นะ พ่อจะบอกให้ว่าจักรพรรดิของจักรวรรดินี้น่ะ.. มีแต้ม B ที่สูงมากเลยล่ะ”
“เอ๋? แต้ม B เนี่ยนะครับ เป็นถึงจักรพรรดิแท้ ๆ ทำไมถึงเป็นแบบนั้นไปได้ แปลกดีนะครับ” อาคุมุเริ่มมีความสนใจขึ้นมาในทันที เพราะนี่เป็นสิ่งที่ดูประหลาดมาก ทั้งที่จักรพรรดิควรจะมีแต้ม W เยอะกว่าแต้ม B แต่นี่ก็หมายความว่าจักรพรรดินั้นคงจะทำแต่สิ่งที่ไม่ดี
“แปลกดี? แต่จักรพรรดิแบบนี้นี่ไม่ดีนะลูก เพราะสร้างแต่ความเดือดร้อนให้คนทั้งจักรวรรดิ หลาย ๆ เมืองต่างอยู่กันอย่างไม่สงบสุข สาเหตุหลักก็มาจากจักรพรรดินี่แหละ”
‘สร้างความเดือดร้อน? แสดงว่าก็เป็นหนึ่งในวิธีที่จะเพิ่มแต้ม B สินะ’
“วิธีเพิ่มแต้ม B นี่มีหลายวิธีเหรอครับพ่อ?” อาคุมุถามออกไปในทันที เพราะนอกจากการฆ่าก็คงมีอีกหลายอย่างที่ทำให้แต้ม B นั้นเพิ่มขึ้นสูงได้
“ใช่แล้วล่ะ แต่ตอนนี้ลูกลองตั้งใจมองมาทางพ่อสิ ตั้งสมาธิและมองมาให้เห็นออร่าที่อยู่รอบตัวพ่อ ถ้าเห็นแล้วนั่นก็แสดงว่าลูกน่ะมีพรสวรรค์นะ เพราะอย่างพี่ชายลูกกว่าเขาจะมองเห็นออร่าได้ก็เกือบจะสิบขวบเลยล่ะ”
“ไม่ต้องเอามาพูดก็ได้หรอกครับพ่อ เรื่องเกี่ยวกับผม.. ไม่ต้องให้คนอย่างเขารู้นักหรอก” เก็นพูดขึ้นมาในทันที ราวกับว่านั่งฟังอยู่นานแล้ว ทั้งที่ตอนแรกอิซามุนั้นเห็นว่าเขาออกไปข้างนอก
“อ้าว! เก็น มาตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“สักพักแล้วครับ” เก็นตอบกลับมาก่อนที่จะหันไปและเตรียมจะเดินเข้าบ้าน
“ไหน ๆ ก็มาแล้ว ช่วยน้องฝึกการใช้พลังเวทหน่อยสิ สอนควบคุมด้วย แล้วก็บอกทริคเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วย พ่อไปข้างนอกก่อน ฝากทีนะ”
“เดี๋ยวก่อนสิครับพ่อ ผมเพิ่งกลับมาได้ไม่นานเองนะ แล้วจะให้ผมสอนคนอย่างหมอนี่..” เก็นยังพูดไม่ทันจบประโยค อาคุมุก็พูดแทรกขึ้นมาในทันที
“ว้าว พลังของพ่อและพี่ สูงมาก ๆ เลยล่ะครับ ออร่าสีสวยสุดยอด”
“อะไรนะ?” ทั้งคู่ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน เพราะไม่เคยมีใครที่อายุเพียงแค่นี้ก็สามารถมองเห็นออร่าพลังเวทได้ ส่วนมากก็แค่ใช้พลังเวทได้นิดหน่อยเท่านั้น
“นี่.. มองเห็นแล้วอย่างงั้นเหรอ?” อิซามุถามกลับไปก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้ ๆ
‘ก็แค่แกล้งพูดไปงั้นแหละ จริง ๆ ฉันยังมองไม่เห็นอะไรเลย บ้าชะมัด’
“ใช่ครับพ่อ แบบนี้ก็แสดงว่าผม.. มีพรสวรรค์น่ะสิครับ” อาคุมุพูดออกมาก่อนจะยิ้มที่มุมปากแล้วหันไปทางเก็นที่ยืนมองอยู่
“ชิ คนอย่างแกน่ะ.. คนอย่างแกน่ะไม่สามารถเป็นนักเวทได้หรอก! พรสวรรค์อะไรของแกก็ไม่มีหรอก ก็แค่ดวงดีมองเห็นได้เร็วเท่านั้นเอง แกไม่สามารถเหนือกว่าฉันได้หรอกนะจำเอาไว้!!” เก็นตวาดด้วยอารมณ์ก่อนที่จะหันหลังให้แล้วเตรียมจะเดินออกไปพร้อมกับความแค้นที่อยู่ในใจ
‘นั่นแหละดี โกรธฉันซะ หึหึ’
“เก็น! กลับมานี่เดี๋ยวนี้นะ” อิซามุตะโกน
“สร้างวงแหวนเวท!”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นเก็นจึงไม่เดิน แต่เปลี่ยนไปใช้พลังเวทในการเคลื่อนที่แล้วหายไปจากตำแหน่งเดิมในพริบตา
“ว้าว นั่นคือท่าอะไรเหรอครับ?” อาคุมุสนใจเพียงแต่ทักษะเมื่อครู่นี้ที่เก็นใช้ เพราะนี่อาจเป็นสิ่งที่สำคัญมากก็เป็นได้
“นั่นน่ะคือการเคลื่อนที่ด้วยวงแหวนเวท เป็นการเคลื่อนที่โดยสร้างวงแหวนเวทขนาดใหญ่ไว้รอบตัวเอง หลังจากนั้นมันจะอยู่ที่พื้นโดยมีแค่ผู้ใช้ที่มองเห็น ซึ่งขนาดของวงแหวนก็ขึ้นอยู่กับการฝึก เมื่อสร้างไว้แล้วเราก็จะสามารถเคลื่อนที่ไปตรงไหนก็ได้ในวงแหวนเวทนั้น” อิซามุอธิบายให้เขาฟัง
“แบบนี้นี่เอง แล้วมีพลังอะไรบ้างเหรอครับที่จำเป็นในการต่อสู้?” อาคุมุถามกลับไปด้วยความอยากรู้
“พ่อว่าของแบบนี้ลูกต้องเรียนรู้ด้วยตัวเองนะ พ่อแค่บอกตามที่พ่อรู้เท่านั้นแหละ”
“แต่พ่อเนี่ยดูรอบรู้จังเลยนะครับ” อาคุมุพูดราวกับว่าแค่พูดไปเฉย ๆ แบบไม่ได้คิดอะไร แต่อิซามุนั้นตอบกลับในทันที
“เพราะพ่อ.. เป็นนักเวทไงล่ะ พ่อถึงต้องรู้เรื่องพวกนี้ไว้เป็นพื้นฐาน ไม่งั้นคงจะไม่รอดมาจนถึงทุกวันนี้” อิซามุพูดจบก็มีท่าทีที่จะหันหลังให้แล้วเดินไปข้างนอก
‘เห ว่าแล้วเขาต้องเป็นนักเวท งั้นก็แสดงว่าพี่ชายโง่นั่นด้วยสินะ หลุดปากมาซะขนาดนั้น’
“นี่พ่อเป็นนักเวทเหรอครับ? สุดยอดไปเลย งั้นก็แสดงว่าพี่เขาก็เป็นด้วยใช่ไหมครับ? แต่ทำไมตอนนี้เขาดูฉุนเฉียวจังเลย พี่เขาติดขัดอะไรกับผมหรือเปล่าครับพ่อ” อาคุมุถามกลับไปอย่างทันท่วงที จึงทำให้อิซามุต้องนั่งลงข้าง ๆ เขา
“ก็นะ ใช่แล้วล่ะ ทั้งพ่อและพี่เขาก็เป็นนักเวท แต่ที่พี่ชายของลูกนั้นถึงกับต้องตะโกนใส่ก็เพราะว่าเขาโกรธตัวเขาเองเพราะไม่ใช่คนที่แข็งแกร่ง ไม่ได้มีพรสวรรค์ และไม่เคยชนะใครเลย.. เมื่อตอนที่เขาไปสอบเป็นนักเวทเขาก็แทบจะชนะใครไม่ได้ แถมเกือบจะตายเพราะปีศาจเวทมนตร์ด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายก็ได้เป็นนักเวทในระดับต่ำ ขนาดเพื่อนเขาเองยังไม่ยอมรับในตัวเขาเลย.. ก็ประมาณนี้นี่แหละนะ” อิซามุเล่าเรื่องราวส่วนหนึ่งให้อาคุมุฟัง ซึ่งเก็นนั้นมีความแค้นฝังลึกมาตั้งแต่อดีต ที่ในตอนนี้เขาก็ยังไม่สามารถทำให้มันหายไปหรือลืมมันไปได้
“มีการสู้กับอะไรบ้างเหรอครับพ่อ? ในการสอบเป็นนักเวท” อาคุมุถามกลับไป
“จะมีการสู้กับปีศาจเวทมนตร์ทุกระดับตั้งแต่ระดับ 1 ถึง 6 และระดับ 1 ดาวถึง 3 ดาว”
**ระดับของปีศาจเวทมนตร์
-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 1
-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 2
-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 3
-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 4
-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 5
-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 6
-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 1 ดาว
-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 2 ดาว
-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 3 ดาว
“ซึ่งการสู้กับปีศาจเวทมนตร์ก็คือการวัดระดับของการเป็นนักเวท เช่นในตอนนี้พ่อสามารถสู้กับปีศาจเวทมนตร์ระดับ 4 ได้อย่างสูสีพอสมควรแล้วก็ชนะในตอนท้าย แต่สู้กับปีศาจเวทมนตร์ระดับ 3 และชนะมาด้วยความง่ายดาย พ่อก็จะได้เป็นนักเวทระดับ 3 นั่นเอง”
**ระดับของนักเวท
-นักเวทระดับ 1
-นักเวทระดับ 2
-นักเวทระดับ 3
-จอมเวทระดับ 1
-จอมเวทระดับ 2
-จอมเวทระดับ 3
-ราชันจอมเวทระดับ 1 ดาว
-ราชันจอมเวทระดับ 2 ดาว
-ราชันจอมเวทระดับ 3 ดาว
“งั้นก็หมายความว่า พี่เขาได้เป็นนักเวทระดับ 1 สินะครับ และเกือบตายเพราะปีศาจเวทมนตร์ระดับ 2 แต่ชนะได้แบบหวุดหวิดใช่ไหมครับพ่อ?” อาคุมุถามกลับไป เขาพอจะเข้าใจขึ้นมาบ้างเกี่ยวกับการเป็นนักเวทและปีศาจเวทมนตร์
“ใช่แล้วล่ะ แล้วก็จะมีการต่อสู้กันเองด้วยหลังจากที่สู้กับปีศาจเวทมนตร์เพื่อวัดระดับ ซึ่งการสู้กันเองก็จะเป็นการวัดความสามารถอีกครั้งเพื่อแบ่งกลุ่มในการทำงาน เช่นพ่อสู้กับนักเวท 8 คน ซึ่งพ่อแพ้ทุกคน พ่อก็คงจะได้ไปเป็นคนคอยติดตามนักเวทที่ระดับสูงกว่านิดหน่อยแล้วออกไปตายในหน้าที่.. อะไรทำนองนั้นแหละนะ”
“แล้วนักเวทกับจอมเวท นอกจากจะสู้กับปีศาจแล้วต้องสู้กับใครอีกเหรอครับพ่อ?” อาคุมุถามกลับไปในทันทีหลังจากที่อิซามุนั้นพูดจบ ราวกับว่าเตรียมคำถามไว้อยู่แล้วแต่แค่รอเวลาที่จะถาม
“ก็.. จอมมารและผู้ใช้พลังปีศาจทั้ง 13 ของจอมมารไงล่ะ” …
บทที่เกี่ยวข้อง
เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! บทที่ 3 : ผู้ใช้พลังปีศาจคนที่13?
“ผู้ใช้พลังปีศาจ? จอมมารด้วยเหรอครับ?” จอมมารคือผู้ที่อยู่เหนือทุกสิ่งในโลกนี้ ซึ่งยังไม่มีใครเคยเห็นเลยสักครั้ง ว่ากันว่าปรากฏตัวล่าสุดก็เกือบ ๆ 140 ปีที่แล้ว เป็นเรื่องที่บอกต่อกันมาจนถึงปัจจุบัน และผู้ใช้พลังปีศาจทั้ง 13 ซึ่งปรากฏตัวล่าสุดก็เมื่อ 2 เดือนที่แล้ว แต่มีแค่ 4 คนเท่านั้นที่ชาวบ้านได้เห็นและนักเวทได้ต่อกรด้วย แน่นอนว่าแพ้ราบคาบ“จอมมารคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด ผู้ใช้พลังปีศาจทั้ง 13 คนก็เหมือนกับองครักษ์ของจอมมาร” อิซามุตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ราวกับว่าไม่ค่อยอยากจะพูดถึงเรื่องนี้สักเท่าไหร่“เป็นมนุษย์เหมือนกันสินะครับ”“ใช่แล้วล่ะ.. เป็นมนุษย์ที่ภายในจิตใจถูกความมืดครอบงำจนกลายเป็นอมนุษย์ไปทั้งอย่างนั้น มีพลังที่แข็งแกร่งและร่างกายที่แทบจะเป็นอมตะ”“พ่อไม่อยากนึกถึงมันเลย ในตอนนั้นผู้ใช้พลังปีศาจของจอมมารนั้นมีอยู่แค่ 12 คน จอมมารมันต้องการอีก 1 คน.. ใช่แล้ว มันฆ่าบรรพบุรุษของเราแล้วมันก็เปลี่ยนให้ 1 ในบรรพบุรุษของเราเป็นผู้ใช้พลังปีศาจ แต่พ่อก็ยังไม่สามารถรู้ได้ว่าคือใคร เพราะตระกูลของเราสืบทอดกันมา 7 รุ่นแล้วจนถึงปัจจุบันนี้”‘เท่ากับว่าบรรพบุรุษของตระกูลนี้สินะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-03เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! บทที่ 4 : ฝึกการร่ายเวท
“การปล่อยพลังเวท เราจะใช้การร่ายออกมาพร้อมกับฝ่ามือที่หันออกจากตัว หรือให้พูดง่าย ๆ ก็คือแบมือไปข้างหน้านั่นแหละนะ พ่อจะทำให้ดูเป็นตัวอย่างแล้วกัน” อิซามุนั้นอธิบายเกี่ยวกับวิธีการร่ายเวท โดยการใช้ฝ่ามือพร้อมกับการพูด “ลูกบอลเพลิง!” บริเวณรอบข้อมือของอิซามุนั้นมีวงแหวนเวทสีแดงปรากฏขึ้น แล้วมันก็หายไป ในขณะเดียวกันที่กลางฝ่ามือของอิซามุก็มีลูกไฟเล็ก ๆ ออกมาและลอยอยู่อย่างนั้น “สุดยอด แต่ไหนพ่อบอกว่าตระกูลเรามีพลังมังกรไงครับ ทำไมพ่อถึงมีพลังไฟ.. หรือคือมังกรไฟ? แล้วทำไมมันถึงอยู่นิ่งแบบนั้นล่ะครับพ่อ พ่อทำให้มันไม่ยิงออกไปเหรอครับ?” “เจ้าลูกบ้านี่ ใช่แล้วล่ะ พลังมังกรที่พ่อบอกไว้ก็คือมังกรไฟ..” “แล้วก็เราสามารถควบคุมพลังเวทได้อย่างอิสระตราบใดที่มันยังอยู่ตรงฝ่ามือเรา ถ้าจะยิงมันออกไปก็ต้องพูดต่อว่า 'ยิงลูกบอลเพลิง' และการร่ายแบบนี้นั้นส่วนมากจะใช้ในการรวบรวมพลังเพื่อนำไปสู่การใช้พลังเวทหรือใช้การโจมตีขนาดใหญ่ แต่มันก็มีการร่ายแบบลัดเพื่อใช้ในการต่อสู้จริงอยู่แล้ว วิธีก็คือพูด 'ยิงลูกบอลเพลิง' โดยที่ไม่ต้องพูดว่า 'ลูกบอลเพลิง จงออกมา' เหมือนตอนแรก.. มันก็มีอยู่แค่นั้นแหละนะ” การร่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-03เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! บทที่ 5 : องค์ชาย?
หลังจากนั้นเป้าหมายของอาคุมุที่คิดไว้ล่วงหน้าก็ไม่ได้มีเพียงแค่การฆ่าเพราะความแค้นในอดีต แต่เป็นการที่ได้ขึ้นไปอยู่ในจุดสูงสุดของโลกใบใหม่นี้ ในดินแดนอันกว้างใหญ่แห่งนี้ และเป็นจอมเวทที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ของโลกนี้!“ออกไปสูดอากาศข้างนอกก่อนแล้วกัน” ว่าแล้วอาคุมุก็ลุกออกจากเตียงและเปิดผ้าม่าน พร้อมกับเดินไปยังประตูห้องที่ปิดอยู่เขาเอื้อมมือไปจับลูกบิดประตูแต่ทันใดนั้นก็ได้มีสิ่งที่แปลกประหลาดเกิดขึ้น“นี่มันอะไร?!” เขารู้สึกได้ถึงพลังที่มีความแข็งแกร่งยากเกินจะเปรียบเทียบ และแรงกดดันที่มหาศาลราวกับว่ามันกำลังจะกดทับร่างกายของเขาให้จมลงไปภายใต้แรงกดดันนี้“ความแข็งแกร่งของพลังนี้มันเป็นของใครกันแน่?”ทันใดนั้นเอง อิซามุก็เปิดประตูเข้ามาซึ่งมันเป็นเวลาเดียวกันกับที่แรงกดดันอันมหาศาลนั้นหายไป ราวกับว่าถูกเขาหยุดเอาไว้“เอ๊ะ.. พ่อ?”“อาคุมุ ร่างกายและพลังของลูกฟื้นตัวดีแล้วใช่ไหม? มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?” อิซามุเอ่ยถาม“เอ่อ.. ร่างกายและพลังของผมกลับมาเป็นปกติแล้วครับ ไม่มีอะไรผิดปกติ” อาคุมุตอบกลับไปด้วยความงุนงง เพราะเมื่อครู่นี้เขายังรู้สึกถึงแรงกดดันนั้นอยู่เลย แต่ทำไมมันถ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-03เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! บทที่ 6 : การพัฒนาของวงแหวนเวท
“ฉันจะแสดงให้เห็นเองนี่แหละ ว่าฉันสมควรจะได้รับมัน!! ไม่ใช่แกคนเดียวสักหน่อยที่มีความสามารถนั้น!” ชายคนนั้นเริ่มมีเปลวไฟปะทุออกมารอบตัว และออร่ารอบ ๆ ตัวของเขาก็เริ่มเห็นได้ชัดเจนขึ้นเช่นกัน‘สีม่วง?!’ อาคุมุถึงกับตกใจในทันทีเมื่อได้เห็นออร่านั้น ซึ่งมันปรากฏให้เห็นถึงความน่าเกรงขามและแรงกดดันโดยรอบ“อิชิโร่! ใจเย็น ๆ ก่อนไม่เป็นหรือไง?!” อากิระเอ่ยปากบอกกับชายคนนั้น ซึ่งเขามีนามว่า "ฟุโด อิชิโร่" เป็นพี่ชายแท้ ๆ ของอากิระ แต่ด้วยความที่ไม่ค่อยเอาใจใส่ในหน้าที่การงาน ไม่มีความรับผิดชอบ และด้วยความสามารถรอบด้านที่ด้อยกว่าน้องชาย ทำให้ไม่ได้รับสืบทอดเป็นหัวหน้าตระกูลต่อไป“ห๊าา? นี่แกเรียกชื่อฉันตรง ๆ เลยเหรอ แกไม่นับพี่นับน้องกันแล้วใช่ไหม? อยากจะเป็นศัตรูกันใช่ไหม?!” ด้วยความเอาแต่ใจของอิชิโร่ ทำให้เขาดูเหมือนยังไม่น่านับถือเท่าที่ควร คนส่วนใหญ่ในตระกูลจึงไม่เคารพและเชื่อฟังเขา ทำให้เขาน่าเกรงขามเพียงเพราะว่าเป็นพี่ชายของอากิระก็เท่านั้น“เฮ้อ!.. นี่พี่ยังคิดจะทำตัวเหมือนเด็กไม่เปลี่ยนเลยหรือไง อยู่ต่อหน้าเด็กก็ยังจะทำตัวเป็นเด็กเหมือนเดิม แบบนี้มันจะไปมีคุณสมบัติอะไรที่สามารถเข้ามารั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-03เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! บทที่ 7 : ขุมทรัพย์
การพัฒนาของวงแหวนเวทนั้นทำให้เห็นถึงความต่างในทันที เพราะขนาดของวงแหวนเวทเริ่มต้นนั้นมีความยาวเส้นผ่านศูนย์กลางอยู่เพียงแค่ 1 เมตร แต่ในตอนนี้...“นี่มันอะไรกันเนี่ย?!!”ความแตกต่างนั้นปรากฏให้เห็นโดยไม่มีอะไรมาขวางกั้น ตามที่อาคุมุเห็นก็คงจะมีขนาดความยาวเส้นผ่านศูนย์กลางสักประมาณ 100 เมตรได้“ฉันยืนอยู่ตรงกลาง... จากด้านนั้นถึงอีกด้านหนึ่งมันไกลพอสมควรเลยนะเนี่ย มิน่าล่ะในตอนนั้นองค์ชายถึงโผล่มาตรงนี้ได้ คงจะเพิ่งพัฒนาสำเร็จแล้วก็อยู่ไม่ไกลจากจุดที่ฉันอยู่สินะ”เขายืนพูดกับตัวเองและคิดไตร่ตรองสิ่งที่ผ่านมาอยู่อย่างนั้น ความน่าจะเป็นที่มีโอกาสมากที่สุดก็คงไม่พ้นแนวคิดของเขาในตอนนี้แต่ในขณะที่สิ่งนั้นยังไม่กระจ่าง ก็ได้มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นอีกครั้ง“หืม?!! นั่นใครน่ะ?!” ในตอนนี้เขาเปิดใช้วงแหวนเวทอยู่ และด้วยการพัฒนาของวงแหวนเวทจึงทำให้ประสาทสัมผัสการรับรู้ของเขาพัฒนาขึ้นตามไปด้วย“แบบนี้เองสินะ” ใครก็ตามที่อยู่ในรัศมีของวงแหวนเวท เขาจะรับรู้ได้อย่างทันท่วงที แต่ไม่สามารถรับรู้ตำแหน่งแบบเฉพาะเจาะจงได้ ไม่สามารถระบุตำแหน่งนั้นออกมาได้ไม่นานนัก เขาก็ไม่สามารถรับรู้ถึงบุคคลปริศนานั้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-03เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! บทที่ 8 : การประลอง?
อาคุมุที่แอบดูอยู่ในจุดลับสายตา ซึ่งก็คือบริเวณต้นไม้ใหญ่หลังพุ่มไม้ ตำแหน่งของเขาในตอนนี้นั้นมีระยะห่างจากตำแหน่งขององค์ชายชูยะกับอากิระมากพอสมควร แต่เขาก็ยังคงมองเห็นทุกการกระทำได้ซึ่งเขาเห็นบางสิ่งที่เขาไม่เคยได้เห็นมาก่อนทั้งในโลกก่อนความตายของเขาและในโลกนี้ ถึงแม้จะยังใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้ไม่นานนักก็ตาม แต่ตอนนี้เขาได้เห็นมันแล้ว“มหาศาลชะมัด”ซึ่งนั่นก็คือทอง เพชร อัญมณี และของล้ำค่าต่าง ๆ ที่ดูระยิบระยับเป็นอย่างมากในสายตาของเขา จึงทำให้เขาตาเป็นประกายได้ในทันทีอากิระนั้นควบคุมดูแลการขนย้ายทรัพย์สินออกมาจากอุโมงค์ ซึ่งมันมีมากเกินกว่าที่จะขนย้ายเพียงไม่กี่รอบก็เสร็จสิ้นได้ จากที่อาคุมุนั้นเห็นคือกลุ่มคนนับหลายสิบคนต่างขนย้ายของมีค่าเหล่านั้นด้วยรถเข็น และขนย้ายขึ้นรถม้าอีกครั้งหนึ่ง รถม้านั้นก็มีจำนวนมากอีกเช่นกัน ราวกับว่าเตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว“จะว่าไป ที่ลุงอากิระบอกว่าคนจากตระกูลใหญ่นั้นออกตามหาของล้ำค่า แต่ทำไมที่ฉันเห็นตรงนี้กลับเป็นองค์ชายกับตัวเขาเองแล้วก็คนของเขาล่ะเนี่ย”ทันใดนั้นอาคุมุก็นึกสงสัยอีกว่าขนย้ายแบบนี้ไม่กลัวการลอบโจมตีเลยก็คงจะเป็นไปไม่ได้ เขาจึงคิด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-03เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! บทที่ 9 : บุคคลปริศนา
ในเมื่อตัวตนขององค์ชายชูยะนั้นไม่ค่อยชัดเจน แต่ด้วยความไม่ชัดเจนนี้นั่นเองที่ทำให้อาคุมุต้องการหาคำตอบ แต่ในตอนนี้มีสิ่งที่ต้องทำนั่นก็คือแข็งแกร่งขึ้นเพื่อไปต่อสู้และล่ารางวัล... รวมถึงล่าแต้ม B ไปในตัวด้วย แน่นอนว่าเขาไม่รอช้าที่จะอยากทำให้สำเร็จ“สร้างวงแหวนเวท!” ว่าแล้วเขาก็ใช้การเคลื่อนที่ด้วยวงแหวนเวทแล้วมุ่งหน้ากลับไปที่บ้าน ซึ่งระหว่างทางนั้นกลับได้พบเจอปีศาจเวทมนตร์อยู่ตรงหน้า แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นปีศาจเวทมนตร์ที่หลงมาตัวเดียวปีศาจเวทมนตร์ตนนั้นมีรูปร่างผอมบาง ความสูงเพียงประมาณ 1 เมตร ผิวหนังสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาสีแดง ใบหน้าคล้ายกับมนุษย์แต่มีจมูกที่แหลมยาว ใบหูคล้ายกับมนุษย์ มีฟันที่แหลมคม รอบ ๆ ตัวมีออร่าสีขาวค่อนข้างที่จะเบาบาง และสิ่งที่โดดเด่นคือกรงเล็บบริเวณมือสองข้าง ซึ่งแต่ละข้างมีเพียงอันเดียว เป็นกรงเล็บที่มีความแหลมคมพร้อมกับมีออร่าสีฟ้าอ่อนปกคลุมอยู่“ได้โอกาสทดสอบฝีมือพอดีเลย อยากรู้เหมือนกันว่าฉันจะทำอะไรมันได้บ้าง”พูดจบเขาก็หาตำแหน่งที่เหมาะสมในการโจมตีระยะไกล เพราะในตอนนี้เขายังไม่มีอาวุธหรือทักษะการโจมตีระยะประชิด แน่นอนว่ามันคือสิ่งที่สำคัญเป็นอย่างมาก หลังจา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-03เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! บทที่ 10 : พี่ชายที่แสนดี
อาคุมุกลับมาถึงหน้าบ้านพร้อมกับคำถามที่อยู่ในหัวมากมายเต็มไปหมด“เขาเป็นใครกันแน่นะ...”แน่นอนว่าสิ่งที่เขายังคงคาใจมากที่สุดนั้นเกี่ยวกับเรื่องขององค์ชายชูยะ ซึ่งก็คือการที่พลังเวทขององค์ชายนั้นเป็นเวทน้ำแข็ง แต่เมื่อตอนที่เขาแอบดูการขนย้ายของล้ำค่าอยู่ในป่าแล้วองค์ชายชูยะได้ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขา ในตอนนั้นได้เกิดความร้อนที่ถ้าใช้พลังทั้งหมดก็คงแทบจะแผดเผาตัวเขาไปได้ในทันทีอีกทั้งชายปริศนาที่ได้มาช่วยให้เขารอดตายไปอย่างหวุดหวิด พลังเวทของชายคนนั้นซึ่งมีความเกี่ยวโยงกับพลังเวทขององค์ชายชูยะความแข็งแกร่งของปีศาจเวทมนตร์ ทั้งที่เป็นเพียงปีศาจเวทมนตร์ระดับ 1 แข็งแกร่งเกินกว่าที่อาคุมุจะรับมือไหว“เหมือนกับว่าเขางัดท่าไม้ตายออกมาจัดการกับปีศาจเวทมนตร์นั่นเลยนะ นี่มันบ้าเกินไปแล้ว แต่รอให้ถึงเวลาของฉันก่อนเถอะ... ฉันจะไม่ยอมโดนเล่นงานแบบนี้อีกแน่นอน”“แต่ตอนนี้จะมืดแล้ว เข้าไปนอนก่อนแล้วกัน”ว่าแล้วเขาก็เดินเข้าไปในบ้าน ซึ่งพบว่าอิซามุนั้นไม่อยู่ จึงเดินไปดูที่ห้องของเก็น พบว่าเขานอนหลับแทบไม่รู้สึกตัว ทั้งสะกิดหรือเรียกก็ไร้วี่แววที่จะลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนนี้“อะอ้าว... หมอนี่นอนหลับสนิท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-03
บทล่าสุด
เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! บทที่ 30 : เขตแดนพลังเวท?
นักเวทที่เหลือนั้นหายไปพร้อมกันด้วยความเร็วอย่างไร้ร่องรอย ซึ่งแน่นอนว่านั่นคงเป็นเวทที่ใช้ในการเคลื่อนที่“หายไปหมดเลย เวทเคลื่อนที่สินะครับ” พูดจบอาคุมุก็หันไปทางองค์ชายชูยะ ซึ่งองค์ชายนั้นเดินออกมาหลังจากทำการรักษาให้กับอากิระแล้ว“อืม การต่อสู้ทุกครั้งต้องมีนักเวทที่เชี่ยวชาญในการใช้เวทเคลื่อนที่อย่างน้อยสักหนึ่งคน ถึงจะเป็นนักเวทชุดขาวก็เถอะนะ แต่ถ้าเจอสถานการณ์แบบนี้แล้วไม่มีเวทเคลื่อนที่ก็คงตายยกกลุ่ม”“แล้วก็สีหน้าท่าทางของพวกเขามัน...” อาคุมุยังไม่ทันได้พูดจนจบแต่อย่างใด องค์ชายชูยะก็ตอบกลับในทันที“ก็เพื่อทำให้ไม่ผิดสังเกตนั่นแหละ และมันเป็นกลอุบายอย่างหนึ่งที่มีโอกาสทำให้ศัตรูใจอ่อน หรือดึงเวลาเอาไว้เพราะหนึ่งในนั้นต้องมีสักคนกำลังร่ายเวทขนาดใหญ่อยู่ และอาจเป็นคนที่อยู่แนวหลังซึ่งนายยังเดินไปไม่ถึง อีกทั้งยังไม่ได้อยู่ในระยะสายตาของนาย จึงทำให้ร่ายเวทได้ไม่ยากนัก” องค์ชายชูยะอธิบาย“แต่ว่าปล่อยไว้แบบนี้จะเป็นอะไรไหมครับ? เหมือนว่าพวกเขาจะได้ข้อมูลกลับไปรายงานองค์จักรพรรดิแล้ว”“ก็ค่อนข้างเสียเปรียบอยู่พอสมควร การฝึกก็จะลำบากยิ่งขึ้นเพราะสถานที่แห่งนี้เป็นที่เดียวที่ฉันใช้ เ
เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! บทที่ 29 : สถานที่แห่งเลือด
นักเวททุกคนถูกพันธนาการไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ซึ่งทักษะนี้นั้นราวกับว่ามันคือทักษะขั้นสูง เพราะในการควบคุมให้ตรงกับตำแหน่งที่ต้องการนั้นคงมีความยากเป็นแน่ อีกทั้งองค์ชายชูยะก็ใช้มันได้ด้วยความชำนาญ อาคุมุจึงมั่นใจได้อีกอย่างหนึ่งว่าองค์ชายชูยะอาจจะเป็นชายปริศนาคนนั้นที่เคยได้ช่วยเขาไว้แท่งน้ำแข็งจำนวนมากออกมาจากวงแหวนเวทสีส้มด้วยความรวดเร็ว ทั้งหมดนั่นล้อมรอบตัวของนักเวทเอาไว้และเป็นคุกน้ำแข็งในที่สุด‘ทักษะพันธนาการนี้แข็งแกร่งมากเลยนะเนี่ย’ นี่เป็นอีกครั้งที่อาคุมุได้เห็นการใช้ทักษะพันธนาการแบบหมู่ ซึ่งมันเป็นสิ่งที่อาคุมุจะต้องกลับไปฝึกฝนและนำออกมาใช้ให้ได้ โดยเริ่มจากทักษะพันธนาการทั่วไปที่เขาจะต้องทำให้ชำนาญและคล่องแคล่วที่สุด“ลุงอากิระน่ะยังไม่ตายหรอก แต่คนที่จะตายก็คงหนีไม่พ้นลุงอิชิโร่... ใช่ไหม?” องค์ชายชูยะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ แต่แววตาทั้งสองกลับไม่ใช่แบบนั้นอาคุมุที่ได้ยินอย่างนั้นก็พยายามจะลุกขึ้นไปดูอาการของอากิระ แต่เขาก็ต้องแปลกใจที่ทักษะพันธนาการด้วยด้ายของนักเวทคนนั้นยังคงอยู่ ถึงแม้จะถูกพันธนาการด้วยคุกน้ำแข็งขององค์ชายชูยะ“เลิกเรียกฉันว่าลุงสักทีสิองค์ชาย!
เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! บทที่ 28 : บาดแผล
“ชิ! เพราะไอ้โง่คนเดียวเลยทำให้นักเวทชุดขาวอย่างเราถูกเด็กตัวแค่นี้หยามได้ ผู้ใหญ่หัวอ่อนน่ะมันมีแค่ไม่กี่คนหรอกนะเฟ้ย!!” หนึ่งในนักเวทพูดจบก็กระโดดขึ้นไปลอยค้างอยู่ในอากาศ“ปีกแห่งลม!” เขาใช้ทักษะพลังเวท ได้มีปีกซึ่งเป็นปีกแห่งลมปรากฏขึ้นมาที่ร่างกายของเขา จึงทำให้นักเวทคนนั้นสามารถบินได้“ไม่ธรรมดาเลยนะครับ”“ทักษะแบบนี้น่ะ มีน้อยคนที่จะสามารถใช้ได้ เพราะฉะนั้นแล้วก็เตรียมรับการโจมตีแบบที่นายไม่เคยเจอมาก่อนได้เลย!” ว่าแล้วนักเวทคนนั้นก็บินพุ่งตรงเข้ามาหาอาคุมุด้วยความเร็ว“กรงเล็บแห่งลม!!” ที่มือทั้งสองของนักเวทนั้นได้มีพลังเวทมาห่อหุ้ม จนก่อตัวเป็นกรงเล็บที่พร้อมสำหรับการโจมตี“บาทาไร้เงา... ผมไม่ยืนอยู่นิ่ง ๆ เพื่อให้โดนการโจมตีหรอกนะครับ” อาคุมุพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบและแผ่วเบาขณะที่หลบการโจมตี ทั้งยังพูดในตอนที่เห็นการเคลื่อนที่ของนักเวทนั้นช้าลง จนกระทั่งเขาไปยืนอยู่ข้างหลังนักเวทคนนั้น“แสงอัสนีบาต!!” เมื่อสิ้นเสียงของอาคุมุ วงแหวนเวทสีฟ้าปรากฏขึ้นรอบข้อมือของเขา ตามด้วยการโจมตีจากแสงอัสนีบาตที่ออกมาจากวงแหวนเวทสีฟ้าเข้ม ซึ่งปรากฏให้เห็นอยู่หน้าฝ่ามือของอาคุมุ“อ่อก! ธ.. โธ่เว
เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! บทที่ 27 : การต่อสู้ในสถานที่ฝึกฝน
“ฆ่ามันซะ!!!” อิชิโร่ตะโกนสั่งการนักเวทที่อยู่ข้างหลังเขา ซึ่งจำนวนที่มีนั้นไม่ได้น้อยเลย ทั้งยังมีมาสมทบเพิ่มอีกหลายคน โดยนักเวททุกคนนั้นใส่ชุดคลุมที่มีหมวกสีขาว ปิดหน้าด้วยผ้าสีดำ ไม่สามารถคาดเดาพลังเวทของคนพวกนี้ได้เลยแม้แต่น้อย“คิดจะลงมือแล้วก็เตรียมตัวรับแรงกระแทกไว้เลย!” อากิระตะโกนโต้ตอบพร้อมกับเตรียมที่จะต่อสู้ ซึ่งขณะนี้อาคุมุนั้นกำลังหลับตาและทำการบางอย่างอยู่ ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นแล้วหันไปถามอากิระ“ลงมือได้ไหมครับ?”“แน่นอน! นี่น่ะมันคือการเปิดศึกแล้วไงล่ะ”เมื่อได้ยินอย่างนั้น อาคุมุก็ชี้นิ้วขึ้นไปข้างบนในทันที“มองดูข้างบนสิครับลุง”“ทำอะไรของแกน่ะเจ้าหนู? จะให้ฉันมองวิวที่มันเหมือนกับท้องฟ้า...” อิชิโร่พูดยังไม่ทันจบประโยค เขาก็ต้องตกตะลึงในทันที เพราะเหนือศีรษะของทุกคนขึ้นไปนั้น มีวงแหวนเวทขนาดเล็กอยู่เต็มไปหมด“แสงอัสนีบาต!!” เมื่อสิ้นเสียงของอาคุมุ วงแหวนเวทสีฟ้าได้ปรากฏขึ้นรอบข้อมือของเขา พร้อมกับการโจมตีด้วยสายฟ้าที่ลงมาจากข้างบนตู้มมม!!!“อ่อก! โธ่เว้ย” นักเวทจำนวนหนึ่งที่กำลังพุ่งเข้ามาหาอากิระนั้นโดนการโจมตีที่รุนแรงของอาคุมุเป็นพิเศษ เนื่องจากว่าจำนวนวงแหวน
เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! บทที่ 26 : ทรยศ
หลังจากที่อาคุมุได้พูดคุยกับองค์ชายชูยะเล็กน้อย องค์ชายชูยะก็บอกให้อากิระนั้นนำทางและพาอาคุมุไปยังที่พัก ซึ่งสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงก็คือองค์ชายนั้นจัดการเตรียมที่พักให้เป็นอย่างดี ซึ่งที่พักนั้นอยู่ในตึกใหญ่ที่อยู่นอกพระราชวัง แต่แค่นี้ก็ดีเกินกว่าที่อาคุมุนั้นต้องการแล้ว ทั้งยังมีสถานที่สำหรับใช้ในการฝึกที่อากิระจะแนะนำหลังต่อจากนี้ เริ่มจากการที่อากิระนั้นผลักประตูบานยักษ์ หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปตามโถงทางเดิน จนกระทั่งมาถึงห้องพักห้องหนึ่ง “นี่แหละห้องของนาย ลองเข้าไปดูสิ” อากิระกล่าวหลังจากที่เดินมาแล้วหยุดอยู่หน้าห้อง 06 นั่นคือหมายเลขห้องของเขา เมื่อได้ยินอย่างนั้นอาคุมุจึงเดินเข้าไป ในที่สุดก็มาถึงห้องของอาคุมุเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซึ่งห้องนอนนั้นเป็นเพียงห้องสี่เหลี่ยมที่มีกำแพงเป็นสีขาวล้วนรอบด้าน มีเตียงนอนและของใช้ต่าง ๆ ครบครัน ทั้งโต๊ะทำงาน ตู้หนังสือ โคมไฟ หรือแม้กระทั่งดาบเล่มหนึ่งที่วางอยู่ แน่นอนว่าห้องนี้นั้นมีขนาดความกว้างมากกว่าห้องของเขาที่บ้าน ทั้งยังมีความสะดวกสบายมากเป็นพิเศษ ซึ่งเขาไม่แปลกใจเท่าไรเพราะนี่เป็นที่ที่องค์ชายชูยะเตรียมไว้ให้ “ห้องกว้างมากเลยล่ะครั
เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! บทที่ 25 : อยากพบ?
ความประมาทของอาคุมุทำให้ตัวเขาเองได้รับบาดเจ็บมากที่สุดเท่าที่เคยเจอมา เสื้อขาดตามแนวของการโจมตีจนเผยให้เห็นรอยแผลเป็นปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน นี่คือบาดแผลขนาดใหญ่แผลแรกของเขา “จะเป็นยังไงล่ะครับ... ถ้าผมเก็บกวาดตรงนี้ซะหมด? แต้ม B ของผมคงจะมีเยอะมากและแข็งแกร่งขึ้นอย่างก้าวกระโดดเลยล่ะ มันคงจะดีต่อตัวผมมากเลยนะครับ” อาคุมุพูดพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก สายตาของเขานั้นดูน่ากลัวราวกับปีศาจอย่างไม่ต้องสงสัย “ม.. ไม่เอาน่า มันคงไม่ดีต่อตัวนายนักหรอก” คาซูโอะพูดด้วยน้ำเสียงและร่างกายที่มีอาการสั่นกลัวเล็กน้อย “ที่ไม่ดี.. เพราะกลัวตายหรือเปล่าครับ? ถ้าอย่างนั้น...” อาคุมุพูดยังไม่ทันจบก็ได้มีชายคนหนึ่งพูดแทรกขึ้นมา “นายควรพอได้แล้วนะน้องชาย คนพวกนี้ทำอะไรนายไม่ได้หรอก” “เอ๋? องค์ชาย?” ซึ่งชายคนนั้นก็คือองค์ชายชูยะนั่นเอง เขาปรากฏตัวขึ้นมาพร้อมกับอากิระที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ในขณะที่อาคุมุไม่ทันได้สังเกตเห็น “องค์ชาย... ทั้งหมดเป็นฝีมือของเขาครับ!” คาซูโอะพูดขึ้นมาพร้อมกับชี้นิ้วไปยังอาคุมุ “คาซูโอะ... นายพามาแทบทั้งหน่วยเพื่อจัดการกับเด็กคนเดียวเนี่ยนะ? แต่ฉันจะบอกอะไรให้อย่าง.. เด็กคนนี้คือเพื่อน
เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! บทที่ 24 : ความประมาท
การโจมตีในครั้งนี้อาคุมุไม่ได้คาดหวังผลลัพธ์อะไรมากนัก แค่ได้นำสิ่งที่ฝึกฝนมาประยุกต์แล้วทดลองใช้ก็ถือว่าเป็นกำไรสำหรับเขาแล้ว อีกอย่างคือเขาสามารถหนีไปได้อย่างแน่นอนด้วยการใช้บาทาไร้เงา สังเกตได้จากการที่เขาออกมาจากการปิดล้อมนั้นได้โดยง่าย เพียงแต่ว่า.. เขายังไม่ได้ฝึกทักษะที่ใช้ป้องกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว ‘ไม่เป็นไร ยังไงเราก็พอหนีได้ล่ะนะ’ เมื่อควันเริ่มเบาบางลง เผยให้เห็นคนนับสิบนอนล้มอยู่ที่พื้นดิน โดยพื้นที่บริเวณรอบนั้นเป็นหลุมเป็นบ่อใหญ่พอสมควร “เอ๋? ทำไมถึงไม่ใช้เวทป้องกันล่ะเนี่ย?” อาคุมุเกิดความตกใจพอสมควรที่ไม่มีใครใช้เวทป้องกันเลยแม้แต่คนเดียว ซึ่งแท้จริงแล้วมันไม่ใช่อย่างนั้น “อึ่ก!... ไม่ใช่หรอก ใช้แล้วแต่ไม่ไหวต่างหาก” ชายหนุ่มผู้ที่เป็นหัวหน้าค่อย ๆ ยืนขึ้นและใช้ดาบที่อยู่ในมือประคองไว้ ซึ่งดาบของเขาติดตัวไว้ตำแหน่งไหนอาคุมุก็ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ที่น่าตกใจไปมากกว่านั้นคือการป้องกันกลับต้านพลังโจมตีของอาคุมุไม่ได้ ‘เดี๋ยวนะ เขาระดับสูงกว่าฉันมากเลยนี่ ทำไมถึงไม่ไหวได้ล่ะเนี่ย?’ “ฉันล่ะยอมใจนายจริง ๆ มิน่าล่ะองค์จักรพรรดิถึงต้องการตัว เอาล่ะฉันชื่อ "มิกาซูกิ คาซูโอ
เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! บทที่ 23 : ร้อนวิชา
ในตอนนี้อาคุมุได้ผ่านการฝึกกับโทชิทั้งทักษะบาทาไร้เงาและการสร้างวงแหวนเวทเพื่อใช้โจมตีเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เท่านี้ก็นับว่าเขาแข็งแกร่งขึ้นมามากพอสมควรถ้าฟังจากที่โทชิได้บอกไว้ และหลังจากนี้ก็จะขึ้นอยู่กับการฝึกฝนของตัวเขาเอง ความชำนาญในการใช้ทักษะต่าง ๆ จะทำให้เขาได้เปรียบในการต่อสู้.. แม้กระทั่งการวิ่งหนีอาคุมุนั่งลงและฝึกการสร้างวงแหวนเวทอีกครั้ง โดยเขาจะสร้างมันขึ้นมาสองอัน ตามเทคนิคที่เขาเข้าใจคาดว่าคงจะไม่ยากนัก“เอาล่ะ สร้างวงแหวนเวท!” เขาพูดขึ้นมาพร้อมกับยกแขนขวาขึ้นในระดับเอว หันฝ่ามือขึ้นและแยกนิ้วทั้งห้าออกจากกัน ซึ่งอาคุมุยังไม่ทันได้บีบอัดออร่าและพลังเวทไว้ตรงจุดเดียวแต่อย่างใด วงแหวนเวทสีฟ้าก็ปรากฏขึ้นเหนือฝ่ามือของเขาในทันที“เอ๋? ทำแบบนี้ได้แล้วหรอกเหรอ? ถ้างั้น..” ว่าแล้วอาคุมุก็ยกแขนซ้ายขึ้นมาในระดับเดียวกันและทำแบบเดียวกัน โดยเขาแค่เกร็งแขนและยังไม่ทันได้พูดว่าสร้างวงแหวนเวทเลยด้วยซ้ำ มันก็ปรากฏขึ้นมาเหนือฝ่ามือเขาเสียแล้ว“เยี่ยมเลย! ทำได้เร็วกว่าที่คิดแฮะ” การที่เขาฝึกฝนต่อหลังจากเรียนรู้เทคนิควิธีใช้ ทำให้เขามีความเข้าใจและสามารถควบคุมพลังได้ง่ายขึ้น อีกทั้งยังทำ
เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! บทที่ 22 : ควบคุมวงแหวนเวท
หลังจากที่อาคุมุสามารถใช้ทักษะบาทาไร้เงาได้แล้วนั้น ทักษะอีกอย่างที่ควรมีก็คือการสร้างวงแหวนเวท ซึ่งเป็นการสร้างวงแหวนเวทไว้ใช้ในการโจมตีโดยตรง ต่างจากการสร้างวงแหวนเวทธรรมดาเพื่อใช้ในการเคลื่อนที่ เพราะมันทั้งควบคุมยากกว่าและสารพัดประโยชน์ยิ่งกว่า“ตอนนี้เราวิ่งเข้ามาลึกกว่าเดิม ถ้าพวกนั้นจะออกตามหาก็คงต้องใช้เวลาหน่อย แต่ว่าถ้าเป็นตำแหน่งนี้สิ่งที่ควรระวังมากที่สุดมันไม่ใช่พวกนักเวทน่ะสิ” โทชิพูดขึ้นมา“หรือว่าจะหมายถึง.. ปีศาจเวทมนตร์เหรอครับ?”“ใช่แล้วล่ะ เราอยู่ในจุดที่ใกล้กลางป่ามากเท่าไร โอกาสที่จะเจอกับปีศาจเวทมนตร์ก็มากขึ้นเท่านั้น ที่เราต้องระวังรองลงมาก็คือนักเวท.. แต่ก็นะ ในจักรวรรดินี้ถึงจะมีก็มีได้ไม่เยอะหรอก เพราะอะไรฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแต่จักรวรรดิไดจิเป็นจักรวรรดิที่มีปีศาจเวทมนตร์น้อยที่สุดในโลกนี้น่ะ”“ต้องมีเบื้องหลังสินะครับ”“ถึงเวลาเดี๋ยวนายก็จะรู้เอง”ป่าใหญ่แห่งนี้นั้นเป็นป่าที่อยู่ในเมืองไดอิกิ เรียกได้ว่ามันอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของเมืองหลวง ซึ่งเดิมทีป่าก็เป็นตำแหน่งออกล่าของปีศาจเวทมนตร์อยู่แล้ว แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ทำให้จักรวรรดิแห่งนี้มีปีศาจเวทมนตร์ออกเพ
