อาจเป็นเพราะดูแลตัวเองดี คุณนายซ่งจึงดูเหมือนว่าจะอายุน้อยกว่าคุณท่านซ่งอยู่บ้าง ทั้งสองกำลังนั่งจิบน้ำชากัน พร้อมกับพูดคุยและหัวเราะด้วยเสียงเบา ส่วนซ่งชิงชวนก็นั่งอยู่ที่ด้านข้างของพวกเขา และพยักหน้าบ้างเป็นครั้งคราวโดยรวมแล้วดูเหมือนเป็นคุณพ่อผู้มีเมตตา คุณแม่ผู้อ่อนโยนและลูกผู้กตัญญู ช่างเป็นฉา
เฉียวสือเนี่ยนคิดว่าคนที่เอาใจใส่และละเอียดอ่อนอย่างซ่งชิงชวน หากเขาคิดที่จะจีบผู้หญิงคนไหนจริง ๆ ก็คงยากที่จะมีใครปฏิเสธได้แต่แน่นอนว่า เฉียวสือเนี่ยนไม่ได้มีความรู้สึกเชิงนั้นกับซ่งชิงชวนเฉียวสือเนี่ยนยิ้มอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะตอบกลับ “ขอบคุณคุณลุงคุณป้าที่เป็นห่วงนะคะ อาหารพวกนี้ฉันชอบมากเลย งั
ฮั่วเยี่ยนฉือสวมเสื้อเชิ้ตกับกางเกงสแล็คตามปกติ ในมือของเขากำลังถือโทรศัพท์ ราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างเมื่อได้ยินเสียงเธอเปิดประตู เขาจึงเงยหน้าขึ้น“คุณมาที่นี่ทำไม?” เฉียวสือเนี่ยนถามด้วยความสงสัยเพราะปกติแล้ว ฮั่วเยี่ยนฉือมักจะระวังตัวกับเธอเป็นอย่างมาก หากเธอไม่ได้เชิญ เขาก็แทบจะไม่มาเอง
——หลีซูเหยียนรู้ดีว่าหลีพัวถิงผิดหวังในตัวเธอเพราะเหตุการณ์ในงานเลี้ยงเปิดกิจการ และเธอก็รู้ด้วยว่าหลีพัวถิงจะสงสัยในนิสัยตัวตนของเธอ เพราะฉะนั้นหลี่ซูเหยียนจึงตั้งใจจัดฉากเล่นละครนองเลือดและถูกทำร้ายต่อหน้าพ่อของเธอก่อนอื่นเธอต้องทำให้ทุกคนโยนความผิดไปที่เธอ จากนั้นเธอก็จะทำตัวน่าสงสารจนถึงขีดสุด
สิ่งที่ฮั่วอวี่ซานถ่ายรูปมาคือดอกไม้ที่กำลังผลิบาน ทว่าซุนฮ่าวเหวินก็อยู่ไม่ไกลจากดอกไม้พอดี แม้ว่าจะเห็นหน้าไม่ชัด แต่เฉียวสือเนี่ยนก็มองออกตั้งแต่แวบแรกซุนฮ่าวเหวินกับคุณนายฮั่วสนิทกันเหมือนญาติสนิทมิตรสหาย การที่ฮั่วอวี่ซานไปอยู่กับเขาจึงไม่นับว่าแปลกอะไร“อวี่ซาน คุณอาคนนี้พาหนูไปเที่ยวเหรอ?” เ
ซ่งม่านเป็นคนโทรเข้ามาเธอบอกข่าวบางอย่างให้เฉียวสือเนี่ยนฟัง——แผนการผ่าตัดของโม่ซิวหย่วนถูกกำหนดไว้แล้ว และจะดำเนินการอย่างเป็นทางการในวันพรุ่งนี้“ฉันไม่ได้ยินข่าวของโม่ซิวหย่วนมานานแล้ว แต่เมื่อกี้ก็ได้ยินพ่อกับแม่พูดถึงฉันเลยรู้”ซ่งม่านกล่าว “ถึงโม่ซิวหย่วนจะจำเธอไม่ได้ และพวกลุงโม่ไม่ให้เธอติด
หลังจากวางสายแล้ว เฉียวสือเนี่ยนก็ทิ้งตัวลงบนเตียงโม่ซิวหลานพูดถูก การอยู่ให้ห่างจากโม่ซิวหย่วนเป็นการแสดงความยินดีที่ดีที่สุดสำหรับโม่ซิวหย่วนแล้วเธอไม่ควรไปรบกวนความสงบนี้เนื่องจากไม่ได้พักผ่อนเพียงพอ วันรุ่งขึ้นตอนไปทำงานที่อี้หมิง เฉียวสือเนี่ยนจึงไม่ค่อยมีชีวิตชีวาเท่าไรนักซ่งม่านเข้ามาหา “
ฮั่วเยี่ยนฉือเม้มริมฝีปาก สุดท้ายก็ไม่ได้ดึงดัน เพียงแค่ประคองแขนของเฉียวสือเนี่ยนช่วยพาเธอลงจากรถเฉียวสือเนี่ยนคุกเข่าเป็นเวลานานจึงเจ็บที่หัวเข่า เธอเลยปล่อยให้ฮั่วเยี่ยนฉือประคองทั้งสองคนเดินเข้ามาในบ้านด้วยกัน ป้าหวังเตรียมกับข้าวร้อนกรุ่นไว้เรียบร้อย “คุณเฉียว กลับมากับคุณฮั่วเหรอคะ? ป้าทำกับ