เมื่อเฉียวสือเนี่ยนหันหน้าไปก็เจอหลีซูเหยียนใบหน้าของหลีซูเหยียนไม่ได้ซีดเซียวเหมือนเมื่อสองวันก่อน หล่อนฟื้นกลับมาเป็นคุณหนูใหญ่ที่สวยหวานอีกครั้งเวลานี้เธอกำลังชี้ไปยังแผ่นเสียงรูปทรัมเป็ต หลีพัวถิงที่ยืนอยู่ใกล้เธอก็มองด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มประดับเมื่อรู้สึกถึงสายตาของเฉียวสือเนี่ยน หลีซูเหยีย
เมื่อได้ยินคำพูดของฟู่เถียนเถียน หัวใจของเฉียวสือเนี่ยนจู่ ๆ ก็รู้สึกขมขื่นเล็กน้อยเธอเอ่ยเยาะเย้ยตัวเอง “ฉันเคยรักไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”เพียงแต่ตอนจบมันน่าอนาจมากก็เท่านั้นเองฟู่เถียนเถียนมองเฉียวสือเนี่ยนอย่างปวดใจ “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะโน้มน้าวให้เธอคบกับฮั่วเยี่ยนฉือนะ แต่ถ้าเธอไม่มีแรงจะรักใครแล้วจร
นี่ซ่งชิงชวนจะก่อความวุ่นวายแบบไหนกันแน่?ทั้งการแสดงถึงความรู้สึกดีและทั้งผิดหวัง ถ้าไม่รู้ทัน เธอคงคิดว่าเขามีความรู้สึกลึกซึ้งต่อเธอมาก “สือเนี่ยน ม่านม่านบอกว่าผมคาดเดายากกว่าอาหย่วน จุดนี้ผมยอมรับ ถึงอย่างไรผมก็อายุมากกว่าพวกคุณหลายปี และไม่ค่อยเคยชินกับการแสดงความรู้สึกออกมาสักเท่าไร”ซ่งชิงช
กำลังใจของทุกคนได้รับการกระตุ้นอย่างมากเมื่อกลับถึงคอนโดหมิงเยว่ เฉียวสือเนี่ยนก็รับโทรศัพท์ของฟู่เถียนเถียนฟู่เถียนเถียนทราบข้อมูลของการเปิดทดลองเล่นสาธารณะ เธอจึงบอกเฉียวสือเนี่ยนว่าเธอเพิ่งเสร็จจากการประชุมกับผู้รับผิดชอบอีกหลายคน ก็เลยไม่ได้เข้ามาส่งคำอวยพรด้วยตัวเอง และรอให้ถึงช่วงงานเลี้ยงฉล
เฉียวสือเนี่ยนจำเจ้าของเสียงนี้ได้—— หมอเวินจิ๋งหลี่เขากลับมาจากต่างประเทศแล้วเหรอ?“เนี่ยนเนี่ยน ดึกหน่อยฉันค่อยโทรศัพท์หาเธอนะ” ฟู่เถียนเถียนพูดและวางสายไปเมื่อเห็นเวินจิ๋งหลี่ที่ผอมลง และสีผิวก็เข้มเล็กน้อยอยู่ตรงหน้า ฟู่เถียนเถียนก็แทบจะจำเขาไม่ได้“หมอเวิน คุณอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?” ฟู่เถียนเถ
ลู่เฉินหนานก้มลงมาจูบฟู่เถียนเถียน “ไม่ได้เจอหนึ่งวันเหมือนห่างกันเป็นสามปี ฉันทำงานต่างเมืองจนไม่ได้เจอหน้าเธอ และไม่อยากรอแม้แต่วินาทีเดียว เลยเข้ามารับเธอที่นี่ซะเลย”ฟู่เถียนเถียนรู้สึกหวานฉ่ำในหัวใจเล็กน้อย เธอจ้องมองลู่เฉินหนาน “เมื่อก่อนนายยังบอกว่าโม่ซิวหย่วนอยู่เลี่ยนเลย ตัวเองก็เป็นเหมือนก
เฉียวสือเนี่ยนได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วมุ่น “ไม่มีเหตุผลเลย หลีซูเหยียนจะเช่าวิลล่าไปทำไมกัน?”ฮั่วเยี่ยนฉือบอกว่า ช่วงนี้ยังตรวจสอบได้ไม่แน่ชัดว่าหล่อนกำลังทำอะไรอยู่ เพราะนอกจากวิลล่าแห่งนั้นจะมีเนื้อที่กว้างขวางแล้ว ยังคอยคุมเข้มไม่ให้คนนอกเข้าไปได้ตามอำเภอใจแต่ที่แน่ ๆ ก็คือ มีคนอยู่ไม่น้อยภายในว
เวลาหนึ่งวันก็ดำเนินผ่านไปเช่นนี้เฉียวสือเนี่ยนเดินทุบไหล่ออกมาจากห้องแล็บ คุณป้าก็เข้ามาใน M•Q พอดีหล่อนดึงตัวเฉียวสือเนี่ยนไว้พลางชวนไปกินข้าวด้วยเฉียวสือเนี่ยนตั้งใจจะฟื้นฟูความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับคุณลุงและคุณป้า เลยไม่ได้ปฏิเสธเมื่ออวี๋จิ่งเฉิงออกไปทำงานนอกสถานที่ งานของคุณลุงก็เพิ่มมากขึ้น