บทที่ 0661

ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว เฉียวสือเนี่ยนได้ถูกปลุกให้ตื่นด้วยความเจ็บปวด

เธออยากจะลองขยับตัว แต่กลับรู้สึกวิงเวียนศีรษะขึ้นมาทันที เธอจึงส่งเสียง “แหวะ” ออกมาหนึ่งที

“เนี่ยนเนี่ยน!” “เฉียวสือเนี่ยน!”

เสียงแห่งความห่วงใยสองเสียงดังขึ้นที่ข้างหู

เฉียวสือเนี่ยนพยายามลืมตาขึ้น จึงพบว่าตัวเองเหมือนจะอยู่