แต่ตอนนี้ ฟู่เถียนเถียนเลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าพยาบาลสำเร็จ และสามารถย้ายมาทำงานที่โรงพยาบาลของเขาได้แล้ว แต่พวกเขากลับหย่ากันและในตอนที่เขาตัดสินใจไปโรงพยาบาลของฟู่เถียนเถียน ผู้อำนวยการโรงพยาบาลของเขาต่างผลัดกันมาทำงานให้เขา เพื่อแสดงให้เห็นว่าพวกเขาสามารถตอบตกลงตามเงื่อนไขที่สมเหตุสมผลของเขาได้ทุกอ
ฟู่เถียนเถียนไม่ตอบคำตอบใด ๆ ของเวินจิ๋งหลี่ส่วนเวินจิ๋งหลี่ก็รู้ตัวแล้วว่า ตนเองเป็นคนที่ล้ำเส้นตอนที่เขาและเธอยังเป็นคู่สามีภรรยากันอยู่ เขาไม่เคยถามฟู่เถียนเถียนเลยว่าจะไปไหนมาไหน ตอนนี้พวกเขาหย่ากันแล้ว เขามีสิทธิ์อะไรไปถามล่ะ?“ขอโทษนะ ฉันก็แค่คิดว่าพวกเราไม่ได้ทานข้าวด้วยกันนานแล้ว เลยอยากชว
ฟู่เถียนเถียนกล่าววาจาถากถาง “ขอโทษนะคะ ตอนนี้ฉันลาออกแล้ว จะพูดยังไงหรือจะพูดอะไรมันก็เรื่องของฉัน คุณอยากฟังก็ฟัง ไม่อยากฟังก็ไปซะ!”พูดจบ ฟู่เถียนเถียนก็เปิดประตูรถเข้าไปนั่ง แล้วพูดกับลู่เฉินหนาน “เราไปกันเถอะ”ในสถานการณ์แบบนี้ ลู่เฉินหนานไม่มีทางพูดอะไรมากอยู่แล้ว เขานั่งประจำที่คนขับเวินจิ๋ง
จากกลิ่นคุ้นจมูกที่ใกล้เข้ามา เฉียวสือเนี่ยนไม่ต้องหันไปมองก็รู้ได้ทันทีว่าใครเดินเข้ามาในครึ่งเดือนนี้ นอกจากเมื่อวานที่บ้านใหญ่แล้ว ฮั่วเยี่ยนฉือก็ไม่เคยมาปรากฏตัวต่อหน้าเธอเลยสักครั้งเธอยังคิดอยู่เลยว่า เขาคงจะคิดได้แล้วไม่อยากมาวุ่นวายอีก ไหนเลยจะไปมีใครรู้ได้ว่าเขาจะเข้ามาในร้านนี้“ประธานฮั่
“ถึงตอนนั้น ค่อยดูอีกทีแล้วกันค่ะ”เฉียวสือเนี่ยนไม่ได้หยุดอีก เธอเดินผ่านตัวฮั่วเยี่ยนฉือไปเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ ในอากาศ ฮั่วเยี่ยนฉือก็อยากอุ้มเฉียวสือเนี่ยนเข้ารถไปเหลือเกินจากนั้นค่อยถามเธอดี ๆ ว่าตกลงว่าเธอซื้อของขวัญนั่นไปให้ใคร!ขนาดจำเป็นต้องลำบากขับรถมาเลือกซื้อถึงที่ห้างสรรพสินค้าแบบน
เฉียวตงไห่กล่าว “มาเล่นหมากรุกเป็นเพื่อนตา เขาบอกว่าหนูทำเข็มกลัดตกไว้ที่บ้าน ตอนที่หนูไปเยี่ยมคุณนายใหญ่ตระกูลฮั่ว เขาเลยถือโอกาสเอามาส่งคืนให้หนูด้วย”เฉียวสือเนี่ยน “...”ฮั่วเยี่ยนฉือนี่จริง ๆ เลย ตอนเช้าเธอเอาเข็มกลัดไปให้คุณย่าที่บ้าน ตกบ่ายมาเขาก็เอากลับมาที่บ้านคุณตาแล้วแถมเมื่อครู่ตอนเจอหน
ตอนที่ได้เจอหน้าหยวนหงจื้อ เฉียวสือเนี่ยนเห็นว่า บาดแผลบนหน้าผากของเขายังไม่หายดี“โดนไอ้คนตาไม่มีแววทุบเข้าให้น่ะ ไว้ถึงเวลาป๋าย กรุ๊ป ตกมาเป็นของผมเมื่อไร ผมจะกำจัดมันออกเป็นคนแรกเลย” หยวนหงจื้อกล่าวอย่างโมโหระคนหงุดหงิดใจเฉียวสือเนี่ยนไม่มีกะจิตกะใจจะไปสนใจเรื่องพวกนี้ของเขา “ไปรับบอร์ดดิ้งพาร์ท
“อย่าเสียแรงเปล่าเลยน่า”หยวนหงจื้อที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับพูดอย่างจองหอง “เมื่อกี้เอาน้ำให้เธอ แต่เธอไม่ดื่มเอง จะโทษใครได้?”เฉียวสือเนี่ยนเรี่ยวแรงหดหายไปหมดทั้งตัว สมองของเธอก็เริ่มพร่าเลือนแล้วเช่นกัน“นาย... จะทำอะไร...”“ถึงแล้วเดี๋ยวเธอก็รู้เอง”ได้ฟังคำพูดของหยวนหงจื้อแล้ว เฉียวสือเนี