“แล้วคุณปล่อยให้ถูกขู่ไหมล่ะ?” เฉียวสือเนี่ยนบีบบังคับให้ตอบ“ตลกตายละ!” ฮั่วเยี่ยนฉือเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “พรุ่งนี้ฉันจะเซ็นข้อตกลงการหย่าให้! ถึงเวลาเธอก็รีบไปรับใบรับรองเสีย ฉันจะให้ความร่วมมือแต่โดยดี!”พูดจบ ฮั่วเยี่ยนฉือก็สะบัดเอกสารทิ้ง แล้วเปิดประตูเดินออกไปด้วยท่าทางป่าเถื่อนเฉียวสือเ
“ทำไมถึงเงียบไปล่ะ นึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ฮั่วเยี่ยนฉือกระวนกระวายเรื่องผู้หญิงคนอื่นขึ้นมา ก็เลยเศร้างั้นเหรอ?”เห็นเฉียวสือเนี่ยนขมวดคิ้วราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ ฟู่เถียนเถียนเลยพูดกระแนะกระแหนเฉียวสือเนี่ยนค้อนใส่ฟู่เถียนเถียน “เธอว่า โรงแรมห้าดาวจะเกิดอุบัติเหตุด้านความปลอดภัยโดยไม่ม
“ทำไมถึงมีหนุ่มหล่ออยู่ด้วยล่ะ?” ฟู่เถียนเถียนถาม“หนุ่มหล่อ?”เฉียวสือเนี่ยนได้ยินแบบนั้นแล้วก็เปิดดูอินสตาแกรมบ้าง พอได้ขยายภาพดูก็ถึงได้รู้ ตอนเคเคถ่ายรูปให้เธอคงจะถ่ายติดโจวหยางอิงเข้าไปด้วยแน่“ตาเธอนี่มีแว่นขยายอยู่ด้วยหรือไง คนเขาโผล่หน้าเข้ามานิดเดียวก็ยังถูกเธอเห็นได้แบบนี้?”ฟู่เถียนเถียนเ
“ห้องทำงานฮั่วกรุ๊ป”พูดจบ ฮั่วเยี่ยนฉือก็วางสายไปพอเฉียวสือเนี่ยนเดินไปถึงโต๊ะรับประทานอาหาร ป้าหวังก็ไม่ได้อยู่ในห้องโถงแล้ว คงไม่ได้ยินคำพูดของเธอเข้าหรอกนะแม้ว่า ครั้งก่อนที่คุณย่ารู้ข่าวเรื่องหย่า แม้จะไม่ได้มาจากป้าหวังเอาความลับไปบอกก็เถอะ แต่เพื่อความปลอดภัย เธอยังไม่บอกให้ใครรู้ก่อนดีกว่า
สัมผัสเย็น ๆ แผ่กระจายทั่วริมฝีปาก พร้อมกับกลิ่นครีมโกนหนวดจาง ๆเฉียวสือเนี่ยนตกอกตกใจ รีบถอยหลังทันทีบนใบหน้าหล่อเหลาของฮั่วเยี่ยนฉือก็มีรอยริมฝีปากเพิ่มขึ้นมาหนึ่งรอย“เนี่ยนเนี่ยน นี่แกจะทำอะไรกันแน่ แสดงความรักในที่สาธารณะหรือไง?” ถานซูหงเอ่ยขึ้นมาอีกครั้งแสดงความรักกับผีน่ะสิใครจะไปรู้ล่ะ ว
ทันทีที่เดินออกมาข้างนอก คุณป้าก็ตำหนิเฉียวสือเนี่ยนทันทีเพราะเฉียวสือเนี่ยนอารมณ์ดี เลยไม่ต่อปากต่อคำกับคุณป้า ทั้งยังปลอบคุณลุงอีก “คุณลุง ไม่ต้องโมโหไปหรอกค่ะ พวกเราไม่ต้องพึ่งฮั่วเยี่ยนฉือก็เจรจาธุรกิจสำเร็จได้ แบบนี้ไม่มั่นคงกว่าเหรอคะ?”“อย่าเอาลูกไม้ที่ใช้กับตาแกมาใช้กับฉัน ไม่มีประโยชน์หรอก
“เยี่ยนฉือ นี่เธอยอมหย่าเหรอ?” เฉียวกั๋วเซิ่งถามฮั่วเยี่ยนฉือนั่งลงบนโซฟา ใบหน้าหล่อเหลาไม่ปรากฏความรู้สึกอะไรมากมายนัก “ผมไม่ใช่คนที่ชอบบังคับฝืนใจใครหรอกนะครับ ในเมื่อเธอรีบร้อนอยากจะหลุดพ้นจากฐานะคุณผู้หญิงฮั่วขนาดนั้น แน่นอนว่าผมก็ไม่ห้ามอยู่แล้ว”“ไม่ได้ จะหย่ากันไม่ได้!”ไม่รู้ว่าคำพูดไหนไปกร
ถานซูหงเรียกคนใช้ให้ไปยกน้ำชามา ส่วนตัวเองก็นั่งลงกลางเก้าอี้“เนี่ยนเนี่ยน เกิดอะไรขึ้น?” เฉียวตงไห่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนได้เห็นสีหน้าที่รักทะนุถนอมผสมกับความจนใจของคุณตาที่มีให้เธอเสมอ เวลาที่เธอไปก่อนเรื่องวุ่นวายตั้งแต่สมัยตอนเป็นเด็ก ๆ แล้ว เฉียวสือเนี่ยนก็แสบจมูกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก“คุณ