“เยี่ยนฉือ นี่เธอยอมหย่าเหรอ?” เฉียวกั๋วเซิ่งถามฮั่วเยี่ยนฉือนั่งลงบนโซฟา ใบหน้าหล่อเหลาไม่ปรากฏความรู้สึกอะไรมากมายนัก “ผมไม่ใช่คนที่ชอบบังคับฝืนใจใครหรอกนะครับ ในเมื่อเธอรีบร้อนอยากจะหลุดพ้นจากฐานะคุณผู้หญิงฮั่วขนาดนั้น แน่นอนว่าผมก็ไม่ห้ามอยู่แล้ว”“ไม่ได้ จะหย่ากันไม่ได้!”ไม่รู้ว่าคำพูดไหนไปกร
ถานซูหงเรียกคนใช้ให้ไปยกน้ำชามา ส่วนตัวเองก็นั่งลงกลางเก้าอี้“เนี่ยนเนี่ยน เกิดอะไรขึ้น?” เฉียวตงไห่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนได้เห็นสีหน้าที่รักทะนุถนอมผสมกับความจนใจของคุณตาที่มีให้เธอเสมอ เวลาที่เธอไปก่อนเรื่องวุ่นวายตั้งแต่สมัยตอนเป็นเด็ก ๆ แล้ว เฉียวสือเนี่ยนก็แสบจมูกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก“คุณ
“ใช่ค่ะ ถ้าข่าวการหย่าแพร่งพรายออกไป ไม่รู้ว่าจะมีคนมากน้อยแค่ไหนมาเหยียบย่ำตระกูลเฉียวของพวกเรา ถึงตอนนั้น พอเล่อเยียนอยากจะหาคนที่มีครอบครัวดี ๆ ก็คงจะถูกคนอื่นเอาไปหัวเราะเยาะกันสนุกปาก!”เผชิญกับความรั้นของลูกชายกับลูกสะใภ้แล้ว เฉียวตงไห่จึงต้องพูดอีกครั้ง “พวกแกกลับไปเถอะ ฉันรู้ว่าอะไรควรไม่ควร
ขณะที่กำลังเหม่อลอยเอาหัวพิงหน้าต่างอยู่นั้น ฟู่เถียนเถียนก็โทรมาถามถึงความคืบหน้าเรื่องหย่าของเธอพอรู้ว่าเธอหย่าไม่สำเร็จ ฟู่เถียนเถียนก็หัวเราะสะใจออกมาดังลั่น “เป็นไงล่ะ ฉันพูดถูกใช่ไหม! ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ยอมหย่ากับเธอง่าย ๆ หรอก!”เฉียวสือเนี่ยนค้อนปะหลับปะเหลือกใส่อากาศ “ไม่ได้เกี่ยวกับฮั่วเยี่ย
พอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องทำงานของเขาเมื่อตอนกลางวันแล้ว เฉียวสือเนี่ยนก็กดตัดสายทิ้งทันทีส่วนทางนี้ โจวหยางอิงได้ยินวิธีที่เธอถามออกมาโต้ง ๆ แบบนั้นแล้ว หูก็แดงเถือกไปหมดเขาละล่ำละลักอธิบาย “พี่สาว ผมไม่ได้หมายความเป็นอื่นนะ ผมก็แค่คิดว่าผู้หญิงควรจะเรียนศิลปะป้องกันตัวไว้เยอะ ๆ หน่อยจะดีกว่
หยวนหงจื้อเป็นคนที่รู้จักวางเบ็ด เขาไม่ได้รีบบอกว่าจะมา แต่กลับพูดอย่างสมเหตุสมผลว่า “พี่พอจะส่งให้ผมได้ไหม เดี๋ยวผมจะเอาไปเทียบกับฟิตเนสทั่วไปดู”เฉียวสือเนี่ยนยิ้มละไม “ได้สิ”วางสายแล้ว เฉียวสือเนี่ยนก็ส่งชื่อห้องซ้อมไปให้เขายิ่งติดต่อกันมาก เธอก็จะได้รู้ถึงความก้าวหน้าของเขากับเฉียวเล่อเยียนมาก
ฟ่านซู่ฉินถือบัตรเอทีเอ็มไว้ ดวงตาทอประกาย “วางใจเถอะ หงจื้อต้องลงแรงมากกว่านี้แน่ เดิมทีเมื่อวานเขาอยากจะเล่นบทอัศวินช่วยสาวงาม แต่น่าเสียดายที่ยายคนแซ่เฉียวนั่นเกิดติดธุระต้องกลับไปกะทันหัน เขาเลยบอกว่าคราวหน้าจะคิดหาวิธีคว้าคนไว้ในเงื้อมมือให้ได้!”ป๋ายอีอีไม่ได้ถามอะไรอีก แต่กำชับซ้ำอีกครั้ง “ต่
“คุณฮั่วคะ จู่ ๆ เมื่อกี้คุณป๋ายก็เป็นลม คุณรีบมาดูเธอหน่อยนะคะ!”ฮั่วเยี่ยนฉือได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วเป็นปมแน่น “ได้”ตอบเสร็จ เขาก็เก็บโทรศัพท์ เหลือบมองเฉียวสือเนี่ยนหนหนึ่ง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร เก็บชุดอยู่บ้านของตัวเองกลับเข้าที่ แล้วเดินออกไปจากห้องเฉียวสือเนี่ยนอยู่ไม่ได้ไกลจากฮั่วเยี่ยน