Share

บทที่ 0017

Author: อี้เสี่ยวเหวิน
หลินจืออี้ถูกบังคับให้ตามกงเฉินไปที่อพาร์ตเมนต์ของซ่งหว่านชิว

ทันทีที่ดินออกมาจากลิฟต์ ก็เห็นคราบเลือดกระจัดกระจายเต็มพื้น และคราบสีน้ำมันแดงบนประตู

ทั้งหมดดูน่าสยดสยองอย่างมาก

ไม่รอให้หลินจืออี้ได้สติ กงเฉินพุ่งเข้าไปในอพาร์ตเมนต์แล้ว ก่อนเสียงกรีดร้องของผู้ชายและเสียงร้องไห้ของซ่งหว่านชิวจะดังตามมา

“นายท่านสาม! ฉันกลัวเหลือเกิน! ฉันกลัว...”

เสียงสะอื้นทำให้หลินจืออี้ได้สติ เธอรีบเดินเข้าไปในอพาร์ตเมนต์

สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือชายคนหนึ่งนอนอยู่บนพื้น แววตาเขาดุร้าย เลือดพุ่งออกมาจากปาก ในมือถือกริชไว้แน่น

ตรงข้าม ซ่งหว่านชิวเอามือกุมแขนที่เลือดไหล พิงตัวอยู่ในอ้อมแขนกงเฉินอย่างอ่อนแรง ใบหน้าสวยงามเต็มไปด้วยความเสียใจ

ชายคนนั้นยังคงกนด่าซ่งหว่านชิว "นังสารเลว! คลานขึ้นเตียงเก่งขนาดนั้น ทำให้ฉันมีความสุขหน่อยจะเป็นไรไป? เดิมเธอก็เป็นผู้หญิงแบบนี้อยู่แล้วนี่!"

ซ่งหว่านชิวกล่าวด้วยท่าทีจะร้องไห้ออกมา "ไม่ ไม่ใช่ ฉันไม่ใช่..."

ชายคนนั้นหัวเราะเยาะ “อย่ามาเสแสร้ง! บนอินเทอร์เน็ตต่างพูดกันแบบนี้! มีคนบอกฉันแล้ว เธอนอนด้วยง่ายมาก! อีกทั้งยังมีผู้ชายเข้าๆ ออกๆ ในห้องเธอทุกวัน จะแกล้งทำ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0018

    เธอมองดูตัวเองเลือดไหลออกมาอยู่อย่างนั้น ขณะกงเฉินที่อยู่ฝั่งตรงข้ามดึงซ่งหว่านชิวไปอยู่ข้างหลังเขาซ่งหว่านชิวยิ้มอยู่ข้างหลังเขาหลินจืออี้มองภาพนี้ สีหน้าซีดขาว แค่นยิ้มออกมา…จวบจนตำรวจบุกเข้ามา“ใครแจ้งตำรวจ”“ผมเอง” กงเฉินชี้ไปที่หลินจืออี้ด้วยความเย็นชา “เธอ พาตัวไป”ตำรวจเห็นมองบาดแผลของหลินจืออี้ และกล่าวอย่างตกใจ “เลือดเยอะมาก พันแผลก่อน”กงเฉินกล่าวเสียงขรึมแทบไม่มอง“ผมบอกให้พาตัวไป เรื่องที่ตัวเองทำลงไป ก็ต้องรับผลด้วยตัวเอง”สิ้นเสียง หลินจืออี้ก็ถูกใส่กุญแจมือตำรวจเป็นห่วงเธอมาก จึงใช้ผ้าพันแผลที่พกติดตัวมากดห้ามเลือดตรงบาดแผลเธอไว้เมื่อกดลงไปเบาๆ หลินจืออี้ถึงได้รู้สึกเจ็บจนเหงื่อเย็นผุดออกมาตอนที่เธอถูกพาตัวไป ได้หยุดชะงักไปครู่หนึ่ง และพยายามพูดออกมา “ฉันไม่ได้ทำ”ในตอนที่กงเฉินปรายตามองไปทางเธอ ซ่งหว่านชิวก็สลบไปเขาย่อมไม่สนใจเธอ อุ้มซ่งหว่านชิวขึ้นมาอย่างระมัดระวังหลินจืออี้ปรายตาขึ้น มองไปรอบๆ ถึงได้พบว่าทั่วอพาร์ทเม้นท์ของซ่งหว่านชิวล้วนมีร่องรอยของกงเฉินขณะที่ละสายตากลับมา ก็สบเข้ากับแววตาไร้หัวใจของกงเฉินพอดีเหมือนเขากำลังรอให้เธอเปิดปากขอร

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0019

    หลิ่วเหอมาถึงสถานีตำรวจอย่างเร่งรีบ ครั้นเห็นมือของหลินจืออี้ ก็ตกใจจนหน้าซีด“เกิดอะไรขึ้น? เพิ่งออกจากโรงพยาบาลทำไมถึงเกิดเรื่องขึ้นอีก? แกคือนักออกแบบ มือของแกสำคัญมาก!”ขนาดหลิ่วเหอยังรู้ กงเฉินจะไม่รู้เหรอ?แต่เขากลับเตะปลายมีดของชายคนนั้นมาทางเธอในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ก่อเรื่องต่อไปเถอะหลินจืออี้จัดผมครู่หนึ่ง ก่อนกล่าว“ฉันไม่เป็นไร แม่ ฉันขอพูดทีเดียว เรื่องที่ฉันให้แม่ช่วยไปถาม แม่ถามมาหรือยัง?”หลิ่วเหอกุมมือหลินจืออี้ไว้ น้ำตารินไหลด้วยความปวดใจ ครู่หนึ่งถึงได้ตอบสนองกลับ“ถามแล้ว ถามแล้ว แกดูนี่”หลิ่วเหอล้วงมือถือออกมา นำเนื้อหาในนั้นให้แค่หลินจืออี้อ่านหลินจืออี้อ่านเสร็จ ก็รู้สึกโล่งใจไม่น้อย “ เป็นแบบนี้จริงด้วย”หลิ่วเหอเมมริมฝีปาก “ จืออี้ ตอนนี้เราจะทำยังไงดี? เรื่องของจ้าวเฉิงเพิ่งจบไป แกก็เกิดเรื่องขึ้นอีก ด้วยนิสัยของคุณท่านต้องขับไล่แกแน่”“ เกรงว่าจะไม่ใช่แค่ไล่ธรรมดา”เธอกับหลิ่วเหอมองหน้ากัน รู้ดีทุกอย่างอยู่แก่ใจเรื่องคืนนั้นของหลินจืออี้กับกงเฉิน คุณท่านรู้ เขาอบรมเลี้ยงดูกงเฉินมาอย่างยากลำบาก ไม่มีทางให้เรื่องนี้กลายมาเป็นจุดด่างพร้อยของกงเ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0020

    “ไม่ใช่เธอไม่เหมือนกับจ้าวเฉิง แต่เป็นเธอไม่เหมือนกับฉัน เธอสูงศักดิ์มีเกียรติ เป็นผู้หญิงของอา ฉันไม่ใช่อะไรทั้งนั้น ดังนั้นฉันไม่ควรทะเลาะกับซ่งหว่านชิว ไม่ควรต่อต้าน ไม่ควรเถียง ฉันควรก้มหน้ายอมรับชะตากรรม ควรยกสองมือเหนือหัว ควรยอมรับผิด ใช่ไหม?”“อาเล็ก งั้นอาเคยคิดถึงผลที่ตามมาจากที่ฉันทำแบบนี้ไหม?”“พวกคุณจะปล่อยฉันไปไหม?”“ดังนั้นฉันควรทำยังไง?ไปตายเหรอ?”หลินจืออี้กล่าวออกมาอย่างแทงใจ พูดจบตัวเองกลับหัวเราะเธอยกมือที่เจ็บส่ายไปมาตรงหน้ากงเฉิน “เหลืออีกไม่กี่มิลก็จะตัดเส้นประสาทขาดแล้ว อาเล็กคงผิดหวังมากสินะ? ขอแค่มือฉันเสียหาย ซ่งหว่านชิวของอาก็จะกลายเป็นตัวแทนเข้าร่วมแข็งขันของโรงเรียนเพียงคนเดียว แล้วคำวิจารณ์บนอินเทอร์เน็ตก็จะเปลี่ยนเป็นฉันใส่ร้ายนินทา ทำตัวเองรับกรรมเอง คุณท่านก็สามารถใช่จุดนี้กำจัดฉันไปได้ ส่วนซ่งหว่านชิวของอาก็จะยังคงเป็นเทพธิดาผู้สูงส่งเหมือนเดิม”“พวกอาไม่เคยสนเลยว่าฉันพูดอะไร และไม่สนว่าฉันจะทำอะไร พวกอาแค่สนใจผลที่พวกอาอยากได้”“ทำไมต้องแสร้งมาพูดว่าจะลงโทษอะไรที่นี่อีก?”“คนที่จ้าวเฉิงเคยทำร้ายมีน้อยเหรอ? เขาไม่ควรได้รับโทษเหรอ? แต่อากลับบ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0021

    หลินจืออี้สงบสติอารมณ์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เข้าไปใกล้ตำรวจหญิงที่ไว้ใจได้เพียงคนเดียว“รบกวนคุณ…”“อืม ได้” ตำรวจหญิงพยักหน้าหลังจากมอบหมายทุกอย่างเสร็จ หลินจืออี้ก็เบาใจลงในที่สุดเพื่อไม่ให้ตำรวจหญิงทำงานลำบาก เธอสูดหายใจเข้าลึกกล่าว “สิ่งที่ควรพูดฉันพูดหมดแล้ว ฉันไม่ให้คุณไปล่วงเกินคนอื่นหรอก จะจัดการฉันยังไงก็จัดการเถอะ”ตำรวจหญิงดีกับหลินจืออี้อยู่บ้าง หากไปล่วงเกินกงเฉินเข้าเพราะเธอ เธอคงเสียใจมาก จึงยกมือที่ถูกใส่กุญแจขึ้นแต่โดยดีตำรวจหญิงมองเธออย่างลังเล ก่อนยิ้มออกมา “ความจริงแล้ว…”เธอเปิดปาก ทว่าคำพูดต่อจากนั้นไม่ได้พูดมันออกไปเธอกล่าวอย่างมีนัยขึ้นมาทันที “คุณไม่คิดว่าอยู่ในนี้กลับปลอดภัยที่สุดหรอกเหรอ?”“ปลอดภัย?” หลินจืออี้ไม่เข้าใจเล็กน้อย แต่ก็ยังพยักหน้า “ขอบคุณค่ะ”ตำรวจหญิงอึกอัก สุดท้ายก็ส่ายหน้าไม่พูดอะไร หลังจากปลดกุญแจมือหลินจืออี้ ก็ออกจากห้องไปเรื่องนี้ไม่รู้ว่าถูกเผยแพร่อยู่บนอินเทอร์เน็ตได้ยังไง ตอนซ่งหว่านชิวสัมภาษณ์น้ำตาไหลรินนองหน้า ยืนกรานตลอดว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับหลินจืออี้ แต่ท่าทางกลับเต็มไปด้วยความอดกลั้นและน้อยใจ กระทั่งเผย

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0022

    “คุณฉันหลิน ในฐานะทนาย ผมมีหน้าที่ต้องบอกคุณว่า นี่คือผลลัพธ์ที่ดีที่สุดของคุณแล้ว”ทนายหวังกล่าวอย่างเฉียบแหลมมาก ราวกับยืนยันว่าผู้หญิงไร้ที่พึ่งอย่างหลินจืออี้ทำได้เพียงแค่ยอมรับชะตากรรมหลินจืออี้ปิดคำแถลงลง ปรายตาขึ้นจ้องทนายหวัง ไม่กล่าวสิ่งใดภายใต้แววตาอันสดใสของเธอ ทนายหวังรู้สึกไม่มั่นใจเล็กน้อย “คุณฉันหลิน คุณมองอะไร?”“ทนายหวัง ฉันจำได้ว่าเพราะคุณทำคดีช่วยคนจนฟรีจนโดนไล่ฆ่า ถึงถูกตระกูลกงชื่นชมใช่ไหม?”หลินจืออี้ถามด้วยเสียงอ่อนทนายหวังเบิกตากว้าง เรื่องในอดีตนี้มีเพียงกงเฉินกับคุณท่านเท่านั้นที่รู้ เธอรู้ได้ยังไง?ถึงยังไงก็เป็นทนาย คุ้นเคยกับเหตุการณ์ใหญ่ๆ พริบตาเดียวก็สงบลงได้“แล้วยังไง?”“‘งั้นตอนคุณพูดเรื่องเหล่านี้กับฉัน รู้สึกสบายใจจริงไหม? ไม่ต้องพูดถึงเรื่องซ่งหว่านชิวเต็มไปด้วยความสงสัย ในฐานะทนาย ฉันไม่เชื่อว่าคุณไม่เคยอ่านม้วนคดีของจ้าวเฉิง ฉันเป็นข้อยกเว้นเหรอ? ตอนที่คุณโน้มน้าวฉันยอมรับผิดด้วยความชอบธรรม เคยคิดบ้างไหมว่าวันหน้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก ก็จะไม่มีใครเชื่อเหยื่ออีกแล้วเหรอ? คุณรู้สึกผิดกับตัวเองในอดีตไหม?”เสียงหลินจืออี้เบาลงๆ ถึงขั้นเ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0023

    กงเฉินไม่พูดจา ปราดสายตามองข้างหลังหลินจืออี้ สายตาแปรเปลี่ยนเป็นความเย็นชา ประหนึ่งธารน้ำแข็งเย็นเยือก ปฏิเสธเข้าใกล้คนแปลกหน้าหลินจืออี้ยิ้มเย็นในใจ สมแล้วที่เป็นกงเฉินเวลานั้น เสียงเคร่งขรึมของใครบางคนพลันดังขึ้น“หลินจืออี้ ยังยืนบื้ออะไรอยู่ตรงนั้น? ทุกคนรอเธออยู่นะ”คุณท่านกงนั่นเองหลินจืออี้หันมา ก่อนพบว่าข้างหลังคุณท่านกงคือหลิวเหอและกงสือเหยียนปกติแล้ว ทั้งสองคนไม่มีคุณสมบัติยืนอยู่ตำแหน่งศูนย์กลางแบบนี้ ไม่คิดว่าเพียงครั้งเดียวยังจะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้อีกด้วยเห็นชัดว่าคุณท่านกงกลัวหลินจืออี้ไม่ขึ้นเวที“จืออี้...”กงสือเหยียนสีหน้าแข็งกร้าว อยากเข้าไปปกป้องหลินจืออี้หลินจืออี้รีบส่ายหน้าใส่เขาทันที “คุณลุง ลุงอยู่กับแม่ฉันก็พอแล้ว”ท่ามกลางสายตากล่าวเตือนของคุณท่านกง หลินจืออี้เดินขึ้นเวทีจ้าวเฉิงที่อยู่ด้านล่างเวทีพันผ้าปิดหน้าไว้ ยังเดินเข้ามาด้วยท่าทางสนใจนักข่าวกลุ่มหนึ่งเคลื่อนตัว หลินจืออี้ยังไม่ทันปริปาก ก็มีคนด่าทอตำหนิโทษเธอแทบทันที“คุณหนูหลิน ได้ยินว่าคุณหนูซ่งเป็นตัวแทนโรงเรียนเข้าร่วมการแข่งออกแบบอัญมณี คุณอิจฉาคุณหนูซ่งใช่ไหมถึงได้ลงมืออย่

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0024

    นักข่าวจ้าวตัวแข็งทื่อ หน้าซีดเซียวไร้สีเลือดเขาชี้หน้าจอด้วยความลนลาน “แล้วยังไง? นี่บ่งบอกได้พอดีไม่ใช่เหรอว่าหลินจืออี้ให้ข้อมูลเท็จฉันเพื่อใส่ร้ายคุณหนูซ่ง?”ฝูงชนพากันพยักหน้าทว่าหลินจืออี้กลับมองซ่งหว่านชิวด้วยความราบเรียบ ก่อนเอ่ย “คุณหนูซ่ง เจ้านี่กับคนที่แพร่งพรายข่าวให้นักข่าวคือใครกันแน่ คุณรู้ดีที่สุดไม่ใช่เหรอ? ไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”ซ่งหว่านชิวร้อนรนทันตา รีบเอ่ยตอบทันที “เกี่ยวอะไรกับฉัน? ไม่ใช่ฉันนะ!”หลินจืออี้เขม็งจ้องเธอ “คุณหนูซ่ง ฉันบอกเหรอว่าเกี่ยวกับคุณ? ฉันแค่บอกว่าวันนั้นเราอยู่ที่ออฟฟิศผู้อำนวยการ พูดกันชัดเจนแล้วแท้ๆ แต่ทำไมตอนนักข่าวและแฟนคลับเข้าใจฉันผิด เธอถึงไม่พูดให้ชัดเจนล่ะ?”“ฉัน ฉัน...”ซ่งหว่านชิวตอบไม่ได้ จึงร้องไห้กลบเกลื่อนเสียเลยหลินจืออี้พูดด้วยความหวังดี “คุณหนูซ่ง เธอหยุดร้องไห้สิ ทำอย่างกับฉันเป็นคนรังแกเธออย่างไรอย่างนั้น เธอช่วยฉันอธิบายให้ทุกคนฟังก็ได้แล้วนี่”ให้ซ่งหว่านชิวช่วยเธออธิบายในเวลานี้ ก็ไม่ต่างอะไรไปจากการประหารซ่งหว่านชิวแน่นอนว่าซ่งหว่านชิวไม่ยอม เธอมองกงเฉินด้วยท่าทางน้อยใจไม่ได้รับความเป็นธรรมหลินจืออี้มองเฉ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0025

    ความใจเย็นของหลินจืออี้เหนือเกินกว่าความคาดหมายของทุกคนนี่คือคนที่ไร้อำนาจที่สุดในตระกูลกง แต่กลับไม่ขี้ขลาด และไม่ก้มหน้าก้มตาพูดอีกต่อไปเธอยืนอยู่บนแท่นเวที ยืนหยัดเพื่อตัวเองสายตาของเธอใสสะอาดและแน่วแน่ กวาดมองใบหน้าราบเรียบแฝงอันตรายของกงเฉิน ไร้ซึ่งท่าทีถดถอยครั้นเห็นสถานการณ์พลิกผัน กล้องทั้งหมดจึงจ่อไปที่นักข่าวเฉินและซ่งหว่านชิวแทนนักข่าวเฉินที่ไม่แน่ใจ เผลอมองซ่งหว่านชิวอย่างลืมตัวซ่งหว่านชิวขมวดคิ้ว ส่งสายตาตอบทันทีนักข่าวเฉินโต้เสียงดังลั่น “คุณหลิน แค่เพราะผมถามคำถามไม่กี่ข้อ คุณจะมาสาดสีใส่ฉันกับคุณหนูซ่งแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?”ซ่งหว่านชิวดวงตาแดงก่ำ “จืออี้ ฉันรู้ว่าการที่โรงเรียนแย่งโควตาการแข่งมาให้ฉันทำให้เธอโกรธมาก ฉันก็แค่อยากได้คำขอโทษคำเดียวเท่านั้น ฉันคุยและอธิบายกับตำรวจหมดแล้ว ถ้าเธอดึงดันจะทำแบบนี้ งั้นฉันจะถอยเอง ฉันขอแค่เธอหยุดก่อเรื่อง แบบนี้จะทำให้ตระกูลกงกับนายท่านสามลำบากใจมาก”ถอยเพื่อให้ได้เข้าใกล้ คือวิธีการที่ซ่งหว่านชิวใช้บ่อยที่สุดประกอบกับดวงหน้ารูปไข่สวยงามอ่อนโยนแล้ว มักกระตุ้นให้อยากปกป้องได้อยู่เสมอผู้นรอบด้านเริ่มมองซ่งหว่านชิ

Latest chapter

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0184

    หลินจื้ออี้มองดูโต๊ะกลมขนาดใหญ่ เธออดคิดไม่ได้ว่าครั้งก่อนที่กินข้าวที่นี่คือเหตุการณ์ที่เธอเคยระเบิดใส่แม่ลูกตระกูลซ่งหว่านชิวคุณท่านกงซึ่งนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะแต่งตัวด้วยสูทเรียบร้อยสีหน้าเคร่งขรึมตามแบบฉบับเพราะคำนึงถามมารยาท หลินจื้ออี้จึงเอ่ยทักอย่างนอบน้อม “คุณท่าน”“อืม นั่งกินข้าวเถอะ”เขาโบกมือเชิญทุกคนเริ่มกินอาหารหลินจื้ออี้มองอาหารทะเลเต็มโต๊ะแล้วกลืนน้ำลายเบาๆ แต่เพราะมีคุณท่านอยู่เธอจึงคีบแค่เนื้อวัวตรงหน้าเท่านั้นเธอไม่ได้เป็นตัวแทนแค่ตัวเองแต่ยังเป็นตัวแทนของหลิ่วเหอด้วยพอคิดถึงเรื่องที่หลิ่วเหอยังต้องใช่ชีวิตอยู่ในตระกูลกงนี้ต่อไป ทุกการกระทำของเธอในฐานะลูกสาวจึงมีความสำคัญมากขณะกำลังคิดอยู่นั้น หลิ่วเหอก็คีบอาหารทะเลให้เธอหลายอย่าง ทั้งปลาดิบ เนื้อหอยสังข์ และยังตักโจ๊กกุ้งล็อบสเตอร์ชามใหญ่ให้ด้วยหลิ่วเหอพูดเบาๆอย่างแนบเนียนว่า “กินก่อนนะ เดี๋ยวถ้าโต๊ะหมุนมาถึง ฉันจะหยิบหอยเป๋าฮื้อดำ ไส้กุ้งในหอยเชลล์ แล้วก็กุ้งทะเลย่างให้เธอ”หลินจื้ออี้พยักหน้ารัวๆ พูดในใจว่า ขอบคุณนะแม่เมื่อก่อนเธอไม่กินอาหารทะเลเพราะรู้สึกว่ามันคาว แต่หลังจากได้ลองอาหารทะเลฝีมือพ่อ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0183

    “ฉัน…เธอท้องแล้ว!ฉันขอตั้งสติก่อนนะ ผู้หญิงคนนี้หลอกฉันทุกทางเลยเหรอเนี่ย? ทั้งที่ฉันยังอุตส่าห์ช่วยทำใบรับรองว่าเธอมีปัญหาทางจิตใจให้!”หลี่ฮวนแทบกรี๊ดออกมา เขาถูกหลินจืออี้หลอกเต็มๆ!“พูดมา”กงเฉินยกมือถือออกห่างจากหูด้วยสีหน้ารำคาญใจ“ภาวะเสี่ยงแท้งส่วนใหญ่ต้องพักผ่อนให้เพียงพอ อาหารการกินก็ต้องระวัง โดยเฉพาะห้ามทำงานหนัก” หลี่ฮวนตอบ“อืม”“แล้วนายจะทำยังไง?เมื่อก่อนตอนที่มีข่าวลือ เธอยอมรับว่าคืนนั้นเธออยู่กับนาย นายก็อ้างกระแสสังคมแต่งงานกับเธอได้เลย คุณท่านก็คงจะพูดอะไรไม่ได้ แต่นี่เธอกลับไม่ยอม นายบอกฉันตามตรงนะ ตอนนั้นนายยอมร่วมมือกับคุณท่านกดดันเธอเพราะนายเองก็มีใจใช่ไหมล่ะ?”หลี่ฮวนหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์กงเฉินก้มหน้าลงเล็กน้อย “วางสายละ”หลี่ฮวนรีบร้องห้ามเสียงดัง “นายนี่มันปากไม่ตรงกับใจชัดๆ นายต้องโชว์ข้อดีตัวเองบ้างนะ!”“โชว์ไปแล้ว”“อะไรนะ…” … ตู้ดๆๆ…ฝั่งนู้นสายตัดไปแล้วทิ้งให้หลี่ฮวนงงเป็นไก่ตาแตกโชว์ไปแล้ว?โชว์อะไรของมันวะ?.......หลังจากที่เฉินซู่หลานตรวจร่างกายเสร็จ กงเฉินก็ช่วยประคองเธอเดินออกจากตึกพอขึ้นรถมาด้วยกัน เฉินซู่หลานก็ยิ้มหวานแล้วพูดว่า

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0182

    “ฮะ? ฉัน...” หลินจืออี้ชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะรู้ว่าหมอเข้าใจผิดว่าเธอเป็นคนอื่น“ตั้งครรภ์ระยะแรกนะมีเลือดออกนิดหน่อยต้องพักผ่อนให้มาก อย่ากระโดดโลดเต้นและอาหารการกินก็ต้องระวัง”“ไม่ใช่ค่ะคุณหมอ ฉัน...”“พอแล้ว คนต่อไป” หมอขีดปากกาลงใบตรวจแล้วเรียกคนถัดไปผู้หญิงคนต่อไปก็เปิดประตูเข้ามาเรียบร้อยหลินจืออี้เห็นว่าไม่มีเหตุผลจะต้องอธิบายต่อก็รีบถอยออกมาพอหันตัวกลับ ตึบ! ก็ชนเข้ากับใครบางคนเธอก้มหน้าลงขอโทษ “ขอโทษค่ะ”กำลังจะเดินหนีไปอยู่แล้วข้อมือของเธอกลับถูกคว้าไว้อย่างแรง“เธอโกหกฉัน?เธอท้องอยู่เหรอ”เสียงที่มักจะสงบนิ่งเยือกเย็นตอนนี้กลับปะทุไปด้วยความโกรธหลินจืออี้เงยหน้าขึ้นถึงพบว่าคนตรงหน้าก็คือกงเฉินเขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน?หรือว่ามากับซ่งหว่านชิว?แต่เห็นชัดๆ ว่าซ่งหว่านชิวมาก็เพื่อทำแท้งไม่ใช่เหรอ?หลินจืออี้ยังไม่ทันได้คิดอะไรให้ชัดเจนข้อมือของเธอก็ยิ่งเจ็บขึ้นเธอร้องเบาๆ “ปล่อยนะ ฉันเจ็บนะ แล้วฉันก็ไม่ได้ท้อง!”กงเฉินหรี่ตามองความโกรธในดวงตายิ่งเพิ่มขึ้นแต่แรงที่มือก็คลายลงนิดหน่อยพร้อมกับเธอเข้าไปในห้องตรวจ“อาการของเธอเป็นยังไง?”หมอขยับแว่นมองห

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0181

    แผนกสูตินรีเวชก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่ปัญหาก็คือหลินจืออี้เห็นแผ่นหลังที่คุ้นตาซ่งหว่านชิวถึงแม้ว่าเธอจะแต่งตัวมิดชิดแค่ไหนแต่แผ่นหลังนี้ก็ฝังอยู่ในหัวของหลินจืออี้ตั้งแต่ชาติที่แล้ว เธอจะลืมได้อย่างไรกัน?แต่ซ่งหว่านชิวมาทำอะไรที่แผนกสูตินรีเวชล่ะ?“จืออี้ เป็นอะไรไป?” เฉินซู่หลานที่ยืนอยู่ข้างหน้าก็หันมาส่งเสียงเรียกเธอ“ไม่มีอะไรค่ะ มาแล้ว”หลินจืออี้ก็รีบเดินตามไป แต่พอเธอหันกลับไปมองอีกที ซ่งหว่านชิวก็หายไปแล้วเฉินซู่หลานดึงแขนเธอไว้ แล้วชี้ไปที่บันไดข้างหน้า “ขึ้นทางนี้ก็ได้นะ”หลินจืออี้ได้สติกลับมาและพยักหน้าเบาๆ แล้วเดินขึ้นไปพร้อมกับเธอแบบเหม่อลอยหรือว่าที่ซ่งหว่านชิวเดินทะลุผ่านแผนกสูตินรีเวชเพราะว่าสะดวก?พอขึ้นไปถึงข้างบนหลินจืออี้ก็ช่วยเฉินซู่หลานจัดที่นั่งเพื่อรอคิวตรวจ หมอผู้เชี่ยวชาญของโรงพยาบาลนี้เป็นเพื่อนของเฉินซู่หลาน เธอไว้ใจเขามากเป็นพิเศษเธอยอมรอก็ไม่ยอมไปโรงพยาบาลเอกชนเปลี่ยนหมอคนใหม่ตรวจหลินจืออี้เข้าใจดีคนมีเงินก็มักจะเลือกหมอที่ตัวเองไว้ใจได้และไม่ค่อยยอมเปลี่ยนคนคงกลัวข้อมูลสุขภาพของตัวเองจะรั่วไหลกงเฉินก็เป็นแบบนั้น การตรวจร่างกายทุกค

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0180

    “แก... แกอิจฉาฉันจริงๆ ด้วย แม้แต่ผู้ชายก็รั้งไว้ไม่ได้!” เฉินฮวนทุบกล่องในมือ“เหอะ” เซวียมั่นยิ้มเยาะและเดินออกไปทันที เธอขี้เกียจเกินไปที่จะตอบคําถามที่น่าเบื่อแบบนี้"แกหมายความว่ายังไง? แกพูดมาให้ชัดเจนนะ”เฉินฮวนรีบวิ่งไปที่เซวียมั่น แต่ถูกขวางโดยผู้ช่วยเบลล่าเบลล่ารีบเอ่ย "รปภ.พาคนออกไปเร็วเข้า อ้อ แล้วก็ขยะของมันด้วย"แล้วเฉินฮวนก็ถูกโยนออกไปหลินจืออี้ไม่ได้รู้สึกสงสารอะไรเลย ทั้งหมดนี้เป็นเฉินฮวนทำตัวเองทั้งนั้นเมื่อก้มหน้าทํางาน เธอก็เห็นซ่งหว่านชิวที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่งพอดีซ่งหว่านชิวเอามือปิดปากเหมือนรู้สึกไม่สบายมาก จากนั้นก็ฉวยโอกาสตอนที่ทุกคนไม่ทันสังเกตลุกขึ้นและออกจากที่นั่งไปหลินจืออี้รู้สึกแปลกใจ กําลังจะดูให้ละเอียด โทรศัพท์ก็สั่น“พรุ่งนี้ฉันอยู่บ้าน แกจะมาไหม?”“อืม”“งั้นฉันจะทําอาหารที่แกชอบ มาอยู่เป็นเพื่อนฉันเร็วๆ หน่อย”“ได้”หลินจืออี้ยิ้มเมื่อเห็นข่าว เธอวางแผนว่าจะถือโอกาสพักผ่อนพรุ่งนี้ไปบ้านตระกูลกงเพื่อย้ายของที่เหลือไปที่คอนโดจริงๆ แล้วก็ไม่มีอะไรมากหรอกเมื่อก่อนตอนที่อยู่บ้านตระกูลกงเธอก็ใช้ชีวิตอย่างหวาดผวา ดังนั้นหลังจากพักอย

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0179

    บนรถกงเฉินและซ่งหว่านชิวเพิ่งนั่งได้มั่นคนขับรถที่สวมถุงมือสีขาวอยู่แถวหน้าก็หันมามองกงเฉินอย่างประหม่า“คุณผู้ชาย ถ้าไม่ไปบริษัท งั้นผมก็จะไปถนนลี่หัวแล้วนะครับ”“อืม”กงเฉินตอบรับเบาๆ แล้วหลับตาพักผ่อนซ่งหว่านชิวเพิ่งพบว่าคนขับไม่ใช่คนที่คุ้นเคยมาก่อน จึงถามอย่างสงสัยว่า “ทําไมเปลี่ยนคนขับกะทันหันล่ะคะ? ทางก็ไม่คุ้นเคยแล้ว”กงเฉินหลับตาลงและพูดอย่างเย็นชาว่า “ไม่คุ้นเคยทางขับไปเดี๋ยวก็คุ้นเคยเอง แค่คนที่แยกนายจ้างไม่ออกก็ไม่จําเป็นต้องเก็บไว้แล้ว”ได้ยินดังนั้น หน้าของซ่งหว่านชิวก็เหมือนมีรอยร้าวและเล็บที่เพิ่งทําใหม่ก็จิกลงไปในเบาะหนังแท้โดยตรงแต่ใบหน้าของเธอยังคงยิ้มอยู่ "ค่ะ"จากนั้นทั้งคู่ก็ไม่ได้พูดคุยกันอีกพอไปถึงบ้านตระกูลซ่ง ซ่งหว่านชิวไม่กล้ารั้งกงเฉินไว้ พูดคําอําลาแล้วลงจากรถเหมือนวิ่งหนีกงเฉินก็ไม่ได้อยู่ต่อ เขาจากไปทันทีไม่รู้ว่าเธอเก็บกดเกินไปหรือเปล่า ซ่งหว่านชิวรู้สึกหมดแรง กระเพาะอาหารเริ่มปั่นป่วนอีกครั้งเธอผลักคนรับใช้ที่หิ้วชายกระโปรงราตรีให้เธอออก แล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำและเริ่มอาเจียน"อ้วก... แหวะ...”ในเวลานี้ รถของฉินซวงก็จอดอยู่ที่ปร

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0178

    ซ่งหว่านชิวเป็นทางลัดที่เร็วที่สุดสําหรับเสิ่นเยียนที่จะเข้าใกล้วงการชนชั้นสูง ยอมทิ้งไปเพื่อคนอย่างเฉินฮวนมันไม่คุ้มค่าเลยดังนั้นเสิ่นเยียนจะต้องถือโอกาสบอกแผนการกับซ่งหว่านชิวแน่นอนซ่งหว่านชิวและเธอร่วมมือกันทั้งภายในและภายนอก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ทั้งสองก็สามารถหลบหนีได้อย่างรวดเร็วน่าเสียดายที่เฉินฮวนเข้าใจช้าเกินไป เธอมองหลินจืออี้อย่างไม่เต็มใจ “แกเปลี่ยนเบอร์ห้อง แกมั่นใจได้ยังไงว่าฉันจะมาที่นี่?”“เธอมั่นใจเกินไปแล้ว ตั้งแต่เธอจงใจวางรูปคู่กับสามีของประธานเซวียไว้ในตําแหน่งที่โดดเด่นที่สุดบนโต๊ะทํางาน ฉันก็รู้ว่าเธอจะต้องมาชื่นชมผลงานชิ้นเอกของเธอแน่นอน” หลินจืออี้อธิบาย"ฉันแพ้แล้ว แต่แกก็ไม่ได้ชนะเหมือนกัน” เฉินฮวนพูดอย่างแค้นเคืองถึงยังไงก็ยังมีซ่งหว่านชิวและเสิ่นเยียนที่เป็นอุปสรรคขัดขวางอยู่หลินจืออี้เดินไปที่ประตู ชะงักไปครู่หนึ่ง มองเธออย่างเย็นชา “เธอไม่เคยเป็นเป้าหมายของฉันเลย”พูดจบเธอก็เดินจากไป...ณ ห้องจัดเลี้ยงเมื่อหลินจืออี้เข้าประตูมา ห้องทั้งห้องก็มืดลงซ่งหว่านชิวยืนอยู่กลางห้องโถงอย่างตื่นเต้นพร้อมกับกงเฉิน รอของขวัญลึกลับในตํานานหลินจืออ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0177

    ทุกคนต่างก็ตกใจเมื่อเห็นใบหน้าของเฉินฮวนรูปร่างหน้าตาและรูปร่างของเฉินฮวนนั้นถือว่าธรรมดาเท่านั้น แทบจะไม่สามารถเทียบได้กับเซวียมั่นที่ได้รับการดูแลอย่างดีได้เลยด้วยซ้ำสามีของเซวียมั่นคิดยังไงกันแน่?เฉินฮวนห่อเสื้อผ้าและร้องไห้สะอึกสะอื้นว่า "ประธานเซวีย ฉัน ฉันถูกใส่ร้ายนะคะ หลินจืออี้เรียกฉันมาที่ห้องรับรองเบอร์ 6! พอเข้ามาฉันก็รู้สึกร้อนไปทั้งตัวแล้วฉันก็ไม่รู้อะไรเลย”ทุกคนหูผึ่งกันทันที พล็อตเรื่องนี้กลับตาลปัตรได้ด้วยเหรอ?เซวียมั่นขมวดคิ้วมองหลินจืออี้ “เกิดอะไรขึ้น?”หลินจืออี้ส่ายหัวอย่างไม่เข้าใจ “ประธานเซวีย ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทําไมเฉินฮวนถึงพูดแบบนี้ค่ะ ต่อให้ฉันจะให้เขาไปที่ห้องรับรองเบอร์ 6 เพื่อใส่ร้ายเขาจริง แต่นี่เป็นห้องรับรองเบอร์ 9 นะคะ”พูดจบเธอก็ชี้ไปที่ป้ายบนประตูมันเป็นเลข 9ตัวใหญ่เบ้อเริ่มเทิ่มเฉินฮวนจ้องมองตัวเลขอย่างไม่เชื่อสายตา ทันใดนั้นก็นึกอะไรบางอย่างออก จ้องหลินจืออี้เขม็งหลินจืออี้ยกยิ้มที่ริมฝีปากล่าง แสร้งทําเป็นกังวล “เฉินฮวน เมื่อกี้เธอบอกว่าฉันใส่ร้ายเธอเหรอ? แต่ในห้องนี้ยังมีสามีของประธานเซวียด้วยนะ เธอหมายความว่าฉันสมรู้ร่วมคิดกับเ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0176

    เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนต่างก็สูดหายใจเข้าลึกๆแต่เซวียมั่นไม่ได้ตกอยู่ในความสงสัยในตนเอง กลับหัวเราะเยาะ "คุณเพิ่งรู้จักฉันในวันแรกหรือไงกัน? ก่อนแต่งงานคุณชมว่าฉันฉลาดและพึ่งพาตนเอง ตอนนี้คุณกลับบอกว่าฉันแข็งแกร่งเกินไปเหรอ? ทําไมคุณไม่บอกว่าคุณอ่อนแอเกินไปล่ะ? ถึงต้องมาหาสิ่งที่เรียกว่าความน่าเกรงขามจากผู้หญิงคนหนึ่ง?”"คุณ! หย่าเดี๋ยวนี้เลย! ผมทนคุณไม่ไหวแล้ว”"ก็ควรจะหย่าจริงๆ นั่นแหละ แต่แกต้องออกจากบ้านตัวเปล่า! เรื่องดีๆ ของพวกแกสองคนคนเขาเห็นกันหมดแล้ว ถ้าพวกแกยังมียางอายก็เก็บข้าวของออกไปจากสตูดิโอของฉันซะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตํารวจข้อหาพวกแกขโมยเอกสารสําคัญของสตูดิโอไป”“เธอ... เธอมีสิทธิ์อะไร? ฉันเป็นสามีของเธอ! ฉันขอให้แบ่งทรัพย์สินเท่าๆ กัน!" ชายคนนั้นโกรธจนหน้าแดงเซวียมั่นกําลังจะบอกว่าฝันไปเถอะ ซ่งหว่านชิวก็ก้าวไปข้างหน้าขัดจังหวะขึ้นมาซะก่อน“ประธานเซวียคะ กรุณาใจเย็นๆ ก่อนค่ะ ที่จริงเรื่องนี้ไม่ใช่แค่ความผิดของสามีคุณเท่านั้น จืออี้รู้ทั้งรู้ว่าคุณมีบุญยังอ่อยสามีคุณอีก ฉันคิดว่าเธอควรขอโทษคุณมากที่สุดค่ะ”อ่อยหรือ?เหอะๆประโยคเดียวของซ่งหว่านชิวก็ทําให้ชายชั่ว

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status