Share

บทที่ 0021

Author: อี้เสี่ยวเหวิน
หลินจืออี้สงบสติอารมณ์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เข้าไปใกล้ตำรวจหญิงที่ไว้ใจได้เพียงคนเดียว

“รบกวนคุณ…”

“อืม ได้” ตำรวจหญิงพยักหน้า

หลังจากมอบหมายทุกอย่างเสร็จ หลินจืออี้ก็เบาใจลงในที่สุด

เพื่อไม่ให้ตำรวจหญิงทำงานลำบาก เธอสูดหายใจเข้าลึกกล่าว “สิ่งที่ควรพูดฉันพูดหมดแล้ว ฉันไม่ให้คุณไปล่วงเกินคนอื่นหรอก จะจัดการฉันยังไงก็จัดการเถอะ”

ตำรวจหญิงดีกับหลินจืออี้อยู่บ้าง หากไปล่วงเกินกงเฉินเข้าเพราะเธอ เธอคงเสียใจมาก จึงยกมือที่ถูกใส่กุญแจขึ้นแต่โดยดี

ตำรวจหญิงมองเธออย่างลังเล ก่อนยิ้มออกมา “ความจริงแล้ว…”

เธอเปิดปาก ทว่าคำพูดต่อจากนั้นไม่ได้พูดมันออกไป

เธอกล่าวอย่างมีนัยขึ้นมาทันที “คุณไม่คิดว่าอยู่ในนี้กลับปลอดภัยที่สุดหรอกเหรอ?”

“ปลอดภัย?” หลินจืออี้ไม่เข้าใจเล็กน้อย แต่ก็ยังพยักหน้า “ขอบคุณค่ะ”

ตำรวจหญิงอึกอัก สุดท้ายก็ส่ายหน้าไม่พูดอะไร หลังจากปลดกุญแจมือหลินจืออี้ ก็ออกจากห้องไป

เรื่องนี้ไม่รู้ว่าถูกเผยแพร่อยู่บนอินเทอร์เน็ตได้ยังไง ตอนซ่งหว่านชิวสัมภาษณ์น้ำตาไหลรินนองหน้า ยืนกรานตลอดว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับหลินจืออี้ แต่ท่าทางกลับเต็มไปด้วยความอดกลั้นและน้อยใจ กระทั่งเผย
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0022

    “คุณฉันหลิน ในฐานะทนาย ผมมีหน้าที่ต้องบอกคุณว่า นี่คือผลลัพธ์ที่ดีที่สุดของคุณแล้ว”ทนายหวังกล่าวอย่างเฉียบแหลมมาก ราวกับยืนยันว่าผู้หญิงไร้ที่พึ่งอย่างหลินจืออี้ทำได้เพียงแค่ยอมรับชะตากรรมหลินจืออี้ปิดคำแถลงลง ปรายตาขึ้นจ้องทนายหวัง ไม่กล่าวสิ่งใดภายใต้แววตาอันสดใสของเธอ ทนายหวังรู้สึกไม่มั่นใจเล็กน้อย “คุณฉันหลิน คุณมองอะไร?”“ทนายหวัง ฉันจำได้ว่าเพราะคุณทำคดีช่วยคนจนฟรีจนโดนไล่ฆ่า ถึงถูกตระกูลกงชื่นชมใช่ไหม?”หลินจืออี้ถามด้วยเสียงอ่อนทนายหวังเบิกตากว้าง เรื่องในอดีตนี้มีเพียงกงเฉินกับคุณท่านเท่านั้นที่รู้ เธอรู้ได้ยังไง?ถึงยังไงก็เป็นทนาย คุ้นเคยกับเหตุการณ์ใหญ่ๆ พริบตาเดียวก็สงบลงได้“แล้วยังไง?”“‘งั้นตอนคุณพูดเรื่องเหล่านี้กับฉัน รู้สึกสบายใจจริงไหม? ไม่ต้องพูดถึงเรื่องซ่งหว่านชิวเต็มไปด้วยความสงสัย ในฐานะทนาย ฉันไม่เชื่อว่าคุณไม่เคยอ่านม้วนคดีของจ้าวเฉิง ฉันเป็นข้อยกเว้นเหรอ? ตอนที่คุณโน้มน้าวฉันยอมรับผิดด้วยความชอบธรรม เคยคิดบ้างไหมว่าวันหน้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก ก็จะไม่มีใครเชื่อเหยื่ออีกแล้วเหรอ? คุณรู้สึกผิดกับตัวเองในอดีตไหม?”เสียงหลินจืออี้เบาลงๆ ถึงขั้นเ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0023

    กงเฉินไม่พูดจา ปราดสายตามองข้างหลังหลินจืออี้ สายตาแปรเปลี่ยนเป็นความเย็นชา ประหนึ่งธารน้ำแข็งเย็นเยือก ปฏิเสธเข้าใกล้คนแปลกหน้าหลินจืออี้ยิ้มเย็นในใจ สมแล้วที่เป็นกงเฉินเวลานั้น เสียงเคร่งขรึมของใครบางคนพลันดังขึ้น“หลินจืออี้ ยังยืนบื้ออะไรอยู่ตรงนั้น? ทุกคนรอเธออยู่นะ”คุณท่านกงนั่นเองหลินจืออี้หันมา ก่อนพบว่าข้างหลังคุณท่านกงคือหลิวเหอและกงสือเหยียนปกติแล้ว ทั้งสองคนไม่มีคุณสมบัติยืนอยู่ตำแหน่งศูนย์กลางแบบนี้ ไม่คิดว่าเพียงครั้งเดียวยังจะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้อีกด้วยเห็นชัดว่าคุณท่านกงกลัวหลินจืออี้ไม่ขึ้นเวที“จืออี้...”กงสือเหยียนสีหน้าแข็งกร้าว อยากเข้าไปปกป้องหลินจืออี้หลินจืออี้รีบส่ายหน้าใส่เขาทันที “คุณลุง ลุงอยู่กับแม่ฉันก็พอแล้ว”ท่ามกลางสายตากล่าวเตือนของคุณท่านกง หลินจืออี้เดินขึ้นเวทีจ้าวเฉิงที่อยู่ด้านล่างเวทีพันผ้าปิดหน้าไว้ ยังเดินเข้ามาด้วยท่าทางสนใจนักข่าวกลุ่มหนึ่งเคลื่อนตัว หลินจืออี้ยังไม่ทันปริปาก ก็มีคนด่าทอตำหนิโทษเธอแทบทันที“คุณหนูหลิน ได้ยินว่าคุณหนูซ่งเป็นตัวแทนโรงเรียนเข้าร่วมการแข่งออกแบบอัญมณี คุณอิจฉาคุณหนูซ่งใช่ไหมถึงได้ลงมืออย่

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0024

    นักข่าวจ้าวตัวแข็งทื่อ หน้าซีดเซียวไร้สีเลือดเขาชี้หน้าจอด้วยความลนลาน “แล้วยังไง? นี่บ่งบอกได้พอดีไม่ใช่เหรอว่าหลินจืออี้ให้ข้อมูลเท็จฉันเพื่อใส่ร้ายคุณหนูซ่ง?”ฝูงชนพากันพยักหน้าทว่าหลินจืออี้กลับมองซ่งหว่านชิวด้วยความราบเรียบ ก่อนเอ่ย “คุณหนูซ่ง เจ้านี่กับคนที่แพร่งพรายข่าวให้นักข่าวคือใครกันแน่ คุณรู้ดีที่สุดไม่ใช่เหรอ? ไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”ซ่งหว่านชิวร้อนรนทันตา รีบเอ่ยตอบทันที “เกี่ยวอะไรกับฉัน? ไม่ใช่ฉันนะ!”หลินจืออี้เขม็งจ้องเธอ “คุณหนูซ่ง ฉันบอกเหรอว่าเกี่ยวกับคุณ? ฉันแค่บอกว่าวันนั้นเราอยู่ที่ออฟฟิศผู้อำนวยการ พูดกันชัดเจนแล้วแท้ๆ แต่ทำไมตอนนักข่าวและแฟนคลับเข้าใจฉันผิด เธอถึงไม่พูดให้ชัดเจนล่ะ?”“ฉัน ฉัน...”ซ่งหว่านชิวตอบไม่ได้ จึงร้องไห้กลบเกลื่อนเสียเลยหลินจืออี้พูดด้วยความหวังดี “คุณหนูซ่ง เธอหยุดร้องไห้สิ ทำอย่างกับฉันเป็นคนรังแกเธออย่างไรอย่างนั้น เธอช่วยฉันอธิบายให้ทุกคนฟังก็ได้แล้วนี่”ให้ซ่งหว่านชิวช่วยเธออธิบายในเวลานี้ ก็ไม่ต่างอะไรไปจากการประหารซ่งหว่านชิวแน่นอนว่าซ่งหว่านชิวไม่ยอม เธอมองกงเฉินด้วยท่าทางน้อยใจไม่ได้รับความเป็นธรรมหลินจืออี้มองเฉ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0025

    ความใจเย็นของหลินจืออี้เหนือเกินกว่าความคาดหมายของทุกคนนี่คือคนที่ไร้อำนาจที่สุดในตระกูลกง แต่กลับไม่ขี้ขลาด และไม่ก้มหน้าก้มตาพูดอีกต่อไปเธอยืนอยู่บนแท่นเวที ยืนหยัดเพื่อตัวเองสายตาของเธอใสสะอาดและแน่วแน่ กวาดมองใบหน้าราบเรียบแฝงอันตรายของกงเฉิน ไร้ซึ่งท่าทีถดถอยครั้นเห็นสถานการณ์พลิกผัน กล้องทั้งหมดจึงจ่อไปที่นักข่าวเฉินและซ่งหว่านชิวแทนนักข่าวเฉินที่ไม่แน่ใจ เผลอมองซ่งหว่านชิวอย่างลืมตัวซ่งหว่านชิวขมวดคิ้ว ส่งสายตาตอบทันทีนักข่าวเฉินโต้เสียงดังลั่น “คุณหลิน แค่เพราะผมถามคำถามไม่กี่ข้อ คุณจะมาสาดสีใส่ฉันกับคุณหนูซ่งแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?”ซ่งหว่านชิวดวงตาแดงก่ำ “จืออี้ ฉันรู้ว่าการที่โรงเรียนแย่งโควตาการแข่งมาให้ฉันทำให้เธอโกรธมาก ฉันก็แค่อยากได้คำขอโทษคำเดียวเท่านั้น ฉันคุยและอธิบายกับตำรวจหมดแล้ว ถ้าเธอดึงดันจะทำแบบนี้ งั้นฉันจะถอยเอง ฉันขอแค่เธอหยุดก่อเรื่อง แบบนี้จะทำให้ตระกูลกงกับนายท่านสามลำบากใจมาก”ถอยเพื่อให้ได้เข้าใกล้ คือวิธีการที่ซ่งหว่านชิวใช้บ่อยที่สุดประกอบกับดวงหน้ารูปไข่สวยงามอ่อนโยนแล้ว มักกระตุ้นให้อยากปกป้องได้อยู่เสมอผู้นรอบด้านเริ่มมองซ่งหว่านชิ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0026

    กระนั้น สายตาสงสัยของฝูงชนรอบด้านแทบทำเอาซ่งหว่านชิวรู้สึกจมน้ำ ถ้าเธอไม่ให้เหตุผลสักข้อ ภาพลักษณ์ที่เธอรักษามาต้องจบสิ้นแน่ซ่งหว่านชิวเม้มปาก แววตาหม่นแสงลง ก่อนเอ่ยโน้มน้าว “จืออี้ เธอลืมเรื่องหนึ่งไปแล้วเหรอ ที่เราคุยกันตอนนี้คือเรื่องที่เธอยุงยงคนอื่นมาทำร้ายฉัน ฉันให้โอกาสเธอมายืนขอโทษตรงนี้ ก็เพื่อปรับความเช้าใจกัน ปรับความเข้าใจคนดีกันแล้วเธอถึงจะไม่เป็นไร”แสร้งน้อยใจไม่ได้ ตอนนี้เริ่มข่มขู่แล้วสินะแต่น่าเสียดายที่เธอพลาดอีกครั้งหลินจืออี้มองตำรวจหญิง ตำรวจหญิงเอ่ยอย่างเข้มงวด “คุณหนูซ่ง เราตรวจสอบชายที่วางแผนทำร้ายคุณแล้ว เขาไม่เคยมีประวัติอาชญากรแม้แต่น้อย แค่ต้องการเงินไปรักษาลูกสาวเท่านั้น ฉันตรวจสอบบัญชีเขาแล้ว จำนวนเงินที่สอดคล้องกับค่าธรรมเนียมการผ่าตัดถูกหักจากบัญชีต่างประเทศ การตรวจสอบว่าบัญชีนั้นเป็นของใครติดปัญหาเดียวคือเวลา แต่เราสามารถบอกทุกท่านได้ชัดเจนว่า ภายใต้ชื่อคุณหลินไม่มีบัญชีต่างประเทศใดๆทั้งสิ้น”“ดังนั้น คุณหลินจึงเป็นฝ่ายถูกใส่ร้าย”ครั้นประโยคนี้ดังขึ้น ซ่งหว่านชิวก็หมดคำพูดต่อ ทำได้เพียงกัดปากแน่นสุดท้าย เธอกันมองจ้าวเฉิงอย่างไม่พอใจจ้า

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0027

    “คุณท่านกง”“เขาเชื่อมั่นว่าฉันบริสุทธิ์ ถึงได้เตรียมงานแถลงให้ฉัน”“แม้ว่าฉันจะไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับตระกูลกง แต่ตระกูลกงปฏิบัติติกับฉัน...เหมือนลูกหลาน ไม่มีวันทำร้ายฉัน”“ขอบคุณ ขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง”หลินจืออี้โค้งคำนับให้คุณท่านกงต่อให้คุณท่านกงโกรธแต่ก็ต้องเป็นใบ้ไปชั่วขณะ ทำได้เพียงพยักหน้ายิ้มให้เหล่าผู้คนแต่ต้องพูดว่าการทำแบบนี้ ถือเป็นการแก้วิกฤติข้อครหาให้ตระกูลกงได้เร็วที่สุดแล้วงานแถลงจบลงหลินจืออี้เดินเร็วตามร่างตำรวจหญิง ก่อนกล่าวขอบคุณ “ขอบคุณนะคะ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณหาหลักฐานจ้าวเฉิงเจอ ฉันคง...”ตำรวจหญิงให้เพื่อนร่วมงานพาคนขึ้นรถไปก่อน แล้วมองหลินจืออี้ด้วยความลำบากใจ“ไม่ใช่ฉันหรอก แต่เป็นความคิดของนายท่านสาม เด็กผู้หญิงพวกนั้นนายท่านสามเป็นคนหาเองหมด เขาใช้เวลาหนึ่งคืน ก่อนหน้านี้ที่เราตามหาพวกเธอ ก็ไม่มีใครกล้าหาเรื่องตระกูลจ้าวทั้งนั้น”“คุณว่าไงนะ?” หลินจืออี้ตกตะลึงจนแทบลืมหายใจ“ที่จ้าวเฉิงถูกจับกุมตัวในวันนี้ ถูกตัดสินลงโทษไม่มีทางรอด ครั้งนี้ตระกูลจ้าวก็ช่วยคุ้มหัวเขาไม่ได้แล้วเหมือนกัน”น้ำเสียงตำรวจหญิงแฝงความหมายล้ำลึกเธออยากบอกว่าจ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0028

    ซ่งหว่านชิวหน้าซีด ยามกงเฉินยกมือขึ้น เธอชิงฉกแฟลชไดร์ฟในมือไปก่อน จากนั้นไม่ระวังทำร่วงลงพื้น สุดท้ายโดนรองเท้าส้นสูงเหยียบใส่จนแหลกเธอทำหน้ารู้สึกผิด “ขอโทษค่ะ นายท่านสาม ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันแค่จะเอามาให้คุณแทนเท่านั้น”หลินจืออี้มองแฟลชไดร์ฟที่แหลกละเอียด ก่อนหันกายกลับกงเฉินจะดูเนื้อหาหรือไม่ไม่สำคัญอีกต่อไป สิ่งสำคัญคือซ่งหว่านชิวกินปูนร้อนท้องซึ่งทุกคนได้เห็นแล้ว เท่านี้ก็เพียงพอแล้วเมื่อเดินออกมาจากห้องโถง หลิวเหอก็เดินตามออกมา“แกบ้าไปแล้วเหรอ ถึงเอาหลักฐานให้ซ่งหว่านชิว”“แม่ คิดจริงๆเหรอว่าเราจะปกป้องหลักฐานได้จริง?” หลินจืออี้ถามกลับ“เมื่อกี้แกเล่นวิดีโอเปิดเสียงก็ได้แล้วนี่ ถึงเวลานั้นทุกคนย่อมได้รู้ถึงหน้าตาแท้จริงของซ่งหว่านชิว”“แม่ไม่อยากมีชีวิตอยู่กับคุณอาในตระกูลกงแล้วเหรอ? คิดว่านายท่านสามจะปล่อยเราไปเหรอ?”หลิ่วเหอดูถูกความรักที่กงเฉินมีต่อซ่งหว่านชิวน้อยไปแล้วชาติก่อนเธอก็ตายด้วยฝีมือของความรักนี่แหละกงเฉินปกป้องซ่งหว่านชิวต่อหน้าคุณท่านกงยังทำได้ ทำไมจะต้องปล่อยให้พวกเธอสองแม่แกทำลายภาพพจน์ซ่งหว่านชิวด้วย?พวกเธอหาเรื่องกงเฉินไม่ได้หรอกหลิ่วเห

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0029

    ตอนหลินจืออี้ตื่นขึ้นอีกครั้ง เจ้าตัวก็อยู่โรงพยาบาลแล้วแม้ดวงตากำลังขยับ แต่สติกลับยังเลือนราง เธอได้ยินเสียงพูดดังขึ้นข้างๆเตียง“เป็นไงบ้าง?”เสียงทุ้มต่ำ ทั้งคุ้นเคยแต่แฝงเร้นด้วยอันตรายเช่นกัน“นายท่านสาม ไม่เป็นไรแล้ว ฉันขอใช้อาชีพตัวเองเป็นประกัน ว่ามือของคุณหลินต้องหายดีแน่นอน”มือ?เมื่อได้ยินคำนี้ หลินจืออี้ค่อยๆตื่นขึ้น สายตาจดจ้องไปยังป้ายบนอกเสื้อขาวที่แขวนไว้‘ผู้อำนวยการประสาทวิทยา อู๋เฟิง’ชื่อคุ้นจังเธอนึกออกแล้ว ชาติก่อน ซ่งหว่านชิวทำอาหารแต่มือได้รับบาดเจ็บ กงเฉินห่วงมากจนเรียกผู้อำนวยการประสาทวิทยาที่ดีที่สุดมาตรวจซ่งหว่านหลิววันนั้น หลินจืออี้ได้โอกาสออกแบบอัญมณีอีกครั้ง แต่กลับถูกอันธพาลโผล่ออกมาตัดเส้นประสาทข้อมือเธอขอร้องให้โรงพยาบาลช่วยหาหมอด้านประสาทวิทยาที่ดีที่สุมาให้ แต่ทางโรงพยาบาลกลับบอกว่าหมอถูกพาตัวไปรักษาอาการบาดเจ็บเล็กๆของซ่งหว่านชิวเธอโทรหากงเฉินเพื่อขอร้องอ้อนวอน แต่กงเฉินพูดว่า “เวลาหว่านชิวเคลื่อนไหวทำอะไร เธอหยุคลั่งแบบนี้ได้ไหม? หลินจืออี้ เธอไม่เหนื่อยเหรอ?”เขาวางสาย แต่เธอเสียความหวังและโอกาสทั้งหมดไปแล้วชั่วเวลานั้น หน

Latest chapter

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0100

    หลินจืออี้ตกใจเล็กน้อยและมองไปที่กงสือเหยียนด้วยความประหลาดใจ ”คุณอา ทําไมคุณอาถึงทําแบบนี้คะ?”กงสือเหยียนยิ้มอย่างกว้างๆ "คุณท่านมีความคับข้องใจต่อเธอเสมอ ถ้าเขารู้ว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะเธอ เขาจะโกรธมากขึ้น ""คุณอา ฉันขอโทษนะคะ" หลินจืออี้ตําหนิตัวเอง"ไม่เป็นไร อย่าเก็บมาใส่ใจเลย" กงสือเหยียนลูบหัวเธอหลิ่วเหอกวักมือเรียก "ที่รักคะ เมื่อกี้ฉันยังกินไม่อิ่ม เราไปดูที่ห้องครัวกันดีกว่าว่ายังมีอะไรกินอีกไหมกันดีกว่า""ไปสิ"สองสามีภรรยาจูงมือเดินออกไปหลินจืออี้รู้สึกอบอ้าวเล็กน้อย จึงไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้เมื่อเดินไปเรื่อยๆ ก็ปรากฏร่างสีดําขึ้นด้านหน้าเป็นกงเฉินเขายืนสูบบุหรี่อยู่ข้างสระ นิ้วมือเรียวยาวเหมือนหยกท่ามกลางแสงไฟแสงแดดส่องกระทบผิวทะเลสาบ น้ำในทะเลสาบเปล่งประกายสีทอง สะท้อนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาด้วยแสงจางๆสายลมเย็นพัดผ่านใบหน้า เป่าผมที่หน้าผาก เผยให้เห็นดวงตาลึกล้ำดุจหมึกหลินจืออี้บีบมือ รู้สึกว่าจําเป็นต้องอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้กับโรงพยาบาลให้ชัดเจนเพิ่งเดินไปได้สองก้าว เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของกงเฉินก็ขัดจังหวะฝีเท้าของเธอกงเฉิน

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0099

    ฉันสนใจแต่ผลลัพธ์เท่านั้น น้ำเสียงของกงเฉินเหมือนกําลังพูดกับลูกน้อง "จะจัดการกับผลลัพธ์ยังไง ให้ฉันสอนเธอไหม?"ความสุขของซ่งหว่านชิวยังไม่จางหายไปจากใบหน้า แต่ดวงตากลับเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พยักหน้าอย่างแข็งกระด้าง "ฉัน ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะขอโทษและชดเชยให้ค่ะ""อืม"กงเฉินรับคําแล้วหันหลังเดินจากไปร่างกายของซ่งหว่านชิวอ่อนปวกเปียก ล้มไปข้างหลัง โชคดีที่ฉินซวงประคองเธอไว้"หว่านชิว เธอเกิดเรื่องไม่ได้ คุณชายสามไม่ได้ตัดขาดความสัมพันธ์ ทุกอย่างยังมีโอกาส""เขาไม่ได้ตัดขาดความสัมพันธ์ก็จริง แต่เขาไม่สนใจฉันมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว""แล้วยังไงล่ะ? เขารับปากว่าจะแต่งงานกับเธอก็ได้แล้ว ถึงเวลานั้นเธอก็สามารถจัดการผู้หญิงที่อยู่ข้างเขาได้อย่างชอบธรรมแล้ว ถึงเวลานั้น หลินจืออี้จะต้องตายยังไง้ที่กลบฝังอย่างแน่นอน!"ฉินซวงกุมคอที่มีเลือดออก กัดฟันด้วยความโกรธซ่งหว่านชิวพ่นลมออกจมูกอย่างเย็นชา "หลินจืออี้ เราจะได้เห็นดีกันแน่"ในเวลานี้ แม่บ้านเดินผ่านมาเห็นทั้งคู่ก็แอบหัวเราะกันทั้งสองได้แต่รีบๆ จากไป……กลับไปถึงเรือนหลิ่วเหอก็รีบให้คนชงชาให้เธอหนึ่งกาทันที ก่อนจะดื่มไปถึงครึ่งกาถ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0098

    เหอะ ยังบริสุทธิ์อยู่เหรอ?"คุณหนูซ่ง หลังจากแจ้งความแล้ว คุณจะบอกตํารวจยังไงล่ะ? บอกว่าฉันถูกกระตุ้นให้เป็นบ้าและเกือบจะฆ่าคุณนายซ่ง? แล้วฉันถูกกระตุ้นได้ยังไง? โดนใครกระตุ้นล่ะ?"เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนจึงมองไปที่คุณท่านกงอย่างระมัดระวังไม่ใช่ว่าคุณท่านกงตําหนิกงสือเหยียนและหลิ่วเหอต่อหน้าสาธารณชนเพื่อแม่ลูกตระกูลซ่งหรอกหรือ นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้หลินจืออี้เป็นบ้าน่ะ?ซ่งหว่านชิวตกตะลึงเพิ่งเข้าใจว่าตั้งแต่การโทรครั้งนั้น หลินจืออี้ก็วางแผนไว้แล้วเมื่อกี้พวกเขาทั้งครอบครัวทำตัวน้อยเนื้อต่ำใจ เพราะรอคุณท่านกงเอ่ยปากเท่านั้น!แล้วเธอแจ้งความจะมีความหมายอะไร?ให้เธอเป็นพยานชี้ความผิดคุณท่านกงหรือ?"พอแล้ว!" คุณท่านกงตําหนิอย่างเคร่งขรึม "พวกเจ้าสองแม่ลูกดื่มมากเกินไปแล้ว ดื่มจนเมาจนเป็นแบบนี้ รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ""คุณท่าน..."ซ่งหว่านชิวมองคุณท่านกงอย่างไม่อยากจะเชื่อคุณท่านกงเรียกแม่บ้านมาและส่งกล่องที่บรรจุดาบกลับไป"ดาบนี้ไม่เหมาะกับฉัน พวกเธอเอากลับไปเถอะ ใครก็ได้ ส่งแขก”ซ่งหว่านชิวและฉินซวงรู้สึกไม่ยอม ยังอยากจะช่วงชิงอีกประโยคต่อไปของคุณท่านกงตัดความคิดของพว

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0097

    ซ่งหว่านชิวกัดฟันและปฏิเสธที่จะพูดใบมีดนั้นกรีดลงบนผิวของฉินซวงโดยตรงฉินซวงกรีดร้อง "หว่านชิว! ช่วยแม่ด้วย! เธอบ้าไปแล้ว!”ซ่งหว่านชิวกัดริมฝีปาก ร้องไห้และเปลี่ยนเรื่อง "หลินจืออี้ เธออย่าทําแบบนี้เลย ฉันรู้ว่าความจริงมันยากสําหรับเธอที่จะยอมรับ แต่แม่ของฉันเป็นผู้บริสุทธิ์นะ"แก้มของเธอแดงก่ำและร้องไห้อย่างเสียใจแต่ก็ไม่ยอมรับผิดแทนแม่เห็นได้ชัดว่าเธอเสแสร้งแค่ไหนทุกคนรู้จักซ่งหว่านชิวมานานกว่าสามปีแล้ว และได้เห็นการแสดงที่ยอดเยี่ยมของเธอ พวกเขาจึงไม่รู้ว่าจะเชื่อใครดีในเวลานี้ คุณท่านกงพูดเสียงดังขึ้นมา"หลินจืออี้ เธอบ้าไปแล้วเหรอ? ปล่อยคุณนายซ่งไป เธอคิดว่าแค่ทําเทปบันทึกเสียงปลอมก็สามารถหลอกลวงทุกคนได้หรือ?”คําพูดเหล่านี้ไม่ได้ทําร้ายจิตใจของหลินจืออี้ แต่เป็นกงสือเหยียนเขาอายุปูนนี้แล้ว เมื่อได้ยินว่าพ่อยอมเชื่อคนอื่นมากกว่าเชื่อทุกอย่างที่ตัวเองได้รับ ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีคล้ำทันที"พ่อ! นี่เป็นเรื่องจริงทั้งหมด!”"หุบปาก! ทำตัวเหมือนอะไรกัน! ให้หลินจืออี้ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!" คุณท่านกงไม่ฟังเขาพูดอะไรเลยหลินจืออี้ยิ้มหยัน "หึ คุณท่าน ไม่เชื่อขนาดนี้เลยหรือ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0096

    เธอรู้สึกสะอิดสะเอียนอยากอาเจียนออกมา แต่ก็อาเจียนไม่ออกหลินจืออี้พูดเสียงดังว่า "ฉันให้พวกเธอสองคนพูดจาเหลวไหล! ชอบอาหารเหลือและข้าวบูดไม่ใช่เหรอ? เดี๋ยวฉันป้อนให้พวกเธอเอง!”กิริยาของเธอเร็วมาก คว้าเอาน้ำที่ผู้อาวุโสคนหนึ่งแช่ฟันปลอมแล้วสาดใส่ปากฉินซวงที่กรีดร้องไม่หยุดทันทีเสียงร้องนี้ยิ่งโหยหวนมากขึ้นผู้อาวุโสคนนั้นรีบลุกขึ้นและกวักมือพูดอย่างตะกุกตะกัก "เฮ้ย เฮ้ย อย่ากลืนฟันปลอมของฉันนะ!"หลินจืออี้ถลึงตาใส่เขา เขาถึงได้สติ สาดใส่พวกเธอแล้วก็สาดใส่ฉันไม่ได้สินะคุณท่านกงเคยเห็นฉากแบบนี้ที่ไหนกัน ตกใจอยู่นาน ถึงได้พูดอย่างโมโหว่า "หลินจืออี้! เธอหยุดเดี๋ยวนี้นะ!”หลินจืออี้ยืนอยู่บนโต๊ะ มองคุณท่านกงจากที่สูง แล้วตะโกนด้วยน้ำเสียงที่โกรธยิ่งกว่าเขา "ทําไมคุณท่านถึงด่าคุณอาโดยไม่ถามเหตุผลเลย? หลายปีมานี้ คุณท่านด่าเขาโดยไม่คํานึงถึงกาลเทศะเลย ว่าเขาไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้! คุณท่านเคยคิดบ้างไหมว่าทัศนคติของคุณท่านเป็นตัวกําหนดทัศนคติของคนอื่นที่มีต่อเขา?”"ที่พูดเพราะเขาเป็นคุณชายรองตระกูลกง แต่ข้างนอกใครๆ ก็เหยียบหัวเขาได้ แม้กระทั่งแม่ลูกคู่นี้ก็ยังกล้าเหยียบย่ำศักดิ์ศรีขอ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0095

    ฉินซวงอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็หยุด มันกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของทุกคนและมองไปที่กงสือเหยียนและหลิ่วเหอหลิ่วเหอหน้าซีดเผือด ขับให้ริมฝีปากแดงก่ำผิดปกติเมื่อกงสือเหยียนจับมือของเธอไว้ ใบหน้าที่ซื่อสัตย์ของเขาก็ดูน่าอายเล็กน้อยเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างมาก แต่เมื่อวานเขาเมาจนไม่ได้สติ เรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นล้วนเป็นหลิ่วเหอบรรยายไม่มีหลักฐาน ไม่มีพยาน พูดออกมาก็ไม่มีใครเชื่ออยู่ดีในเวลานี้ หลินจืออี้มองไปที่เขา ส่งสายตาเป็นสัญญาณกงสือเหยียน ตอบกลับด้วยเสียงเบาๆว่า "ไม่เป็นไรครับ""งั้นก็ดีแล้ว ไม่งั้นฉันคงรู้สึกผิดจริงๆ แล้วล่ะค่ะ" ฉินซวงตบหน้าอกอย่างเอาจริงเอาจังได้ยินดังนั้น คุณท่านกงก็ขมวดคิ้วถามว่า "เกิดอะไรขึ้น?"ฉินซวงทําหน้าลําบากใจ "ได้ยินว่าคุณชายรองมีลูกค้าที่อยากร่วมงานด้วยมาตลอด ฉันก็เลยออกมาเชิญทั้งสองฝ่ายมาทานข้าวด้วยกัน ใครจะรู้ว่าคุณชายรองกับคุณนายรองดื่มกันเพลินเกินไป ฉันก็เลยทําได้แค่ส่งลูกค้าออกไปก่อน""นึกไม่ถึงว่าคุณนายรองพาคุณชายรองตกลงไปในห้องทิ้งขยะของห้องครัวด้านหลัง ได้ยินว่าสถานที่แบบนั้นเต็มไปด้วยยุงและแมลงวัน ส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้งไปทั่

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0094

    กงเฉินเงยหน้าขึ้นอย่างสบายๆ แม้ว่าจะดูเหมือนไม่แยแส แต่ความแข็งแกร่งและการครอบครองในดวงตากลับไม่ปิดบังเลยสักนิดหลินจืออี้สวมชุดกระโปรงสีแดง สวมเข็มขัดสีน้ำตาล ผิวพรรณเนียนละเอียด รูปร่างสมส่วนลําคอที่ขาวเนียนมีสร้อยแพลตตินั่มที่ละเอียดอ่อนและเพรียวบาง แสงที่จางๆ ดูคล้ายเปล่งออกมาจากผิวหนังดึงดูดสายตาของผู้คนทันทีคุณนายซ่ง ฉินซวงหลังจากสังเกตเห็นสายตาของกงเฉินแล้ว เธอก็วางถ้วยชาลงอย่างแรงเล็กน้อย และดึงดูดความสนใจของทุกคนด้วยเสียงเอี๊ยดฉินซวงรวบผ้าคลุมไหล่ลายสก็อตผ้าไหมแท้บนไหล่ เอียงหน้ามองหลิ่วเหอพลางยิ้มอย่างสง่างาม แต่ดวงตาเรียวยาวกลับฉายแววเยาะเย้ย"คุณนายรอง ลําบากคุณจริงๆ ต้อนรับพวกเราอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ไม่ได้รบกวนการพักผ่อนของพวกคุณเมื่อคืนใช่ไหมคะ?"พอพูดถึงเมื่อคืน หลิ่วเหอก็ตัวสั่นเล็กน้อย รู้สึกทนไม่ไหว กําลังจะพูดอะไรบางอย่างก็ถูกหลินจืออี้ดึงไว้หลินจืออี้ยิ้มกว้างรับสายตาอาฆาตแค้นของฉินซวง"คุณนายซ่งและคุณหนูซ่งต่างก็แต่งตัวอลังการแบบนี้ ตระกูลกงของเราก็ต้องแต่งตัวอลังการเหมือนกันสิคะ ถึงยังไงตระกูลกงของเราก็ให้ความสําคัญกับวิธีการต้อนรับแขกมาก ไม่อย่างน

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0093

    หลินจืออี้ไม่สนใจคําถามของหลี่ฮวนและอธิบายจุดประสงค์ของการมาโดยตรงใบหน้าของหลี่ฮวนเต็มไปด้วยความประหลาดใจและเป็นใบ้ไปทันทีผ่านไปครู่ใหญ่ เขาถึงพูดอย่างลังเลว่า "เธอแน่ใจหรือ?""อืม""ได้"หลินจืออี้ได้ของที่ตัวเองต้องการแล้วก็ไปแล้วหลี่ฮวนปิดประตูและโทรหากงเฉินทันที"กงเฉิน หลินจืออี้มาหาฉัน""อืม" กงเฉินตอบเบาๆหลี่ฮวนอึ้งไป "นายเดาออกตั้งนานแล้วเหรอ?""อืม""เฮอะ" หลี่ฮวนเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ หมุนปากกาเซ็นชื่อ แล้วพูดอย่างสบายๆ ว่า"หลานสาวตัวน้อยของนายต่อกรกับนายไม่ไหว แต่นายไม่กลัวเธอจะทําเรื่องวุ่นวายหรือ?""ไม่เป็นไร"อารมณ์ของกงเฉินนั้นสบายมาก จนฟังดูแล้วรู้สึกเหมือนอยากจะสนับสนุนคนอื่นหลี่ฮวนเบ้ปาก "ได้ๆ หลานสาวบ้านใครบ้านใครดูแล แต่นายก็ไม่ควรขายฉันนะ?""ขายอะไรกัน?""นายบอกเธอว่าฉันชื่อหลี่ฮวนฮวนใช่ไหม? น่าโมโหชะมัดเลย!”"ฉันไม่ได้พูด" กงเฉินเก็บลมหายใจปากกาในมือของหลี่ฮวนตกลงบนพื้นทันที และทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเย็นวาบไปทั่วเขามองไปรอบๆ และพูดว่า "ฉันจะบอกให้นะ พรุ่งนี้ฉันวางแผนที่จะไปไหว้พระกับแม่ฉันบนภูเขาสักหน่อย!""นายเชื่อเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?"“

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0092

    หลินจืออี้หันตัวกลับไป ก็สบเข้ากับดวงตาที่เย็นชาของกงเฉิน“ห้ามแจ้งความ”น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยพลังที่ไม่สามารถโต้แย้งได้ดวงตาสีดําภายใต้แสงไฟสะท้อนให้เห็นถึงใบหน้าที่หล่อเหลาและอันตรายของเขา เย็นชาและดุดันหลินจืออี้กําหมัดทั้งสองข้าง ไหล่สั่นเทิ้ม ใบหน้าขาวซีดจนเขียวคล้ำ ใช้แรงทั้งหมดที่มีเค้นถามประโยคนั้นออกมา "ทําไม? เพียงเพราะเป็นคนของตระกูลซ่ง? เราก็สมควรแล้วหรือ?"“ทําไมคนที่เสียสละหลังจากเกิดเรื่องถึงต้องเป็นฉันเสมอ?”"หนึ่งครั้ง สองครั้ง..."กงเฉินเงียบและสายตาของเขาก็สงบมากหลินจืออี้กลับเหมือนคนบ้าที่บ้าคลั่ง เธอก้มหน้าลง จ้องไปที่ปลายรองเท้าของเธอทั้งสองรองเท้ากีฬาคู่หนึ่งและรองเท้าหนังแฮนด์เมดชั้นยอดคู่หนึ่ง มันถูกกําหนดไว้แล้วว่าพวกเขาไม่ควรมีปฏิสัมพันธ์กันเธอยิ้มเยาะตัวเอง หัวเราะตัวเองที่เอาไข่ไปกระทบหิน ไม่เจียมตัวเอาซะเลย"ได้ ไม่แจ้งความ หวังว่าอาเล็กจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจในวันนี้ตลอดไป”เธอคว้าโทรศัพท์มือถือของเธอกลับมาและเดินเข้าไปในวอร์ด จากนั้นปิดประตูอย่างแรงหลินจืออี้ที่เห็นเฉินจิ่นจากไป ขมวดคิ้วเดินไปข้างหน้า "คุณชายสาม จะอธิบายให้คุณหลินฟ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status