บทที่ 4 เมื่อผมพยายามชวนสามีปั๊มเบบี้

บทที่ 4 เมื่อผมพยายามชวนสามีปั๊มเบบี้

“หรือพัชควรไปเรียนทำอาหารไหมพี่ปราชญ์?” เช้าวันแรกของการแต่งงานเต็มไปกลิ่นอวลของความสุข พี่ปราชญ์ได้หยุดงานสัปดาห์หนึ่ง แต่ยังไม่มีแพลนฮันนีมูนเพราะเรายังตกลงกันไม่ได้ว่าควรไปที่ไหนดี ผมอยากไปเที่ยวต่างประเทศแต่พี่ปราชญ์อยากพาผมไปเที่ยวเหนือ และความอยากตามใจสามีผมเลยเออออว่าจะไปขึ้นเหนือกับพี่ปราชญ์ เราเลยสรุปแพลนกันไว้ว่าจะไปสิ้นเดือนนี้ คืออีกประมาณสองสัปดาห์ต่อมา หลังจากที่ผมอรุณสวัสดิ์ด้วยความรักกับพี่ปราชญ์จนล้นเต็มใบหน้า เราก็อาบน้ำแล้วลงมาด้านล่างเพื่อทำอาหาร แน่นอนว่ามื้อแรกนี้พี่ปราชญ์เป็นคนทำ

เพราะผมทำอาหารไม่เป็น อาเมน....

“ถ้าน้องพัชอยากเรียนทำอาหารพี่สอนได้นะครับ?” พี่ปราชญ์ในชุดผ้ากันเปื้อนสีเขียวไดโนเสาร์ที่ผมซื้อมาเอ่ยรับด้วยเสียงอารมณ์ดี ใบหน้าแจ่มใส พลางขยับแว่นสายตาหนาเตอะนั่นเบาๆ ก่อนจะหันหลังไปผัดข้าวต่อ

“ดีเลย งั้นทุกวันหยุดพี่เรามาเรียบทำอาหารกัน” ผมเอ่ยพลางลุกขึ้นไปกอดเอวพี่ปราชญ์จากด้านหลัง ก่อนจะชะโงกหน้ามองข้าวผัดในกระทะทำเอาพี่ปราชญ์อมยิ้ม ก่อนจะใช้ช้อนตักข้าวมาให้ผมชิม

“ขาดรสอะไรครับ?”

“อื้ม ขอเค็มอีกหน่อยครับ”

“โอเค” แล้วพี่ปราชญ์ก็เพิ่มความเค็มอีกครั้ง ก่อนที่ผมจะอมยิ้มแล้วเดินขึ้นชั้นบนไปหยิบโทรศัพท์มาถ่ายสตอรี่ว่าสามีตัวเองนุ่มฟูขนาดไหนในวันแต่งงานวันแรก

‘อาหารฝีมือคุณสามี มื้อแรกหลังแต่งงาน’

ผมโพสต์ภาพข้าวผัดธรรมดา และภาพใบหน้าของตัวเองกับข้าวผัดว่ามีความสุขแค่ไหนกับมื้อแรกของอาหารฝีมือคุณสามีหมาดๆ แน่นอนว่าการมีผัวที่ดีเราต้องอวดมันเช้ากลางวันเย็นและก่อนนอน หึหึ

.................................

วันแรกของการแต่งงานหลังมื้ออาหารเรามาดูหนังที่ห้องดูหนังครับ มีหนังหลายเรื่องที่ผมอยากดู และพี่ปราชญ์ก็ละเว้นจากงานมานั่งดูหนังเป็นเพื่อนผมอย่างตั้งใจ ทำเอาใจฟู ถ่ายสตอรี่อวดคนอื่นไปอีกว่าสามีตัวเองน่ารักแค่ไหน ฮึ่ม จบจากดูหนังเรากินมื้อเย็นกันเป็นข้าวนอกบ้านเพราะผมอยากออกมาถ่ายรูปร้านอาหารที่เขารีวิวว่าบรรยากาศสวยมาก และใช่ผมก็ลงสตอรี่อวดผัวไปอีกหนึ่งกรุบ ไม่รู้ว่าตอนนี้มีคนตาร้อนแล้วบ้างหรือยัง ก่อนที่เราจะไปชมวิวที่โป๊ะริมแม่น้ำด้านหลังร้านอาหาร เรียกได้ว่าผมได้ภาพถ่ายสวยๆ มาอีกเป็นกระบุง หลังจากนั้นเราก็กลับบ้าน เมื่อกลับมาผมนอนแผ่หลาบนเตียง ก่อนที่พี่ปราชญ์จะเดินเข้าไปล้างมือล้างเท้าในห้องน้ำแล้วออกมาพร้อมผ้าชุบน้ำมาเช็ดใบหน้าของผมเบาๆ อย่างผ่อนคลาย

“พี่ปราชญ์” ผมครางงึมงำหลับตาให้พี่ปราชญ์เช็ดหน้าเช็ดมือให้อย่างสบายตัว ก่อนจะลืมตามองพี่ปราชญ์ที่เดินเอาผ้าไปใส่ตะกร้า แล้วเดินมานั่งลงที่ด้านข้างเตียง ผมเลยกลิ้งตัวไปนอนหนุนตักพี่ปราชญ์ แล้วเอ่ยด้วยเสียงหยอกเย้าเจ้าตัวให้หน้าแดงเล่นๆ ว่า “พี่ปราชญ์เหลืออย่างหนึ่งที่เรายังไม่ได้ทำ” พี่ปราชญ์ขยับแว่นก่อนจะพยักหน้ารับอย่างตั้งใจฟังผม แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าไม่เข้าใจว่า

“น้องพัชอยากทำอะไรอีกครับ?” ผมอมยิ้มมีเลศนัย ก่อนจะเลื้อยตัวเองไปโอบรอบคอพี่ปราชญ์ แล้วพิงตัวกับพี่ปราชญ์ไว้แล้วเอ่ยด้วยเสียงกระซิบแหบพร่าว่า

“เรายังไม่ได้...กันเลย”

“น้องพัช!!!!” พี่ปราชญ์เอ่ยดุผมเสียงดังก่อนจะรับตัวผมที่โถมตัวไปกอดเจ้าตัวแน่น แล้วล้มไปนอนที่ปลายเตียง ผมเลยขยับไปนั่งบนตัวพี่ปราชญ์แล้วเอ่ยด้วยเสียงถือดีว่า

“พัชอยากมีลูกเยอะๆ พี่ปราชญ์ต้องเหนื่อยหน่อยนะครับ พัชชอบความวุ่นวาย” ผมเอ่ยพลางดึงทึ้งกระดุมเสื้อเชิ้ตพี่ปราชญ์ออก ก่อนจะดึงเอาแว่นออกจากใบหน้าของพี่ปราชญ์

“น้องพัช ใจเย็นก่อนนะครับ” พี่ปราชญ์เอ่ยด้วยความร้อนรนเสียงสั่นพยายามแย่งแว่นจากมือผม แต่เพราะกลัวว่าจะทำร้ายผมเจ้าตัวเลยไม่ได้แว่นกลับคืนไป แต่ได้รับจุ๊บจากผมแทน

“จุ๊บ พัชไม่เย็นแล้วพี่ปราชญ์! พัชอยากท้อง! พัชอยากมีลูก!!!!” ผมเอ่ยพลางดึงเสื้อเชิ้ตของพี่ปราชญ์ออกจนกระดุมขาด เผยให้เห็นพี่ปราชญ์ที่ซ่อนรูปจนผมเลียปากอย่างชอบใจ ใช่ พี่ปราชญ์จริงๆ แล้วมีหน้าท้อง มีเจ้าก้อนแปดแพก และมีกล้ามเนื้อเรียงตัวสวย ภายนอกอาจจะดูเนิร์ดดูเชยแต่ภายในบอกเลยว่าแซ่บลืม!

“น่ะ ....น้องพัช” พี่ปราชญ์เอ่ยด้วยเสียงสั่น เมื่อเห็นท่าทางหื่นกระหายของผม ก่อนที่ผมจะก้มลงจุ๊บที่เจ้าก้อนแปดแพก แล้วช้อนสายตาเงยมองหน้าพี่ปราชญ์ด้วยท่าทางยั่วยวนว่า

“พี่ปราชญ์มามีลูกกันเถอะ” เมื่อผมพูดจบก็ก้มลงเลื้อยไปจูบที่เป้าที่กำลังตุงของพี่ปราชญ์ แล้วแอบช้อนสายตามองคนที่กำลังยกมือขึ้นปิดหน้าเพราะความเขินด้วยความรู้สึกน่ารัก แล้วจัดการเอาเจ้ามังกรที่ไม่น้อยออกมาจากกางเกง ผมเลียริมฝีปากพลางแลบลิ้นทักทายส่วนหัวของเจ้ามังกรไม่น้อยอีกครั้ง ใช่ เมื่อเช้าผมเพิ่งได้กินไป อยากบอกว่าติดใจมาก โดยเฉพาะขนาดเวลามันพองเต็มที่อยู่ในปาก บอกเลยว่าถูกใจผมมาก ผมอ้าอมส่วนปลายก่อนจะค่อยๆ กดลึกปล่อยให้มันขยายขนาดในปาก ก่อนจะอ้าอมขึ้นลงจนท่วมน้ำลายอยู่เกือบห้านาที แล้วผละออก ทำเอาพี่ปราชญ์ตัวสั่นไปหมด ก่อนที่พี่ปราชญ์จะเงยหน้ามองผมด้วยสายตาสั่นไหว

“น้องพัช?” ผมเอียงศีรษะก่อนจะแนบตัวเองไปกับตัวกึ่งเปลือยของพี่ปราชญ์แล้วเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่าว่า 

“พี่ปราชญ์ไม่อยากถอดเสื้อผ้าให้พัชหรือ?” ผมเอ่ยพลางจับมือที่กำลังกำแน่นกับผ้าปูเตียงของพี่ปราชญ์มาวางแหมะบนเอว ทำเอาพี่ปราชญ์กำแน่น ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงอึกอักว่า

“พี่.... ”

“อยากถอดก็ถอดเลย พัชพร้อมมาก!” ผมพูดพลางแลบลิ้นเลียที่ปลายคางพี่ปราชญ์อย่างยั่วเย้า ทำเอาพี่ปราชญ์ค่อยๆ ยกมือที่กำลังสั่นขึ้นมาถอดเสื้อผ้าผมออก เริ่มจากเสื้อ กางเกง และชั้นในจนผมเปลือยเปล่าบนร่างกายของพี่ปราชญ์ที่กำลังหน้าแดงก่ำ ผมอมยิ้มพลางจับข้อมือพี่ปราชญ์มาวางที่ก้นกลม แล้วเอ่ยด้วยเสียงยั่วเย้าอีกรอบว่า “นิ่มไหมพี่ปราชญ์ พี่ปราชญ์ชอบมันไหม? อื้อ” ผมเอ่ยเสียงกระซิบชิดใบหูพี่ปราชญ์พลางเป่าลมร้อนๆ ใส่ ทำเอาพี่ปราชญ์บีบก้นผมจนเต็มมือ ผมเลยครางเสียงหวานใส่ก่อนที่ผมจะรู้สึกว่าโลกมันพลิกกลับเมื่อตัวเองดันอยู่ใต้ร่างพี่ปราชญ์ด้วยท่าทางน่าอาย

“....................”

“พี่ปราชญ์?” ผมเอ่ยเรียกพี่ปราชญ์ที่กำลังขึ้นคร่อมผมด้วยความตกใจ ก่อนที่พี่ปราชญ์จะยืดตัว จับผมอ้าขาออก แล้วก้มลงไปที่รูจีบของผมที่กำลังหลั่งน้ำออกมาเพราะความเสียว แล้วลงลิ้น “อ๊า พี่ปราชญ์!!!” ผมกรีดร้องเสียงหลงเพราะความเสียวจากลิ้นของพี่ปราชญ์ ผมยกมือขยุ้มเส้นผมของพี่ปราชญ์ที่กำลังลงลิ้นเลียรอบๆ รูอย่างเอาใจ ทำเอาขาสั่นเสียวจนเงยหน้ามองเพดานด้วยดวงตาชุ่มน้ำ ก่อนจะสั่นกระตุกเบาๆ เมื่อพี่ปราชญ์พยายามเลียแล้วส่งลิ้นเข้าไปจนได้เสียงเฉอะแฉะน่าอาย ก่อนที่ผมจะสัมผัสได้ว่านิ้วของพี่ปราชญ์กำลังเข้าไปด้านในอย่างช้าๆ

“ฮ่าส์ อื้อ! เสียว พี่ปราชญ์ พัชเสียว เอาอีก เลียอีกพัชชอบ!” ผมเอ่ยเสียงดังอย่างสั่นไหว เมื่อนิ้วของพี่ปราชญ์กำลังงอกระทบกับจุดเสียวด้านในของผมจนตัวสั่นไปหมด ผมเอาขาโอบรอบคอพี่ปราชญ์แน่น แล้วกระดกเอวเข้าหน้าลิ้นพี่ปราชญ์อย่างร่านร้อน ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาอายอะไรแล้ว ตอนนี้เป็นตอนที่ผมเสียวมาก มากจนเสร็จออกมาเลอะหน้าท้องตัวเอง และรัดลิ้นพี่ปราชญ์และนิ้วทั้งสองแน่นมาก “อ๊า เสร็จ พัชเสร็จแล้ว!”

จ๊วบ

“น้องพัชรัดลิ้นพี่แรงมาก” พี่ปราชญ์ที่ยืดตัว พลางแลบลิ้นที่ปากที่เปื้อนน้ำหล่อลื่นของผมออกมา พร้อมกับผมที่ตัวสั่นกระตุกเกร็ง เสร็จเพราะลิ้นสามีตัวเองอย่างสมบูรณ์ “เสร็จเพราะแค่ลิ้นพี่จริงๆ หรือคะ?” ผมที่กำลังหอบตัวโยนยกยิ้มหวาน พลางจับขาตัวเองอ้าออกกว้างแล้วรัดนิ้วที่สามของพี่ปราชญ์แน่น พลางเอ่ยอย่างยั่วเย้าว่า

“พี่ปราชญ์เครื่องติดแล้ว รีบมา...พัชเร็วๆ!!” ผมเอ่ยเร่งก่อนจะตาเหลือก เมื่อพี่ปราชญ์ขยับนิ้วกระแทกก้นผมเสียงดัง ทั้งเร็ว และแรงถึงใจจนผมกรีดร้องเสียงดังลั่น “อ๊า เสียว อื้อ อ๊า!!!” ผมตัวสั่นจับขาตัวเองเบะออกกว้างกว่าเดิมเมื่อมือของพี่ปราชญ์กระแทกก้นเสียงดังลั่นห้อง ก่อนที่นิ้วที่สี่จะผลุบหายเข้าไป คราวนี้พี่ปราชญ์ไม่ยั้งแรงมือกระแทกแรงจนผมเสร็จไปอีกน้ำ จนตัวสั่น

“เสร็จ อ๊า อ๊า อื้อ!” ผมตัวสั่นนอนขาอ้ากว้าง ตาเหลือกมองเพดาน ก่อนที่พี่ปราชญ์จะโน้มตัวมาแทรกกลาง แล้วเลียน้ำที่ติดมือ พลางก้มลงมาจุ๊บหน้าผากผมอย่างอ่อนโยน แต่การกระทำไม่อ่อนโยนแม้แต่น้อย! “อ๊า!!!!!!!!”

“ร้องเสียงดังจนเสียงแหบหมดแล้วน้องพัช” ผมร้องเสียงดังในระหว่างที่พี่ปราชญ์กระแทกเจ้ามังกรไม่น้อยเข้ามาในตัวผมสุดลำจนผมทั้งเจ็บทั้งเสียวไปหมด ก่อนจะน้ำตาเล็ดเมื่อพี่ปราชญ์แช่ค้างไว้แล้วจุ๊บใบหน้าผมไปทั่ว “โอ๋ เจ็บมากไหมคะ แต่คงไม่มากเท่าไร เพราะน้องพัชตอดพี่แรงมาก” เมื่อเครื่องติดพี่ปราชญ์ก็ไม่อ่อนโยนอีกต่อไป ผมปรือตาฉ่ำน้ำมองพี่ปราชญ์ที่กำลังจับข้อเท้าผมอ้ากว้าง และขยับกระแทกเอวสอบแรงไม่พัก คำพูดอ่อนโยนจนใจเหลว แต่....ดุจนน่ากลัว

“ฮ่าส์ อ๊า อื้อ อื้อ อื้ม!!!!” ผมได้แต่หลับตาร้องลั่นเมื่อแต่ละทีที่พี่ปราชญ์กระแทกมันเข้าลึกสุด ออกสุด เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้องจริงๆ

“อีกนิดนะคะน้องพัช พี่จะเสร็จแล้ว ฮืม” พี่ปราชญ์ขยับเอวกระแทกผมจนตัวโยน ผมได้แต่หลับตาร้องเสียงหลง ก่อนที่มือที่จับข้อเท้าจะอ้ากว้างจนผมสัมผัสได้ถึงหน้าขาของของตัวเองที่หน้าอก พร้อมกับเอวที่กระแทกไม่พักอย่างรุนแรง ก่อนที่ตัวเองที่โดนกระแทกจุดเสียวซ้ำๆ จะเสร็จเป็นรอบที่สามพร้อมกับพี่ปราชญ์ที่ฉีดรดอัดแน่นเข้ามาในมดลูกผมจนหมด

“อืม!!!”

“อ๊า!!!!!” ผมครางเสียดังลั่นในขณะที่พี่ปราชญ์กระแทกเอวแรงใส่ผมเพื่อปล่อยลูกๆ เข้ามาในมดลูกผมจนหมด ผมตัวสั่นอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะร้องเสียงหลงเมื่อพี่ปราชญ์พลิกตัวผมหันหลังจนก้นโก้งโค้ง “อื้อ!!!”

“อีกรอบนะคะเผื่อลูกไม่ติด อื้ม” แล้วพี่ปราชญ์ก็กอดเอวผมแน่น กระแทกกระทั้นไม่ยั้งอยู่ค่อนคืน เยเย่ดุสมเป็นสามีผมจริงๆ.....

...................................

ผมลืมตาในตอนสายที่แดดร้อนระอุ พี่ปราชญ์ไม่ได้นอนอยู่ข้างๆ เดาว่าคงลงไปทำอาหารข้างล่าง ผมที่นอนเปลือยเมื่อยตัวไปหมด ไม่ได้รู้สึกเหนียวตัวเท่าไรคิดว่าพี่ปราชญ์คงดูแลเรื่องนั้นให้หลังเสร็จกิจกาม ผมนอนเบลอมองเพดานตัวแห้ง เพราะโดนพี่ปราชญ์รีดน้ำจนเกือบหมดตัว ก่อนจะค่อยๆ ลุกนั่งแล้วเบ้ปากเมื่อเมื่อยเอวเจ็บก้นไปหมด ก่อนจะค่อยๆ ลุกไปเข้าห้องน้ำจัดการตัวเอง แล้วออกมาพบว่าพี่ปราชญ์นั่งรออยู่ก่อนแล้วด้วยสีหน้าสลด ผมมุมปากกระตุกกอดอกที่สวมด้วยชุดคลุมอาบน้ำ แล้วเอ่ยแซวคนที่ตบะแตกเมื่อคืนไปว่า “ทั้งๆ ที่ผมเป็นฝ่ายเริ่มแท้ๆ แต่ทำไมตอนท้ายๆ พี่ปราชญ์กระแทกพัชเอาๆ ไม่หยุดเลยครับ?”

“น้องพัช.....” พี่ปราชญ์เอ่ยเสียงเบา ก่อนจะมองผมด้วยสีหน้าสำนึกผิด ทำเอาผมเดินไปตรงหน้า ก่อนจะโดนพี่ปราชญ์กอดเอวแล้วฝังหน้ากับหน้าท้องขาว “พี่ขอโทษครับ น้องพัชเจ็บตรงไหมครับ พี่เตรียมยากับข้าวไว้แล้ว” ผมอมยิ้มกับท่าทางสำนึกผิดของพี่ปราชญ์ ก่อนจะผละตัวออก แล้วจุ๊บที่หน้าผากของพี่ปราชญ์แล้วเอ่ยเสียงล้อเลียนว่า

“เจ็บเอวครับ เมื่อคืนพี่ปราชญ์กระแทกพัชแรงมาก”

“น้องพัช....” พี่ปราชญ์เงยหน้าเอ่ยเรียกผมเสียงอ่อน ผมหัวเราะยิ้มกว้าง ก่อนจะขึ้นไปนั่งบนตักพี่ปราชญ์บนเตียง แล้วเอ่ยด่วยเสียงอารมณ์ดีว่า

“ตบะแตกบ่อยๆ นะครับ พัชชอบ” พอได้ยินพี่ปราชญ์ก็หน้าแดง ก่อนจะเสหน้าหลบตาผม แต่แอบเห็นหรอกว่ามุมปากยกยิ้มพอใจนะ ฮึ เนิร์ดไม่จริงนี่น่า

“ไปครับ ทานข้าวกัน พี่จะได้ช่วยทายาให้” แล้วพี่ปราชญ์ก็อุ้มผมทั้งแบบนั้นลงไปข้างล่าง ผมที่ได้ยินก็โอบแขนรอบคอ ฮัมเพลงอารมณ์ดี เพราะรู้ดีว่าคงไม่จบแค่ทายาแน่นอน อื้ม ผมชักชอบให้พี่ปราชญ์ตบะแตกจริงๆ แล้วสิ ฮึฮึ

....................................

อีกด้านปรัชจ้องมองโทรศัพท์ด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว ทำไม? คนที่ลักกินขโมยกินถึงได้เต็มไปด้วยความสุขจนไม่รู้สึกผิดแบบนี้? ยิ่งเห็นว่าพัชกับพี่ปราชญ์อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขแค่ไหน ปรัชก็อยากจะเขวี้ยงโทรศัพท์มันทิ้งทุกที และเกิดคำถามซ้ำๆ ว่าทำไมทั้งคู่ถึงไม่รู้สึกผิดต่อตัวเองบ้าง? ที่ลักกินขโมยกินมาเกือบปี ทำไมถึงได้ลอยหน้าลอยตาแต่งงานกันอย่างมีความสุขแบบนี้ ยิ่งคิดปรัชก็ยิ่งไม่พอใจ ทั้งๆ ที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองก็ผิดไม่น้อยที่ละเลยคู่หมั้น แถมยังไปแอบได้เสียกับคนอื่นจนตั้งท้องอีก ว่าก็ว่าเถอะความผิดคนอื่นยิ่งใหญ่เท่าภูเขา แต่ความผิดของตัวเองเล็กเท่าเส้นผม “พี่ปรัชครับ?” เสียงหวานเอ่ยเรียกปรัชในขณะที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาภายในห้องนั่งเล่นที่บ้านของณินิน ใช่ บ้านของเลขาที่ต้องลาออกไปเพราะตั้งท้องลูกของปรัชญา

“เราตื่นแล้วหรือ? รู้สึกเวียนหัวหรือ คลื่นไส้บ้างไหม?” ปรัชญาเอ่ยถามณินินที่กำลังตั้งท้องเดินออกมาจากห้องนอนด้วยสีหน้าซีดขาว ใต้ตาดำคล้ำ และรูปร่างที่ผอมลงจนไม่ได้ดูดีเหมือนแต่ก่อน ก่อนจะรีบเข้าไปประคองเจ้าตัวมานั่งลงข้างกัน แล้วณินินก็เอนตัวซบอกสามีอย่างอ่อนแรงเพราะอาการแพ้ท้อง

“นินรู้สึกเวียนหัวครับ ขอกอดพี่ปรัชหน่อยนะครับ” เมื่อได้ยินนัยน์ตาของปรัชก็อ่อนลง ก่อนจะก้มลงจุ๊บที่ข้างขมับของคนแพ้ท้อง แล้วเอ่ยด้วยเสียงอ่อนโยนว่า

“ได้สิครับ เรากอดได้เท่าที่เราอยากกอดเลยนะ” เมื่อได้ยินณินินก็อมยิ้ม ก่อนจะแอบเหลือบตามองหน้าจอโทรศัพท์ที่เป็นรูปแอ็กเคานต์ของพัชชาด้วยสีหน้าหม่นลง ประกายตาเต็มไปด้วยความอิจฉาจนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกพะอืดพะอมอีกครั้ง แล้วต้องวิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำ

“นิน!!!” ปรัชญาเอ่ยเรียกคนที่วิ่งเข้าไปอาเจียนในห้องน้ำเสียงดัง ก่อนจะตามไปลูบหลังปลอบใจ แล้วถูกคนแพ้ท้องไล่ออกมาเพราะไม่อยากให้เห็นสภาพน่าเกลียด และปรัชญาก็ตอบตกลงยืนรออยู่หน้าห้องน้ำด้วยความเป็นห่วง ต่างจากปรัชญา ณินินจ้องมองตัวเองหน้ากระจกด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาเต็มอก ทุกครั้งที่เข้าไปส่องไอจีอีกฝ่าย ณินินต้องทนเห็นว่าอีกฝ่ายมีความสุขแค่ไหนก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจแล้ว ทำไม ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นตัวเอกของนิยายเรื่องนี้แท้ๆ แต่คนที่มีความสุขที่สุดกลับไม่ใช่ตัวเอง

ใช่ ณินินเองก็รู้ว่าตัวเองได้มาเกิดใหม่อีกครั้งเช่นกัน และได้รู้ว่านี่คือโลกในนิยายที่มีตัวเองเป็นตัวเอก แต่ทำไมทั้งๆ ที่เป็นแบบนั้น ทั้งๆ ที่พัชชาที่ควรเศร้าโศกเสียใจที่สุดตอนนี้กลับเป็นพัชชาที่มีความสุขในทุกวันจนน่าอิจฉาขนาดนั้นกัน ยิ่งเห็นณินินยิ่งรับไม่ได้ “รอก่อนเถอะ” แล้วณินินก็พึมพำ ก่อนจะเดินไปอาเจียนอีกรอบอย่างหมดแรง รอให้ตนเองคลอดเด็กคนนี้ออกมาก่อน ณินินจะต้องทำให้พัชชาที่เป็นเพียงตัวร้ายต้องเต็มไปด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้งอย่างแน่นอน!!!!

+++++

Lady Zombie

29/10/67