บทที่ 6 เมื่อผมตั้งท้องน้องโปรดและต้องปะทะฝีปากกับเพื่อนรักหลังจากประกาศเรื่องตั้งท้องผ่านไอจีก็ผ่านมาแล้วเกือบสัปดาห์ คุณแม่ทำตามที่พูดส่งบัตรเชิญมาให้ผมกับพี่ปราชญ์เข้าร่วมงานเต้นรำจริงๆ ผมที่ไม่ได้แพ้ท้องหนักแค่เวียนหัวตอนตื่น กับอาเจียนเมื่อได้กลิ่นคาวปลา นอกนั้นอาการอะไรก็เล็กน้อยมาก เลยคิดจะไปร่วมงานครั้งนี้ ไม่ใช่เพื่อคุณแม่ แต่เพื่อความสะใจของตัวเองล้วนๆ เพราะได้ยินว่าณินินแพ้ท้องหนักมาก เลยมาร่วมงานไม่ได้ และผมจะทำให้ณินินต้องอิจฉาตาร้อนไปเลยว่าผมมีความสุขจากสามีและลูกมากขนาดไหนและเมื่อวันงานมาถึงผมก็แต่งตัวด้วยชุดสูทสุภาพสีขาว คู่กับสูทดำของพี่ปราชญ์ เจ้าตัวที่กำลังขับรถเอ่ยกับผมในระหว่างติดไฟแดงไปด้วยว่า “น้องพัชโอเคใช่ไหมครับ พี่เป็นห่วงเรากับลูกมากนะ” พี่ปราชญ์เขากังวลว่าผมจะไปแพ้ท้องที่งานเลยไม่อยากให้ผมไป แต่เพื่อแสดงความสุขจนแสงออกปากให้คนพวกนั้นได้เห็นมีหรือที่ผมจะยอมแพ้ง่ายๆ และสิ่งที่ผมทำได้คือการใช้ชีวิตให้ดีและมีความสุขเท่านั้น!“พัชพกยามาเผื่อแล้วด้วยครับ พี่ปราชญ์สบายใจได้ พัชสัญญาว่าจะดูแลตัวเองให้ดีครับ” ผมเอ่ยด้วยเสียงจริงจัง ขณะจับมือพี่ปราชญ์มากุมแล้วจุ๊บ
บทที่ 7 เมื่อผมต้องเลี้ยงลูกเพื่อเป็นหม่าม้าที่ดีการเลี้ยงเด็กไม่เคยง่าย ผมเชื่อแบบนั้นและมันก็เป็นไปตามนั้น เมื่อออกจากโรงพยาบาล ผมก็หอบลูกกลับไปเลี้ยงที่บ้านป๊า ป๊ามีสีหน้าอิ่มอกอิ่มใจกับหลานชายตัวอวบอ้วน แน่ล่ะ ถ้าผมไม่เบรกไว้เชื่อเถอะว่าคงเขียนพินัยกรรมยกให้หลานหมด ผมส่ายหน้าไม่สนใจ ก่อนจะนั่งมองน้องโปรดดื่มนมจากขวด เนื่องด้วยผมเป็นเพศพิเศษ จึงไม่มีน้ำนมเป็นธรรมดา เรารับบริจาคน้ำนมจากคุณแม่ที่มีน้ำเหลือเยอะแทน สัปดาห์แรกพี่ปรัชลางานเพื่อมาช่วยผมเลี้ยงลูกที่บ้านป๊า เราสองคนไม่ได้นอนกันหลายคืนติดๆ กันอยู่ แต่พอผ่านไปสักอาทิตย์เราก็เริ่มชินและปรับตัวได้พี่ปราชญ์เลยออกไปทำงานครึ่งวัน แล้วหอบงานกลับมาทำที่บ้านแทน เพื่อช่วยผมเลี้ยงลูก เป็นอยู่แบบนี้เป็นเดือน จนกระทั่งคุณแม่โทรมาหาพี่ปราชญ์บอกให้ผมพาหลานไปหาที่บ้านบ้าง ผมกับพี่ปราชญ์เลยเตรียมเก็บของใส่ตะกร้า แล้วพาน้องโปรดไปที่บ้านคุณแม่ เมื่อมาถึงคนแรกที่ผมเจอไม่ใช่คุณแม่แต่เป็นณินินที่ได้ยินว่าย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านพี่ปรัชแล้ว ผมเม้มปากกอดลูกแน่น พี่ปราชญ์ที่เดินตามหลังถือตะกร้ามาเงยหน้ามองณินินก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงราบเรียบว่า “มารอปรัช
บทที่ 8 เมื่อผมกำลังวางแผนมีลูกคนที่สองผมตื่นตอนหกโมงเช้า อาบน้ำเก็บของและมองพี่ปราชญ์อุ้มลูกออกจากบ้านไปนอนที่คาร์ซีทในรถ ก่อนจะที่เราจะเก็บของและเตรียมตัวออกเดินทางไปที่สวนสัตว์เปิดเขาเขียว แต่ก่อนหน้านั้นเราต้องไปเช็กอินที่โรงแรมใกล้ๆ ก่อน ผมกับพี่ปราชญ์หาอะไรรองท้องเล็กๆ ที่ร้านสะดวกซื้อข้างทาง ก่อนที่ระหว่างแวะปั๊มจะป้อนนมและข้าวเช้าให้น้องโปรดที่กำลังอารมณ์ดี เราใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงนิดๆ เดินทางมาถึงชลบุรี เช็ดอินเข้าโรงแรมที่เป็นบังกะโล 2 ห้องนอนแล้วนั่งพักผ่อน ก่อนจะออกเดินทางไปสวนสัตว์ในช่วงบ่าย ผมเก็บกระเป๋าใส่ตู้ และนั่งเล่นกับลูก รอพี่ปราชญ์ประกอบเตียงให้น้องโปรดอีกห้อง “น้องโปรดอยากมีน้องไหมครับ?” ผมเอ่ยถามลูกอย่างอารมณ์ดี เพราะผมอยากมีลูกกับพี่ปราชญ์อีกหลายๆ คน“น้องคือใยกั๊บ” น้องโปรดมองผมด้วยดวงตาใสซื่อ ก่อนที่ผมจะเอ่ยกับน้องโปรดว่า“น้องคือเพื่อนอีกคนครับ คนที่จะมาเล่นของเล่นกับน้องโปรด” เจ้าตัวย่นคิ้วก่อนจะส่ายหน้า ทำเอาผมหัวเราะครืน“ไม่อาว โปดจาเล่งคนเดียว”“ฮ่าๆ ” ผมก้มลงหอมแก้มเจ้าลูกชายอย่างมันเขี้ยว ก่อนที่เจ้าตัวจะหัวเราะเพราะจั๊กจี้ ผมกับลูกเล่นกอดรัดกันสัก
บทที่ 9 เมื่อเรามีสมาชิกใหม่ของครอบครัวณินินจ้องมองภาพในไอจีด้วยสายตาราบเรียบ แต่แฝงไปด้วยประกายตาของความอิจฉา เนื่องจากอีกฝ่ายกำลังประกาศข่าวดีว่าตนกำลังตั้งท้องลูกคนที่สอง ท่ามกลางครอบครัวที่มีความสุข ก่อนที่ณินินจะเม้มปากเมื่อได้ยินเสียงของสามีดังขึ้นว่า “พี่ปราชญ์กับพัชนี่อย่างไร ลูกเพิ่งไม่กี่ขวบจะมีอีกคนแล้ว วุ่นวายจริงๆ ” ณินินยกยิ้มก่อนจะสมทบกับสามีด้วยความไม่เต็มใจว่า“นั่นสิครับ รีบร้อนกันจริงๆ ” ณินินเงยหน้ามองสามีที่กำลังถอดเสื้อผ้าหลังกลับมาจากที่ทำงาน “ว่าแต่คุณพ่อคุณแม่ว่าอย่างไรบ้างครับเรื่องพี่ปราชญ์มีลูกอีกคน” เมื่อได้ยินปรัชญายักไหล่ ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงไร้อารมณ์ว่า“ไม่ว่าอย่างไร แค่คิดว่าเร็วไปจริงๆ ” ณินินพยักหน้ารับ ก่อนจะเอ่ยถามเย้าสามีไปว่า“แล้วพี่ปรัชอยากมีลูกอีกคนไหมครับ?” เมื่อได้ยินปรัชญามองหน้าภรรยา ก่อนจะส่ายหน้าแล้วเอ่ยด้วยเสียงอ่อนแรงว่า“แค่น้องนายก็พอแล้ว แต่ถ้านินอยากมีอีกคนรอน้องนายเข้าอนุบาลก่อนค่อนว่ากันนะ”“ครับ” ณินินพยักหน้ารับ ก่อนจะมองสามีเข้าไปในห้องน้ำ พลางกดปลดล็อกโทรศัพท์ ดูโพสต์ที่ค้างไว้ด้วยดวงตาของความคับข้องใจ ทั้งๆ ที่ตนเป็นตัวเอกข
บทที่ 10 เมื่อผมต้องเลี้ยงลูกพร้อมกันสองคนเมื่อเดือนที่แล้วเพิ่งผ่านวันเกิดน้องโปรดครบ 2 ขวบ และน้องปลื้มตอนนี้อายุได้ 3 เดือนแล้วครับ ใช่ ผมอยู่ที่บ้านป๊าเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือได้พี่นิ้งมาช่วยเลี้ยงเด็กๆ ด้วย พี่ปราชญ์อยากลางานมาช่วยผมเลี้ยงลูก แต่ดูเหมือนทางพิพิศภักดีกำลังดีลงานกับชาวต่างชาติทำให้มูลค่าโครงการแตะที่หลักร้อยล้าน จนพี่ปราชญ์ไม่สามารถปลีกเวลาออกมาช่วยผมเลี้ยงลูกได้เลย เพราะต้องโฟกัสที่งาน เพราะแบบนั้นเราเลยตกลงกันว่าจะให้ผมกับลูกอยู่ที่บ้านป๊าไปจนกว่าโครงการในมือของพี่ปราชญ์จะเสร็จสิ้น ซึ่งคงใช้เวลายันปีหน้าแน่นอน ผมรู้และเข้าใจไม่ได้งอแงอะไร เพราะกว่าจะรู้ตัวแต่ละทีผมก็หัวหมุนเพราะต้องเลี้ยงลูกจนหมดวันไปแล้วบอกตามตรงว่าไม่มีเวลาทำอะไรเลยจริงๆ และโชคดีที่มีพี่นิ้งจริงๆ ผมถอนหายใจเมื่อเห็นว่าทั้งน้องโปรดและน้องปลื้มนอนหลับสนิท ก็หันไปมองพี่นิ้งที่มีสภาพยุ่งเหยิงไม่ต่างกัน “อยากมีอีกไหมคะคุณพัช?” พี่นิ้งถามยิ้มๆ มองสภาพผมก่อนเถอะ ผมเม้มปากก่อนจะกลอกตาแล้วเอ่ยด้วยเสียงอ้อมแอ้มว่า“พักก่อนครับ อย่างน้อยให้น้องโปรดเข้าอนุบาลก่อนแล้วกัน” ผมเอ่ยเพราะเข็ดจริงๆ กับการเลี้ยงล
บทที่ 11 เมื่อน้องโปรดเข้าเตรียมอนุบาลน้องโปรดอายุ 3 ขวบแล้ว ผ่านมาได้สัปดาห์กว่าแล้วที่เราเพิ่งจัดงานวันเกิดให้น้องโปรดไป พี่ปราชญ์ช่วงนี้กำลังช่วยพี่ปรัชเรื่องส่งต่องานจากคุณพ่อ เพื่อเข้าเป็นประธานของพิพิศภักดี และเพราะแบบนั้นทุกวันหยุดกิจกรรมของครอบครัวเราจึงเป็นการว่ายน้ำ น้องโปรดว่ายน้ำได้แต่ยังไม่แข็ง และคนต่อไปที่ผมจะสอนว่ายน้ำคือน้องปลื้ม แต่วันหยุดนี้เราไม่ได้มาว่ายน้ำแต่พากันมาที่สถานแสดงพันธุ์สัตว์น้ำ กรุงเทพฯ ตั้งอยู่ที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ บางเขน ผมพาเด็กๆ มาดูสัตว์โลกใต้น้ำกันเพราะน้องปลื้มอยากมา และน้องโปรดที่ตามใจน้องก็ตอบตกลงวันหยุดนี้เราเลยพากันมาเที่ยวที่นี่ ตอนแรกคนไม่เยอะเท่าไร ผมกับพี่ปราชญ์เลยปล่อยให้สองพี่น้องพากันเดินเที่ยว แต่หลังจากเดินไปชั้นสองชั้นสามคนยิ่งโล่ง เราเลยปล่อยเลยตามเลย นั่งรอเด็กๆ เกาะตู้กระจกดูตู้ปลาอย่างเพลิดเพลิน ก่อนจะพากันกลับเมื่อคนเริ่มเยอะในตอนเที่ยง เราหาอะไรทานเป็นข้าวเที่ยงใกล้ที่นั่น ก่อนจะพากันกลับบ้าน พี่ปราชญ์พาเด็กๆ ไปอาบน้ำในขณะที่ผมเตรียมของว่างรอเด็กๆ ลงมาที่ห้องดูหนังเพื่อเตรียมตัวดูหนังรอบบ่าย ซึ่งเด็กๆ อาจจะนอนกลางวันท
บทที่ 12 เมื่อผมไปงานเลี้ยงรุ่นเข้าเดือนมิถุนายน ต้นเดือนนี้มีงานเลี้ยงรุ่นมหาลัยของผม แน่นอนว่าผมนัดกับเก้า นิลและยี่หวาไว้ที่งานแล้ว รวมไปถึงพี่ปราชญ์ด้วยที่ลางานตอนบ่ายเพื่อพาผมไปงานเลี้ยงรุ่น โดยที่ผมจะฝากน้องปลื้มไว้กับป๊าและพี่นิ้ง วันนี้ผมแต่งตัวจัดเต็มอย่าบอกใคร ลงโพสต์สตอรี่ตั้งแต่เมื่อวานที่ไปร้านทำผมซื้อเสื้อผ้า แล้วฝากน้องปลื้มไว้กับพี่นิ้งแล้ว และโชคดีที่น้องโปรดไปโรงเรียนแล้วไม่อย่างนั้นผมคงหัวหมุนกว่านี้ แน่นอนว่าวันนี้มีเรื่องให้เซอร์ไพรส์ผมรู้สึกตัวเองมาสักพักแล้วว่ากินเก่งขึ้น มันหิวแบบผมต้องกินอันนั้นอันนี้ให้ได้พอไม่ได้กินก็จะเก็บไปนอยเองคนเองเงียบๆ อาการแปลกๆ ที่ผมคุ้นชินเร่งเร้าให้เมื่อวานนี้ผมแวะซื้อที่ตรวจครรภ์มาหลายยี่ห้อก่อนกลับบ้าน แล้วมาแอบตรวจวันนี้คนเดียว เพราะป๊ามารับน้องปลื้มตั้งแต่เช้าเช้าที่แปลว่าเช้าจริงๆ ตั้งแต่ 7 โมงนู้น ผมเลยอยู่บ้านคนเดียวแต่งตัวแต่งหน้าทำผมเตรียมไปงานเลี้ยงรุ่นตอนบ่ายสามโมง งานจัดที่ร้านอาหารริมน้ำแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ นี่แหละครับ ผมเลยมาเตรียมลุ้นว่าตัวเองท้องหรือไม่ตอนนี้คนเดียว ก่อนจะยิ้มบ้างยกมือลูบท้องที่นูนขึ้นมาเล็กน้อยขอ
บทที่ 13 เมื่อผมต้องเลี้ยงเด็กสามคนในเดือนถัดมาพี่ปราชญ์ลาออกจากรองประธานของพิพิศภักดีแล้ว ป๊าแทบจะจุดพลุฉลองเมื่อรู้ว่าพี่ปราชญ์จะเข้ามาช่วยบริหารงานแทน และตอนนี้ที่อายุครรภ์ผมได้ 5 เดือนแล้วเราก็เพิ่งไปตรวจเพศลูกมาและเป็นผู้ชายอีกครั้ง พี่ปราชญ์แทบปล่อยโฮเพราะอยากได้ลูกสาว ส่วนผมเฉยๆ เพราะจะเพศไหนผมก็รักทั้งหมด และเพราะพี่ปราชญ์ต้องเริ่มเรียนรู้งานกับป๊า เพื่อความสะดวกและอะไรหลายๆ อย่างป๊าเลยเสนอว่าจะยกบ้านเป็นชื่อผม แล้วให้ผมกับพี่ปราชญ์ และเด็กๆ ย้ายกลับไปที่นั่น เพื่อความสะดวกในอะไรหลายๆ อย่าง ส่วนเรื่องรถรับ-ส่งของน้องโปรดก็ต้องยกเลิกไป เพราะต่อไปป๊าที่ว่างงานแล้วจะเป็นคนขับรถไปรับ-ส่งหลานเองเช้า-เย็นเรียกได้ว่าป๊าเห่อหลานสุดๆ และดูเหมือนน้องโปรดเองก็ชอบที่อากงไปรับตัวเองที่โรงเรียนมากกว่าด้วยเช่นกัน ผมย้ายกลับไปอยู่ที่ห้องตัวเองกับพี่ปราชญ์ เด็กๆ แยกห้องไปนอนคนละห้องตามที่ป๊าต้องการ เจ้าตัวถึงกับรีโนเวทบ้านเพื่อเด็กๆ เป็นเดือนๆ เลย ที่สำคัญคือทำห้องให้เจ้าก้อนที่สามในท้องผมล่วงหน้าไปแล้วด้วย เรียกได้ว่าเดือนนี้เป็นเดือนที่ผมมีความสุขมาก และก็อยากแบ่งปันกับทุกคนด้วยจึงลงสตอรี่
บทสุดท้าย เมื่อผมกลายเป็นภรรยาและหม่าม้าที่ดีเข้าเดือนเมษายนที่แสนร้อนระอุ เป็นช่วงปิดเทอมของเด็กๆ และเป็นปีที่เจ้าแฝดต้องเข้าเรียนด้วย เราเลยตกลงกันว่าจะพาเด็กๆ ไปที่ทะเลในช่วงนี้แทน เพราะฉะนั้นเหตุการณ์วุ่นวายจึงเกิดขึ้น ผมนั่งเก็บกระเป๋าให้ตัวเองและพี่ปราชญ์ในห้อง แต่เด็กๆ วิ่งเข้ามาทีละคนแล้วชูของในมืออย่างอารมณ์ดีพลางถามว่า“หม่าม้าโปรดเอากางเกงในสีเหลืองเป็ดไปได้ไหม?”“หม่าม้าเปลี่ยมเอารองเท้าผ้าใบคู่นี้ไปด้วยได้ไหม?”“หม่าม้าปลื้มไม่รู้จะเอาอะไรไป หม่ามาเก็บกระเป๋าให้ปลื้มได้ไหมครับ?”“หม่าม้าปกเอาของเล่นไปด้วยได้ไหม?”“ปักษ์เอาคุณเสือไปด้วยนะหม่าม้า”“.....................” นั่นแหละครับ ผมเลยทำได้เพียงต้อนเด็กๆ กลับห้องแล้วเก็บกระเป๋าให้ทีละคน พลางคิดในใจว่าเมื่อไรจะเปิดเทอม!! ก่อนจะเดินเข้าไปเก็บของให้น้องปันเป็นคนสุดท้าย แล้วเดินกลับห้องไปเก็บกระเป๋า ก่อนที่เสียงรถยนต์จะทำให้เด็กๆ วิ่งกรูกันลงไปข้างล่างพลางส่งเสียงดังไปตลอดทางว่า“พ่อมาแล้วววววววววว”ผมนวดขมับ ก่อนจะเก็บของชิ้นสุดท้ายลงกระเป๋าแล้วเดินลงไปข้างล่าง ทันเห็นว่าพี่ปราชญ์กำลังถูกเด็กๆ ล้อมหน้าล้อมหลังวุ่นวายไปหมด
บทที่ 19 เมื่อผมได้กลับมาอยู่กับครอบครัวที่รักผมมองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกแปลกๆ จำได้ว่าเพิ่งนั่งรถกลับบ้านหลังไปส่งเด็กๆ ที่โรงเรียน? แล้วทำไมผมกลับมาที่บ้านได้? ผมก้าวเดินไปที่ห้องนั่งเล่นก่อนจะพบว่า มีผู้หญิงคนหนึ่งที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายผมกำลังนั่งที่เก้าอี้โยกในห้องนั่งเล่น เธอนั่งลูบท้องในขณะที่กำลังยกยิ้มพลางฮัมเพลงในลำคอ ก่อนจะเงยหน้าหันมามองผมแล้วเอ่ยด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “สวัสดีค่ะน้องพัช” เมื่อได้ยินผมรู้สึกสั่นไหวในใจ ก่อนจะก้าวขาไปหาอีกฝ่าย แล้วนั่งลงบนพื้นตรงขาของอีกฝ่าย แล้วเอ่ยด้วยเสียงสั่นไหวว่า“ม้า?” ผู้หญิงที่ผมมักจะเห็นในรูปยกยิ้มหวานให้ผม ก่อนจะมือขึ้นมาลูบศีรษะผมอย่างอ่อนโยน แล้วเอ่ยด้วยเสียงเบาว่า“ค่ะ หม่าม้าดีใจนะคะที่ได้เห็นน้องพัชมีความสุข” ผมเม้มปากน้ำตาคลอ ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงกลั้นน้ำตาว่า“แต่พัชจะมีความสุขกว่านี้ถ้าม้าอยู่กับพัชด้วย” หม่าม้ายกยิ้มก่อนจะส่ายหน้าแล้วเอ่ยด้วยเสียงอ่อนโยนว่า“ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่หม่าม้าเฝ้ามองน้องพัชมาตลอดเลยนะคะ” ผมเงยหน้ามองหม่าม้า ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงสั่นเทาว่า“ถ้าอย่างนั้นหม่าม้าก็คงเห็นว่าพัชเป็นคนดีใช่ไหมครับ?” เมื่อ
บทที่ 18 เมื่อผมต้องไปงานแข่งกีฬาสีโรงเรียนของลูกปีนี้น้องโปรดขึ้นชั้นป.1 แล้ว แน่นอนว่ามีกิจกรรมหนึ่งที่พลาดไม่ได้ งานกีฬาสีที่จัดขึ้นในเดือนพฤศจิกายน น้องโปรดแข่งวิ่ง 100 เมตร กับวิ่งผลัด และลงแข่งฟุตบอลตัวสำรองด้วย วันเวลาที่ผ่านมาผมมองเห็นได้ว่าน้องโปรดตั้งใจมากกับงานกีฬาสีครั้งแรกนี้ของตัวเอง ส่วนเด็กๆ คนอื่นก็เติบโตขึ้นเป็นอย่างดีด้วยความรักของผมและพี่ปราชญ์ น้องปลื้มอายุได้ 5 ขวบตอนี้ขึ้นอนุบาลหนึ่ง น้องเปลี่ยม 3 ขวบ และเจ้าแฝด 1 ขวบ ส่วนพี่ปราชญ์กับผมก็มีความสุขดีครับ วันนี้เป็นวันศุกร์กีฬาสีจัดขึ้นวันแรก ผมในฐานะหม่าม้าจึงขนเด็กๆ และพี่ปราชญ์มาให้กำลังใจน้องโปรด ที่โรงเรียน “ปก ปักษ์อย่าดิ้นครับ” พี่ปราชญ์ที่อุ้มลูกชายสองคนไว้ในมือเอ่ยขึ้นเมื่อเจ้าแฝดพยายามจะดิ้นออกจากพี่ปราชญ์“หาพี่” น้องปกเอ่ยพลางชี้นิ้วไปที่น้องโปรดที่กำลังเดินขบวน ก่อนที่น้องปักษ์จะเบะปากแล้วเอ่ยด้วยเสียงไม่ชัดเจนนักว่า“พี่โปด หาพี่โปด” พี่ปราชญ์เลยต้องปลอบเจ้าแฝดยกใหญ่ น้องปลื้มหยิบเอาป้ายกระดาษแข็งที่นั่งวาดหลายวันมานี้ขึ้นชู แล้วมีน้องเปลี่ยมเอ่ยเสียงดังเป็นลำโพงเล็กๆ ว่า“พี่โปรดฉู้ๆ พี่โปรด!!!” ผม
บทที่ 17 เมื่อผมคลอดลูกแฝดหลังสงกรานต์ผมเตรียมตัวซื้อเสื้อผ้าให้น้องปลื้มเพื่อเตรียมไปโรงเรียนเดือนหน้านี้ ส่วนน้องโปรดกำลังขึ้นอนุบาลสอง ผมซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้น้องโปรดอีกชุด เพราะชุดเก่าเจ้าตัวคับแน่นไปหน่อย ช่วยไม่ได้ที่น้องโปรดกำลังโตก็แบบนี้ เนื่องด้วยผมท้องลูกแฝดท้องจึงใหญ่กว่าปกติจนน่ากลัว ผมเลยเคลื่อนไหวน้อยมาก และโชคดีที่มีพี่นิ้งคอยดูเด็กๆ ในช่วงนี้ เดือนเมษายนไม่มีอะไรมากไปกว่าความซนของเด็กๆ ที่เพิ่มขึ้น จนกระทั่งเปิดเทอมในเดือนต่อมา น้องโปรดและน้องปลื้มต้องไปโรงเรียน แน่นอนว่าวันแรกผมอยากไปส่งลูกที่โรงเรียน แต่เพราะหน้าท้องที่ใหญ่มากทำให้เคลื่อนไหวไม่สะดวก ผมจึงทำได้เพียงมองป๊าพาเด็กๆ ไปส่งที่โรงเรียนแทน“บ๊ายบ่ายฮะหม่าม้า” น้องปลื้มพูดพลางกลั้นน้ำตาสุดชีวิต ผมเดินไปลูบหัวก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงปลอบโยนว่า“เดี๋ยวพี่โปรดไปส่งที่ห้องนะครับ น้องปลื้มไม่ต้องร้องนะ” น้องโปรดเข้ามากอดน้องปลื้มก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงอารมณ์ดีว่า“เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้องเรียนน้าน้องปลื้ม”“อื้ม” น้องปลื้มปาดน้ำตา ก่อนจะยกยิ้มจับมือพี่ชายเดินขึ้นรถตู้ตามด้วยป๊าที่อารมณ์ดีทำหน้าที่ไปส่งหลาน พี่ปราชญ์ไปทำงานตั้ง
บทที่ 16 เมื่อผมกำลังทำลูกกับพี่ปราชญ์ตามธรรมชาติ“อ๊ะ อ๊า.....” ผมกรีดร้องเสียงดังเมื่อพี่ปราชญ์จับไหล่ผม แล้วดึงไปข้างหลัง พลางกระแทกกระทั้นเข้ามาในตัวผมอย่างรุนแรง ผมนัยน์ตาพร่ามัวก้มหน้าลงยันแขนกับเตียง ก่อนจะกรีดร้องเมื่อแก่นกายของพี่ปราชญ์เข้ามากระแทกย้ำๆ ที่ปากมดลูกจนผมเสียวไปทั้งตัว ก่อนจะปล่อยออกมารอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ ผมตัวอ่อนเหลวไปกับเตียง ก่อนที่แก่นกายของพี่ปราชญ์จะหลุดออกจากช่องทางของผม จนน้ำด้านในไหลทะลักออกมาข้างนอก ผมนอนหอบหายใจเสียงดัง ก่อนจะถูกพี่ปราชญ์พลิกตัวกลับมานอนหงาย “พี่ปราชญ์?” ผมเอ่ยเรียกพี่ปราชญ์เสียงเบา เมื่ออีกฝ่ายจับขาผมพาดไว้กับไหล่ทั้งสองข้าง ก่อนจะถูไถแก่นกายที่กำลังอ่อนตัวที่ปากทางของผมที่กำลังอ้าออก เพราะหุบไม่ลง“อีกรอบนะคะเผื่อลูกไม่ติด” ผมเม้มปากก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงออดอ้อนไปว่า“จูบพัชหน่อย” เมื่อได้ยินพี่ปราชญ์ก็ก้มลงจูบผมก่อนจะค่อยๆ สอดแก่นกายที่กำลังแข็งตัวเข้ามาในร่างกายของอีกครั้งอย่างช้าๆ แล้วเริ่มขยับเข้าออกช้าๆ “อื้อ” ผมร้องครางพลางหลับตาก่อนจะหมดสติไปเพราะความอ่อนเพลีย แล้วผมก็ไม่รู้แล้วว่าต่อจากนั้นพี่ปราชญ์ทำอะไรต่อ เพราะหลับไปตื่
บทที่ 15 เมื่อผมต้องดูแลพี่ปราชญ์“คนไข้ดูเหมือนจะมีบุคลิกแตกแยกครับ” ผมมองหน้าหมออย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะเม้มปากกอดตัวเอง แน่นแล้วเอ่ยถามเสียงสั่นว่า“หมายถึงพี่ปราชญ์อีกคนหรือครับ?” คุณหมอพยักหน้ารับ ก่อนจะเอ่ยเสียงเครียด“จากการส่งตรวจเอกซเรย์สมองพบว่าคนไข้ปกติดีครับ แต่จากการสอบถามทางจิตวิทยาพบว่าคนไข้เหมือนจะแตกแยกบุคลิกออกมาอีกหนึ่งบุคลิกครับ หมอสงสัยว่าอาจจะเพราะสมองได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงส่งผลให้ส่วนของความจำและบุคลิกมีปัญหา เลยทำให้คนไข้สร้างเรื่องราวใหม่ๆ ขึ้นมาเพื่อปกป้องตัวเอง....”“ถ้าอย่างนั้นมีโอกาสหายไหมครับ?” ผมเอ่ยถามหมอเสียงเครือ พลางปาดน้ำตาออกจากหางตา“แน่นอนครับ แต่ญาติต้องอดทนหน่อยนะครับ เพราะดูเหมือนเรื่องราวที่คนไข้สร้างขึ้นมาจะเป็นในแง่ลบทั้งสิ้นส่งผลให้จำเป็นต้องดูแลอย่างใกล้ชิด”“ครับ” ผมเอ่ยเสียงตอบรับก่อนจะพูดคุยอีกนิดหน่อยก็ออกมา แล้วเดินกลับที่ห้องพักของพี่ปราชญ์ พอเข้าไปเจ้าตัวกำลังนั่งอ่านอะไรบางอย่างในไอแพด ก่อนจะกดปิดหน้าจอฯ เมื่อเห็นผมเข้ามาแล้วเอ่ยด้วยเสียงเย็นชาว่า“หมอว่าอย่างไรบ้าง?” ผมเม้มปากกลั้นน้ำตา เพราะความเย็นชาห่างเหินที่พี่ปราชญ
บทที่ 14 เมื่อผมพาครอบครัวไปเที่ยวทะเลเข้าเดือนเมษายนเพราะช่วงเทศกาลสงกรานต์ผมคิดว่าคนเยอะ เราเลยเลือกที่จะไปทะเลต้นเดือนแทน แต่นักท่องเที่ยวก็เยอะอยู่ดีช่วงนี้ ตอนนี้น้องเปลี่ยม 5 เดือนแล้วเจ้าตัวจ้ำม่ำมาก แขนเป็นปั้นๆ ให้กินอะไรกินหมด แถมกินเก่งอีกต่างหาก เป็นขวัญใจของป๊าเลยที่ได้หลานอ้วนจ้ำม่ำแบบน้องเปลี่ยม วันที่เราเลือกไปทะเลเราออกจากบ้านตั้งแต่ 7 โมงเช้า เดินทางไปถึงพัทยาคงประมาณ 9-10 โมงเช้าได้ เราเลยขับรถไปเองชิวๆ ไม่เครียดหรือเร่งรีบอะไร ผมนั่งที่เบาะหน้าหยิบโทรศัพท์เอามาถ่ายเด็กๆ3 คนที่นั่งเรียงกันในคาร์ซีทอย่างตลก โดยมีน้องเปลี่ยมนั่งตรงกลาง น้องโปรดข้างซ้าย และน้องปลื้มข้างขวา ผมลงสตอรี่มีคนกดเข้ามาดู เยอะมาก ก่อนจะหันกลับมาเปิดเพลงเด็กๆ คลอไปตลอดทางให้เด็กข้างหลังเปิดคอนเสิร์ตร้องตามกันอย่างสบายใจ ได้สตอรี่ไปอีกหนึ่งตะเข็บ“พี่ว่าเราต้องเปลี่ยนรถแล้วน้องพัช” พี่ปราชญ์เอ่ยเมื่อผมเอาแต่ถ่ายสตอรี่เด็กๆ ร้องเพลงอยู่ข้างหลัง ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะเอ่ยพร้อมกับกดเซฟคลิปไว้ในเครื่อง“พัชเห็นด้วยเลย เดี๋ยวพอเด็กๆ โตกว่านี้จะไม่มีที่นั่งเอา” ผมพูดก่อนจะหันหน้ากลับไปมองพี่ปราชญ์ที่ฮั
บทที่ 13 เมื่อผมต้องเลี้ยงเด็กสามคนในเดือนถัดมาพี่ปราชญ์ลาออกจากรองประธานของพิพิศภักดีแล้ว ป๊าแทบจะจุดพลุฉลองเมื่อรู้ว่าพี่ปราชญ์จะเข้ามาช่วยบริหารงานแทน และตอนนี้ที่อายุครรภ์ผมได้ 5 เดือนแล้วเราก็เพิ่งไปตรวจเพศลูกมาและเป็นผู้ชายอีกครั้ง พี่ปราชญ์แทบปล่อยโฮเพราะอยากได้ลูกสาว ส่วนผมเฉยๆ เพราะจะเพศไหนผมก็รักทั้งหมด และเพราะพี่ปราชญ์ต้องเริ่มเรียนรู้งานกับป๊า เพื่อความสะดวกและอะไรหลายๆ อย่างป๊าเลยเสนอว่าจะยกบ้านเป็นชื่อผม แล้วให้ผมกับพี่ปราชญ์ และเด็กๆ ย้ายกลับไปที่นั่น เพื่อความสะดวกในอะไรหลายๆ อย่าง ส่วนเรื่องรถรับ-ส่งของน้องโปรดก็ต้องยกเลิกไป เพราะต่อไปป๊าที่ว่างงานแล้วจะเป็นคนขับรถไปรับ-ส่งหลานเองเช้า-เย็นเรียกได้ว่าป๊าเห่อหลานสุดๆ และดูเหมือนน้องโปรดเองก็ชอบที่อากงไปรับตัวเองที่โรงเรียนมากกว่าด้วยเช่นกัน ผมย้ายกลับไปอยู่ที่ห้องตัวเองกับพี่ปราชญ์ เด็กๆ แยกห้องไปนอนคนละห้องตามที่ป๊าต้องการ เจ้าตัวถึงกับรีโนเวทบ้านเพื่อเด็กๆ เป็นเดือนๆ เลย ที่สำคัญคือทำห้องให้เจ้าก้อนที่สามในท้องผมล่วงหน้าไปแล้วด้วย เรียกได้ว่าเดือนนี้เป็นเดือนที่ผมมีความสุขมาก และก็อยากแบ่งปันกับทุกคนด้วยจึงลงสตอรี่
บทที่ 12 เมื่อผมไปงานเลี้ยงรุ่นเข้าเดือนมิถุนายน ต้นเดือนนี้มีงานเลี้ยงรุ่นมหาลัยของผม แน่นอนว่าผมนัดกับเก้า นิลและยี่หวาไว้ที่งานแล้ว รวมไปถึงพี่ปราชญ์ด้วยที่ลางานตอนบ่ายเพื่อพาผมไปงานเลี้ยงรุ่น โดยที่ผมจะฝากน้องปลื้มไว้กับป๊าและพี่นิ้ง วันนี้ผมแต่งตัวจัดเต็มอย่าบอกใคร ลงโพสต์สตอรี่ตั้งแต่เมื่อวานที่ไปร้านทำผมซื้อเสื้อผ้า แล้วฝากน้องปลื้มไว้กับพี่นิ้งแล้ว และโชคดีที่น้องโปรดไปโรงเรียนแล้วไม่อย่างนั้นผมคงหัวหมุนกว่านี้ แน่นอนว่าวันนี้มีเรื่องให้เซอร์ไพรส์ผมรู้สึกตัวเองมาสักพักแล้วว่ากินเก่งขึ้น มันหิวแบบผมต้องกินอันนั้นอันนี้ให้ได้พอไม่ได้กินก็จะเก็บไปนอยเองคนเองเงียบๆ อาการแปลกๆ ที่ผมคุ้นชินเร่งเร้าให้เมื่อวานนี้ผมแวะซื้อที่ตรวจครรภ์มาหลายยี่ห้อก่อนกลับบ้าน แล้วมาแอบตรวจวันนี้คนเดียว เพราะป๊ามารับน้องปลื้มตั้งแต่เช้าเช้าที่แปลว่าเช้าจริงๆ ตั้งแต่ 7 โมงนู้น ผมเลยอยู่บ้านคนเดียวแต่งตัวแต่งหน้าทำผมเตรียมไปงานเลี้ยงรุ่นตอนบ่ายสามโมง งานจัดที่ร้านอาหารริมน้ำแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ นี่แหละครับ ผมเลยมาเตรียมลุ้นว่าตัวเองท้องหรือไม่ตอนนี้คนเดียว ก่อนจะยิ้มบ้างยกมือลูบท้องที่นูนขึ้นมาเล็กน้อยขอ