แชร์

บทที่ 254

เซียวเฉินเหยี่ยนถอนใจอย่างโล่งอกทีหนึ่ง ประสานคำนับกล่าวว่า “รางวัลของเสด็จพ่อนั้น ทรงประทานให้ก็เพราะการประสูติของพระอนุชา ลูกอยากจะใช้พระเมตตานี้ไว้ชีวิตโจวอี๋เจี่ยน ให้เขาได้ทำความดีชดใช้ความผิด เปิดอารามพรตขอพรให้พระอนุชา เช่นนี้จึงจะไม่ผิดต่อพระเมตตาของเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้หย่งอันเงียบไปครู่หนึ่ง ดวงตาที่ลึกล้ำจับจ้องอยู่เหนือกระหม่อมของเซียวเฉินเหยี่ยนเป็นเวลานาน

เฉาเต๋อไห่ก้มศีรษะลง แอบลอบมองสีหน้าของโอรสสวรรค์อย่างเงียบๆ

ในห้องทรงพระอักษรเงียบสงัดไร้เสียง มีเพียงเสียงที่ฮ่องเต้หย่งอันทรงหมุนประคำข้อมือเบาๆ เท่านั้น

ในที่สุด ฮ่องเต้หย่งอันก็เอ่ยปากว่า “เจ้าพูดได้น่าฟังเพียงนี้ ทำให้ข้ายากที่จะปฏิเสธ เช่นนั้นก็ได้ ทำตามที่เจ้าว่าเถอะ”

แววตาของเซียวเฉินเหยี่ยนเป็นประกายเล็กน้อย เรือนกายสูงตระหง่านคุกเข่าลง กล่าวขอบพระทัย “เสด็จพ่อทรงมีพระเมตตา ลูกขอบพระทัยเสด็จพ่อที่ทรงประทานรางวัลพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้หย่งอันหรุบตาลง อารมณ์ในดวงตาขุ่นมัวไม่ชัดเจน เขามิได้กล่าวสิ่งใดอีก โบกมือให้เซียวเฉิยนเหยี่ยนถอยออกไป

เมื่อเซียวเฉินเหยี่ยนออกจากห้องทรงพระอักษร ก็มุ่งหน้าไปที่เรือนจำข
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status