แชร์

บทที่ 200

เซียวเฉินเหยี่ยนซุกเข้าไปที่ข้างหูของนาง กล่าวเสียงเย็นชา “หนีสิ ข้าอยากเห็นนักว่าเจ้าจะหนีไปที่ไหนได้!”

หัวใจของเสิ่นหรูโจวสั่นสะท้านทันที นางขยับเขยื้อนไม่ได้ ทำได้แค่เพียงยอมให้เซียวเฉินเหยี่ยนอุ้มนางกลับไปที่เตียงอีกครั้ง

“ของบ้า ๆ นี่มาจากไหน” เซียวเฉินเหยี่ยนดึงหลอดฉีดยาที่ปักอยู่บนแขนออก หลังจากมองสำรวจด้วยสายตาประหลาดใจ ก็โยนทิ้งไป จากนั้นหันไปมองเสิ่นหรูโจวด้วยสายตาเย็นชาพร้อมกล่าว

“เอากลอุบายสกปรกต่าง ๆ นา ๆมาจัดการกับข้า ใช่หรือไม่?”

เสิ่นหรูโจวขยับลูกตา นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเกลียดแค้น

“ข้าใช้กลอุบายสกปรกอะไรกัน ตอนที่ท่านทรมานข้า ถึงจะเรียกว่าใช้ทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุความต้องการ!”

นางลืมไปว่าเซียวเฉินเหยี่ยนมีวรยุทธ์ที่สูงส่ง จับตัวนางนั้นเป็นเรื่องง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ น่าเสียดายที่คนผู้นี้เก่งทั้งบุ๋นบู๊แต่กลับตาบอดเสียได้ เอาแต่รังแกนาง ไม่เคยลงมือกับนางอย่างอ่อนข้อ!

เซียวเฉินเหยี่ยนไม่โต้แย้ง “เจ้ารู้ก็ดี ถ้าหากประพฤติตัวดีเสียหน่อย ก็จะได้รับความทุกข์ทรมานน้อยลง”

เสิ่นหรูโจวพยายามจะขยับแขนขาอย่างสุดแรงเกิด แต่ร่างกายไม่ฟังคำสั่งนางเลยสักนิด นางร้อนใจจนเหงื่อท่ว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status