เข้าสู่ระบบแชร์
1 จุดเริ่มต้น
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-18 08:31:29เย่หวังหลิน ทหารสาวสวยมีดีกรีเป็นถึงหัวหน้าหน่วยปฏิบัติการลับพิเศษของกองทับบก
"ความรักไม่ยุ่งมุ่งแต่งาน"นี่คือคติประจำใจของเธอเพราะเหตุนี้เธอจึงไม่เคยมีแฟนกับเขาสักที แต่ใจลึกๆแล้วก็หลังจะได้เจอรักแท้กับเขาสักครั้ง เหมือนโชคชะตาชอบเล่นตลกกับเธอชะจริงหลังจากภารกิจสุดจบลง ตื่นมาอีกทีก็อยู่ในร่างฮูหยินของท่านแม่ทัพใหญ่ผู้แสนเย็นชาซะงั้น ยังไม่เคยมีแฟน แต่ดันข้ามภพมามีสามีเลยจะข้ามขั้นไปไหนเนี่ย โอ๊ยยยย ทหารสาวอย่างเธอจะรอดพ้นสายตาท่านแม่ทัพหน้าตายนั้นได้กี่วันกัน ส่วนเขาเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ของภาคเหนือผู้ไม่เคยพ้ายแพ้ใคร ลงสนามรบ ครั้งใดเมื่อครั้นฝ่ายศัตรูได้ยินชื่อ ตงเฟยหลง นั้นต่างอกสั่นขวัญหายกันไปหมด จนได้รับสมญานามว่าเป็นแม่ทัพไร้พ่าย เขาที่ไม่เคยหวั่นไหวกับสตรีใดมาก่อนแม้พวกนางจะมีรูปโฉมงดงามมากเพียงใดก็ตาม แต่เมื่อต้องแต่งงานตามคำหมั้นสัญญาของผู้ใหญ่แล้วนั้นก็ดูจะไม่มีปัญหาอะไร จะมีก็แต่ว่าผู้คนต่างกล่าวขานว่าฮูหยินของเขานั้นเรียบร้อยอ่อนหวาน พูดเพราะเชื่อฟังเหมือนดั่งนกน้อยในกรงทอง แต่ที่เห็นอยู่ตรงหน้าเขานี้คือสิ่งใดกัน มองดูแล้วเหมือนกระต่ายป่าที่แสนซุกซนซะมากกว่า " ปั้ง " ปั้ง " ปั้ง เสียงปืนดังติดต่อกันหลายนัด '' ผู้กองเฉินพาทุกคนออกไป'' '' หะ หัวหน้า'' ฉันหันไปสั่งการลูกน้องคนสนิท เขามองหน้าฉันด้วยแววตาสั่นไหว เราสนิทกันมากเพราะเราเรียนโรงเรียนนายร้อยด้วยกัน ไปไหนไปกันตายแทนกันยังได้เลย แต่คราวนี้ไม่ได้แล้ว ภรรยาเขาพึ่งคลอดลูกสาวคนแรกเมื่อเดือนก่อนเองเขาต้องกลับไป ''ไม่ได้นะหลิน เธอจะให้ฉันทิ้งเธอไว้ได้ยังไง เราเป็นเพื่อนกันนะ ฉันทำไม่ได้'' "ไปซะ พวกนายมีคนที่รักรออยู่" "แต่" "นี่เป็นคำสั่ง พาเขาออกไปซะไม่มีเวลาแล้ว" ลาก่อนเพื่อนรัก เมื่อมั่นใจพวกออกไปพ้นรัศมีของระเบิดแล้วเธอจึงหันไปสนใจกับระเบิดที่พวกเธอวางกับดักเอาไว้อยู่ก่อนแล้วรอแค่เวลาที่พวกพ่อค้ายาชาติชั่วพวกนั้นเข้ามาใกล้ๆจุดที่วางระเบิดไว้ก็เท่านั้น ระเบิดนี้ต้องจุดชนวนด้วยมือเท่านั้น ดังนั้น เย่หวังหลินในฐานะที่เธอเป็นหัวหน้าหน่วยปฏิบัติการลับในครั้งนี้ก็จึงตัดสินใจที่จะอยู่กดระเบิด พวกเขามีครอบครัวที่รออยู่ส่วนเธอไม่เหลือใครแล้วมีเพียงเพื่อคนเดียวอย่างเฉินอี้ที่อยู่เคียงข้างเสมอมาไม่ว่าจะสุขหรือทุกก็ตาม เพราะครอบครัวของเธอโดนพ่อค้ายาฆ่าตายหมดเพียงเพราะพวกเขาบังเอิญขับรถผ่านจุดที่พวกมันส่งของกันเท่านั้นเอง จึงไม่แปลกอะไรหากหวังหลินอย่ากำจัดกากเดนนรกพวกนี้ให้สิ้นซาก แม้จะต้องแลกด้วยชีวิตของเธอเองก็ตาม ถ้าจะลงนรกเธอก็จะลากพวกมันไปกับเธอให้หมด ไม่นานเสียงของพวกมันก็ดังเข้ามาใกล้จุดที่เธอซ่อนตัวอยู่ รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าสวยแล้วพึมพำกับตัวเองเบาๆ "ได้เวลาพาพวกแก่ไปทัวนรกแล้ว" ตู้ม
บทที่เกี่ยวข้อง
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 2 ข้ามภพ
แสงแห่งรุ่งอรุณสาดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาพายในห้อง ร่างบางภายใต้ผ้าห่มผืนบางมือเรียวควาญหาบางอย่าง แต่กับเจอเพียงความว่างเปล่าคิ้วเรียวขมวดเข้าหากันแต่เปลือกตายังปิดสนิดอยู่ ใครกันจะกล้ามายุ่งกับตุ๊กตาหมีตัวโปรดของเธอ ก็ในเมื่อเธออยู่คนเดียว หรือว่าเจ้าหมีน้อยจะตกเตียงแล้วนะ หลังทำภารกิจสำเร็จ พวกเธอจะได้รับสิทธิพิเศษในการพักผ่อนหนึ่งวัน ก่อนจะเริ่มทำภารกิจใหม่ เพราะฉะนั้นก็ขอนอนต่ออีกนิดก็แล้วกันแต่คงนอนไม่หลับถ้าไม่ได้กอดเจ้าหมีน้อย คงต้องลงไปเอาเจ้าหมีน้อยขึ้นมานอนกอดซะแล้ว คิดได้ดังนั้น 'เย่หวังหลิน' จึงจำต้องยอมเปิดเปลือกตาขึ้น สิ่งแรกที่มองเห็นคือม้านมุ้งสีขาวทรงสี่เหลี่ยผ้า คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเล็กน้อยนี้ไม่ใช่ห้องเธอ หรือว่าเมื่อคืนเธอจะเข้าห้องผิด แต่เมื่อนึกถึงภาระกิจสุดท้ายที่ได้รับหลังจากกดระเบิดแล้วทุกอย่างก็ดับวูบลง ' เธอตายแล้วสินะ หรือที่นี่จะเป็นโลกวิญญาณ ' หวังหลินมองไปรอบตัวด้วยความสงสัย จึงเดินสำรวจไปทั่วห้องล้วนมีแต่สิ่งของแปลกตามากมาย หยั่งกับอยู่ในซีรีย์จีนโบราณที่เธอชอบดูเลย ไม่ทันไรก็มีเสียงเหมือนม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-18ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 3 ร่างใหม่
" มาแล้วเจ้าค่ะฮูหยิน " เจียวซิน เดินนำหน้าสาวใช้เข้ามาในห้องพร้อมนำอาหารวางบนโต๊ะจัดจานให้เรียบร้อย " เชิญเจ้าคะ " " อืม " รับคำ แล้วหวังหลินจึงเดินเข้ามานั่งลงตรงที่ เจียวซินจัดเตรียมไว้ให้ ' อืม กินก่อนแล้วกัน ยังไง กองทัพก็ต้องเดินด้วยท้อง ' ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมเธอถึงรู้ จักสาวน้อยคนนี้ เพราะเป็นความทรงจําของ เจ้าของร่างเดิม ทั้งคนในครอบครัว กิจวัตรประจำวัน การเย็บปักถักร้อย การร่ายรำ เล่นเครื่องดนตรีทุกประเภท การทำอาหาร ทุกอย่างที่ จ้าวฟางลู่ เคยทำ เยหวังหลินก็สามารถทำได้เช่นเดียวกัน เจ้าของร่างนี้มีนามว่า ' จ้าวฟางลู่ ' เป็นบุตรตรีคนเล็กของท่านเจ้ากรมยุติธรรม ของแคว้นเหลียง อันเจริญรุ่งเรือง ' จ้าวเฟยเหยียน ' มีฮูหยินเพียงคนเดียวซึ่งได้จากไปตั้งแต่คลอดคุณหนูเล็ก แต่นั้นมาท่านเจ้ากรมก็ไม่มีฮูหยินรองไม่รับอนุ มีบุตรธิดาแค่ สามคน คุณชายใหญ่ อายุ 23 ' จ้าวเฟยเทียน ' รองเจ้ากรมยุติธรรม ผู้เที่ยงตรง เย็นชา พูดน้อย เก่งทั้งบุ๋นและบู้ ทนงองอาจ เป็นที่หมายปองของสตรีทั่วหล้า คุณชายรอง อายุ 21 ' จ้าวเฟยหลิง '
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-18ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 4 เจ้าฟางลู่คนใหม่
ข้าแต่งเข้ามาที่จวนของท่านแม่ทัพได้ร่วมสองเดือนแล้ว มีภาระหน้าที่ ที่ต้องรับผิดชอบภาย ในจวนมากมาย รวมถึงการตรวจบัญชีรายรับ รายจ่ายของจวนทั้งหมด เพราะที่จวนแห่งนี้มีเพียงข้ากับท่านแม่ทัพเพียงสองคน ส่วนท่านโหวกับฮูหยินจะอยู่ที่อีกจวนและจะไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับจวนท่านแม่ทัพมากนัก นาน ๆ ทีถึงจะมาเยี่ยมเยียน วันนี้ข้าจึงอยากออกไปเดินเล่นที่ตลาด สักหน่อย " เจียวซิน มาช่วยข้าเปลี่ยนชุดหน่อย ข้าจะออกไปข้างนอก " " ได้เจ้าค่ะฮูหยิน " เหมือนเจียวซินจะดูแปลกใจและทำหน้างง ๆ แต่ก็เดินมาช่วยข้าเปลี่ยนชุดอยู่ดี ' ไม่ต้อง งงไปยังมีอีกเยอะ ' " ฮูหยินท่านจะสวมชุดไหนเจ้าคะ " " เออ เดี๋ยวข้าเลือกเองดีกว่านะ " ก็ชุดที่นางถือมามีแต่ สีขาว สีชมพู สีครีม ลายดอกโบตั๋น ' โอ๊ย ..ถ้าขืนใส่นะคงมีผีเสื้อบินมาเกาะเต็มตัวแน่เลย ขอผ่านค่ะ ' เจียวซินเห็นข้าค้นตู้อยู่นานก็เริ่มสงสัย " ฮูหยิน ท่านหาอะไรเจ้าค่ะ ชุดที่ข้าเลือกมาคือชุดโปรดของท่านทั้งนั้นเลยนะเจ้าค่ะ ฮูหยิน ''
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-18ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 5 พบหน้าสามี
จ้าวฟางลู่ ยืนหมุนตัวไปมาเพื่อที่หน้ากระจก เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ก็ได้เลวาเริ่มปฏิบัติการ " ไปกันเถอะซินเอ๋อ " นางมองมาที่ข้าอย่างกับคนแปลกหน้า ' ตะลึงในความสวยของพี่หรอค่ะน้อง ' ถึงชาติที่แล้วจะปฏิบัติภารกิจบ่อย แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องเข้าสังคมเธอก็จัดเต็มทั้งเสื้อผ้าหน้าผม งดงามไม่แพ้ลูกคุณหนูในเมือง หรืออาจจะสวยกว่าพวกนางซะด้วยซ้ำ คนที่ไม่จะรู้จักคงคิดว่าเธอเป็นลูกสาวของนายพลสักคนมากกว่า ที่จะเป็นทหาร ไม่ต้องรอให้ ซินเอ๋อขานตอบ ฟางลู่จึงเดินออกจากห้องมาก่อน ตามองตรงไปข้างหน้าเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย หลังตั้งตรง ก้าวเท้าอย่างมั่นคงสง่างาม ' ต้องไปขออนุญาติคุณสามีก่อนสินะถึงจะไปได้ ' " รอด้วยเจ้าคะฮูหยิน " ดูเหมือนซินเอ๋อจะพึ่งไดสติ วิ่งตามหลังนายสาวอย่างไม่รักษากิริยา ห้องตำรา ท่านแม่ทัพใหญ่ ' ตงเฟยหลง ' กำลังนั่งอ่านรายงานของกองทัพทมิฬ มีเรื่องเกี่ยวกับการซ่องสุมกำลังของ โจรภูเขา เขาคงต้องนำเรื่องนี้เข้าประชุมในราชสำนักโดยด่วน " อาเต๋อ เตรียมรถม้าเข้าวังหลวง " "....." ห้าวชวน เห็น อาเต๋อ ที่มัวแต่เหม่อมอง ฮูหยินน้อยนางสวมชุดสีเข้มต่างจากทุกวัน ผมที่เกล้าขึ้นอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-18ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 6 แค่ละครฉากหนึ่ง
เมื่อรถม้าเคลื่อนเข้าใกล้ตลาด เสียงพ่อค้าแม่ค้าที่ร้องเรียกลูกค้าอยู่หน้าร้าน มีเสียงของบุรุษและสตรีวัยใสกำลังคุยหยอกเย้ากัน และมีเสียงของเด็ก ๆ ดังเจี๊ยวจ๊าวผ่านเข้ามาในรถม้า จ้าวหาลู่ เปิดผ้าม่านขึ้นเล็กน้อยเพื่อดูบรรยากาศข้างทาง มีร้านค้า ขายของเกลือบ ทุกประเภทมากมายตั้งเรียงรายเต็มทั่วทั้งสองฝั่งของถนนสายนี้ บรรยากาศคึกคักสมกับเป็นเมืองที่เจริญแล้ว ลมสายหนึ่งพัดมาแผ่วเบาพัดพาเอากลิ่นอาหารอันหอมหวนน่าลิ้มลองชวนให้น้ำลายสอ นางเผลอสูดอากาศเข้าเต็มปอด และเผลอกลืน น้ำลายลงคอ สายตาสอดส่องถึงต้นตอของกลิ่น ไม่นานก็พบเป็นเหลาอาหารขนาดใหญ่เนืองแน่นไปด้วยผู้คนมากมาย ทั้งบุรุษ และสตรี รวมถึงขุนนางน้อยใหญ่มากมาย ที่พาครอบครัวมาทานอาหาร ข้าง ๆ มีร้านน้ำชาขนาดปานกลางที่ส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของใบชา รอยยิ้มน้อย ๆ ปรากฏบนใบหน้าสวย ' คงต้องขอชิมอาหารเลิศรสของที่นี่ซักหน่อยแล้วละ ' การกระทำต่าง ๆ ของนางอยู่ในสายตาของใครอีกคนตลอดเวลา เขากลัวว่าน้ำลายนางจะย้วยลงมาซะก่อนจึงสั่งให้หยุดรถ " หยุดรถ " เป็นท่านแม่ทัพที่สั่งหยุดรถม้า ' นี่ท่านแอบอ่านใจข้างั้นหรอถึง ได้รู้ว่าข้าอยากลงตรงนี้ ' " อะ.
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-18ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 7 เที่ยวตลาด
อาหารขึ้นชื่อสามสี่อย่างถูกยกเข้ามาวางบนโต๊ะ ส่งกลิ่นหอมเป็นอย่างมากแถมการจัดจานก็สวยงาม ตามด้วยน้ำชาและขนมขึ้นชื่อ ของเหลาอาหาร ' เทียนฝู ' เป็นเหลาอารที่ใหญ่ที่สุดของแคว้นเหลียงเลยก็ว่าได้ จ้าวฟางลู่ กวาดตามองอาหารตรงหน้าด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม จึงเรียก เจียวซิน และอาเต๋อ ให้มานั้ง กินด้วยกัน " ซินเอ๋อ อาเต๋อ มานั่งสิ " " เอ่อ " เจียวซิน " แต่ว่า " อาเต๋อ " ถ้าพวกเจ้าไม่กิน ข้าก็จะไม่กิน งั้นก็ไปกันเถอะ " พูดจบนางทำท่าทางเหมือจะลุกขึ้นยืน " นั่งแล้วเจ้าค่ะ/ขอรับ " พวกเขาตอบรับแล้วรีบนั่งลงเกือบจะทันที นางจึงยิ้มน้อย ๆ อย่างพอใจ ' ก็ถ้าจะข้ากินคนเดียวข้าคงกินไม่ลงหรอก ' พวกนางนั่งทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อยเเละพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ไม่ได้สนใจคนรอบข้างว่าจะมองพวกนางเช่นไร คนส่วนใหญ่ล้วนชื่นชมนาง มองภายนอกนางนั้นรูปโฉมงดงามกิริยามารยาท เหมือนฮูหยินน้อยของจวนสกุลใหญ่ซักจวน แต่นางกับเอ่ยปากชักชวนสาวใช้แล้วผู้ติดตามให้ร่วมโต๊ะอาหารด้วย น้อยคนนักที่งามทั้งกายทั้งใจแบบนี้ เมื่อออกจากเหลาอาหารแล้วพวกนางก็ตรงไปร้านขายผ้า ' ฝ่านอิ่น ' เป็นร้านที่มีผ้าเนื้อดีมากมายราคาก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-18ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 8 มังกรขาวเจ้าเล่ห์
ณ วังหลวง ในท้องพระโรง ฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน เป็นดั่งลูกรักของพระเจ้ารูปงามราวเทพบุตร ยามออกสึกสงครามก็ทรงทรงองค์อาจ นาม 'หลี่หมิงหลง ' พระองค์ทรงตัดสินปัญหาต่าง ๆ อย่างมีเหตุมีผล ให้เกิดประโยชน์สูงสุด แก่ราษฎร ถึง พระองค์ทรงขึ้นครองราชย์ได้ไม่นานก็ทรงเป็นที่รักของราษฎร และเป็นที่เคารพ ของขุนนางน้อยใหญ่ในราชสำนัก พวกขุนนางผู้มิภัคดีถูกกำจัดไปทีละคน จนเกือบจะหมดแล้ว ซึ่งปัญหาใหญ่ในตอนนี้คือพวกขุนนางน้อยใหญ่ต่างอยากให้เขาทรงแต่งตั้งฮองเฮา เสียที ซึ่งเขาเองก็ผลัดวันประกันพรุ่งมาหลายคราแล้ว เมื่อการถกปัญหาต่าง ๆ จบลงขุนนางน้อยใหญ่ก็ทยอยเดินออกไปจากท้องพระโรงจนเกือบหมด " แม่ทัพตง เชิญเจ้าอยู่คุยเป็นเพื่อนเจิ่นก่อนซักหน่อย " ห้องเต้ทรงตรัสด้วยน้ำเสียงราบเรียบ " พะย่ะค่ะผ่าบาท " ตงเฟยหลง ยืนรอขุนนางออกไปหมดก่อนเดินเข้าไปยืนตรงหน้าผ่าบาท " เรื่องโจรภูเขา เป็นอย่างไรบ้าง " " กระหม่อมให้รองแม่ทัพ มู่เฉิน ไปสืบแล้วพะย่ะค่ะ " ฮ่องเต้ทรงได้ฟังคำพูดอันห่างเหินของสหายรัก ก็ทำหน้าขัดใจเล็กน้อย ' นี่เจ้าแม่ทัพหน้าตาย เจ้าจะไม่เหลือ ความเป็นเพื่อนให้ข้าเลยหรืออย่างไรกัน ' " พ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-19ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 9 กุนซือหน้าหยก
' ในที่สุดข้าก็ออกแบบอาวุธลับสำเร็จแล้ว ' จ้าวฟางลู่ มองแผ่นกระดาษในมือด้วยรอยยิ้ม แล้วพับเก็บในชองจดหมาย หลายวันมานี้นางมัวยุ่งอยู่กับการออกแบบอาวุธลับและจัดการบันชีต่าง ๆ ของจวน " ซินเอ๋อ " " มีอะไรหรือเจ้าคะฮูหยิน " เจียวซินเดินเข้ามาหานายหญิงที่กำลังนั่งทำบัญชีอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง " เจ้านำจดหมายนี้แอบไปส่งที่ร้านตีเหล็ก ' เมิ่งฉี ' ให้ข้าที ยิ่งคนรู้น้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดี" " เจ้าค่ะ " เจียวซิน ทำท่าทางแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็รับคำแล้วจากไปทันที " ฮูหยินน้อยเจ้าคะ ท่านแม่ทัพให้มาเชิญไปชิมชาที่ศาลา สระบัวเจ้าค่ะ " นางพยักหน้ารับ " ได้....เจ้ารอเดี๋ยว " ว่าแล้วนางก็จัดเก็บสมุดบัญชีต่าง ๆ ให้เรียบร้อย " ไปกันเถอะ " พูดจบก็เดินนำสาวใช้ออกไป ศาลาสระบัว บุรุษคนแรกสวมอาภรณ์สีขาวราวหิมะ ใบหน้างดงามยิมแย้มอย่างอารมณ์ดี รูปร่างสูงผิวขาวเนียนในมือถือพัดสีขาวสลักลายนกยูงสีดำโบกไปมาเบา ๆ คือ กุนซือหน้าหยกแห่งกองทัพทมิฬ บุรุษคนที่สองสวมอาภรณ์สีดำ ใบหน้าหล่อเหลาแสนเย็นชาไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ เหมือนรูปปั้นที่มีลมหายใจ จ้าวฟางลู่เดินเข้ามาใกล้บุคคลทั้งสองแล้วกล่าวทักทาย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20
บทล่าสุด
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 18 เป็นแฟนกัน ( ทำอะไรได้บ้าง )
รถม้าเคลื่อนตัวออกจากจวนสกุลจ้าวใน ยามโหย่ว ภายในรถท่านแม่ทัพนั่งเงียบตั้งแต่ออกมาจากจวนสกุลจ้าวแล้ว จ้าวฟางลู่ นางมองหน้าเขาจากด้านข้างเหมือนเขามีเรื่องอะไรในใจ " ท่านแม่ทัพ ท่านเป็นอะไรหรือเปล่าเจ้าคะ " เขามองหน้านางนิดนึงแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ' เป็นอะไรของเขานะ เมื่อเช้ายังดี ๆ อยู่เลย หรือว่าจะไม่สบาย ' นางเอื้อมมือไปแตะที่หน้าผากของเขา ' ก็ไม่ร้อนนี้ แต่หน้าเขาแดงมากเลยนะ ' นางขยับเข้าใกล้เขามากขึ้น " เจ้าอย่าทำอะไรที่ทำให้ตัวเองต้องนึกเสียใจทีหลังเลย เพราะเจ้ากำลังจะทำให้ข้าหมดความอดทน " เขาพูดด้วยน้ำเสียงสกัดกั้นอารมณ์บางอย่างเอาไว้ " ท่านเป็นอะไรกันแน่เจ้าคะ มีอะไรก็พูดมาตรง ๆ ได้เจ้าค่ะ ว่าข้าทำอะไรผิดกันแน่ ต่อไปข้าจะไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของท่านอีกแล้ว..อื้อออ ...." นางพูดยังไม่จบเขาก็จัดการปิดปากนางด้วยปากซะก่อนจากการปิดปากเฉย ๆ เขาเริ่มเรียกร้องหาความหอมหวานจากนาง แม้เขากับนางจะเจอกันแทบทุกวัน แต่ต้องทนมองดูนางเฉย ๆ มั
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 17 เยี่ยมบ้าน
รถม้าจวนแม่ทัพเคลื่อนมาหยุดที่หน้าจวนสกุลจ้าว หนึ่งบุรุษชุดดำผู้องอาจเดินเคียงคู่กันกับสตรีชุดสีน้ำเงินผู้สง่างาม บุรุษผู้ที่เขาได้ตั้งให้เป็น เสาหินแห่งกองทัพทมิฬนั้นมองสตรีข้างกายด้วยสายตาอ่อนโยนช่างเป็นภาพที่หาดูได้ยากยิ่ง จ้าวเฟยเทียน มองดูสหายตนที่ไม่เคยชายตามองสตรีใด ปฏิบัติกับน้องสาวของเขาอย่าง ทนุถนอมแล้วมองแค่เพียงแวบเดียวก็รับรู้ได้ว่านี่ไม่ใช่การแสดงละครเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา เป็นไปตามคำบอกเล่าของของ เฟยหลิง ที่มาเล่าให้เขาฟังว่าเจ้าเสาหินนี่เริ่มสั่นคลอนแล้ว ในโลกใบนี้คงมีแค่เจ้าเสาหินนี่ที่เขาพอจะวางใจ' ให้ดูแลน้องสาวผู้เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของบุรุษทั้งสามของสกุลจ้าวแห่งนี้ได้ " คาราวะพี่ใหญ่เจ้าค่ะ " เสียงหวานเอ่ยทักพร้อมรอยยิ้ม " น้องเล็ก " เขาตอบรับนางด้วยรอยยิ้มเอ็นดูและแสนอบอุ่น " ทำไมวันนี้พี่ใหญ่ถึงได้ว่างล่ะเจ้าคะ " นางเอียงคอมองเขาอย่างสงสัย ในความทรงจำของร่างนี้ พี่ชายคนนี้รักและใจดีกับนางมากแต่เขามักจะงานยุ่งอยู
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 16 อ้อนข้าหน่อยสิ
ร่างบางขยับเข้าหาความอบอุ่นมือเรียวลูบไล้แผงอกแข็งแกร่งไปมา ' วันนี้เจ้าหมีของนางดูตัวโต และกอดอุ่นกว่าทุกวัน ' พลันนึกขึ้นได้ว่านางไม่ได้อยู่ที่โลกเดิมแล้ว เปลือกตาที่เคยปิดสนิทอยู่ก็ลืมตาขึ้นมาด้วยความตกใจ มือของนางวางอยู่บนแผงอกของท่านแม่ทัพที่กำลังหลับสนิทอยู่ นางมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างพินิจมีรอยคล้ำใต้ดวงตาเล็กน้อยสีหน้าอ่อนล้า ที่เขาบอกว่ากลับเรือนไม่ไหวนั้นคงเป็นเรื่องจริง นางกำลังจะเอามือออกจากอกของเขา แต่ยังไม่ทันได้ขยับ มือหนาก็ยกขึ้นมากุมมือของนางเอาไว้ก่อน " จะไปไหน มองต่ออีกหน่อยก็ได้ ข้าไม่รีบ " " นี่ท่านตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ " เขาหันหน้ามาหานางทำให้ตอนนี้เราสองคนนอนหันหน้าเข้าหากัน " ก็...ตั้งแต่มีคนเอามือมาลูบไล้ข้านะสิใครจะไปหลับลง " เขาตอบแบบหน้าตายอีกแล้ว นางมองเขาอย่างเอาเรื่อง ' ข้าอยากจะบีบคอท่านนัก ' นางได้แต่ร่ำร้องในใจ " ปล่อยข้าได้แล้วเจ้าค่ะ " เขาก็ยังทำเป็นไม่ได้ยินแถมยังกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นไปอีก " ขอข้านอนต่ออีกหน่อยนะลู่เอ๋อ ข้ายังไม่ได
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 15 โจรเด็ดบุปผา
จ้าวฟางลู่หลังจากใช้วิชาตัวเบาผสมตีนแมวก็แอบออกมาจากจวนแม่ทัพได้อย่างราบรื่น โดยจงใจทิ้งเบาะแสไว้ให้พวกเขาตามหา ถ้าจะออกมาโดยที่ไม่ให้ใครรู้ก็ย่อมได้ แต่มันจะไปสนุกอะไรล่ะ นางแค่อยากออกมาเปิดหูเปิดตาก็เท่านั้น อีกไม่นานอาเต๋อคงหานางเจอเองแหละ ถ้าจะให้ชวนเขาตรง ๆ เขาคงไม่ยอมแน่ นางหันซ้ายแลขวาเดินจนเหนื่อยแล้วเห็นร้านบะหมี่เปิดอยู่จึงเดินเข้าไปนั่ง สั่งบะหมี่มาสองชามกลิ่นน้ำซุปลอยขึ้นมาแตะจมูก ' หอมมากกก จะแอบอยู่อีกนานไหมน้อง ' ความจริงนางเห็นเขาตั้งแต่ก่อนที่จะสั่งบะหมี่แล้ว " อาเต๋อ ออกมาเถอะ บะหมี่ต้องกินตอนร้อน ๆ ถึงจะอร่อย " พอนางเอ่ยจบ ร่างสูงก็ขยับก้าวเดินออกจากมุม มืดเดินตรงมาหานางทันที " ฮูหยินน้อย ท่านรู้ว่าข้าตามท่านมา " " ใช่ ถ้าข้าบอกเจ้าตรง ๆ เจ้าจะพาข้าออกมาไหมล่ะ " เขานั่งถอนหายใจอย่างจนปัญญาเมื่อได้ฟังคำตอบของนาง " ฮูหยินน้อยนี่ก็ดึกแล้วกลับกันเถอะขอรับ " " รู้แล้ว ๆ ข้าแค่ออกมาเดินเล่นเท่านั้นเอง อีกอย่างท่านแม่ทัพก็ไม่อยู่ มีอะไรให้กลัวกันล่ะ เจ้าเองก็กินก่อนเถอะ " นางพูดเสียงใส เขาอยากจะบอกนางเหลือเกินว่าท่านแม่ทัพจะกลับมาวันนี้ ป่านนี้คงถึงจวนแล้ว
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 14 หนีเที่ยว
ค่ายทหาร หลังจากคุยเรื่องการฝึกทหารใหม่กับรองแม่ทัพ มู่เฉิน เสร็จ ท่านแม่ทัพก็ถูกฮ้องเต้เรียกตัวเข้าวังหลวง พบปะหารือเป็นการส่วนตัว เรื่องคุ้มกันเสบียงไปส่งยังเมื่องหัวโจที่อยู่ทางตอนใต้ของเมืองหลวงที่กำลังประสบภัยแล้งอย่างหนักเสบียงที่ส่งไปตั้งแต่เดือนก่อนก็ถูกดักปล้นเสียก่อนที่จะถึงประตูเมือง มีกำหนดการเดินทางในอีกหนึ่งอาทิตย์ ข้างหน้า เขาจำต้องเร่งสะสางงานทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนที่จะส่งต่อให้ มู่เฉิน ดูแลแทนในช่วงที่เขาไม่อยู่ ทั้งหมดนี่เป็นเหตุผลที่ทำให้ท่านแม่ทัพต้องมานอนค้างที่ค่ายทหาร เพื่อความสะดวกและรวดเร็วในการทำงาน " นายน้อยขอรับ นอนพักสักหน่อยเถอะนะขอรับ " ห้าวชวนทนดูสภาพของผู้เป็นนายที่ทำงานอดหลับอดนอนมาหลายวันแล้ว จึงได้เอ่ยปากอีกครั้งหลังทนดูต่อไปไม่ไหวแล้วจริง ๆ " อืม..จะเสร็จแล้ว " เขาตอบเหมือนเคย ห้าวชวน รอบถอนหายใจ ' นี่มันกี่ครั้งแล้วนายน้อย ที่ท่านพูดคำนี้ ' รอเพียงไม่นานรายงานที่กองอยู่บนโต๊ะตรงหน้าเจ้านายของเขาก็ถูกจัดเก็บอย่างเป็นระเบียบ เขายืนขึ้นบิดตัวไปมา คลายความเมื่อยล้
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 13 พี่สอนน้อง ( หรือน้อง ซ้อมพี่ )
เจียวซินยืนมองนายหญิงของนางกำลังปีนต้นไม้ด้วยความเป็นห่วง " ฮูหยิน ระวังตกนะเจ้าค่ะ ฮูหยินข้าว่าเรียกบ่าวรับใช้ผู้ชายมาช่วยดีกว่านะเจ้าคะ ฮูหยินท่านลงมาเถอะนะเจ้าคะ " " ซินเอ๋อ เจ้าช่วยเบาเสียงหน่อย ข้าไม่ตกหรอ แค่นี้สบาย ๆ " จ้าวฟางลู่มองลูกนกในมือยิ้ม ๆ " เจ้านกน้อยข้ามาส่งเจ้ากลับบ้านแล้วนะ " นางพูดกับเจ้านกน้องพร้อมวางเจ้านกน้อยไว้ในรัง " ฮูหยินท่านลงมาได้แล้วเจ้าค่ะ " " ก็ได้ ๆ ข้าจะลงไปเดี๋ยวนี้และ " แก๊ก.... " ว๊ายยยย " นางร้องอย่างตกใจ 'กิ่งไม้ดี ๆ มีมากมายทำไมไม่จับ ดันไปจับโดนกิ่งไม้แห้งซะได้ คราวนี้ได้เจ็บตัวจริง ๆ แน่ ' นางหลับตาลงพร้อมยอมรับแรงกระแทกจากพื้นดิน พืบ.…. ' หือไม่เจ็บแฮะ ' นางคิดแล้วลืมตาขึ้นสบเข้ากับสายตาคมที่มองนางอยู่ก่อนแล้ว พบว่าตัวเองตกลงมาในอ้อมแขนแข็งแกร่งของท่านแม่ทัพ ทำให้หัวใจดวงน้อยของนางเต้นแรง ' ป่านนี้หน้าข้าคงแดงมากแน่เลย ' ที่แท้เป็นท่านแม่ทัพนี่เองที่มารับนางไว้ได้ทัน เขามองหน้านางอย่างหมั่นเขี้ยว พร้อมกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น ได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากกายสาว เมื่อสูดดมเข้าไปแล้วทำให้รู้สึกสดชื่นอย่างประหลาด " หึ เป็
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 12 ทำแผล
ท่านแม่ทัพมองซ้ายมองขวาเขาตามเงาดำนั่นมาติ ๆ แต่ตอนนี้หายไปแล้ว ' ข้าว่าจะตามมาขอบคุณเสียหน่อยหายไปไหนแล้ว ' อยู่ ๆ ก็เกิดกระแสความเย็นที่คอ ท่านแม่ทัพยืนนึ่งไม่ได้ปัดป้องหรือขยับหนีไปไหน มีดที่จี้คอเขาอยู่ครายแรงกดออกเล็กน้อยแต่ยังไม่ได้ลดมีดลงเขารับรู้ได้ว่าคนผู้นี้ไม่ไดคิดจะเอาชีวิตเขาหรอกและถ้าคิดจะฆ่าเขาก็คงทำไปแล้ว เขารับรู้ได้ว่าคนผู้นี้มีวรยุทธสูงแค่ไหนที่สามารถเข้าประชิดตัวเขาได้โดยที่เขาไม่รู้ตัว " ท่านตามข้ามาทำไม " เสียงที่เอ่ยถามเขานั้นช่างแข็งกร้าวและเยือกเย็น แต่ยังไงก็ยังเป็นเสียงของสตรีอยู่ดี ' คนที่ช่วยข้าเป็นสตรี ' " ข้าแค่อยากมาขอบคุณเจ้า " เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ นางจึงลดมีดลงแล้วถอยหลังไปสามสี่ก้าว ท่านแม่ทัพหันกลับมาเพื่อที่จะดูหน้าของนางแต่นางกับใช้ผ้าสีดำปิดหน้าไว้มองเห็นแค่คิ้วเรียวสวยและดวงตากลมโตฉายแววเด็จเดี่ยว ช่างให้ความรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด ที่หลังของนางสะพายกระบอกใส่ลูกธนูในมือของนางก็ถือคันธนูไว้ ร่างบางในชุดสีดำเข้ารูป ดูคล่องแคล่ว เหมือนจอมยุทธหญิง " ไม่เป็น ไม่ต้องถือเป็นบุญคุณ ข้าก็แค่ผ่านมาก็เท่านั้น " " ยังไงข้าก็ขอบ
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 11 บุกค่ายโจร
" เจ้าดูจะสนิทกับ ลู่เอ๋อ มากข้าอยากรู้ว่าปกตินางชอบทำอะไรบ้าง " ท่านแม่ทัพทำทีเป็นถามถึงสิ่งที่นางชอบกับ มู่เฉิน ดูว่าเค้าสนิทกับนางมากน้อยแค่ไหน " ข้าเองก็ไม่รู้อะไรมากนัก ยามไปที่จวนสกุลจ้าวถ้านางไม่ไปเรียนดนตรี ก็จะทำขนมมาให้ พี่เฟยเทียนกับเฟยหลิง กิน ข้าก็พลอยได้ชิมอยู่หลายหน แต่นอกจากนั้นข้าก็ไม่รู้ขอรับ " มูเฉิน อธิบายเสียยืดยาว พร้อมทั้งหยิบขนมเข้าปากไปด้วย ท่าทางสบาย ๆ ' หึ ที่แท้ก็เป็นเจ้ากุนซือบ้านั่น ที่คิดจะปั่นหัวข้า อย่าให้ถึงคราวเจ้าก็แล้วกัน ข้าจะเอาคือให้สาสมเลยทีเดียว ' ร่างสูงสง่าสวมชุดสีดำ ในมือถือดาบคู่กายก้าวเดินอย่างมั่นคงสง่างามและน่าเกรงขาม ตามหลังด้วยลูกน้องคนสนิท จ้าวฟางลู่ รู้ดีว่า การออกปฏิบัติภารกิจในแต่ละครั้งนั้น จะประสบความสำเร็จได้ จำลังใจเป็นสิ่งสำคัญมากแค่ไหน ดังนั้นนางก็ควรจะไปส่งเขา " ท่านแม่ทัพเจ้าคะ รอก่อนเจ้าค่ะ " เมื่อเสียงหวานเอ่ยขึ้นทำให้ร่างสูงหยุดเดินในทันทีแล้วหันกลับมามองนางอย่างแปลกใจ " เจ้ามีธุระอันใด หรือเปล่าฮูหยิน " " เปล่าเจ้าค่ะ ข้าแค่อยากเดินไปส่งท่านก็แค่นั้นเอง " เขาพยักหน้ารับแล้วก้าวเดินออกไปพร้อมกับน
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 10 รองแม่ทัพ ( มู่เฉิน )
" ไหนขอพี่ดูหน่อย " จ้าวฟางลู่ ยื่นมือให้พี่รองของนาง จับดูชีพจร " ชีพจรปกติดี และดูเหมือนจะแข็งแรงขึ้นกว่าเดิมอีกด้วย ถ้าท่านพ่อกับพี่ใหญ่รู้ต้องดีใจมากแน่ " " ดังนั้นข้าก็ฝึกวรยุทธได้แล้วใช่ไหมเจ้าคะ " นางถามพี่รองด้วยความดีใจ เค้าพยักหน้ารับน้อย ๆ ท่านแม่ทัพบังเอิญมองเห็นแววตาเป็นประกายซุกซนของนางเข้า ' มิน่าละ หลายวันมานี้เจ้าดูเปลี่ยนไปมาก เป็นเพราะหายป่วยแล้วนั่น เอง แต่เป็นแบบนี้ก็ดี แล้ว น่ารักดี ' เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย ถ้าไม่สังเกตุดี ๆ ก็จะมองไม่เห็น แต่มีหรือจะรอดพ้นสายตาของกุนซือหน้าหยกไปได้ " ดังนั้นท่านแม่ทัพ รบกวนท่านช่วยสอน วรยุทธนางด้วยแล้วกัน " " ทำไมเจ้าไม่สอนเองละ " เค้าไม่ตอบท่านแม่ทัพแต่หันกลับไปพูดกับน้องสาวแทน " ไม่ใช่พี่ไม่อยากสอนเจ้า แต่พี่ต้องไปช่วยท่านราชครูคัดเลือกบัณฑิตใหม่ต่างหากเล้า " " นายน้อยขอรับ รองแม่ทัพมู่ มาขอพบขอรับ " ห้าวชวน เดินเข้ามารายงาน ทำให้การสนทนาต้องหยุดชะงักลง " พาเขาไปรอที่ห้องตำรา " " ขอรับนายน้อย " ห้าวชวน รับคำแล้วเดินออกไป " มู่เฉิน ก็มาที่นี่บ่อย เขากับเจ้าก็เคยเจอกันแล้วหลายครั้ง ถ้าให้เขาสอนก็คงไม่ใช่เรื่
