ใจบุญทุนคนอื่น คืนค่าขนมข้ามา

จากนั้นปี้เฉาก็กลับไปร้านขนมเพื่อรับขนมที่ฝากไว้ แสงตะวันเริ่มลับเหลี่ยมฟ้า ไป๋ว่านอาสาไปส่งนางปี้เฉาเองก็เห็นว่าไม่มีสิ่งใดเสียหายนางจึงพยักหน้า ไป๋ว่านเดินถือห่อขนมตามนางไป เย่เซียวฉางที่ตอนนี้กำลังไม่พอใจเด็กสาวที่มีบุรุษหนุ่มเดินตามพัวพันเท่าใดนัก เขาหงุดหงิดและกำลังจะกลับ แต่ก็มีเสียงเรียกจากคนขายขนมงากับถังหูลู่เสียก่อน

"นี่ๆ พี่ชายๆ ท่านหยุดสักครู่ได้หรือไม่เล่า"

"พี่ชายคนนี้มีธุระอันใดกับข้ารึ พี่สาวท่านก็ด้วยมีอันใดกันขอรับ"

"ก็หลานสาวเจ้า ซื้อขนมร้านข้าไปหลายสิบชิ้นนางบอกว่าให้เก็บเงินที่เจ้าทั้งหมดสามร้อยอีแปะน่ะ"

เย่เซียวฉางสะอึกทันที สามร้อยอีแปะ มิใช่ว่าเขาไม่มีเงินแต่เจ้าเด็กบ้านั้นซื้อของไม่ยอมจ่ายเช่นนั้นหรือ กำลังจะควักจ่ายแม่ค้าขนม พ่อค่าถังหูลู่ที่กำลังแจกถังหูลู่ให้กับเด็กๆ ก็เอ่ยกับเขา

"พี่ชายถังหูลู่ของข้า สองร้อยยี่สิบไม้ นางเหมาทั้งหมดไม้ละสามอีกแปะข้าคิดท่านเพียงหกร้อยห้าสิบอีแปะเท่านั้น อีกสิบอีแปะข้าลดให้นางขอรับ"

"เจ้าบอกว่านางเหมา นางจะเหมาได้อย่างไรกันในเมื่อมันยังเหลือเต็มอยู่เห็นๆ"

"แม่นางน้อยบอกว่านางถือไม่ไหวขอรับแค่สองไม้ ที่เหลือให้ข้าแจกเด็กๆ ในหม