Se connecterShare
พี่เสี่ยวหรู นางเกลียดคนโกหก
Dernière mise à jour:
2024-11-13 11:57:57
Related chapter
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง แพ้ท้องแทนเมียจนความแตก
ยามเหมาหลี่เสี่ยวหรูตื่นมาแต่เช้าเพื่อเข้าครัว ทำอาหารแม่ลูกอ่อนกับอาหารอ่อนของจ้าวเหิง จางหมิงเจ๋อ หูโม่หลาน หูซินเหยา ซุนหนิงจิน ซุนหนิงเฉิง ซุนหนิงฮวา ยังมีคู่แฝดของชุ่ยอีก หวงเสี่ยวเป่ากับหวงเสี่ยวเป้ยท่านอาหวงเทาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับต่าเฒ่าใจแคบหวงจื่อหาน แต่นิสัยต่างกันราวฟ้ากับเหวเสียจริงๆ คนสกุลหวงก็นิสัยดี หรือว่าหวงฮูหยินหยิบลูกชายผิดคนมากันแน่นะหลี่เสี่ยวหรูทำอาหารอ่อนของหลานๆทั้งเก้าคนเสร็จ ก็เตรียมน้ำอุ่นเช็ดตัว ตอนนี้ได้แต่จ้างคนงานในหมู่บ้านแบบเช้าไปเย็นกลับห้าคน เรื่องในแปลงดินเรื่องโรงงานแปรรูปนางใช้คนของถังเหมินพวกเขาไม่รับค่าตอบแทนแต่นางก็จ่ายทุกคน ค่าแรงวันละห้าร้อยอีแปะมากกว่าเป็นองครักษ์เงาเสียอีก เดือนหนึ่งตกสี่สิบห้าตำลึง อยากลาออกจากงานองครักษ์แล้วมาสมัครเป็นคนงานท่านหญิงอย่างเดียวจริงๆปลายยามเฉินทุกคนเตรียมพร้อมมานั่งกินข้าวที่นอกเรือน วันนี้นางทำต้มเลือดหมูให้ทุกคนกิน มีข้าวสวย นางผัดไก่หน่อไม้ดองใส่พริกให้บรรดาพี่เลี้ยงกับคนงาน แต่แม่ลูกอ่อนกับแม่นมจะเป็นน้ำแกงไก่ตุ๋น ผัดเห็ดกับเครื่องในไก่ มีแผ่นแป้งเซาปิ่งกับหมั่นโถว ขาหมูตุ๋น หลี่เสี่ยวหรูจะทำมื้อเช้า
Dernière mise à jour : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ขอโทษทำไม่ในเมื่อท่านไม่ใช่เขา
หลี่เสี่ยวหรูมองหน้าคนที่กอดนางไว้ ก่อนจะดันตัวเองออก แต่เขาไม่ปล่อยกอดนางไว้แน่น"ปล่อยข้าท่านอาถังเหมิน ไม่ใช่สิเมื่อกี้น้องเขยเฒ่าของข้าเรียกท่านว่าท่านอ๋อง""ไห่ถัง เจ้าฟังอาก่อนที่จริงวันนี้ก็จะคุยเรื่องนี้กับเจ้าอยู่แล้ว""ไห่ถังหรือ ชื่อนั่นมีเพียงมารดาข้าที่เรียกคนอื่นไม่รู้ ท่านอาถังเหมินท่านเป็นใครกันแน่ ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะ""สัญญาจะไม่โกรธอานะ ไม่เกลียดอาด้วยได้ไหม"หลี่เสี่ยวหรูหลับตาก่อนจะข่มอารมณ์ที่กำลังพุ่งขึ้นแล้วพยักหน้า อ้ายเฟยหรงปล่อยหลานสาวแต่ยังคงจับมือนางเอาไว้"ไห่ถัง เจ้าเป็นบุตรสาวของหลี่เสี่ยวม่านกับเสด็จพี่อ้ายฉี ตอนที่ทรงจากพวกเจ้าแม่ลูกมาเพราะสงครามชายแดน กว่าจะสงบก็รั้งอยู่ชายแดนนานนับปี""อ้ายฉี เทพสงครามหนิงอ๋องหรือ เช่นนั้นท่านก็คืออนุชาองค์เล็กของฮ่องเต้อ้ายเฟยหรง ท่านคือไหวอ๋องเช่นนั้นหรือ"อ้ายเฟยหรงพยักหน้า หลี่เสี่ยวหรูมองหน้าเขาน้ำตาคลอ หลอกกันมานานนับปีนางอยู่กับเขามาหกเดือนก่อนเขาจะจากไปอ้างว่าต้องไปคุ้มกันสินค้าอีกหกเดือนแล้วกลับมานางไม่เคยรู้เลยว่าเขาเป็นใครมาจากไหน"ไห่ถังอย่าร้องไห้ อาไม่รู้ว่าเจ้าเป็นใครจนกระทั่งอาให้ถังฟั่นไปสืบจึงได้รู้
Dernière mise à jour : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง อาหลานปรับความเข้าใจ
หลี่เสี่ยวหรูนั่งมองพวกองครักษ์กำลังโม่ถั่วเหลืองเพื่อทำเต้าหู้ส่งเหลาอาหาร หลี่เสี่ยวหรูทำเต้าหู้ได้วันละหนึ่งพันก้อนยังมีฟองเต้าหู้และวุ้นเส้นรวมถึงเส้นหมี่อบแห้งและของแห้งอีกหลายรายการ นางมีรายได้วันละสองร้อยตำลึงจากการขายสินค้าเหล่านี้แต่รายได้หลักมาจากภาพวาดและบทความอีกทั้งตำราอาหาร หลี่เสี่ยวหรูมีรายได้จากสิ่งเหล่านี้เดือนละสามแสนตำลึงทีเดียวเสี่ยวหงอุ้มจ้าวเหิงเดินมาหาเพราะว่าจ้าวหลานมารดาของเขากำลังลงลายปักแบบใหม่"พี่ห้า... ท่านอ๋องถามหาท่านอยู่น่ะเจ้าคะ""เสี่ยวหงเจ้าว่าเราไปหาที่อื่นอยู่กันดีไหม พี่เริ่มเบื่อความวุ่นวายแล้ว""พี่ห้า ท่านโกรธท่านอ๋องหรือเจ้าคะ""เปล่า..พี่แค่รู้สึกไม่อยากกลับเมืองหลวงน่ะ ไม่อยากเป็นเชื้อพระวงศ์อะไรทั้งนั้น"จางลี่อินทำขนมเสร็จแล้วกำลังเดินมาตามทั้งคู่ได้ยินพอดีก็ได้แต่ส่ายหน้า หนีอะไรก็หนีได้แต่หนีชาติกำเนิดตัวเองไม่ได้ อาหรูไม่รู้วาสนาหรือคราเคราะห์เจ้ากันแน่นะ"อาหรู...พี่ทำขนมเสร็จแล้วลองชิมหน่อยเถอะ หากอร่อยจะลองเปิดร้านค้าในหมู่บ้านดู วันๆเอาแต่ใช้จ่ายเงินทองที่เจ้าหามาพี่รู้สึกเอาเปรียบเจ้านัก""พี่ใหญ่ ท่านจะคิดมาอันใดเจ้าคะ ทุกวันนี้
Dernière mise à jour : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ที่นี่เรือนข้าไม่ใช่จวนราชครู
หวงจื่อหานและอีกห้าคนมาถึงหมู่บ้านเถาฮวา และมีอีกคนที่มาถึงเช่นกันหลี่เสี่ยวหรูที่กำลังเดินเล่นอยู่เห็นร้านขนมก็รีบเดินตรงไปทันที นางเอ่ยเรียกซุนเฟิงย่าเสียงดังจนทั้งหกคนที่ได้ยินเสียงจำเสียงนางได้ทันที หันมาตามเสียงเรียกหวงจื่อหานเห็นคนที่เขาคะนึงหาทุกวัน เป็นนางจริงๆไม่เจอเกือบปีครึ่งนางยังคงงดงามเหลือเกิน นางอายุสิบเจ็ดเกือบจะสิบแปดแล้วสินางงามมากกว่าเดิมเสียอีก"พี่สี่ๆ ข้าจะซื้อขนมงาไปฝากเจ้าแมวลายปี้เฉาสักหน่อยท่านรออยู่ตรงนี้นะ""น้องห้า มิใช่พี่ใหญ่กับพี่สามทำขนมไว้เยอะหรือ""พี่สี่ข้าอยากซื้อไก่ดำสักหลายๆตัว ท่านคลอดลูกแฝดร่างกายต้องบำรุงมากหน่อย จะได้มีเรี่ยวแรงแฝดสามเชียวนะพี่เหนื่อยอีกนานเลย คิกๆๆ"หลี่เสี่ยวหรูหัวเราะออกมา ซุนเฟิงย่าส่ายหน้ากับความทะเล้นของนาง เมื่อได้ขนมแล้วทั้งคู่ก็เดินจุงมือกันกลับบ้าน โจวจื่อหมิงที่ได้ยินว่าซุนเฟิงย่ามีบุตรให้เขาถึงสามคนก็ดีใจ เขาอยากเข้าไปรั้งนางเข้ามากอดเหลือเกิน หวงจื่อหานห้ามเขาไว้ทั้งหมดเดินตามทั้งสองคนไปห่างๆจนมาถึงท้ายหมู่บ้าน รั้วยาวกว่าหนึ่งลี้เป็นกำแพงอิฐอย่างดี ดูท่าพวงนางไม่ได้ลำบาก หวงจื่อหานนึกถึงเงินห้าหมื่นตำลึงที่หลี
Dernière mise à jour : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ไสหัวไป
ทั้งสองมองหน้ากันซุนอวี่เริ่มสาวเท้าเข้าหาโจวจื่อหมิงอีกครั้ง ตอนนี้หวงจื่อหานวางหลี่เสี่ยวหรูลงแล้ว ซุนอวี่เป็นบ้าอะไรไปตนเองพาคู่หมั้นคนอื่นหนียังมีหน้ามาโกรธแค้นเขาอีกหรือ"ซุนอวี่เรื่องนี้เจ้าเป็นคนเริ่มจะโทษจื่อหมิงหรือ เหตุใดเจ้าไม่มองเงาตนเองเล่าว่าก่อนหน้าเจ้าทำอะไรลงไป""ใต้เท้าหวง ข้าผิดต่อเขาใช่ข้ายอมรับแต่เขาเล่าเหตุใดต้องเอาน้องสาวข้ามาแก้แค้น หรือว่าตนเองรักษาสตรีของตนเองไม่ได้จึงต้องเอาน้องสาวของข้ามาทำแบบเดียวกันเช่นนั้นหรือ"ซุนอวี่ซัดฝ่ามือใส่โจวจื่อหมิงแต่เขาหลบทันจึงซัดกลับไป๋ซิ่วซิ่วที่ตอนนี้กรีดร้อง นางเห็นทั้งคู่ไม่ยอมกันจึงเอ่ยออกมา"ทั้งหมดเป็นข้าที่ผิด พวกท่านพอได้แล้ว ท่านพี่หยุดเถอะ พี่จื่อหมิงที่ผ่านมาข้าผิดเองข้าขอภัยท่านด้วยฮือๆๆ"ซุนเฟิงย่าคลำหน้าอกตนเองนางเจ็บๆเหลือเกินพวกเขาห่ำหั่นกันเพราะสตรีคนเดียวและสตรีคนนั้นไม่ใช่นาง พี่ชายนางไม่เคยเห็นนางอยู่ในสายตาสักนิด เขามีเพียงไป๋ซิ่วซิ่วเท่านั้น หลี่เสี่ยวหรูเห็นท่าไม่ดีจึงสลัดหวงจื่อหานออกแล้ววิ่งมาหาซุนเฟิงย่าที่กำลังทรุดลง หลี่เสี่ยวหรูประคองร่างบางที่ร้องไห้สะอื้นจนตัวโยน"พี่สี่ๆท่านเป็นอะไรไป""ฮือๆๆ
Dernière mise à jour : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ซุนเฟิงย่าผู้น่าสงสาร
ทั้งห้าคนสะอึก เหลียงหมิงเทาที่เห็นหูไห่ถิงอุ้มบุตรชายเดินเข้าบ้านก็อยากเดินตามนางเข้าไป หยางหมิงเช่อมองจ้าวหลานตาละห้อยแต่เมียไม่มองหน้าสักนิด ส่วนจางลี่อินหลังจากที่หมอมาถึงนางก็เข้าไปกับหลี่เสี่ยวหรูทันที ยังมีองครักษของไหวอ๋องและอาจารย์ยืนจังก้าอยู่พวกเขาทำได้แค่มองเห็นเมียตัวเองเดินหายเข้าไปในเรือน"ไปกันเถอะ ในหมู่บ้านมีโรงเตี้ยมมีอาหารขายตลอดทั้งคืนค่อยคิดว่าจะทำอย่างไร จื่อหมิงบาดเจ็บพาไปรักษาตัวก่อน"ทั้งห้าไปแล้วซุนอวี่ยืนรออยู่ไม่รั้งไปไหนจนอ้ายเฟยหรงเดินออกมา"เจ้าคิดว่านี่เป็นการเรียกร้องความยุติธรรมให้นางหรือ นางมีบุตรถึงสามคนชั่วดีอย่างไรนางก็มีที่ยืนในสกุลโจวแต่เจ้ากลับมาทำทุกอย่างพังหมด หากนางกับโจวจื่อหมิงไม่สามารถอภัยกันได้เด็กสามคนจะเป็นอย่างไร ความคิดเจ้าช่างตื้นเขินนักอาอวี่ หากโจวจื่อหมิงตายน้องสาวเจ้าต้องกลายเป็นหม้าย และหากว่าสกุลโจวรู้เรื่อง แต่เดิมจากรักใคร่เอ็นดูนางอาจกลายเป็นเกลียดชังพรากลุกๆของนางไป สายเลือดสกุลโจวพวกเขาจะยอมให้นางเลี้ยงดูหรือๆว่าเจ้าจะให้นางทำเหมือนเจ้าทำตัวขี้ขลาดหนีหัวซุกหัวซุน เจ้าทำเพื่อน้องสาวของเจ้าตรงไหนลองถามตัวเองดู กลับไปกันซะถ
Dernière mise à jour : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ควาสัมพันธ์ที่ห่างเหินของพ่อลูก
หวงจื่อหานที่ประคองโจวจื่อหมิงออกมาก็เห็นเฉินอี้อยู่ในสภาพไก่ป่วยใกล้ตายนั่งหมดอาลัยอยู่ที่ลานบ้าน สภาพแต่ละคนไม่ต่างกันเฝ้ามองเมียตัวเองแต่ไม่อาจเข้าใกล้ได้เลย"กลับกันก่อนเถอะ พวกนางยังคงไม่อยากพูดคุยกับพวกเราเอาไว้พวกนางใจเย็นลงกว่านี้อีกหน่อยค่อยว่ากัน"ทั้งห้าคนเดินมาเจอหวงเทาที่ตอนนี้กำลังอุ้มบุตรสาวเดินเล่นอยู่ ส่วนบุตรชายนอนหลับอยู่ในรถเข็น ช่างเป็นรถเข็นเด็กที่แปลกดี มีล้อด้วยหวงเทาเข็นไปมาบุตรชายนอนหลับตาพริ้มอยู่ น่าอิจฉาๆจริงๆหวงเท่าแก่กว่าหวงจื่อหานก็จริงแต่เพราะเป็นบุตรของสายรองอีกทั้งมารดายังเป็นภรรยารองด้วยตามลำดับแล้วเขาจึงเป็นน้องของหวงจื่อหาน ไท่ฮูหยินเห็นว่าเขาเป็นเด็กดีจึงนำมาอุปการะเองที่เมืองหลวงให้เรียนหนังสือเป็นเพื่อนหวงซานไห่จนกระทั่งหวงจื่อหานไปเรียนได้จึงดูแลกันตลอดมา"นี่ พี่หวงเทาบุตรสาวท่านหน้าตาน่ารักเสียจริงๆ"หยางหมิงเช่อเอ่ยชมจากใจ หึ จากใจหรือหวงเทารู้ทันจะหลอกใช้เขาล่ะสิ หวงเทาจึงแค่ยิ้มรับ หยางหมิงเช่อเห็นเขาไม่หือไม่อือก็จะขยับปากเรียกอีกครั้ง พอดีกับหันไปเห็นเย่เซียวฉางที่เดินออกมาจากในบ้านเสียก่อน เขานั่งลงที่ขอนไม้หน้าตาเขาดูซีดๆ"พี่จื่อหาน
Dernière mise à jour : 2024-11-14ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง อดีตของซุนเฟิงย่า1
ซุนเฟิงย่าที่หลับมาหนึ่งคืนแล้วก็รู้สึกตัว นางตื่นลืมตาเห็นชุ่ยชุ่ยฟุบหลับอยู่ข้างๆ มี่น้องห้าของนางนั่งหลับอยู่ใกล้ ดูเหมือนว่าจะยามเหมาแล้ว ซุนเฟิงย่าเอ่นเรียกหลี่เสี่ยวหรู ก่อนจะเหลือบไปเห็นบางอย่าง นางลุกหยิบมาดูก่อนจะร้องไห้ออกมา หลี่เสี่ยวหนูตื่นทันทีเห็นพี่สี่ของนางตื่นแล้วและกำลังร้องไห้ก็จุดเทียนเพิ่มก่อนจะถามไถ่"พี่สี่..ท่านเป็นอะไรไปเจ้าคะ""น้องห้าตุ๊กตาตัวนี้เอามาจากไหนกัน""อ้อ ตุ๊กตาตัวนี้โจวจื่อหมิงให้นำมาให้ท่าน แต่ถ้าหากท่านไม่ชอบข้าจะเอาไปทิ้งให้หรือเผาไฟไปเลยดีไหม""ฮือๆๆ เขาอยู่ไหนโจวจื่อหมิง อยู่ที่ไหนเขาเอามาจากไหนพี่ต้องการเจอเขา""พี่สี่..รอฟ้าสางก่อนข้าจะไปถามเขาให้ท่านพักผ่อนเถอะเจ้าค่ะ เด็กสามคนยังต้องการมารดา พี่ต้องแข็งแรงไวไวนะเจ้าคะ"ซุนเฟิงย่านึกถึงลูกๆนางก็สงบลง ตุ๊กตาตัวนี้ของนางที่ให้พี่ชายคนนั้น โจวจื่อหมิงมีมันได้อย่างไร แล้วเขาไปไหนเหตุใดถึงมอบมันให้คนอื่นกันพอฟ้าสางหลี่เสี่ยวหรูก็เรียกหาถังฟั่นทันที รองเจ้ากรมอะไรนางไม่สนใจหรอกนางจะใช้ใครนางก็ใช้ ถังฟั่นรีบมาหาท่านหญิงทันทีที่นางให้คนไปตาม"ท่านหญิง..เรียกหาข้าน้อยหรือขอรับ""ท่านอาถัง ช่วยไปถ
Dernière mise à jour : 2024-11-14
Latest chapter
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ความรักสวยงามเสมอ/จบบริบูรณ์
หลังจากงานเลี้ยงผ่านไป หวงจื่อหานและสหายของเขาก็จัดรถม้าเพื่อพาเมียรักและเด็กๆไปที่ทุ่งดอกไม้ บรรดาบุตรสาวบุตรชายก็ดีใจที่บิดาจะพาไปเที่ยว ทุกคนตื่นเต้นกันมากยามซื่อเมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว รถม้าหลายคันก็เคลื่อนออกจากหมู่บ้านไปที่ทุ่งดอกไม้ ใกล้ฤดูเหมันต์แล้วดอกไม้งามสะพรั่งไปหมด ขางทางสองฝั่งเด็กๆต่างตื่นเต้น กิ่งไม้มีกะรอกตัวน้อยๆไต่ไปมารถม้าสิบสามคันเคลื่อนจนมาถึงบริเวณทุ่งดอกไม้ ทั้งสิบสองคู่ต่างก็นั่งกอดคนรักของตนเอง เด็กๆมีสาวใช้และพี่เลี้ยงตามมาดูแลหวงเทาจุงมือชุ่ยชุ่ยเดินเล่น ครั้งก่อนนางท้องอยู่เขาจึงไม่ได้พานางชมรอบๆโจวจื่อหมิงกับซุนเฟิงย่าก็พากันไปนั่งอีกมุม เฉินอี้นังอยู่กับจางลี่อิน ทอดมองไปยังเบื้องหน้าหยางหมิงเช่อกับจ้าวหลาน และเหลียงหมิงเทากับหูไห่ถิง ปูเสื่อนั่งเล่นอยู่กับเด็กๆ ไหวอ๋องกับหนิงอ๋องเอารถม้าไปจอดอีกด้าน ก่อนจะมาสมทบพวกเขา ถังฟั่น เย่เซียวฉาง จินหยูเฟิง มาถึงทีหลังเพราะบรรดาบุตรชายบุตรสาวงอแงกว่าจะเอาลงก็เหนื่อยมากนักปลายยามอู่ได้เวลามื้อเที่ยงจึงมารวมกันที่ใต้ตนไหว เพื่อเข้าร่ม หวงจื่อหานที่ตอนนี้นั่งพัดโบกให้เมียตนเอง แม้ว่าอากาศจะเริ่มเย็นแล้ว แต่เพร
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ความรักสวยงามเสมอ1
จวนหวงกำลังวุ่นวายรวมถึงจวนหยางด้วย จวนหวงเรือนใหญ่ต่างรอรับลูกสะใภ้ ส่วนจวนหวงเรือนราชครูกำลังวุ่นวายเพราะต้องส่งเจ้าสาวไป๋อี้ถงยามที่สวมชุดเจ้าสาวแล้วนับว่างามมากนัก ขนาดหลี่เสี่ยวหรูยังตะลึง“อี้ถงของพี่งามเหลือเกิน มิน่าคุณชายน้อยสกุลหยางถึงไปไหนไม่รอด”“จริงด้วย พี่เสี่ยวหรูพูดถูกอี้ถงของพี่ลี่อินงามที่สุด อีกเดี๋ยวพี่จ้าวหลาน พี่เฟิงย่ากับพี่ไห่ถิงก็มาแล้ว”“พวกพี่เอ่ยชมจนข้าลอยได้แล้วเจ้าค่ะ พี่ๆข้ากลัวจังเลย แต่งงานต้องมีลูกคลอดบุตร ข้านั่งฟังพวกท่านเจ็บท้องคลอดมาแปดปีแล้ว จนไม่อยากท้องเองเอาเสียเลยเจ้าค่ะ”“ฮ่าๆๆ น้องห้าเจ้าว่าเช่นนี้ทำอย่างไรกันดีเล่า สงสารคุณชายน้อยเสียแล้วเมียไม่อยากท้อง”“พี่ใหญ่ ท่านว่าอย่างอี้ถงนี่แฝดสี่เลยดีไหมเจ้าคะ”“ไม่นะ พี่ๆอย่าอวยพรกับแบบนี้สิเจ้าคะ แค่คนเดียวก็เจ็บมากแล้ว ดูตอนที่พี่อี้จูคลอดคนที่สองสิ ขนาดคนเดียวยังเบ่งข้ามวันข้ามคืน”สองสาวหัวเราะให้กัน ไม่นานอีกแปดสาวก็มา เสี่ยวหงเอาขนมโก๋อ่อนมาให้เจ้าสาวได้รองท้องก่อน แม้ว่านางจะมีบุตรให้กับถังฟั่นและเข้าหอก่อนแต่ง แต่เมื่อถึงเมืองหลวงเขาก็จัดงานแต่งใหญ่โตสมกับฐานะของนางเสี่ยวหงในฐานะน้องส
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง จากแม่เสือกลายเป็นลูกแมว
ทางด้านคนที่พวกเขากล่าวถึงตอนนี้กำลังโดนคนตัวโตลงโทษอยู่ที่เรือนพักของนาง เมื่อเช้านางไปเตรียมของเพื่อจะกลับไปงานครบรอบอายุแปดสิบของท่านปู่ไป๋ลิ่ว ซูจิ้งเฟิงคุณชายซูที่บังเอิญมาเจอนางก็อาสาช่วยหิ้วของกลับมาส่งที่เรือน บิดาไม่อยู่วันนี้เขาค้างที่สำนักศึกษา ใครจะรู้ว่าหยางฮ่าวจะตามาถึงเรือนแล้วหาเรื่องทะเลาะกับนาง"ออกมานะไป๋อี้ถง"หยางฮ่าวที่เดินตามทั้งสองคนมาเมื่อเห็นซูจิ้งเฟิงเข้ามาในบ้านด้วยก็โมโหจนเลือดขึ้นหน้าตะโกนเรียกคนด้านในทันที ไป๋อีีถงเดินออกมาทันทีที่เห็นหน้าเขาก็ถอนหายใจ ไป๋อี้ถงเชิญให้ซูจิ้งเฟิงนั่งรอแต่หยางฮ่าวไม่สนใจไล่เขากลับทันที"คุณชายซู..ท่านไม่ควรมานั่งในบ้านสตรีที่มีคู่หมั้นแล้วเช่นนี้นะ""ห๊ะ ห๊า คะ คู่หมั้นหรือ คุณหนูไป๋ท่านมีคู่หมั้นแล้วหรือขอรับ ไม่ทราบว่าบุรุษโชคดีผู้นั้นเป็นใครกัน""เป็นใครไม่สำคัญ แค่รู้ว่านางมีคู่หมั้นแล้วก็พอกระมังซูจิ้งเฟิง"ซูจิ้งเฟิงไม่ยอมแพ้ ไป๋อี้ถงงามเพียงนี้ต่อให้มีคู่หมายแล้วอย่างไร อีกอย่างหากมีจริงทำไมไม่เปิดเผยออกมาจึงได้ย้อนหยางฮ่าวกลับไป"รองเจ้ากรม ท่านกล่าวอันใดกันขอรับ หากคุณหนูไป๋มีคู่หมั้นจริงๆเหตุใดไม่เผยตัว เรื่องนี้อ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง เจ้าแม่บ่อนพนันตัวน้อย
ซุนเฟิงย่าที่นั่งฟังมานานเอ่ยขึ้น นางเองก็ไม่รู้ว่าอนาคตหยางจ้าวเหิงกับโจวหนิงฮวาบุตรสาวจะเป็นเช่นไร ตอนนี้เด็กๆยังไม่เจออะไรมากกว่านี้ เมื่อถึงเวลาบ่ายรถม้าของจวนก็มารับพวกนางกลับไป จางลี่อินเดินกลับเองเพราะจวนติดกัน แต่เฉินอี้ไม่ยอมเขาเอาม้ามารับเมีย ส่วนลูกๆสาวใช้พาขึ้นรถม้ากลับไปแล้ว ตั้งแต่ประความเข้าใจกันได้บรรดาสามีก็รักหลงและหวงภรรยาตนเองมากนักโดยเฉพาะหวงจื่อหานหลี่เสี่ยวหรูที่ไม่ได้ไปสำนักศึกษาเพราะว่าวันนี้เป็นวันหยุด ไป๋หยินมาหาที่เรือนกลางเขามีเรื่องจะเอ่ยกับนาง"ฮูหยินน้อย..ข้าเองขอรับไป๋หยิน""ท่านอาไป๋ เข้ามาเถอะ"ไป่หยินเดินเข้ามาก่อนจะนั่งลง หลี่เสี่ยวหรูกำลังสอนบุตรชายสองคนวาดภาพอยู่ ส่วนอีกสองคนเพิ่งจะสามขวบเท่านั้นกำลังเล่นของเล่นที่นางวาดแบบให้ช่างในเมืองหลวงทำขึ้นมา หวงจื่อเหยียนกำลังคัดอักษรเพราะท่านแม่ไปสืบทราบมาแล้วนางชวนเด็กๆเล่นพนันจริงๆ อีกทั้งยังมีเดิมพันอีกด้วย ไปหัดเรื่องเหล่านี้มาจากไหนกัน ไป๋หยินที่นั่งลงเรียบร้อยก็เอ่ยขึ้นมา"ฮูหยินน้อยอีกสองเดือนจะเดินทางกลับหมู่บ้านเถาฮวา ใกล้ครบรอบอายุแปดสิบของท่านลุงไป๋ลิ่วแล้วขอรับ""อ้อ..ข้าจะเอ่ยเรื่องนี่กับท่
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง พูดคุยเรื่องหมั้นหมาย1
หลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้มาอยู่ที่ต้าเย่วกว่าแปดปีแล้ว นางเปิดสำนักศึกษาจนตอนนี้ฮ่องเต้ได้เอาการเรียนการสอนของนางไปเป็นต้นแบบในหลายๆเมือง สตรีทั่วแคว้นต่างก็ได้รับการเรียนรู้ สตรีรู้หนังสือนั่นนับว่าดี ขุนนางหัวเก่าไม่กล้าต่อกรกับนางสามีเป็นราชครู บิดาเป็นเทพสงคราม เสด็จอาเป็นผู้ตรวจการและผู้แทยพระองค์ มีเสด็จลุงเป็นฮ่องเต้ใครจะกล้ากับนางกัน ทุกๆวันหยุดทุกคนมารวมตัวกันที่จวนหวง เด็กๆวิ่งเล่นกันเต็มไปหมดหวงจื่อหานกับหลี่เสี่ยวหรู มีบุตรชายสี่คนบุตรสาวหนึ่งคนและนางกำลังตั้งครรภ์ที่สามหยางหมิงเช่อกับจ้าวหลานมีบุตรชายสามคนบุตรสาวสองคนโจวจื่อหมิงกับซุนเฟิงย่ามีบุตรชายสี่คนบุตรสาวสามคนเหลียงหมิงเทาที่ได้รับสืบทอดตำแหน่งอ๋องต่อจากบิดาตอนนี้เขากับหูไห่ถิงมีบุตรชายสามคนบุตรสาวสามคนเฉินอี้กับจางลี่อินมีบุตรชายสามบุตรสาวหนึ่งทางด้านปี้เฉากับยเย่วเซียวฉางมีบุตรสามคน เสียวหงกับถังฟั่นสามคน อี้จูกับจินหยูเฟิงสามคน ชุ่ยชุ่ยกับหวงเทามีบุตรห้าคนอ้ายเฟยหรงทำลูกแข่งกับพี่ชายไม่พัก เขากับเสี่ยวเล่อมีบุตรด้วยกันแล้วสี่คน พี่ชายสี่สิบเก้าแล้วมีบุตรแฝดสองคู่ตอนนี้ไป๋หย่งเหนียนกำลังตั้งครรภ์ท้องที่สามแล
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ให้กำเนิดทายาททั้งสามคน
ทั้งห้าคนสอนอยู่ที่สำนักศึกษาจนบ่าย บรรดาสามีกลับก่อนกำหนดหนึ่งวันพอรู้ว่าเมียมาสอนลูกศิษย์ก็โมโหพวกนาง มาถึงก็อุ้มเมียตัวเองกลับบ้าน เดินตั้งแต่สำนักศึกษาจนถึงจวน พวกนางอายแทบแทรกแผ่นดิน คนเห็นทั่วเมืองหลวงเพียงนี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ใดกัน คนบ้าพวกนี้"พี่จื่อหมิง..ให้ข้าเดินเองเถอะเจ้าค่ะ""เฟิงย่า..เจ้าดื้อนักหายแพ้ท้องเมื่อไหร่จะถูกพี่ลงโทษ"ซุนเฟิงย่าหน้าแดง หูไห่ถิงเองที่เหลียงหมิงเทาอุ้มนางอยู่ก็หน้าแดงเช่นกัน ร้านค้าข้างทางมองพวกเขาแล้วอมยิ้ม"ดื้อนัก บอกว่าให้พักผ่อน หายแพ้ท้องค่อยมาก็ยังได้ บอกแล้วมิใช่หรือว่าหากพี่ไม่อยู่ห้ามออกจากจวน""ซื่อจื่อ ข้าอายคนนะ""อายทำไม ผัวเมียรักกันมีอะไรต้องอาย หื้มม"เหลียงหมิงเทาไม่สนใจ ยังคงอุ้มเมียเดินตัวปลิว หยางหมิงเช่ออุ้มจ้าวหลานเดินเงียบๆไม่เอ่ยสิ่งใด แต่คนในอ้อมกอดรู้แล้วว่าคืนนี้จะโดนอะไรนางจึงเอ่ยเบาๆ"พี่หมิงเช่อ...คืนนี้อย่าหักโหมนะเจ้าคะ เบาๆหน่อยข้าท้องอยู่""รู้ตัวว่าท้องอยู่เหตุใดยังออกไปทำเรื่องให้ตนเองไม่สบายตัวอีกหื้ม พี่จะลงโทษอย่ามาอ้อนวอนเลย"จ้าวหลานกอดคอเขาแนบใบหน้ากับอกเขาก่อนจะเอ่ยอุบอิบ"อยู่เฉยๆก็โดนลงโทษทุกวันอยู่ด
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง จัดการขุนนางหัวเก่า
หลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้แม้ว่านางจะตั้งครรภ์ใกล้คลอดแต่ก็ยังทำงาน วันนี้นางไปยังสำนักศึกษาที่นางกับอีกพี่สาวอีกสี่คนเปิดร่วมกัน มีสตรีมาเรียนเย็บปักถักร้อยมากมาย รวมถึงการทำขนมอีกด้วย ขุนนางบางส่วนไม่พอใจนี่เป็นการทำให้สตรีกระด้างกระเดื่อง หากพวกนางสามารถเอาตัวรอดเองได้บุรุษก็จะไร้ความหมายมีขุนนางหัวเก่าบางคนมาหาเรื่องที่สำนักศึกษา ตอนนี้ไป๋อี้ถงยืนอยู่กลางลาน บิดากำลังเจรจากับพวกเขาอยู่"นี่อาจารย์ไป๋ ท่านกับหวงฮูหยินและบรรดาฮูหยินใต้เท้าทั้งสี่กระทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร""ใช่ๆๆๆ สตรีควรดูแลจวน ตั้งใจรอสามีกลับบ้านมาแล้วปรนนิบัติ แต่นี่อะไรพากันมาสุมหัวช่างน่าเกลียดยิ่งนัก""ข้าว่าพวกเราไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ชี้ถึงผลเสียที่ตามมาเถอะ"ขุนนางเกือบยี่สิบคนโวยวายอยู่ที่ลานด้านหน้าของสำนักศึกษา หลี่เสี่ยวหรูกับพี่สาวทั้งสี่คนยังมาไม่ถึงแต่มีคนไปแจ้งพวกนางแล้ว คนเหล่านี้อาศัยสามีพวกนางไม่อยู่ไปต่างเมืองสามวันมากดดันให้ปิดสำนักศึกษา อีกอย่างหนิงอ๋องบิดาของนางกับไหวอ๋องที่รักหลานสาวดั่งแก้วตาดวงใจก็มีเรื่องต้องไปทำ ตาเฒ่าเหล่านี้จึงเหิมเกริมมากนักเด็กน้อยเดินออกมาด้านหน้าก่อนจะเอ่ยเสียงใส"ใต้เ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง อารักเจ้าไม่ว่าเจ้ามาจากที่ใด
โจวจื่อหมิงเอ่ยถาม หลี่เสี่ยวหรูพยักหน้า เย็นนี้ต้องไปเข้าเฝ้าแต่นางแทบจะลุกเดินไม่ไหวแล้ว หวงจื่อหานบอกว่าพ่อตาของเขาไปบอกกับไทเฮาแล้วว่านางเดินไม่ไหว เช่นนั้นไทเฮาจึงจะมาหาเอง นางจะมาพูดคุยกับท่านย่าของสามีด้วยเฉินอี้ที่เสร็จงานก็มารับจางลี่อินกลับบ้าน จางลี่อินตั้งครรภ์คนที่สองเช่นกัน แต่ครั้งนี้นางไม่แพ้ท้องแต่อย่างใด กลับเป็นเฉินอี้ที่แทบจะคลานกลับบ้านเขากินอะไรก็อาเจียนออกมาจนหมด แต่เพราะห่วงเมียจึงมารับเอง คนที่จวนจะมาก็ไม่ยอม คนจวนหวงไปส่งให้ก็ไม่เอาแต่สภาพที่มารับเมียเหมือนไก่ป่วยใกล้ตาย ดีที่จวนติดกันเมื่อทุกคนกลับไปแล้วหวงจื่อหานก็อุ้มหลี่เสี่ยวหรูไปเรือนโย่วหลัน ไทเฮาประทับอยู่แล้ว เมื่อเจอหน้ากันก็เอ่ยปากพูดคุย หลี่เสี่ยวหรูแอบน้ำตาซึม เหตุใดไทเฮาถึงได้เหมือนคุณย่าของเธอในชาติก่อนมากนักนะทั้งสองเหมือนกับสนิทกันมานาน พูดคุยกันจนมืดค่ำไทเฮาจึงเสด็จกลับวัง กอ่นกลับนางจับมือหลี่เสี่ยวหรูไว้ก่อนจะเอ่ย"ไหนๆหลานก็มาแล้ว ใช้ชีวิตให้ดีมีความสุขนะเด็กดีของย่า""เพคะเสด็จย่า"นางรับปากไปทั้งยังงงๆกับคำว่าไหนๆก็มาแล้วของพระนาง ไทเฮาทรงหมายถึงอะไรไหนๆนางก็กลับเมืองหลวงมาแล้ว หรือไ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ตอไม้ผุๆมีแต่เห็ดราขึ้น
หวงจื่อหานที่พาภรรยากลับมาถึงจวนก็สั่งบ่าวไพร่ให้จัดการทางเดินให้เรียบร้อย ห้ามมีเศษหินหรือตระไคร่ ไท่ฮูหยินที่ตอนนี้หาคนมาบีบนวดให้หลานสะใภ้อยู่ หลี่เสี่ยวหรูลุกไม่ขึ้นแล้ว ดูท่านางคงใกล้คลอดอีกไม่นาน นางมาถึงเมืองหลวงได้ครึ่งเดือนวันๆเอาแต่รับแขก คนมากมายนรักเมื่อก่อนนางไม่ได้รับความสนใจขเพียงนี้ พอนางเป็นท่านหญิงและเป็นภรรยาราชครูที่เขารักใครก็มีแต่คนมาประจบประแจงหวงป๋อเหวินมาหานางหาเหอซิวเหยียนมาด้วยก่อนจะแนะนำว่านางคือคนรักของเขา หลี่เสี่ยวหรูพยักหน้า หวงซานไห่พี่สามีของนางก็มาหาพร้อมกับขอโทษและขอบคุณนางที่สั่งสอนบุตรชายให้เขา วันนี้มีคนมาหานางอีกแล้ว หลี่หรูบอกสามีว่านางไม่ไหวแล้ว ไท่ฮูหยินให้หวงหมัวมัวไปจัดการเรื่องนี้แทน เพราะหวงจื่อหานเถรตรงอาจทำให้คนไม่พอใจได้"ทุกๆท่าน ฮูหยินน้อยรับแขกไม่ไหวจริงๆ นางเท้าบวมมากนักใกล้คลอดแล้ว เดินเหินไม่สะดวก ข้าน้อยจะไปแจ้งนาง ฮูหยินน้อยให้ลงรายชื่อเอาไว้ว่าใครมาบ้างเจ้าค่ะ แม่หนูอี้ถงมาจดรายชื่อคนที่มอบของขวัญให้สักหน่อยทำได้หรือไม่"ไป๋อี้ถงที่ตามมาเมืองหลวงพร้อมไป๋หยินบิดาพยักหน้าก่อนจะไปหยิบกระดาษมาจดรายชื่อคนที่มาเยี่ยม วันนี้บิดาไปสอ
