เข้าสู่ระบบแชร์
เจ้าหวานเสียยิ่งกว่าขนม
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-13 11:46:35บทที่เกี่ยวข้อง
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ปี้เฉาอารักเจ้าไม่ใช่อี้จู
หลี่เสี่ยวหรูสั่งงานเรียบร้อยก็ไปเก็บเงินเอง เดิมทีต้องเป็นปี้เฉากับเสี่ยวหงไปกับคนขับรถม้าและคนคุ้มกันสินค้าของท่านอาถังเหมิน แต่ท่านอาเซียวฉางกับปี้เฉาดันมาเกิดเรื่องเสี่ยก่อน รถม้าไปแล้วแต่ในห้องของเย่เซียวฉางปี้เฉานั่งซ้อนอยู่บนตักคนตัวโต เขากอดเอวบางไว้มั่น ปี้เฉาไม่ยอมมองหน้าเขา นางหันหน้าหนี เย่เซียวฉางจับคางมนให้มาสบตาแต่คนกัวเล็กลับหลุบสายตาลงต่ำ ไหล่บางสั่นไหวนางกำลังกลั้นสะอื้น เย่เซียวฉางกระชับอ้อมแขนก่อนจะเอ่"โกรธอาหรือที่รังแกเจ้าเมื่อคืนนี้ เด็กดีของอา"".......""หืมเมียเป็นใบ้เสียแล้ว มาอาช่วยง้างปากดีกว่า"เย่เซียวฉางประคองท้ายทอยก่อนจะก้มลงไปหาริมฝีปากบางปี้เฉากัดปากแน่น น้ำตาไหลออกมา คนตัวโตเห็นนางร้องไห้จริงจัง ปกตินางสดใสร่าเริงเห็นแบบนี้ใจอ่อนยวบทันทีจึงไม่แกล้งนางอีก เขาจับนางวางบนเตียงนั่งจ้องหน้า นิ้วยาวกรีดน้ำตาก่อนจะจูบซับจนทั่วพวงแก้ม แล้วถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"ร้องไห้ทำไมเด็กดี ปี้เฉาจ๋าอยากให้อาไถ่โทษอย่างไรบอกอามาเถอะ อายอมเจ้าทุกอย่างแล้วอย่าร้องนะ""ฮึกๆๆ ท่านใจร้ายนัก ท่านรักพี่อี้จูแท้ๆแต่กลับทรยศนาง แล้วมาห่มเหงข้าท่านอาเย่ท่านใจร้ายเกินไปแล้วฮือ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ข้าสัญญาจะรักเพียงนางเท่านั้น
เย่วเซียวฉางที่ยังเดินไม่พ้นประตูได้ยินนางเอ่ยถึงบิดา เฟิ่งเหมี่ยนหรือเหมือนเคยได้ยินนะ"เฟิ่งเหมี่ยนหรือ อย่าบอกนะว่าเจ้าแซ่เฟิ่ง เจ้าของหอกระบี่เมฆาที่ถูกราชสำนักกวาดล้างเมื่อสิบปีก่อนเพราะเข้าใจผิด อาชิวอยู่หรือไม่มานี่หน่อย"เย่เซียวฉางเรียกหาคนของตนทันทีไม่นานทหารคู่กายของเขาก็ปรากฎกายข้างๆ"อาชิว เจ้าเคยเห็นสร้อยข้อมือที่หูปี้เฉาสวม ไปหาคนวาดออกมาไปตามหาที่มาด้วย ดูด้วยว่าสกุลเฟิ่งเจ้าของหอกระบี่เมฆายังมีคนเหลือรอดไหมแล้วกระจัดกระจายอยู่ที่ใดบ้าง""ขอรับท่านแม่ทัพ"เย่เซียวฉางยืนถอนหายใจก่อนจะหลับตากลืนความรู้สึก การกวาดล้างครั้งนั้นเขาไม่ได้เข้าร่วม มีแต่คนของสกุลหวัง สกุลวัง สกุลว่านคนของฝ่ายหวังกุ้ยเฟยเท่านั้น ขอเถอะนะปี้เฉาเจ้าอย่าเป็นบุตรสาวของเฟิ่งหวงสหายข้าเลย เหตการณ์ครั้งนั้นโหดร้ายเกินกว่าทุกคนจะรับไหวเย่เซียวฉางเดินไปถึงเรือนหลัก มาถึงด้านที่หูไห่ถิงนอนอยู่เดือนก็เอ่ยเรียกคนด้านใน"อาซ้อหู ข้าเย่เซียวฉางมีเรื่องอยากมาแจ้งแก่ท่าน ข้ากับปี้เฉาเราสองคนเป็นสามีภรรยากันแล้ว หวังว่าท่านจะไม่ตำหนิปี้เฉา หากท่านอยากกล่าวโทษข้ายินดีรับไว้ผู้เดียว"หูไห่ถิงกำลังให้นมบุตรชายได้
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ลูกกวางน้อยของอาข้าหาเจ้าเจอแล้ว
จวนหวงที่เมืองหลวงเรือนโย่วหลัน หวงจื่อหานที่ตอนนี้กำลังจะเดินทางตามหาเมียอีกครั้ง วันนี้บรรดาไท่ฮูหยินของแต่ละจวนมานั่นปรับทุกข์กัน พวกนางไม่มองหน้าบรรดาหลานชายอย่างพวกเขาสักคน"เฮ้ หวงไท่ๆข้าล่ะท้อใจริงๆ สตรีดีๆเช่นลี่อินไม่รู้จักรักษา วันๆเอาแตี่ชื่นชมนางโลมคนนั้น ปากบอกมีบุญคุณช่วยชีวิต ไม่รู้ว่าโง่หรือตาบอดกันแน่ สตรีเช่นนั้นจะทำอะไรได้ นอกจากใช้มารยบาหลอกล่อบุรุษ""ข้าล่ะก็อยากจะโบยหมิงเช่อสักวันละหลายสิบที ไม่รู้ป่านนี้อาหลานคลอดลูกหรือยังผู้หญิงผู้ชาย สุขภาพเป็นเช่นใดบ้าง ท่านล่ะโจวไท่ๆ ยังดีที่หูซุนเฟิงย่าไม่ได้ตั้งครรภ์นางคงยังไม่ลำบากเท่าใดนัก""เฮ้อ...ข้าฝันว่าพระโพธิสัตว์นำแหวนหยกมาให้ข้าสองวง ไม่รู้ว่าหลังจากหนีไปแล้วมีสายเลือดเจ้าหลานบ้าจื่อหมิงติดไปหรือไม่"ทั้งห้าคนฟังท่านย่าของตัวเองบ่นพวกเขา เหลียงหมิงเทาที่ถูกมารดาทำโทษหนักกว่าเพื่อน ท่านย่าของเขาจึงไม่ซ้ำเติมต่อ แต่ก็ยังคงไม่พูดกับพวกเขาอยู่ดี"พี่จื่อหาน ได้ข่าวว่าเดือนก่อนวันเกิดท่านย่าของท่าน บิดาท่านได้ให้ของขวัญเป็นภาพวาดงามนักพวกข้าอยากชมได้หรือไม่ขอรับ"โจวจื่อหมิงเอ่ยเพราะไม่อยากอยู่ฟังท่านย่าของพวกเขาบ่น
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง อาสะใภ้เคยบอกว่าเมียไม่ได้มีไว้ขี่อย่างเดียว
ปลายยามเฉินทั้งห้าบุรุษมารวมตัวกันที่สกุลหวงเพื่อจะเดินทางไปเหอเป่ย ตอนนี้หวงจื่อหานกำลังคุยกับหวงจางเหว่ยบิดาของเขาอยู่ด้านใน เขาต้องการรู้ที่อยู่แน่นอนของโรงประมูลที่บิดาไปประมูลภาพวาดนั้นมา"ท่านพ่อขอรับ.. มิทราบว่าท่านพ่อประมูลภาพวาดนั้นมาจากอำเภอหรือตำบลใดในเมืองเหอเป่ยหรือขอรับ"" อืม... โรงประมูลตำบลสุ่ยชิงอำเภอเถาน่ะ ว่าแต่หานเอ๋อร์ลูกบอกว่านี่เป็นภาพวาดฝีมือลูกสะใภ้ของพ่อ หลี่เสี่ยวหรูภรรยาของเจ้าจริงๆน่ะหรือ เช่นนี้นับว่านางมีความสามารถมากนัก เอ่อ มีอีกเรื่องที่พ่อต้องบอกเจ้า"" มีเรื่องอันใดหรือขอรับท่านพ่อ"" หานเอ๋อร์โรงประมูลแห่งนั้นเป็นของไหวอ๋องพ่อเองก็เพิ่งรู้หลังกลับมาถึงเมืองหลวง"หวงจื่อหานขบกรามแน่น เขาคิดว่าไหวอ๋องต้องรู้เห็นเรื่องนี้แน่ๆ แอบซ่อนเมียข้าหรือตาแก่ใจแคบเท่ารูเข็ม หึหลานสาวท่านก็ใช่ แต่นางแต่งให้ข้าแล้วใครมีสิทธิ์ในตัวนางมากกว่ากัน อ้ายเฟยหรงไอ้คนจิตใจสตรีกล้าซ่อนเมียข้าอย่าให้ถึงทีข้านะ จากนั้นก็บอกลาบิดาทั้งห้าเตรียมไปรถม้าสองคัน รอเจอพวกนางก่อนค่อยเตรียมรถม้าคันใหญ่ไปรับอีกที บรรดาเหล่าไท่ๆที่รู้ว่าหลานชายจะไปตามหลานสะใภ้ก็รีบมาหา เพื่อสั่งนี่นั่
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ออกเดินทางไปหาเมีย
บรรดาบุรุษแห่งเมืองหลวงและบรรดาไท่ฮูหยินของแต่ละจวนถึงกับอาปากค้ากับวาจาของบุตรชายรองเจ้ากรมหวงซานไห่ เด็กคนนี้วาจาเชือดเฉือนมากนัก ตั้งแต่เข้าเรียนสำนักศึกษาหลวงก็เฉลียวฉลาดจนกระทั่งได้ร่วมเรียนกับเหล่าองค์ชาย แต่เหลียนไฉ่หงกลับคร่ำครวญไม่หยุดจะขอตามไปด้วยให้ได้ กล่าวหาหวงป๋อเหวินทันที ปิดหน้าร้องไห้ราวกับว่าโลกนี้จะพังทลาย"ฮือๆๆคุณชายน้อยเหตุใดท่านกล่าววาจาเช่นนี้เจ้าคะ แม้ว่าข้าจะเป็นนางโลมแต่ก็มิขายเรือนร่างแต่อย่างใด เหตุใดท่านถึงกล่าวหาเหมือนข้าต่ำต้อยนัก คุณชายเฉินไฉ่หงแค่อยากไปอธิบายแก่พี่สาวเท่านั้นเองฮือๆ คุณชายเฉินไฉ่หงมิมีความคิดเช่นนั้นสักนิดนะเจ้าคะ ฮือๆๆๆ"ไฉ่หงทำท่าทางอ่อนแอจนหวงจื่อหานเริ่มรำคาญจึงเอ่ยกับเฉินอี้"จัดการเด็ดขาดเถอะอาอี้ ไม่ต้องยืดเยื้อต่อไปแล้ว"เฉินอี้พยักหน้ารับก่อนจะจับมือคู่บางออกจากตัวและผลักนางออก"เหลียนไฉ่หง เจ้าไม่จำเป็นต้องอธิบายสิ่งใดที่ผ่านมาข้าไม่เคยเห็นเจ้าเป็นคนรักอีกอย่าง คนที่ช่วยชีวิตข้าไม่ใช่เจ้า แต่ข้าแค่ไม่อยากพูดออกไปให้เจ้าเสียหน้าเท่านั้น อย่าคิดว่าที่ข้าดีกับเจ้านั้นเพราะข้ารักใคร่ชอบพอเจ้าข้าแค่ไม่ชอบพูดมากเจ้าอยากได้ผลงานคนอ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง เสี่ยวเล่อคลอดบุตรชาย
ส่วนทางด้านหวงป๋อเหวินคารวะบรรดาไม่ฮูหยินของแต่ละเรือน แล้วเดินไปขึ้นรถม้าเพื่อไปสำนักศึกษา หวงป๋อเหวินกำลังจะจากไปหวงจื่อหานเรียกหลานชายไว้ก่อนจะเอ่ยถาม"ป่อเหวินเจ้าได้ติดต่อกับอาสะใภ้เจ้าบ้างหรือไม่บอกข้ามาหน่อย""ท่านอาเอ่ยล้อเล่นแล้วขอรับ อาสะใภ้หนีไปคนที่นางไม่อยากติดต่อมากที่สุดจะเป็นใครก็ได้ยกเว้นคนสกุลหวง ท่านอาคงลืมกระมังขอรับ""อ้อๆๆ"หวงจื่อหานอมยิ้ม ป๋อเหวินนะป๋อเหวิน เจ้าคงไม่รู้ว่านกเหยี่ยวที่เจ้าเลี้ยงไว้มันไปไมถึงเหอเป่ย ทีนี้ใครจะส่งข่าวให้อาสะใภ้เจ้ารู้ตัวว่าข้ากำลังจะไปหานางเล่าไอ้หลานตัวดี เมื่อพูดคุยกันเรียบร้อยทั้งหกคนก็ออกเดินทาง หวงเทาที่ตอนนี้หัวใจไปอยู่ที่เหอเป่ยนานแล้วตั้งแต่เมื่อคืนเขาคิดถึงชุ่ยชุ่ยยิ่งนักเขาสะลึมสะลือคืนนั้นเหมือนได้ยินนางบอกว่า ข้าจะเลี้ยงลูกของเราให้ดี แปลว่าเขาเองก็มีเจ้าตัวน้อยหรือ หากมิใช่วันนั้นเขาต้องรีบไปเปิดโต๊ะลงทะเบียนผู้เข้าสอบเมียคงไม่หาย ช่างเถอะมีลูกหรือไม่มีลูกเขาก็รักนางเหมือนเดิมมากยิ่งกว่าเดิมเสียอีกด้วยกลับมาค่อยทำลูกกับนางสักสิบคน"พี่จื่อหยาง พวกเราจะเริ่มที่ไหนดีขอรับ"โจวจื่อหมิงถามหวงจื่อหานที่นั่งอ่านตำรา รถม้าว
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง พี่เสี่ยวหรู นางเกลียดคนโกหก
ทันทีที่ทำความสะอาดเสร็จอ้ายเฟยหรงไม่รอช้าเข้าไปหาเมียทันทีใครๆห้ามเขาก็ไม่ฟัง เสี่ยวเล่อนอนหมดแรงอยู่บนคั่ง เด็กน้อยถูกห่อผ้าวางข้างๆ อ้ายเฟยหรงจูบหน้าผากนางเขาถอดแหวนที่นิ้วก้อยใส่นิ้วนางของเสี่ยวเล่อก่อนจะเอ่ยกับนางเบาๆ"เด็กดีแหวนนี้เป็นแหวนประจำตำแหน่งเจ้านะ ต่อไปเจ้าคือชายาของข้า บุตรชายของเราจะเป็นซื่อจื่อจวนไหวอ๋องคนต่อไป ขอโทษที่ปิดบังเจ้า เรื่องของความปลอดภัยพวกเจ้าสำคัญกับอามากนักเล่อเล่อ""ซื่อจื่อ ไหวอ๋องหรือว่าท่านอา""อืม อาคืออ้ายเฟยหรงหรือก็คือไหวอ๋อง เสี่ยวหรูพี่สาวเจ้าคือบุตรสาวเสด็จพี่อ้ายฉีและเป็นหลานสาวของอา""อ้ายฉี ทะ ทะ เทพสงครามหรือเจ้าคะ ท่านอาพี่เสี่ยวหรูเกลียดคนโกหกท่านต้องเอ่ยกับนางนะเจ้าคะ หากให้นางรู้เองไม่ว่าเหตุผลมากมายเพียงใดก็คือการโกหกอยู่ดี""อารู้ นางมีนิสัยเสด็จพี่เกือบสิบส่วน ได้มารดามาเพียงใบหน้างดงามเท่านั้น ไม่รู้ไอ้คนหลงตัวเองหวงจื่อหานออกจากเมืองหลวงหรือยัง""พวกเขาจะมาหรือเจ้าคะ""จะลงแดงตายทั้งก๊วนแล้วที่เมียหาย อาไม่ให้เจอหลานอาง่ายๆหรอกหึ""ทุกคนมีวาสนาของตนเองเราอย่าไปขัดขวางพวกเขาเลยนะเจ้าคะ หากไร้วาสนาต่อให้พบพานก้ใช่จะได้ลงเอย แต่ห
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง แพ้ท้องแทนเมียจนความแตก
ยามเหมาหลี่เสี่ยวหรูตื่นมาแต่เช้าเพื่อเข้าครัว ทำอาหารแม่ลูกอ่อนกับอาหารอ่อนของจ้าวเหิง จางหมิงเจ๋อ หูโม่หลาน หูซินเหยา ซุนหนิงจิน ซุนหนิงเฉิง ซุนหนิงฮวา ยังมีคู่แฝดของชุ่ยอีก หวงเสี่ยวเป่ากับหวงเสี่ยวเป้ยท่านอาหวงเทาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับต่าเฒ่าใจแคบหวงจื่อหาน แต่นิสัยต่างกันราวฟ้ากับเหวเสียจริงๆ คนสกุลหวงก็นิสัยดี หรือว่าหวงฮูหยินหยิบลูกชายผิดคนมากันแน่นะหลี่เสี่ยวหรูทำอาหารอ่อนของหลานๆทั้งเก้าคนเสร็จ ก็เตรียมน้ำอุ่นเช็ดตัว ตอนนี้ได้แต่จ้างคนงานในหมู่บ้านแบบเช้าไปเย็นกลับห้าคน เรื่องในแปลงดินเรื่องโรงงานแปรรูปนางใช้คนของถังเหมินพวกเขาไม่รับค่าตอบแทนแต่นางก็จ่ายทุกคน ค่าแรงวันละห้าร้อยอีแปะมากกว่าเป็นองครักษ์เงาเสียอีก เดือนหนึ่งตกสี่สิบห้าตำลึง อยากลาออกจากงานองครักษ์แล้วมาสมัครเป็นคนงานท่านหญิงอย่างเดียวจริงๆปลายยามเฉินทุกคนเตรียมพร้อมมานั่งกินข้าวที่นอกเรือน วันนี้นางทำต้มเลือดหมูให้ทุกคนกิน มีข้าวสวย นางผัดไก่หน่อไม้ดองใส่พริกให้บรรดาพี่เลี้ยงกับคนงาน แต่แม่ลูกอ่อนกับแม่นมจะเป็นน้ำแกงไก่ตุ๋น ผัดเห็ดกับเครื่องในไก่ มีแผ่นแป้งเซาปิ่งกับหมั่นโถว ขาหมูตุ๋น หลี่เสี่ยวหรูจะทำมื้อเช้า
บทล่าสุด
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ข้าอยากเปิดโรงเรียนสตรี
ตอนนี้ในห้องหอเขาหวานชื่นกันอยู่แต่จะมีอยูสามคนที่หวานอมขมกลืนเป็นอย่างมาก เมียไม่ให้พวกเขาเข้าห้อง สามเดือนที่มาอยู่ที่นี่มีสิทธิ์แค่ช่วยพวกนางเลี้ยงลูกเท่านั้น เหลียงหมิงเทาที่ตอนนี้นั่งรอหูไห่ถิงอยู่หน้าเรือน อากาศเริ่มเย็นลงมากแล้ว ฟ้าเริ่มคำรามเหมือนจะเริ่มเข้าหน้าฝนมาสักสามสี่วันแล้ว เหลียงหมิงเทาไม่ไปไหน เมื่อกลางวันนางไล่เขาไปแต่งงานกับจางซยาจื่อ เขาบอกแล้วว่าไม่ได้รักนางแต่หูไห่ถิงก็ไม่เชื่อ เขาอ่อนใจจริงๆ เวลาใจแข็งน่ากลัวเหลือเกินหูไห่ถิงที่เลี้ยงลุกเองแล้ว พี่เลี้ยงมาแค่ตอนกลางวันเพราะนางต้องเปิดร้านขายขนม ฝนเริ่มลงเม็ดเปาะแปะๆ หูไห่ถิงเดินออกมาปิดหน้าต่างอีกบานก็เห็นเหลียงหมิงเทานั่งอยู่ลานบ้าน เมื่อตอนบ่ายเขามาวุ่นวายนางเลยไล่เขากลับไปเมืองหลวง แต่เขาไม่ไปบอกจะเฝ้านางคุกเขาจนนางใจนอ่อน เหลียงหมิงเทาคุกเข่าจริงๆ เขาคุกเข่าอยู่หน้าเรือน ฝนลงเม็ดหนาแล้วแต่เขาก้ไม่ไปไหน หูไห่ถิงไม่สนใจพวกเขาแสดงเก่งนางไม่ต้องตกหลุมพรางอีกเหลียงหมิงเทาเริ่มปากสั่นแล้ว ฝนตกแรงเกินไปเขาเริ่มหนาวสั่นจนทรงตัวไม่ไหว ร่างกายเปียกโชกไปหมด หูไห่ถิงที่นอนหลับอยู่ก็ไม่ได้สนใจ คนเช่นเขาคงไม่อดทนเท่าไห
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง แต่งานอีกครั้ง2
อ้ายฉียังคกกระดกปลายลิ้นในร่องคับแคบไม่หยุด ไป๋หย่งเหนียนกระตุกอีกรอบเขาจึงถอนลิ้นร้ายกาจออกมา อ้ายฉียกขาเรียวข้างหนึ่งพาดบ่าก่อนจะเอ่ยกับไป๋หย่งเหนียนเสียงกระเส่า"เด็กดีของอาเจ้าพร้อมไหม""อื้อ ข้าพร้อมแล้วท่านทำเถอะเจ้าค่ะ"อ้ายฉีกดหัวมนของด้ามทวนใหญ่ทีละนิดๆ ไป๋หย่งเหนียนดันกหน้าท้องเขาออกนางรู้สึกจุก นางเจ็บมากนัก ครั้งแรกเจ็บเพียงนี้เชียวหรือ"อื้อ เจ็บท่านอาหยุดก่อนได้ไหมเจ้าคะ""อย่าเกร็งเมียจ๋า ผ่อนคลายนะอารักเจ้าเด็กดี"อ้ายฉีก้มลงไปดูดยอดออกของนาง ไป๋หย่งเหนียนเสียวซ่านแอ่นเด้งสะโพกขึ้นหาเขาเองจนด้ามทวนของเขาเข้ามาในกายนางจนหมดพร้อมกับหางตาที่มีน้ำตาไหลออกมา นางเจ็บแต่เพราะอารมณ์หวามที่เขาปลุกทำให้นางเรียกร้องต้องการเขาจนเป็นฝ่ายเสือกสะโพกเข้าหาเองอ้ายฉีกัดฟันกับความคับแน่นที่นางมอบให้"อ่าห์ แน่นจัง ตอดอีกด้วยคนดีของอา""อื้อ ใหญ่คับไปหมดเลย ท่านอาฉีท่านขยับเถอะเจ้าค่ะเมียเสียวเหลือเกิน อ่าห์ อ๊า อ๊า อ๊า เร่งอีกเจ้าค่ะ อูยเสียวๆๆๆ ท่านอาเจ้าขา"อ้ายฉีโหมสะโพกกระแทกร่องงามไม่หยุด ไป๋หย่งเหนียนกอดแผ่นหลังเขาแน่น นางเด้งสะโพกขึ้นสู้คนด้านบน อ้ายฉีพอใจมากนางเร่าร้อนดีเหลือเกิ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง แต่งงานอีกครั้ง1
ยังมีเวลาหลี่เสี่ยวหรูเดินไปหาไป๋หย่งเหนียนที่ห้องหอเพื่อพูดคุยไป๋หย่งเหนียนที่นั่งคลุมผ้าอยู่ก็เห็นรองเท้าปักสีชมพูมายืนหยุดอยู่ตรงหน้า นี่เป็นรองเท้าสตรีนางจึงเลิกผ้าขึ้นก็เห็นว่าสตรีตรงหน้าแก่กว่านางประมาณสองปี สตรีคนนี้คือบุตรสาวท่านอาฉี หลี่ไห่ถังคนนั้นหลี่เสี่ยวหรูนั่งลงที่เก้าอีกมองหน้ามารดาเลี้ยงตรงหน้า เรื่องที่นางมาเกิดใหม่ในร่างนี้ไม่ใช่เรื่องเหลือเชื่อ เรื่องที่นางกับหวงจื่อหานได้ไปรักกันอีกชาติก็ไม่ใช่เรื่องเหนือความคาดหมายเช่นนั้นสตรีที่อยู่ตรงหน้านางอายุสิบห้า มารดาของร่างนี้จากไปสิบห้าปีเกือบสิบหกปีแล้ว ไม่ว่านางจะเกิดใหม่หรือไม่ แต่ใบหน้าถอดหลี่เสี่ยวม่านออกมาราวกับฝาแฝด หลี่เสี่ยวหรูเอ่ยขึ้นมาก่อน"ไป๋หย่งเหนียน บิดาข้าชอบพอท่านแต่มีบางอย่างอยากทำความเข้าใจ""พี่ไห่ถังเชิญกล่าวมาเถอะเจ้าค่ะ""ไม่ขอปิดบัง เจ้ามีใบหน้าคล้ายมารดาข้านัก มิใช่แค่คล้ายเจ้าแทบจะใช่นางเสียเลยทีเดียว ท่านพ่อบอกว่ารักเจ้าแต่ไม่อยากทำลายเจ้า นั่นแปลว่าบิดาข้ารักเจ้าจริงๆ มิได้ต้องการเจ้ามาแทนที่ท่านแม่เพียงเพราะใบหน้าเดียวกัน""ท่านอาเคยบอกว่าข้าเหมือนคนรักของเขาที่จากไป แต่เขาไม่ได้ชอบข้าเพ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ถอนพิษให้บิดา
ยามซื่อหลี่เสี่ยวหรูปรุงยาเรียบร้อยแล้ว นางให้องครักษ์ต้มน้ำหลายๆถังเพื่อแช่ตัวให้อ้ายฉีก่อนที่จะกลืนยา ร่างเดิมมีทักษะในการฝังเข็มที่แม่นมากนัก หลี่เสี่ยวหรูจะอาศัยการฝังเข็มควบคู่ไปด้วย หากพิษไม่ร้ายแรงยาถอนพิษไม่ทำให้อาการรุนแรงมากนัก แต่เสด็จพ่อของนางบอกว่าพิษนี้ผ่านมาสิบกว่าปีไม่สามารถถอนออกได้ก็แปลว่าพิษนี้ร้ายแรงไม่ใช่น้อยอ้ายฉีหลับตาลงเขานั่งแช่อยู่ในน้ำยามากว่าหนึ่งชั่วยามแล้ว เปลี่ยนน้ำไปห้ารอบจนน้ำที่เดิมเป็นสีน้ำคลำเริ่มใสขึ้นบ้าง บุตรสาวเดินมาหาหลังจากที่เขาแต่งตัวเสร็จ"เสด็จพ่อ ยานี่ร้ายแรง หม่อมฉันอยากถามอีกเรื่องทรงมีสตรีใดที่ชื่นชอบไหมเพคะ แล้วนางเองก็ชอบพอพระองค์""หืม...พ่อหรือนอกจากมารดาเจ้าพ่อก็ไม่มีใครอีกเลย""แล้วตอนนี้มีไหมเพคะ อย่าทรงปิดบังมันสำคัญมาก""เอ่อ..ไป๋หย่งเหนียนหลานสาวไป๋ลิ่วน่ะแต่ว่าพ่อแค่ชอบนะไห่ถัง ไม่ได้คิดเกินเลยนางเพิ่งจะสิบหก""นางชอบเสด็จพ่อหรือไม่""อืม""เสด็จพ่อตอบตามความจริงเพคะ""ไม่แน่ใจแต่เราเคย""เคยถึงเนื้อถึงตัวใช่หรือเปล่าเพคะ""อืม""เช่นนั้นก็ดี เสวยโอสถเถอะเพคะ"อ้ายฉีกลืนยาลงไปจากนั้นก็นั่งบนเตียงสักพักเขามีอาการเจ็บปวดรุนแร
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง พบหน้าหลานชาย2
แขนเรียวโอบรอบคอเขา หวงจื่อหานซุกจมูกโด่งกับซอกคอระหงที่ตอนนี้เสื้อคลุมหลุดไปแล้วเหลือแต่ชุดเดรสสายเดี่ยวตัวใน เนินออกอวอิ่มที่ขาวผ่อง ชายกระโปรงรั้งขึ้นมาจนเห็นขาอ่อนที่น่าลูบไล้ เฮ้อ..มันยั่วยวนให้ความเป็นชายของเขาตั้งชัน หลี่เสี่ยวหรูรู้สึกถึงสิ่งที่ทิ่มบั้นท้ายเธออยู่ แต่ต้องเก็บอาการไท่ให้เขารู้ว่าเธอกำลังตื่น หวงจื่อหานซุกซอกคอเธออยู่นานเพื่อดับอารมณ์ปราถนาก่อนจะรับปาก"ได้..พรุ่งนี้อาจะพาไป แล้วจะพาไปกินหม้อไฟหม่าล่าด้วยดีไหม""แต่คุณอาทานเผ็ดแล้วปวดท้องนี่คะ""ไม่เป็นไรอาไปเป็นเพื่อน เสี่ยวหรูเติมน้ำมันล่วงหน้าหน่อยได้ไหม พรุ่งนี้ล้อจะได้พร้อมวิ่ง""อืม."หลี่เสี่ยวหรูโน้มคอเขาลงมาหาก่อนจะเป็นฝ่ายจูบเขาเอง หวงจื่อหานขยำก้อนกลมกลึงสะกิดสายเดี่ยวให้หลุดออกไปก่อนจะละจากริมฝีปากอวบอิ่มมาดูดดื่มสองเต้าแทน หลี่เสี่ยวหรูที่นั่งมองอยู่เบาะหลังอยู่ๆก็หายมานั่งบนเตียงตัวเอง เป่าเป่ามองหน้านางแล้วเล่าทุกอย่าง"ตอนนี้ผมเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย เมื่อสองปีก่อนตรวจเจอระยะที่สอง ส่วนอาหานเป็นรุ่นน้องแต่เขายังไม่แต่งงานผมเลยขอร้องให้เขาแต่งงานกับเสี่ยวหรูเพื่อดูแลเธอ หากวันไหนผมไม่อยู่จะได้หมดห่ว
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง พบหน้าหลานชาย 1
สิบคืนก่อนหน้าหลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้อาบน้ำเรียบร้อยแล้วก็แต่งตัว นางไม่วาดภาพมาเดือนหนึ่งแล้วเพราะมีเรื่องวุ่นวายนับแต่ทั้งห้าคนเดินทางมาถึงที่นี่ก็เป็นเงาตามตัวพวกนาง หลี่เสี่ยวหรูกำลังจะเข้านอนก็เห็นคนตัวสูงที่น่ารำคาญนอนตะแคงข้างมือเท้าศรีษะมองนางอยู่บนเตียง หลี่เสี่ยวหรูถอนหายใจ"ตาเฒ่า..บ้านท่านไม่มีหรือไง แล้วเป็นโจรหรือถึงย่องเข้าห้องคนอื่น""เมียจ๋า..โจรที่ไหนจะรูปงามเยี่ยงนี้ อืม ใช่สิอาเป็นโจรแต่ว่าอาเป็น""ว้าย" หวงจื่อหานลุกขึ้นก่อนจะโบกมือ หลี่เสี่ยวหรูถูกเขาใช้กำลังภายในหอบมานั่งตัก นางอุทานออกมาเพราะตกใจ หวงจื่อหานพลิกนางไว้ใต้ร่าง ขบติ่งหูนางเบาๆแล้วพูดข้างหู"อาเป็นโจรคนดีเจ้ากล่าวถูกแล้ว แต่อาเป็นโจรเด็ดบุปผา อีกทั้งบุปผาดอกนี้งามนักกลิ่นก็หอมอีกด้วย อืม ฟอด..ชื่นใจอาจริงๆ"หวงจื่อหานหอมแก้มอิ่มที่ตอนนี้แดงระเรื่อใบหน้างามมีเลือดฝาดเพราะกำลังเขินอาย คนบ้านี่ปากหวานใช่เล่นเลย ยังใช่บุรุษปากร้ายที่เคยเจอหรือไม่นะ หลี่เสี่ยวหรูดันหน้าอกเขาเอาไว้ทันทีที่เขาโน้มศีรษะลงมาหาริมฝีปากอวบอิ่ม คนตัวโตส่งสายตาออดอ้อนมาให้"น่านะ นิดเดียวเองดึกแล้วจะได้รีบนอน ไหนว่าพรุ่งนี้เช้าร
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ง้อสามี2.
“อาหรูอารักเจ้านัก แล้วเจ้าเล่ารักอาไหม”“รักเจ้าค่ะ รักข้ารักท่าน”นางรู้สึกถึงตัวตนของเขาที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นในร่องรักของนาง เขาพร้อมอีกแล้ว หวงจื่อหานเอ่ยกระเส่า“เด็กดี อารักเจ้าไปแล้ว ถึงคราวเจ้ารักอาบ้างแล้วคนงาม”“เจ้าคะ ว้าย”หวงจื่อหานพลิกตัวลงข้างล่าง ให้นางอยู่ด้านบนรั้งนางลงมาบดจูบ หลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้นางแทบไม่ไหวแล้ว นางเสร็จสมทันทีที่เขาพลิกตัวนางให้นั่งทับแก่นเนื้อแข็งขึงนั้น นางหลั่งน้ำหวานออกมาชโลมตัวตนของเขาจนชุ่ม หวงจื่อหานถอนริมฝีปากออกบอกให้นางเอ่ยปากบอกรักเขา“บอกรักอาสิอาหรู บอกรักอาเหมือนที่อาบอกรักเจ้าเด็กดี”หลี่เสี่ยวหรูประสานมือกับเขาแล้วเริ่มขยับสะโพกขึ้นลง หวงจื่อหานกัดฟัน อืมนางช่างคับแน่นจริงๆ ยามที่นางโหมสะโพกลงมาหามันช่างเสียวนัก หลี่เสี่ยวหรูเงยหน้าขึ้นนางไม่ไหวต้องอ้าปากระบายความเสียว“อื้อ เสียวๆ มันลึกๆ มากเลยท่านอาเจ้าขา อ๊า อ๊า ซี๊ด ท่านอาจื่อหาน อ๊ายย อร๊างงข้ารักท่านอาหรูรักท่าน อื้อ”ร่างงามกระตุกเกร็ง หวงจื่อหานลุกขึ้นนั่งรั้งท้ายทอยนางมาจูบนางเพื่อระงับความเสียวที่เกิดขึ้น เขาเกร็งตัวเด้งสะโพกใส่นางกดบั้นท้ายกลมกลึงให้แนบกันโคนแก่นกายของต
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ง้อสามี
หวงจื่อหานกล่าวจบก็ล้มตัวลงนอนหันหลังให้หลี่เสี่ยวหรูทันที หลี่เสี่ยวหรูยอมไม่ได้ที่เขามาว่านางเช่นนี้ นางขึ้นไปนั่งบนเตียงพยายามจับเขาพลิกให้หงายมาคุยกันแต่คนตัวโตงอนไม่หายจนหลี่เสี่ยวหรูอ่อนใจ“หึงกระทั่งหลานชายตนเองท่านนี่นะ ใครเขาจะคิดอกุศลแบบนั้นกันลุกมาคุยกันก่อน”“.....”“ท่านอาจื่อหาน ลุกมาก่อนนะป๋อเหวินรูปงามก็จริง แต่เขาเด็กเกินไปจะหล่อเหลาเทียบท่านได้อย่างไร ท่านอาของอาหรูรูปงามที่สุดในต้าเย่วมิใช่หรือ ข้าจะทิ้งบุรุษที่หล่อเหล่าที่สุดในแผ่นดินได้อย่างไรเล่า”หลี่เสี่ยวหรูง้อคนตัวสูงที่นอนหันหลังให้ เขาไม่ขยับนางเลยโน้มตัวลงไปงับติ่งหูเขาเล่น หวงจื่อหานซ่านสยิวแต่ยังอดกลั้นไว้อยู่หลี่เสี่ยวหรูกระซิบเบาๆ ข้างหูเขา“ท่านอา หายงอนนะเจ้าคะ คนดีของอาหรู”เพียงแค่คำว่าคนดีของอาหรูเท่านั้น คนที่นอนตะแคงอยู่หวานในอกและก็หันกลับมาทันที หวงจื่อหานกอดนางเอาไว้พลิกลงใต้ร่าง จูบนางดูดดื่มหลี่เสี่ยวหรูยกแขนโอบรอบคอเขาเอาไว้ ยอมให้เขาจูบนางจนเขาพอใจ หวงจื่อหานละจากริมฝีปากอวบอิ่มสบดวงตากลมโตก่อนจะกระซิบออดอ้อน“เด็กดี อาอยากรักเจ้าได้หรือไม่ ที่ผ่านมาช่างทรมานมากนัก”“ก็มัวแต่สวดมนต์ท่องค
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง งอนแต่เมียไม่รู้2
เย่วเซียวฉางที่ตอนนี้รีบวิ่งมาหาหลี่เสี่ยวหรูก่อนจะละล่ำละลัก“ฮูหยินน้อยๆ ปี้เฉานางๆ กำลังจะคลอด ท่านช่วยตามหมอตำแยให้ข้าได้ไหมขอรับ”“อ้อได้สิ...พี่หว่านหว่านรบกวนไปตามป้าสี่กับป้าหกเป็นเพื่อนข้าหน่อย”หลี่เสี่ยวหรูเรียกหาไป๋หว่านหว่าน ทั้งสองคนรีบรุดไปยังในหมู่บ้านทันที หวงจื่อหานยิ่งงอนหนักไปอีก เขายืนอยู่ตรงนี้แต่เมียไม่ให้ความสำคัญกลับเรียกหาแต่คนอื่นหวงป๋อเหวินรีบเดินมาหาท่านอาของเขากับหวงเทาก่อนจะทักทาย“ป๋อเหวินคารวะอารอง คารวะอาสามขอรับท่านอาทั้งสองสบายดีหรือไม่ขอรับ”หวงเทาพยักหน้าให้ หวงป๋อเหวินขออุ้มบุตรชายของเขาหวงเทาก็ส่งให้ หวงจื่อหานหน้างอก่อนจะเอ่ยประชดประชัน“ใครจะสุขสบายเท่าเจ้าเล่า หึ แอบตีท้ายครัวคนอื่นสำนักศึกษาหลวงสอนศิษย์เช่นนี้หรือ น่าขายหน้ายิ่งนัก”“แอบตีท้ายครัว ท่านอาหมายความว่าอย่างไรขอรับ แล้วสำนักศึกษาหลวงนี่ท่านก็เป็นคนคุมมิใช่หรือขอรับท่านอา”“เหอะ..รู้แก่ใจยังจะมาถาม เจ้ารู้มาตลอดว่านางอยู่ที่ใดกลับปกปิด เจ้ามันคนทรยศ ”หวงจื่อหานสะบัดหน้าเดินไปหาอ้ายเทียนจุนเพื่อพูดคุย หลี่เสี่ยวหรูพาหมอตำแยมาแล้ว ปี้เฉาเจ็บท้องร้องโอดครวญอยู่ด้านใน หลี่เสี่ยวหรูเ
