เจ้าหวานเสียยิ่งกว่าขนม

เขามอบจุมพิตดูดดื่มกว่าสาวน้อยจะรู้ตัวแผ่นหลังก็แตะที่นอนแล้ว เย่เซียวฉางละจากริมฝีปากอวบอิ่มที่ชอบหาเรื่องจิกกัดเขา ก่อนจะเอ่ยเสียงพร่า

"ไม่ยักรู้นอกจากปากดีแล้วเจ้ายังปากหวานอีกด้วยปี้เฉา"

"ท่านอาเย่ ปล่อยข้านะท่านทำแบบนี้กับข้าทำไมท่านชอบพี่อี้ อื้อๆๆๆ"

นางไม่ทันพูดว่าท่านชอบพี่อี้จูไม่ใช่หรือเขาก็ก็แนบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง เย่เซียวฉางเรียกร้องเว้าวอนจนคนใต้ร่างยอมให้เขาลุกล้ำกวาดน้ำหวานในโพรงปากนางจนพอใจ นานเท่าไหร่ไม่รู้มารู้ตัวอีกทีนางและเขาก็เปลือยเปล่าแล้ว อกนุ่มหยุ่นเสียดสีกับแผงอกแกร่งยอดถันถูไถไปกับกล้ามอกทำเอาสาวน้อยถึงกับครางในลำคอ

"อื้อ ท่านอาเย่ ปล่อยอาเฉาเถอะนะเจ้าคะ ข้าหนาวแล้ว อ่าห์"

"อืม เสี่ยวเฉาเจ้าหวานกว่าขนมเสียอีก น่ากลืนกินทั้งตัวเลย"

"อื้อ ท่านอาอย่าดูด ข้าเสียว ท่านอาเย่ท่านไม่ได้รักชอบข้าอย่าทำกับข้าเช่นนี้"

คนด้านบนไม่ฟังเสียงประท้วงเขาดูดกลืนปลายถันอย่างหลงใหล ลิ้นสากไต่ทั่งตัวก่อนจะมาหยุดกลางกายสาว มือร้อนกอบกุมเนินเนื้อที่มีเพียงหย่อมขนบางเบา ขาเรียวปิดแนบเอาไว้ เย่เซียวฉางไล้ต้นขาเบาๆ จนนางทนไม่ไหวแยกเรียวขาออก เขาไม่รอให้นางตั้งตัวได้ แนบริมฝีปากลงที่ก