หากมิรักมิสู้ปล่อยนางไป

จวนราชครู

ผ้าแพรสีแดง กระดาษอักษรมงคล โคมไฟประดับประดาไปทั่วทั้งจวน หวงจื่อหานเดินเข้ามาก่อนจะทักทายหวงจางเหว่ย

"ท่านพ่อ ท่านแม่เล่าขอรับ"

"นางกำลังเตรียมงานวันเกิดท่านย่าเจ้าอยู่ หานเอ๋อร์เสร็จจากเรื่องนี้จะไปตามหานางใช่หรือไม่"

"ขอรับท่านพ่อ เดิมทีพอระแคะระคายมาบ้างว่านางไปทางใด แต่เพราะต้องกลับมาจัดการสกุลหวังกับสายลับแคว้นอี้ อีกทั้งเรื่องเกลือเถื่อนทำให้เบาะแสที่ได้แต่แรกเริ่มขาดๆหายๆอีกครั้ง"

หวงจื่อหานพูดคุยกับบิดา ไม่นานมารดาก็เดินมาถึงก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบเฉยกับเขา

"หากเป็นแม่ต่อให้เจอก็คงไม่กลับมา เจ้าไม่รู้ตัวเลยหรือว่าทำสิ่งใดลงไป ทั้งปล่อยให้บ่าวไพร่รังแกนาง ทั้งปล่อยให้คนนอกมาวุ่นวาย หานเอ๋องร์นางมาตัวเปล่า มาคนเดียวไร้ที่พึ่งพา เจ้าเป็นสามีก็คือที่พึ่งพาเดียวของนาง ในเมื่อแม้แต่เจ้ายังพึ่งไม่ได้แล้วจะให้นางหันหน้าไปพึ่งพาผู้ใด คุณชายทั้งสี่คนนั้นเล่า เหตุผลกล่าวอ้างสารพัดเพื่อที่จะปัดความผิดไปให้พวกนาง ซุนเฟิงยาก็ดีเรื่องพี่ชายนางๆยังเด็กแต่กลับถูกโจวจื่อหมิงใช้เล่ห์เหลี่ยมหลอกแต่งนางเข้ามา ไห่ถิงก็ถูกคนวางแผน จ้าวหลานก็ต้องแต่งแทนพี่สาว ลี่อินก็ถูกเฉินอี้รังเกียจมาแต่แร