Share
บทที่ 820
Related chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 821
ฟู่จาวหนิงเองก็สายตาลุกวาวเสียเช่นกันถ้าหากไม่ใช่เพราะสถานที่ไม่อำนวย นางคงจะผิวปากออกมาแล้วเอ้อ เหมือนจะดูนักเลงหน่อยๆ แฮะ นางลูบปลายจมูกเบาๆแต่ก็รู้สึกสนใจกับปฏิกิริยาของเซียวหลันยวนขึ้นทันที นางมองไปทางเขา และก็เห็นเซียวหลันยวนกำลังมององค์หญิงหนานฉือขึ้นมาจริงๆๆ สายตานั่นดูจะลึกซึ้งหน่อยๆฟู่จาวหนิงตกตะลึงไปครู่หนึ่งชั่วขณะหนึ่ง นางเองก็บอกไม่ถูกว่าตนเองตอนนี้มีความรู้สึกอย่างไรก่อนหน้านี้นางเคยรู้สึกว่า การชื่นชมต่อความงามเป็นสัญชาตญาณของคนทุกคนอยู่แล้ว และเป็นเรื่องที่ปกติ ดังนั้นต่อให้ทั้งสองคนจะมีคู่รักแล้ว แต่การชื่นชมต่อความงามของคนอื่นก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้แต่ตอนนี้เซียวหลันยวนมององค์หญิงหนานฉือ แต่นางกลับรู้สึกปวดร้าวเล็กๆ หรือ?นางอยากจะยื่นมือออกไปแล้วแบะหน้าเขาออกอย่างนั้นหรือ?นางแปลกไปหรือเปล่า?เซียวหลันยวนยื่นนิ้วชี้ จิ้มลงไปที่หลังมือนาง เอ่ยขึ้นเสียงต่อ "ทำอะไรน่ะ? จะแบะนิ้วตัวเองออกหรือ?"เขาแค่เหลือบมององค์หญิงหนานฉือผาดเดียว ก็ไม่ใช่ขนาดว่าองค์หญิงหนานฉือหน้าตาอย่างไรก็ไม่รู้ องค์หญิงหนานฉือนั่นงดงามกว่าที่เขาคาดไว้จริงๆ แต่เห็นคนงามขนาดนี้ ในใ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 822
ตรงข้ามคือเซียวหลันยวนกับฟู่จาวหนิงดวงตาของนางเบิกโพลง สีหน้าชะงักด้วยความสนใจ"องค์หญิงหนานฉือเดินทางมาไกล แล้วยังนำน้ำใจมาให้กับแคว้นเจาอีก เหล่าขุนนางที่รักยิ่ง มา ข้าจะชูแก้วขึ้นพร้อมพวกท่าน ต้อนรับองค์หญิงหนานฉือ"องค์จักรพรรดิยกแก้วสุราขึ้นมาก่อน คนอื่นเองก็ชูแก้วยืนขึ้นมา"ยินดีต้อนรับองค์หญิงหนานฉือ องค์หญิงเหน็ดเหนื่อยมาตลอดทางเสียแล้ว"คนทั้งหมดล้วนพูดขึ้นพร้อมกัน ชูกแก้วสุราขึ้นเคารพตอนที่คนทั้งหมดลุกขึ้นยืน มีอ๋องเจวี้ยนเท่านั้นที่ไม่ยืน ฟู่จาวหนิงเดิมทีก็คิดจะยืน แต่เซียวหลันยวนกุมมือของนางไว้ ไม่ให้นางลุกขึ้นนางจึงแค่ชูแก้วขึ้นเซียวหลันยวนไม่ยกแก้วด้วยซ้ำ มือหนึ่งกุมฟู่จาวหนิงไว้ มืออีกข้างยันโต๊ะไว้ กดลงไปที่หน้าผากทำท่าเหมือนยังไม่ทันดื่มสุราแต่ก็ทนฤทธิ์สุราไม่ไหวแล้วอย่างไรอย่างนั้น ดูแล้วเหมือนคนที่ป่วยหนักเอามากๆโต๊ะนี้ของพวกเขาก็ชัดเจนเป็นพิเศษองค์จักรพรรดิเอ่ยขึ้นมาทันที"อ๋องเจวี้ยน พระชายาอ๋องเจวี้ยน พวกเจ้าทำไมไม่เคารพองค์หญิงล่ะ? องค์หญิงเป็นแขกคนสำคัญที่เดินทางมาไกลเลยนะ"แต่ว่า พอเขาเห็นหน้าตาฟู่จาวหนิงอย่างชัดเจนก็อดตกตะลึงไม่ได้ฮองเฮาเ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 823
"ฮองเฮาจะจัดให้แค่ในงานเลี้ยงวังในคืนนี้เท่านั้นหรือ?" ฟู่จาวหนิงถามขึ้นมาเสียงเรียบคำหนึ่ง "หลังจากวันนี้ก็จะไม่สนใจองค์หญิงหนานฉือแล้วหรือ?"ใครไม่รู้บ้างว่าเพราะอะไรฟู่จาวหนิงจู่ๆ จึงถามขึ้นเช่นนี้ฮองเฮาเองก็ตกตะลึงไป นางต้องรีบปฏิเสธแน่นอน จะทำตัวเย็นชากับองค์หญิงหนานฉือที่มาจากแดนไกลได้อย่างไรกัน? ต่อให้ในด้านหน้าตาจะพอกล้อมแกล้มไปได้ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีแค่งานเลี้ยงวังงานเดียวแบบคืนนี้"ไม่ใช่แน่นอน"คำพูดของฮองเฮาเองยังไม่ทันพูดจบ ฟู่จาวหนิงก็ย้อนถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ "เช่นนั้นความอยากจะรีบแยกองค์หญิงออกไปเสียให้ได้ของฮองเฮาเมื่อครู่นี้นั่นหมายความว่าอย่างไรกัน? ข้าเข้าใจผิดหรือ?"พรวดไม่รู้ว่าใครที่กลั้นขำไม่ไหว หัวเราะพรวดออกมา จากนั้นจึงรีบกลั้นเอาไว้ แต่บรรยากาศก็แตกต่างออกไปบ้างแล้วฟู่จาวหนิงเหลือบตามอง ฮูหยินเริ่นทางนั้นกำลังแปลให้กับองค์หญิงหนานฉือ แต่ดูจากสีหน้านางเหมือนจะพูดให้เกิดข้อพิพาทอยู่หน่อยๆ แล้วตอนแปลก็ดูจะไม่ราบรื่นเท่าไรนัก สีหน้าองค์หญิงหนานฉือก็ดูไม่ค่อยจะเข้าใจ"พระชายาอ๋องเจวี้ยน ข้าแค่เห็นว่าเจ้ากับองค์หญิงพอพบกันแล้วเหมือนสนิทกันมานานจึงอ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 824
เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงยานคาง "หนิงหนิง หลักการตื้นๆ แค่นี้เจ้ายังไม่เข้าใจหรือ? เพราะว่านางเป็นฮองเฮา ตำแหน่งสูงกว่าเจ้าอย่างไรล่ะ นางพูดจาเรื่อยเปื่อยได้ แต่เจ้าห้ามทำ"ฟู่จาวหนิงทนขำ "โอ้ ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว"อ๋องเจวี้ยนต่อคำมาอีกว่า "แต่เรื่องที่นางมาจับพี่น้องให้เจ้านี้ข้าไม่ยอมรับ""ทำไมท่านไม่ยอมรับล่ะ?" ฟู่จาวหนิงเองก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดเช่นนี้ จึงถามออกไปอย่างอยากรู้อยากเห็นคนทั้งหมดล้วนมองมาทางอ๋องเจวี้ยนอ๋องเจวี้ยนทำไมถึงไม่ยอมรับ? ไม่เห็นหรือว่าองค์หญิงหนานฉือสวยขนาดไหน? ผู้ชายน่ะ จะต้องยอมโอบซ้ายกอดขวาอย่างแน่นอน องค์หญิงหนานฉือกับฟู่จาวหนิงเป็นสองยอดสาวงามที่สุดในนี้แล้ว ถ้าหากทั้งสองคนเป็นของเขา โฮ่โฮ่โฮ่ นั่นมันเป็นเรื่องสุดยอดที่ทำเอาเลือดกำเดาไหลเลยทีเดียวเหล่าชายหนุ่มในงานทั้งหมดล้วนอิจฉากันแทบคลั่งอ๋องเจวี้ยนเองก็ขี้เกียจจะพูด "เพราะข้าไม่อยากมีคนมาเรียกข้าว่าพี่เขยมากขึ้นน่ะสิ พอถึงตอนปีใหม่ที่ต้องแจกแต๊ะเอีย ข้าคงได้แคะกระปุกแแน่""พรวด"ตอนนี้มีคนกลั้นไม่ไหว หัวเราะก๊ากออกมาแล้วกระทั่งไทเฮาเองก็ยังอดขำขึ้นมาไม่ได้ฟู่จาวหนิงเลิกคิ้วใส่เซียวหลันยว
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 825
องค์หญิงหนานฉือฟังไปฟังมาก็เริ่มรำคาญไม่ใช่ว่ารำคาญอ๋องเจวี้ยน แต่รู้สึกว่าฮูหยินเริ่นคนนี้พูดไม่คล่องฟังเสียงของฮูหยินเริ่น จากนั้นก็มองไปยังชายหนุ่มที่พันหน้าไว้ครึ่งหน้า นางรู้สึกว่าเสียงของฮูหยินเริ่นบรรยายตัวเขาไม่ได้เอาเสียเลย"เอาล่ะไม่ต้องพูดแล้ว เดี๋ยวข้าจะดูเอง"รู้ว่าเป็นอ๋องเจวี้ยนก็พออ๋องเจวี้ยน นางก่อนหน้านี้ก็เคยได้ยินมาอยู่ระหว่างทางที่มาแคว้นเจา คนของพวกเขาก็สำรวจมาแล้ว เพียงแต่ข้อมูลของพวกเขาแย่ไปหน่อย ตอนแรกสุดไม่ได้ให้ความสนใจมาที่อ๋องเจวี้ยนคนนี้ เพราะก่อนหน้านี้ได้ยินมาว่าเขาสุขภาพไม่ค่อยดี ไม่ค่อยจะอยู่ในเมืองหลวงท่านอ๋องขี้โรคคนหนึ่ง ไม่มีสิทธิ์มีอำนาจกับพลังคุกคามเอาเสียเลยดังนั้นองค์หญิงหนานฉือจึงรู้ไม่มากนักตอนแรกสุดที่เห็นอ๋องเจวี้ยน พอนางเห็นใบหน้าที่พันผ้าไว้ครึ่งหนึ่งของเขา ก็หมดความสนใจลงทันทีแต่ตอนนี้ท่าทีของฟู่จาวหนิงทำเอานางต้องเอียงตากลับหลังจากนี้คือการปกป้องต่อตัวฟู่จาวหนิงของอ๋องเจวี้ยนตอนนี้พอเห็นอ๋องเจวี้ยนอีกครั้ง จู่ๆ นางก็รู้สึกว่าบนตัวอ๋องเจวี้ยนดูสงบและผ่อนคลายมากอย่างหนึ่งในที่แห่งนี้สิ่งนี้องค์จักรรพรรดิไม่มีนางร
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 826
"นายท่านมองที่ไหนกันน่ะ!""นี่ นี่ๆๆๆ นี่ออกมาได้อย่างไรกัน?"ชั่วขณะหนึ่ง คนไม่น้อยในโถงล้วนเอะอะกันขึ้นมา ฮูหยินส่วนมากล้วนไม่สนอะไรแล้ว พอเห็นนางระบำกลุ่มนี้ ก็ร้องหน้าถอดสีกันหมด หลังจากที่ตนเองถลึงตามองอ้าปากค้าง ก็ทยอยกันมองไปทางสามีที่อยู่ข้างๆพอเห็นว่าพวกเขามองกันตาไม่กระพริบ พวกนางก็เริ่มหึงหวงขึ้นมามีคนที่ทนไหว ทำเพียงแอบกัดฟันมีบางคนที่ทนไม่ได้ ยื่นมือไปหยิกสามีและยังมีบางคนแอบทำอะไรแต่ไม่พูดออกมา ทว่าก็มีคนที่กลั้นไม่ไหวจริงๆ ร้องเรียกไปทางสามีแม้ว่าพวกเขาจะไม่กล้าส่งเสียงเอะอะ กดเสียงต่ำเอาไว้ แต่พอคนมากเข้า เสียงจึงเริ่มเซ็งแซ่ขึ้นมาสถานการณ์เริ่มควบคุมไม่ได้ฮองเฮาเองก็ไม่อยากเชื่อ "องค์หญิง พวกนาง ที่พวกนางสวมคือชุดอะไรหรือ?"นี่ยังเรียกว่าเสื้อผ้าได้ด้วยหรือ?องค์หญิงหนานฉือฟังไม่ออกว่าฮองเฮาพูดว่าอะไร เพราะหวางต้าหลางกับฮูหยินเริ่นสองคนตอนนี้ก็ยังตะลึงงันอับนางรำอยู่ ลืมไปเลยว่าต้องแปลให้กับนางทูตหนานฉือเองก็เหมือนจะฟังเข้าใจหน่อยๆ จึงตอบไปคำหนึ่งว่า "ชุดระบำ ชุดระบำ""นี่คือชุดระบำ?" ฮองเฮาไม่อยากจะเชื่อแคว้นเจาของพวกเขาค่นอข้างอนุรักษ์นิยม ไม่ว
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 827
พอระบำจบ คนอื่นยังไม่ทันได้สติกลับมา หรือต่อให้ได้สติมาแล้วก็ไม่รู้ว่าควรมีปฏิกิริยาอย่างไร ก็ได้ยินเสียงปรบมือขึ้นมาแปะๆๆๆพระชายาอ๋องเจวี้ยนยังวิจารณ์ขึ้นมาด้วย "ยอดเยี่ยม ระบำได้ดีจริงๆ ให้ความรู้สึกร่วมมากเลย"ดีมากจริงๆแม้ชุดระบำของพวกนางใส่แล้วจะดูนอกกรอบไปหน่อย แต่สิ่งที่ทำให้นางรู้สึกเกินคาดก็คือ ระบำชุดนี้ไม่ได้ดูฉูดฉาดไร้รสนิยมเลย ถึงอย่างไรก็ยังเริงระบำได้อย่างมีพลัง ยอดเยี่ยมมาก เต้นรัำได้เหมือนนางเงือกที่ต่อสู้กับคลื่นเลยทีเดียวดังนั้นการชื่นชมของนางจึงมาจากใจจริงองค์หญิงหนานฉือมองนางอย่างประหลาดใจ หลังจากเหล่านางรำออกไปแล้วจึงถามขึ้น "พระชายาอ๋องเจวี้ยนเมื่อครู่พูดว่าอะไรนะ?"นางมองออกถึงความหมายของการปรบมือ แต่ไม่รู้ว่าฟู่จาวหนิงพูดว่าอะไรฮูหยินเริ่นเหลือบมองฟู่จาวหนิง เอ่ยภาษาหนานฉือกับองค์หญิงหนานฉือ "องค์หญิง นางบอกว่าระบำชุดนี้ทำลายขนบธรรมเนียมเสียเหลือเกิน"หวางต้าหลางมองฮูหยินอย่างประหลาดใจ แต่ก็เลือกหุบปากลงทันทีถึงอย่างไรที่นี่ก็มีไม่กี่คนที่ฟังภาษาหนานฉือออก ยิ่งไปกว่านั้น ผู้ตรวจการอันเองก็อยู่ตั้งห่าง ฮูหยินเริ่นเองก็แปลประโยคนี้ออกมาเบาๆ เพื่อ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 828
"องค์หญิงหนานฉือบอกว่า นางรังเกียจหญิงสาวสับปลับหน้าเนื้อใจเสืออย่างพระชายาอ๋องเจวี้ยนมาก" หวางต้าหลางเอ่ยขึ้นองค์จักรพรรดิมองไปทางผู้ตรวจการอัน "อันอ้ายชิง ความหมายเป็นเช่นนั้นหรือ?"อันเหนียนพยักหน้า สีหน้าเย็นชาลงมาอันชิงแทบจะลุกขึ้นยืนไร้สาระ องค์หญิงหนานฉือทำไมถึงต้องพูดไร้สาระเช่นนี้? พี่สาวจาวหนิงไม่ใช่หญิงสาวที่สับปลับหน้าเนื้อใจเสือเสียหน่อย!คนอื่นๆ กลับมีสีหน้าเหมือนชมมหรสพขึ้นมา"หน้าเนื้อใจเสือ? สับปลับ?" เซียวหลันยวนค่อยๆ เอ่ยขึ้น "องค์หญิงหนานฉือไม่ชินกับกับดินฟ้าอากาศ ไม่ชินจนสมงสมองกับลูกตาไปหมดแล้วหรือ? พระชายาของข้าเป็นคนที่ตรงไปตรงมาเสมอ แล้วเจ้าใช้ตาข้างไหนถึงมาบอกว่านางหน้าเนื้อใจเสือสับปลับกัน?"อันเหนียนแปลประโยคที่อ๋องเจวี้ยนแปลออกมาทันทีองค์หญิงหนานฉือโมโห ตบโตะ ยังชี้ไปที่ฟู่จาวหนิง "คำพูดกับการกระทำไม่เหมือนกัน คิดจะหลอกองค์หญิงอย่างข้า!"ตอนที่นางโมโห พูดจาก็รวดเร็ว อันเหนียนเองก็ตามไม่ทัน ตั้งตัวไม่ติดทีเดียวหวางต้าหลางกับฮูหยินเริ่นตอนนี้ไม่กล้าพูดอะไรแล้ว องค์จักพรรดิไม่เรียกชื่อพวกเขา พวกเขาสองคนก็หดคอไม่พูดอะไรถ้าเดี๋ยวเรื่องลามมาถึงพว
Latest chapter
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 844
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 843
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 842
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 841
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 840
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 839
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 838
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 837
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 836
