Share
บทที่ 636
Bab terkait
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 637
จงเจี้ยนยกฟู่จาวหนิงขึ้นมา นายท่านทางนันก็ลังเลขึ้นมาแล้วจริงๆ"ฮองเฮาออกคำสั่ง วันนี้พวกเราต้องพาเฮ่อเหลียนเฟยไป ไม่เช่นนั้นพวกเราคงไปอธิบายกับฮองเฮาไม่ได้"นายท่านกัดฟัน เอ่ยขึ้นมาตรงๆ กับจงเจี้ยน "องครักษ์จง ข้าพูดความจริงกับเจ้าแล้ว พวกเจ้าตอนนี้คิดจะต่อต้านก็ได้ เช่นนั้นพวกเราก็คงต้องโบกดาบเสียแล้ว อีกเดี๋ยวถ้าสู้กันขึ้นมาจริงๆ ก็ไม่รู้ว่าจะบาดเจ็บไปถึงพวกเจ้ากับผู้เฒ่าฟู่หรือไม่ เรื่องนั้นคงจะพูดยาก""แล้วก็ พวกเราจะทุ่มสุดกำลัง พวกเจ้าต่อให้มีวรยุทธ์ดี นั่นก็อาจจะสังหารพี่น้องพวกเราได้บางส่วน ถึงตอนนั้นพวกเจ้าก็จะถือว่าก่ออาชญากรรมแล้ว พวกเจ้าลองคิดดู อ๋องเจวี้ยนจะไปงัดกับฮองเฮาเพื่อพวกเจ้าไม่กี่คนนี้จริงหรือ!"จงเจี้ยนนิ่งงันไปพวกของสืออีก็ล้วนมองเขาคนคุ้มครองเรือนเหล่านั้นล้วนมีสีหน้าตุ้มต่อมฟู่จาวหนิงเคยบอกไว้แล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พวกเขาต้องปกป้องความปลอดภัยในบ้าน แต่พวกเขาเองก็คิดไม่ถึงว่าครั้งแรกก็ต้องมางัดกับคนที่ฮองเฮาส่งมาเสียแล้วนี่ เป็นเช่นนี้ คุณหนูจะปกป้องพวกเขาไว้ได้จริงไหม?"ถ้าพวกเจ้าจะพาไป ก็พาข้าไปด้วย" ผู้เฒ่าฟู่แหวกเหล่าองครักษ์ที่ขวางอยู่ด้านหน
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 638
"เจ้าเป็นใคร?"เฮ่อเหลียนเฟยถามอีกครั้งรถม้าควบทะยานแล้ว เอียงตะแคงจนเขารู้สึกแย่"เจ้าไม่ต้องรู้หรอก"คนผู้นั้นหลังจากตอบลกับมาก็ไม่ส่งเสียงอะไรอีก ต่อให้เฮ่อเหลียนเฟยจะถามต่ออย่างไร จะกระตุ้นเขาต่ออย่างไร เขาก็ล้วนไม่ส่งเสียงรถม้าแล่นทะยานอยู่นานเฮ่อเหลียนเฟยพิจารณาจากความเลือนราง และรู้สึกว่าตนเองออกจากเมืองแล้วในใจเขาจะมากน้อยก็ยังหวาดกลัวอยู่ นี่ถ้าออกจากเมืองแล้วพาเขาไปภูเขาร้างหน้าผาขาดก็จบกัน พี่หญิงจะมาทันได้อย่างไรกัน?พี่ญิงถ้าหากหาตัวเขาไม่ทัน แล้วจะช่วยเหลือเขาได้อย่างไร?เขาไม่อยากตายจริงๆแต่ว่าเขาก็ไม่อยากให้พี่หญิงมีอันตราย ถ้าพี่หญิงมาหาเขาแล้วจริงๆ จะเป็นอันตรายไปด้วยไหม? เฮ่อเหลียนเฟยรู้สึกขึ้นมาอีกว่าฟู่จาวหนิงอย่ามาหาเขาดีกว่าขณะที่คิดอย่างหวาดกลัวไม่ปลอดภัยนี้ รถม้าก็แล่นเร็วขึ้นเรื่อยๆ เหมือนขับเร็วขึ้นจริงๆ บนถนนทางการที่ไม่มีคน เป็นไปไม่ได้ที่จะยังอยู่ในเมือง รอบๆ ก็ไม่ได้ยินเสียงของผู้คนเลย"ข้ามีความลับจะมาบอกฮองเฮา!" เฮ่อเหลียนเฟยร้องขึ้นมาอีก"ฮองเฮาไม่สนใจอยากรู้ความรู้อะไรของเด็กอย่างเจ้าหรอก" อีกเสียงหนึ่งดังขึ้นมา มีความประชดประชันอย่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 639
"น่าเสียดาย พี่สาวข้ามีฝีมือจนทำให้อ๋องเจวี้ยนช่วยนางนี่สิ เจ้าไม่ยอมรับหรือ?" เฮ่อเหลียนเฟยหัวเราะร่าขึ้นมาต่อเขาจะยั่วโมโหจ้าวเฉินสังหารเขาทิ้งที่นี่เสียให้จบๆ ไป ไม่เช่นนั้นถ้าพาเขาออกไปไกล ก็กลัวว่าพี่หญิงจะหาไม่เจอ ไม่ใช่แค่หาไม่เจอ ยังอาจจะถูกจ้าวเฉินล่อออกไปยังสถานที่ห่างไกลอีกด้วย อันตรายมาก"อ๋องเจวี้ยน โอ๊ะ ไม่สิ ควรจะเรียกว่าว่าพี่เขยมากกว่า พี่เขยข้าจะต้องมาช่วยหาตัวข้าแน่ ถึงตอนนั้นพวกเจ้าทั้งครอบครัวก็ไม่ต้องไปทวีปผิงอะไรนั่นแล้ว พี่เขยข้ากับพี่สาวข้าคงจัดการสังหารพวกเจ้าจนเรียบ""ฟู่จาวหนิงเองก็มีความสามารถนี้อยู่!"จ้าวเฉินจ้องเฮ่อเหลียนเฟย "เจ้าอยากตายนักหรือ? ข้าจะทำให้เจ้าสมอยากเอง! ก่อนหน้านี้ขาของเจ้าข้าก็เล่นงานมา ตอนนี้หายดีแล้วหรือไร?"สายตาเขาจับจ้องมาบนขาของเฮ่อเหลียนเฟย "ข้าจะให้เจ้าได้ลิ้มรสมันอีกครั้ง ให้เขาของเจ้าหักไปอีกรอบ!"พูดแล้วเขาก็เตรียมจะลงมือเฮ่อเหลียนเฟยม่านตาหดลงตอนนี้เอง ชายหนุ่มที่หน้าตาอึมครึมก็ยั้งจ้าวเฉินเอาไว้ "เจ้าตอนนี้ถ้าไปหักขาเขา อีกเดี๋ยวต้องแบกขึ้นเขาไปเองนะ?"จ้าวเฉินการเคลื่อนไหวชะงักงัน เลิกทำไปเฮ่อเหลียนเฟยฟังเข
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 640
"ใช่แล้ว ท่านผู้เฒ่า ต้องขอบคุณจาวหนิงเลย" ฟู่รั่วเสวี่ยประโยคนี้พูดอย่างกัดฟันผู้เฒ่าฟู่เองก็ฟังออกแล้วใบหน้าของเขาขรึมลงมาทันทีนี่มาหาเรื่องทะเลาะชัดๆ เลย ก่อนหน้านี้ตอนที่ยังอยู่ในบ้านตระกูลฟู่ ฟู่รั่วเสวี่ยพูดได้ว่าเป็นหญิงสาวรุ่นนี้ที่มีกิริยาการแสดงออกที่สุดคนหนึ่ง อ่อนโยนและรู้ความที่สุดคนหนึ่ง พูดจาน้ำเสียงแผ่วเบาละเอียดอ่อน อากัปกิริยาก็เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่อย่างเหมาะสม อยู่ต่อหน้าเขาก็มีมารยาทนอบน้อม ผู้เฒ่าฟู่เองก็เคยมีความหวังในตัวนางอยู่พอคิดถึงเงื่อนไขแบบฟู่รั่วเสวี่ยเช่นนี้ หลังจากนี้น่าจะมีการแต่งงานที่ดี ถ้านางออกเรือนได้เป็นฝั่งฝา ก็ยังสามารถช่วยเหลือซึ่งกันและกันกับจาวหนิงได้แต่ว่าตอนนี้ดูท่า ฟู่รั่วเสวี่ยแค่เสแสร้งได้ดีกว่าฟู่เป่าเจินฟู่เจียวเจียวเท่านั้น อันที่จริงแล้วก็เป็นแบบเดียวกัน!หลังจากไล่ออกจากบ้านตระกูลฟู่ท่าทีของนางก็เปลี่ยนไปทันทีผู้เฒ่าฟู่ไอสำลักหลายครั้ง ไม่สนใจอะไรนาง ตอนนี้เขากำลังเป็นห่วงเฮ่อเหลียนเฟย มีกะจิตกะใจมาคิดเล็กคิดน้อยกับนางเสียที่ไหน?"เสี่ยวเถา ไม่ต้องร้อง" จงเจี้ยนพูดกับเสี่ยวเถาคำหนึ่ง "ไปล้างหน้าล้างตาไป""แต่ว่า พี่ชายจง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 641
นี่คือไม่คิดจะช่วย ขนาดแค่ประคับประคองก็ยังไม่ยอมด้วยซ้ำ!"ที่บ้านเกิดเรื่อง""เมื่อครู่ข้าได้ยินเสี่ยวเถาพูดถึงคุณชายเสี่ยวเฟยอะไรนั่น เป็นเด็กที่ฟู่จาวหนิงเก็บมาจากภายนอกหรือ? แล้วคนนอกคนหนึ่งมาสร้างเรื่องให้ในบ้านตระกูลฟู่ พวกท่านก็ยังจะปกป้องเขาอีก? แต่ข้าที่มีสกุลฟู่ พวกท่านทำไมจึงไม่ช่วยข้าบ้าง?""รั่วเสวี่ย เรื่องราวไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิด เสี่ยวเฟยไม่ได้หาเรื่องมาให้" ผู้เฒ่าฟู่รู้สึกว่าหน้าเริ่มมืดอีกแล้ว เขาเดิมทีก็ร้อนรนจนทำแทบไม่ไหว ตอนนี้ฟู่รั่วเสวี่ยยังจะมาอาละวาดอีก"ทำไมจะไม่ได้หาเรื่องกัน? แล้วตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น? จาวหนิงถือดีอะไรไปช่วยวิ่งเต้นให้เด็กคนนี้? ถึงไม่สามารถโผล่หน้าไปในงานเลี้ยงชมดอกเหมย?"ฟู่รั่วเสวี่ยดวงตาแดงเถือก "ข้าเป็นคนที่ท่านเลี้ยงดูมาจนโต จะอย่างไรก็ถือเป็นรุ่นหลังของท่าน ท่านคิดว่าหลังจากจาวหนิงก็ไม่มีญาติคนไหนอีกแล้วหรือ? ข้าเองก็มีชีวิตที่ดี ถ้ายืนอย่างมั่นคงในบ้านสามีได้ ก็ไม่ใช่ว่าจะกลายเป็นแรงช่วยเหลือจาวหนิงได้ในภายหลังหรอกหรือ?"ผู้เฒ่าฟู่ถูกนางพูดจี้ตรงใจแต่ก่อนเขาเอาแต่คิดว่า หลังจากเขาตายไป จาวหนิงก็จะอยู่เพียงลำพังคนเดียวในโลกใบ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 642
ฟู่รั่วเสวี่ยกลับมาถึงบ้านสามี เด็กชายตัวอ้วนกลมอายุราวเจ็ดแปดขวบคนก็พุ่งเข้ามา"คุณชายน้อยหยุดก่อน อย่าวิ่ง!" สาวใช้รีบร้องขึ้นแต่ว่าเด็กคนนั้นไม่ฟังเลย หัวพุ่งมาทางท้องฟู่รั่วเสวี่ยฟู่รั่วเสวี่ยคิดจะเบี่ยงหลบ แต่ปฏิกิริยาไม่ได้รวดเร็วขนาดนั้น จึงถูกเด็กคนนั้นกระแทกเข้าไปที่ท้องความเจ็บปวดแล่นจนทำนางน้ำตารื้น นางกุมท้องตัวงอพูดไม่ออกอยู่นาน"ผู้หญิงเลว!"คุณชายน้อยถลึงตาใส่ฟู่รั่วเสวี่ยอย่างมาดร้าย หมุนตัววิ่งออกไป"ฮูหยิน ท่านไม่เป็นไรใช่ไหม?" สาวใช้รีบเข้ามาประคองตัวฟู่รั่วเสวี่ยฟู่รั่วเสวี่ยน้ำตาคลอเบ้าความเจ็บปวดนี้กว่าจะบรรเทาลง"เจ้าเด็กชั่วนั่นจงใจแน่ๆ จะต้องมีคนไปพูดอะไรข้างหูเจ้าเด็กนั่นแน่" ฟู่รั่วเสวี่ยชิงชังจนอยากจะฆ่าคนขึ้นมาเรื่องแบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย ครั้งเดียวยังดูเป็นอุบัติเหตุได้ สองครั้งนางก็ยังพอกล่อมตนเองได้ว่าเด็กคนนี้ซุกซนแต่นี่มันครั้งที่สามแล้วจะต้องมีคนไปเสี้ยมสอนเขา ยิ่งไปกว่านันยังจงใจกระแทกมาที่ท้องนางอีก ในจวนใครกันที่ไม่อยากให้นางตั้งครรภ์? แล้วถ้านางตั้งครรภ์ขึ้นมาจริง มาถูกเจ้าเด็กชั่วนี่กระแทกแบบนี้เอายังจะรักษาไว้ได้ไหม?เพีย
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 643
"ผู้เฒ่าฟู่ไม่เป็นไรแล้วชั่วคราว แต่พระชายาโปรดรีบกลับไปด้วยเถิด""ไป!"ฟู่จาวหนิงหมุนตัวขึ้นรถม้าไปอีกครั้งทันทีเซียวหลันยวนเองก็รีบตามไป "ขับไวหน่อย""ขอรับ"คนขับรถรีบลงแสให้รถม้าหันหัว แล่นตรงไปทางบ้านตระกูลฟู่ประตูใหญ่เปิดออก มีองครักษ์ยื่นหัวออกมามองรถม้าที่แล่นห่างออกไป คิดๆ แล้วก็รีบตรงเข้าไปรายงาน"นายท่าน คุณหนูจาวหนิงเพิ่งมาถึงประตูบ้าน แต่เหมือนที่บ้านเกิดเรื่อง จึงรีบหันกลับไปแล้ว"เสิ่นเสวียนช่วงนี้ร่างกายดีขึ้นบ้างแล้ว เพียงแต่เขาไม่ค่อยอยากอาหาร ดังนั้นกินเท่าไรก็ไม่อ้วน รูปร่างจึงผอมแห้งอยู่เสมอเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ราชครูที่ปูพรมขนจิ้งจอกไว้ กำลังพลิกอ่านหนังสือเล่มหนึ่งอยู่เดิมทีคิดว่าวันนี้ฟู่จาวหนิงจะมา เขาก็รอนางอยู่ตลอดตอนนี้พอได้ยินเสียงขององครักษ์ เสิ่นเสวียนจึงขมวดคิ้ว ลุกขึ้นยืน"เตรียมรถ ไปบ้านตระกูลฟู่"เขายังไม่เคยไปบ้านตระกูลฟู่เลยตอนนี้เขายืนยันกว่าเก้าส่วนแล้วว่าฟู่หลินซื่อคือน้องสาวของเขา แต่กลับยังไม่เคยไปดูที่บ้านนางเลย ควรจะไปเสียหน่อยถ้าบ้านตระกูลฟู่เกิดเรื่องขึ้นจริงๆ เขาเองก็ต้องคอยสนับสนุนนางอยู่ข้างกายฟู่จาวหนิง"นายท่าน ท่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 644
"ท่านปู่!"พอเข้าประตูมา ฟู่จาวหนิงก็ไปหาผู้เฒ่าฟู่ก่อนทันที"คุณหนู ท่านผู้เฒ่าอยู่ในโถง" เฉินซานเห็นนางวิ่งไปที่เรือนท่านผู้เฒ่า จึงรีบร้องเรียกนางไว้ฟู่จาวหนิงรีบหักเลี้ยวกลับมา"พวกเราเตือนท่านผู้เฒ่าให้กลับเรือนไปพักผ่อนแล้ว ให้นอนเพื่อรอท่าน แต่เขาก็กังวลเหลือเกิน เอาแต่อดทนอยู่ในโถงหน้า"ฟู่จาวหนิงรีบวิ่งเข้าไปพอเห็นจงเจี้ยนนั่งอยู่ข้างๆ ท่านผู้เฒ่า นางจึงผ่อนใจโล่งลงมาผู้เฒ่าฟู่พอเห็นนาง ก็ดีดตัวลุกขึ้นพรวดความรู้สึกเหมือนมีกระดูกสันหลังขึ้นมาฉับพลัน ความตื่นเต้นที่ว่าในที่สุดนางก็มาเสียที ทำเอาเส้นสายที่ตึงเปรี๊ยะของเขาขาดลงมาทันที"จาวหนิง เร็ว เสี่ยวเฟยเขา..."เขายังพูดไม่ทันจบ ก็กระอักเลือดออกมาทีหนึ่ง คนทั้งหมดล้วนหน้าเปลี่ยนสีกันหมด"ท่านผู้เฒ่า!""ท่านปู่!"ฟู่จาวหนิงนิ่งขรึมไป พุ่งตัวเข้าไป เข้าประคองตัวเขาร่วมกับจงเจี้ยนผู้เฒ่าฟู่ถูกประคองตัวนั่งลง เข็มเงินเล่มหนึ่งของฟู่จาวหนิงแทงลงไปที่จุดชีพจรเสริมแกร่งหัวใจจุดหนึ่ง"ท่านปู่ ท่านทำใจให้สบาย ต้องทำใจให้สบาย พวกเราจะพาเสี่ยวเฟยกลับมา เขาจะไม่เป็นไร ท่านไม่ต้องร้อนรนไป"ฟู่จาวหนิงรีบปลอบเขา พลางหยิ
Bab terbaru
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1236
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1235
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1234
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1233
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1232
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1231
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1230
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1229
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1228
