"แค่กๆ" สีหน้าผู้เฒ่าฟู่ดูไม่เป็นธรรมชาตินักฟู่จาวหนิงตอนนี้จึงเข้าใจขึ้นมา "เซียวหลันยวนหรือ? ก็น่าจะอยู่ที่จวนคนเดียวกระมัง เขาไม่เข้าวังฉลองปีใหม่"เซี่ยซื่อเองก็อยากรู้อยากเห็น "ได้ยินว่าไทเฮาองค์จักรพรรดิฮองเฮาไม่ค่อยจะดีกับเขานัก เอาแต่คอยระมัดระวังเขานี่จริงไหม?"นางเดิมทีก็กล้าจะวิพากษ์วิจารณ์เรื่องในราชวงศ์อยู่ แต่ตอนนี้พอใช้ชีวิตกับฟู่จาวหนิงพักหนึ่ง และเพราะเซียวหลันยวนเป็นสามีของฟู่จาวหนิง จะมากน้อยก็เป็นกังวลขึ้นมา อยากจะถามตั้งนานแล้ว"ตัวตนฐานะของเขาพิเศษหน่อยๆ แล้วก็ชอบละเมิดเรื่องต่างๆ จริงๆ แล้วองค์จักรพรรดินั่นจิตใจก็ไม่ได้กว้างขวางเท่าไรนัก" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น "จะว่าไป ตอนที่เขายังเล็กก็ถูกวางยาพิษแล้ว ใช้ชีวิตมาก็ไม่ง่ายสักเท่าไร"พอฟังถึงจุดนี้ เซี่ยซื่อก้เห็นใจอ๋องเจวี้ยนขึ้นมา"ก่อนหน้านี้อ๋องเจวี้ยนใช้ชีวิตอยู่แต่ในยอดเขาโยวชิงมาหลายต่อหลายปี นั่นไม่เหงาหงอยขมขื่นแย่หรอกหรือ?""จะไปเหงาหงอยขมขื่มอะไรกัน เขามีเงินทองตั้งมากมาย" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น"เวลาแบบนี้ เงินทองมันจะไปช่วยอะไรได้กัน? ข้าได้ยินมาว่าเขาสุขภาพก็ไม่ดี กินก็กินได้ไม่กี่คำใช่ไหม?""ใครบอ
"ก็นั่นน่ะสิ? ดังนั้น เซียวเหยียนจิ่งจึงไม่คู่ควร"ผู้เฒ่าฟู่เอ่ยขึ้น "ช่วงนี้ข้าเห็นจาวหนิงก็เข้าใจแล้ว นางตอนนี้ดูมีความคิดของตนเอง ไม่ได้โง่อีกด้วย จะดูคนดูสถานการณ์ก็ยังแม่นยำกว่าผู้เฒ่าคนนี้อีก และยังมีความสามารถอีกด้วย อ๋องเจวี้ยนคงไม่ได้มีเป้าหมายอะไรกับนางกระมัง? แต่ก็นะ พวกเขาแต่งงานมาครึ่งปีแล้ว ข้าเห็นจาวหนิงก็ไม่ได้ดูลำบากอะไร"จะว่าไปเขาก็รู้สึกไม่อยากเชื่อเลยแต่ความจริงก็เป็นเช่นนี้ก่อนหน้านี้ตอนที่ฟู่จาวหนิงวิ่งไล่ตามเซียวเหยียนจิ่งนางก็ดูมืดมนมาก ดูไม่สงบเอาเสียเลย ดูต้อยต่ำหวาดกลัวอีกต่างหาก ต่อให้เซียวเหยียนจิ่งไม่ได้มีความแค้นอะไรกับนางเลยก็ตามทีแต่พออยู่กับอ๋องเจวี้ยน ต่อให้ระหว่างพวกเขาอาจจะมีเรื่องในอดีตพาดขวางอยู่ แต่สภาพของจาวหนิงตอนนี้ก็ยังถือว่าดีมาก"ขอแค่นางรู้ดีอยู่แก่ใจ หลังจากนี้จะเจอกับเรื่องอะไร ข้าเชื่อมั่นว่านางจะรับมือได้" ผู้เฒ่าฟู่เอ่ยขึ้น "ถ้าหากในสายตาอ๋องเจวี้ยนมีแต่ความแค้นในใจ ตอนนี้จาวหนิงคงไม่ใช่เช่นนี้"เซี่ยซื่อเติมน้ำชาให้เขาอีกแก้ว ทอดถอนใจออกมาเสียงหนึ่ง"ท่านผู้เฒ่า จะอย่างไรท่านก็เป็นคนฉลาดคนหนึ่งนะ?"จาวหนิงอาจจะคิดว่าท่า
"เจ้าทำเองเลยหรือ?""ใช่แล้ว ต้องปีใหม่ในกลุ่มประชาชนเท่านั้นจึงจะทำขนมแบบนี้ ในราชวงศ์พวกท่านไม่มีกระมัง?""ในวังส่งขนมมงคลเข้ามา หลากหลายแบบเลย แต่ว่าข้ากินไม่ลง ข้าจะลองชิมที่เจ้าทำดู" เซียวหลันยวนเดินเข้ามาทันที ยื่นมือออกไปรับกล่องอาหารในมือฟู่จาวหนิงมือของเขาแตะเข้ากับนางฟู่จาวหนิงหยิบกล่องอาหารส่งให้ชิงอีทันที มืออีกข้างของตนเองก็คว้าเซียวหลันยวนไว้ชิงอีก็รับกล่องอาหารไปอย่างเฉียบแหลม"มือของท่านเย็นอย่างกับน้ำแข็ง แล้วยังมายืนตากลมข้างนอกนี้อีก? ท่นอ๋องเจวี้ยน ท่านคดว่าตนเองแข็งแรงมากนักหรือ?" ฟู่จาวหนิงมองบนใส่เขามือของเขาเย็นมากจริงๆ!ตอนที่พูดนางก็ยังไม่หยุด ดึงเขาเข้าไปในห้องเซียวหลันยวนยอมให้นางลากไป ไม่คัดค้านเลยแม้แต่คำเดียว"พระชายา ขนมนี้ยังร้อนอยู่" ชิงอีหยิบของในกล่องยกออกมาฟู่จาวหนิงใส่ถ่านเผาแดงเข้าไปในกล่องเหล็กชั้นล่าง ชัั้นบนใส่ของกินเอาไว้ เช่นนี้พอหิ้วไปไหนมาไหนก็ยังร้อนอยู่พอเปิดกล่องอาหารให้พวกเขาดู ชิงอีก็ร่าเริงขึ้นมาแล้ว"วิธีนี้ดีมากเลย"เขารีบออกไปเรียกหงจั๋วกับเฝิ่นซิงเข้ามารับใช้ และให้เวลาท่านอ๋องกับพระชายาได้อยู่กันตามลำพังเสียก
ตอนที่พวกหงจั๋วรินชาเข้ามา ฟู่จาวหนิงก็เก็บเข็มกลับไปแล้ว"รสชาติดี"ฟู่จาวหนิงรีบยกชาดื่มลงไปอึกใหญ่ ผลคือน้ำชาลวก นางร้องซี๊ดแลบลิ้นออกมา จากนั้นจึงถลึงตาใส่เซียวหลันยวนเจ้านี่ทำเอาปากกับลิ้นนางเจ็บขนาดนี้เลย"พระชายา ไม่เป็นไรใช่ไหม?" หงจั๋วตกใจสะดุ้งโหยง "ชานี้ไม่ได้ร้อนขนาดนั้นนี่นา"อันที่จริงก็ไม่ใด้ลวกมาก แต่ลิ้นนางเดิมทีก็เจ็บอยู่หน่อยๆ แล้วถ้าไม่ใช่นางยืนหยัดจะฝังเข็ม เซียวหลันยวนคงกลืนนางไปแล้ว"ไม่เป็นไรไม่เป็นไร" ฟู่จาวหนิงถลึงตาเหลือบมองเซียวหลันยวนผาดหนึ่ง นี่ไม่ใช่ต้องโทษเขาหรอกหรือ?หงจั๋วมองพระชายา จากนั้นก็มองท่านอ๋อง เม้มปากแอบหัวเราะแม้ท่านอ๋องกับพระชายาแต่งงานกันเหมือนละครฉากหนึ่ง แต่นางก็ไม่เคยเห็นสามีภรรยาคู่ไหนเหมือนกับพวกเขาเลยพระชายาแม้ว่าปกติจะไม่พักในจวนอ๋อง ตอนที่เข้ามายังเหมือนเป็นแขกคนหนึ่ง แต่นางทำไมถึงรู้สึกว่าไม่มีนายหญิงคนไหนที่จะเหมาะกับจวนอ๋องเจวี้ยนเท่านางแล้ว?ยิ่งไปกว่านั้น ท่านอ๋องก็เคยกำชับนางกับเฝิ่นซิง นางทั้งสองคนเป็นสาวใช้ให้แค่พระชายาเท่านั้น ตอนที่พระชายาไม่อยู่ในจวนอ๋อง พวกนางสองคนก็ไม่ต้องทำเรื่องอื่น รับผิดชอบแค่ปัดกวาด
เทียนแดง กระโจมแดง ผ้าห่มแดง หมอนสีแดงก่อนหน้านี้ไม่ใช่เช่นนี้นี่!"พระชายา พักผ่อนไวไว ข้าน้อยขอตัวก่อน" เฝิ่นซิงกับหงจั๋วพอจัดการเรื่องเสร็จก็ถอนตัวออกไปทันที"เอ๋?"ฟู่จาวหนิงหมุนตัวคิดจะร้องเรียกพวกนาง แต่สองสาวใช้ก็วิ่งไวเสียยิ่งกว่ากระต่ายเซียวหลันยวนอาบน้ำเสร็จเดินเข้ามา พอเข้าประตูก็งงงันไป แต่เพียงไม่นานก็เก็บสีหน้าลงแต่ว่าฟู่จาวหนิงก็เห็นสีหน้างงงันของเขาเมื่อครู่นี้แล้ว "ข้าคิดว่าท่านจะมีงานอดิเรกเช่นนี้เสียอีก ช่วงสองเดือนก็เอาแต่จัดเรื่องเช่นนี้มาตลอด ตอนนี้ดูท่าว่าสองสาวใช้นั่นจะจัดแจงเองเสียแล้ว""ปีใหม่ แบบนี้ก็ไม่เลวนักหรอก" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นฟู่จาวหนิงไม่มีคำจะพูดต่อเลยเขาก็บอกอยู่ว่าแค่ปีใหม่ เช่นนั้นถ้านางยังจะคิดเล็กคิดน้อย มันจะไม่ใช่กลายเป็นว่านางคิดมาเกินไปหรือ?เซียวหลันยวนปลดเข็มขัดออกฟู่จาวหนิงเองก็ลังเลอยู่พักหนึ่ง จึงถอดรองเท้าขึ้นเตียง ชิดตัวเข้าไปด้านในรอจนเซียวหลันยวนเป่าเทียนแล้วนอนลงข้างๆ นางก็หมุนตัวเข้าหาเขา แม้ว่าจะอยู่ในความมืดมองไม่เห็นหน้าตาเขา แต่ยังมีกลิ่นหอมสดชื่นจางๆ พันล้อมอยู่รอบตัวเขา และความรู้สึกคงอยู่ของตัวเขาก็รุนแ
"ดูท่าจะเป็นความผิดข้าเอง"พูดพลางก้มหน้าลงจิกไปที่ริมฝีปากนาง เสียงทุ้มต่ำ "เช่นนั้นข้านับตั้งแต่ตอนนี้ให้เริ่มจีบเจ้าหรือ?"ฟู่จาวหนิงอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้"ตอนนี้เจ้าลืมคำพูดของข้าที่เคยพูดไปก่อนหน้านี้แล้ว นับตั้งแต่ตอนนี้ พวกเราถือว่าเริ่มกันใหม่"เซียวหลันยวนพูดจบก็จิกลงไปบนริมฝีปากนางอีกครั้ง "รับปากไหม? พระชายาอ๋องเจวี้ยน?""ไม่รับปากหรือ?""ไม่รับปาก?"เซียวหลันยวนกดลงมา ประกบปากนางไว้จนมิด เสียงของเขาอู้อี้อยู่ระหว่างริมฝีปากไรฟัน "จะจูบเจ้าจนกว่าจะรับปากเลย"ในห้องร้อนขึ้นมาทันที ค่ำคืนนี้ดูหวานชื่นอ่อนโยนเป็นพิเศษวันต่อมา คนของจวนอ๋องเจวี้ยนรู้สึกว่าระหว่างท่านอ๋องกับพระชายาแตกต่างออกไปแล้วตอนที่ท่านอ๋องเรียกพระชายาว่า "หนิงหนิง" ก็ดูเป็นธรรมชาติมาก พระชายาเองก็ตอบรับอย่างเป็นธรรมชาติเช่นกันยิ่งไปกว่านั้นระหว่างพวกเขาทั้งสองคนยังเหมือนมีสีสันอะไรบางอย่างหลั่งไหลอย่างชัดเจน ดูแล้วหวานชื่นเหลือแสนผู้ดูแลอดทนอยู่นาน พอมาถึงช่วงค่ำก็ทนไม่ไหวแล้ว ไปรายงานกับเซียวหลันยวนเรื่องที่มีใครเข้ามาส่งของขวัญปีใหม่บ้าง จากนั้นก็รายงานถึงกลุ่มคนอาวุโสไหนบ้างที่จวนอ๋องเจวี้ยนต้
"เจ้าไสหัวออกไป" เซียวหลันยวนกวาดมองไปทางชิงอี"ข้าน้อยขอตัวก่อน!"ชิงอีเองก็รีบหนีไปเช่นกันจากนั้นจึงเจอเข้ากับผู้ดูแลที่ด้านนอก ทั้งสองคนล้วนถอนหายใจออกมาพร้อมกัน"พวกเราใจร้อนไปเสียแล้ว""คิดง่ายเกินไป ท่านอ๋องถ้าไหวจริงๆ คงไม่ต้องไปพักฟื้นที่ยอดเขาโยวชิงตั้งหลายปีหรอก คนอื่นพอสิบเจ็ดสิบแปดก็มีทายาทกันสองสามคนแล้ว เขายี่สิบต้นๆ กลับยังเป็นเด็กน้อยอยู่เลย" ชิงอีส่ายหัวผู้ดูแลเองก็ส่ายหัวตาม "เมื่อเป็นเช่นนี้ พระชายาเองก็ดีแสนดี นางไม่รังเกียจท่านอ๋องของพวกเราเลย""ใช่ใช่ใช่ พระชายาดีที่หนึ่งจริงๆ"ไม่ห่างไปนัก ฟู่จาวหนิงพาหงจั๋วกับเฝิ่นซิงยกของว่างเข้ามา ได้ยินบทสนทนาของคนทั้งสองอย่างชัดถ้อยชัดคำหงจั๋วกับเฝิ่นซิงล้วนก้มหน้าแดงลงไป จากนั้นก็แอบกันแลกเปลี่ยนสายตาพวกนางเองก็คิดว่าเมื่อคืนนี้ท่านอ๋องกับพระชายาน่าจะลงเอยกันเรียบร้อย คิดไม่ถึงเลยฟู่จาวหนิงพูดไม่ออกนางเองก็คิดไม่ถึงว่าจะมาได้ยินบทสนทนาโจ๋งครึ่มเช่นนี้เซียวหลันยวนพูดอะไรกับพวกเขากันแน่?"อะแฮ่ม!"พอได้ยินผู้ดูแลกับชิงอียังจะคุยกันต่อ ฟู่จาวหนิงจึงกระแอมหนักๆ ขึ้นเสียงหนึ่ง"อ๋า พระชายา?!"ผู้ดูแลรีบเผ
ฟู่จาวหนิงกับเซียวหลันยวนหลังจากพูดหัวข้อนี้จนชัดเจน ทั้งสองคนก็ดูเป็นตัวของตัวเองขึ้นมาแล้วถึงอย่างไร ก็ถือเป็นช่วงมีความรักก็แล้วกัน"เวลาที่จะไปเขาอวี้เหิงกำหนดไว้หลังเทศกาลหยวนเซียว เจ้ายังสามารถฉลองเทศกาลหยวนเซียวกับท่านปู่ได้ด้วย ถึงตอนนั้นร่างกายของเขาก็น่าจะดีขึ้นมากแล้วกระมัง?""เอาล่ะ อีกไม่กี่วันข้าค่อยไป""แล้วก็" เซียวหลันยวนกวักมือกับนาง "มานี่หน่อย ไป๋ซวงกับจินเสวี่ยค้นคว้าให้แล้ว พลิกดูข้อมูลในปีนั้นมากกมาย หาขอบเขตออกมา หญิงสาวคนนั้นอาจจะเป็นคนจากตระกูลเหล่านี้""ข้าขอดูหน่อย"ฟู่จาวหนิงเดินเข้ามาทันที ก็เห็นกระดาษที่มีทั้งเขียนทั้งวาด บนกระดาษทุกใบวาดหญิงสาวไว้หลายคน วาดเครื่ององค์เสื้อผ้าของพวกนางออกมาจนหมด ข้างๆ ยังมีอธิบายไว้ด้วย ว่านี่เป็นของตระกูลไหน เครื่องประดับชุดนี้น่าจะเป็นคนแบบไหนสวมวาดไว้ดีมาก"พวกนางยังมีฝีมือด้านนี้ด้วยหรือ?"ฟู่จาวหนิงเองก็รู้สึกเกินคาดเดิมทีนางรู้สึกว่าเรื่องนี้ใช้เวลาตั้งสองเดือน ไป๋ซวงกับจินเสวี่ยจงใจถ่วงเวลานางหรือเปล่า ตอนนี้เห็นสิ่งที่พวกนางส่งเข้ามา นางกลับรู้สึกว่าเข้าใจพวกนางผิดไปเสียแล้ว"ตอนอยู่ที่ยอดเขาโยวชิง ข