"ดูท่าจะเป็นความผิดข้าเอง"พูดพลางก้มหน้าลงจิกไปที่ริมฝีปากนาง เสียงทุ้มต่ำ "เช่นนั้นข้านับตั้งแต่ตอนนี้ให้เริ่มจีบเจ้าหรือ?"ฟู่จาวหนิงอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้"ตอนนี้เจ้าลืมคำพูดของข้าที่เคยพูดไปก่อนหน้านี้แล้ว นับตั้งแต่ตอนนี้ พวกเราถือว่าเริ่มกันใหม่"เซียวหลันยวนพูดจบก็จิกลงไปบนริมฝีปากนางอีกครั้ง "รับปากไหม? พระชายาอ๋องเจวี้ยน?""ไม่รับปากหรือ?""ไม่รับปาก?"เซียวหลันยวนกดลงมา ประกบปากนางไว้จนมิด เสียงของเขาอู้อี้อยู่ระหว่างริมฝีปากไรฟัน "จะจูบเจ้าจนกว่าจะรับปากเลย"ในห้องร้อนขึ้นมาทันที ค่ำคืนนี้ดูหวานชื่นอ่อนโยนเป็นพิเศษวันต่อมา คนของจวนอ๋องเจวี้ยนรู้สึกว่าระหว่างท่านอ๋องกับพระชายาแตกต่างออกไปแล้วตอนที่ท่านอ๋องเรียกพระชายาว่า "หนิงหนิง" ก็ดูเป็นธรรมชาติมาก พระชายาเองก็ตอบรับอย่างเป็นธรรมชาติเช่นกันยิ่งไปกว่านั้นระหว่างพวกเขาทั้งสองคนยังเหมือนมีสีสันอะไรบางอย่างหลั่งไหลอย่างชัดเจน ดูแล้วหวานชื่นเหลือแสนผู้ดูแลอดทนอยู่นาน พอมาถึงช่วงค่ำก็ทนไม่ไหวแล้ว ไปรายงานกับเซียวหลันยวนเรื่องที่มีใครเข้ามาส่งของขวัญปีใหม่บ้าง จากนั้นก็รายงานถึงกลุ่มคนอาวุโสไหนบ้างที่จวนอ๋องเจวี้ยนต้
"เจ้าไสหัวออกไป" เซียวหลันยวนกวาดมองไปทางชิงอี"ข้าน้อยขอตัวก่อน!"ชิงอีเองก็รีบหนีไปเช่นกันจากนั้นจึงเจอเข้ากับผู้ดูแลที่ด้านนอก ทั้งสองคนล้วนถอนหายใจออกมาพร้อมกัน"พวกเราใจร้อนไปเสียแล้ว""คิดง่ายเกินไป ท่านอ๋องถ้าไหวจริงๆ คงไม่ต้องไปพักฟื้นที่ยอดเขาโยวชิงตั้งหลายปีหรอก คนอื่นพอสิบเจ็ดสิบแปดก็มีทายาทกันสองสามคนแล้ว เขายี่สิบต้นๆ กลับยังเป็นเด็กน้อยอยู่เลย" ชิงอีส่ายหัวผู้ดูแลเองก็ส่ายหัวตาม "เมื่อเป็นเช่นนี้ พระชายาเองก็ดีแสนดี นางไม่รังเกียจท่านอ๋องของพวกเราเลย""ใช่ใช่ใช่ พระชายาดีที่หนึ่งจริงๆ"ไม่ห่างไปนัก ฟู่จาวหนิงพาหงจั๋วกับเฝิ่นซิงยกของว่างเข้ามา ได้ยินบทสนทนาของคนทั้งสองอย่างชัดถ้อยชัดคำหงจั๋วกับเฝิ่นซิงล้วนก้มหน้าแดงลงไป จากนั้นก็แอบกันแลกเปลี่ยนสายตาพวกนางเองก็คิดว่าเมื่อคืนนี้ท่านอ๋องกับพระชายาน่าจะลงเอยกันเรียบร้อย คิดไม่ถึงเลยฟู่จาวหนิงพูดไม่ออกนางเองก็คิดไม่ถึงว่าจะมาได้ยินบทสนทนาโจ๋งครึ่มเช่นนี้เซียวหลันยวนพูดอะไรกับพวกเขากันแน่?"อะแฮ่ม!"พอได้ยินผู้ดูแลกับชิงอียังจะคุยกันต่อ ฟู่จาวหนิงจึงกระแอมหนักๆ ขึ้นเสียงหนึ่ง"อ๋า พระชายา?!"ผู้ดูแลรีบเผ
ฟู่จาวหนิงกับเซียวหลันยวนหลังจากพูดหัวข้อนี้จนชัดเจน ทั้งสองคนก็ดูเป็นตัวของตัวเองขึ้นมาแล้วถึงอย่างไร ก็ถือเป็นช่วงมีความรักก็แล้วกัน"เวลาที่จะไปเขาอวี้เหิงกำหนดไว้หลังเทศกาลหยวนเซียว เจ้ายังสามารถฉลองเทศกาลหยวนเซียวกับท่านปู่ได้ด้วย ถึงตอนนั้นร่างกายของเขาก็น่าจะดีขึ้นมากแล้วกระมัง?""เอาล่ะ อีกไม่กี่วันข้าค่อยไป""แล้วก็" เซียวหลันยวนกวักมือกับนาง "มานี่หน่อย ไป๋ซวงกับจินเสวี่ยค้นคว้าให้แล้ว พลิกดูข้อมูลในปีนั้นมากกมาย หาขอบเขตออกมา หญิงสาวคนนั้นอาจจะเป็นคนจากตระกูลเหล่านี้""ข้าขอดูหน่อย"ฟู่จาวหนิงเดินเข้ามาทันที ก็เห็นกระดาษที่มีทั้งเขียนทั้งวาด บนกระดาษทุกใบวาดหญิงสาวไว้หลายคน วาดเครื่ององค์เสื้อผ้าของพวกนางออกมาจนหมด ข้างๆ ยังมีอธิบายไว้ด้วย ว่านี่เป็นของตระกูลไหน เครื่องประดับชุดนี้น่าจะเป็นคนแบบไหนสวมวาดไว้ดีมาก"พวกนางยังมีฝีมือด้านนี้ด้วยหรือ?"ฟู่จาวหนิงเองก็รู้สึกเกินคาดเดิมทีนางรู้สึกว่าเรื่องนี้ใช้เวลาตั้งสองเดือน ไป๋ซวงกับจินเสวี่ยจงใจถ่วงเวลานางหรือเปล่า ตอนนี้เห็นสิ่งที่พวกนางส่งเข้ามา นางกลับรู้สึกว่าเข้าใจพวกนางผิดไปเสียแล้ว"ตอนอยู่ที่ยอดเขาโยวชิง ข
ยิ่งไปกว่านั้นสีหน้าก็ดีขึ้นมากแล้ว"วันนี้ตอนเช้าพวกเรายังพูดถึงท่านอยู่เลย" ท่านเฟิงจวินกุมมือฟู่จาวหนิง "คิดถึงท่านมาตั้งหลายวันแล้วคิดว่าท่านน่าจะมา จึงเหลือของอร่อยเอาไว้ให้ท่านด้วย ภรรยาผู้เฒ่าหกเอากลับมาจากบ้านฝ่ายหญิงที่เจียงหนาน เดิมทีคิดจะส่งไปให้ท่าน แต่ลู่ทงเจ้าเด็กนั่นเมื่อวานนี้เข้ามา บอกว่าท่านไม่รู้อยู่ที่จวนตระกูลฟู่หรือจวนอ๋อง"พอเห็นท่านเฟิงจวินยิ้มแบบอธิบายลำบาก ฟู่จาวหนิงก็รู้สึกว่าพวกเขาน่าจะคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างนางกับเซียวหลันยวนดูไม่ค่อยชัดเจน ดังนั้นจึงไม่กล้าพูดออกมาตรงๆพระชายาที่หลังจากอภิเษกแต่ก็เอาแต่อยู่ที่บ้านฝ่ายหญิง มีใครเคยเห็นบ้าง?ทั้งเมืองหลวงกำลังวิพากษ์วิจารณ์ความสัมพันธ์ของนางกับอ๋องเจวี้ยนว่าเป็นอย่างไรกันแน่"ข้าก่อนหน้านี้อยู่แต่ในบ้านกับท่านปู่ ท่านก่อนหน้านี้สุขภาพไม่ค่อยดี ดังนั้นจึงอยู่ที่บ้านคอยดูแลรักษาเขา สองวันนี้ก็เพิ่งไปที่จวนฟู่"พอเห็นฟู่จาวหนิงตอบกลับอย่างไร้กังวล ท่านเฟิงจวินก็ผ่อนลมหายใจโล่ง"พระชายาอ๋องเจวี้ยน ท่านเองก็อย่าโทษคนแก่อย่างข้าที่ยุ่งมากนักเลย ตอนนี้เห็นท่านเป็นเช่นนี้ กับอ๋องเจวี้ยนน่าจะคืบหน้ากันบ้างแล
เซี่ยซื่อกับหลินอันห่าวกำลังกวาดหิมะอยู่ที่ลานถึงแม้ตอนนี้คนคุ้มครองเรือนกับคนใช้ในบ้านตระกูลฟู่จะมีอยู่ไม่น้อย แต่นางก็อยากจะทำงานบ้าง และจะนำอันห่าวให้ทำตัวขยันขึ้นมาหน่อย เช่นนี้ที่พักอยู่ในเรือนตระกูลฟู่นางจึงจะไม่รู้สึกประหม่ายิ่งไปกว่านั้นถ้าจะมองบ้านตระกูลฟู่เป็นบ้านของตนเอง เช่นนั้นก็ต้องขยันหน่อยจงเจี้ยนดีขึ้นมากแล้ว และออกมาตากแดดอยู่บ่อยๆคนอื่นๆ ล้วนวุ่นงานของตนเอง ช่วงนี้ลุงจงพาพวกเขาตรวจสอบบ้านตระกูลฟู่ทั้งในทั้งนอกไปหลายรอบ จุดที่ต้องซ่อมก็ซ่อมเสีย ควรเสริมให้แข็งแกร่งก็เสริมไปแล้ว และยังมีบางส่วนต้องทำความสะอาดออกมา ตระเตรียมช่วงฤดุใบไม้ผลิมาถึงจะปลูกดอกไม้กับต้นผลไม้เสียใหม่บ้านตระกูลฟู่ตอนนี้เริ่มกลับมาดูเคร่งขรึมยิ่งใหญ่อีกครั้งบ้างแล้วหลังจากฮู่โม่จากไป เศรษฐีฟางก็ช่วยฟู่จาวหนิงหาคนคุ้มครองเรือนมาอีกสี่คน ฟางซือฉิงช่วงก่อนปีใหม่ก็ยังมาพักอยู่หลายวันเฉินซานตอนที่ไม่ได้ตามฟู่จาวหนิงออกไปก็อยู่ด้วยกันกับคนคุ้มครองเรือนเหล่านั้น รบเร้าให้สืออีสือซานสอนวิชาต่อสู้ให้พวกเขาสืออีกับสือซานเองก็ยินดีสอนพวกเขา คนเหล่านี้หลังจากนี้ล้วนเป็นคนคุ้มครองเรือนบ้านฝ่ายห
"ทำไมจะเป็นไปไม่ได้? เมื่อคืนนี้เพิ่งได้รับรายงานด่วนจากเมืองหู!"นายท่านคนนั้นมองเฮ่อเหลียนเฟยสายตาเย็นชา หัวเราะเย็นเยียบออกมาเมื่อคืนได้รับรับงานด่วนจากเมืองหู วันนี้ในวังก็ออกคำสั่งให้จับคนเรียบร้อยสืออีพวกเขาเองก็เข้าใจขึ้นมา ในวังจะต้องรู้ตัวตนของเฮ่อเหลียนเฟยนานแล้ว พี่น้องจ้าวเฉินจ้าวหรูก่อนหน้านี้จะต้องนำไปบอกฮองเฮาแน่แต่ติดที่อ๋องเจวี้ยน ฮองเฮาจึงอดทนไม่ยอมลงมือ ตอนนี้พอสบโอกาส ก็ลงมือทันทีแม้แต่วันเดียวก็ไม่ยอมรอเมื่อเป็นเช่นนี้ เมืองหูจะต้องส่งรายงานด่วนเข้ามาจริงแน่ แต่เนื้อหาภายในเป็นอย่างไร พวกเขาเองก็ไม่อาจล่วงรู้"เรื่องนี้ยังไม่ได้ตรวจสอบชัดเจน จะว่าไป ต่อให้ราชาเฮ่อเหลียนจะทำเรื่องอะไรก็ตาม ก็คงไม่ถึงกับเป็นภัยต่อทั้งเผ่า และเด็กคนนี้ก็มาที่เมืองหลวงนานแล้ว เพียงพอที่จะอธิบายว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา" สือซานเอ่ยขึ้นผู้เฒ่าฟู่รีบเสริมเข้ามาประโยคหนึ่ง "ต่อให้เขายังไม่ออกไป เขาเองก็เป็นแค่เด็กอายุสิบสองสิบสาม เขาจะไปรู้อะไรได้? เรื่องนี้เป็นเรื่องของพวกผู้ใหญ่ ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา""อะไรคือไม่เกี่ยวข้อง? นี่เป็นความผิดฐานก่อกบฎ! โทษนี้เดิมก็เป็
จงเจี้ยนพอได้ยินการเคลื่อนไหวด้านหน้า อันที่จิรงก็คิดจะออกไปแล้ว แต่ว่าหลินอันห่าวถูกทำให้ตกใจ เขาจึงปลอบประโลมอยู่พักหนึ่ง"เสี่ยวเถา ข้างหน้าเกิดอะไรขึ้น?""มีทหารทางการมามากมาย พวกเขามาจับตัวคุณหนูเสี่ยวเฟย! ตอนนี้พี่สืออีกับพี่สือซานใกล้จะสู้กันขึ้นมาแล้ว!"เสี่ยวเถาเองก็หน้าถอดสีหน่อยๆจงเจี้ยนสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เอ่ยขึ้นกับเซี่ยซื่อทันที "ท่านพาอันห่าวเข้าห้องไปก่อน อย่าออกมาด้านนอก"เซี่ยซื่อลนลาน "ท่านผู้เฒ่าคงไม่เป็นไรใช่ไหม?""พวกเราจะปกป้องท่านผู้เฒ่าเอง"จงเจี้ยนเอ่ยกับเสี่ยวเถาต่อว่า "เจ้าไปจวนอ๋องเจวี้ยนหาคุณหนู"ทหารทางการเข้ามาในบ้านแล้ว ตัวตนฐานะอย่างพวกเขาใช้การอะไรไม่ได้เลย เว้นเสียแต่พวกเขาจะคิดเข้าไปต่อต้านกับคนในที่ว่าการจริงๆ"เจ้าค่ะ!"เสี่ยวเถารีบออกประตูวิ่งออกไปวิ่งไปได้ไม่ไกลนัก ก็เจอคนเข้ามาขวางทางนางไว้"เสี่ยวเถา เจ้าคิดจะไปไหนกัน?""คุณหนูรั่วเสวี่ย?"ฟู่รั่วเสวี่ยตอนนี้แตกต่างจากตอนที่อยู่ในบ้านตระกูลฟู่ไปแล้ว นางหวีผมของนางแล้ว บนตัวก็ยังสวมเสื้อผ้าที่ดูสวยสด พาสาวใช้มาด้วยสองคนแต่ว่าตอนนี้เสี่ยวเถาไม่สนใจจะถามให้มากความ คิดเพียงแต
จงเจี้ยนยกฟู่จาวหนิงขึ้นมา นายท่านทางนันก็ลังเลขึ้นมาแล้วจริงๆ"ฮองเฮาออกคำสั่ง วันนี้พวกเราต้องพาเฮ่อเหลียนเฟยไป ไม่เช่นนั้นพวกเราคงไปอธิบายกับฮองเฮาไม่ได้"นายท่านกัดฟัน เอ่ยขึ้นมาตรงๆ กับจงเจี้ยน "องครักษ์จง ข้าพูดความจริงกับเจ้าแล้ว พวกเจ้าตอนนี้คิดจะต่อต้านก็ได้ เช่นนั้นพวกเราก็คงต้องโบกดาบเสียแล้ว อีกเดี๋ยวถ้าสู้กันขึ้นมาจริงๆ ก็ไม่รู้ว่าจะบาดเจ็บไปถึงพวกเจ้ากับผู้เฒ่าฟู่หรือไม่ เรื่องนั้นคงจะพูดยาก""แล้วก็ พวกเราจะทุ่มสุดกำลัง พวกเจ้าต่อให้มีวรยุทธ์ดี นั่นก็อาจจะสังหารพี่น้องพวกเราได้บางส่วน ถึงตอนนั้นพวกเจ้าก็จะถือว่าก่ออาชญากรรมแล้ว พวกเจ้าลองคิดดู อ๋องเจวี้ยนจะไปงัดกับฮองเฮาเพื่อพวกเจ้าไม่กี่คนนี้จริงหรือ!"จงเจี้ยนนิ่งงันไปพวกของสืออีก็ล้วนมองเขาคนคุ้มครองเรือนเหล่านั้นล้วนมีสีหน้าตุ้มต่อมฟู่จาวหนิงเคยบอกไว้แล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พวกเขาต้องปกป้องความปลอดภัยในบ้าน แต่พวกเขาเองก็คิดไม่ถึงว่าครั้งแรกก็ต้องมางัดกับคนที่ฮองเฮาส่งมาเสียแล้วนี่ เป็นเช่นนี้ คุณหนูจะปกป้องพวกเขาไว้ได้จริงไหม?"ถ้าพวกเจ้าจะพาไป ก็พาข้าไปด้วย" ผู้เฒ่าฟู่แหวกเหล่าองครักษ์ที่ขวางอยู่ด้านหน