Share
บทที่ 632
Related chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 633
ยิ่งไปกว่านั้นสีหน้าก็ดีขึ้นมากแล้ว"วันนี้ตอนเช้าพวกเรายังพูดถึงท่านอยู่เลย" ท่านเฟิงจวินกุมมือฟู่จาวหนิง "คิดถึงท่านมาตั้งหลายวันแล้วคิดว่าท่านน่าจะมา จึงเหลือของอร่อยเอาไว้ให้ท่านด้วย ภรรยาผู้เฒ่าหกเอากลับมาจากบ้านฝ่ายหญิงที่เจียงหนาน เดิมทีคิดจะส่งไปให้ท่าน แต่ลู่ทงเจ้าเด็กนั่นเมื่อวานนี้เข้ามา บอกว่าท่านไม่รู้อยู่ที่จวนตระกูลฟู่หรือจวนอ๋อง"พอเห็นท่านเฟิงจวินยิ้มแบบอธิบายลำบาก ฟู่จาวหนิงก็รู้สึกว่าพวกเขาน่าจะคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างนางกับเซียวหลันยวนดูไม่ค่อยชัดเจน ดังนั้นจึงไม่กล้าพูดออกมาตรงๆพระชายาที่หลังจากอภิเษกแต่ก็เอาแต่อยู่ที่บ้านฝ่ายหญิง มีใครเคยเห็นบ้าง?ทั้งเมืองหลวงกำลังวิพากษ์วิจารณ์ความสัมพันธ์ของนางกับอ๋องเจวี้ยนว่าเป็นอย่างไรกันแน่"ข้าก่อนหน้านี้อยู่แต่ในบ้านกับท่านปู่ ท่านก่อนหน้านี้สุขภาพไม่ค่อยดี ดังนั้นจึงอยู่ที่บ้านคอยดูแลรักษาเขา สองวันนี้ก็เพิ่งไปที่จวนฟู่"พอเห็นฟู่จาวหนิงตอบกลับอย่างไร้กังวล ท่านเฟิงจวินก็ผ่อนลมหายใจโล่ง"พระชายาอ๋องเจวี้ยน ท่านเองก็อย่าโทษคนแก่อย่างข้าที่ยุ่งมากนักเลย ตอนนี้เห็นท่านเป็นเช่นนี้ กับอ๋องเจวี้ยนน่าจะคืบหน้ากันบ้างแล
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 634
เซี่ยซื่อกับหลินอันห่าวกำลังกวาดหิมะอยู่ที่ลานถึงแม้ตอนนี้คนคุ้มครองเรือนกับคนใช้ในบ้านตระกูลฟู่จะมีอยู่ไม่น้อย แต่นางก็อยากจะทำงานบ้าง และจะนำอันห่าวให้ทำตัวขยันขึ้นมาหน่อย เช่นนี้ที่พักอยู่ในเรือนตระกูลฟู่นางจึงจะไม่รู้สึกประหม่ายิ่งไปกว่านั้นถ้าจะมองบ้านตระกูลฟู่เป็นบ้านของตนเอง เช่นนั้นก็ต้องขยันหน่อยจงเจี้ยนดีขึ้นมากแล้ว และออกมาตากแดดอยู่บ่อยๆคนอื่นๆ ล้วนวุ่นงานของตนเอง ช่วงนี้ลุงจงพาพวกเขาตรวจสอบบ้านตระกูลฟู่ทั้งในทั้งนอกไปหลายรอบ จุดที่ต้องซ่อมก็ซ่อมเสีย ควรเสริมให้แข็งแกร่งก็เสริมไปแล้ว และยังมีบางส่วนต้องทำความสะอาดออกมา ตระเตรียมช่วงฤดุใบไม้ผลิมาถึงจะปลูกดอกไม้กับต้นผลไม้เสียใหม่บ้านตระกูลฟู่ตอนนี้เริ่มกลับมาดูเคร่งขรึมยิ่งใหญ่อีกครั้งบ้างแล้วหลังจากฮู่โม่จากไป เศรษฐีฟางก็ช่วยฟู่จาวหนิงหาคนคุ้มครองเรือนมาอีกสี่คน ฟางซือฉิงช่วงก่อนปีใหม่ก็ยังมาพักอยู่หลายวันเฉินซานตอนที่ไม่ได้ตามฟู่จาวหนิงออกไปก็อยู่ด้วยกันกับคนคุ้มครองเรือนเหล่านั้น รบเร้าให้สืออีสือซานสอนวิชาต่อสู้ให้พวกเขาสืออีกับสือซานเองก็ยินดีสอนพวกเขา คนเหล่านี้หลังจากนี้ล้วนเป็นคนคุ้มครองเรือนบ้านฝ่ายห
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 635
"ทำไมจะเป็นไปไม่ได้? เมื่อคืนนี้เพิ่งได้รับรายงานด่วนจากเมืองหู!"นายท่านคนนั้นมองเฮ่อเหลียนเฟยสายตาเย็นชา หัวเราะเย็นเยียบออกมาเมื่อคืนได้รับรับงานด่วนจากเมืองหู วันนี้ในวังก็ออกคำสั่งให้จับคนเรียบร้อยสืออีพวกเขาเองก็เข้าใจขึ้นมา ในวังจะต้องรู้ตัวตนของเฮ่อเหลียนเฟยนานแล้ว พี่น้องจ้าวเฉินจ้าวหรูก่อนหน้านี้จะต้องนำไปบอกฮองเฮาแน่แต่ติดที่อ๋องเจวี้ยน ฮองเฮาจึงอดทนไม่ยอมลงมือ ตอนนี้พอสบโอกาส ก็ลงมือทันทีแม้แต่วันเดียวก็ไม่ยอมรอเมื่อเป็นเช่นนี้ เมืองหูจะต้องส่งรายงานด่วนเข้ามาจริงแน่ แต่เนื้อหาภายในเป็นอย่างไร พวกเขาเองก็ไม่อาจล่วงรู้"เรื่องนี้ยังไม่ได้ตรวจสอบชัดเจน จะว่าไป ต่อให้ราชาเฮ่อเหลียนจะทำเรื่องอะไรก็ตาม ก็คงไม่ถึงกับเป็นภัยต่อทั้งเผ่า และเด็กคนนี้ก็มาที่เมืองหลวงนานแล้ว เพียงพอที่จะอธิบายว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา" สือซานเอ่ยขึ้นผู้เฒ่าฟู่รีบเสริมเข้ามาประโยคหนึ่ง "ต่อให้เขายังไม่ออกไป เขาเองก็เป็นแค่เด็กอายุสิบสองสิบสาม เขาจะไปรู้อะไรได้? เรื่องนี้เป็นเรื่องของพวกผู้ใหญ่ ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา""อะไรคือไม่เกี่ยวข้อง? นี่เป็นความผิดฐานก่อกบฎ! โทษนี้เดิมก็เป็
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 636
จงเจี้ยนพอได้ยินการเคลื่อนไหวด้านหน้า อันที่จิรงก็คิดจะออกไปแล้ว แต่ว่าหลินอันห่าวถูกทำให้ตกใจ เขาจึงปลอบประโลมอยู่พักหนึ่ง"เสี่ยวเถา ข้างหน้าเกิดอะไรขึ้น?""มีทหารทางการมามากมาย พวกเขามาจับตัวคุณหนูเสี่ยวเฟย! ตอนนี้พี่สืออีกับพี่สือซานใกล้จะสู้กันขึ้นมาแล้ว!"เสี่ยวเถาเองก็หน้าถอดสีหน่อยๆจงเจี้ยนสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เอ่ยขึ้นกับเซี่ยซื่อทันที "ท่านพาอันห่าวเข้าห้องไปก่อน อย่าออกมาด้านนอก"เซี่ยซื่อลนลาน "ท่านผู้เฒ่าคงไม่เป็นไรใช่ไหม?""พวกเราจะปกป้องท่านผู้เฒ่าเอง"จงเจี้ยนเอ่ยกับเสี่ยวเถาต่อว่า "เจ้าไปจวนอ๋องเจวี้ยนหาคุณหนู"ทหารทางการเข้ามาในบ้านแล้ว ตัวตนฐานะอย่างพวกเขาใช้การอะไรไม่ได้เลย เว้นเสียแต่พวกเขาจะคิดเข้าไปต่อต้านกับคนในที่ว่าการจริงๆ"เจ้าค่ะ!"เสี่ยวเถารีบออกประตูวิ่งออกไปวิ่งไปได้ไม่ไกลนัก ก็เจอคนเข้ามาขวางทางนางไว้"เสี่ยวเถา เจ้าคิดจะไปไหนกัน?""คุณหนูรั่วเสวี่ย?"ฟู่รั่วเสวี่ยตอนนี้แตกต่างจากตอนที่อยู่ในบ้านตระกูลฟู่ไปแล้ว นางหวีผมของนางแล้ว บนตัวก็ยังสวมเสื้อผ้าที่ดูสวยสด พาสาวใช้มาด้วยสองคนแต่ว่าตอนนี้เสี่ยวเถาไม่สนใจจะถามให้มากความ คิดเพียงแต
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 637
จงเจี้ยนยกฟู่จาวหนิงขึ้นมา นายท่านทางนันก็ลังเลขึ้นมาแล้วจริงๆ"ฮองเฮาออกคำสั่ง วันนี้พวกเราต้องพาเฮ่อเหลียนเฟยไป ไม่เช่นนั้นพวกเราคงไปอธิบายกับฮองเฮาไม่ได้"นายท่านกัดฟัน เอ่ยขึ้นมาตรงๆ กับจงเจี้ยน "องครักษ์จง ข้าพูดความจริงกับเจ้าแล้ว พวกเจ้าตอนนี้คิดจะต่อต้านก็ได้ เช่นนั้นพวกเราก็คงต้องโบกดาบเสียแล้ว อีกเดี๋ยวถ้าสู้กันขึ้นมาจริงๆ ก็ไม่รู้ว่าจะบาดเจ็บไปถึงพวกเจ้ากับผู้เฒ่าฟู่หรือไม่ เรื่องนั้นคงจะพูดยาก""แล้วก็ พวกเราจะทุ่มสุดกำลัง พวกเจ้าต่อให้มีวรยุทธ์ดี นั่นก็อาจจะสังหารพี่น้องพวกเราได้บางส่วน ถึงตอนนั้นพวกเจ้าก็จะถือว่าก่ออาชญากรรมแล้ว พวกเจ้าลองคิดดู อ๋องเจวี้ยนจะไปงัดกับฮองเฮาเพื่อพวกเจ้าไม่กี่คนนี้จริงหรือ!"จงเจี้ยนนิ่งงันไปพวกของสืออีก็ล้วนมองเขาคนคุ้มครองเรือนเหล่านั้นล้วนมีสีหน้าตุ้มต่อมฟู่จาวหนิงเคยบอกไว้แล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พวกเขาต้องปกป้องความปลอดภัยในบ้าน แต่พวกเขาเองก็คิดไม่ถึงว่าครั้งแรกก็ต้องมางัดกับคนที่ฮองเฮาส่งมาเสียแล้วนี่ เป็นเช่นนี้ คุณหนูจะปกป้องพวกเขาไว้ได้จริงไหม?"ถ้าพวกเจ้าจะพาไป ก็พาข้าไปด้วย" ผู้เฒ่าฟู่แหวกเหล่าองครักษ์ที่ขวางอยู่ด้านหน
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 638
"เจ้าเป็นใคร?"เฮ่อเหลียนเฟยถามอีกครั้งรถม้าควบทะยานแล้ว เอียงตะแคงจนเขารู้สึกแย่"เจ้าไม่ต้องรู้หรอก"คนผู้นั้นหลังจากตอบลกับมาก็ไม่ส่งเสียงอะไรอีก ต่อให้เฮ่อเหลียนเฟยจะถามต่ออย่างไร จะกระตุ้นเขาต่ออย่างไร เขาก็ล้วนไม่ส่งเสียงรถม้าแล่นทะยานอยู่นานเฮ่อเหลียนเฟยพิจารณาจากความเลือนราง และรู้สึกว่าตนเองออกจากเมืองแล้วในใจเขาจะมากน้อยก็ยังหวาดกลัวอยู่ นี่ถ้าออกจากเมืองแล้วพาเขาไปภูเขาร้างหน้าผาขาดก็จบกัน พี่หญิงจะมาทันได้อย่างไรกัน?พี่ญิงถ้าหากหาตัวเขาไม่ทัน แล้วจะช่วยเหลือเขาได้อย่างไร?เขาไม่อยากตายจริงๆแต่ว่าเขาก็ไม่อยากให้พี่หญิงมีอันตราย ถ้าพี่หญิงมาหาเขาแล้วจริงๆ จะเป็นอันตรายไปด้วยไหม? เฮ่อเหลียนเฟยรู้สึกขึ้นมาอีกว่าฟู่จาวหนิงอย่ามาหาเขาดีกว่าขณะที่คิดอย่างหวาดกลัวไม่ปลอดภัยนี้ รถม้าก็แล่นเร็วขึ้นเรื่อยๆ เหมือนขับเร็วขึ้นจริงๆ บนถนนทางการที่ไม่มีคน เป็นไปไม่ได้ที่จะยังอยู่ในเมือง รอบๆ ก็ไม่ได้ยินเสียงของผู้คนเลย"ข้ามีความลับจะมาบอกฮองเฮา!" เฮ่อเหลียนเฟยร้องขึ้นมาอีก"ฮองเฮาไม่สนใจอยากรู้ความรู้อะไรของเด็กอย่างเจ้าหรอก" อีกเสียงหนึ่งดังขึ้นมา มีความประชดประชันอย่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 639
"น่าเสียดาย พี่สาวข้ามีฝีมือจนทำให้อ๋องเจวี้ยนช่วยนางนี่สิ เจ้าไม่ยอมรับหรือ?" เฮ่อเหลียนเฟยหัวเราะร่าขึ้นมาต่อเขาจะยั่วโมโหจ้าวเฉินสังหารเขาทิ้งที่นี่เสียให้จบๆ ไป ไม่เช่นนั้นถ้าพาเขาออกไปไกล ก็กลัวว่าพี่หญิงจะหาไม่เจอ ไม่ใช่แค่หาไม่เจอ ยังอาจจะถูกจ้าวเฉินล่อออกไปยังสถานที่ห่างไกลอีกด้วย อันตรายมาก"อ๋องเจวี้ยน โอ๊ะ ไม่สิ ควรจะเรียกว่าว่าพี่เขยมากกว่า พี่เขยข้าจะต้องมาช่วยหาตัวข้าแน่ ถึงตอนนั้นพวกเจ้าทั้งครอบครัวก็ไม่ต้องไปทวีปผิงอะไรนั่นแล้ว พี่เขยข้ากับพี่สาวข้าคงจัดการสังหารพวกเจ้าจนเรียบ""ฟู่จาวหนิงเองก็มีความสามารถนี้อยู่!"จ้าวเฉินจ้องเฮ่อเหลียนเฟย "เจ้าอยากตายนักหรือ? ข้าจะทำให้เจ้าสมอยากเอง! ก่อนหน้านี้ขาของเจ้าข้าก็เล่นงานมา ตอนนี้หายดีแล้วหรือไร?"สายตาเขาจับจ้องมาบนขาของเฮ่อเหลียนเฟย "ข้าจะให้เจ้าได้ลิ้มรสมันอีกครั้ง ให้เขาของเจ้าหักไปอีกรอบ!"พูดแล้วเขาก็เตรียมจะลงมือเฮ่อเหลียนเฟยม่านตาหดลงตอนนี้เอง ชายหนุ่มที่หน้าตาอึมครึมก็ยั้งจ้าวเฉินเอาไว้ "เจ้าตอนนี้ถ้าไปหักขาเขา อีกเดี๋ยวต้องแบกขึ้นเขาไปเองนะ?"จ้าวเฉินการเคลื่อนไหวชะงักงัน เลิกทำไปเฮ่อเหลียนเฟยฟังเข
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 640
"ใช่แล้ว ท่านผู้เฒ่า ต้องขอบคุณจาวหนิงเลย" ฟู่รั่วเสวี่ยประโยคนี้พูดอย่างกัดฟันผู้เฒ่าฟู่เองก็ฟังออกแล้วใบหน้าของเขาขรึมลงมาทันทีนี่มาหาเรื่องทะเลาะชัดๆ เลย ก่อนหน้านี้ตอนที่ยังอยู่ในบ้านตระกูลฟู่ ฟู่รั่วเสวี่ยพูดได้ว่าเป็นหญิงสาวรุ่นนี้ที่มีกิริยาการแสดงออกที่สุดคนหนึ่ง อ่อนโยนและรู้ความที่สุดคนหนึ่ง พูดจาน้ำเสียงแผ่วเบาละเอียดอ่อน อากัปกิริยาก็เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่อย่างเหมาะสม อยู่ต่อหน้าเขาก็มีมารยาทนอบน้อม ผู้เฒ่าฟู่เองก็เคยมีความหวังในตัวนางอยู่พอคิดถึงเงื่อนไขแบบฟู่รั่วเสวี่ยเช่นนี้ หลังจากนี้น่าจะมีการแต่งงานที่ดี ถ้านางออกเรือนได้เป็นฝั่งฝา ก็ยังสามารถช่วยเหลือซึ่งกันและกันกับจาวหนิงได้แต่ว่าตอนนี้ดูท่า ฟู่รั่วเสวี่ยแค่เสแสร้งได้ดีกว่าฟู่เป่าเจินฟู่เจียวเจียวเท่านั้น อันที่จริงแล้วก็เป็นแบบเดียวกัน!หลังจากไล่ออกจากบ้านตระกูลฟู่ท่าทีของนางก็เปลี่ยนไปทันทีผู้เฒ่าฟู่ไอสำลักหลายครั้ง ไม่สนใจอะไรนาง ตอนนี้เขากำลังเป็นห่วงเฮ่อเหลียนเฟย มีกะจิตกะใจมาคิดเล็กคิดน้อยกับนางเสียที่ไหน?"เสี่ยวเถา ไม่ต้องร้อง" จงเจี้ยนพูดกับเสี่ยวเถาคำหนึ่ง "ไปล้างหน้าล้างตาไป""แต่ว่า พี่ชายจง
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1236
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1235
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1234
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1233
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1232
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1231
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1230
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1229
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1228
