บทที่ 605

ท่านเฟิงจวินพยักหน้า

"ข้าขอคิดก่อน เหมือนมีอะไรลืมไปแล้ว"

ฟู่จาวหนิงเลิกเส้นผมของนางออกตรวจสอบ

ฮูหยินใหญ่โม่พวกนางตอนนี้ก็ไม่กล้าพูดอะไร

"จริงด้วย" ท่านเฟิงจวินยังพูดอีกว่า "ตอนนั้นข้ารู้สึกว่า แม่ของท่านบนตัวมีกลิ่นหอมอยู่ ไม่แน่ใจว่ากลิ่นอะไร กลิ่นไม่ค่อยดีนัก"

ฟู่จาวหนิงมือชะงัก

"ไม่ใช่กลิ่นธูปหรือ?"

"ไม่ใช่" ท่านเฟิงจวินส่ายหัว "รุ้สึกว่ากลิ่นไม่น่าดม ข้าตอนนั้นยังคิด บนตัวหญิงสาวตระกูลฟู่คนนี้มันกลิ่นอะไรนะ? เข้าวังมาทำไมถึงไม่พิถีพิถันหน่อย นี่ถ้ามาเจอพวกคนชั้นสูงมาได้กลิ่นเข้า คงได้เกิดเรื่องยุ่งยากขึ้นแน่ๆ"

นางพูดถึงจุดนี้ก็รู้สึกหมดเรี่ยวหมดแรง

ฟู่จาวหนิงมองสีหน้านาง "ขอบคุณท่านเฟิงจวินมากที่บอกเรื่องเหล่านี้กับข้า ตอนนี้ท่านนอนพักผ่อนเสียก่อน ข้าจะฝังเข็มให้ท่าน จากนั้นจะจ่ายยาบางส่วนให้ ส่วนจะใช้ยาอย่างไรข้าอธิบายกับพวกฮูหยินไว้ก็พอ ท่านปล่อยใจให้สบาย แม้ว่าข้าตอนนี้จะยังพูดกับท่านชัดเจนไม่ได้ว่าโรคนี้คืออะไร แต่ว่ารักษาได้"

"จริงหรือ?"

"พระชายาอ๋องเจวี้ยน รักษาได้จริงหรือ?"

"หา?"

หญิงสาวตระกูลโม่แต่ละคนที่นี่ล้วนดีใจกันขึ้นมาเป็นล้นพ้น

ฟู่จาวหนิงเป็นคนแรกที่พู