แชร์

บทที่ 539

ผู้เขียน: จุ้ยหลิงซู
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-04-30 16:00:00
ชิ่งอวิ๋นเซียวกว่าจะมาถึงจวนอ๋องก็เป็นช่วงบ่าย

ฟู่จาวหนิงตอนที่เห็นเขา สีหน้าเขาดูหดหู่หน่อยๆ

แต่ว่าพอเห็นเซียวหลันยวน ชิ่งอวิ๋นเหวียวก็ร้องเรียกขึ้นทันที "อ๋องเจวี้ยนอ๋องเจวี้ยน ข้าคิดออกแล้วว่าสิ่งยืนยันไปทำหายอยู่ที่ไหน! ครั้งหนึ่งข้าพบกับพวกนักเลงหัวไม้คิดจะปล้นชิงคนแก่คนหนึ่ง หลังจากนั้นก็คิดไม่ถึงว่ายาที่ชายชราคนนั้นสกัดออกมาจะร้ายกาจมาก ผงยาถุงหนึ่งก็เล่นงานพวกเขาจนล้มไปหมด!"

แค่กๆ

ฟู่จาวหนิงพอได้ยินถึงตรงนี้ก็แทบจะสำลักออกมา

ชิ่งอวิ๋นเซียวในที่สุดก็คิดออกแล้ว!

ชายหนุ่มที่หน้าตาดีขนาดนี้ ดูแล้วสง่าราวกับเซียนขนาดนี้ แต่สมองกลับไม่ดีเอาเสียเลย ตอนนี้เพิ่งจะคิดออก

"สกัดยาออกมาได้ร้ายกาจหรือ?"

เซียวหลันยวนเหลือบมองฟู่จาวหนิง

"หน้าตาเป็นอย่างไร?"

"ก็แค่คนแก่คนหนึ่ง" ชิ่งอวิ๋นเซียวพรรณนาออกมา

เซียวหลันยวนมองไปทางฟู่จาวหนิงอีกครั้ง

ภายใต้สายตาของเขา ฟู่จาวหนิงถอนหายใจหยิบขลุ่ยหยกออกมา ยื่นส่งไปตรงหน้าชิ่งอวิ๋นเซียว

"ข้าเก็บมันได้"

"อ๋า?? อ๊าๆๆ! ขลุ่ยหยกของข้า! ของชิ้นนี้เลย!"

ชิ่งอวิ๋นเซียวพอรัรบไป ก็ตื่นเต้นจนกระโดดเหยงๆ

เขาไม่คิดแม้แต่น้อย บิดขลุ่ยหยกเลานั้นต่อหน้าพว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 540

    พวกเขาออกหาสิ่งของตามรูปร่างปิ่นปักผมที่เขาพูดมาชิ่งอวิ๋นเซียวหัวเราะแหยขึ้นมา หน้าแดงไปหมด "ข้า ข้าเองก็คิดไม่ถึงไปชั่วขณะ เพราะขลุ่ยหยกมันไม่สำคัญ ที่สำคัญคือสิ่งยืนยัน ดังนั้นข้าจึงเอาแต่คิดจะหาสิ่งยืนยัน ตัวข้าเองก็ลืมไปเลยว่าซ่อนมันไว้ในขลุ่ยหยก"ทุกคนหมดคำจะพูดขึ้นพร้อมกันอย่างนี้ก็ได้หรือ?เซียวหลันยวนบอกกับฟู่จาวหนิง "เห็นไหม? จะมองคนสักคนห้ามมองแต่ภายนอก มีคนบางคนหน้าตาราวกับเทพเซียน แต่ธาตุแท้ก็เป็นคนโง่ๆ คนหนึ่ง"ฟู่จาวหนิงทนไม่ไหว หัวเราะพรืดออกมา"ท่านไปพูดกับผู้นำน้อยตระกูลชิ่งแบบนั้นได้อย่างไร?""ข้าไม่ได้พูดถึงเขา นี่เจ้าเป็นคนพูดนะ" เซียวหลันยวนตอบชิ่งอวิ๋นเซียวร้องเชอะ "เอาเถอะ ข้าโง่ข้าก็ยอมรับ แต่ว่า อ๋องเจวี้ยน สิ่งยืนยันของข้ามอบให้ท่านแล้ว ก็ถือว่าข้าช่วยเหลือท่านครั้งใหญ่แล้วกระมัง? ท่านต้องเก็บไว้สักพัก ข้ายังไม่อยากกลับไป""ชิงอี จัดห้องพักแขกให้เขาหน่อย" เซ๊ยวหลันยวนเองก็ไม่ใจแคบ "แล้วก็ ไปหาคนตระกูลฮู่ด้วย ให้พวกเขาพรุ่งนี้ตอนเช้านำสิ่งยืนยันมามอบให้ด้วย""ขอรับ""อ๋องเจวี้ยน ผู้นำตระกูลฮู่มาที่เมืองหลวงเกือบเดือนแล้ว เขายังไม่นำสิ่งยืนยันมามอบ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30
  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 541

    ดังนั้นจึงเห็นได้ชัดว่าไม่คิดจะให้พวกเขาได้รู้หน้าตาของสิ่งยืนยันเลยเซียวหลันยวนมองฮู่เจียไท่ ขาดูแล้วเป็นคนซื่อสัตย์มา แต่อันที่จริงจะซื่อสัตย์เพียงไหนใครก็ไม่อาจรู้อย่างน้อยจากที่เซียวหลันยวนเห็น เขาพูดมาเช่นนี้ไม่ได้ดูซื่อสัตย์เอาเสียเลย"แล้วเจ้ามาหาคนถึงจวนอ๋องเจวี้ยน เพราะสงสัยว่าข้าจะเอาตัวผู้นำตระกูลฮู่ไปซ่อนหรือ?""ไม่ไม่ไม่ ท่านอ๋องเข้าใจผิดแล้ว แน่นอนว่าข้าไม่กล้าสงสัยท่านอ๋องเช่นนี้ เพียงแต่ท่านพ่อในเมื่อบอกว่าจะมาจวนอ๋องเจวี้ยนเพื่อส่งสิ่งยืนยัน เช่นนั้นจึงทำได้เพียงมาถามจวนอ๋องเท่านั้น""ผู้ดูแล วันนี้เห็นผู้นำตระกูลฮู่บ้างไหม?" เซียวหลันยวนถามผู้ดูแล"รายงานท่านอ๋อง ไม่เห็นเลยขอรับ""เรียกทหารที่ออกลาดตระเวณในวันนี้มาให้หมด""ขอรับ"ทหารที่ออกลาดตระเวณวันนี้ถูกเรียกมาทั้งหมดแล้ว เซียวหลันยวนพูดต่อหน้าฮู่เจียไท่ ถามสถานการณ์กับพวกเขา"รายงานท่านอ๋อง ข้าน้อยรับผิดชอบลาดตระเวณด้านนอกจวนอ๋อง วันนี้ไม่มีคนนอกเข้าใกล้จวนอ๋องเลย ไม่มีใครเข้ามาในอาณาเขตลาดตระเวณของพวกข้าเลย""ท่านอ๋อง พวกเรารับผิดชอบลาดตระเวณในจวน ในจวนวันนี้ไม่เห็นคนนอกเข้าใกล้จวนอ๋องเลย" ทหารอีกคน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30
  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 542

    "สิ่งยืนยันของปรมาจารย์ฉือเชินก็อยู่กับข้าแล้ว แล้วสิ่งนี้ก็จะเอามาไว้กับข้าอีก ท่านไม่กลัวว่าข้าจะไปหาอีกชิ้นของผู้นำตระกูลฮู่ แล้วรวมสิ่งยืนยันจนครบสามชิ้นนำไปแลกสิ่งของมาก่อนหรือ?""ไม่กลัว"เซียวหลันยวนตอบกลับแบบแทบจะไม่คิด"เพราะอะไร?" ฟู่จาวหนิงไม่เข้าใจ"หนิงหนิง จะมากน้อยข้าก็เข้าใจตัวเจ้าอยู่นะ ไม่ว่าระหว่างพวกเราจะมีอดีตกับความยุ่งเหยิงแบบไหน คุณสมบัติของตัวเจ้าเองก็กางแผ่อยู่ตรงนั้นอยู่แล้ว เรื่องบางเรื่องเจ้าเองก็ไม่สนใจที่จะทำหรอก"ฟู่จาวหนิงกัดริมฝีปาก "เชอะ ข้ากลับแล้ว"นางหมุนตัวเดินออกมานี่มาพูดให้นางหวั่นไหวประหลาดๆ แล้วยังมาเรียกนางว่าหนิงหนิงอีก?พอเรียกนางหนิงหนิงทำให้ในสมองนางคิดเรื่องที่ทั้งสองคนพัวพันกันในห้องอาบน้ำก่อนหน้านี้ขึ้นมาตอนที่เกิดอารมณ์รักเขาจะเรียกหนิงหนิงเสียงทุ้มต่ำหลังจากออกไปลมหนาวก็โถมเข้ามา ทำให้ใบหน้าร้อนผะผ่าวหน่อยๆ ของฟู่จาวหนิงอุณหภูมิลดลงทันทีนางตบๆ ที่แก้ม และไม่รู้ว่านางกับเซียวหลันยวนตอนนี้มีความสัมพันธ์อะไรกันแน่แต่ว่าถัดจากนี้จะเป็นอย่างไรพวกนางก็ยังไม่รู้ ทำได้เพียงเดินไปทีละก้าวๆ เท่านั้นฟู่จาวหนิงกระชับผ้าคลุมให

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30
  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 543

    ฟู่จาวหนิงรีบปีนขึ้นกำแพง ข้ามกำแพงอย่างรวดเร็ว กระโดดเข้าไปในเรือนเล็ก คล่องแคล่วว่องไวสืออีทำได้แค่คุ้มกันอยู่ด้านนอกฟู่จาวหนิงเข้าไปในเรือน รีบเดินไปห้องข้าง ประตูเพิ่งจะงับลงมานางแนบตัวอยู่ด้านนอก ได้ยินการเคลื่อนไหวในห้อง"เจ้าไปไหนมา ข้าแทบจะคอแห้งตายอยู่แล้ว เรียกอยู่ครึ่งค่อนวันไม่มีใครมารินน้ำให้ข้า"พอได้ยินเสียง ฟู่จาวหนิงก็เลิกคิ้ว เป็นไปตามคาด จมูกของนางยังใช้การได้ดีอยู่ เมื่อครู่ตอนที่ปัญญาชนเดินผ่านข้างตัวนาง นางก็ได้กลิ่นมากลิ่นหนึ่งและกลิ่นนั้นก็คือพิษที่ฉาบไว้ในอาวุธลับที่สืออียิงโดนพวกนางนั่นเอง หลังจากโดนพิษไปก็จะส่งกลิ่นนี้ออกมาบนตัวปัญญาชนคนนี้มีกลิ่นนั้นติดอยู่ จะต้องใกล้ชิดหรือสัมผัสกับไห่ฉางจวิ้นไม่ก็แม่นางเจี๋ยแน่นอน โอบๆ กอดๆ อะไรแบบนี้และพอติดตามมา ก็เป็นไปตามคาด ไห่ฉางจวิ้นนั่นเองฟู่จาวหนิงรู้สึกนับถือไห่ฉางจวิ้นหน่อยๆ แล้ว ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่าเอาแต่พัวพันกับซือถูไป๋หรือ? ตอนนี้พอซือถูไปจากไป นางก็หาเป้าหมายใหม่ได้แล้วเสียด้วย?"เสี่ยวจวิ้น ข้าเพิ่งจะออกไปซื้อยาให้เจ้า แต่ว่ายาที่เจ้าบอกมาเหล่านี้ราคาไม่ธรรมดาเลย ยิ่งไปกว่านั้นข้ายังไปโรงย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30
  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 544

    มาป้ายสีนางเช่นนี้เลยหรือ!"ทำไมจะไม่ได้ทำ? กล่องเครื่องประดับข้าถูกรื้อค้นจนกระจัดกระจาย ด้านในของหายไปตั้งเยอะ ถ้าไม่ใช่เจ้าก็คือแม่นางเจี๋ยที่ไปด้วยกันกับเจ้าคนนั้นหรือ?"พอได้ยินชื่อแม่นางเจี๋ยที่ฟู่จาวหนิงพูดออกมา ไห่ฉางจวิ้นก็ตกตะลึงจนลืมโต้แย้งนางเห็นๆ อยู่ว่าในห้องไม่มีคน แล้วฟู่จาวหนิงรู้ได้อย่างไรว่าคนที่ไปด้วยกันกับนางคือแม่นางเจี๋ย?"เจ้าหาแม่นางเจี๋ยเจอแล้วหรือ?" ไห่ฉางจวิ้นโพล่งออกมาจากอาการสั่นสะเทือนตกตะลึงปัญญาชนมองนางอย่างตะลึงเช่นกันนี่ไม่ใช่ว่านางยอมรับแล้วหรอกหรือ?เข้าไปห้องของคนอื่นเพื่อขโมยของกับคนที่ชื่อแม่นางเจี๋ยคนนั้นน่ะนะ?เขาเองก็ตกตะลึงไปแล้วเช่นกัน!หญิงสาวที่หน้าตางดงามขนาดนี้ แต่เป็นหัวขโมยอย่างนั้นหรือ!"คุณชาย นางเป็นภรรยาผู้น้อยของท่านหรือ? เช่นนั้นหลังจากที่ข้ารายงานกับทางการ ท่านก็ต้องไปอธิบายกับจวนทางการให้ชัดเจนด้วยนะ" ฟู่จาวหนิงไม่ได้ตอบคำพูดของไห่ฉางจวิ้น แต่หันไปพูดกับคุณชายถูกดวงตางามเช่นนี้ของนางจ้องมอง คุณชายก็รู้สึกว่ากระดูกของตนเองปวกเปียกไปเสียแล้วเขารีบโบกไม้โบกมือ "ไม่ๆๆ แม่นางเข้าใจผิดแล้ว นางไม่ใช่ภรรยาผู้น้อยของข้า

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30
  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 545

    ฟู่จาวหนิงเดินถอยออกไปอย่างรวดเร็วหันหน้ามายิ้มให้ปัญญาชน บอกว่า "คุณชาย ได้ยินไหม? นางไม่ใช่แค่ขโมย แต่ยังเลี้ยงงูอีก้ดวย ท่านต้องระวังให้ดีเลยนะ"ปัญญาชนกับคนใช้พอได้ยินคำหนี้ก็ตกตะลึงหน้าเปลี่ยนสีกระทั่งหน้าตาที่งดงามของฟู่จาวหนิงก็ไม่กล้าคิดแล้ว รีบร้อนถอยกลับไปในห้อง ปิดประตูเสียงดังปัง ลั่นดาลสนิทหลังจากนั้นพวกเขาก็ไม่กล้าอยู่ที่นี่ต่อแล้ว คิดจะเก็บของกันทั้งคืนแล้วย้ายออกไป กลัวว่าจะถูกไห่ฉางจวิ้นเอาเปรียบ ซึ่งนี่คือเรื่องหลังจากนี้ฟู่จาวหนิงมองประตูที่ลั่นดาลสนิท ร้องจุ๊ขึ้นสองเสียง จากนั้นก็มองไห่ฉางจวิ้น "ทำอย่างไรดี? ตอนนี้ไม่มีใครเก็บเจ้าไว้แล้วสินะ""เจ้า..." ไห่ฉางจวิ้นโมโหจนพูดไม่ออก"แล้วก็ พอเจ้าไม่มีไหมใจโลหิต งูหลังทองตัวนั้นก็ตายไปแล้ว กลับไปเผ่าโม๋ลั่วก็น่าจะลำบากอยู่กระมัง? แล้วเจ้ายังจะเป็นนักบุญหญิงได้อีกหรือ?""พรวด!"ไห่ฉางจวิ้นกระอักเลือดออกมาเป็นครั้งที่สามของวันนี้"ไอ๊หยา เจ้าวิตกจนใจเจ็บเลยหรือ น่าสงสาร แต่ว่าข้าช่วยเจ้าไม่ได้หรอกนะ ข้าเองก็มีเรื่องต้องไปก่อนแล้ว"ฟู่จาวหนิงหลังจากตีสุนัขตกน้ำจนสะบักสะบอมก็หมุนตัวเดินจากไป ไม่คิดจะสนใจอะไรไ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30
  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 546

    องค์จักรพรรดิแสร้งทำเป็นไม่สนใจ แต่อันที่จริงการบีบคั้นของเขาก็เผยออกมาแล้วตอนนี้ยังกลั้นหายใจรอคำตอบของเขาอยู่ ดูตึงเครียดมาก"ข้าไม่รู้""เฮ้อ!" องค์จักรพรรดิโมโหจนระบายออกมา "อายวน ในเมื่อเจ้าไม่รู้ แล้วจะช่างมันได้อย่างไรกัน? บางทีของเหล่านั้นอาจจะเป็นสมบัติแคว้นเจาของพวกเราก็ได้!""อื๋อ? แคว้นเจาของพวกเรา?" เซียวหลันยวนทวนซ้ำประโยคนี้มาอย่างล้อเล่นความหมายนี้ขององค์จักรพรรดิไม่ใช่ว่าชัดเจนมากแล้วหรือ?นี่คือคิดจะครอบครองมาเป็นของตนเองแล้วสินะ?แล้วมันเกี่ยวข้องอะไรกับสมบัติแคว้นเจา? นั่นเป็นสิ่งที่ไท่ซ่างหวงทิ้งไว้ให้เขา"ข้าหมายถึงว่า บางทีของสิ่งนี้อาจจะล้ำค่ามาก" องค์จักรพรรดิอธิบายเสียงแห้ง"องค์จักรพรรดิควบคุมแผ่นดินอยู่ในกำมือ"เซียวหลันยวนตอบกลับด้วยประโยคนี้ไท่ซ่างหวงทิ้งบัลลังก์จักรพรรดิให้เขาแล้ว ให้เขาเป็นองค์จักรพรรดิของแคว้นเจา แผ่นดินล้วนเป็นของเขา ทำไม นี่ยังไม่พอใจอีกหรือ?องค์จักรพรรดิกระแอม ไม่รู้จะพูดอย่างไรต่อเหมือนกันเซียวหลันยวนพูดมาตรงๆ เช่นนี้ นี่มันเกือบจะบอกว่าเขาละโมบจนไร้ขีดจำกัดแล้ว"องค์จักรพรรดิถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ข้าจะขอตัวออกจา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30
  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 547

    ฟู่จาวหนิงพอเห็นจงเจี้ยนร้อนรนขนาดนั้น ก็ให้สืออีกดเขาไว้"เอาล่ะ ข้ารู้แล้ว ไม่ต้องตื่นเต้น นอนลง!"จงเจี้ยนจึงนอนลงโดยไม่คิดจะลุกขึ้น แต่ก็ยังอยู่ในท่าทางกังวลมากอยู่ "คุณหนู ผู้เฒ่าฟู่สี่ทั้งสองคนอยู่ในบ้านตระกูลฟู่เช่นนี้ ไม่ปลอดภัยเลยจริงๆ ด้วย ตอนนั้นนางจับข้าได้ในทันที ยิ่งไปกว่านั้นที่ลงมือก็ยังเป็นพิษที่ร้ายกาจขนาดนี้ ถ้าหากนาง"เขายังพูดไม่ทันจบ ฟู่จาวหนิงก็ถอนหายใจ"ข้ารู้แล้ว แต่ว่าคิดไม่ถึงว่าฮูหยินผู้เฒ่าฟู่สี่จะเป็นคนลงมือ""นางไม่ใช่คนใบ้ นางตอนนั้นยังนัดพบกับฮูหยินหรงเยว่อยู่เลย ดังนั้น แขกที่ไปยังหอจันทร์หยาดที่ฮูหยินหรงเยว่เป็นคนเปิด จะเป็นสถานที่ดึงดูดสาวกของพวกนางใช่หรือไม่กัน?"พอจงเจี้ยนพูดออกมา ฟู่จาวหนิงใจสั่นกึก พูดเช่นนี้ก็น่าจะเป็นไปได้จริงๆ"ฮูหยินหรงเยว่ตอนนั้นเอาแต่พัวพันบิดาของเจ้า การจากไปของพ่อแม่เจ้า จะเกี่ยวข้องกับลัทธิเทพทำลายล้างไหมนะ?"ด้านนอกประตูมีเสียงเซียวหลันยวนดังขึ้นฟู่จาวหนิงหันหน้ามองออกไป ก็เห็นเขากำลังพาชิงอีเดินเข้ามา ทันใดนั้นก็ตกตะลึงไป"ท่านทำไมจู่ๆ ก็มาที่นี่กัน?""พระชายา ท่าอ๋องเพิ่งออกจากในวัง" ชิงอีบอก ถึงแม้เขาจะไม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30

บทล่าสุด

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1628

    พอเห็นสีหน้าเฉินฮ่าวปิง ใจของต่งฮ่วนจือก็เย็นลงมาทันทีทั้งที่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับฟู่จาวหนิงแล้วแท้ๆ แต่ว่าตอนนี้ เฉินฮ่าวปิงก็ยังใช้ประโยชน์จากเขา คิดจะให้เขาขัดขวางศิษย์น้องหญิงต่อให้เป็นเรื่องที่เหลวไหลแบบนี้ นางก็ยังพูดออกมาโดยไม่หนักใจ แล้วขอให้เขาทำตามสิ่งที่นางต้องการต่งฮ่วนจือมองไปทางฮูหยินเฉิน เขายังดูคาดหวังอยู่ถึงอย่างไรฮูหยินเฉินก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว น่าจะรู้จักขอบเขตบ้างกระมัง?"เจ้าเองก็คิดแบบนี้หรือ? จะให้ข้าเก็บวัตถุดิบยาไว้จนกว่าฮ่าวปิงจะรวมเงินได้?"ฟังเอาเถอะ เขาพูดซ้ำออกมาอีกรอบหนึ่งก็ยังรู้สึว่าเป็นเรื่องไร้สาระเลยฮูหยินเฉินขมวดคิ้ว มองนางด้วยสายตาเศร้าๆแต่ก่อนพอเห็นสีหน้าเช่นนี้ของนาง ต่งฮ่วนจือก็จะรู้สึกปวดใจ อยากจะปกป้องนางขึ้นมา เขารู้ ว่านางเป็นผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง มีลูกสาวติดหนึ่งคน คอยหนีคนตามล่าอยู่ตลอด มันลำบากแค่ไหนถ้าหากเป็นไปได้ เขาเองก็อยากจะยืนบังลมบังฝนให้นาง เพราะแรกสุดเขารู้สึกชื่นชมนาง ชื่นชมความแข็งแกร่งและความรักของแม่จากตัวนางแต่สีหน้าต่อตัวเขาของฮูหยินเฉินตอนนี้ ต่งฮ่วนจือจู่ๆ ก็คิดขึ้นมาว่า อ๋องฉยงถึงอย่างไรก็หาพวกนางเจอแ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1627

    เฉินฮ่าวปิงมองต่งฮ่วนจือนางสามารถใช้วัตถุดิบยาของพันธมิตรโอสถทำการกุศลต่อได้ และยังพังแผนการของฟู่จาวหนิงได้อีก ทำให้นางไม่ได้รับวัตถุดิบยาหลังจากเฉินฮ่าวปิงกลับมาพูดเรื่องวันนี้กับฮูหยินเฉิน ฮูหยินเฉินโกรธมากดังนั้นนางจึงคิดวิธีนี้ออกมา รู้สึกว่าพวกนางตอนนี้รับมือฟู่จาวหนิงไม่ไหว แต่ถ้าลงแรงกับต่งฮ่วนจือทางนี้สักหน่อย สร้างความลำบากให้กับฟู่จาวหนิงได้บ้างก็ยังดีมีสิทธิ์อะไรที่จะยอมให้ฟู่จาวหนิงทำทุกอย่างได้ราบรื่นขนาดนั้น?ต่งฮ่วนจือถ้าหากขัดฟู่จาวหนิงได้ ไม่ใช่แค่ฟู่จาวหนิงจะไม่ชอบใจ แต่ผู้อาวุโสจี้ก็จะโกรธด้วย ถ้าผู้อาวุโสจี้โกรธ ฟู่จาวหนิงก็จะอารมณ์ไม่ดีดังนั้น ขอแค่กล่อมต่งฮ่วนจือ ก็จะทำได้ฟู่จาวหนิงอึดอัดได้ ดีจะตาย?ดังนั้น จึงได้เห็นเฉินฮ่าวปิงที่มาแสดงความอ่อนแอออดอ้อนต่งฮ่วนจือในตอนนี้นางรู้สึกว่า ความรักทีต่งฮ่วนจือมีให้นาง เรื่องนี้ไม่ใช่จะทำไม่สำเร็จแต่ตอนได้ยินคำพูดของนาง ต่งฮ่วนจือก็งงงันไปครู่หนึ่ง"ลุงต่ง..." เฉินฮ่าวปิงดึงแขนเสื้อของเขา "ได้ไหม?"ต่งฮ่วนจือดึงแขนเสื้อในมือนางกลับมา"เรื่องนี้ไม่ได้""ทำไมล่ะ?""อันดับแรก วัตถุดิบยาที่เจ้าคิดจะเอาไ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1626

    หลายปีก่อนที่เขาช่วยพวกนางแม่ลูกไว้ เฉินฮ่าวปิงยังเป็นเด็กสาวร่างผ่อนอ่อนแอ หลายปีนี้ยังถือว่าเขาเลี้ยงดูมาจนโต เขาแทบจะมองเฉินฮ่าวปิงเป็นลูกสาวตนเองไปแล้วแม้ตอนนี้นางเจอกับพ่อแท้ๆ แล้ว แต่พ่อแท้ๆ คนนั้นก็ไม่ใช่จะได้เรื่องกระมัง ต่งฮ่วนจือยังรู้สึกเป็นห่วงอยู่เขาคิดคิด ยังคิดจะไปบ้านเล็กในซอยนั่นเพื่อหาเฉินฮ่าวปิงหลายวันนี้เฉินฮ่าวปิงก็ไม่ยอมพบเขา ทุกครั้งที่เขามา คนใช้ก็จะบอกว่าท่านหญิงไม่อยู่วันนี้เขามา แต่เฉินฮ่าวปิงกลับอยู่ และยังยอมพบเขาด้วยพอเข้ามาในบ้าน มาถึงเรือนหน้า ฮูหยินเฉินก็อยู่ด้วยแม่ลูกหันมามองนางพร้อมกัน สายตาของคนทั้งคู่ล้วนแดงก่ำ ดูแล้วน่าสงสารมาก เฉินฮ่าวปิงพอเห็นเขาก็ร้องไห้โฮออกมา"ลุงต่ง!"นางพุ่งเข้ามาหาต่งฮ่วนจือ สองมือดึงแขนเสื้อเขา ร้องไห้ตัวโยน "ท่านมาได้เสียที!"ก่อนหน้านี้เขาเข้ามาตั้งหลายครั้ง ก็ไม่ยอมออกมาเจอ ไม่ได้ว่าเขาไม่เคยมาเสียหน่อยแต่ต่งฮ่วนจือก็ไม่ได้พูดออกมา มองสภาพเฉินฮ่าวปิงแล้วเขาก็ยังคงปวดใจอยู่"ทำไมหรือ? เกิดอะไรขึ้น? อ๋อง อ๋องฉยงไม่ได้ช่วยเจ้าหรือ?"พอพูดถึงอ๋องฉยง เฉินฮ่าวปิงก็รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจขึ้นมาเพราะวันนี้อ๋อง

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1625

    ก่อนค่ำวันเดียวกันฟู่จาวหนิงให้สืออีไปเก็บตั๋วเงินพวกนี้มาแล้วกระทั่งองค์หญิงเจ็ดก็ยังไม่กล้าที่จะไม่ให้หลังจากให้สามพันตำลึงมาแล้ว คนเหล่านี้ก็ล้วนรู้สึกเหมือนเสียปราณชี่ขนานใหญ่ไป ไม่มีทั้งหน้าไม่มีทั้งเงิน แล้วยังหวาดผวา ไม่รู้หลังจากนี้จะมีเรื่องอะไรอีกถ้าเผื่อพระชายาอ๋องเจวี้ยนเอาเรื่องนี้ไปฟ้องอ๋องเจวี้ยน อ๋องเจวี้ยนมาหาเรื่องบ้านพวกเขาอีกจะทำอย่างไร?โดยเฉพาะคุณหนูสี่หลิน หลังจากกลับมาก็ได้ยินพี่สาวคนโตกับคนรองพูดถึงเฉินฮ่าวปิง จึงได้รู้ว่าพวกนางเดิมทีก็ดูถูกท่านหญิงปิงอวี้อยู่แล้วพ่อของนางกับพี่สาวนางเองก็กำลังเดาว่าอ๋องฉยงทำไมจึงยังอยู่ในเมืองหลวง ยังพูดอีกว่า ไม่ว่าจะเพราะเรื่องอะไร การที่องค์จักรพรรดิให้อ๋องฉยงอยู่ในเมืองต่อโดยไม่สนกฏ ต้องไม่ใช่เรื่องดี พวกเขากำลังพูดว่า หลังจากนี้จะต้องเกิดความวุ่นวายขึ้นแน่อ๋องฉยงอาจจะก่อความวุ่นวายอะไรขึ้น ไม่ต้องพูดถึงลูกสาวบ้านน้อยของเขาคนนั้นเลย?ในคำพูด คืออ๋องฉยงทำเรื่องไม่ถูกต้อง ลูกสาวบ้านน้อย ยังไม่ได้ทำเรื่องอะไรดีดีเลย แต่ดันไปขอยศท่านหญิงมาองค์จักรพรรดิก็ยังรับปากอีก ดูจะเลอะเลือนหน่อยๆแน่นอน พวกเขาแอบคุยเรื่องน

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1624

    เซียวหลันยวนพูดพลางหัวเราะเสียงต่ำฟู่จาวหนิงเองก็ตกตะลึงไป "ผู้ตรวจการอันไปคุกคามองค์จักรพรรดิหรือ?"ถ้าหากผู้ประสบภัยทะลักเข้าเมืองหลวง เมืองหลวงก็จะวุ่นวาย องค์จักรพรรดิไม่อยากจะสนใจก็คงต้องสนใจแล้วแค่โรคระบาด องค์จักรพรรดิก็ยังกลัวจนไม่ประชุมเช้า ไม่ต้องพูดเรื่องผู้ประสบภัยนับหมื่นเลย? เขาได้ตกใจจนตายกันพอดี"ก็จริงนั่นล่ะ แต่นี่ก็เป็นเรื่องจริง แต่รายละเอียดด้านในที่นำไปปฏิบัติได้ก็มีเยอะมาก""แล้วองค์จักรพรรดิให้เงินบรรเทาภัยมาเท่าไร?""หนึ่งหมื่นตำลึง""ขี้เหนียว" ฟู่จาวหนิงเบ้ปากนางเองก็ยอมแล้ว ผู้ประสบภัยนับหมื่น แต่ให้เงินบรรเทาภัยมาหมื่นตำลึง? นางเค้นจากตัวพวกองค์หญิงเจ็ดยังได้มาตั้งสามหมื่นตำลึง"คลังหลวงว่างเปล่าแล้วจริงๆ""เอาเถะ พวกเราเองก็ลองไปเตรียมตัวดูก่อน ถ้าเงินไม่พอจริง ค่อยให้ผู้ตรวจการชิงกลับไปปล้นองค์จักรพรรดิอีก" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นถ้ายังไม่เห็นสถานการณ์เมืองเจ้อกับตา ใต้เท้าอันหากคิดจะปล้นก็ปล้นลำบาก"อันเหนียนบอกว่าสามวันนั้นรีบไปหน่อย ขอเลื่อนไปวันหนึ่ง ข้าส่งคนไปดูลาดเลาก่อน ตอนพวกเจ้าไปถึงจะมีคนรอรับอยู่"เอาของไปด้วยตั้งมากมาย ตอนไปถึงต้อง

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1623

    ผู้อาวุโสจี้รู้ว่า จะเตือนไม่ให้ฟู่จาวหนิงไปเมืองเจ้อนั้นเป็นไปไม่ได้การตัดสินใจที่นางพูดออกมา ไม่มีทางเปลี่ยนยิ่งไปวก่านั้น วิชาหมอของนางเองก็ดีขนาดนี้ ไปสถานที่แบบนั้นจะต้องช่วยเหลือชีวิตได้มากมายแน่นอน ผู้อาวุโสจี้ที่ทั้งใจเต็มไปด้วยความดีงามก็ไม่กล้าที่จะห้ามปรามแต่เขาเองก็ยังเป็นห่วงฟู่จาวหนิง"เมืองเจ้อทางนั้นผู้ประสบภัยมากเกินไป จะต้องวุ่นวายแน่นอน เจ้าไปที่นั่นความปลอดภัยเป็นปัญหา ต้องระวังหน่อย แล้วอ๋องเจวี้ยนจัดแจงให้แล้วหรือยัง? เจ้าคงต้องพาองครักษ์ไปมากหน่อย"ถึงแม้ถ้าผู้ประสบภัยก่อจราจลขึ้นมา ต่อให้มีองครักษ์มากแค่ไหนก็ทำอะไรไม่ได้ แต่พาไปหน่อยก็ยังดีกว่าไม่พาไป"เจ้ามีของแปลกๆ ตอนสกัดยาเยอะไม่ใช่หรือ? ทำยาที่เอาไว้ทำให้คนล้มวงกว้างๆ ไว้เยอะหน่อย ถ้าถึงเวลาต้องใช้จริง เจ้าก็ไม่ต้องสนอะไร สาดยาออกไปเลย รักษาตัวเองไว้ก่อนเป็นสำคัญ""ฮ่าๆ ท่านอาจารย์ สอนลูกศิษย์แบบนี้ได้เหรอ?"ฟู่จาวหนิงอดขำขึ้นมาไม่ได้ ผู้อาวุโสจี้สอนให้นางใช้ยาสลบกับผู้ประสบภัยเนี่ยนะผู้อาวุโสจี้ถลึงตา "แค่นี้จะเป็นอะไรไป? ทำอะไรก็ต้องป้องกันตัวเองไว้ก่อน ความปลอดภัยของเจ้าสำคัญที่สุด!""ข้าย

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1622

    "ศิษย์น้องหญิงเจ้าไปงานรับบริจาคของฮ่าวปิงมาหรือ?" ต่งฮ่วนจือเงยหน้ามองนาง"เปล่า ข้าตบนางไปฉาดหนึ่งด้วยซ้ำ"ฟู่จาวหนิงไม่ไว้หน้าเขาเลย เอาเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ตั้งแต่ต้นจนจบเล่าออกมาอย่างละเอียดรอบหนึ่ง"ดังนั้น ศิษย์พี่รอง ข้าตอนนี้ข้าจะเน้นกับท่านอย่างเป็นทางการอีกครั้ง เข้าไม่ถูกกับเฉินฮ่าวปิง ถ้านางยังคิดจะมาทำอะไรต่อหน้าข้าอีกจะไม่จบแค่ตบหน้าแล้ว เรื่องที่นางทำมันโง่เง่ามาก ยิ่งไปกว่นั้นนางยังโกรธแค้นแล้วมองข้าเป็ฯศัตรูอีก"ฟู่จาวหนิงกดเสียงต่ำ "ก่อนหน้านี้ศิษย์พี่เป็นอะไรกับพวกนางข้าไม่สนใจ แต่หลังจากนี้ ถ้าหากศิษย์พี่ยังยืนยันจะยืนอยู่ฝั่งนางทางนั้น ยังคิดจะปกป้องนาง เช่นนั้นข้าก็จะขีดเส้นกั้นกับศิษย์พี่แล้ว"ผู้อาวุโสจี้มองต่งฮ่วนจือหน้าขรึม"หลายปีนี้เจ้าเอาแต่ปกป้องแม่ลูกอย่างพวกนาง แล้วมองไม่ออกถึงความใจร้ายของนังเด็กนั่นเลยหรือ? หลังจากนางถูกแต่งตั้งเป็นท่านหญิงก็ไม่มาสนใจเจ้าอีก เจ้าคิดว่านางยังจำบุญคุณของเจ้าได้ไหม? เจ้าคิดว่าตนเองกับนางมีความสัมพันธ์ฉันท์ครอบครัว แต่นางก็แค่หลอกใช้เจ้า""ถึงอย่างไรคนที่โง่แบบเจ้าก็มีไม่เยอะ! ต่งฮ่วนจือ ศิษย์น้องหญิงของเจ้าพู

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1621

    ฟู่จาวหนิงถอนหายใจ"ศิษย์พี่ พวกเราจะซื้อวัตถุดิบยาในราคาเดิม ไม่ต้องลดราคา แค่นี้ได้ไหม?""ถ้าอย่างนี้ก็ได้อยู่...""ต่ง ! ฮ่วน ! จือ!"ผู้อาวุโสจี้โกรธเป็นฟืนไฟแล้วจริงๆ"ท่านอาจารย์ สงบลงก่อน" ฟู่จาวหนิงรีบเดินไปอยู่ข้างๆ ผู้อาวุโสจี้ รินน้ำชาให้กับเขา "ศิษย์พี่ทำงานอย่างเข้มงวด เข้าต้องทำตามกฏการทำงานของพันธมิตรโอสถ อย่าทำให้เขาลำบากใจเลย""อาจารย์ เรื่องนี้ไม่ได้จะคุยกันลกบาก ข้าแค่ต้องใช้เวลาไปคำนวณต้นทุนของวัตถุดิบยาชนิดต่างๆ หน่อย ถึงตอนนั้นก็จะคำนวณส่วนลดลงมาได้"ต่งฮ่วนจือลุกขึ้นยืน ไม่กล้านั่งลงมา"แต่ถ้าศิษย์น้องหญิงไม่ต้องการลดต้นทุนสี่ส่วนล่ะก็ ข้าทางนี้จะหักกำไรทั้งหมดออกได้ ยิ่งไปกว่นั้น พวกเรายังสามารถบริจาควัตถุดิบยาที่ค่อนข้างพิเศษบางอย่างได้นิดหน่อยด้วย ข้าทางนี้ยังมีส่วนที่เหลืออยู่ เพราะสาขาย่อยเมืองเจ้อทางนั้นไม่มีวัตถุดิบยาชนิดนี้ ดังนั้นสิ่งนี้ข้ามอบให้ได้..."ต่งฮ่วนจือพยายามจะอธิบาย"ตัวข้าเองก็ยังบริจาคเงินช่วยได้ เงินพวกนี้เอาไปเพิ่มกับเงินที่ซื้อวัตถุดิบยาก็พอแล้ว ท่านอาจารย์ ข้าไม่ได้ตระหนี่ถี่เหนียวเสียหน่อย""เฮอะ" ผู้อาวุโสจี้โมโหจนหัวเราะ "

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1620

    ต่งฮ่วนจือหลายวันนี้ดูผ่านไปแบบซึมเศร้าอยู่ ตอนนี้สีหน้าก็ยังไม่ค่อยดีนัก พูดจาเองก็ยังไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงเขาพยายามอธิบายจุดนี้"วัตถุดิบยาชุดใหญ่ที่อ๋องเจวี้ยนต้องการ ก็ล้วนเป็นวัตถุดิบยารักษาหวัดหรืออาการบาดเจ็บภายนอกทั้งนั้น เป็นของที่หาได้ทั่วไป แล้วก็เป็นพวกที่ราคาถูกำไรน้อยพวกนั้น หลายอย่างพวกเราเก็บกำไรแค่หนึ่งถึงสองส่วน รักษาไม่ให้พันธมิตรโอสถต้องขาดทุน ถ้าหากวัตถุดิบยาเหล่านี้ลดราคาต้นทุนไปสี่ส่วน บัญชีของพันธมิตรก็จะมีช่องว่างเบ้อเร่อเลย"ต่งฮ่วนจือบอกกับฟู่จาวหนิงอย่างจนใจ "ศิษย์น้องหญิง ถ้าแบบนี้บัญชีที่ข้าต้องส่งให้พันธมิตรสาขาตอนครึ่งปีจะอธิบายลำบากเอา"เข้าใจ ก็คือ ขาดทุนนั่นล่ะฟู่จาวหนิงยังไม่ทันพูด ผู้อาวุโสจี้ก็ร้องเชอะขึ้นมา "นี่มีอะไรพูดลำบากกัน? ข้าบอกให้เจ้าโยนทั้งหมดมาที่ตัวข้าแล้ว""ท่านอาจารย์ นี่มันทำได้ที่ไหนกัน? ถึงอย่างไรข้าก็ดูแลสาขาของเมืองหลวงนะ เป็นข้าที่ต้องรับผิดชอบ" ต่งฮ่วนจือเองก็ทำเรื่องอย่างการผลักภาระทุกอย่างไปให้อาจารย์หมดไม่ได้"เจ้าเอาแต่กลัวนั่นกลัวนี่ กล้าๆ กลัวๆ ก็แค่เพราะเจ้าเพิ่งมารับช่วงดูแลที่นี่ กลัวจะทำเรื่องโดดเด่นออกมาไม่ได้

DMCA.com Protection Status