Share
บทที่ 519
Related chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 520
"แค่กๆๆ" เซียวหลันยวนไอออกมาอีกชุดหนึ่ง เงยหน้ามองนาง สนิทกันได้ขนาดนี้แล้ว ยังจะหย่าอีกหรือ?"นอนลงไป" เซียวหลันยวนถูกดวงตาที่ไฟลุกมองจนรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง จะให้เขานอนลงในทันทีเซียวหลันยวนไอนอนลงไปบนแคร่นิ่ม ผ้าคลุมถูกนางดึงลงไปที่เอวพอเห็นเอวของเขา ใบหน้าของนางก็ร้อนผ่าว หยิบเข็มออกมาปักลงไปฉึกๆๆ"ก่อนหน้านี้ตอนท่านไปหอจันทร์หยาดไม่ใช่ว่าระมัดระวังตัวอยู่หรอกหรือ? สามารถสัมผัสได้ว่ามียา แล้วครั้งนี้ไปห้องนอนซ่งอวิ๋นเหยาทำไมจึงสังเกตไม่เห็น? เชื่อใจนางขนาดนี้เชียว?"เรื่องที่ไปห้องนอนซ่งอวิ๋นเหยาทำไมจึงไม่ปล่อยผ่านไปเสียที?เซียวหลันยงยแอบถอนใจเขาเสียใจขึ้นมาผิดไปแล้วจริงๆ จะมีข้อมูลอะไร เขาจะหาโอกาสอื่นเพื่อไปฟังไม่ได้เลยหรือ? แค่คิดจะไปดูห้องนอนหญิงสาวว่าเป็นอย่างที่จินตนาการไว้ไหม รอตอนกลางวันที่ซ่งอวิ๋นเหยาไม่อยู่แล้วเข้าไปดูไม่ได้หรือไร?"ข้าไม่รอบคอบเอง ตอนนั้นข้ายืนอยู่ข้างหน้าต่างแล้ว"พูดถึงตอนนี้ เขาจู่ๆ ก็คิดขึ้นมาว่าหน้าต่างของซ่งอวิ๋นเหยาไม่ใช่ว่าวางอะไรอยู่หรือ?"นางคิดจะเล่นงานข้า"เซียวหลันยวนกัดฟัน ซ่งอวิ๋นเหยา ดีมาก ดีจริงๆ"เมื่อเป็นเช่นนี้ นา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 521
"ท่านยังไม่หลับหรือ ปล่อยให้ข้าพูดอยู่ได้ตั้งนาน อ๊ะ!"ฟู่จาวหนิงรู้สึกฟ้าหมุนติ้วถูกเซียวหลันยวนดึงพลิกลงมากดอยู่บนแคร่นิ่ม"เด็กผุ้หญิงคนนี้คือเจ้าหรือ?"เสียงของเขาแหบพร่าจนผิดปกติ"ข้าเอง แต่ว่าตอนนั้นตาของท่านไม่ใช่ว่าบาดเจ็บหรอกหรือ? ข้ายังใช้แขนเสื้อช่วยเช็ดเลือดให้ท่านอยู่เลย ในถ้ำภูเขามืดมาก ตาของท่านก็ลืมไม่ขึ้นมองไม่เห็นข้าเหมือนกัน ข้าตอนนั้นยังเห็นหน้าของท่านชัดเจนมาก หน้าของท่านเต็มไปด้วยเลือด แล้วก็โคลน สกปรกสุดๆ"ฟู่จาวหนิงพูดรายละเอียดในตอนนั้นออกมา นี่ไม่จำเป็นต้องให้เขายืนยันอีกแล้ว นางนั่นเองเพราะสถานการณ์คืนนั้น นอกจากพวกเขาสองคนแล้วใครก็ล้วนไม่รู้เรื่องทั้งสิ้นต่อมาทหารของเขาหาตัวพวกเขาพบ พาเด็กสาวคนนั้นลงจากเขาไปด้วยกัน พอลงจากเขานางก็วิ่งหนีไปแล้ว"เจ้าหรือ"เซียวหลันยวนทวนสองคำนี้ขึ้นมาอีกครั้งฟู่จาวหนิงมองเขางงๆ และเห็นว่าดวงตาเขาแดงรื้น"แต่ทำไมท่านถึงคิดว่าเป็นซ่งอวิ๋นเหยาด้วยล่ะ?" นางถามอย่างงงงัน"ครึ่งปีต่อมาตอนเจอนางครั้งแรก ในมือนางมีผ้าเช็ดหน้าที่คล้านกันอยู่ผืนหนึ่ง พอตรวจสอบดูก็พบว่าวันนั้นนางเองก็ไปที่เขาลูกนั้นเช่นกัน ตระกุลซ๋งเองก็ม
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 522
ยิ่งไปกว่านั้น เขาเองก็ไม่ชอบคนที่ได้คืบจะเอาศอกอีกด้วย เขาตอบแทนบุญคุณได้ แต่ก็เกลียดที่คนอื่นใช้คำว่าบุญคุณมาต่อรองกับเขามากที่สุดฟู่จาวหนิงตอบสนองกลับมา ดวงตาเป็นประกาย "นี่ เซียวหลันยวน เช่นนั้นเมื่อครู่ข้าก็เป็นผู้มีพระคุณของท่านสิ?""อืม""เช่นนั้นก่อนหน้านี้ท่านไม่ใช่แค่ไม่ปกป้องข้า ไม่ช่วยเหลือข้า แต่ท่านยังมาช่วยคู่แค้นของข้าด้วย! ข้าจะบอกท่านไว้นะ"นางยังไม่ทันพูดจบ ปากก็ถูกปิดไปอีกครั้ง ลมหายใจถูกแย่งไปเซียวหลันยวนจูบนางอีกรอบ และดูใจเต้นแรงยิ่งกว่าก่อนหน้านี้เสียอีกเป็นนางนี่เอง ก่อนหน้านี้แค่บุญคุณเล็กน้อย แค่ควบอบอุ่นเล็กๆ แต่ว่าตอนนี้เขาพบว่าตนเองไม่ใช่แค่โลภมากต่อความอบอุ่นเล็กน้อยนั่นแล้ว"เซียว""ข้าจูบพระชายาของข้า ไม่ใช่เรื่องผิดทำนองคลองธรรม"คืนนี้ ชิงอีกับชิ่งอวิ๋นเซียวอยู่ที่ด้านนอกหากันทั้งคืน จนแทบจะล้มพับอยู่แล้ว ก็ยังไม่เจออะไรตอนกลับมาจวนอ๋องช่วงฟ้าสาง เดิมทีคิดจะไปรายงานกับท่านอ๋อง กลับได้ยินผู้ดูแลบอกว่าท่านอ๋องเมื่อคืนไม่ได้กลับมาชิงอีกงงเป็นไก่ตาแตกรอจนติดต่อกับองครักษ์ลับได้ ถึงรู้ว่าท่านอ๋องพักอยู่ที่บ้านตระกูลฟู่ ปากของเขาก็อ้าออกจน
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 523
ไห่ฉางจวิ้นใช้วิชาลับควบคุมงูหลังทองออกไปหาสิ่งยืนยันของตระกูลชิ่งแล้วแต่ว่าพวกเขาคิดจะเข้ามาสำรวจเสียหน่อยว่าเมือ่วานนี้พวกเขาหาสิ่งยืนยันเจอแล้วหรือไม่ ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังหาเหตุผลมากล่อมผู้นำตระกูลฮู่อีก ครั้งนี้เข้ามาโดยไม่ได้ปิดบังผู้นำตระกูลเลย ดังนั้นจึงไม่ลนลานเลยแม้แต่น้อยผู้ดูแลเดิมทีคิดจะอธิบายกับพวกเขาดีดี แต่ว่าน้ำเสียงของฮู่เจียไท่กับเจตนาที่มาดูแล้วไม่ค่อยถูกต้องนัก เขาจึงไม่อธิบายมันเสียเลย แค่นำชาดีดีของว่างดีดีมาต้อนรับเท่านั้น ให้พวกเขารอกันไปซ่งอวิ๋นเหยาทางนั้น หลังจากเซียวหลันยวนออกไป นางก็รอเซี่ยวจวินกลับมาตลอด แต่เซี่ยวจวินก็ไม่กลับมาทั้งคืนซ่งอวิ๋นเหยาลนลานขึ้นมาทันทีเซี่ยวจวินเดิมทีเป็นศิษย์กลุ่มสำนักที่เร้นจากโลกคนหนึ่ง ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นคนที่มีวิชายุทธ์ยอดเยี่ยมด้วย ตอนที่ออกมาฝึกฝนในยุทธจักรเจอเข้ากับนาง ช่วงนางขับไล่พวกโจร และรู้สึกรักแรกพบกับนางนางใช้แผนนิดหน่อยให้เขารู้สึกถวายหัวหมดจิตหมดใจกับนาง กระทั่งก็ไม่กลับไปแล้ว ยินยอมที่จะติดตามมาอยู่ข้างกายนางเป็นองครักษ์ลับของนาง ปกติจะไม่ค่อยปรากฎตัวออกมา ถ้าหากนางมีความลับอะไรกับเรื่องสำคัญอะ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 524
ฟู่จาวหนิงพูดพลาง ในสมองก็มีเรื่องในถังอาบน้ำเมื่อคืนนี้ผุดขึ้นมา หูก็แดงไปหมด"คุณหนู หูของท่านแดงแล้ว?" เสี่ยวเถางงงัน"อ๋า? โอ้ น่าจะอากาศเย็นน่ะ แข็งไปแล้ว แข็งไปแล้ว" ฟู่จาวหนิงไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเสี่ยวเถาที่แท้จะพูดมากขนาดนี้ "รีบไปดูในครัวเร็วว่ามีข้าวเช้าอะไรบ้าง ข้ามีเรื่องต้องไปทำ""แต่ข้าต้องเข้าไปเก็บที่นอนให้คุณหนูก่อน" เสี่ยวเถาชี้ไปที่ห้องนอนนางถ้านางเข้าไปได้เป็นเรื่องแน่?ถ้าเห็นเซียวหลันยวนนอนอยู่บนเตียงนาง แล้วความบริสุทธิ์ของนางจะยังเหลืออยู่ไหม?"ไม่ต้องไม่ต้อง เมื่อคืนนี้ข้าอยู่ในนั้นทำวัตถุดิบยา ยังทำไม่เสร็จ เจ้าอย่าเพิ่งเข้าไป จะได้ไม่ทำเละเทะข้าเก็บกวาดลำบาก""โอ้"เสี่ยวเถาเองก็ไม่คิดมาก รีบตรงไปที่ครัวฟู่จาวหนิงกัดฟัน หมุนตัว เงยหน้ามองไปทางต้นไม้ใหญ่ข้างๆ แล้วกระดิกนิ้ว"มานี่"องครักษ์ลับ: พระชายาเรียกข้าหรือ?"เรียกเจ้านั่นล่ะ ลงมานี่" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นอีกแล้วก็เรียกเขาจริงๆ แต่เขาซ่อนตัวอยู่นะ อยู่ด้านล่างน่าจะมองไม่เห็นอะไรจึงจะถูก พระชายาทำไมถึงยืนยันว่าเขาซ่อนอยู่ตรงนี้?ก่อนหน้านี้ในจวนอ๋องก็เหมือนกัน แค่ครู่เดียวก็หาตัวเขาเจอเสีย
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 525
"ท่านปู่ ดูท่านพูดเข้า ต่อให้แม่ของข้าคือเสิ่นเชี่ยวจริง แต่ข้าก็ถือว่าเป็นคนตระกูลฟู่สิ จะไปเป็นคนตระกูลเสิ่นได้อย่างไรกัน?"พอได้ยินนางพูดเช่นนี้ ผู้เฒ่าฟู่จู่ๆ ก็ถอนหายใจโล่งออกมาหลังจากฝังเข็มให้เขาแล้วก็พาเฮ่อเหลียนเฟยออกมา เฮ่อเหลียนเฟยถอนหายใจ กดเสียงต่ำพูดกับนางว่า "พี่หญิง พอรู้ข่าวของท่านพ่อท่านแม่ ท่านปู่ก็ดีใจมาก แต่ว่าเขาเองก็กลัวมากเช่นกัน""กลัวอะไรหรือ?""ตอนนี้ลุงเสิ่นอยู่ในเมืองหลวงไหม? เขาเองก็เป็นคนของต้าชื่อ ท่านปู่เองก็กังวล ถ้าหากเขาเป็นลุงของพวกเราจริงๆ ก็จะพาท่านกลับต้าชื่อ ตระกูลเสิ่นคงคิดจะชิงตัวท่านกลับไปแน่"ฟู่จาวหนิงตกตะลึงขึ้นมาก่อน หลังจากนั้นจึงรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก"นี่คิดอะไรกันน่ะ""ท่านปู่พึ่งพาท่านมาตลอด ตระกูลฟู่ตอนนี้ก็ยังสถานการณ์เช่นนี้ เขารู้สึกว่าตนเองช่วยอะไรท่านไม่ได้เลย ยิ่งไปกว่านั้นยังทำให้ท่านลำบากอีก พอมองกลับไปที่ตระกูลเสิ่น นั่นก็แตกต่างไปแล้ว ตระกูลเสิ่นเป็นตระกูลใหญ่ แม้ก่อนหน้านี้จะเคยถูกห้ามจากราชวงศ์ ถูกเพ่งเล็ง แต่อูฐที่ผอมจนตายก็ยังตัวใหญ่กว่าม้า จะว่าอย่างไรก็ไม่ใช่สิ่งที่ตระกูลฟู่ไปเทียบได้เลย"เฮ่อเหลียนเฟยส่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 526
"คุณหนู" มีทหารรีบเดินตรงเข้ามา "คนผู้นี้ตรวจสอบตัวตนฐานะออกมาแล้ว"ฟู่จาวหนิงรู้สึกเกินคาดหน่อยๆ เขามองไปทางสืออีสือซาน"เป็นเช่นนี้ เขามีวรยุทธ์สูงส่งมาก รู้สึกว่าไม่น่าใช่ทหารธรรมดา ข้างกายซ่งอวิ๋นเหยาไม่น่าเป็นไปได้ที่จะรับคนเช่นนี้เข้ามา ดังนั้นพวกเราจึงกลับไปขอคำสั่ง ให้คนของจวนอ๋องออกไปตรวจสอบแล้ว"สืออีอธิบายขึ้นมาคำหนึ่งสือซานกลับรู้สึกมึนงง "แต่ว่า ท่านอ๋องก็ไม่รู้ว่าไปที่ไหนแล้ว เดิมทีเรื่องนี้ควรจะรายงานเขาเสียก่อน"เพราะต้องใช้พลังของจวนอ๋องเข้าตรวจสอบ แล้วยังไม่ใช่เรื่องของจวนอ๋องอีกด้วยเซียวหลันยวนไปไหนแล้วพอได้ยินคำถามนี้ ฟู่จาวหนิงก็รู้สึกว่าหน้าตนเองร้อนวูบขึ้นหน่อยๆ นางพูดไม่ได้หรอกกระมังว่าเมื่อวานนี้เซียวหลันยวนนอนอยู่บนเตียงของนาง?แต่ว่าตอนนี้เขาควรจะไปได้แล้วสิถึงจะถูก"แฮ่ม" นางกระแอมขึ้นมาด้วยสัญชาตญาณ ถามว่า "แล้วตัวตนฐานะของคนผู้นั้นล่ะ?""เขาชื่อเซี่ยวจวิน เป็นศิษย์ใหญ่ลำดับต้นๆ ของสำนักชิงเฉิง พรสวรรค์สูงส่ง เคยสำแดงเดชมาแล้วในการประลองกับกลุ่มสำนักต่างๆ ที่ต้าชื่อทางนั้นมีหญิงสาวไม่น้อยที่อยากจะออกเรือนกับเขา""เก่งเสียเหลือเกิน แล้วยังเป็นค
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 527
"ยาที่ดีขนาดนี้ ข้าเสียเปรียบนะ นี่เป็นกรรมสิทธิ์ของข้าเลยด้วย เจ้ารุ้ไหมว่ามันคือยาอะไร?"ฟู่จาวหนิงถอยมาก้าวหนึ่ง ถามขึ้นอย่างไม่ลนไม่ลาน"ยาพิษหรือ?""ไม่ๆๆ จะเป็นยาพิษได้อย่างไรกัน ก็แค่ทำให้สมองของเจ้าช้าลงไปขณะหนึ่ง ส่วนประโยชน์น่ะหรือ เจ้าลองพิจารณาตอนที่คายความจริงหลังดื่มสุราสิ มันจะทำให้เจ้าพูดความจริง""เจ้าอย่าฝันหวานนักเลย"สืออีกับสือซษนกลับสบตามองกันผาดหนึ่งพระชายาสกัดยานี้ออกมาจริงหรือ?ถ้าหากยาชนิดนี้มีประโยชน์ขนาดนั้นล่ะก็ หลังจากนี้ตอนที่คิดจะไต่สวนใครก็ง่ายขึ้นเยอะเลยสิพวกเขาตัดสินใจที่จะมองดูให้ดีเซี่ยวจวินกัดลิ้น คิดจะให้ตนเองได้สติขึ้นมาหน่อย ยิ่งไปกว่านั้นในใจก็เตือนตนเองตลอดว่าห้ามพูดเรื่องของซ่งอวิ๋นเหยาเด็ดขาด แต่ว่าเขากลับรู้สึกว่าสมองตนเองกลับยิ่งมึนงงมากขึ้น"เป้าหมายแท้จริงที่ซ่งอวิ๋นเหยาไปต้าชื่อคืออะไร?""นาง" เซี่ยวจวินเองก็รู้สึกดิ้นรน แต่พอดิ้นรนจนถึงท้ายสุดก็ยังพูดออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่ "อยากจะเป็นพระชายาองค์รัชทายาทต้าชื่อ""พรวด"ฟู่จาวหนิงอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ พูดกับสืออีสือซานว่า "ดูนายท่านของพวกเจ้าสิ ยังคิดว่าคนอื่นหลงเขาหัวปั
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1236
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1235
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1234
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1233
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1232
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1231
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1230
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1229
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1228
