เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 161
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-01-24 18:34:02บทที่เกี่ยวข้อง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 162
หมอหม่านั่นไม่ใช่ที่หาคนยิงเข็มพิษใส่หลินอันห่าวเพื่อกระตุ้นอาการโรคหรอกหรือ?พอเห็นผู้เฒ่าน้อยคนนี้ สายตาฟู่จาวหนิงก็เย็นชาลงมาแล้วคนเช่นนี้เป็นความล้มเหลวทางการแพทย์จริงๆ"ดูไปก่อน" ฟู่จาวหนิงยังให้เซียวหลันยวนขังคนใช้คนนั้นไว้อยู่ หมอหม่าคนนี้พอไม่เห็นคนใช้กลับไปรายงาน แต่ก็ยังกล้ามาร่วมพิธีเดิมพันโอสถอีกหรือ"หมอหม่ามาๆๆ บอกไว้ก่อนนะ ดอกไม้นี้ทำได้แค่มองกับดม แต่ว่าที่นี่มีดอกที่ร่วงอยู่สามดอกก่อนหน้า หยิบขึ้นมาดูได้"เจี่ยหยวนไว่หยิบผ้าเช็ดมือขึ้นมาผืนหนึ่ง กางออกวางไว้บนโต๊ะ ด้านนั้นห่อดอกไม้ไว้สามดอกตามที่ว่าไว้"ไม่เคยเห็นคนงกขนาดนี้มาก่อนเลย"คนที่ล้อมดูอยู่ล้วนหัวเราะร่าขึ้นมา"แต่ว่า ดอกไม้นี้ไม่เคยเห็นมาก่อน แล้วจะไปเดาคุณสมบัติทางยาได้อย่างไรกัน?" ยังมีคนรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่"ดังนั้นนี่ก็ไม่เรียกว่าเดิมพันแล้วสิ?""เจี่ยหยวนไว่" มีคนร้องเรียกขึ้นมา "ถ้ามีคนเดาถูกแต่เจ้าไม่ยอมรับล่ะจะว่าอย่างไร?""นั่นเป็นไปไม่ได้เลย" เจี่ยหยวนไว่หัวเราะร่าขึ้นมา "มีหมอหลายคนจากโรงหมอเมตตาคอยคุมอยู่นะ พวกเขาพอหยิบเอาดอกไม้ไปศึกษา ไม่นานก็ค้นคว้าถึงคุณค่าทา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-24อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่163
ฟู่จาวหนิงมองเห็นซ่งหยวนหลินกระซิบกระซาบอะไรกับสาวใช้ข้างๆ สาวใช้คนนั้นพยักหน้า จากนั้นก็มุดออกไปจากกลุ่มคน"จงเจี้ยน เจ้าตามไปดูหน่อย" ฟู่จาวหนิงเองก็กดเสียงต่ำส่งสัญญาณให้จงเจี้ยนตอนที่นางไปขุดยาที่เขาจันทร์ลับฟ้า ซ่งหยวนหลินส่งคนออกไป นางก็จับคนได้แล้วเค้นถามออกมาซ่งหยวนหลินกับเซียวหลันยวนจะมีความคิดอะไรกันนางไม่สนใจ แต่ว่าซ่งหยวนหลินในเมื่อลงมือกับนางแล้ว มีแค้นแต่ไม่ชำระนี่ก็ไม่ใช่นิสัยของนางจงเจี้ยนสั่งการออกไปหมอหม่างุ่นง่านอยู่พักหนึ่งจึงเขียนคำตอบของเขาออกมา ตอนที่เขียนก็ดูระมัดระวังอย่างมากพอหยิบคำตอบไปหาผู้ดูแลเจียง เขาก็กลั้นลมหายใจ เฝ้ารออย่างเคร่งเครียดผู้ดูแลเจียงมองผาดหนึ่ง จึงส่ายหัว"ไม่ถูก"หมอหม่าถอนหายใจออกมาหนักๆ หน้านิ่วคอตกนั่นมันร้อยตำลึงนะ ร้อยตำลึงเลยนะ ขาดทุนหนักเลย!เจี่ยหยวนไว่กลับยิ้มแย้มแจ่มใส"ข้ามาลองหน่อย" เพียงไม่นานก็มีคนออกไปอีก"คุณหนู ท่านจะลองดูหน่อยไหม?" เสี่ยวเถาถามเสียงแถ่วกับฟู่จาวหนิง ถึงอย่างไรนางก็รู้สึกว่าวิชาแพทย์ของคุณหนูจะต้องดีกว่าหมอหลายคนในนี้แน่นอนท่านผู้เฒ่ากับหลินอันห่าวเองก็พิสูจน์จุดนี้ไปแล้ว"ดูอีกหน่อย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-24อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 164
"เจ้านี่มันยังไงกัน" เสี่ยวเถาประคองตัวฟู่จาวหนิง เดือดดาลมากฟู่จาวหนิงดึงนางไว้ "ช่างเถอะ เช่นนั้นก็ให้ลุงที่ไม่เกะกะเขาดูหน่อย บางทีเขาอาจจะมองออกเลยก็ได้ว่านี่คือวัตถุดิบยาอะไร"ถูกฟู่จาวหนิงพูดเช่นนี้ ชายคนนั้นก็เงยหน้ายืดอกทันที "รู้ไหมว่าข้าเป็นใคร? ข้าคือเถ้าแก่รองแห่งโรงยาทงฝู! พวกเราเปิดโรงยานะ วัตถุดิบยาที่รู้จักก็มีมากกว่าขนมของว่างที่พวกเจ้ากินไม่รู้ตั้งเท่าไร แล้วจะไม่รู้จักได้หรือ?""เถ้าแก่รองหู" ข้างๆ มีคนรีบชูหางชายคนนี้ขึ้นมาทันที "เถ้าแก่รองหู ได้ยินว่าโรงยาของพวกท่านจะมาเก็บวัตถุดิบยาหายากในพิธีเดิมพันโอสถทุกครั้งสินะ ราคาเองก็ให้ดีด้วยใช่ไหม?""แน่นอน โรงยาทงฝูไม่ได้ด้อยกว่าพันธมิตรโอสถใต้หล้าเลย โรงยาทงฝูอย่างพวกเราไม่ได้ขาดแคลนเงินทอง ขอแค่วัตถุดิบยาดี ราคาไม่ใช่ปัญหา"ฟู่จาวหนิงนึกโรงยาทงฝูนี้ออกแล้วผู้นำตระกูลซือถูที่เคยบอกว่าเปิดโรงยาทงฝูก่อนหน้านั้นก็แยกตัวออกมาจากพันธมิตรโอสถใต้หล้า พอมีโรงยาทงฝู พันธมิตรโอสถใต้หล้าก็ถูกแบ่งไปครึ่งหนึ่ง บารมีเองก็ไม่ได้เด่นดังเช่นอดีตอีกแล้วซือถูไป๋ไม่ใช่ว่าเป็นคุณชายจากโรงยาทงฝูหรอกหรือ?"เหล่าซวี ลองบอกมาหน่อยว่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-24อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่165
จงเจี้ยนเห็นนางเดินออกไปก็ตกใจเล็กน้อย หมอเทวดาหลี่ส่งกระดาษชิ้นนั้นให้กับสาวใช้ แต่เขาไม่ได้มันมานะ หรือว่าพระชายารู้บทบาทของดอกไม้กระถางนั้นแล้วกัน?ซ่งหยวนหลินมองไปยังทิศประตูเรือนทางนั้นอย่างร้อนรน รอสาวใช้คนนั้นกลับมาตอนนี้เองนางก็เห็นฟู่จาวหนิงเดินไปที่ด้านหน้ากระถางต้นไม้ หยิบหนึ่งร้อยตำลึงออกมา วางลงไปบนโต๊ะซ่งหยวนหลินถลึงตาดต นางทำไมจึงขึ้นไปกัน?ซุนหลานอินพอเห็นฟู่จาวหนิงขึ้นไปก็ไม่อยากเชื่อ นางกระตุกชายเสื้อซ่งหยวนหลิน "หยวนหลิน นั่งสารเลวคนนั้นขึ้นไปทำอะไรกัน?"ที่นางเกลียดฟู่จาวหนิงก็แทบจะไม่มีเหตุผลอะไร ถึงอย่างไรพอเห็นฟู่จาวหนิงสวยหน่อยนางก็ไม่ชอบแล้ว นางแต่งตัวก็ไม่เท่าไร น่าจะมีตัวตนฐานะสู้นางไม่ได้ แต่กลับสวยกว่านางแบบนี้ นางเกลียด"ใคร ใครจะไปรู้กัน?"ซ่งหยวนหลินปากบอกว่าไม่รู้ แต่อันที่จริงในใจกลับลนลานไม่ไหวเพราะนางรู้ว่าฟู่จาวหนิงไปขุดวัตถุดิบยามาได้สิบชนิดที่เขาจันทร์ลับฟ้า! ยิ่งไปกว่านั้นยังมีโสมม่วงอีกด้วย! หมอเทวดาหลี่ตอนนี้ยังอยากได้เจ้าโสมม่วงนั่นอยู่เลยดังนั้น ฟู่จาวหนิงจะต้องรู้เรื่องยาแน่ถ้านางมองออกจะทำอย่างไรกัน?"ข้าอยากถามหน่อย" ฟู่จาว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-24อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 166
"เรื่องทุกเรื่องมีลำดับก่อนหลังเสมอ" กลุ่มผู้ชมมีคนไม่ชอบใจซ่งหยวนหลิน "ช้าไปหน่อยแล้ว เจ้าก็ดูไปก่อนเถอะ""นั่นสิ เดิมทีก็มากันทีละคนๆ นี่ คนอื่นเขาเขียนคำตอบเสร็จแล้ว ทำไมต้องมารอเจ้าด้วย?"ซ่งหยวนหลินหน้าแดงเถือกเจ้าคนสารเลวพวกนี้มายุ่งอะไรด้วยกัน?ซุนหลานเซียง(ซุนหลานอิน?)พอเห็นท่าทีของซ่งหยวนหลิน พอคิดถึงเรื่องที่นางส่งสาวใช้ออกไปเมื่อครู่ ในใจก็เข้าใจขึ้นมา ดูท่าซ่งหยวนหลินจะรู้คำตอบแล้วดอกไม้นี้ถ้าต้องให้ซ่งหยวนหลินหรือฟู่จาวหนิง นางก็คงหวังจะส่งให้ซ่งหยวนหลินนั่นล่ะดังนั้นพอเห็นคนรอบๆ ล้วนพูดแทนฟู่จาวหนิงขึ้นมา นางก็เดือดเสียแล้วซ่งหยวนหลินยังต้องรักษาบุคลิกภาพการวางตัวสุภาพและความใจกว้างของนางไว้ แต่นางไม่จำเป็น ใครก็รู้ว่าอารมณ์ของฮูหยินคุณชายใหญ่ซ่งไม่ดีเอามากๆซุนหลานเซียง(ซุนหลานอิน?)จึงชี้ด่าพวกเขาขึ้นมา"เดิมทีก็เป็นพวกเราที่คิดออกก่อน ตอนที่พวกเราจะออกไปนางก็แย่งขึ้นไปก่อน""ตอนนี้ทั้งสองคนส่งคำตอบออกไปก็จบแล้ว พวกเจ้าจะมาสอดปากกันทำไม?"พรวดมีคนหัวเราะขึ้นมาอย่างทนไม่ไหวว"พวกเจ้าคิดได้ก่อนแต่ไม่ยอมขึ้นไป? เมื่อครู่พวกเจ้าทำไมไม่พูด? เห็นๆ อยู่ว่าตอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-24อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 167
"อา ใช่ๆๆ" ผู้ดูแลเจียงรีบพูดกับเจี่ยหยวนไว่ "หญิงสาวคนนี้เขียนมาถูกต้อง""ไม่ ไม่ ข้าไม่เชื่อ" เจี่ยหยวนไว่ราวกับถูกฟ้าผ่าใส่เขาไม่อยากจะเชื่อผลลัพธ์นี้!"เจ้าพูดว่าอะไรนะ?" ผู้ดูแลเจียงหน้าขรึมลง "เจ้าสงสัยในตัวข้าหรือ?"เพิ่งจะพูดว่าเชื่อมั่นในตัวเขามาตลอด ตอนนี้มาบอกว่าคนไม่น่าเชื่อถือคือเขาหรือ?เจี่ยหยวนไว่ตื่นเต้นมากไป "ไม่ใช่ไม่ใช่ ผู้ดูแลเจียง ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น!"เขาไม่สามารถผิดใจกับผู้ดูแลเจียงได้"ข้าไม่เชื่อ!" ซุนหลานอินร้องขึ้นมา "พวกเจ้าเห็นเสื้อผ้าที่นางใส่ ดูการแต่งตัวของนาง ดูแล้วเหมือนกับผียาก! นางจะมารู้ผลลัพธ์ของดอกไม้กระถางนี้ได้อย่างไรกัน?"ซ่งหยวนหลินหน้าแข็งทื่อ ถูกเล่นงานจนพังทลายไปแล้วนางรู้อยู่แล้ว!ลางสังหรณ์นางเมื่อครู่นั้นถูกต้อง นางรุ้สึกว่าฟู่จาวหนิงน่าจะเดาได้แล้ว ตอนนี้ก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ!"ฮูหยินคนนี้หมายความว่าอะไร? หรือพวกเราต้องมองการสวมใส่การแต่งตัวของคนอื่นเพื่อมาตัดสินว่ารู้เรื่องยาหรือไม่หรือ?" ผู้ดูแลเจียงโมโหแล้ว"นางดูแล้วก็ไม่เหมือนคนที่รู้นี่! ถึงอย่างไรข้าก็ไม่เชื่อ จะมีคนแอบบอกคำตอบให้แก่นางหรือเปล่า?" ซุนหลานอินไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-24อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 168
ฟู่จาวหนิงรู้สึกฮูหยินคุณชายใหญ่ซ่งคนนี้สมองมีปัญหาสุดๆ"ไม่ขาย""ข้าจะซื้อห้าร้อยตำลึง" ซุนหลานอินถลึงตามองนาง "เจ้าไม่ได้ออกเลยสักแดงเดียว ได้เงินห้าร้อยตำลึงมาเปล่าๆ น่าจะพอใจแล้วกระมัง"นางยังยืนยันว่าฟู่จาวหนิงเป็นผียาจกผียาจกหาเงินได้ห้าร้อยตำลึงในคราวเดียวก็น่าจะแอบอมยิ้มแล้ว ยังกล้าไม่ขายอีกหรือ?"ฮูหยิน ช่างเถอะ" ซ่งหยวนหลินดึงซุนหลานอินไว้ห้าร้อยตำลึงนางก็ไม่อยากจะออกนางไปหาข้อมูลมาแล้ว หลังจากพิธีแต่งงานของฟู่จาวหนิงนางก็ยังกลับไปที่บ้านตระกูลฟู่ หรือก็คืออ๋องเจวี้ยนไม่ได้เห็นนางอยู่ในสายตา คนของจวนอ๋องเองก็ไม่มองนางเป็นพระชายาที่แท้จริงด้วย ตอนนี้ฟู่จาวหนิงยังแต่งตัวซอมซ่อเช่นนี้ ก็น่าจะไม่มีพลังคุกคามใดดังนั้น ดอกไม้กระถางนี้ รอพวกเขาเอาออกไปจากอุทยานท่าโม่เสียก่อน นางค่อยส่งคนไปแย่งมาก็จบ!"หยวนหลิน เจ้าไม่ชอบหรือ? ต้องเอามันมา" ซุนหลานอินมองฟู่จาวหนิงอย่างหยามหมิ่น "ถ้าห้าร้อยตำลึงไม่พอ แปดร้อยตำลึงล่ะเป็นอย่างไร? แปดร้อยตำลึง พอเจ้าซื้อเสื้อใหม่เครื่องประดับใหม่หลายชิ้นหลายตัวเลย ข้าขอเตือนว่าเป็นคนก็อย่าได้โลภมากนัก!"พวกเขาเดินออกมาจากกลุ่มคนแล้ว และมีคน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-24อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 169
"ก็ยังไม่ได้ เพราะข้าไม่ได้จะขาย""วันนี้เจ้าจะขายก็ขาย ถ้าไม่ขายก็ต้องขาย"ซุนหลานอินถูกนางกระตุ้น จึงร้องโกรธขึ้นมาซ่งหยวนหลินพอเห็นก็รู้สึกว่าไม่ดีเสียแล้ว "โรค" ของสะใภ้ใหญ่นางคงไม่ได้กำเริบอีกแล้วหรอกนะนางเห็นว่าคนไม่น้อยล้วนมองมาที่ซุนหลานอินแล้ว ถ้าอยู่สถานที่อื่นก็ยังไม่เป็นไร แต่ที่นี่คืออุทยานท่าโม่นะ ตอนนี้พวกเขากำลังเดิมพันโอสถกันอยู่ ถ้ามาอาละวาดที่นี่ คนที่ขายหน้าก็คือบ้านตระกูลซ่งซ่งหยวนหลินกระชากซุนหลานอินออกมา"สะใภ้ใหญ่ สะใภ้ใหญ่ พวกเราไม่ทำเรื่องอย่างบังคับซื้อบังขายกันหรอก นางไม่ขายก็ช่างเถอะ พวกเราไปดีกว่า ไปดูอย่างอื่นกัน"ซ่งหยวนหลินดึงซุนหลานอินออกมาอย่างยากลำบาก และเพราะนางใจร้อน จึงไม่ทันเห็นอ๋องเจวี้ยนที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ด้านนอก"ผู้ดูแลเจียง ถ้าท่านต้องการสองดอกก็นำปเถอะ ข้าขายให้ท่านได้" ฟู่จาวหนิงเด็ดสองดอกให้แก่ผู้ดูแลเจียงด้วยมือนางเอง "ตั๋วเงินข้าก็เก็บไปแล้วนะ ขอบคุณมาก"ฟู่จาวหนิงเก็บหนึ่งร้อยตำลึงของผู้ดูแลเจียงลงมาอย่างไม่มีลังเลมีคนเห็นฉากนี้แล้วรู้สึกว่านางไม่ค่อยจะรู้เรื่องเลย นั่นผู้ดูแลเจียงนะ มอบดอกไม้ให้เขาเลยยังจะได้มิตรภาพมาตั้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-24
บทล่าสุด
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1564
ชายคนนั้นเองก็ถลึงตาโตมองฟู่จาวหนิงด้วยแน่นอนว่าเขาเองก็ได้ยินชื่อเสียงของฟู่จาวหนิงมาแล้ว แต่ก็ไม่เคยคิดมาก่อน ว่าจะมีวันหนึ่งได้มานั่งอยู่ตรงหน้าฟู่จาวหนิงใกล้ๆ แบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้นนางยังจับชีพจรให้ตนเองอีกด้วยนอกจากนี้ สีหน้าของฟู่จาวหนิงก็เคร่งขรึม แต่ไม่ใช่ความรังเกียจหรือหวาดกลัวแบบที่คนอื่นเห็นเขา ไม่มีความไม่สงบไม่มีความกลัวลนลานเอาแค่จุดนี้ ชายหนุ่มก็รู้สึกว่าฟู่จาวหนิงมีชื่อเสียงสมคำร่ำลือจริงๆปากของเขาขยับ อยากจะพูดอะไร ต่อให้หมอเทวดาหลี่มาดูอาการให้เขา หมอเทวดาหลี่ตอนนี้ก็น่าจะสีหน้าไม่สู้ดีนักใครจะไม่รังเกียจเขาบ้าง"คลายจุดใบ้ของเขาเสีย" ฟู่จาวหนิงบอกกับสืออีสืออีไม่ลังเล หนึ่งนิ้วกดหนึ่งการเคลื่อนไหว จัดการคลายจุดใบ้ของชายหนุ่มคนนี้ทันทีไม่รอให้ชายคนนี้เอ่ยปาก ฟู่จาวหนิงก็พูดขึ้นว่า "ในเมื่อเจ้ามาที่นี่เพื่อยา เช่นนั้นก็หมายความว่าอยากมีชีวิตอยู่ต่อ อยากจะรักษาโรคใช่ไหม?"ชายหนุ่มออกแรงพยักหน้าทันทีนี่ก็แน่นอนอยู่แล้ว ถ้ามีชีวิตต่อได้ใครจะอยากตายกัน? ถ้ารักษาโรคได้ ใครจะไม่อยากรักษา?"ในเมื่ออยากจะรักษาโรค เช่นนั้นก็ห้ามอาละวาดอีก ถ้าถามอะไรเจ้าก็ตอบม
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1563
ฟู่จาวหนิงเดินมาถึงตรงหน้าเขา เห็นผ้าคลุมหน้าของเขาดึงลงมาปิดปากอีกครั้ง นางพลิกมือ แล้วก็ไม่รู้ว่าในมือปรากฏมีดเล็กเปล่งประกายเล่มหนึ่งขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไรพอนางโบกมือ ก็ใช้มีดเล็กจัดการกรีดผ้าปิดหน้าของชายคนนั้นออก พอผ้าร่วงลงมาก็เผยสภาพของชายคนนี้ให้เห็นใบหน้าเขา ข้างจมูก มีหลายตำแหน่งเน่าไปแล้วจริงๆ ใบหน้าเองก็บวมแดงขึ้นหน่อยๆมีคนเห็นสภาพเขาก็ร้องตกใจออกมา"หน้าของเขาเน่าไปแล้วจริงๆ!""คนคนนี้ติดโรคระบาดไปแล้ว!"ชั่วขณะหนึ่ง คนทั้งหมดล้วนตกตะลึงถอยห่างอีกครั้ง มีบางส่วนขี้ขลาดกลัวตาย กระทั่งหมุนตัวตั้งท่าจะวิ่งหนีน่ากลัว ที่นี่มีคนป่วยอยู่!ใครจะรู้ว่าพวกเขาจะถูกระบาดเข้าหรือเปล่า! พวกเขากล้าอยู่ต่อกันเสียที่ไหน?ฟู่จาวหนิงก็เหมือนร้ว่าจะเกิดสถานการณ์เช่นนี้ตอนนี้ถึงอย่างไรก็ให้แขกเหล่านี้ทั้งหมดวิ่งออกไปไม่ได้ ไม่อย่างนั้นถ้าพวกเขาเอาออกไปลือกัน ก็ไม่รู้ว่าพันธมิตรโอสถจะถูกลือกันไปแบบไหนดังนั้น นางจึงเอ่ยขึ้นมาว่า"คนผู้นี้ใบหน้าเน่าไปแล้ว แต่พวกเจ้าอยากรู้ว่าเขาเป็นโรคเดียวกับชินอ๋องเซียวหรือไม่ใช่ไหม? ตอนนี้ข้าจะตรวจอาการเขา ข้ายังไม่หนีเลย แล้วพวกเจ้ากลัวอะไรกั
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1562
"พระชายา มีคนมาอาละวาดที่นี่"สืออีสือซานวันนี้ตามมาด้วย ไป๋หู่วันนี้พักผ่อนฟู่จาวหนิงตอนนี้ก็รู้ว่าตนเองออกมาข้างนอก ในเมืองหลวงก็ไม่แน่ว่าจะปลอดภัย ดังนั้นพอพาสืออีสือซานออกมา นางก็ยังพาเฝิ่นซิงมาด้วยเฝิ่นซิงพอเข้ามาก็ได้ยินชายคนนั้นเอะอะโวยวาย หน้าก็ขรึมลงไปทันทีจากที่นางเห็น พระชายาลงแรงปรุงยาเหล่านี้ คิดเอาไว้อย่างรอบคอบ การให้คนในพันธมิตรมาต้ม ถือว่าพิจารณาเอาไว้รอบด้านแล้ววัตถุดิบยาบวกกับฟืนไฟ แล้วยังมีเงินค่าแรงที่เหล่าพนักงานมาทำให้ หนึ่งชามสิบเหวิน พูดได้ว่าถูกมากแล้วเหล่าประชาชนควรจะรู้สึกว่า่โชคดีจึงจะถูก ทำไมถึงมีคนเข้ามาอาละวาดได้กัน?"สืออีสือซาน เข้าไปดูหน่อย"ฟู่จาวหนิงเองก็เห็นชายคนนั้นแล้ว ตอนที่นางหันหน้ามา นางก็เห็นชายคลุมหน้าคนนั้นแล้วนางรีบเสริมเข้ามาให้คำหนึ่ง "ระวังหน่อย อย่าให้ถูกเขาข่วน แล้วก็อย่าโดนเลือดเขาด้วย"ถึงแม้ชายคนนี้พันหน้าไว้อาจจะไม่มีเรื่องอะไร แต่ถึงอย่างไรก็มาซื้อยา แล้วยังแต่งตัวเสียขนาดนี้ นางระวังไว้ก่อนดีกว่า"ขอรับ พระชายา" สืออีกกับสือซานช่วงนี้ตามติดฟู่จาวหนิง แน่นอนว่าเข้าใจความหมายของนางอยู่ทั้งสองคนรีบขึ้นหน้าไปแ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1561
เสียงของชายคนนั้นทุ้มต่ำ ดวงตาก็กวาดมองไปทั่ว ไม่กล้าสบตากับพนักงานตรงๆพนักงานเองก็บอกกฏกับเขาแล้ว"ถ้าท่านคิดจะซื้อ ตอนนี้ก็เอาไปก่อนสามชาม""สามชามจะไปพออะไร? ชามของข้านี่อย่างน้อยก็ใส่ได้ยี่สิบชามเลยนะ! เจ้ารีบเติมให้ข้า ไม่อย่างนั้นข้าจะไม่เกรงใจกับเจ้าแล้วนะ!""คุณลูกค้า ที่นี่เป็นพันธมิตรโอสถ ขอเตือนท่านอย่ามาก่อเรื่องที่นี่เลย" พนักงานหน้าเริ่มดำขึ้นมาแล้วเขาเห็นที่นี่เป็นร้านขายยาธรรมดา เลยคิดจะทำตัวแบบนี้ได้หรือ?"ข้าก็ไม่ใช่ว่าไม่ให้เงินเสียหน่อย! พวกเจ้าถือดีอะไรไม่ขายให้ข้า?""ข้าบอกกฏกับท่านไปแล้ว นี่คือกฏที่หมอเทวดาฟู่วางไว้!""หมอเทวดาฟู่? ก็แค่หญิงสาวคนนั้นไม่ใช่หรือ? ข้าได้ยินว่าผู้จัดการใหญ่ที่นี่สกิลต่ง ไม่ใช่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะตัดสินใจได้เสียหน่อย! นางถือดียังไงมากำหนดกฏเกณฑ์ในพันธมิตรโอสถ?"น้ำเสียงชายพันหน้าฟังแล้วเริ่มโกรธขึ้นมาแล้ว"ยานี้เป็นหมอเทวดาฟู่ที่ปรุงออกมา ถ้าท่านมาดูถูกหมอเทวดาฟู่ เช่นนั้นก็อย่ามาซื้อยาสิ" พนักงานหัวเราะเย็นชาขึ้นมาคนผู้นี้น่าขำเสียจริง มาซื้อยาที่ฟู่จาวหนิงปรุง แต่กลับดูหมิ่นฟูจาวหนิงหรือ?ยิ่งไปกว่านั้น ใครไม่รู้บ้างว่า
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1560
ฟู่จาวหนิงปรับปรุงสูตรยา ใช้วัตถุดิบยาที่หาได้ทั่วไปบางส่วน แล้วตนเองก็ปรับปริมาณให้ จากนั้นทุกวันก็ให้คนของพันธมิตรต้มออกมาสามหม้อใหญ่ แล้วอุ่นบนเตาเอาไว้ตลอดคนที่มาซื้อยาเหล่านั้น สามารถใช้ชามของพันธมิตรโอสถ ตอนที่ดื่มเสร็จแล้ว ก็เอาชามกลับมาได้ตอนแรก ต่งฮ่วนจือรู้สึกว่ายาน้ำเช่นนี้ไม่น่าจะขายออก แล้วยังตั้งสามหม้อใหญ่แน่ะ หม้อนั้นก็ใบมโหฬารเลยทีเดียว เป็นหม้อใหญ่ที่เอาไว้ต้มข้าวต้มให้ผู้ประสบภัยตอนช่วงเกิดภัยพิบัติสมัยก่อนยาน้ำสามหม้อใหญ่เต็ม สามารถขายได้หลายร้อยชามแล้ววันเดียวจะขายออกได้หรือ? มีคนมากมายจะมาดื่มยาน้ำขนาดนี้เลยหรือ? ถึงอย่างไรเจ้านี่ก็ไม่ใช่ของดีอะไรมากถ้าขายไม่หมดก็ต้องเททิ้ง สิ้นเปลืองวัตถุดิบยาแย่แต่ผู้อาวุโสจี้ก็ตัดสินใจทันที ให้ผู้ดูแลของพันธมิตรโอสถจัดการเรื่องนี้ผลคือพอปล่อยชื่อเสียงของฟู่จาวหนิงออกไป คนที่มาดื่มยาก็ยังมากกว่าตามโรงน้ำชาหอสุราเสียอีกยาน้ำสามหม้อใหญ่ ขายหมดเกลี้ยงภายในวันเดียววันถัดมา ก็ขายขายหมดเหมือนเดิม กระทั่งมีคนไม่ได้ดื่มด้วยซ้ำ มาถามพวกเขาว่าขายยาไปต้มกินเองเลยได้ไหมแต่ฟู่จาวหนิงก็มีวิธีของนางอยู่ยาชนิดนี้ทำได้แค่ป้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1559
ต่อมาหมอเทวดาหลี่ก็ทำหน้าขรึมคุกคามสาวใช้สองคนนั้น ถ้ายังไม่รับใช้ปรนนิบัติดีดี ก็จะขายพวกนางทั้งสองคนไปที่ซ่องโสเภณีเสียสาวใช้สองคนจึงร้องไห้ฟูมฟายเข้ามารับใช้ปรนนิบัติองค์จักรพรรดิเองก้ได้ยินเรื่องเลห่านี้ของจวนชินอ๋องเซียวแล้ว"บอกไปแล้วว่าจวนชินอ๋องเซียวต้องคอยระวังไม่ให้เข้าออก หมอเทวดาหลี่กับชินอ๋องเซียวนี่มัน..."เขาทำหน้าขรึม รู้สึกว่าตนเองไม่มีบารมีเอาเสียเลย จวนอ๋องเจวี้ยนก็ไม่เชื่อฟัง ตอนนี้จวนชินอ๋องเซียวเองก็ด้วยหรือ? ใครให้หน้าพวกเขากันถ้าไม่ใช่เพราะเขาอันที่จริงก็กลัวเจ้าโรคนั้น ตอนนี้คงเรียกเซียวเหยียนจิ่งมาด่ากราดให้เลือดซิบไปแล้ว"ตอนนี้หลี่จื่อเหยาในเมื่อถูกหมอเทวดาหลี่รับไปแล้ว เช่นนั้นก็ให้เขาไปรักษาให้ดี ข้าเองก็อยากจะเห็นว่าเขาจะรักษาเจ้าโรคนี้ได้หรือเปล่า!""องค์จักรพรรดิ พระชายาอ๋องเจวี้ยนทางนั้นต้มยาน้ำออกมา ตอนนี้สามารถป้องกันล่วงหน้าได้แล้ว หาซื้อได้ในพันธมิตรโอสถ หนึ่งชามสิบเหวิน" มีคนเข้ามารายงานกับองค์จักรพรรดิ"หนึ่งชามสิบเหวิน?" องค์จักรพรรดิใจสั่นกึก "แล้วได้ผลจริงไหม?""นี่ก็ยังไม่รู้ แต่คนที่ไปซื้อยานั้นไม่น้อยเลย โดยเฉพาะคนที่เคยสัมผัสกั
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1558
จวนชินอ๋องเซียวกลายเป็นขี้ปากคนทั้งเมืองไปแล้วเซียวเหยียนจิ่งอยากจะปิดเรื่องนี้ไว้ แต่ยิ่งปิดกลับยิ่งรุนแรงขึ้นกระทั่งเพราะเขาไปพยายามปิดข่าวลือ เลยมีคนบอกว่าเขาถูกพ่อสวมเขาให้เสียแล้ว หน้าตาป่นปี้ไม่เหลือชิ้นดี และเพราะกลัวคนจะมาล้อเลียนว่าบ้า ดังนั้นจึงพยายามอย่างหนักที่จะหยุดข่าวลือนี้ข่าวลือคาวๆ แบบนี้ ลือกันได้ไวที่สุด และลือกกันไปอย่างพิลึกพิลั่นที่สุดด้วยหลี่จื่อเหยาตอนนั้นมาพัวพันเซียวเหยียนจิ่ง ทำทุกทางเพื่อทำลายพิธีแต่งงานของเซียวเหยียนจิ่งกับฟู่จาวหนิง นางตอนนั้นเอาแต่เรียกเขาว่า "พี่เซียว" ปาวๆ แต่ตอนนี้เพิ่งผ่านไปสองปี ทำไมจึงปีนไปถึงเตียงของพ่อพี่เซียวแล้วกัน?"ถ้าไม่ใช่ครั้งนี้หลี่จื่อเหยาเป็นโรคระบาดนั่น รัฐทายาทเซียวก็คงจะยังไม่รู้เรื่องรู้ราว""เมื่อเป็นแบบนี้ จวนชินอ๋องเซียวคงจะวุ่นวายขึ้นจริงๆ แล้ว""แล้วไม่ใช่หรือ? เช่นนั้นก็โชคดีแล้วที่พระชายาอ๋องเจวี้ยนตอนนั้นไม่ได้แต่งงานเข้าจวนชินอ๋องเซียว นี่ถือว่าแคล้วคลาดเลยสินะ?"ในเมืองหลวงทุกที่มีแต่คนกระซิบกระซาบกันเช่นนี้ แต่คนที่พูดถึงฟู่จาวหนิงก็มีแค่ส่วนน้อยถึงอย่างไรตอนนี้ฟู่จาวหนิงก็เป็นพระชายาอ๋องเจว
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1557
เซียวเหยียนจิ่งรู้สึกว่าตอนนี้ถ้าให้คนนอกรู้เรื่องที่หลี่จื่อเหยาเป็นโรคนี้เข้า คงจะน่าอับอายมากโดยเฉพาะหลี่จื่อเหยาที่ติดโรคระบาดนั้นดังนั้นเรื่องนี้จะต้องเก็บให้สนิท ห้ามเผยแพร่ออกไปเด็ดขาดแต่คนอื่นกลับไม่คิดแบบเขาอย่างเช่นเซียวหลันยวนจังหวะที่หมอเทวดาหลี่กลับมาถึงเมืองหลวง เซียวหลันยวนก็ได้รับข่าวแล้ว ไม่ต้องพูดเรื่องที่เซียวเหยียนจิ่งไปรับหมอเทวดาหลี่เลยถึงแม้จะผ่านไปสามปีแล้ว แต่เรื่องที่หลี่จื่อเหยากับเซียวเหยียนจิ่งทำกับฟู่จาวหนิง เซียวหลันยวนไม่เคยปล่อยผ่านโดยเฉพาะที่ช่วงนี้เซียวเหยียนจิ่งเริ่มหันมาสนใจฟู่จาวหนิงอีกครั้งหลังจากสามีภรรยาฟู่จิ้นเชินกลับมา เซียวเหยียนจิ่งก็ยังแอบคิดจะทำอะไรอีก สิ่งนี้เซียวหลันยวนจะทนได้อย่างไร?ดังนั้นหลังจากที่หมอเทวดาหลี่รับลูกสาวออกไปจากจวนชินอ๋องเซียว เซียวหลันยวนก็ได้รับข่าวแล้ว"ท่าน อ๋อง จากที่หญิงรับใช้ร่างใหญ่ในเรือนหลี่จื่อเหยาบอก หลี่จื่อเหยาไปรื้อเตียงของชินอ๋องเซียวเข้า..."องครักษ์ลับมารายงานข่าวที่ได้รับมากับเซียวหลันยวนฟู่จาวหนิงนั่งฟังอยู่ข้างๆ พอได้ยินเช่นนี้นางก็หัวเราะพรวดออกมานี่มันช่าง...นางยังอยากจะพ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1556
ต่อให้ชินอ๋องเซียวติดโรคระบาด ถ้าตอนนี้ฟู่จาวหนิงเป็นภรรยาเขา พวกเขาก็คงไม่ต้องมากลัวแบบนี้!ไม่เห็นว่าเซียวหลันยวนที่ถูกส่งไปขังในคุกใหญ่ตั้งหลายวัน จนป่านนี้ก็ยังเรียบร้อยดีไม่เป็นอะไรหรือ?จวนอ๋องเจวี้ยนก็ถูกองค์จักรพรรดิบอกว่าห้ามออกไปข้างนอกส่งเดชเหมือนกัน แล้วดูตอนนี้สิ?ฟู่จาวหนิงไม่ใช่ว่าอยากออกไปไหนก็ออกได้หรือ?ฟู่จาวหนิงแบบนั้น เขาอยากได้มาจริงๆ!ถ้าตอนนั้นไม่มีหลี่จื่อเหยา ตอนนี้ฟู่จาวหนิงก็เป็นพระชายารัฐทายาทของเขาแล้ว ไม่ใช่ขยะอย่างหลี่จื่อเหยาคนนี้!พอคิดถึงเรื่องเหล่านี้ ในสายตาเซียวเหยียนจิ่งที่มองหลี่จื่อเหยาก็มีแต่ความเกลียดชังหลี่จื่อเหยาสบกับสายตาของเขา ก็เหมือนสัมผัสได้ถึงความเย็นเยือก ใจนางเย็นวาบไปทันทีนี่คือพี่เซียวที่นางรักมาหลายปีหรือ? ถึงแม้สองปีนี้จะทะเลาะกับเขาอย่างหนัก แต่ตอนนี้เอง นางเพิ่งรู้สึกถึงความหนาวเย็นจนเสียดกระดูกหลี่จื่อเหยาเองก็เกลียดเซียวเหยียนจิ่งขึ้นมาทันทีเช่นกัน"ท่านอยากจะส่งข้าออกไป ข้าจะไม่..." ออกไปหรอกนางยังพูดไม่ทันจบ เซียวเหยียนจิ่งก็ตัดบทนางแล้ว มองไปทางหมอเทวดาหลี่ "ถัดจากนี้ในเมืองหลวงอาจจะเกิดการแตกตื่นกลัวกันเพร
