เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 161
บทที่เกี่ยวข้อง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 162
หมอหม่านั่นไม่ใช่ที่หาคนยิงเข็มพิษใส่หลินอันห่าวเพื่อกระตุ้นอาการโรคหรอกหรือ?พอเห็นผู้เฒ่าน้อยคนนี้ สายตาฟู่จาวหนิงก็เย็นชาลงมาแล้วคนเช่นนี้เป็นความล้มเหลวทางการแพทย์จริงๆ"ดูไปก่อน" ฟู่จาวหนิงยังให้เซียวหลันยวนขังคนใช้คนนั้นไว้อยู่ หมอหม่าคนนี้พอไม่เห็นคนใช้กลับไปรายงาน แต่ก็ยังกล้ามาร่วมพิธีเดิมพันโอสถอีกหรือ"หมอหม่ามาๆๆ บอกไว้ก่อนนะ ดอกไม้นี้ทำได้แค่มองกับดม แต่ว่าที่นี่มีดอกที่ร่วงอยู่สามดอกก่อนหน้า หยิบขึ้นมาดูได้"เจี่ยหยวนไว่หยิบผ้าเช็ดมือขึ้นมาผืนหนึ่ง กางออกวางไว้บนโต๊ะ ด้านนั้นห่อดอกไม้ไว้สามดอกตามที่ว่าไว้"ไม่เคยเห็นคนงกขนาดนี้มาก่อนเลย"คนที่ล้อมดูอยู่ล้วนหัวเราะร่าขึ้นมา"แต่ว่า ดอกไม้นี้ไม่เคยเห็นมาก่อน แล้วจะไปเดาคุณสมบัติทางยาได้อย่างไรกัน?" ยังมีคนรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่"ดังนั้นนี่ก็ไม่เรียกว่าเดิมพันแล้วสิ?""เจี่ยหยวนไว่" มีคนร้องเรียกขึ้นมา "ถ้ามีคนเดาถูกแต่เจ้าไม่ยอมรับล่ะจะว่าอย่างไร?""นั่นเป็นไปไม่ได้เลย" เจี่ยหยวนไว่หัวเราะร่าขึ้นมา "มีหมอหลายคนจากโรงหมอเมตตาคอยคุมอยู่นะ พวกเขาพอหยิบเอาดอกไม้ไปศึกษา ไม่นานก็ค้นคว้าถึงคุณค่าทา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่163
ฟู่จาวหนิงมองเห็นซ่งหยวนหลินกระซิบกระซาบอะไรกับสาวใช้ข้างๆ สาวใช้คนนั้นพยักหน้า จากนั้นก็มุดออกไปจากกลุ่มคน"จงเจี้ยน เจ้าตามไปดูหน่อย" ฟู่จาวหนิงเองก็กดเสียงต่ำส่งสัญญาณให้จงเจี้ยนตอนที่นางไปขุดยาที่เขาจันทร์ลับฟ้า ซ่งหยวนหลินส่งคนออกไป นางก็จับคนได้แล้วเค้นถามออกมาซ่งหยวนหลินกับเซียวหลันยวนจะมีความคิดอะไรกันนางไม่สนใจ แต่ว่าซ่งหยวนหลินในเมื่อลงมือกับนางแล้ว มีแค้นแต่ไม่ชำระนี่ก็ไม่ใช่นิสัยของนางจงเจี้ยนสั่งการออกไปหมอหม่างุ่นง่านอยู่พักหนึ่งจึงเขียนคำตอบของเขาออกมา ตอนที่เขียนก็ดูระมัดระวังอย่างมากพอหยิบคำตอบไปหาผู้ดูแลเจียง เขาก็กลั้นลมหายใจ เฝ้ารออย่างเคร่งเครียดผู้ดูแลเจียงมองผาดหนึ่ง จึงส่ายหัว"ไม่ถูก"หมอหม่าถอนหายใจออกมาหนักๆ หน้านิ่วคอตกนั่นมันร้อยตำลึงนะ ร้อยตำลึงเลยนะ ขาดทุนหนักเลย!เจี่ยหยวนไว่กลับยิ้มแย้มแจ่มใส"ข้ามาลองหน่อย" เพียงไม่นานก็มีคนออกไปอีก"คุณหนู ท่านจะลองดูหน่อยไหม?" เสี่ยวเถาถามเสียงแถ่วกับฟู่จาวหนิง ถึงอย่างไรนางก็รู้สึกว่าวิชาแพทย์ของคุณหนูจะต้องดีกว่าหมอหลายคนในนี้แน่นอนท่านผู้เฒ่ากับหลินอันห่าวเองก็พิสูจน์จุดนี้ไปแล้ว"ดูอีกหน่อย
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 164
"เจ้านี่มันยังไงกัน" เสี่ยวเถาประคองตัวฟู่จาวหนิง เดือดดาลมากฟู่จาวหนิงดึงนางไว้ "ช่างเถอะ เช่นนั้นก็ให้ลุงที่ไม่เกะกะเขาดูหน่อย บางทีเขาอาจจะมองออกเลยก็ได้ว่านี่คือวัตถุดิบยาอะไร"ถูกฟู่จาวหนิงพูดเช่นนี้ ชายคนนั้นก็เงยหน้ายืดอกทันที "รู้ไหมว่าข้าเป็นใคร? ข้าคือเถ้าแก่รองแห่งโรงยาทงฝู! พวกเราเปิดโรงยานะ วัตถุดิบยาที่รู้จักก็มีมากกว่าขนมของว่างที่พวกเจ้ากินไม่รู้ตั้งเท่าไร แล้วจะไม่รู้จักได้หรือ?""เถ้าแก่รองหู" ข้างๆ มีคนรีบชูหางชายคนนี้ขึ้นมาทันที "เถ้าแก่รองหู ได้ยินว่าโรงยาของพวกท่านจะมาเก็บวัตถุดิบยาหายากในพิธีเดิมพันโอสถทุกครั้งสินะ ราคาเองก็ให้ดีด้วยใช่ไหม?""แน่นอน โรงยาทงฝูไม่ได้ด้อยกว่าพันธมิตรโอสถใต้หล้าเลย โรงยาทงฝูอย่างพวกเราไม่ได้ขาดแคลนเงินทอง ขอแค่วัตถุดิบยาดี ราคาไม่ใช่ปัญหา"ฟู่จาวหนิงนึกโรงยาทงฝูนี้ออกแล้วผู้นำตระกูลซือถูที่เคยบอกว่าเปิดโรงยาทงฝูก่อนหน้านั้นก็แยกตัวออกมาจากพันธมิตรโอสถใต้หล้า พอมีโรงยาทงฝู พันธมิตรโอสถใต้หล้าก็ถูกแบ่งไปครึ่งหนึ่ง บารมีเองก็ไม่ได้เด่นดังเช่นอดีตอีกแล้วซือถูไป๋ไม่ใช่ว่าเป็นคุณชายจากโรงยาทงฝูหรอกหรือ?"เหล่าซวี ลองบอกมาหน่อยว่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่165
จงเจี้ยนเห็นนางเดินออกไปก็ตกใจเล็กน้อย หมอเทวดาหลี่ส่งกระดาษชิ้นนั้นให้กับสาวใช้ แต่เขาไม่ได้มันมานะ หรือว่าพระชายารู้บทบาทของดอกไม้กระถางนั้นแล้วกัน?ซ่งหยวนหลินมองไปยังทิศประตูเรือนทางนั้นอย่างร้อนรน รอสาวใช้คนนั้นกลับมาตอนนี้เองนางก็เห็นฟู่จาวหนิงเดินไปที่ด้านหน้ากระถางต้นไม้ หยิบหนึ่งร้อยตำลึงออกมา วางลงไปบนโต๊ะซ่งหยวนหลินถลึงตาดต นางทำไมจึงขึ้นไปกัน?ซุนหลานอินพอเห็นฟู่จาวหนิงขึ้นไปก็ไม่อยากเชื่อ นางกระตุกชายเสื้อซ่งหยวนหลิน "หยวนหลิน นั่งสารเลวคนนั้นขึ้นไปทำอะไรกัน?"ที่นางเกลียดฟู่จาวหนิงก็แทบจะไม่มีเหตุผลอะไร ถึงอย่างไรพอเห็นฟู่จาวหนิงสวยหน่อยนางก็ไม่ชอบแล้ว นางแต่งตัวก็ไม่เท่าไร น่าจะมีตัวตนฐานะสู้นางไม่ได้ แต่กลับสวยกว่านางแบบนี้ นางเกลียด"ใคร ใครจะไปรู้กัน?"ซ่งหยวนหลินปากบอกว่าไม่รู้ แต่อันที่จริงในใจกลับลนลานไม่ไหวเพราะนางรู้ว่าฟู่จาวหนิงไปขุดวัตถุดิบยามาได้สิบชนิดที่เขาจันทร์ลับฟ้า! ยิ่งไปกว่านั้นยังมีโสมม่วงอีกด้วย! หมอเทวดาหลี่ตอนนี้ยังอยากได้เจ้าโสมม่วงนั่นอยู่เลยดังนั้น ฟู่จาวหนิงจะต้องรู้เรื่องยาแน่ถ้านางมองออกจะทำอย่างไรกัน?"ข้าอยากถามหน่อย" ฟู่จาว
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 166
"เรื่องทุกเรื่องมีลำดับก่อนหลังเสมอ" กลุ่มผู้ชมมีคนไม่ชอบใจซ่งหยวนหลิน "ช้าไปหน่อยแล้ว เจ้าก็ดูไปก่อนเถอะ""นั่นสิ เดิมทีก็มากันทีละคนๆ นี่ คนอื่นเขาเขียนคำตอบเสร็จแล้ว ทำไมต้องมารอเจ้าด้วย?"ซ่งหยวนหลินหน้าแดงเถือกเจ้าคนสารเลวพวกนี้มายุ่งอะไรด้วยกัน?ซุนหลานเซียง(ซุนหลานอิน?)พอเห็นท่าทีของซ่งหยวนหลิน พอคิดถึงเรื่องที่นางส่งสาวใช้ออกไปเมื่อครู่ ในใจก็เข้าใจขึ้นมา ดูท่าซ่งหยวนหลินจะรู้คำตอบแล้วดอกไม้นี้ถ้าต้องให้ซ่งหยวนหลินหรือฟู่จาวหนิง นางก็คงหวังจะส่งให้ซ่งหยวนหลินนั่นล่ะดังนั้นพอเห็นคนรอบๆ ล้วนพูดแทนฟู่จาวหนิงขึ้นมา นางก็เดือดเสียแล้วซ่งหยวนหลินยังต้องรักษาบุคลิกภาพการวางตัวสุภาพและความใจกว้างของนางไว้ แต่นางไม่จำเป็น ใครก็รู้ว่าอารมณ์ของฮูหยินคุณชายใหญ่ซ่งไม่ดีเอามากๆซุนหลานเซียง(ซุนหลานอิน?)จึงชี้ด่าพวกเขาขึ้นมา"เดิมทีก็เป็นพวกเราที่คิดออกก่อน ตอนที่พวกเราจะออกไปนางก็แย่งขึ้นไปก่อน""ตอนนี้ทั้งสองคนส่งคำตอบออกไปก็จบแล้ว พวกเจ้าจะมาสอดปากกันทำไม?"พรวดมีคนหัวเราะขึ้นมาอย่างทนไม่ไหวว"พวกเจ้าคิดได้ก่อนแต่ไม่ยอมขึ้นไป? เมื่อครู่พวกเจ้าทำไมไม่พูด? เห็นๆ อยู่ว่าตอ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 167
"อา ใช่ๆๆ" ผู้ดูแลเจียงรีบพูดกับเจี่ยหยวนไว่ "หญิงสาวคนนี้เขียนมาถูกต้อง""ไม่ ไม่ ข้าไม่เชื่อ" เจี่ยหยวนไว่ราวกับถูกฟ้าผ่าใส่เขาไม่อยากจะเชื่อผลลัพธ์นี้!"เจ้าพูดว่าอะไรนะ?" ผู้ดูแลเจียงหน้าขรึมลง "เจ้าสงสัยในตัวข้าหรือ?"เพิ่งจะพูดว่าเชื่อมั่นในตัวเขามาตลอด ตอนนี้มาบอกว่าคนไม่น่าเชื่อถือคือเขาหรือ?เจี่ยหยวนไว่ตื่นเต้นมากไป "ไม่ใช่ไม่ใช่ ผู้ดูแลเจียง ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น!"เขาไม่สามารถผิดใจกับผู้ดูแลเจียงได้"ข้าไม่เชื่อ!" ซุนหลานอินร้องขึ้นมา "พวกเจ้าเห็นเสื้อผ้าที่นางใส่ ดูการแต่งตัวของนาง ดูแล้วเหมือนกับผียาก! นางจะมารู้ผลลัพธ์ของดอกไม้กระถางนี้ได้อย่างไรกัน?"ซ่งหยวนหลินหน้าแข็งทื่อ ถูกเล่นงานจนพังทลายไปแล้วนางรู้อยู่แล้ว!ลางสังหรณ์นางเมื่อครู่นั้นถูกต้อง นางรุ้สึกว่าฟู่จาวหนิงน่าจะเดาได้แล้ว ตอนนี้ก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ!"ฮูหยินคนนี้หมายความว่าอะไร? หรือพวกเราต้องมองการสวมใส่การแต่งตัวของคนอื่นเพื่อมาตัดสินว่ารู้เรื่องยาหรือไม่หรือ?" ผู้ดูแลเจียงโมโหแล้ว"นางดูแล้วก็ไม่เหมือนคนที่รู้นี่! ถึงอย่างไรข้าก็ไม่เชื่อ จะมีคนแอบบอกคำตอบให้แก่นางหรือเปล่า?" ซุนหลานอินไม่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 168
ฟู่จาวหนิงรู้สึกฮูหยินคุณชายใหญ่ซ่งคนนี้สมองมีปัญหาสุดๆ"ไม่ขาย""ข้าจะซื้อห้าร้อยตำลึง" ซุนหลานอินถลึงตามองนาง "เจ้าไม่ได้ออกเลยสักแดงเดียว ได้เงินห้าร้อยตำลึงมาเปล่าๆ น่าจะพอใจแล้วกระมัง"นางยังยืนยันว่าฟู่จาวหนิงเป็นผียาจกผียาจกหาเงินได้ห้าร้อยตำลึงในคราวเดียวก็น่าจะแอบอมยิ้มแล้ว ยังกล้าไม่ขายอีกหรือ?"ฮูหยิน ช่างเถอะ" ซ่งหยวนหลินดึงซุนหลานอินไว้ห้าร้อยตำลึงนางก็ไม่อยากจะออกนางไปหาข้อมูลมาแล้ว หลังจากพิธีแต่งงานของฟู่จาวหนิงนางก็ยังกลับไปที่บ้านตระกูลฟู่ หรือก็คืออ๋องเจวี้ยนไม่ได้เห็นนางอยู่ในสายตา คนของจวนอ๋องเองก็ไม่มองนางเป็นพระชายาที่แท้จริงด้วย ตอนนี้ฟู่จาวหนิงยังแต่งตัวซอมซ่อเช่นนี้ ก็น่าจะไม่มีพลังคุกคามใดดังนั้น ดอกไม้กระถางนี้ รอพวกเขาเอาออกไปจากอุทยานท่าโม่เสียก่อน นางค่อยส่งคนไปแย่งมาก็จบ!"หยวนหลิน เจ้าไม่ชอบหรือ? ต้องเอามันมา" ซุนหลานอินมองฟู่จาวหนิงอย่างหยามหมิ่น "ถ้าห้าร้อยตำลึงไม่พอ แปดร้อยตำลึงล่ะเป็นอย่างไร? แปดร้อยตำลึง พอเจ้าซื้อเสื้อใหม่เครื่องประดับใหม่หลายชิ้นหลายตัวเลย ข้าขอเตือนว่าเป็นคนก็อย่าได้โลภมากนัก!"พวกเขาเดินออกมาจากกลุ่มคนแล้ว และมีคน
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 169
"ก็ยังไม่ได้ เพราะข้าไม่ได้จะขาย""วันนี้เจ้าจะขายก็ขาย ถ้าไม่ขายก็ต้องขาย"ซุนหลานอินถูกนางกระตุ้น จึงร้องโกรธขึ้นมาซ่งหยวนหลินพอเห็นก็รู้สึกว่าไม่ดีเสียแล้ว "โรค" ของสะใภ้ใหญ่นางคงไม่ได้กำเริบอีกแล้วหรอกนะนางเห็นว่าคนไม่น้อยล้วนมองมาที่ซุนหลานอินแล้ว ถ้าอยู่สถานที่อื่นก็ยังไม่เป็นไร แต่ที่นี่คืออุทยานท่าโม่นะ ตอนนี้พวกเขากำลังเดิมพันโอสถกันอยู่ ถ้ามาอาละวาดที่นี่ คนที่ขายหน้าก็คือบ้านตระกูลซ่งซ่งหยวนหลินกระชากซุนหลานอินออกมา"สะใภ้ใหญ่ สะใภ้ใหญ่ พวกเราไม่ทำเรื่องอย่างบังคับซื้อบังขายกันหรอก นางไม่ขายก็ช่างเถอะ พวกเราไปดีกว่า ไปดูอย่างอื่นกัน"ซ่งหยวนหลินดึงซุนหลานอินออกมาอย่างยากลำบาก และเพราะนางใจร้อน จึงไม่ทันเห็นอ๋องเจวี้ยนที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ด้านนอก"ผู้ดูแลเจียง ถ้าท่านต้องการสองดอกก็นำปเถอะ ข้าขายให้ท่านได้" ฟู่จาวหนิงเด็ดสองดอกให้แก่ผู้ดูแลเจียงด้วยมือนางเอง "ตั๋วเงินข้าก็เก็บไปแล้วนะ ขอบคุณมาก"ฟู่จาวหนิงเก็บหนึ่งร้อยตำลึงของผู้ดูแลเจียงลงมาอย่างไม่มีลังเลมีคนเห็นฉากนี้แล้วรู้สึกว่านางไม่ค่อยจะรู้เรื่องเลย นั่นผู้ดูแลเจียงนะ มอบดอกไม้ให้เขาเลยยังจะได้มิตรภาพมาตั้
บทล่าสุด
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1396
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1395
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1394
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1393
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1392
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1391
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1390
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1389
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1388
