Share

บทที่ 1529

Penulis: จุ้ยหลิงซู
ผู้ดูแลก็ตกตะลึงไป

มองไปทางต่งฮ่วนจือ เขาก็เอ่ยขึ้นมาอย่างระมัดระวังว่าถึงเรื่องที่เฉินฮ่าวปิงกำชับไว้กับเขาก่อนหน้า

"แต่แม่นางเฉินบอกว่า เรื่องที่นางจัดงานเลี้ยงน้ำชาที่นี่ จะให้ประชายาอ๋องเจวี้ยนรู้ไม่ได้ แล้วถ้าหากพระชายาอ๋องเจวี้ยนบังเอิญเข้ามาล่ะก็ จะต้องห้ามนางเอาไว้ ไม่อย่างนั้นท่านจะลำบากเอา ถ้าหากพระชายาอ๋องเจวี้ยนโกรธ แล้วไปบอกกับผู้อาวุโสจี้ ผู้อาวุโสจี้จะหันมาโทษท่าน..."

คำพูดเหล่านี้ เฉินฮ่าวปิงจงใจมาหาเขาแล้วบอกกับเขาโดยเฉพาะ ตอนที่พูดก็ดูจริงจังมาก ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าละเลย

อย่างอื่นยังว่าง่ายหน่อย แต่ถ้าทำให้ผู้อาวุโสจี้กับต่งฮ่วนจือศิษย์อาจารย์มาทะเลาะกัน นี่มันจะผิดหนักเอา

ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังไม่หวังให้พันธมิตรโอสถเมืองหลวงทางนี้มีเรื่องอะไรด้วย

แม่นางเฉินเองก็อยู่เป็น หลังจากมาถึงให้สินบนกับผู้ดูและพนักงานอย่างพวกเขา

วันนี้ตอนเช้าก็มีพนักงานคนหนึ่งทำผิดพลาด เดิมทีต้องถูกต่งฮ่วนจือด่าจนเลือดซิบ พวกเขารู้ว่าต่งฮ่วนจือในด้านอื่นนั้นใจดีมาก แต่ถ้าเป็นเรื่องงานในพันธมิตรล่ะก็ ดูแลจัดการได้เข้มงวดสุดๆ

แต่แม่นางเฉินก็เข้ามาช่วยพูดให้ ต่งฮ่วนจือจึงปล่อยพนักงานคนนั
Bab Terkunci
Lanjutkan Membaca di GoodNovel
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terkait

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1530

    เรือนหลังมีการตากวัตถุดิบยาอยู่จริง แต่ก็ไม่ได้เกินจริงเหมือนที่เขาพูด ยังมีที่ให้ลงเท้ายืนได้"นางเดินไปแล้วหรือ?""ขอรับ ผู้จัดการใหญ่ ท่านไปดูหน่อยดีไหม? จะได้ไม่เกิดเรื่อง""ที่ฮ่าวปิงเชิญมาก็ล้วนเป็นสาวน้อยกันทั้งนั้น คนอายุอย่างข้าเข้าไปพวกนางจะอึดอัดเอานะ"ต่งฮ่วนจือรู้สึกลำบากใจหน่อยๆ"บางทีตอนนี้พระชายาอ๋องเจวี้ยนคงจะยังเดินไปไม่ถึงสวนดอกไม้นั่น ถ้าอย่างไรผู้จัดการใหญ่ลองไปดูหน่อย หรือถ้าสกัดพระชายาอ๋องเจวี้ยนเอาไว้ได้คือดีที่สุด ถึงอย่างไรนางก็แค่มารับวัตถุดิบยาเท่านั้น ไม่น่าจะสนใจอะไรกับงานเลี้ยงน้ำชา" ผู้ดูแลเอ่ยขึ้นต่งฮ่วนจือคิดถึงเรื่องที่ฟู่จาวหนิงกับเฉินฮ่าวปิงไม่ลงรอยกันก่อนหน้านี้ ก็รู้สึกว่าอย่าให้พวกนางสองคนเจอกันจะดีที่สุด จึงรีบออกไปฟู่จาวหนิงมาถึงเรือนหลัง แล้วก็เห็นพื้นที่ไม่น้อยกำลังตากวัตถุดิบยา ในอากาศเองก็เต็มไปด้วยกลิ่นยาสมุนไพรในพันธมิตรโอสถมีพนักงานอยู่ไม่น้อย ตอนนี้เห็นกำลังวุ่นอยู่กับหน้าที่ของแต่ละคนพวกเขาควรจะรู้จักนางหมดแล้ว พอเห็ฯนางก็ล้วนหยุดมือมาคารวะถามไถ่"พระชายาอ๋องเจวี้ยน""คารวะพระชายา""ไม่ต้องมากพิธีหรอก ทำงานของพวกเจ้าเถอ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1531

    รอบๆ ตุ๊กตาหิมะตัวน้อยล้วนตกแกต่งด้วยโคมเล็กเหล่านี้ ตัวโคมไฟเล็กก็มีหลากสีสัน สิ่งที่ปักไว้ด้านบนก็แตกต่างกัน มีทั้งสัตว์ดอกไม้และสาวงาม ใช้ผ้าไหมเบาบางเป็นพื้น จินตนาการได้เลย ว่าหลังจากที่จุดไฟขึ้นมาแล้ว โคมไฟเหล่านี้จะงดงามแค่ไหนหงจั๋วตอนที่เห็นโคมไฟก็ถูกดึงดูดไปแล้ว"พระชายา ลายปักบนโคมไฟพวกนี้สวยประณีตมากเลยข้าน้อยไม่เคยเห็นงาปักที่ดีแบบนี้มาก่อนเลย"นางอดไม่ไหวจนคิดจะหยิบขึ้นมาดู แต่ฟู่จาวหนิงยืนนิ่งไม่ไปแตะ นางเองก็ไม่กล้าที่จะไปขยับ"ใกล้จะเทศกาลหยวนเซียวแล้ว โคมไฟเหล่านี้ถ้าเอาออกไปล่ะก็ คงมีคนไปแย่งกันน่าดู"ในเมืองหลวงแคว้นเจาไม่มีโคมไฟงานปักเช่นนี้ ดูมีเอกลักษณ์มาก นางมองนางยังชอบเลยสาวตาของฟู่จาวหนิงย้ายจากโคมไฟไปยังเฉินฮ่าวปิงที่ถูกกลุ่มหญิงสาวที่ล้อมหน้าล้อมหลังอยู่โคมไฟเหล่านี้จะต้องเป็นของที่ฮูหยินเฉินเตรียมไว้แน่นอนนางได้ยินหงจั๋วเอ่ยขึ้นมา จึงนึกออกว่านี่ใกล้จะถึงหยวนเซียวแล้วเทศกาลหยวนเซียวในเมืองหลวงแคว้นเจาเองก็คึกครื้นอยู่ในความทรงจำ โคมดอกไม้แคว้นเจาถึงแม้จะมีมากมายหลายแบบ แต่โคมไฟที่มีลายปักแบบนี้นั้นไม่เคยเห็นมาก่อนเพราะผ้าไหมบางกึ่งโปร่งแสง

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1532

    เฉินฮ่าวปิงยิ้มอย่างอบอุ่น "สิ่งนี้ใช้ยางต้นไม้ที่บดแล้วมาทำน่ะ ยางไม้ชนิดนี้พอจัดการแล้วก็นำไปแช่น้ำ จากนั้นก็ต้มอีกหน่อย ใส่สาลี่ น้ำตาลแดงก็อร่อยมากด้วย ดีกับหญิงสาวอย่างพวกเรา"นางดีใจมากเหล่าหญิงสาวสูงศักดิ์ในเมืองหลวงเหล่านี้เหมือนจะไม่เคยเห็นมาก่อน ไม่เสียแรงที่นางกับแม่เตรียมของเหล่านี้ไว้แม่พูดไว้ไม่ผิด ใช้ของพวกนี้ทำให้นางหวั่นไหว ก็สามารถเป็นเพื่อนกับพวกนางได้แล้วยังดีที่ลุงต่งยอมช่วย หาคนที่มารับวัตถุดิบยาในพันธมิตรโอสถบ่อยๆ แล้วนำเทียบเชิญไปให้กับบุตรสาวในตระกูลพวกเขาถึงแม้ส่งไปสิบห้าเทียบเชิญจะมีคุณหนูมาแค่เจ็ดคน แต่นี่ก็ใช้ได้แล้ว ขอแค่คุณหนูเจ็ดคนนี้นำของกลับไป ไม่ต้องกลัวเรื่องที่พวกนางจะไม่ช่วยเผยแพร่เลยรอให้ถึงเทศกาลโคมดอกไม้ โคมไฟเหล่านี้ของพวกนางจะต้องได้รับความนิยมอย่างมากลุงต่งบอกว่า ถึงตอนนั้นค่อยช่วยแม่เปิดร้านสักแห่งของที่พวกนางทำออกมานั้นล้วนประณีตราคาแพงทั้งสิ้น หลังจากนี้พวกลูกค้าก็จะมีแต่พวกคุณหนูฮูหยินที่มีเงินมีอำนาจ ได้ทั้งเงิน แล้วยังได้เชื่อมสัมพันธ์กับพวกนางด้วยค่อยๆ วางแผนไป จะต้องหาคู่ครองที่ดีได้แน่เฉินฮ่าวปิงพยายามสะกดความภาคภู

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1533

    อวิ๋นจูมีตัวตนฐานะเช่นนี้ แต่ในจิตใต้สำนึกก็ยังรู้สึกดูถูกตัวตนแบบนี้อยู่ถ้าหากเฉินฮ่าวปิงเป็นแบบเดียวกับนาง นางก็จะรู้สึกแอบสะใจไม่ใช่แค่นางเท่านั้น คนอื่นเองก็ไม่สมควรจะได้เข้าสังคมเช่นกัน ดังนั้นก็อย่าไปตำหนิคนที่มีปัญหาเหมือนกันเลย ทุกคนก็อยู่ในบึงโคลนเหมือนกัน มันก็ต้องเหม็นเน่าไปด้วยกันนั่นล่ะเฉินฮ่าวปิงในใจความโกรธหลั่งทะลักคนคนนี้มาทำให้เรื่องวุ่นวายหรือไรกัน? ในเมื่อยอมเข้ามาเพราะเห็นแก่หน้าลุงต่งแล้ว ก็ควรจะมาเชื่อมสัมพันธ์กันดีดีสิ?คุณหนูคนอื่นท่าทีก็ดีออกจะตาย แล้วยังให้หน้ากับสิ่งของที่นางนำออกมาด้วย น่ายกย่องจะตายแต่อวิ๋นจูคนนี้..."พี่หญิงคนนี้ล้อเล่นกันเสียแล้ว ข้าเรียกเขาว่าลุงต่งแล้วนะ แล้วเขาจะมาเป็นพ่อข้าได้อย่างไรกัน? พ่อของข้าไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง ข้ากับแม่เพิ่งมาจากต้าชื่อกัน" เฉินฮ่าวปิงพยายามสะกดความโกรธไว้นี่เป็นครั้งแรกที่นางจัดงานเลี้ยงเล็กๆ จะทำพังไม่ได้"อย่างนั้นหรือ? เจ้ากับแม่ของเจ้าหนีตามคุณชายต่งมาสินะ? ข้าได้ยินว่าคุณชายต่งเป็นศิษย์พี่ของพระชายาอ๋องเจวี้ยน วันนี้เจ้าได้เชิญพระชายาอ๋องเจวี้ยนมาไหม?"อวิ๋นจูอดคิดไปถึงฟู่จาวหนิงไม่ได้

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1534

    เฉินฮ่าวปิงพอเห็นฟู่จาวหนิงปรากฏตัวที่นี่ ไฟโกรธจะระงับต่อไปได้อย่างไร พุ่งปรี๊ดขึ้นมาถึงบนหัวนี่มันเกินไปหน่อยไหม?ตอนที่นางไปขอความช่วยเหลือถึงประตูบ้าน ฟู่จาวหนิงปฏิเสธนางนางตอนนี้พึ่งพาตัวเอง ฟู่จาวหนิงก็ยังวิ่งแจ้นตามมาหลอกมาหลอนอีก นี่คิดจะทำให้พังใช่ไหม?!"ที่นี่คือพันธมิตรโอสถ ไม่ใช่จวนเฉิน ข้ามาที่นี่แล้วแปลกตรงไหน?" ฟู่จาวหนิงย้อนถามนางรู้สึกขำกับปฏิกิริยาแบบนี้ของเฉินฮ่าวปิงจะว่าไป คนอย่างเฉินฮ่าวปิงมาอยู่ในพันธมิตรโอสถต่างหากที่แปลก นางไม่ใช่คนของพันธมิตรโอสถ แล้วก็ไม่ใช่แขกของพันธมิตรโอสถ ตอนนี้มาทำท่าทำทางเป็นเจ้าของแบบนี้ เพื่ออะไรกัน?"ท่านเกลียดข้าขนาดนี้เลยหรือ?" เฉินฮ่าวปิงเบ้าตาแดงรื้น รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ แล้วยังมองไปทางต่งฮ่วนจือ"ข้ามาหาอาจารย์ของข้า เจ้าคิดว่าข้ามาหาเจ้าหรือ?"ฟู่จาวหนิงพอเห็นท่าทางนางแบบนี้ก็รู้สึกไม่น่าสนใจ นางเองก็ขี้เกียจจะทะเลาะกับเฉินฮ่าวปิงด้วยพูดจบประโยคนี้ นางก็เตรียมจะเดินผ่านสวนดอกไม้เล็กไปยังสวนสมุนไพร ต่งฮ่วนจือเห็นท่าทางนางแบบนี้ก็รู้สึกกระวนกระวายขึ้นมาและไม่รู้ว่านางโกรธหรือเปล่าถึงแม้ฟู่จาวหนิงจะเป็นศิษย์น้องห

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1535

    แต่ว่าตัวตนฐานะของพวกเขา ก็ยังเชิญองค์หญิงหนานฉือมาไม่ได้แค่งานเลี้ยงของสาวน้อยไม่กี่คน องค์หญิงหนานฉือไม่มีทางสนใจ ดังนั้นจึงเชิญอันชิงมาก่อนได้ยินว่าอันเหนียนรักน้องสาวคนนี้มาก เช่นนั้นองค์หญิงหนานฉือที่เป็นพี่สะใภ้ ก็น่าจะให้หน้าอยู่เมื่อครู่ยังคิดว่าอันชิงคงไม่มาแล้ว คิดไม่ถึงว่านางจะมาช้าไปหน่อยเฉินฮ่าวปิงพอเห็นอันชิง ก็ไม่สนใจฟู่จาวหนิงชั่วคราวนางยิ้มขึ้น เดินมาตรงหน้าอันชิง "คุณหนูอัน มาแล้วหรือ? ข้ายังคิดว่าเจ้าจะไม่มาแล้วเสียอีก ยังคิดว่าจะไปที่จวนตระกูลอันอยู่เลยว่าเป็นอะไรไปหรือเปล่า"อันชิงมองนาง "แม่นางเฉินหรือ?""คุณหนูอันเรียกข้าว่าฮ่าวปิงก็พอ ข้า..."อันชิงแน่นอนว่าไม่อยากเมินฟู่จาวหนิง ฟู่จาวหนิงยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว นางจะไม่สนใจฟู่จาวหนิงแล้วมาคุยเล่นกับเฉินฮ่าวปิงทางนี้ได้อย่างไร?"ขอโทษด้วยแม่นางเฉิน ข้าขอไปคุยกับพี่หญิงจาวหนิงก่อน"อันชิงยังคิดว่าฟู่จาวหนิงก็มารวมงานเลี้ยงน้ำชาอะไรนี่ด้วย"พี่หญิงจาวหนิง ช่วงนี้ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?"เรื่องที่จวนอ๋องเจวี้ยน ทำให้อันชิงกังวลมาตลอด แต่พี่ชรายบอกว่าจะไปที่จวนอ๋องเจวี้ยนไม่ได้ นางเองก็ไม่มีปัญญาจะไปถาม ตอน

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1536

    อันชิงพอได้ยินเฉินฮ่าวปิงกล่าวโทษฟู่จาวหนิง หน้าก็เย็นลงทันที"ข้าว่าท่านน่ะมีปัญหา! พี่หญิงจาวหนิงไม่เคยเป็นคนจิตใจคับแคบมาตั้งแต่แรก นางใจกว้างฉลาดและจิตใจดี ไม่เคยหาเรื่องใครก่อน ท่านตอนนี้มากล่าวโทษนางเช่นนี้ ก็อธิบายได้แค่ว่า ท่านไปทำเรื่องอะไรผิดไว้ ท่านไม่ขอโทษนางก็เรื่องนึงแล้ว แต่ตอนนี้กลับยังมาด่ามาว่านางหรือ?"เฉินฮ่าวปิงถลึงตาโต ไม่อยากจะเชื่อ"ข้าต้องขอโทษนาง? นางเป็นคนใจกว้างหรือ?""ข้าได้ยินว่าแม่นางเฉินเพิ่งจะมาถึงเมืองหลวง พักเป็นแขกอยู่ในบ้านของผู้จัดการใหญ่ต่งสินะ? พี่หญิงจาวหนิงของข้าคือพระชายาอ๋องเจวี้ยน ท่านมาลบหลูพระชายา พี่หญิงจาวหนิงยังไม่ให้องครักษ์มาจัดการท่าน นี่ก็ถือว่าจิตใจดีแล้ว"หงจั๋วตอนนี้ก็ทนไม่ไหวขึ้นมา ก้าวขึ้นหน้า ยกมือตบฉาดไปที่เฉินฮ่าวปิงเสียง "เพียะ" ดังขึ้น สะบัดฉาดใส่เฉินฮ่าวปิงไปทีหนึ่งหงจั๋วเมื่อครู่ฟังแล้วโกรธมาก "บังอาจเสียเหลือเกิน!"ไม่ใช่แค่มาขวางพระชายาของพวกเขา ตอนนี้ยังมาชี้หน้าด่าพระชายาว่าจิตใจคับแคบอีก ใครให้ความกล้ากับนางกัน!ฟู่จาวหนิงก็ไม่คิดว่าหงจั๋วจะลงมือนางไว้หน้าศิษย์พี่อยู่จริงๆถึงอย่างไรนี่ก็เป็นสถานที่ของ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1537

    "ฮือ!" เฉินฮ่าวปิงทนไม่ไหวแล้วจริงๆ หมุนตัววิ่งร้องไห้ออกไปอวิ๋นจู:ไม่สิ หนีไปแบบนี้เลยหรือ? นี่จะอ่อนแอเกินไปแล้ว! นางผิดหวังสุดๆ เลย!"ฮ่าวปิง!" ต่งฮ่วนจือร้อนรนขึ้นมา มองนางวิ่งหนีไป เขาก็ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรจึงจะดี สายตาที่มองฟู่จาวหนิงก็กลา่วโทษอยู่หน่อยๆ "นางยังเป็นเด็ก เจ้าด่าสักกี่คำก็พอแล้ว เอาไว้กลับไปข้ายังพอตักเตือนนางได้บ้าง แต่ไปทำร้ายกันแบบนี้ นางจะทนไหวได้อย่างไร?"ไป๋หู่เดินขึ้นมา"ทนไม่ไหวก็ต้องทน เพราะนางสมควรโดนแล้ว"จะไม่จบใช่ไหม?ยังไม่พูดเรื่องตัวตนฐานะพระชายาอ๋องเจวี้ยนของฟู่จาวหนิง นางยังเป็นคุณหนูของตระกูลเสิ่นด้วยนะ ตอนไหนกันที่ต้องให้ไก่กามากำเริบเสิบสานใส่แบบนี้?หงจั๋วเองก็ร้องเชอะขึ้น "ข้าเป็นคนตบนาง ถ้าครั้งหน้านางยังไม่เคารพพระชายาของพวกเรา ข้าก็จะตบอีก"เมื่อครู่นางยังตบน้อยไปด้วยซ้ำ น่าจะซ้ายขวาทีละฉาดถึงจะสมดุลกันต่งฮ่วนจือถลึงตาอ้าปากค้างฟู่จาวหนิงปล่อยให้คนใต้บังคับบัญชากำเริบเสิบสานขนาดนี้เชียว?"พวกเขาพูดถูกแล้ว ศิษย์พี่ก็ต้องเอาไปเตือนนางด้วย หลังจากนี้ถ้าเห็นข้าก็เลี่ยงเข้าไว้ ความอดทนของข้าใช้ไปจนหมดแล้ว" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น"แ

Bab terbaru

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1812

    หยวนอี้ตอนที่เข้ามาก็เห็นกับภาพที่ 'สับสนอลหม่าน' นี้เขาประกายตาแล่นวาบ กำลังจะเข้าไปในประตูวงกลม ไป๋หู่ก็หมุนตัวมามองเขา "ช้าก่อน"หยวนอี้โบกไม้โบกมือ "สหายไป๋หู่""อย่าเข้าใกล้นัก เหมือนข้าเคยบอกท่านไว้แล้ว ที่นี่ท่านห้ามเข้าไป" ไป๋หู่เอ่ยขึ้นฟู่จิ้นเชินออกมาจัดการความวุ่นวายนี้ ให้ป้าหนิวป้าหลี่มาช่วยประคององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเข้าไปในห้องเฉินเซียงกลับไม่มีใครสนใจ"พวกเจ้ารังแกกันเกินไปแล้ว..."เฉินเซียงดิ้นรนอยู่พักหนึ่งถึงลุกขึ้นมาได้ นางรู้สึกว่าอวัยวะภายในตนเองปวดร้าวไปหมดเท้าของฟู่จาวหนิงแรงหนักขนาดนี้เชียว!นางไม่เป็นวรยุทธ์เลยจริงหรือ?แต่ว่าฟู่จาวหนิงทำไมถึงกล้า กล้าเตะนางขนาดนี้!สายตาของหยวนอี้เก็บกลับมาจากตัวองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นที่ถูกประคองเข้าห้อง หันไปตกอยู่บนตัวเฉินเซ๊ยงแทน ใต้ตาเกิดความสนใจขึ้นมา"แม่นางไปยั่วหมอฟู่อย่างไรกันเนี่ย?"ฟู่จาวหนิงมองเขา ถามไป๋หู่ว่า "นี่ใครหรือ?""บอกว่าชื่อหยวนอี้ ติดตามหมอหลวงคนหนึ่งเข้ามา อยากจะมาช่วยเหลือที่เมืองเจ้อขอรับ" ไป๋หู่บอกกับฟู่จาวหนิงฟู่จิ้นเชินเดินมาอยู่ข้างๆ ฟู่จาวหนิง กดเสียงลงต่ำ "รู้สึกเหมือนเขาน่าสงสัย

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1811

    เซียวหลันยวนหมุนตัวจากไปองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นมองแผ่นเหลังเขา จะอย่างไรก็ตั้งสติกลับมาไม่ได้เฉินเซียงเห็นว่าการสนทนาขององค์หญิงใหญ่พังทลายลงแล้ว สีหน้าก็ลนลานขึ้นมา รีบลุกขึ้นมาไล่ตามเซียวหลันยวนไป"อ๋องเจวี้ยน! ท่านทำเช่นนี้ไม่ได้!" หมอเทวดาฟู่วางยาอะไรใส่ท่านใช่ไหม ท่านทำไมถึงได้ใจดำขนาดนี้?นางยังไม่ทันพุ่งออกจากประตูวงกลม ก็ถูกไป๋หู่ฟาดกลับมาไป๋หู่ยังใช้แค่กำลังภายในด้วย แต่ห้ามไม่ให้นางออกไป ไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายนางแต่เฉินเซียงก็ทรุดตัวลงบนพื้น แค่รู้สึกว่าเจ็บเข่าเจ็บก้น มือก็เจ็บ หัวก็ปวดไปหมดนางร้องไห้ออกมา "พวกเจ้าจะมารังแกองค์หญิงใหญ่ของพวกเราแบบนี้ไม่ได้ นางเป็นองค์หญิงใหญ่ที่มีโชคมากที่สุดในต้าชื่อนะ"เซียวหลันยวนเดินไปไกลแล้ว ไม่หันหลังกลับมาไป๋หู่ยืนอยู่ที่ประตูวงกลม มององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นที่นั่งเหม่อลอยอยู่บนพื้น เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ "องค์หญิงใหญ่กลับห้องไปเถิด"จะว่าไปเขาเองก็เป็นคนต้าชื่อเหมือนกัน ก่อนหน้านี้ก็เคยได้ยินเรื่ององค์หญิงใหญ่มามากตอนนี้พอเห็นองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นตกต่ำจนน้ำตานองหน้า เขาก็รู้สึกซับซ้อนขึ้นมาหน่อยๆแต่ว่า องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1810

    หญิงสาวที่น่าสงสาร ตอนเด็กๆ เขาเห็นในวังหลังมาแล้วไม่น้อย มีภูมิคุ้มกันไปนานแล้ว"ข้าไม่ได้จะแย่งชิงอะไรกับหมอเทวดาฟู่ ถ้าเราแต่งกันหลอกๆ ได้ไหม? ข้าแค่ต้องการหาที่ไปเท่านั้น แค่อยากให้ท่านคอยปกป้องข้าไม่กี่ปี ถ้าห้าปีไม่ได้ล่ะก็ สามปีก็พอ"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเห็นเซียวหลันยวนไม่พูดจา จึงหดเวลาลงมาอีก"สามปีนี้ ข้าแค่แบกชื่อพระชายารองไว้ในนามเท่านั้น พออยู่ภายนอกก็ขอให้ท่านอ๋องเล่นละครกับข้าหน่อย แสร้งเป็นสามีภรรยา สามารถปกป้องข้าได้ ในจวนอ๋อง ข้ารับรองว่าจะทำตามหน้าที่ตนเอง เลี่ยงท่านอ๋องให้ห่าง ไม่คิดอะไรเกินเลย""เป็นถึงองค์หญิงใหญ่ต้าชื่อ แต่คิดจะเอาตัวเองไปไว้ในจุดต่ำตมหรือ?" เซียวหลันยวนถาม"อ๋องเจวี้ยนโปรดเมตตา"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นน้ำตาไหลพราก "ข้าไม่มีทางเลือกแล้ว ข้าเอาของให้ท่านได้ ยิ่งไปกว่านั้น โชคของข้าก็ดีมาโดยตลอด ถ้าเป็นพระชายารองอ๋องเจวี้ยนในนาม จะต้องช่วยเหลือท่านอ๋องได้แน่ ไม่ว่าท่านอ๋องจะทำอะไร ก็จะยิ่งราบรื่น ผลลัพธ์สมปรารถนา""องค์หญิงใหญ่มั่นใจกับโชคของตนเองขนาดนี้เชียว?" เซียวหลันยวนได้ยินคำนี้ก็อดนึกขันขึ้นมาไม่ได้"โชคจุดนี้ข้ามีอยู่ ท่านเองก็เชื่อข้าได

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1809

    เซียวหลันยวนมององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นและไม่รู้ว่านางทำไมถึงพูดว่า 'เขาเอามาเองไม่ได้' ออกมา"แล้วของนั่นมันคืออะไรกัน?" เขาถามขึ้นองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นลนลานขึ้นมานางรู้ที่ไหนว่าสิ่งนั้นคืออะไร? มันคือกล่องที่เปิดไม่ได้ แล้วก็มองไม่เห็นว่าด้านในมีอะไรนี่นา?"ตอนนี้ข้ายังบอกท่านไม่ได้ แต่สำคัญกับท่านมากแน่นอน""เจ้าไม่บอกว่าคืออะไร แล้วข้าจะรู้ได้อย่างไรว่ามันจริงหรือไม่จริง? จะว่าไป เจ้าบอกว่าเจ้าฝันเห็นอนาคตได้ นี่มันก็ดูเหลวไหลเกินไปนะ ข้าควรจะเชื่อเรื่องนี้ด้วยไหม?""เรื่องจริงนะ เพราะข้าฝันเห็นแบบนั้น ตอนเด็กๆ ได้พบกับเจ้าอารามยอดเขาโยวชิง เขาบอกว่า ข้าเป็นตัวเลือกที่เหมาะจะเป็นพระชายาของท่านมาก! แล้วยังชี้แนะข้า ให้ข้าเติบโตอย่างดีในสุสานจักรพรรดิ ถ้ายังไม่ถึงเวลาสำคัญอย่าเพิ่งกลับเมืองหลวง"เซียวหลันยวนก็เชื่อคำพูดของนางอยู่ เจ้าอารามยอดเขาโยวชิงอาจจะพูดเหล่านี้กับนางก็ได้ยิ่งไปกว่านั้น ท่านหูที่คุยถ่ายทอดคำพูดเจ้าอารามมาตลอดก็พูดอะไรทำนองนี้แต่เขาไม่เคยรู้สึกว่าชีวิตนี้ต้องไปผูกอยู่บนตัวหญิงสาวคนหนึ่งเลยบางทีอาจจะได้ แต่คนคนนั้นก็อาจจะไม่ใช่คนที่เขากำหนด อย่างจาวหนิง

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1808

    นางอยากจะให้เซียวหลันยวนไม่พอใจตัวฟู่จาวหนิงเสียเหลือเกินแต่พอสิ้นเสียงนาง เซียวหลันยวนก็หันมามองนาง แม้จะสวมหน้ากากอยู่ แต่เฉินเซียงจู่ๆ ก็สัมผัสได้ว่านางถูกสายตาที่เย็นเยียบแหลมคนฆ่าตายไปแล้วนางใจสั่นวาบ จู่ๆ ก็รู้สึกเสียใจกับคำพูดเมื่อครู่ที่พูดไป แต่ก็สายไปแล้วนางได้ยินคำพูดเย็นชาของเซียวหลันยวนว่า"องค์หญิงใหญ่ถ้าหากมีเรื่องจะคุยกับข้า ก็ให้ทาสของเจ้าไปคุกเข่าอยู่ตรงนั้นก่อน"เซียวหลันยวนชี้ไปที่กลางสวนคุกเข่าที่นั่น คนป่วยทั้งหมดในห้องข้างฝั่งตะวันตกจะมองเห็นเฉินเซียงถลึงตาโตใส่อย่างไม่อยากเชื่อ"อ๋องเจวี้ยน" องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นตกตะลึงไป "เฉินเซียงก็แค่ปกป้องข้ามากเกินไปเท่านั้น นางไม่ได้มีความคิดไม่ดี...""ให้นางคุกเข่า ข้าถึงจะฟังเจ้าพูด ถ้านางไม่ทำ ข้าก็จะไปแล้ว" เซียวหลันยวนตัดบทนางเฉินเซียงบอกว่าฟู่จาวหนิงแอบมีชู้กับอันเหนียน เขาจดจำมาโดยตลอด"อ๋องเจวี้ยน เฉินเซียงนางเองก็ป่วย ถ้าไปตากลมหนาวบนพื้น นางจะ...""เช่นนั้นก็ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว"เซียวหลันยวนพูดจบก็หมุนตัวกลับทันทีเฉินเซียงลนลานขึ้นมา "อ๋องเจวี้ยน ข้าจะไปคุกเข่าเดี๋ยวนี้! ท่านโปรดรอก่อน!""เฉินเ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1807

    สิ่งที่ทำให้ตาองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นขุ่นเคืองคือ ฟู่จาวหนิงคล้องแขนอ๋องเจวี้ยนเดินเข้ามา"พวกเขาทำไมถึงคล้องแขนกันเดินแบบนั้นล่ะ?"เฉินเซียงถลึงตาโตนางไม่เคยเห็นสามีภรรยาเดินกันแบบนี้เลย ปกติแล้ว ภรรยาจะเดินอยู่ด้านหลังสามีประมาณครึ่งก้าวนี่ หรืออย่างมากก็ไหล่ชนไหล่แต่พออยู่ภายนอกก็ต้องคอยระวังเรื่องมารยาท มีใครเขามาคล้องแขนเดินกันแบบนี้บ้าง?ยิ่งไปกว่านั้นตัวฟู่จาวหนิงเองก็ยังเอนมาเบียดแขนอ๋องเจวี้ยนด้วย"นางเดินแบบนี้มันดูสง่างามตรงไหน บิดๆ เบียดๆ เงอะงะงุ่มง่ามเหมือนอะไรล่ะนั่น?" เฉินเซียงกดเสียงต่ำ พูดแบบไม่พอใจกับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น "นี่มันดูเป็นพระชายาตรงไหนกัน?"เหมือนพวกอนุภรรยาที่เอาแต่เบียดเสียดชายหนุ่มมากกว่าพระชายาตัวจริงต้องมีท่าทีสง่างาม มีคุณธรรม บุคลิกภาพโดดเด่นสิทำตัวออดอ้อนแบบนี้ มันเหมือนกับปีศาจสาวที่อยากจะสูบพลังหยางจากชายหนุ่มจนตัวสั่นอย่างไรอย่างนั้น เหมือนพวกอนุภรรยาที่ไร้เกียรติเฉินเซียงถึงอย่างไรก็ไม่ชินตาแต่ไม่รู้เพราะอะไร องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นกลับรู้สึกอิจฉาจนควบคุมไม่อยู่ชายหนุ่มที่เย็นชาขนาดนั้นแบบอ๋องเจวี้ยน ก็ยังตามใจให้ฟู่จาวหนิง แล้วยังปร

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1806

    "ข้ารู้แล้ว อีกเดี๋ยวข้าจะออกไป" เซียวหลันยวนพยักหน้าฟู่จิ้นเชินเงียบไปครู่หนึ่งจึงเอ่ยว่า "นางน่าจะมีเรื่องมาขอร้องท่าน แต่ว่า เรื่องที่นางจะขอร้องข้าเองก็พอจะนึกออก"เขาอยากบอกว่า เรื่องแบบนี้ ถ้าหากรับปากไป ไม่ว่าจะมีความสัมพันธ์สามีภรรยากับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นหรือไม่ แต่การที่พานางเข้าไปในจวนอ๋องเจวี้ยน ถือเป็นการทรยศและทำร้ายจาวหนิงแต่ก็ไม่อยากพูดออกมาตอนนี้เขาอยากจะเห็นว่าเซียวหลันยวนจะเลือกอย่างไร ที่สำคัญที่สุดคือ เขาเองก็ไม่รู้ว่าเงื่อนไขที่องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นงัดออกมาได้คืออะไร ถ้าเผื่อมันสำคัญอย่างมากกับเซียวหลันยวนจริงๆ ล่ะ?"ท่านพ่อตาอยากพูดอะไรหรือ?" เซียวหลันยวนย้อนถามเขา"อ๋า?"ฟู่จิ้นเชินถูกคำเรียก 'ท่านพ่อตา' ที่มาอย่างกะทันหันนี้ทำเอางงงันไปหมด ตั้งตัวกลับมาไม่ได้ชั่วขณะหนึ่งเซียวหลันยวนก็พูดต่อมาอีก "วางใจเถิด ข้าไม่ทำเรื่องที่ผิดกับหนิงหนิงแน่นอน"พูดจบเขาก็หมุนตัวเตรียมเข้าห้อง ""หากไม่มีเรื่องอะไร คนป่วยทางนั้นรบกวนท่านดูไว้หน่อย ให้หนิงหนิงได้กินข้าวเช้าก่อนพอเซียวหลันยวนเข้าห้องไป ประตูก็ปิดลงมา ฟู่จิ้นเชินมองไปทางชิงอีที่อยู่ข้างๆ ช้าๆชิงอีเองก็

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1805

    องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นถูกคนเหล่านี้พูดจนตาแทบแดงก่ำนางไม่ยอมให้เป็นแบบนี้!นางเองก็มีเกียรตินะ นางเป็นถึงองค์หญิงใหญ่ เดิมทีควรจะล้ำค่าสูงส่ง สามารถเลือกราชบุตรเขยดีดีได้แต่ตอนนี้นางมีทางเลือกอะไรล่ะ?ถ้าไม่ใช่เพราะนางมีพระเชษฐาแบบนั้น นางคงไม่ต้องทำให้มาถึงจุดนี้หรอกนางแค่อยากจะช่วยตนเองเท่านั้น แล้วมันผิดตรงไหน? ถ้าหากทำได้ นางก็ไม่อยากไปทำร้ายใครทั้งนั้น นางเป็นคนที่มดแค่ตัวเดียวก็ยังทำใจเหยียบไม่ลงด้วยซ้ำ"รบกวนท่านลุงฟู่ด้วย ข้ามีเรื่องสำคัญจริงๆ"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นคารวะให้ฟู่จิ้นเชินอีกครั้ง ถอยไปที่ประตูวงกลมทางนั้นเฉินเซียงถลึงตาใส่ห้องนั้น คารวะให้ฟู่จิ้นเชินอีกครั้ง "รบกวนท่านลุงฟู่ช่วยเหลือด้วย องค์หญิงใหญ่พวกรเาจะไปรออ๋องเจวี้ยนที่นั่น"พูดจบนางก็รีบเดินไปหาองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นฟู่จิ้นเชินส่ายหัวเขาก็เหมือนรู้ว่าองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นตกอยู่ในสภาพไหน มาเจอกับฝ่าบาทต้าชื่อแบบนั้น นางเองอันที่จริงก็น่าสงสารแต่ว่า ท้ายสุดแล้วนางก็ยังไม่ฉลาดพอ เส้นทางที่เดินได้ นางกลับเดินอย่างสะเปะสะปะแต่พูดมาก็ถูก นางเติบโตมาที่สุสานจักรพรรดิ ไม่ค่อยได้พบเจอกับผู้คนสักเท่าไร และย

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1804

    ก่อนหน้านี้ทรมานหมอฟู่ไว้มาก สาวใช้นั่นยังบอกว่าหมอฟู่กับนายท่านเป็นอะไรอะไรกันอีก ป้าหนิวเห็นแล้วไม่สบอารมณ์องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น ถูกนางเหลือบมองใส่แบบนี้จนอายไปเฉินเซียงกลับถลึงตามองแผ่นหลังป้าหนิวเจ้าคนชั้นต่ำ นังคนชั้นต่ำ กล้ามามององค์หญิงใหญ่พวกนางแบบนี้เรอะฟู่จิ้นเชินตอนนี้จึงหมุนตัวหันไปมององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น ถามขึ้นว่า "องค์หญิงใหญ่จะพบอ๋องเจวี้ยน เพราะอยากให้อ๋องเจวี้ยนพาท่านไปเมืองหลวงหรือ? ถ้าหากมีเป้าหมายนี้ เช่นนั้นข้าบอกท่านไว้ได้เลย ว่าท่านยังออกจากเมืองเจ้อไม่ได้"ฟู่จาวหนิงกับอันเหนียนผู้บริหารท้องถิ่นโหยวสามฝ่ายตกลงกันแล้ว ตอนนี้ประตูเมืองปิดอยู่ ใครอยากจะออกจากเมือง ต้องยื่นจดหมายออกจากเมืองมา ถ้าบนต้องมีผู้บริหารท้องถิ่นโหยวใต้เท้าอันและหมอฟู่สามคนลงนาม ขาดไปสักคนก็ไม่ได้ถ้าหากไม่มีจดหมายออกจากเมืองที่มีนามทั้งสาม ใครก็ออกไปไม่ได้ทั้งนั้นแล้วอาการป่วยอย่างองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น ฟู่จาวหนิงไม่มีทางปล่อยนางออกไปแน่ไหนจะเรื่องที่นางจะตามอ๋องเจวี้ยนไปอีกฟู่จิ้นเชินตอนนี้รู้สึกว่าสมององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นตอนนี้ไม่ค่อยดีนัก แค่คิดก็รู้แล้ว ฟู่จาวหนิงจะยอมให้อ๋องเ

Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status