เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1525
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-17 16:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1526
เมืองหวงเจียงคือแหล่งผลิตทองคำของแคว้นเจาทองคำส่วนใหญ่ของแคว้นเจาถูกขุดขึ้นมาจากที่นั่นภูเขาหวงเป็นเหมืองทอง ห่างจากภูเขาหวงไม่ไกลนักจึงสร้างเมืองหนึ่งที่ชื่อว่าเมืองหวงเจียงขึ้นมาเมืองหวงเจียงทางนั้นมีทหารคุ้มกันแน่นหนา ไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่หลายวันก่อน เหมืองภูเขาหวงถลมลงมา บาดเจ็บล้มตายไปนับไม่ถ้วนพอเหมืองภูเขาหวงเกิดเรื่องขึ้นวันที่สอง ในค่ายทหารที่คุ้มกันเหมืองจู่ๆ ก็เกิดไฟไหม้ เผาเหล่าทหารที่ยังหลับฝันบาดเจ็บล้มตายไปมากคลังทองในเมืองหวงเจียงก็ถูกปล้น ทองก้อนที่เพิ่งขุดขึ้นมาชุดใหม่ที่ผ่านกระบวนการทำให้บริสุทธิ์ ไม่เหลือเลยแม้แต่ก้อนเดียวองค์จักรพรรดิเดิมทีก็กำลังรอทองชุดนี้มาตลอด ผลลัพธ์คือตนนี้ไม่เหลือเลยแม้แต่ก้อนเดียวตอนที่ข่าวส่งเข้ามาในเมืองหลวงอย่างเร่งด่วน องค์จักรพรรดิยังกำลังคิดว่าจะปลดหน้ากากอ๋องเจวี้ยนออกอย่างไรพอได้ยินเนื้อหาของข่าว องค์จักรพรรดิก็วิ้งไปทั้งหัว กระอักเลือดออกมาโฮกหนึ่ง"องค์จักรพรรดิ!!" ขันทีหน้าถอดสีองค์จักรพรรดิหน้ามืด พูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว ล้มพับลงไปแล้ว"รีบแจ้งหมอหลวงเร็ว!!"บรรยากากาศในเมืองหลวงเคร่งเครียดขึ้นมาทั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1527
ฟู่จาวหนิงสูดลมหายใจลึก เรื่องนี้ นางเองก็โกรธมาก เพราะบาดเจ็บล้มตายไปมากมายเลยนี่นา นางได้ยินว่าเหมืองภูเขาหวงทางนั้นมีคนงานเหมืองอยู่มากมายไปหมดคนพวกนั้นล้วนเป็นผู้บริสุทธิ์"การจะทำให้เหมืองภูเขาถล่มลงมาไม่ใช่เรื่องง่าย และไม่ใช่งานที่ใช้เวลาไม่กี่วันจะทำสำเร็จด้วย การเตรียมงานใหญ๋ขนาดนี้ แค่เพื่อจะแย่งทองชุดเดียวหรือ?""บางที ถ้าอีกฝ่ายไม่ได้ต้องการแค่ทองล่ะ?"เซียวหลันยวนมองฟู่จาวหนิง พอเห็นนางคิ้วขมวดกัน ก็อดใจอ่อนขึ้นมาไม่ได้ ยื่นมือไปลูบคิ้วของนางให้เรียบ"เอาล่ะ หนิงหนิง เรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว เรื่องพวกนี้ไม่ต้องให้เจ้ามากังวลหรอก เจ้าไม่ใช่จะไปหาผู้อาวุโสจี้หรือ? ไปเถอะ"ฟู่จาวหนิงก่อนหน้านี้ไปขอวัตถุดิบยาชุดหนึ่งจากต่งฮ่วนจือ ให้เวลาเขาเตรียมตัวสองวัน ตอนนี้น่าจะเตรียมเสร็จแล้ว นางต้องพาคนไปเอากลับมาเรื่องเหมืองภูเขาหวงทางนั้น มันก็ไม่ใช่สิ่งที่นางต้องกังวลจริงๆนางถอนหายใจ "ถ้าอย่างนั้นก็เอาเถอะ ข้าจะไปหาท่านอาจารย์แล้วนะ ท่านก็อย่าเหนื่อยเกินไปล่ะ"ฟู่จาวหนิงเองก็รู้ว่าเรื่องนี้ถึงแม้จะไม่ต้องให้นางมากังวล นางกังวลไปก็ไม่มีประโยชน์ แต่เซียวหลันยวนจะต้องไตปรวจสอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1528
ฟู่จาวหนิงยืนอยู่ในตัวโถงพันธมิตรโอสถเพราะว่าเป็นจุดขายยารับยา ดังนั้นในโถงจึงกว้างและสะอาดเรียบร้อย ไม่มีการตกแต่งอะไรมากนักพื้นหินเรียบ ตรงหน้ามีโต๊ะหินอยู่หลายตัว บางครั้งก็จะมีการรับยาตรวจยาที่นั่นโถงใหญ่ข้างหน้าเองก็เปิดโล่ง แค่มองไปก็เห็นห้องทางซ้ายขวาของโถงใหญ่เป็นสถานที่วางยาสกัดยา ไม่มีอะไรน่าสนใจนางมองไม่เห็ฯใครเลยดังนั้น ด้านนอกมีรถม้ามากขนาดนี้ แล้วยังเป็นของเหล่าหญิงสาวอีก ตอนนี้ทำไมถึงไม่เห็นแม่นางคนไหนเลยสักคนเดียว?พวกนางมาทำอะไรที่พันธมิตรโอสถ?"อาจารย์ของข้าล่ะ? ข้าบอกกับเขาว่าวันนี้จะมา เข้าไม่อยู่ข้างในหรือ?" ฟู่จาวหนิงถามกับผู้ดูแลผู้อาวุโสจี้เคยแนะนำนางกับคนในพันธมิตรโอสถเหล่านี้ไปแล้ว คนเหล่านี้ต้องรู้แน่ว่านางเป็นศิษย์ของผู้อาวุโสจี้ตอนนี้พฤติกรรมของผู้ดูแลคนนี้ดูแปลกๆ"เข้ายังไม่เข้ามาเลย..." ผู้ดูแลตอบ "พระชายาอ๋องเจวี้ยนนัดผู้อาวุโสจี้ไว้ที่พันธมิตรโอสถหรือ?""ใช่แล้ว"ฟู่จาวหนิงยกเท้าเดินไปด้านหลัง "ข้าเข้าไปหาหน่อยดีกว่า บางทีเขาอาจจะมาแล้วแต่เจ้าไม่ทันเห็น"ที่นี่คือพื้นที่ของผู้อาวุโสจี้ เขาเข้ามาไม่จำเป็นต้องมีคนมาต้อนรับ ผู้ดูแลถ้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1529
ผู้ดูแลก็ตกตะลึงไปมองไปทางต่งฮ่วนจือ เขาก็เอ่ยขึ้นมาอย่างระมัดระวังว่าถึงเรื่องที่เฉินฮ่าวปิงกำชับไว้กับเขาก่อนหน้า"แต่แม่นางเฉินบอกว่า เรื่องที่นางจัดงานเลี้ยงน้ำชาที่นี่ จะให้ประชายาอ๋องเจวี้ยนรู้ไม่ได้ แล้วถ้าหากพระชายาอ๋องเจวี้ยนบังเอิญเข้ามาล่ะก็ จะต้องห้ามนางเอาไว้ ไม่อย่างนั้นท่านจะลำบากเอา ถ้าหากพระชายาอ๋องเจวี้ยนโกรธ แล้วไปบอกกับผู้อาวุโสจี้ ผู้อาวุโสจี้จะหันมาโทษท่าน..."คำพูดเหล่านี้ เฉินฮ่าวปิงจงใจมาหาเขาแล้วบอกกับเขาโดยเฉพาะ ตอนที่พูดก็ดูจริงจังมาก ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าละเลยอย่างอื่นยังว่าง่ายหน่อย แต่ถ้าทำให้ผู้อาวุโสจี้กับต่งฮ่วนจือศิษย์อาจารย์มาทะเลาะกัน นี่มันจะผิดหนักเอายิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังไม่หวังให้พันธมิตรโอสถเมืองหลวงทางนี้มีเรื่องอะไรด้วยแม่นางเฉินเองก็อยู่เป็น หลังจากมาถึงให้สินบนกับผู้ดูและพนักงานอย่างพวกเขาวันนี้ตอนเช้าก็มีพนักงานคนหนึ่งทำผิดพลาด เดิมทีต้องถูกต่งฮ่วนจือด่าจนเลือดซิบ พวกเขารู้ว่าต่งฮ่วนจือในด้านอื่นนั้นใจดีมาก แต่ถ้าเป็นเรื่องงานในพันธมิตรล่ะก็ ดูแลจัดการได้เข้มงวดสุดๆแต่แม่นางเฉินก็เข้ามาช่วยพูดให้ ต่งฮ่วนจือจึงปล่อยพนักงานคนนั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1530
เรือนหลังมีการตากวัตถุดิบยาอยู่จริง แต่ก็ไม่ได้เกินจริงเหมือนที่เขาพูด ยังมีที่ให้ลงเท้ายืนได้"นางเดินไปแล้วหรือ?""ขอรับ ผู้จัดการใหญ่ ท่านไปดูหน่อยดีไหม? จะได้ไม่เกิดเรื่อง""ที่ฮ่าวปิงเชิญมาก็ล้วนเป็นสาวน้อยกันทั้งนั้น คนอายุอย่างข้าเข้าไปพวกนางจะอึดอัดเอานะ"ต่งฮ่วนจือรู้สึกลำบากใจหน่อยๆ"บางทีตอนนี้พระชายาอ๋องเจวี้ยนคงจะยังเดินไปไม่ถึงสวนดอกไม้นั่น ถ้าอย่างไรผู้จัดการใหญ่ลองไปดูหน่อย หรือถ้าสกัดพระชายาอ๋องเจวี้ยนเอาไว้ได้คือดีที่สุด ถึงอย่างไรนางก็แค่มารับวัตถุดิบยาเท่านั้น ไม่น่าจะสนใจอะไรกับงานเลี้ยงน้ำชา" ผู้ดูแลเอ่ยขึ้นต่งฮ่วนจือคิดถึงเรื่องที่ฟู่จาวหนิงกับเฉินฮ่าวปิงไม่ลงรอยกันก่อนหน้านี้ ก็รู้สึกว่าอย่าให้พวกนางสองคนเจอกันจะดีที่สุด จึงรีบออกไปฟู่จาวหนิงมาถึงเรือนหลัง แล้วก็เห็นพื้นที่ไม่น้อยกำลังตากวัตถุดิบยา ในอากาศเองก็เต็มไปด้วยกลิ่นยาสมุนไพรในพันธมิตรโอสถมีพนักงานอยู่ไม่น้อย ตอนนี้เห็นกำลังวุ่นอยู่กับหน้าที่ของแต่ละคนพวกเขาควรจะรู้จักนางหมดแล้ว พอเห็ฯนางก็ล้วนหยุดมือมาคารวะถามไถ่"พระชายาอ๋องเจวี้ยน""คารวะพระชายา""ไม่ต้องมากพิธีหรอก ทำงานของพวกเจ้าเถอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1531
รอบๆ ตุ๊กตาหิมะตัวน้อยล้วนตกแกต่งด้วยโคมเล็กเหล่านี้ ตัวโคมไฟเล็กก็มีหลากสีสัน สิ่งที่ปักไว้ด้านบนก็แตกต่างกัน มีทั้งสัตว์ดอกไม้และสาวงาม ใช้ผ้าไหมเบาบางเป็นพื้น จินตนาการได้เลย ว่าหลังจากที่จุดไฟขึ้นมาแล้ว โคมไฟเหล่านี้จะงดงามแค่ไหนหงจั๋วตอนที่เห็นโคมไฟก็ถูกดึงดูดไปแล้ว"พระชายา ลายปักบนโคมไฟพวกนี้สวยประณีตมากเลยข้าน้อยไม่เคยเห็นงาปักที่ดีแบบนี้มาก่อนเลย"นางอดไม่ไหวจนคิดจะหยิบขึ้นมาดู แต่ฟู่จาวหนิงยืนนิ่งไม่ไปแตะ นางเองก็ไม่กล้าที่จะไปขยับ"ใกล้จะเทศกาลหยวนเซียวแล้ว โคมไฟเหล่านี้ถ้าเอาออกไปล่ะก็ คงมีคนไปแย่งกันน่าดู"ในเมืองหลวงแคว้นเจาไม่มีโคมไฟงานปักเช่นนี้ ดูมีเอกลักษณ์มาก นางมองนางยังชอบเลยสาวตาของฟู่จาวหนิงย้ายจากโคมไฟไปยังเฉินฮ่าวปิงที่ถูกกลุ่มหญิงสาวที่ล้อมหน้าล้อมหลังอยู่โคมไฟเหล่านี้จะต้องเป็นของที่ฮูหยินเฉินเตรียมไว้แน่นอนนางได้ยินหงจั๋วเอ่ยขึ้นมา จึงนึกออกว่านี่ใกล้จะถึงหยวนเซียวแล้วเทศกาลหยวนเซียวในเมืองหลวงแคว้นเจาเองก็คึกครื้นอยู่ในความทรงจำ โคมดอกไม้แคว้นเจาถึงแม้จะมีมากมายหลายแบบ แต่โคมไฟที่มีลายปักแบบนี้นั้นไม่เคยเห็นมาก่อนเพราะผ้าไหมบางกึ่งโปร่งแสง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1532
เฉินฮ่าวปิงยิ้มอย่างอบอุ่น "สิ่งนี้ใช้ยางต้นไม้ที่บดแล้วมาทำน่ะ ยางไม้ชนิดนี้พอจัดการแล้วก็นำไปแช่น้ำ จากนั้นก็ต้มอีกหน่อย ใส่สาลี่ น้ำตาลแดงก็อร่อยมากด้วย ดีกับหญิงสาวอย่างพวกเรา"นางดีใจมากเหล่าหญิงสาวสูงศักดิ์ในเมืองหลวงเหล่านี้เหมือนจะไม่เคยเห็นมาก่อน ไม่เสียแรงที่นางกับแม่เตรียมของเหล่านี้ไว้แม่พูดไว้ไม่ผิด ใช้ของพวกนี้ทำให้นางหวั่นไหว ก็สามารถเป็นเพื่อนกับพวกนางได้แล้วยังดีที่ลุงต่งยอมช่วย หาคนที่มารับวัตถุดิบยาในพันธมิตรโอสถบ่อยๆ แล้วนำเทียบเชิญไปให้กับบุตรสาวในตระกูลพวกเขาถึงแม้ส่งไปสิบห้าเทียบเชิญจะมีคุณหนูมาแค่เจ็ดคน แต่นี่ก็ใช้ได้แล้ว ขอแค่คุณหนูเจ็ดคนนี้นำของกลับไป ไม่ต้องกลัวเรื่องที่พวกนางจะไม่ช่วยเผยแพร่เลยรอให้ถึงเทศกาลโคมดอกไม้ โคมไฟเหล่านี้ของพวกนางจะต้องได้รับความนิยมอย่างมากลุงต่งบอกว่า ถึงตอนนั้นค่อยช่วยแม่เปิดร้านสักแห่งของที่พวกนางทำออกมานั้นล้วนประณีตราคาแพงทั้งสิ้น หลังจากนี้พวกลูกค้าก็จะมีแต่พวกคุณหนูฮูหยินที่มีเงินมีอำนาจ ได้ทั้งเงิน แล้วยังได้เชื่อมสัมพันธ์กับพวกนางด้วยค่อยๆ วางแผนไป จะต้องหาคู่ครองที่ดีได้แน่เฉินฮ่าวปิงพยายามสะกดความภาคภู
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1533
อวิ๋นจูมีตัวตนฐานะเช่นนี้ แต่ในจิตใต้สำนึกก็ยังรู้สึกดูถูกตัวตนแบบนี้อยู่ถ้าหากเฉินฮ่าวปิงเป็นแบบเดียวกับนาง นางก็จะรู้สึกแอบสะใจไม่ใช่แค่นางเท่านั้น คนอื่นเองก็ไม่สมควรจะได้เข้าสังคมเช่นกัน ดังนั้นก็อย่าไปตำหนิคนที่มีปัญหาเหมือนกันเลย ทุกคนก็อยู่ในบึงโคลนเหมือนกัน มันก็ต้องเหม็นเน่าไปด้วยกันนั่นล่ะเฉินฮ่าวปิงในใจความโกรธหลั่งทะลักคนคนนี้มาทำให้เรื่องวุ่นวายหรือไรกัน? ในเมื่อยอมเข้ามาเพราะเห็นแก่หน้าลุงต่งแล้ว ก็ควรจะมาเชื่อมสัมพันธ์กันดีดีสิ?คุณหนูคนอื่นท่าทีก็ดีออกจะตาย แล้วยังให้หน้ากับสิ่งของที่นางนำออกมาด้วย น่ายกย่องจะตายแต่อวิ๋นจูคนนี้..."พี่หญิงคนนี้ล้อเล่นกันเสียแล้ว ข้าเรียกเขาว่าลุงต่งแล้วนะ แล้วเขาจะมาเป็นพ่อข้าได้อย่างไรกัน? พ่อของข้าไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง ข้ากับแม่เพิ่งมาจากต้าชื่อกัน" เฉินฮ่าวปิงพยายามสะกดความโกรธไว้นี่เป็นครั้งแรกที่นางจัดงานเลี้ยงเล็กๆ จะทำพังไม่ได้"อย่างนั้นหรือ? เจ้ากับแม่ของเจ้าหนีตามคุณชายต่งมาสินะ? ข้าได้ยินว่าคุณชายต่งเป็นศิษย์พี่ของพระชายาอ๋องเจวี้ยน วันนี้เจ้าได้เชิญพระชายาอ๋องเจวี้ยนมาไหม?"อวิ๋นจูอดคิดไปถึงฟู่จาวหนิงไม่ได้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19
บทล่าสุด
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1552
หลี่จื่อเหยานอนอยู่บนเตียง กระทั่งมือก็ไม่มีแรงจะขยับนางรู้สึกว่าปากของตนเองแอบจะแห้งแตกอยู่แล้ว แต่ก็ไม่มีใครเข้ามาดูนางเลยนางไม่รู้ว่าตนเองนอนอยู่บนเตียงนานเท่าไรแล้ว อยากจะเรียกคนให้เข้ามา แต่ก็ทำได้แค่ส่งเสียงที่อ่อนแอไปเท่านั้น"น้ำ""ใครก็ได้..."ตัวนางเองยังรู้สึกว่าเสียงของตัวเองเหมือนเสียงยุงร้อง สาวใช้ที่อยู่ด้านนอกนั่นไม่ได้ยินเลยหลายวันนี้พวกนางยิ่งขี้เกียจขึ้นไปอีก ถึงแม้ตอนแรกนางมักจะดุด่าพวกนั้น ไม่ยอมให้พวกนางเข้ามาวุ่นวายกับนาง นางอยากจะนอนมันทั้งวันแต่หลายวันนี้นางรู้สึกว่านอนจนผิดปกติไปแล้ว แต่พวกนางก็ยังไม่พบอาหารเย็นเมื่อวานพวกนางส่งเข้ามาแล้ว มาส่งที่ข้างเตียงนางเหมือนก่อนหน้า นางก็ลุกขึ้นมากินอย่างเกียจคร้าน พอกินเสร็จก็โยนตะเกียบไปบนโต๊ะ พอสาวใช้เหล่านั้นว่างก็เข้ามาเก็บไปแต่ชามตะเกียบของเมื่อวาน พวกนางจนตอนนี้ก็ยังไม่เข้ามาเก็บ ยิ่งไปกว่านั้น ยังไม่มีคนเข้ามารินน้ำให้นางด้วยข้าวเช้าข้าวเที่ยงวันนี้ ก็ไม่มีใครส่งเข้ามาเพราะนางไม่ได้เรียกให้ส่งข้าวหรือ?แต่นางก็พูดไม่ออกแล้วหลี่จื่อเหยารู้สึกว่าหัวของตนเองมึนตื้อ นางอยากจะด่าคน อยากจะเรียกสา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1551
ที่ไม่สมเหตุสมผลที่สุดคือ กระทั่งคนเทขยะก็ยังไม่กล้าเข้ามา บอกว่าขยะของจวนชินอ๋องเซียวก็ไม่แน่ว่าจะไม่มีพิษ แค่สูดดมก็อาจจะติดเชื้อได้"เดิมทีในจวนอ๋องยังมีคนงานอยู่บางส่วน บ้านอยู่ภายนอก ตอนนี้คนเหล่านั้นก็ยังไม่กล้ามา คนในอุทยานเอง กระทั่งประตูเมืองก็ยังไม่เข้ามา ของกินของดื่มในจวนอ๋องทุกวันก็ไม่มีใครส่งเข้ามา ตนเองจะออกไปซื้อก็ไม่ได้""หมายความว่าอย่างไร?" เซียวเหยียนจิ่งคิดว่าตนเองฟังผิด กระทั่งออกไปซื้อของก็ยังไม่ได้เนี่ยนะ?"รัฐทายาท คนที่ขายเนื้อขายผักด้านนอก ล้วนกลัวคนในจวนเรากันหมด ดังนั้นจึงไม่ขายของให้พวกเราชั่วคราว! บอกว่าเรื่องนี้ต่อให้ไปพูดต่อหน้าองค์จักรพรรดิก็ยังถือว่าถูกต้อง ถึงอย่างไร องค์จักรรพรรดิก็ออกราชโองการมาแล้ว ว่าห้ามท่านอ๋อนเข้าเมืองหลวง""องค์จักรพรรดิรู้ว่าท่านพ่ออยู่ที่อุทยานด้านนอกหรือ?" เซียวเหยียนจิ่งหน้าขรึมลงมา"ขอรับ รู้กันทั่วทั้งเมืองแล้ว ผู้เช่าทำนาทั้งหมดในอุทยานก็ไม่ให้เข้าเมืองแล้ว เสบียงที่ผลิตในอุทยาทก็ไม่อนุญาตให้ส่งมาเมืองหลวง ดังนั้นพวกเราจะเอากลับไปกินที่จวนอ๋องก็ยังไม่ได้""มีเหตุผลแบบนี้ด้วยรึ! พวกเขาคิดจะให้จวนชินอ๋องเซียวอดตายก
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1550
สาเหตุที่เซียวเหยียนจิ่งมารับหมอเทวดาหลี่กลางทาง ก็เพราะอาการป่วยของชินอ๋องเซียวเขาถามหมอหลายคนในเมืองหลวงไปแล้ว ล้วนเป็นหมอที่มีวิชาแพทย์ดีมากทั้งนั้น ผลคือไม่มีใครรักษาได้สักคนกระทั่งยังไม่แน่ใจว่าติดโรคระบาดมาได้อย่างไรด้วยซ้ำองครักษ์ที่ไปหาคนป่วยคนนั้นไม่เป็นอะไรกันเลย แต่คนที่ไม่ได้ไปสัมผัสคนป่วยคนนั้นอย่างชินอ๋องเซียวกลับติดมาเสียได้ นี่จะอธิบายกันอย่างไรล่ะ?เขาเองก็ไปหาฟู่จาวหนิงมไ่ได้ ยิ่งไม่อยากให้ฟู่จาวหนิงรู้ว่าพ่อของตนเองติดโรคระบาดนั้นด้วย ดังนั้นจึงทำได้แค่รีบไปรับหมอเทวดาหลี่เท่านั้นไม่ว่าจะพูดอย่างไร หมอเทวดาหลี่อย่างน้อยก็เป็นพ่อตาเขานะถึงแม้พวกเราก่อนหน้านี้จะทะเลาะกันบ่อย จนแทบจะเป็นศัตรูกันอยู่แล้วยิ่งไปกว่านั้น หลี่จื่อเหยาที่อยู่ในจวนชินอ๋องเซียวก็แทบจะไม่มีตัวตนอยู่แล้วไม่ว่านางจะอาละวาดแค่ไหน เซียวเหยียนจิ่งก็ไม่สนใจนาง ไม่พบนางด้วยซ้ำ เขาส่งหญิงรับใช้ที่ตัวใหญ่แรงเยอะไปให้หลี่จื่อเหยาหลายคน กระทั่งสาวใช้ก็ยังมีพละกำลังอย่างมากด้วย คอยจับตานางดูไว้ทุกวันกระทั่งยังวางยาพิษออกฤทธิ์ช้ากับหลี่จื่อเหยาอีก พิษนั่นเซียวเหยียนจิ่งหามาอย่างยากลำบาก เขาเคยทดลองแล
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1549
"ข้าเดาว่าอีกไม่นานนางน่าจะจัดงานเลี้ยงอะไรอีก ถึงตอนนั้นเกรงว่าคงจะมาเชิญอันชิงด้วย"ฟู่จาวหนิงคิดถึงนิสัยเฉินฮ่าวปิง รู้สึกว่านางได้แต่งตั้งเป็นท่านหญิง จะต้องเคลื่อนไหวอะไรแน่ เป็นไปไม่ได้ที่จะเงียบไปเช่นนี้ จะบอกไม่จดจำอันชิง ก็ดูจะเป็นไปได้อยู่"แล้วไม่ไปได้ไหม?" องค์หญิงหนานฉือขมวดคิ้ว"ไม่ไปก็ได้อยู่" เซียวหลันยวนพูดขึ้นมาอันเหนียนถอนหายใจ "ท่านอ๋อง ท่านน่ะได้ พวกเราที่เป็นขุนนางตัวเล็กตัวน้อย ปฏิเสธคนส่งเดชไม่ได้นี่สิ"เซียวหลันยวนเหลือบมองเขาพูดซะน่าอดสูแบบนี้ นี่ใช้อันเหนียนไหมเนี่ย?ความคิดของอันเหนียนคนนี้ ไม่เคยจะเรียบง่ายมาแต่ไหนแต่ไรฟู่จาวหนิงไม่ได้คิดจะอ้อมค้อมเหมือนพวกเขาสองคน พอได้ยินอันเหนียนพูดเช่นนี้ นางก็ตอบรับมาตรงๆ"อันชิงเองก็ถือว่าไปผิดใจกับเฉินฮ่าวปิงเพราะข้าเหมือนกัน ถ้าหากเฉินฮ่าวปิงมาหาเรื่องนาง พวกท่านก็มาบอกข้าเลย"ในตาอันเหนียนมีรอยยิ้ม "เช่นนั้นข้าก็ขอขอบคุณพระชายาแทนชิงชิงด้วย"เป้าหมายใหญ่สุดที่เขามาที่นี่ ก็เพื่อประโยคนี้ไม่ใช่หรือ? ฟู่จาวหนิงถ้ายอมปกป้องอันชิงหน่อย เขาก็ไม่ต้องกังวลมากแล้ว"เฮอะ" เซียวหลันยวนเหลือบมองเขาอย่างหมดคำจะพูด "เจ้านี่ม
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1548
อันเหนียนแปลงโฉมเป็นชายกลางคนคนหนึ่ง พาสาวใช้คนหนึ่งเข้ามาในจวนอ๋องเจวี้ยนฟู่จาวหนิงสายตาตกอยู่บนตัวสาวใช้คนนั้น หัวเราะพรวดออกมา"องค์หญิงแปลงโฉมใช้ได้นี่นา หน้าย่นลงมาแล้วนั่น"สาวใช้ที่ดูลับๆ ล่อๆ คนนึ้นยืดตัวตรง เงยหน้าขึ้นทันที ท่าทางเปลี่ยนไปในพริบตานางมองฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นอย่างประหลาด "ข้าแต่งแบบนี้แล้ว เจ้ายังปราดเดียวก็รู้เลยหรือ?""ใบหู คางกับคอขององค์หญิงไม่ได้เปลี่ยนไปเลย" ฟู่จาวหนิงชี้ไปที่ช่องโหว่เหล่านั้นหงจั๋วกับเฝิ่นซิงยืนอยู่ข้างๆนาง ทั้งสองคนล้วนมององค์หญิงหนานฉืออย่างสนอกสนใจขนาดพระชายาชี้ช่องโหว่พวกนี้ออกมาแล้ว แต่พวกนางก็ยังมองไม่ออก ดูท่าสายตาของพระชายาจะแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดามากเลยองค์หญิงหนานฉือเบ้ปาก "ตอนที่ข้าออกมาก็ส่องกระจกตั้งหลายรอบแล้วนา ขนาดข้าเองยังมองไม่ออกเลย"คอใบหูและมือของนาง ทาจนดำไว้ชั้นหนึ่ง มีช่องโหว่ตรงไหนกันอันเหนียนเอ่ยขึ้นว่า "พระชายาอ๋องเจวี้ยนเรียนวิชาแพทย์มานะ ต้องมองคนได้เฉียบคมกว่าพวกเราอยู่แล้ว""นี่เกี่ยวกับเรียนแพทย์ตรงไหนกัน" องค์หญิงหนานฉือไม่ค่อยเข้าใจฟู่จาวหนิงพยักหน้าให้อันเหนียน แสดงท่าทีชื่นชม "ผู้ตรวจการอันพูดถูกต้อง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1547
ฮูหยินเฉินกลับมาในบ้านของต่งฮ่วนจือตอนที่สายัณห์กำลังมาถึง เฉินฮ่าวปิงก็กลับมาแล้ว"ท่านแม่!"ฮูหยินเฉินได้ยินเสียงของนาง ก็ลุกพรวดขึ้นมา จากนั้นนางก็เห็นเฉินฮ่าวปิงพาสาวใช้หน้าตาสะสวยสองคนเดินเข้ามาถึงอย่างไรก็เป็นคนที่เข้าใจลูกสาวดีที่สุด พอเห็นสีหน้าของเฉินฮ่าวปิง ฮูหยินเฉินก็รู้ว่านางคงจะได้เป็นท่านหญิงไปแล้วใจของนางดิ่งวูบทันที"ท่านแม่ รีบเก็บของเร็วเข้า พวกเรากลับบ้านกัน!" เฉินฮ่าวปิงเชิดคาง ดูภูมิใจมาก"ปิงเอ๋อร์ พวกเรามีบ้านที่ไหนกัน?""พระชายาเยว่ให้บ้านพวกเรามา อยู่ในซอยกุ้ยเซียงข้างหน้านี่ บ้านสองตอน หลังจากนี้พวกเราก็มีบ้านของตัวเองในเมืองหลวงแล้ว"เฉินฮ่าวปิงเอ่ยขึ้นอย่างดีใจ "แล้วก็ สาวใช้สองคนนี้พระชายาเยว่ก็ยกมาให้ข้า ชิวอวิ๋น ชิวเยว่ นี่แม่ของข้า"ชิวอวิ๋นชิวเยว่ขึ้นมาคารวะ "คารวะฮูหยิน"ฮูหยินเฉินสีหน้ายิ่งแข็งขึ้นไปอีก"ท่านแม่ ท่านทำไมถึงไม่ดีใจเลย? ท่านพ่อยังเป็นธุระ ให้องค์จักรพรรดิจัดหามามาอบรมมารยาทให้ข้าด้วย พรุ่งนี้จะเริ่มอบรมมารยาทในวังให้ข้า หลังจากนี้ข้าเองก็จะเป็นสตรีสูงศักดิ์ที่สง่างามได้แล้ว"เฉินฮ่าวปิงเข้ามาใกล้แม่ของนาง เอ่ยขึ้นเบาๆ ว่า "องค์จักรพร
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1546
ได้ยินว่าตระกูลของพระชายาอ๋องฉยงมีบารมีมากในเมืองฉยงโจว อ๋องฉยงไปที่นั่นเหมือนไปเกาะนางกินอย่างไรอย่างนั้น เขาตอนนี้ถ้าไปตบหน้าพระชายาอ๋องฉยงแบบนั้นอีก คือคิดจะไม่กลับไปเมืองฉยงโจวแล้วหรือ?เขาน่าจะรับปาก ถึงอย่างไรตอนนี้ก็เริ่มบ้าไปแล้ว" ส่งเขาเข้าคุกได้ ให้ไท่เฮาอยู่ในจวนอ๋องเจวี้ยนอย่ากลับวัง เรื่องเหล่านี้ยังทำออกมาได้ องค์จักรพรรดิบ้าไปหน่อยแล้วจริงๆ"ดังนั้น เจ้าความลับที่ฮูหยินเฉินกอดเอาไว้มันคืออะไรกันแน่?"มูลค่าสูงขนาดที่ ทำให้องค์จักรพรรดิต้องถอยให้ก้าวหนึ่งเลยหรือ"เรื่องเกี่ยวกับตงฉิง..." เสียงของเซียวหลันยวนเย็นชาลงเล็กน้อย "ตอนนี้ดูท่า การล่มสลายของตงฉิงครั้งนั้นเหมือนไม่ใช่ภัยธรรมชาติเสียแล้ว"ฟู่จาวหนิงมองเขา ดูกังวลขึ้นมา"ถ้าหากการล่มสลายของตงฉิงมีแผนร้ายอื่นอยู่ คนที่เกี่ยวข้องจะต้องไม่อยากให้ความจริงถูกเปิดเผยต่อใต้หล้าแน่ ถึงตอนนั้นตัวตนฐานะของท่านถ้าเปิดเผยออกมา จุดสนใจทั้งหมดก็จะพุ่งไปบนตัวท่านสิ"ถ้าหากมีแผนร้ายจริง คนที่เกี่ยวข้องจะต้องไม่ปล่อยเซียวหลันยวนแน่นอนกระมัง?ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนในราชวงศ์ตงฉิงหนึ่งเดียวที่ยังอยู่บนโลกนี้ เป็นสายเลือดเซียวหลันยวนนิ่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1545
เฉินฮ่าวปิงบิดมือออกจากแขนของฮูหยินเฉินทันที"ท่านแม่ ข้าจะเข้าวังไปกับท่านพ่อ ถ้าท่านไม่ไป ข้าเข้าไปฟังองค์จักรพรรดิดูว่าเขาจะพูดอะไร กลับมาแล้วจะเล่าให้ท่านฟัง""ปิงเอ๋อร์! เจ้าห้ามไป!""ไป" อ๋องฉยงลุกขึ้นมา เดินนำไปก่อน เฉินฮ่าวปิงรีบตามขึ้นไป กลัวฮูหยินเฉินจะดึงเอาไว้ฮูหยินเฉินพอเห็นนางตามออกไปแล้ว ก็รีบร้อนตามขึ้นไป"ปิงเอ๋อร์ กลับมา!"พวกเขากว่าจะหลุดพ้นจากการไล่สังหารของพระชายาอ๋องฉยง ตอนนี้จะต้องกลับไปอยู่ในวังวนนั้นอีกแล้วหรือ? อ๋องฉยงคนนี้พึ่งพาไม่ได้!แต่ว่าเฉินฮ่าวปิงก็คิดแต่อยากจะให้ตนเองมีตัวตนฐานะดี นางไม่อยากเป็นลูกกำพร้าที่ไม่มีพ่อไม่มีชาติตระกูล แล้วทำได้แค่พึ่งพาการช่วยเหลือปกป้องจากต่งฮ่วนจือพ่อแท้ๆ ไม่ใช่ว่าดีกว่าคนอื่นหรือ?เป็นลูกสาวของอ๋อง ไม่ใช่ว่าดีกว่าอาศัยอยู่ในบ้านคนอื่นหรือ?"กลับไปแล้วก็เตือนแม่เจ้าหน่อย ว่าอย่าดื้อรั้นนัก" พอขึ้นรถม้า หลังจากที่รถม้าแล่นห่างออกจากร้านงานปัก อ๋องฉยงจึงพูดขึ้นมาคำหนึ่งกับเฉินฮ่าวปิงเฉินฮ่าวปิงพยักหน้านางถอนใจโล่ง ที่ท่านแม่ไม่ไล่ตามมา"ท่านพ่อ ข้าจะเตือนนางแน่ แต่ว่า ท่านทำไมถึงไม่ต้องการข้ากับท่านแม่ล่ะ?" เฉินฮ่าวปิงถ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1544
"ถ้าเล็ดลอดออกไป พวกนางแม่ลูกน่าจะมีอันตรายถึงตัว นางยังถือว่าฉลาดอยู่" เซียวหลันยวนอันที่จริงในใจก็คาดเดาไว้บ้างแล้ว"แล้วตอนนั้นที่นางไปหาอ๋องฉยง เป็นเพราะจะยืมอำนาจของอ๋องฉยงหรือ?""ก็เป็นไปได้"และตอนนี้ที่ชั้นสองของร้านงานปักฝั่งตรงข้าม เฉินฮ่าวปิงกำลังถลึงตาอ้าปากค้างทุกคนพูดที่อ๋องฉยงพูดกับแม่นางฟังออกทั้งหมด แต่พอรวมเข้าด้วยกันทำไมนางถึงฟังไม่เข้าใจเลย?อะไรคือแคว้นเจาอยู่ต่อไม่ได้พวกเขาก็ยังหาทางอื่นได้?คิดจะกบฏต่อแคว้นหรือ?อะไรคือถ้าหากสามารถหาดินแดนผืนนั้นเจอ พวกเขาบางทีอาจจะเป็นอ๋องได้?เขาตอนนี้ไม่ใช่เป็นอ๋องอยู่แล้วหรือ? เขาไม่ใจว่ามีเมืองฉยงโจวอยู่แล้วหรือ? ยังคิดจะไปเป็นอ๋องที่ไหนอีก?อะไรคือตระกูลเฉินในครั้งนั้นติดต่อศัตรูเพื่อทรยศแคว้น?ฮูหยินเฉินตอนนี้สภาพดูไม่ดีเอาเลยหลายปีก่อนถูกพระชายาฮูหยินไล่สังหาร ตอนที่ชีวิตมีวิกฤตก็ไม่เคยคิดจะให้อ๋องฉยงช่วย เพราะรู้สึกว่าอ๋องฉยง่าจะรู้ความลับของนางเข้ามาแต่ความลับนั่นนางไม่อยากจะบอกอ๋องฉยงตอนแรกนางเคยคิดไว้แล้ว ดังนั้นจึงยอมตัวเองให้กับอ๋องฉยง แต่พออยู่กับเขาแล้ว นางพบว่าอ๋องฉยงยังไม่พอที่จะแบกเรื่องใหญ่เช่นนี้ได้ เขายั
