Share
บทที่ 147
Related chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 148
ฟู่จาวหนิงได้ป้ายตราแล้วป้ายตราทำมาจากไม้ ด้านหน้ามีสลักคำว่ายาเอาไว้ ด้านหลังมีหมายเลข ป้ายทั้งชิ้นมีประกายแสงเทียน ยิ่งไปกว่านั้นยังมีกลิ่นยาอยู่จางๆ อีกด้วย มีกลิ่นหอมของไม้อยู่เล็กน้อย"เจ้ามาหาอาจารย์เช่นนี้ ข้าดีใจเสียจริงๆ นี่ยังกลัวว่าเจ้าไปรับป้ายตราจากโรงหมอเมตตามา ข้าคงได้โมโหจนบ้าแน่"คนอื่นพอเห็นพวกเข้าพูดคุยกัน จึงขอตัวออกมาแล้วลุงสือรินชาให้ฟู่จาวหนิง ยืนรออยู่ข้างๆ พิจารณาตัวฟู่จาวหนิงอย่างอยากรู้อยากเห็น"ท่านไม่ใช่จะมาเป็นอาจารย์ข้าหรอกหรือ? ชาฝากตัวเป็นศิษย์ข้าก็ยังไม่ได้ประเคนให้เลย อาจารย์คนนี้จะยังรับข้าเป็นศิษย์อยู่ไหมเนี่ย? วันนี้ข้าหิ้วของขวัญฝากตัวเป็นศิษย์มาหใ้ท่านด้วย"ฟู่จาวหนิงมองไปยังของที่วางอยู่บนโต๊ะด้านนอกตาเฒ่าจี้พอได้ยินก็ลิงโลด จนเกือบจะกระโดดเหยงขึ้นทันที"เจ้าคิดจะฝากตัวเป็นศิษย์กับข้าจริงๆ หรือ?""หรือว่าท่านพูดโกหกกัน?" ฟู่จาวหนิงย้อนถามนางสองวันนี้ไปร้านขายยามาหลายแห่ง เห็นร้านขายยาของพวกเขามาบ้าง และพบว่าชื่อกับวิธีการใช้ของวัตถุดิบยาไม่น้อยแตกต่างจากที่นางรู้มาก่อนหน้านี้ แต่ว่าของอย่างวัตถุดิบยาเหล่านี้ถ้ารู้หลักก็จะเข้าใจหมด
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 149
ของเช่นนี้ คนที่อายุมากขึ้นล้วนต้องการทั้งนั้น! ถ้าหากใบสั่งยาดี ส่วนประกอบยาดี ยาลูกกลอนคุ้มครองหัวใจเม็ดหนึ่งในช่วงเวลาฉุกเฉินสามารถช่วยชีวิตกลับมาได้ดังนั้นยาลูกกลอนคุ้มครองหัวใจแต่ไหนแต่ไรก็ราคาแพงมากอยู่แล้วเขาเองก็มียาลูกกลอนคุ้มครองหัวใจอยู่บางส่วน แต่ว่าพอดมดูก็จะรู้ ว่าผลของยาไม่มีทางสู้ของฟู่จาวหนิงขวดนี้ได้!"นี่เจ้าสกัดออกมาเองหรือ?""ใช่" ฟู่จาวหนิงตอบ "ถ้าหากรู้สึกหัวใจเต้นไม่ถูกต้อง อัตราเต้นผิดปกติ หายใจลำบาก หรือว่าอึดอัดหน้าอกหายใจไม่ออก สามารถอมเม็ดหนึ่งไว้ใต้ลิ้นได้""ยาลูกกลอนคุ้มครองหัวใจของเจ้า ผลลัพธ์ดีมากเลยหรือ?" ตาเฒ่าจี้พอดมยานี้ก็รู้แล้วว่าด้านในไม่ใช่วัตถุดิบยาธรรมดา"แน่นอน" ฟู่จาวหนิงไม่เคยถ่อมตัวในด้านการสกัดยา "น่าจะดีกว่ายาลูกกลอนคุ้มครองหัวใจในตลาดอยู่นิดหน่อย"ไม่สิ นี่ยังถ่อมตัวอยู่ อันที่จริงผลลัพธ์ไม่ใช่แค่นิดหน่อยเท่านั้น"ดี! ดี! ดี!" ตาเฒ่าจี้ตื่นเต้นจนร้องคำว่าดีออกมาถึงสามครั้ง "ที่เจ้าเข้าร่วมพิธีเดิมพันโอสถ ไม่ใช่แค่เพื่อหาความรู้เท่านั้นสินะ?""แน่นอนว่าไม่ใช่ ข้าจะไปแลกวัตถุดิบยา ไปเดิมพันยา เดิมพันหมอด้วย" ฟู่จาวหนิงหลายวันนี
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 150
ฟู่จาวหนิงก็เพิ่งรู้ ว่าที่เซียวหลันยวนสามารถมอบป้ายตราสีม่วงให้นางได้ชิ้นหนึ่งคือไม่ง่ายเลย"อ๋องเจวี้ยนให้คนในโรงหมอเมตตามอบให้น่ะ" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นพอได้ยินคำนี้ ผู้อาวุโสจี้ก็ตะลึงไป "เจ้าไปบรรเทาความไม่สบายใจของเขามาใช่ไหม""ใช่""เช่นนั้นก็ไม่แปลก!"ผู้อาวุโสจี้เห็นว่าตานางกำลังเปล่งแสง "ศิษย์เอ๋ย วิชาแพทย์ของเจ้าจะต้องร้ายกาจมากแน่ๆ! เจ้าเองไม่ต้องกังวลว่าป้ายตราสีม่วงที่อ๋องเจวี้ยนให้จะได้มาอย่างถูกต้องหรือไม่ เจ้ารู้ไหมว่าเพราะอะไร? เพราะคนเหล่านั้นจากโรงหมอเมตตาก็ต้องยกมือยอมแพ้ให้กับอาการป่วยของอ๋องเจวี้ยนมาหลายปี""อื๋อ?""รวมถึงพวกหมอหลวงในวังพวกนั้นด้วย ครั้งนั้นอ๋องเจวี้ยนสุขภาพแย่มาก ประเดี๋ญวก็ปวดหัววิงเวียน และทั้งตัวก็ยังเย็นเฉียบขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ ผลลัพธ์คือโรงหมอเมตตาก็รวบรวมพวกหมอที่ถึงป้ายแดงป้ายม่วงมาร่วมกันตรวจรักษา ไม่มีสักคนที่มองออกถึงปัญหาเลย"ผู้อาวุโสจี้ถอนหายใจ ราวกับรู้สึกว่าที่อ๋องเจวี้ยนมีชีวิตมาได้ถึงปัจจุบันนี้ไม่ง่ายเลย"ตอนนั้นอ๋องเจวี้ยนที่อายุยังน้อยพูดกับพวกเขาว่า ในเมื่อพวกเจ้ารักษาข้าไม่ได้ เช่นนั้นถ้าต่อมาปรากฎหมอคนหนึ่งที่ทำ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 151
ฟู่จาวหนิงกลับบ้าน ในบ้านกลับมีแขกมาหาเสี่ยวเถาเข้ามารับ เอ่ยขึ้นเสียงแผ่วกับนางว่า "คุณหนู ฮูหยินจากตระกูลหลินแวะเข้ามา""ใครหรือ?"ฟู่จาวหนิงผ่านไปครู่หนึ่งจึงมีนึกออกว่าฮูหยินจากตระกูลหลินคือใคร พี่สะใภ้รองของฟู่หลินซื่อ น้าสะใภ้รองของนาง"ญาติที่สิบกว่าปีไม่เคยจะแวะเวียน ตอนนี้กลับโผล่ออกมาแล้ว"ฟู่จาวหนิงรู้สึกน่าขันเหลือเกิน"แต่ว่า ท่านผู้เฒ่าดีใจมาก" เสี่ยวเถารู้สึกลำบากใจ กลัวว่านางจะเข้าไปแล้วด่ากราดไล่แขกฟู่จาวหนิงชะงักไปครู่หนึ่ง "ข้าเข้าไปดูหน่อย"ผู้เฒ่าฟู่ยังลุกออกไปไหนไม่ได้ จึงทำได้เพียงถูกประคองลงจากเตียง นั่งอยู่บนแคร่อ่อนด้านนอกข้างโต๊ะแปดเซียนตรงข้ามเขามีหญิงสาวอายุราวสี่สิบปีคนหนึ่งนั่งอยู่ นี่คือน้าสะใภ้รองหลิน เซี่ยซื่อฟู่จาวหนิงลืมไปแล้วว่าน้าสะใภ้รองหน้าตาเป็นอย่างไร เดิมทีคิดว่านางจะหน้าตาชอบเหน็บแนม คิดไม่ถึงว่าจะเกินคาดเช่นนี้ เซี่ยซื่อมีหน้าตาที่อบอุ่นและอิ่มเอิบดีงามเสียด้วยซ้ำเซี่ยซื่อแต่งกายก็ดูธรรมดาๆ เหมาะสมดี มองแล้วไม่ฉูดฉาดหรูหรานางนั่งอยู่ที่นั่นพูดคุยเสียงแผ่วเบากับผู้เฒ่าฟู่ บนโต๊ะยังวางกล่องขนมที่ผูกไว้ด้วยเชือกสีแดงใบหนึ่งด้ว
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 152
"อันห่าว！"เซี่ยซื่อตกใจอย่างมาก ร้องตะโกนวิ่งไปหานาง จังหวะที่ผ่านธรณีประตูขาก็อ่อนจนสะดุด เกือบจะพุ่งตัวล้มลงไปถ้าล้มลงที่นี่ หน้าจะฟาดเข้ากับกระดานหินด้านนอก ไม่แน่อาจจะล้มตกบันไดลงไปอีก ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เลย"ฮูหยิน!" สาวใช้ของนางตกใจจนหน้าเปลี่ยนสีฟู่จาวหนิงพุ่งออกไปราวลูกธนู โอบประคองนางไว้อย่างฉับไวรวดเร็วเซี่ยซื่อรู้สึกแค่มือที่ประคองนางไว้มีแรงเยอะมาก พยุงนางไว้จนมั่นคง แต่ตอนนี้เองในใจนางก็คิดถึงลูกสาวขึ้น ประโยคต่อมาจึงรีบวิ่งลงไป"อันห่าว อันห่าวเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง"ฟู่จาวหนิงมองผู้เฒ่าฟู่ และเห็นว่าเขาก็ร้อนรนเช่นกัน "ท่านปู่ ท่านไม่ต้องกังวล เดี๋ยวข้าไปดูเอง""รีบไปรีบไป"ผู้เฒ่าฟู่อยากจะรีบออกไปดูด้วยตนเองเสียจริงเซี่ยซื่อไม่ได้มาบ้านตระกูลฟู่เสียหลายปี นี่พอมาแล้วกลับเกิดเรื่องขึ้น เซี่ยซื่อมองลูกสาวสำคัญยิ่งกว่าดวงตาของตนเอง ถ้าหากหลินอันห่าวเกิดเรื่องขึ้นที่นี่ เขาเองก็รู้สึกแย่มากๆเซี่ยซื่อพาหลินอันห่าวประคองขึ้นมาแล้วหลินอันห่าวกลับชักเกร็งไปทั้งตัว หูตาจมูกปากบิดเบี้ยว ดูแล้วเหมือนควบคุมไม่ได้"อันห่าว！"เซี่ยซื่อเองก็ร้อนรนจนสั่นระริก ล้วงเอาขว
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 153
อันห่าวถลึงตามอง นอนอยู่ตรงนั้นอย่างว่าง่าย มองดูเซี่ยซื่อ จากนั้นก็มองฟู่จาวหนิง นิ้วของนางเกี่ยวนิ้วของฟู่จาวหนิงเอาไว้"จาวหนิง" เสียงของเซี่ยซื่อสั่นเล็กน้อย ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก "อันห่าวนางไม่กลัวเจ้า นางชอบเจ้า"อันห่าวใสซื่อบริสุทธิ์ ความชอบก็ตรงไปตรงมา น้อยมากที่จะมีคนเข้าใกล้นางได้เช่นนี้ตั้งแต่พบกันครั้งแรก และยอมเข้าหาตัวตนเอง ดังนั้นพอเห็นท่าทางของอันห่าว เซี่ยซื่อจึงดีใจมาก"พี่สาวเป็นหมอ สามารถไล่โรคร้ายบนตัวอันห่าวออกไปได้" ฟู่จาวหนิงยิ้มให้หลินอันห่าวดวงตาสุกใสของหลินอันห่าวเต็มไปด้วยความเชื่อใจ นางพยักหน้าฟู่จาวหนิงปักลงไปอีกหลายเข็ม หลินอันห่าวหนังตาค่อยๆ ปิดลง หลับไหลไปแล้ว"จาวหนิง อันห่าวหลับไปแล้วหรือ?" เซี่ยซื่อถามขึ้นเสียงแผ่ว"ถูกต้อง ข้าแทงจุดชีพจรช่วยให้หลับนอนแก่นาง นางต้องพักผ่อนสักครู่ แล้วข้าจะตรวจนางให้อย่างละเอียด" ฟู่จาวหนิงเก็บเข็มลงมา จับชีพจรให้กับหลินอันห่าว แลพบว่าร่างกายของนางไม่เลวนัก แต่มีเลือดลมหลายแห่งไหลเวียนไม่ดีนางยืนขึ้นมา เดินออกประตูไป ตรงไปด้านหน้าคนรับใช้ที่คุกเข่าอยู่ ยกเท้าขึ้นถีบหน้าอกเขาคนรับใช้นั่นถูกนางพัดจนหน้าหงาย
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 154
"ท่านอ๋อง บนเขานั่น ซือถูไป๋เคยช่วยชีวิตพระชายาเอาไว้ แล้วยังเอาอกเอาใจพระยาชาอย่างดีอีกด้วย" จงเจี้ยนเอ่ยขึ้น "ซือถูไป๋ ท่านอ๋องรู้จักกระมัง"อ๋องเจวี้ยนเหลือบมองเขาผาดหนึ่งเขาเองก็เคยเห็นซือถูไป๋ครั้งสองครั้ง และเคยได้ยินชื่อเสียงของซือถูไป๋ด้วย ที่คนพูดกันว่าคุณชายประดุจหยกล้ำค่า จันทร์ขาวกระจ่างแสง ก็คือพูดถึงซือถูไป๋คนนี้แต่ว่า ซือถูไป๋ไปรู้จักกับฟู่จาวหนิงตอนไหนกัน"กลับไปบ้านตระกูลฟู่เสีย"อ๋องเจวี้ยนไล่เขาเสียงเย็นจงเจี้ยนติดตามฟู่จาวหนิงไม่กี่วัน ทำไมตอนนี้เปลี่ยนเป็นปากเปราะเสียแล้ว?พอมาถึงบ้านตระกูลฟู่ หลินอันห่าวก็ตื่นขึ้นมาแล้วเซี่ยซื่อพานางออกมานอกประตู บนรถม้าล้วนเตรียมชุดสำรองเอาไว้หนึ่งชุด เสี่ยวเถากับคนใช้ของเซี่ยซื่อพานางไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เซี่ยซื่อเดินมาอยู่เบื้องหน้าฟู่จาวหนิง คารวะให้กับนางอีกครั้งหนึ่ง"จาวหนิง ขอบคุณมาก ถ้าไม่ได้เจ้า ครั้งนี้อันห่าวก็ไม่รู้จะทำเช่นไรดี"ดวงตาเซี่ยซื่อแดงก่ำ กระทั่งยังอยู่ในอาการตระหนกไม่มั่นคงฟู่จาวหนิงกลับรู้สึกว่าเซี่ยซื่อคนนี้คารวะตนเองอย่างผิดสังเกต ว่าตามหลักการแล้วนางเป็นผู้อาวุโสกว่านะ"ท่านเอาแต่คา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 155
"เจ้าเองก็ไม่ง่ายนักเลย" ผู้เฒ่าฟู่ถอนหายใจ "หลังจากคลอดอันห่าวมาก็ทำร้ายร่างกายจนมีบุตรไม่ได้อีก หลายปีมานี้หลินไห่เซิงก็เอาแต่หลงพวกภรรยาผู้น้อยกับอนุภรรยา เจ้ากับอันห่าวก็ผ่านคืนวันในบ้านตระกูลหลินอย่างลำบากเช่นกัน"ฟู่จาวหนิงเพิ่งรู้ว่ามีเรื่องเช่นนี้ด้วยดูท่าเซี่ยซื่อที่เป็นบ้านหลักตอนนี้จะใช้ชีวิตได้ไม่ค่อยดีในบ้านตระกูลหลินกระมังเซี่ยซื่อดวงตาก็รื้นขึ้นมา"ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว จาวหนิงช่วยชีวิตอันห่าวไว้อีกครั้ง ข้าเองก็เห็นนางเป็นผู้มีบุญคุณช่วยชีวิต ไหนจะตอนนี้ที่นางเป็นถึงพระชายาอ๋องเจวี้ยนแล้วอีก จะขาดมารยาทไปได้อย่างไร""น้าสะใภ้รองของจาวหนิงมาแล้วหรือ?" ด้านนอกมีเสียงของฮูหยินรองดังลอดเข้ามาฮูหยินรองหลายวันนี้ไม่กล้าเข้ามาอยู่ต่อหน้าฟู่จาวหนิงเลย แต่ตอนนี้กลับเข้ามาแล้วเซี่ยซื่อยืนขึ้นมา ฮูหยินรองยื่นหน้าอยู่ที่ประตูไม่กล้าเข้ามา มองฟู่จาวหนิงด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ "จาวหนิง ข้ามาหาน้าสะใภ้รองของเจ้า เจ้าอย่าถือไม้กวาดมาไล่ตี้ข้านะ มีรุ่นหลังทำกับผู้อาวุโสเช่นนี้อย่างเจ้าเสียที่ไหนกัน"ฟู่จาวหนิงไม่พูดอะไรคนเหล่านี้กำลังวางแผนต่อบ้านตระกูลฟู่ นางยังตรวจสอบออกมาไม่ไ
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1228
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1227
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1226
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1225
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1224
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1223
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1222
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1221
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1220
