3 - เจ้าคือเมียข้าไม่ใช่เมียใครจำไว้ 2

         “อ่ะ...อื้อ เจ็บนะ” ความไม่คุ้นชินและแปลกใหม่ทำให้มือเล็กยกมือปัดตีมือใหญ่ออกจากหน้าอกของตัวเอง สองแก้มนวลแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย แต่มือใหญ่ก็ดื้อดึงไม่ยอมผละออกกลับดึงมือเธอขึ้นมาจูบเสียด้วยซ้ำ

         “อือ...อย่าห้ามข้าเลยเถียนเถียน ตอนนี้ข้าไม่อาจหยุดทุกอย่างได้แล้ว เจ้าสวยเช่นนี้ ข้าจะปล่อยไปได้ยังไงกันเล่า ว่าไหมชายาข้า”

         กาลนี้จ้าวซ่านลู่ได้บอกกับตัวเองไว้แล้วว่าจักมีแค่เพียงนางคนเดียวเท่านั้น หญิงอื่นใดก็เทียบเท่าซู่หลิงเถียนไม่ได้ ปากหนาขบเม้มเคลื่อนไล้ซุกไซ้ซอกคอระหงไล้มายังเนินอกอวบอูม กายสาวของนางเคลื่อนไหวบิดเร่าส่ายหนี แต่กลับเป็นการตอบสนองมากกว่าเมื่อกายของซู่หลิงเถียนนั้นแอ่นเด้งเร่าขึ้นหาตัวเขา แม้ว่านางจะไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็เป็นการตอบสนองที่ให้ความร้อนรุ่มดีเหลือเกิน

         “จ้าวซ่านล่ะ...ท่าน อ่า...อื้อ” เสียงครางกระเส่าหวามไปกับสัมผัสหวามแปลกใหม่ที่อ๋องใหญ่กำลังยัดเยียดให้เธอ มันทำให้ร้อนวูบไหวในอกและท้องน้อย อยากจะผลักไสเขาออกห่าง แต่ก็ยากเหลือเกิน เรี่ยวแรงที่เคยมีมันหดหายไปไหนหมดเธอก็ไม่รู้

         “อ่า...เจ้าต้องการข้าแล้วคนงามของข้า อ่า...เถียนเถียนของข้า เจ้าหอมเหลือเกิน อื้อ...” ปลายจมูกโด่งของจ้าวซ่านลู่ถูไถตามร่องอกอวบอูมมายังหน้าท้องแบนราบ ขบเม้มประทับตราบนร่างงามทุกส่วนที่เคลื่อนผ่าน

         “อ่า...ท่านทำอะไรกับข้า จ้าวซ่านลู่ อ่ะ...อื้อ” เธอบิดแอ่นเด้งเร่าเอวเล็กคอดส่ายหนี แต่ถูกมือหนาคว้ากอดรั้งไว้พร้อมหน้าของเขาซุกถูไถกับหน้าท้องของเธอ มือน้อยพยายามดันหน้าของเขาออกห่าง แต่ก็เหมือนลูบหัวของอีกฝ่ายเท่านั้น

         ความหอมของซู่หลิงเถียนทำให้จ้าวซ่านลู่อยากเคลื่อนกายสอดเร่าประสานกายหลอมรวมเป็นหนึ่งกับนางในเร็วไว แต่ก็อยากสัมผัสสูดดมกลิ่นกายสาวของนางให้สมอารมณ์หมายเสียก่อน เขาเคลื่อนมาหยุดใบหน้าที่หว่างขาสวยที่ตอนนี้ถีบป่ายไปมาด้วยความทรมานซ่าน

         “อ่า...เจ้าสวยงามยิ่งนักชายาข้า อ่า...” มือใหญ่ลูบไล้ความอวบอูมโหนกนูนของความเป็นสตรีของนางพร้อมกับนวดขยำขยุ้มดึงรั้งเส้นไหมสีดำของนางไปด้วย

         “อ่ะ...ท่าน อ่า...ยะ...หยุดก่อน อ่ะ...” ซู่หลิงเถียนไม่ไหวแล้ว ทั้งเขินทั้งอายและร้อนวูบไหวในท้องน้อย เธอไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนนี้คืออะไรกันแน่ หรือมันคือความต้องการของร่างกายที่เรียกว่าปรารถนาอีกฝ่ายเหมือนอย่างที่เขาบอก

         “อ่า...หยุดไม่ได้แล้วดวงใจข้า ข้าหยุดไม่ได้แล้ว เจ้าช่างสวยงามหวานฉ่ำเหลือเกินเถียนเถียน”

เรียวลิ้นสากลากถูไถไปตามกลีบสวาทของสตรีตรงหน้าที่อาบฉ่ำไปด้วยน้ำหวานรสน้ำผึ้งของนาง ตั้งแต่เกิดมาอ๋องใหญ่ไม่เคยต้องการหรือทำเช่นนี้ให้กับสตรีนางใดมาก่อน แม้แต่พระสนมเผยเผยก็ยังไม่เคยได้รับความอ่อนโยนจากปลายลิ้นของเขาแบบนี้มาก่อน

         “อ่า...ท่าน...ท่าน ข้าไม่ไหวแล้วจ้าวซ่านลู่ อื้อ...อ่า”

         “อ่า...ข้าเองก็เช่นกันเถียนเถียน ข้าปรารถนาเจ้าเหลือเกิน ต้องการเหลือเกิน ต่อไปนี้เป็นของข้าแล้วนะเจ้า อ่า...อืม”

         อ๋องใหญ่เคลื่อนตัวผละจากความฉ่ำหวานของนางในดวงใจออกมาปลดเปลื้องชุดของตัวเองออก แล้วกลับไปทาบทับกายเปลือยของซู่หลิงเถียนอีกครั้ง และครั้งนี้เขากดมือเล็กสอดประสานกับมือเขากดไว้ข้างลำตัวพร้อมแนบอิงท่อนเนื้อมังกรยืดหยุ่นแข็งร้อนของบุรุษเสียดสีถูไถไปมากับความเป็นสตรีของนาง

         “อ่ะ...ท่าน...ทำอะไรกับข้าจ้าวซ่านลู่ ทะ...ทำไมข้าร้อนแบบนี้ อ่า...” นางครางกระเส่าร้อนผ่าวไปทั่วเรือนกายเปลือย และยิ่งเขินอายจนตัวแดงเมื่อได้เห็นกายกำยำของบุรุษเหนือร่างที่ขาวผุดผ่องไม่ต่างจากหญิงสาว และใบหน้าของเขาก็อาบชื้นไปด้วยเหงื่อไม่ต่างจากเธอ

         “ข้าก็จักทำให้เจ้าเป็นของข้าน่ะสิ ดวงใจข้า อ่า...เจ้ารู้ไหมว่าข้ารอวันนี้มานานแค่ไหนเถียนเถียน”

         จากที่ทำได้แค่มองตลอดคืนที่ผ่านมา ตอนนี้อ๋องใหญ่ได้ทำทุกอย่างตามที่ใจเฝ้าคอยมาตลอดแล้ว เขาแนบอิงท่อนเนื้อมังกรร้อนอวบใหญ่ของตัวเองไปกับความฉ่ำของนางพร้อมถูไถเสียดสีไปมาให้เกิดความร้อนรุ่มและให้นางมีอารมณ์อ่อนไหวไปกับตน

         “อ่า...ท่าน...ท่านทำให้ข้าร้อน อื้อ...”

         “ข้ารู้ว่าเจ้าร้อนเพราะเรื่องใด และตอนนี้เจ้าจักเป็นชายาข้าแล้วเถียนเถียน เจ้าเป็นของข้าทั้งร่างกายและหัวใจ นับแต่นี้ไปเจ้าคือของข้าแต่เพียงผู้เดียว อ่า...”

เขาซุกปลายจมูกโด่งไปกับซอกคอระหงชื้นเหงื่อของนาง และยิ่งผมยาวสลวยสยายไปตามหมอนที่นอนหนุนยิ่งยั่วยวนจนเขาต้องเคลื่อนมาปิดปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อของนางแล้วบดจูบสอดแทรกดุนดันปลายลิ้นกอดเกี่ยวคลอเคลียหยอกเย้าในโพรงปากเล็ก เอวหนาของเขาก็แอบอิงสอดแทรกท่อนเนื้อร้อนของมังกรหยกที่กดแนบเสียดสีตามกลีบสตรีแล้วกดแนบกรีดกรายหลอมรวมเป็นหนึ่งกับนาง

         “อ่ะ...เจ็บ! อื้อ...ทะ...ท่าน ข้าเจ็บ อ่า...จ้าวซ่านลู่! ฉันเจ็บ!” เธอหลุดพูดแบบยุคปัจจุบันออกมาเมื่อคนเหนือร่างไม่ยอมขยับตัวถอยหนี แต่กลับกระแทกกายสอดลึกเข้ามาจนเจ็บจุกอึดอัดท้อง

         “อ่า...เจ้าแน่นเหลือเกินชายาข้า อ่า...เถียนเถียนอดทนเพื่อเราเถิด ดวงใจข้า อ่า...”

อ๋องใหญ่กัดฟันแน่นเจ็บปวดท่อนเนื้อในกายของเขาไม่ต่างกัน ความคับแน่นตอดรัดเร่งเร้าให้เขาขยับ แต่เมื่อเห็นดวงหน้าสวยชื้นไปด้วยเหงื่อและดวงตาสดใสซุกซนนั้นอาบคลอไปด้วยน้ำตา จ้าวซ่านลู่ก็จูบเปลือกตาสวยของนางเพื่อปลอบประโลม

         “อือ...ข้าเจ็บ! ท่านได้ยินไหมข้าเจ็บและอึดอัด อ่ะ...อื้อ”

         ปากน้อยของนางถูกปิดด้วยปากหนาของเขาพร้อมบดจูบอีกครั้ง ตอนนี้อ๋องใหญ่กำลังใช้จูบร้อนรุ่มอ่อนโยนเอาแต่ใจของตัวเองหลอกล่อความสนใจของนางให้ออกจากความเจ็บปวดความเป็นสตรีของนาง และเมื่อนางแอ่นเด้งยกร่างขึ้นหาเผลอจูบตอบเขาก็เริ่มเคลื่อนไหวโยกเร่ากายเนื้อมังกรเคลื่อนไหวเสียดสีเร่าร้อนเข้าออกในความเป็นสตรีของนาง