บทที่ 13.1 พระสนมผู้สูงศักดิ์

ภายในห้องบนชั้นสามของเรือสำราญอิงซื่อ ฟางเย่เซียนล้มลงเข่าขวากระแทกโดนมุมโต๊ะหินหยกปูดเป็นก้อนทันที เจ็บจนลุกไม่ขึ้น นั่งอยู่กับพื้น มือข้างหนึ่งจับหัวเข่า ครั้นหันหน้าจะเรียกเหล่าอิงซื่อ หรงเค่อซิวก็ผลักนางล้มไปกับพื้นก่อนจะกระโจนเข้าใส่ ดุจพยัคฆ์หิวโหย อีกทั้งกุมปากของนางไว้ด้วย

“อย่าได้คิดเรียกผู้ใดมา ไม่มีทาง!”

สองขาคร่อมเหนือเอวบางของฟางเย่เซียนอย่างหยาบคาย เปลี่ยนท่าทีต่ำต้อยคุกเข่าวิงวอนเมื่อครู่ไปแบบพลิกหน้ามือเป็นหลังมือ กล่าวยกตนข่มท่านด้วยหน้าตาหยามเหยียด

“นังโสเภณี! แกไม่อยากได้เงินงั้นเรอะ ทำตัวสูงส่งนัก กล้าวางท่าต่อหน้าข้าผู้นี้!”

ก่อนหน้านี้ฟางเย่เซียนไม่รับ ‘การขอโทษ’ ของเขา ทั้งยังไม่ให้มาที่นี่และไม่รับเป็นแขกด้วย เหตุนี้เองที่ยั่วโทสะเขาจนเกินทน

“อึก! ปล่อยข้านะ!”

เมื่อหรงเค่อซิวเริ่มลงมือลงไม้ ฟางเย่เซียนซึ่งรูปร่างบอบบาง ไม่รู้ทักษะการต่อสู้ ไม่ว่าจะขัดขืนอย่างไร โดยพื้นฐานก็ไม่ใช่คู่มือของผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่อยู่แล้ว

“นางสารเลวเอ๊ย! ไม่ต้องกังวล ข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอกหนาเซียนเอ๋อร์”

หลังจากสะบัดมือตบหน้าไปหลายฉาด หรงเค่อซิวเอามือหนึ่งกุมปากกับจมูกของฟางเย่เซียนไว้ อี