บทที่ 2

“นี่...วรรณาเขารู้หรือยัง ที่หล่อนมาขอเงินฉันถึงที่นี่ ครั้งก่อนหล่อนก็เอาไปไม่น้อยเลยนะ เอาไปทำอะไรกันอีกล่ะคราวนี้”

เพราะจำนวนเงินก้อนโตที่ลูกสาวของวรรณาแม่บ้านคนสนิทของ ‘คุณหญิงเจิมจันทร์’มาขอนั้น ทำให้เธอต้องถามเพราะความสงสัย เงินมากมายขนาดนั้นจะเอาไปทำอะไรกันนะ

“รู้ค่ะคุณผู้หญิง...เอ่อ...กานดาบอกคุณแม่แล้วค่ะ ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ พวกเราเดือดร้อนจริงๆ นะคะ”

ทุกครั้งก็เดือดร้อนนะ แต่ทว่าครั้งนี้เดือดร้อนกว่า เพราะว่า ‘กานดา’ ต้องการเงินก้อนนี้เอาไปลงทุนครั้งใหญ่ เธอจะให้แฟนหนุ่มคนรักใหม่ของเธอเอาไปลงทุน ซึ่งจะได้ผลกำไรมากมายมหาศาลแน่นอน

“เงินตั้งหนึ่งล้าน หล่อนเอาไปทำอะไร ครั้งที่แล้ว หล่อนก็ยังไม่ได้คืนฉันมาเลย วรรณาไม่เห็นคุยกับฉันเรื่องนี้ แม่ของหล่อนต้องทำงานชดใช้กี่ปีกันล่ะถึงจะหมดถ้ามากขนาดนี้”

“กานดาเอาไปลงทุนค่ะคุณหญิง ไม่นานก็เอามาคืนแล้วค่ะ เอ่อ...คุณหญิงจะทำสัญญาไว้ก็ได้นะคะ ยังไงกานดากับแม่ก็อยู่ในบริเวณบ้านของคุณหญิงอยู่แล้ว ไม่ได้หนีไปไหนเลยนะคะ”

“เรื่องนั้นฉันรู้อยู่แล้วย่ะ หล่อนไม่ต้องบอกฉันหรอก ฉันแค่สงสัยเรื่องเงิน วรรณาไม่เคยพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องของหล่อนเลย”

‘วรรณา’ เป็นทั้งแม่บ้านและคนสนิทของคุณหญิงเจิมจันทร์ เธอรับวรรณามาอยู่ด้วยตั้งแต่ตอนเธอแต่งงานและเข้ามาอยู่ในบ้านภัทรจุฑาธานันท์ จวบจนถึงตอนนี้ อายุของเธอก็ปาเข้าไป 68 ปีแล้ว ถ้าคำนวณดู วรรณาก็อยู่กับเธอเกือบสี่สิบปีเลยทีเดียว เพราะฉะนั้นวรรณาจึงเป็นมากกว่าคำว่าสนิทไปแล้วสำหรับเจิมจันทร์

“อ๋อ...แม่น่ะเหรอคะ กานดาคุยกันไปเมื่อคืนแล้วค่ะ พอดีเช้านี้แม่ปวดหัวก็เลยให้กานดาเข้ามาคุยกับคุณหญิงเองค่ะ แต่กานดารับรองนะคะว่ากานดาบอกแม่แล้วค่ะ ท่านก็ยินดีค่ะไม่ได้ว่าอะไรค่ะ”

ถ้าครั้งนี้กานดาทำไม่สำเร็จล่ะก็ กลับไปเธอคงโดนแม่ของเธอตีตายแน่ๆ เลย เพราะเรื่องทั้งหมดที่เธอบอกคุณหญิงเจิมจันทร์นั้นไม่เป็นความจริงเลยสักนิด ‘ถ้าบอกแม่...ก็ไม่มีวันที่จะได้เงินนี้สิ’

“แล้วลูกสาวหล่อนล่ะ ยัยทิชาเขารู้เรื่องนี้หรือเปล่า ฉันไม่เห็นลูกสาวของเธอมาหลายวันแล้ว ว่าแต่ยัยทิชาไปไหน”

‘ทิชา’ คือลูกสาวของกานดา เด็กนั่นช่างต่างจากแม่ของตัวเองโดยสิ้นเชิง

“ทิชาก็รู้ค่ะคุณหญิง...เอ่อ...ยัยทิชายังบอกกานดาเลยนะคะว่าจะช่วยแม่ชดใช้เงินที่หยิบยืมจากคุณหญิงน่ะค่ะ ช่วงนี้ยัยทิชามีสอบค่ะ อีกอย่างทิชาทำงานพาร์ทไทม์ช่วงเย็นด้วยค่ะคุณหญิงเลยไม่มีเวลาค่ะ”

ถ้ากานดาบอกลูกสาวของเธอ ก็คงจะเป็นเหมือนกับแม่ของเธอแหละ สองคนนั้นไม่มีวันสนับสนุนเรื่องของเธอเลย ไม่ว่าจะไปทำอะไร ที่ไหน เธอมักจะโดนทั้งแม่และลูกสาวต่อว่าเป็นประจำ

“อ่อ...งั้น...เธอแน่ใจนะ ว่าเคลียร์สองคนนั้นแล้ว ฉันให้เงินเธอไปครั้งนี้ ฉันเองต้องขอทำสัญญากับเธอไว้ด้วยก็แล้วกัน เงินตั้งหนึ่งล้าน ฉันว่ามันเยอะมาก โอเคมั้ย”

“ได้ๆ ค่ะคุณหญิง ทำวันนี้เลยได้มั้ยคะ พอดีกานดาต้องรีบใช้เงินจริงๆ ค่ะ”

ถ้ากานดาไม่ได้เงินวันนี้ล่ะก็ เธอจะไม่มีโอกาสอีกแน่นอน แม่รู้ ยัยทิชารู้ แผนการของกานดาก็จะถูกล้มเลิกไปอีก ไม่รู้ว่าสองคนนั่นทำไมถึงไม่เคยเข้าใจเธอเลย มีแต่จะคอยต่อว่าเธอตลอด การลงทุนกับแฟนหนุ่มของเธอครั้งนี้ ได้ผลกำไรมา กานดาจะเอามาให้แม่กับลูกสาว สองคนนั้นจะได้เลิกด่าเธอเสียที

“อืม...ก็ได้...เดี๋ยวฉันให้แม่ภารวีจัดการให้ก็แล้วกัน”

‘ภารวี’ ที่คุณหญิงเจิมจันทร์เอ่ยถึงก็คือลูกสะใภ้เพียงหนึ่งเดียวของเธอนั่นเอง เจิมจันทร์กับลูกสะใภ้เหมือนจะมีดวงคล้ายกัน ตกที่นั่งเดียวกันก็คือ สามีของทั้งคู่นั้นต้องมีอันเป็นไปก่อนวัยอันควร สามีของเจิมจันทร์เสียชีวิตด้วยโรคร้ายเกือบ 20 ปีแล้ว แต่ทว่า ‘ก้องภพ’ ลูกชายเพียงคนเดียวของเจิมจันทร์ก็มีอันต้องจากเธอไปอีกด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อห้าปีที่แล้ว เธอกับลูกสะใภ้พร้อมด้วยหลานทั้งสามคน เลยต้องอยู่และดูแลกิจการทั้งหมดตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา...

“เอ่อ...แล้วคุณภารวีเธอจะไม่...”

คุณหญิงภารวีไม่ค่อยชอบหน้ากานดาสักเท่าไหร่ กานดาเกรงว่าคุณหญิงภารวีจะไม่เห็นด้วย และเอาเรื่องนี้ไปบอกแม่และลูกสาวของเธอ

“ฉันเป็นคนสั่งแม่ภารวีเอง ความจริงแม่ภารวีเขาก็แค่สงสารแม่ของหล่อนแหละนะ ที่ต้องคอยทำงานใช้หนี้แทนลูกสาว แม่ภารวีจะขัด ฉันก็คิดว่านางทำไปเพราะห่วงวรรณากับลูกสาวของหล่อนทั้งนั้น”

“ค่ะคุณผู้หญิง”

**********************

ร้าน Good Time พิซซ่า...

“ทิชา...ทำไมวันนี้แกมาเร็วจัง”

“ฉันจะขอหัวหน้ากลับเร็วหน่อย พอดียายฉันไม่ค่อยสบายน่ะธารา”

‘ทิชา’ ทำงานช่วงเย็นหลังเลิกเรียน วันไหนเลิกเรียนเร็วหน่อย เธอจะรีบเข้างานก่อน เป็นแบบนี้เป็นประจำอยู่แล้ว

“แม่แกล่ะ ไม่ดูแลเหรอ...อืม...ความจริงแม่ของแกก็ไม่ได้ทำงานอะไรนี่ อยู่บ้านเฉยๆ ทำไมถึงไม่คอยดูแลยายแทนแกวะทิชา”

‘ธารา’ เป็นเพื่อนกับทิชาตั้งแต่สมัยเรียนอนุบาลจวบจนถึงปัจจุบัน เพราะฉะนั้น เรื่องราวส่วนตัวของทิชาเธอก็จะรู้เป็นอย่างดีว่าเป็นอย่างไร แต่เธอเองก็ไม่คิดว่า แม่ของทิชาจะเป็นมากขนาดนี้

“แกก็รู้นี่ ว่าแม่ฉันเป็นยังไง นอกจากจะไม่ได้ช่วยฉันกับยายแล้ว ยังหาเรื่องเดือดร้อนมาตลอด ครั้งที่แล้ว ไปขอยืมเงินจากคุณท่านมา ฉันกับยายใช้หนี้ยังไม่หมดเลย”

“ทำไมแม่แกถึงเป็นแบบนั้นวะทิชา”

“ฉันก็ไม่รู้ ว่าทำไมแม่ฉันถึงเป็นขนาดนี้ เล่นการพนัน ติดผู้ชาย สร้างแต่ปัญหา ฉันสงสารยายมากๆ ยายต้องเครียดเรื่องแม่ทุกวันจนป่วย ฉันถึงต้องทำงานช่วยยายนี่ไง และไม่อยากให้ยายคิดมากอีก”

“แม่แกเนี่ยนะ ฉันไม่เข้าใจเลย สงสัยแกคงได้นิสัยจากพ่อของแกแน่เลยทิชา”

“พ่อฉันน่ะเหรอ...”

ทิชานึกถึงพ่อแล้ว เกิดความรู้สึกสมเพชตัวเองเสียจริง แม่ของเธอ มีเธอตอนอายุ 17 ยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยด้วยซ้ำ พ่อของเธอน่ะเหรอ เธอยังไม่รู้เลยว่าตอนนี้พ่อของเธออยู่ที่ไหน รู้แต่ว่าเป็นชาวต่างชาติ เห็นแม่บอกว่าพ่อเป็นคนอังกฤษ หน้าตาของเธอถึงได้ออกลูกครึ่งแบบนี้...

“อือ...พ่อแกน่าจะเป็นคนนิสัยดีแหละ แต่ดูหน้าตาแกสิทิชา เด็กลูกครึ่ง จริงๆ แกน่าจะไปประกวดมิสแกรนด์นะ หาเงินได้อีกทาง แกไปสิ เผื่อจะได้เงินเยอะนะ เป็นนางแบบก็ได้หุ่นแกนี่สุดๆ เลยนะ...ทิชา”

“ฉันจะทำอะไรได้ล่ะตอนนี้ เชื่อมั้ย ว่าฉันยังไม่เคยเห็นหน้าพ่อตัวเองแบบตัวเป็นๆ สักครั้ง เห็นแต่รูปที่แม่ให้ฉันดู...อืม...ฉันเลยไม่รู้ว่าพ่อมีนิสัยเป็นยังไง...”

“ทำไมแกไม่ไปตามหาพ่อวะทิชา พ่อแกอาจเป็นมหาเศรษฐี ก็ได้นะ...แกจะได้ไม่ลำบากไง”

“ไม่หรอก...ฉันคิดว่า...ที่พ่อทิ้งแม่ไป ท่านก็คงทนแม่ฉันไม่ไหวแหละ แม่ฉันทำให้พ่อฉันเสียใจ ยายบอกฉันว่าพ่อเคยขอฉันไปเลี้ยง แต่ว่าแม่ฉันไม่ให้ แต่ก็ดีนะ ที่แม่ไม่ให้ฉันไปอยู่กับพ่อ ไม่งั้นคงไม่มีใครดูแลยายฉันหรอก แกดูแม่ฉันสิ ตั้งแต่เลิกกับพ่อ คบผู้ชายมากี่คนแล้ว น่าอายจริงๆ”

“อืม...แกอย่าคิดมากนะทิชา ยังไงแกก็มีคุณหญิงท่านคอยดูแลแกกับยายอยู่ สักวันแม่แกคงคิดได้ ถึงเวลาอิ่มตัวเมื่อไหร่แม่แกอาจจะดีขึ้นก็ได้นะ”

“แม่ฉันอายุ 36 เองนะ แกคิดว่าแม่ฉันจะหยุดเรื่องบ้าๆ นี้เมื่อไหร่กัน...เฮ้อ...คิดแล้วเครียดจริงๆ แม่นะแม่ ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้ไปได้ สงสารยายจริงๆ”

“คงมีสักวันแหละทิชา แกอย่าเครียดเลย...ปัญหา...ในเมื่อมันแก้ไม่ได้ แกก็คงต้องปล่อยมันนะ อีกหน่อยปัญหานั้นมันก็จะมีทางออกของมันแหละ”

“นั่นสิ ฉันก็หวังว่ามันจะเป็นอย่างที่แกพูดนะธารา”

ทิชาหวังไว้ว่า สักวันหนึ่ง แม่ของเธอจะหยุดสร้างเรื่องเดือดร้อนมาให้เธอกับยายเสียที ยายก็อายุมากขึ้นทุกวัน งานแม่บ้านคงทำได้อีกไม่นาน กว่าเธอจะเรียนจบมีงานทำก็คงอีกหลายปี ไม่รู้ว่า ระหว่างยายกับทิชาใครจะหมดแรงลงกลางทางก่อนกันนะ...

*********************

กดหัวใจ คอมเมนท์ = หนึ่งกำลังใจนะคะ

ฝากกดติดตาม เพิ่มเข้าชั้น

และรับแจ้งเตือนตอนใหม่ เรื่องใหม่ค่ะ