บทที่ 9

1 สัปดาห์ต่อมา...ณ...สนามบิน (ประเทศไทย)

“เฮ้อ...อากาศประเทศไทยนี่มันแสนจะชุ่มปอดเลยจริงๆ”

จิณณ์ยืนกางแขนทั้งสองข้างเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์ของถิ่นบ้านเกิดที่เขาจากไปเกือบสามปี

“ขึ้นรถได้แล้ว ฉันรอนายอยู่นะจิณณ์”

“ขอสูดอากาศให้หายคิดถึงหน่อยก็ไม่ได้ คุณแทนจะรีบไปไหนครับ หรือว่าจะรีบไปรับมรดกหรือไงครับ”

“ฉันบอกให้นายรีบขึ้นรถ จะขึ้นหรือไม่ขึ้น...งั้น...ปรีชาออกรถได้เลย!”

“เดี๋ยวๆ สิครับ ขึ้นก็ขึ้น อะไรกันเนี่ย โมโหอะไรกันครับ หรือว่าคิดถึงน้องเดียร์น่าอยู่หรือไงครับ ยังล่ำลากันไม่ถึงใจเหรอครับเนี่ย”

“จิณณ์! นายนี่มัน!!”

“โอเคๆ ครับ...ไปเลยครับน้าปรีชา ออกรถได้เลย คิดถึงกับข้าวคุณยายวรรณาจะแย่อยู่แล้ว อยากกินจริงๆ”

“ยายวรรณาก็ทำรอคุณจิณณ์แล้วครับ รู้ว่าคุณจิณณ์จะมา ดีใจใหญ่เลยครับ”

“อ่าวเหรอ...ดีเลย...ป่านนี้ยัยทิชาจะเป็นยังไงบ้างนะ แชทก็ไม่เคยตอบ Face ก็ไม่อัพเดท ไอจีก็เงียบ สามปีนี่จะโตขนาดไหนกันนะ”

“นายเงียบสักทีจะได้มั้ย อยากเดินกลับบ้านหรือไง”

“โอเคครับ เงียบก็เงียบครับนายท่าน”

“เออ...” แทนคุณมีเรื่องราวให้เขาต้องคิดหนักอยู่พอสมควร คุณย่ายื่นข้อเสนอที่เขาเองไม่สามารถปฏิเสธได้เลย ปั๊มทายาทเพื่อแลกกับมรดกพันล้านหมื่นล้าน ใช้เงินมาหลอกล่อ บีบบังคับกันแบบนี้ ยากที่จะปฏิเสธได้ แต่ว่า คุณย่าจะหาใครมาเป็นแม่พันธุ์ให้กับเรานะ อยากรู้จริงๆ

********************

คฤหาสน์ภัทรจุฑาธานันท์...ในเวลาต่อมา...

“ไปเรียนต่อยังไง...หืม...ตั้งเกือบสามปี...ตาแทน”

มืออันอวบอูมลูบศีรษะของหลานชายคนโปรดเบาๆ เมื่อหลานของเธอก้มกราบลงแทบเท้าทันทีที่เจอกัน นานมากที่เธอไม่ได้เห็นหน้าหลานชายคนนี้เลย

“อยู่เที่ยวนิดหน่อยครับคุณย่า”

“เที่ยวอะไรนานขนาดนั้น ดูแม่ของเราสิ ร้องไห้ยังไม่หยุดเลย เพราะคิดถึงลูกชาย”

เจิมจันทร์หันไปมองลูกสะใภ้ที่กำลังเช็ดน้ำตาแห่งความปลื้มปิติที่ได้เจอลูกชาย

“คุณแม่คงคิดถึงผมน่ะครับ”

แทนคุณคลานเข้าไปก้มกราบแทบเท้าของผู้เป็นแม่

“แล้วจิณณ์ล่ะ เรียนจบกับเขามามั้ยล่ะ”

เจิมจันทร์หันไปคุยกับเด็กหนุ่มที่ลูกสะใภ้ของเธอรับอุปการะไว้ตั้งแต่เด็ก

“จบครับคุณท่าน นี่ครับใบปริญญาครับ”

จิณณ์ยื่นใบแห่งความสำเร็จให้คุณท่าน จะว่าไป เขาเองก็มีความโชคดีอยู่ไม่น้อยที่มีคนเลี้ยงดูเขามาตลอด พ่อแม่เขาจากไปด้วยอุบัติเหตุตั้งแต่เขายังเป็นทารก คุณท่านภารวีรับเขามาเลี้ยง เพราะว่าทั้งพ่อและแม่ของเขานั้นเคยทำงานอยู่กับท่าน ความสงสารนี้จึงตกมาที่เขา ขาดทั้งพ่อและแม่ในเวลากะทันหัน

“อืม...ดีแล้ว ต่อไปก็ทำงานที่บริษัทเลย ไม่ต้องไปหางานอีกล่ะ ช่วยตาเทวากับตาแทนบริหารบริษัทไปนะ”

“ครับคุณท่าน”

“แล้วตาแทนล่ะลูก จบกับเขามั้ยล่ะ”

“จบสิครับคุณย่า ไม่จบจะกลับมาได้ยังไงกันครับ”

“ถ้าไม่ตามก็คงจะไม่กลับสินะ”

“ก็คุณย่ายื่นคำขาดขนาดนั้น ผมจะไม่กลับได้ยังไงกันครับ”

“ไปพักผ่อนก่อนก็ได้ พรุ่งนี้ค่อยมาคุยกัน”

“ผมอยากจะฟังวันนี้เลยครับคุณย่า”

“ตาแทน...แม่ว่าอย่าพึ่งเลยลูก ไปพักผ่อนก่อนก็ได้”

ภารวีรู้ว่าเรื่องที่คุณย่าของลูกชายเธอนั้น มันเป็นเรื่องที่ลูกชายเธอจะไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน เพราะเธอรู้ว่าลูกชายของเธอกับเด็กทิชาไม่ชอบหน้ากันมาก่อน ถ้ารู้จะต้องเดือดแน่นอน

“ไม่ครับแม่ ผมใจร้อนครับ อยากจะฟังข้อเสนอของคุณย่าเลยครับ”

“งั้นก็ตามใจนะ เอาล่ะ ย่าก็จะไม่อ้อมค้อมอะไรมากแล้ว”

“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

จิณณ์รู้ว่าเขาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ หน้าที่ของเขาในการดูแลนายน้อยของบ้านได้จบลงแล้ว อิสระเป็นของเขาแล้ว ตอนนี้เขาอยากไปเจอคนที่เขาคิดถึงมากที่สุดแล้ว

“ไปเถอะ”

“ครับผม...โชคดีนะครับคุณแทน”

“อ่าว...นายไม่อยู่ด้วยเหรอ...อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนสิ”

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตาจิณณ์ จะให้จิณณ์เขาอยู่ทำไม”

“โธ่ คุณย่าครับ จิณณ์มันเป็นคนสนิทของผมนะครับ ไม่มีมันผมก็ไม่อุ่นใจน่ะสิครับ”

“เอาล่ะ เข้าเรื่องของย่าเลยก็แล้วกัน ที่ย่าเรียกหลานมา แม่ภารวีคงบอกหลานไปคร่าวๆ แล้วใช่มั้ย”

“ครับ บอกแค่ว่าให้ผมมาปั๊มทายาทให้คุณย่าครับ คุณย่าอยากมีเหลนไว้เชยชมเพื่อสืบทายาทวงศ์ตระกูลภัทรจุฑาธานันท์ครับ”

“ใช่ คนที่ย่าเลือกให้มาอุ้มท้องเหลนของย่า...อืม...ย่าเองก็ได้เลือกไว้ให้หลานเป็นที่เรียบร้อยแล้วนะ หลานคงไม่ติดขัดอะไร หลังจากนี้อีกสองสัปดาห์หลานค่อยทำที่ย่าบอกก็แล้วกัน”

“เดี๋ยวๆ ครับคุณย่า จะให้ผมทำใครท้องเหรอครับ คุณย่าไม่เห็นบอกอะไรผมเลย ไปหาผู้หญิงให้ผมจากไหนเหรอครับ”

“หลานสาวยายวรรณาไง แม่หนูทิชา หลานก็รู้จักดีนี่”

“อะไรนะครับ!! ยัยเด็กนั่นเหรอครับ”

แทนคุณเห็นใบหน้าของเด็กขี้แยคนนี้ลอยขึ้นมาทันที ‘ยัยเด็กลูกครึ่งคนนั้นหรือไง’ ยัยนั่นโตแล้วงั้นเหรอ คุณย่าจะต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ จะให้เขามีอะไรกับเด็กงั้นเหรอ ‘พรากผู้เยาว์เลยนะ’

“ทิชาอายุสิบเก้า ไม่ใช่เด็กแล้ว ย่าตกลงกับทิชาเรียบร้อยแล้วนะแทนคุณ”

“ตกลง? ยัยนั่นตกลงกับคุณย่าแล้วงั้นเหรอครับ?”

ไม่นะ เขาจะไม่เอาเด็กขี้มูกโป่งนั่นมาเป็นแม่พันธุ์ของเขาเด็ดขาด เด็กคนนั้นเป็นแค่เด็กรับใช้ นี่คุณย่าเป็นอะไรไป ทำไมได้คิดเรื่องแปลกประหลาดขนาดนี้ ตอนแรกแทนคุณก็คิดว่าจะเป็นลูกคุณหญิงคนไหนสักคนที่คุณย่าจัดหาให้ เขาไม่คิดเลย ว่าคุณย่าจะเอาเด็กนั่นมา

“ก็ใช่น่ะสิ ทำให้ย่าหน่อยนะ ย่าอยากทำตามสัญญาของคุณปู่หลานที่สั่งย่าไว้ก่อนตาย และย่าเองจะได้สบายใจซะที”

“ไม่ครับ! ย่าหาคนอื่นเถอะครับ ผมไม่เอาเด็กนั่นเด็ดขาด ทิชาเป็นหลานของคนรับใช้ที่บ้านเรานะครับ จะให้ผมเอาเด็กรับใช้มาอุ้มท้องลูกของผมได้ยังไงกันครับ ผมไม่ยอมครับ”

ศักดิ์ศรีอันสูงส่งของแทนคุณอยู่ไหนกัน ถ้าเอาเด็กนั่นมาสร้างทายาท ลูกของเขาเนี่ยนะ ไม่! เขาจะไม่ยอมเด็ดขาด!

“จะไม่ยอมได้ยังไง! ย่าเตรียมการทุกอย่างไว้แล้ว งั้น ถ้าหลานไม่ตกลง ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่ย่าพูดไว้เลยล่ะกัน เงินสักบาท หลานก็จะไม่ได้จากย่าแน่นอน!”

คุณหญิงเจิมจันทร์ยื่นคำขาดกับหลานชายคนโปรดทันที กว่าที่เธอจะโน้มน้าวแกมบังคับเด็กนั่นได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ สองคนนี้ หัวรั้นพอๆ กัน เหลนของเธอออกมาคงซนน่าดู

“คุณย่า!!”

“กลับไปคิด ย่าให้เวลา พอแล้วย่าไม่มีเรื่องจะคุยแล้ว ไปพักผ่อนเถอะ อีกสองวันมาให้คำตอบกับย่าก็แล้วกัน และในระหว่างนี้...ภารวี!”

“คะ?...คุณแม่”

ภารวีคิดไว้แล้วเชียว ว่าลูกชายของเธอจะไม่ยอมเรื่องนี้เป็นแน่ แทนคุณมีความดื้ออยู่ไม่น้อยเลย จะว่าไป ลูกๆ ของเธอทั้งสามก็ดื้อพอกัน ตาเทวา ตาแทนคุณ และยัยทอฝัน สามคนนี้ภารวีไม่เคยได้อบรมเลี้ยงดูอย่างใกล้ชิดเลย คุณย่าของหลานๆ ต่างหากที่ทำหน้าที่นี้แทนเธอ ซึ่งภารวีน่าจะได้ทำหน้าที่นี้ในฐานะที่เป็นแม่ แต่ไม่เลย เธอไม่ได้ทำเลย แม่สามีของเธอทำทุกอย่างแทนเธอ ลูกๆ ของเธอถึงได้เป็นแบบนี้ไงน็้ฯ

“ฉันขอสั่งเธอ...ห้ามให้เงินตาแทนเด็ดขาด ไม่ว่าทางใด ถ้าฉันรู้ว่าเธอขัดคำสั่งฉันล่ะก็ เธอได้เห็นดีกันแน่...คอยดู”

“คุณย่า! ทำไมคุณย่าถึงไร้เหตุผลแบบนี้ล่ะครับ”

“ย่าจะไม่พูดเรื่องนี้อีก ถ้าหลานไม่ทำ ก็แล้วแต่หลานเลย ย่าไม่บังคับ”

“แต่นี่...มันก็คือการบังคับนะครับคุณย่า”

“ก็แล้วแต่หลานจะคิด เอาล่ะ ออกไปได้แล้ว อีกสองวันค่อยมาให้คำตอบย่าก็แล้วกัน ย่าหวังว่า หลานจะไม่ทำให้ย่าผิดหวังอีกนะแทนคุณ”

“...” ไม่ผิดหวังอย่างนั้นหรือ เรื่องแบบนี้คุณย่าเอามาบังคับเขาได้อย่างไรกัน แทนคุณจะทำอย่างไรดี ยัยเด็กรับใช้คนนั้นตกลงกับคุณย่าเรียบร้อย ‘คงอยากได้เงินล่ะสิ’

********************

กดหัวใจ คอมเมนท์ = หนึ่งกำลังใจนะคะ

ฝากกดติดตาม เพิ่มเข้าชั้น

และรับแจ้งเตือนตอนใหม่ เรื่องใหม่ค่ะ