ตอนที่ 8 : Eye Contact

หลังจากชายหนุ่มโทรศัพท์สั่งงานเสร็จเรียบร้อย ก็เดินกลับเข้ามาข้างใน เขาคิดว่าหญิงสาวคงกำลังมัวแต่ทำงานจนลืมหิว เลยว่าจะมาถามเรื่องมื้อเย็น แต่กลับเห็นคนตัวเล็กนั่งอยู่กับพื้น ตัวเอียงฟุบหลับกับโต๊ะ ทั้งๆ ที่อีกมือยังคงจับเมาส์อยู่ 

เขายกยิ้มมุมปากข้างหนึ่งอย่างเอ็นดู เดินเข้ามานั่งข้างๆ ยื่นมือข้างหนึ่งแตะไปที่ผมดำสลวย ไล้มาจนสุดความยาวแล้วจับปอยหนึ่งยกขึ้นประทับที่ริมฝีปาก จากนั้นก็ช้อนร่างบอบบางเข้ามาในวงแขน

ช่วงที่เขายกตัวอุ้มขึ้น มือเรียวที่จับเมาส์อยู่จึงปัดไปกระแทกกับโน้ตบุ๊ก แรงกระทบแม้จะไม่รุนแรง แต่ก็สามารถปลุกคนที่กำลังจะดำดิ่งเข้าสู่โหมดนิทราให้ต้องลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างง่วงซึมและงุนงง

ชายหนุ่มเองก็ชะงักค้าง เพราะไม่คิดว่าเธอจะตื่น เลยมองนิ่งรอดูปฏิกิริยาสะท้อนกลับ จนเธอได้สติว่าไม่ได้อยู่ที่พื้น

“นี่! คนฉวยโอกาส ปล่อยฉันลงนะ!” แล้วก็เป็นอย่างที่เขาคิด จึงได้ปล่อยมือทันทีตามที่เธอร้องขอ

“ว้าย!!” หญิงสาวตกใจ เพราะคิดว่าจะร่วงลงพื้นแข็งด้านล่าง แต่กลับหล่นลงบนโซฟาในระยะที่ไม่สูงมาก ทำให้เธอตวัดตามองค้อนเขาอย่างไม่สบอารมณ์นัก 

“เมื่อคืนก็นอนเร็ว ทำไมยังไม่หายเพลียอีก?”

“เจ็ทแลค!” หญิงสาวตอบสั้นๆ ได้ใจความ

“ไม่ไหวก็อย่าฝืน! เดี๋ยวทานข้าวแล้วก็ไปนอนพักผ่อนซะ”

“อยากกลับแล้วค่ะ ฉันมีงานต้องทำแต่อุปกรณ์อยู่ที่บ้านหมดเลย”

“กลับไปไหน? ผมให้คนไปรับทีมคุณย้ายมาที่นี่แล้ว!”

“หือ? ย้ายทำไมคะ?”

“ผมเช่าบ้านไว้หลังหนึ่งอยู่ข้างบ้านบาซิม คนของผมจะขับรถไปจอดไว้ที่นั่น บาซิมกับอัลวานีจะคอยสังเกตการณ์ให้เอง” หญิงสาวตาเป็นประกายวาววับ เข้าใจเหตุผลของเขาทันที

“อ๋อ! เข้าใจล่ะ! คุณคิดว่าไอ้เจ้าสติ๊กเกอร์นั่นนอกจากจะเป็นเครื่องดักฟังแล้ว ยังสามารถเป็นเครื่องติดตามได้ด้วย!” เขาทำสีหน้าคล้ายยิ้ม ความรู้สึกชื่นชมวาบผ่านนัยน์ตา

“อืม! ทีนี้เราก็จะได้รู้ว่ามิสพีราวัชร ร่วมมือกับใคร!”

“อื้อหือ! นี่มันโคตรเจ๋งเลย!” เธอลืมตัว ใช้ภาษาอังกฤษคำว่าอิท คิกส์ แอส ซึ่งเป็นศัพท์แสลง คำว่า ‘คิกส์ แอส’ ถ้าแปลตรงตัวจะหมายถึงเตะตูด ซึ่งไม่ค่อยสุภาพเท่าไหร่ เขาจึงออกปากเตือน

“เป็นผู้หญิงหัดพูดให้มันเพราะๆ หน่อย!” หญิงสาวหุบยิ้ม ตวัดสายตามองค้อน นึกบ่นกระปอดกระแปดอยู่ในใจ

เกิดจะทำตัวเป็นครูฝ่ายปกครองขึ้นมาเชียว!!

“เยสเซอร์! ยู บี คูล!” เธอเปลี่ยนมาพูดคำที่เป็นศัพท์ทางการด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ และด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย ทำให้มุมปากเขายกยิ้มขึ้นมานิดหนึ่งอย่างนึกขัน

“เอาล่ะสาวน้อย! ระหว่างที่รออาหารมาส่ง ผมมีอะไรจะให้คุณดู” เขาพูดพร้อมขยิบตาให้ข้างหนึ่ง เดินไปหยุดยืนรอที่หน้าประตู หญิงสาวจึงรีบดีดตัวลุกขึ้นด้วยความรู้อยากเห็น เดินตามเขาไปอย่างว่าง่ายไม่รอให้ชวนซ้ำสอง

ร่างสูงเดินนำเข้ามาในห้องทำงาน ลูบมือไปที่ชั้นหนังสือแล้วดึงออกมาเล่มหนึ่ง ล้วงมือเข้าไปกดอะไรสักอย่าง ชั้นหนังสือที่แนบสนิทติดกับผนังจึงค่อยๆ เลื่อนออกไปด้านข้าง

โห!! ห้องลับด้านหลังชั้นหนังสือในตำนาน!!

หญิงสาวหัวใจเต้นเร็วจนตัวเองรู้สึกได้ สัญชาตญาณบอกเธอว่า สิ่งที่ซ่อนอยู่หลังประตูนั่น ต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน 

แล้วเธอก็ต้องตาโต ปากอ้าตาค้าง ตื่นตะลึงกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า นี่คือห้องควบคุมปฏิบัติการอัจฉริยะ ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ไฮเทคที่ทันสมัย ราวกับถอดแบบความล้ำยุคในภาพยนต์ออกมารวมอยู่ในห้องนี้ไว้ทั้งหมด

“ว้าว! มันเจ๋งมาก! นี่มันวอร์รูมในจินตนาการของฉันเลยนะ!” ชายหนุ่มอดอมยิ้มขันในใจไม่ได้ ถ้าเขาให้ดอกไม้ หรืออัญมณีมีค่าราคาแพง คงไม่ทำให้เธอตื่นตาตื่นใจได้เท่านี้

พริมโรสเดินไปยืนมองจอภาพขนาดใหญ่บนผนัง เขาเดินมายืนเคียงข้าง

"นี่เป็นวอลล์-สกรีนขนาดใหญ่ แสดงผลแบบสมาร์ท-ทัช-สกรีน สามารถเขียนลงบนหน้าจอได้โดยตรง และบันทึกเข้าคอมพิวเตอร์ หรือส่งเป็นอีเมลล์ได้ทันที"

พริมโรสพยักหน้าและเดินเลี่ยงมาที่โต๊ะกลมใหญ่ เขาเดินตามมาด้วยแล้วกดปุ่มเปิดการทำงาน พิมพ์คำสั่งที่ต้องการแล้วกดปุ่มเอ็นเทอร์ ให้คอมพิวเตอร์รับคำสั่งการประมวลผล จากนั้นก็หยิบแว่นวีอาร์ส่งให้เธอสวม 

“นี่เรียกว่า โฮโลกราฟิก แซนด์บอกซ์ เป็นแผนที่แบบสามมิติ เพียงแค่สวมแว่นนี้ ก็จะมองเห็นภาพจำลองทางภูมิศาสตร์ของพื้นที่เป้าหมายได้ทั้งหมด โดยจะแสดงผลแบบฟูลออปชั่น เห็นทุกสัดส่วนที่ตื้นลึกหนาบางอย่างเสมือนจริง ยังสามารถซูมเข้าซูมออกได้ด้วย” แล้วเขาก็ใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งหนีบและกางออกด้วยสองนิ้ว เพื่อย่อขยายเข้าออก จากนั้นก็เปลี่ยนมาหมุนสองนิ้วเป็นวงเพื่อหมุนแผนที่จำลอง

“ล้ำมาก! แบบนี้ก็ช่วยให้การวางยุทธศาสตร์ในการรบเป็นเรื่องที่ง่ายขึ้น แล้วถ้าผู้เกี่ยวข้องอยู่คนละที่ล่ะคะ?”

“แม้ว่าจะอยู่คนละสถานที่ แค่ให้อีกฝ่ายสวมวีอาร์และชุดอุปกรณ์หูฟังนี้ ก็จะเห็นภาพและได้ยินผู้เข้าร่วมประชุมทั้งหมด” 

เขาหันมาดึงแว่นที่เธอสวมออกมาวางบนโต๊ะ 

“ผมมีของเด็ดกว่านี้จะอวด!” ฝ่ามือใหญ่กุมมือเรียวเล็กแล้วดึงให้เดินไปด้วยกัน ซึ่งเธอก็ตามไปอย่างว่าง่าย ความอยากรู้อยากเห็น ทำให้เธอลืมที่จะเว้นระยะห่างจากเขาตามที่ตั้งใจไว้แต่แรก

เขาพาเดินมายังทางเดินที่เป็นผนังหักมุม ทาบมือกับกระกระจกสี่เหลี่ยมสีดำบนผนัง แล้วบานประตูเล็กก็เปิดออก เขาพยักหน้าให้เธอเดินตามเข้าไป 

พอเข้ามาด้านในเขาก็หยุดกะทันหัน ทำให้ศีรษะของเธอไปชนกับแผ่นหลังของเขา เขาหันมามองนิดหนึ่ง แล้วยกมือทาบกับแผ่นกระจกสีดำที่ติดกับผนังแบบเดียวกันอีก พลันไฟแสงสลัวบนเพดานก็ส่องลงมาเป็นแนวดิ่งลงไปถึงพื้นชั้นล่างสุด ทำให้เห็นบันไดวนแบบหักมุม ประมาณสิบกว่าขั้นลงมาเป็นที่พักเท้า แล้ววนไปอีกสองชั้นจนถึงพื้นด้านล่าง

เขาเดินลงมาหยุดรอที่บันไดขั้นสุดท้าย ซึ่งหญิงสาวก็ตามมาไม่ห่าง รอบๆ ตัวที่ไกลออกไป มองเห็นแต่ความมืดมิด เขาดึงให้เธอมายืนอยู่ใกล้ๆ แล้วอ้อมมายืนซ้อนหลัง ก้มลงกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู

“พร้อมหรือยัง?” พริมโรสพยักหน้า แล้วกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง ภายในรู้สึกตื่นเต้น รอคอยที่จะเห็นของสุดล้ำของเขาอย่างใจจดใจจ่อ

หางตาเห็นเขาทาบมือไปที่กระจกสีดำที่ผนัง     ตัวกระจกแสกนฝ่ามือของเขาแล้วไฟทั้งห้องก็ค่อยๆ สว่างขึ้นที่ละโซนไปจนสุดความยาวของห้อง นัยน์ตาสวยเบิกกว้างขึ้นกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า

“โว๊ะ! พระเจ้าช่วยกล้วยทอด! นี่มันคลังแสงชัดๆ!” หญิงสาวอุทานออกมาอย่างตื่นตะลึง แล้วเดินเร็วไปข้างหน้า มาหยุดหน้าตู้กระจก ที่เต็มไปด้วยปืนพก หลากหลายรุ่นวางเรียงรายกันอยู่  พลันสายตาเหลือบไปเห็นกระสุนกล่องใหญ่จึงหยิบขึ้นมาดู

“ดาร์ปา เอ็กแซ็กโต!” ชายหนุ่มมาหยุดยืนข้างๆ แต่ไม่ได้ตอบ มองท่าทางตื่นเต้นราวกับเด็กที่ได้ของเล่นถูกใจ ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะยกยิ้มมุมปากด้วยความเอ็นดู

เธอหมุนตัวมองสำรวจไปรอบๆ ล้วนแล้วแต่เต็มไปด้วยอาวุธสงครามหลากหลายชนิดเต็มผนัง ทั้งยังวางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบบนชั้นสำหรับวางของสี่ชั้น ยาวสุดมุมห้องทั้งสามแถว ประมาณคร่าวๆ จากสายตาไม่น่าจะต่ำกว่าสามหรือสี่พันกว่ารายการ

เขาจับข้อศอกเธอ พาเดินไปสุดทางเดิน แล้วเดินเข้าไปอีกห้องหนึ่ง ซึ่งเต็มไปด้วยโดรนกามิกาเซ่ขนาดเล็ก เลยไปหน่อยจะเป็นเฮลิคอปเตอร์สอดแนมหลากหลายขนาด และเดินมายังหน้าจอคอมพิวเตอร์ หลังจากกดปุ่มที่คีย์บอร์ด ก็ขึ้นภาพจากกล้องวงจรปิดในหลายๆ มุม ของสถานที่ที่เก็บโดรนขนาดกลาง และรถถังขนาดเล็ก

“นี่เป็นโดรนลาดตระเวณ ติดตั้งมิสไซล์ ที่พร้อมโจมตีจากระยะไกลถึงสามร้อยห้าสิบกิโลเมตร ระดับการบินสูง สามารถปฏิบัติการอยู่บนอากาศได้นานกว่าสี่สิบชั่วโมง”

“นี่ไอเอไอ เฮรันใช่ไหมคะ?”

“ใช่ รู้จักด้วยรึ?”

“รู้สิคะ เป็นนวัตกรรมของอิสราเอล แต่ปัจจุบันได้พัฒนารุ่นใหม่ขึ้นมาชื่อว่าซเท็ลธ์ โดรน   มีคุณสมบัติในการลดการสะท้อน ของเรด้าห์ ทำให้มีคุณลักษณะล่องหน สามารถตรวจจับได้ยาก”

“เก่ง!”

“ฉันจบจากเทคโนโลยีอิสราเอล แล้วโปรเจควิจัยก่อนจบก็คือพัฒนาซอฟต์แวร์เจ้าเฮลิคอปเตอร์พิฆาตตัวนั้น!” หญิงสาวกระดกนิ้วชี้ไปที่เฮลิคอปเตอร์ตัวเล็กที่วางอยู่บนชั้น

“จริงหรือนี่! ผมได้ข่าวมาเหมือนกันว่า เป็นโปรเจคของกลุ่มนักศึกษาของอิสราเอล ที่ทางบริษัทฯ นำมาปรับปรุงและพัฒนาต่อ ผมเลือกไม่ผิดคนจริงๆ!”

“หมายความว่าไงคะ ที่ว่าเลือกไม่ผิดคน?”

“ผมมีเรื่องต้องให้ทีมของคุณช่วย ขึ้นไปคุยข้างบนดีกว่า” เขาพูดแล้วออกเดินนำไปหยุดยืนที่บันได เพื่อรอให้เธอเดินขึ้นไปก่อน แล้วปิดไฟ

แสงสว่างจ้าในห้องที่ดับลงกระทันหัน เหลือเพียงแสงสลัวที่ส่องลงมาจากเพดานเฉพาะช่วงบันได ทำให้เธอก้าวพลาด และกำลังจะหงายหลัง แต่เขาก้าวยาวข้ามบันไดหลายขั้นขึ้นมารับไว้อย่างพอดิบพอดี

มือข้างหนึ่งกอดเอวเธอไว้แล้วหมุนตัวเข้าหาราวบันได ยึดไว้แน่นด้วยอีกมือหนึ่ง สองแขนเรียวเหนี่ยวคอแข็งแรงไว้แน่น เพื่อพยุงตัวเองไม่ให้ตก ทำให้หน้าอยู่ชิดกันแค่คืบ แขนแข็งแรงรัดร่างบอบบางไว้แนบชิดสนิทไปทั่วทั้งตัว

เขามองสบตากับดวงตาที่สวยเกินจะเปรียบของเธอ ลมหายใจสะดุดไปในพริบตา ในขณะที่หญิงสาวเองก็มองเขานิ่งอยู่เช่นกัน ความรู้สึกหวั่นไหวแปลกๆ ที่กำลังก่อตัวขึ้นภายในใจ ทำให้เธอทำอะไรไม่ถูกอยู่ชั่วครู่

นัยน์ตาคมกริบดูอ่อนโยนลึกซึ้ง หลุบลงมองริมฝีปากอิ่มแดงระเรื่ออย่างเผลอไผล หัวใจเขาสั่นไหวแต่ไม่กล้าแม้ขยับตัว เพราะถ้าเขาสัมผัสเธอเพียงนิด หญิงสาวจะเกิดปฏิกิริยาต่อต้านขึ้นมาทันที เขาเสียดายช่วงเวลาแนบชิดแบบนี้ ซึ่งหาโอกาสได้ยากเหลือเกิน 

หญิงสาวเริ่มรู้สึกตัวว่า ถูกเขากอดไว้อย่างแนบแน่น และตัวเองก็กำลังจ้องเขาอยู่ในระยะประชิด ริมฝีปากอวบอิ่มอยู่ห่างจากใบหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเครารุงรังแค่ไม่กี่นิ้ว ลมหายใจอุ่นๆ เป่ากระทบผิวบริเวณคางของเขาเป็นระยะ ทำให้ดวงตาสีดำหรี่ลงดูลุ่มลึกยิ่งขึ้น พริมโรสกระพริบตาถี่รัว ขยับตัวเพื่อให้พ้นจากอ้อมแขน

“ขะ..ขอบคุณค่ะ!” เธอจะโทษเขาว่าฉวยโอกาสก็ไม่ได้ เพราะถ้าเขาไม่รับเอาไว้ ก็คงร่วงลงไปนอนกองอยู่ที่พื้นแล้ว 

หญิงสาวก้มหน้างุดด้วยความประหม่า ใบหน้าแดงระเรื่อ จนรู้สึกร้อนไปทั้งหน้า ดันตัวออกห่างจากร่างสูงที่แนบชิดอยู่ ซึ่งเขาก็ปล่อยแต่โดยดี พอเธอทรงตัวได้ ก็รีบเดินขึ้นไปข้างบนอย่างรวดเร็วด้วยความอับอาย

……………………

- แว่นวีอาร์ VR (Virtual Reality) - เป็นอุปกรณ์ที่ใช้เข้าถึงโลกเสมือนจริงที่เรียกว่า เมตาเวิร์ส (Metaverse) ปัจจุบันบริษัทภายใต้เมตาหรือเฟซบุ๊ก ได้พัฒนาแว่นวีอาร์ให้เป็นแบบสแตนอโลนในชื่อโอคูลัส เควสท์ (Oculus Quest) สามารถเปิดใช้งานได้โดยตัวมันเองโดยไม่ต้องผ่านการเรียกจากโปรแกรมอื่นอีก ซึ่งในต่างประเทศผู้ปกครองส่วนใหญ่จะซื้อแว่นโอคูลัส เควสท์ ให้ลูกๆ เล่นแทนแท็บเล็ต หรือไอแพด

- กระสุนดาร์ปา เอ็กแซ็กโต - กระสุนชนิดนี้สามารถควบคุมทิศทางได้ มีเซ็นเซอร์คอยควบคุมให้บินไปยังจุดหมายที่ล็อกเป้าไว้ ถึงแม้เป้าหมายจะเคลื่อนที่ หรือเจอเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ก็สามารถเปลี่ยนแนววิถีกระสุนตามหลักฟิซิกส์ให้พุ่งไปยังวัตถุที่ระบุเอาไว้ได้ โดยมีระยะการยิงอยู่ที่สองพันเมตร