ログイン共有
Chapter.1 ไอ้แสบ
最終更新日:
2025-04-17 12:05:56"ไอ้แสบ หยุด บอกให้หยุด"
"แฮ่ก แฮ่ก ไม่เอา แสบไม่หยุด เฮียรับปากก่อนสิว่าจะไม่ลงโทษแสบ"
"ทำผิดแล้วยังจะต่อรองอีก กูบอกให้หยุด! "
กึก
เบรกล้อตายหัวแทบทิ่ม ขึ้นกูนี่คือโมโหสุดแล้ว หยุดยืนอยู่กับที่หลังจากวิ่งหนีเฮียยุออกจากผับ ใส่เกียร์หมาเต็มสปีดแต่ก็หนีไม่พ้น เตรียมรับกรรมได้เลย ไม่รู้ว่าโดนอะไรบ้างแต่ทุกครั้งเฮียก็ไม่เคยออมมือ เฮียไม่เคยใจอ่อนกับฉันเวลาทำผิด
"ไปขึ้นรถ " น้ำเสียงเย็นยะเยือกของเฮียทำให้หัวใจดวงน้อยรู้สึกกลัว ในชีวิตมีแค่เฮียคนเดียวนี่แหละที่ฉันกลัว และก็เป็นคนเดียวที่ฉันยอมฟังคำสั่งไม่ว่าเฮียจะสั่งอะไรก็ต้องทำ แม้ว่าบางครั้งจะแอบขัดบ้าง ผลที่ตามมาก็คือ โดนลงโทษในแบบของเฮียที่ไม่เหมือนคนอื่น
"เฮีย แสบขอโทษ"
"ไปคุยที่บ้าน กูบอกแล้วใช่มั้ย ไม่เคยฟัง "
"เฮียอย่าขึ้นกูสิ"
"กูโมโห เพราะมึงไง ไม่ชอบแต่ก็ยังดื้อ ทำตัวดีๆ กูเคยเป็นแบบนี้มั้ย "
"ไม่ค่ะ" เฮียชอบคนเชื่อฟังพูดรู้เรื่อง แต่ไม่ใช่ฉันไง จะเชื่อฟังก็ตอนที่เฮียโมโหนี่แหละ แล้วเป็นไงโคตรน่ากลัว ถามว่าเข็ดไม่ ก็ไม่นะ ยังดื้อได้อยู่เรื่อยๆ
"วันนี้มึงโดนหนัก"
"..."
"ไม่ต้องมาบีบน้ำตา กูไม่ใช่ผู้ชายแพ้น้ำตาผู้หญิง ขึ้นรถ!! " จุดแข็งของเฮียยุอีกหนึ่งข้อ ต่อให้ร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือดเฮียแม่งก็ไม่ใจอ่อน เฮียบอกว่าไม่ใช่พระเอกร้องเองก็หยุดเองไม่มีการดึงไปกอดลูบหัวเบาๆ แต่ก็แปลกผู้หญิงติดเฮียตรึม ผู้หญิงแม่งชอบของแปลกเหรอวะ
บนรถ
"เฮียแวะร้านข้ามต้มได้มั้ย "
"...เงียบ...."
"เฮีย "
"อย่าอ้วกใส่รถกูเด็ดขาด " ไม่นานเฮียก็จอดหน้าร้านข้าวต้ม แถวนี้มีอยู่แค่ร้านเดียวที่ใกล้บ้านที่สุด เมาๆ แบบนี้ต้องซดข้าวต้มร้อนๆ ซุปเปอร์แซ่บๆ อย่างน้อยเฮียก็ยังเมตตา
"ลงไป แดกเร็วๆ กูง่วง" ยังไม่หายโกรธยังโมโหอยู่ เอาเถอะยังไงวันนี้ก็ต้องโดนลงโทษ
" ขอตังค์หน่อยสิ"
"ให้ตังค์เอาไว้กินข้าวแต่เอาไปแดกเหล้า "
"ขอร้อยนึง มีติดเป๋าอยู่ห้าสิบ" ตอนเฮียมาตกใจนี่รีบควักตังค์ในกระเป๋ายัดให้เพื่อนไปหมดเลย
"มึงนี่มัน " สุดท้ายก็ควักให้ ขอร้อยนึงได้สองร้อย ฉันรีบเปิดประตูลงรถทันที เดี๋ยวเฮียเปลี่ยนใจอดกินอีก
-------------------------
#เฮียยุ
ครืด ครืด
"ว่าไง "
"เฮีย อยู่ไหนอะ"
"ร้านข้าวต้มแถวบ้านมีอะไร"
"มาที่สนามหน่อยเฮีย มีลูกค้ามาดูรถ"
"นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว กูไม่ว่าง บอกค่อยมาพรุ่งนี้ " อารมณ์เสียกับไอ้แสบแล้วยังต้องมาหงุดหงิดกับลูกน้องอีก บ้าหรือเปล่าตีสองแล้วยังบ้าจี้ตาม ลูกค้าแบบนี้ต่อให้วางเงินสดกูก็ไม่สน มารยาทมึงยังไม่รู้จักกันเลย
"แสบก่อเรื่องอีกแล้วเหรอเฮีย"
"เออ ลูกพี่พวกมึงก่อเรื่องอีกแล้ว "
"เบาๆ นะเฮีย แสบยังเด็ก " เพราะพวกมึงให้ท้ายกันแบบนี้นี่ไงไอ้แสบถึงปีกกล้าขาแข็งกับกูขนาดนี้
"กูไม่เบา เดี๋ยวพวกมึงจะโดนกันด้วย แค่นี้แหละมันมาแล้ว" ผมกดวางเพราะเห็นไอ้ตัวดีกินข้าวแล้ว
"กลับบ้านกันเฮีย " ผมรีบออกรถทันที ง่วงฉิบหาย ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันยังต้องมาเหนื่อยกับไอ้เด็กคนนี้อีก ที่เคยบอกเคยสอนไม่เคยจำใส่สมองบ้างเลย วันนี้แหละต้องโดนหนักกว่าทุกครั้ง
"เฮียแวะเซเว่นทำไมอะ หิวแฟหรอ" กาแฟตอนตีสองเนี่ยนะ อยากนอนไม่ได้อยากตาสว่าง
"ตังค์เหลือเท่าไหร่"
"ห้าสิบ " ผมหยิบแบงค์ห้าร้อยในกระเป๋ายื่นให้เด็กแสบ มันทำหน้างงแล้วหันมาหาผม
"ไปซื้อถุงยางมา ซื้อมาให้หมดนั่นแหละ เร็วๆ นั่งรอในรถ"
"เฮีย "
"กูบอกแล้วว่าวันนี้มึงโดนหนัก"
--------------------------------
関連チャプター
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.2 ลงโทษ...แสบอาย
ฉันกำแบงค์ห้าร้อยในมือเอาไว้แน่นแล้วเปิดประตูลงรถเดินเข้าเซเว่น เฮียยุใช้ให้มาซื้อถุงยางอนามัย ทำไมต้องเป็นฉันแล้วทำไมต้องเป็นถุงยางด้วย ทุกครั้งเฮียก็ไม่เคยใช้แถมประโยคสุดท้ายก่อนลงรถยังทำให้นึกกลัวหนักกว่าเดิม"หาอะไรอยู่หรือเปล่าครับ ""เอ่อ คือ" อยู่ๆ ก็มีพนักงานเดินเข้ามาถาม ความตั้งใจของคือเข้ามาซื้อถุงยางตามคำสั่งเฮียเพราะความกลัว ไม่รู้สิรู้สึกครั้งนี้เฮียยุน่ากลัวกว่าครั้งก่อนๆ ที่ผ่านมา"ว่าไงครับ ผมจะได้ช่วยหา" ไม่ใช่หาไม่เจอ แต่ไม่กล้าหยิบ เซเว่นนี้มีแต่พนักงานผู้ชายหรือไง กูอาย แล้วเฮียแม่งทำไมไม่ลงมาซื้อเองวะจะไปรู้มั้ยว่าเลือกยังไง"มะ ไม่เป็นไรค่ะ " พนักงานก็ตื้อจัง บอกแล้วไงว่าไม่ต้อง ฉันพยายามเดินเลี่ยงไปแผนกอื่น แกล้งหยิบนู่นหยิบนี่ใส่ตะกร้า"แสบ นานไปแล้วนะ"กึกสตั้นไปเลย กำลังจะไปจ่ายตังค์พอดี เฮียกลับขึ้นรถไปเลย"คือกำลังจะจ่ายตังค์แล้วเฮีย ลงมาไม ""กูให้ลงมาซื้อถุงยางแล้วอะไรในตะกร้าเยอะแยะ" เฮียยุเสียงดังฟังชัด แล้วคนที่อายคือฉัน คนอื่นเขาจะคิดยังไง ไม่อยากนึก พยายามก้มหน้าก้มตาหยิบของในตะกร้าวางลงหน้าเคาน์เตอร์เพื่อให้พนักงานคิดเงินและเป้าหมายที่ต้องซื้อก็วา
最終更新日 : 2025-04-17อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.3 ลงโทษ...ไม่ลง
#เฮียยุผมนั่งสูบบุหรี่อยู่หน้าบ้านเกือบครึ่งซอง ตามด้วยวอดก้าเกือบหมดขวด พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองหายโมโห ได้ยินน้ำเสียงอ้อนๆ ของเด็กแสบพาลให้หงุดหงิด เป็นแบบนี้ทุกครั้งรู้ว่าไม่ชอบก็ยังทำ บางครั้งก็ต้องหาไม้เรียวไว้ใกล้มือ ลงโทษกันเป็นเด็กๆ เพราะนิสัยเด็กๆ ที่แก้ไม่หาย เอาลูกเขามาเลี้ยงก็ต้องดูแลให้ดีเป็นอะไรขึ้นมาเขาคงเสียใจส่วนผมคงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตวันนี้ผมทำงานอยู่สนามแข่งจนดึก กลับบ้านนึกว่าจะหายเหนื่อย กับข้าวไม่มีเลยสักอย่างแถมไอ้แสบก็ไม่อยู่ในห้อง นึกแล้วว่าต้องแอบหนีเที่ยว เกลียดที่สุดคือผู้หญิงเที่ยวกลางคืน กินเหล้าไม่ว่า อยากกินซื้อมากินที่บ้านจะเมาจนอ้วกหรือน๊อคกลางอากาศก็ได้เพราะยังไงที่นี่ก็คือบ้าน ผมให้เด็กออกตามหาจนเจอว่าอยู่ผับไหน เด็กอายุสิบแปดคบเพื่อนแต่ละคนผมนี่เพลีย แถมยังพากันเข้าผับทั้งๆ ที่อายุยังไม่ถึงทำแต่ละอย่างไม่ให้ผมโมโหได้ยังไง และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย-------------------ผมโยนก้นบุหรี่ลงพื้นใช้เท้าเหยียบแล้วเดินเข้าบ้าน อารมณ์เริ่มดีขึ้นมานิดหน่อย ย้ำว่านิดหน่อยผมไม่ลืมหยิบถุงเซเว่นที่วางอยู่บนโซฟากลางห้องเข้ามาในห้องด้วย ไอ้แสบนอนห่มผ้าอย
最終更新日 : 2025-04-17อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.4 เด็กมันงอน
ฉันรู้สึกตัวช่วงเช้ามืดของอีกวัน รู้สึกอึดอัดชะมัด เฮียน่ะสินอนกอดฉันทั้งคืน ทั้งกอดทั้งก่ายจนขยับตัวไม่ได้เลย ดิ้นก็ไม่ได้เพราะโดนขู่ไว้เยอะ เอาแต่ใจแถมยังโคตรดุพยายามแกะมือเฮียออกช้าๆ เพราะต้องลุกไปทำงานบ้าน ต้องทำอาหารเช้าเอาให้เฮียอีก เป็นหน้าที่ประจำ เมื่อก่อนทำไม่ค่อยเป็นกินได้บ้างโดนเฮียเมินใส่บ้างเจ็บสุดเฮียเอาไปเทให้หมาหน้าบ้านกิน เฮียเป็นแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรจนฉันชินแล้ว ไม่เคยโกรธเฮียเลยเพราะที่ผ่านมาเฮียดูแลฉันกับแม่ดีตลอด มีบ้างแอบน้อยใจไม่นานก็หายเพราะเฮียมีวิธีง้อแบบของเฮีย ถึงเฮียจะโหดก็มีโหมดน่ารักนะจะบอกให้"จะไปไหนแต่เช้า""ไปทำกับข้าวไงเฮีย ชงกาแฟให้เฮียด้วย ปล่อยแสบก่อนดิ" อ่า ทำให้เฮียตื่นหรอเนี่ย"ฟ้ายังไม่สว่างเลย จะรีบไปไหนนอนก่อน ""แสบก็ตื่นแบบนี้ทุกวันอ่ะเฮีย ไหนจะหุงข้าวกวาดบ้านถูบ้าน รอให้ฟ้าสว่างก็ทำไม่ทันไหนจะต้องอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานกับเฮียอีก" กลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว ก่อนไปเรียนต้องทำงานบ้านให้เรียบร้อยก่อน อาหารเช้าต้องจัดไว้บนโต๊ะรอเฮียออกมากินก่อนไปทำงาน"เป็นชุดเลยนะ เออๆ จะไปทำอะไรก็ไป""อารมณ์ดีแล้วใช่ไหม " ดีใจจังเฮียอารมณ์ดีแล้ว ไม่ชอบที
最終更新日 : 2025-04-17อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.5 อ่อยเก่ง
ฉันนั่งกินข้าวอยู่ในห้องทำงาน คิดแล้วเชียวว่าเฮียต้องทำเรื่องอุบาทก์นั่นอีก ถึงมุ่งความสนใจไปที่ถังขยะก่อนเป็นอันดับแรก คนอย่างเฮียทำแล้วเคยเก็บหลักฐานที่ไหน โคตรหงุดหงิด หวังพึ่งพี่บอยงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ พี่บอยน่ะลูกน้องฉันเอง รู้หมดเวลาเฮียจับหญิงมาฟัด เพราะพี่บอยส่งไลน์มารายงานตลอด แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้กลัวพี่บอยจะโดนเฮียดุวันนี้นี่แหละได้โอกาส เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ ซากถุงยางใช้แล้วอัดแน่นเต็มถังขยะ สภาพห้องคือเหมือนทุกครั้งที่มา รก รุงรัง แฟ้มเอกสารวางไม่เคยเป็นระเบียบ เฮ้อ ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่จ้างแม่บ้านวะ กูต้องทำหน้าที่เก็บซากทุเรศๆ แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ดูออกนะสภาพห้องเหมือนเป็นสังเวียนกามมากกว่างานของเฮียเพราะส่วนใหญ่เฮียจะขลุกอยู่ที่สนามแข่งหรือไม่ก็อยู่อู่ช่วยลูกน้องทำรถให้ลูกค้า"เอากันมันจนลืมเสื้อในทิ้งไว้เลยหรอวะ" ฉันใช้ด้ามปากกาเขี่ยบลาสีแดงคัพดีขึ้นมา นี่ไซน์คนใส่หรือว่าไซน์แม่วัวนมคัดวะ ลงถังขยะไปซะใส่ไม่เก็บก็ทิ้ง อุบาทก์"แสบเกลียดเฮียว่ะ " เก็บของไปบ่นไป ได้แค่บ่นอยู่คนเดียวบ่นต่อหน้าเฮียก็โดนเตะอะดิ เห็นโหดๆ แบบนั้นสาวๆ ติดเฮียเพียบ คงเป็นเสน่ห์เฉพาะตัวมั้งไม่รู้ส
最終更新日 : 2025-04-17อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.6 สะใจแล้วใช่มั้ย?
#เฮียยุผมลากไอ้แสบมาข้างสนาม ไม่รู้ทำไมเวลาที่มันขัดคำสั่งต้องโมโหทุกที เป็นอีกครั้งที่แอบมานั่งจิบเบียร์ดูการแข่งรถในสนามกับไอ้บอยลูกน้องที่ร้าน เรื่องไอ้บอยเอาไว้ทีหลังตอนนี้ขอจัดการไอ้แสบก่อน ที่ผมลงแข่งเพราะเด็กมันขอ รถคันนี้ก็ให้อู่ของผมดูแลก็เลยต้องยอมลงไม่คิดเหมือนกันว่าจะชนะ เจ้าของรถดีใจยกใหญ่เพราะตั้งแต่ลงแข่งไม่เคยชนะเลย เพิ่งลงแข่งได้แค่ไม่กี่รายการต่อให้รถแรงแค่ไหนถ้าไม่รู้จักเทคนิคเอาตัวรอดบนสนามก็ไม่มีทางชนะได้หรอก เรื่องนี้ผมเจอมากับตัว ทุกวันนี้ก็เลยชิว หลับตาขับยังได้"ขอบคุณมากครับเฮีย เฮียแม่งโคตรเจ๋งเลย ถ้าไม่ได้เฮียรถผมคงไม่ได้เหยียบเส้นชัยสักที" มันยกมือไหว้ขอบคุณผมชุดใหญ่"เออๆ ไม่เป็นไร ""รู้แล้วว่าอู่เฮียทำรถแรงจริง เฮียมีอะไรให้ผมช่วยบอกได้เลยนะเฮีย อยากได้สปอร์นเซอร์สนามแข่งเพิ่มบอกผมได้นะ พ่อผมจัดให้ได้ " เด็กสมัยนี้อวดรวยเก่งจริงๆ ไม่พ้นพ่อแม่อีกตามเคย"เออๆ งั้นเอารถมายืมอีกรอบ เดี๋ยวเอามาคืน""เอาไปเลยเฮีย เต็มที่ครับ""เฮียจะทำไรอะ" ไอ้แสบหันมาถามด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดี ชอบดูแข่งรถก็จริงแต่กลัวความเร็วไม่ชอบให้ผมขับรถเร็วบนถนนปกติ แต่นี่สนามแข่งไม่เร็
最終更新日 : 2025-04-18อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.7 ง้อแบบเฮีย
โรงพยาบาลวันนี้มาทันเช็ดตัวให้แม่ทุกครั้งจะมีพยาบาลพิเศษคอยดูแลให้ตลอด เรื่องค่ารักษาทุกอย่างของแม่เฮียเป็นคนจัดการ ค่ารักษาแต่ละเดือนคงเยอะมาก ฉันไม่เคยเห็นตัวเลขในบิลเลย ครั้งสุดท้ายที่เห็นตอนที่แม่ผ่าตัดสมอง เงินเป็นแสนเห็นแค่นั้นมือไม้ก็สั่นไปหมด หลังจากวันนั้นก็ไม่เคยรับรู้เกี่ยวกับค่ารักษาพยาบาลแม่อีกเลย วันนี้ฉันขอพยาบาลเช็ดตัวให้แม่เอง แล้วก็ทำกายภาพบำบัดเพื่อไม่ให้เป็นแผลกดทับ นวดคลายกล้ามเนื้อส่วนต่างๆส่วนพี่นัทฉันขอร้องให้กลับไปก่อน ฉันอยู่ได้ถ้าอยู่ใกล้แม่น่าจะรู้สึกดีขึ้นเยอะ ดีกว่าอยู่ใกล้คนใจร้าย"แม่จ๋า วันนี้หว้าเช็ดตัวให้แม่ด้วยน้า นวดให้ด้วย " ไม่รู้แม่ได้ยินหรือป่าว แต่คิดว่าคงได้ยินและรับฟังสิ่งที่ฉันพูดเข้าไปบ้างแหละ เพราะบางครั้งนิ้วมือแม่จะขยับเล็กน้อย มือของแม่ถูกกุมอยู่ตลอด ไม่อยากให้แม่รู้สึกว่าอยู่คนเดียวอยากให้แม่รู้ว่าฉันอยู่ตรงนี้ตลอดไม่ไปไหนขอแค่ให้แม่กลับมา ฉันอยากให้แม่กลับมากอดในวันที่เหนื่อย ท้อ และวันนี้ที่รู้สึกแย่ที่สุด"นอนนานแล้วน้า ไม่เบื่อบ้างเหรอ เทอมหน้าหว้าจะเข้ามหาลัยแล้วนะ ลูกแม่จะโตเป็นสาวแล้ว " มืออุ่นๆ ของแม่แนบอยู่ที่แก้มของฉัน แม่
最終更新日 : 2025-04-18อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.8 เช็ดตัว
ร้าน S&W#เฮียยุผมพาไอ้แสบมากินข้าวร้านประจำ เป็นร้านอาหารกึ่งผับเวลานี้ร้านอาหารทั่วไปคงปิดหมดแล้ว กว่าจะจัดการกับไอ้คนดื้อที่ไม่ยอมหายงอน เกือบปากเปื่อยด้วยกันทั้งคู่แล้วไหมล่ะ ที่ทำไปผมมีเหตุผลของตัวเอง ได้ยินประโยคที่ว่า เธอจะไปจากผม ก็ทำให้ใจหายแบบบอกไม่ถูก ใจกระตูกวูบแปลกๆ แค่คิดว่าไอ้เด็กแสบคนนี้ต้องหายไปก็รู้เลยต้องอยู่ไม่ได้แน่ๆ ผมติดเธอยิ่งกว่าเหล้าที่กินบุหรี่ที่สูบเข้าปอดซะอีก หาซื้อที่ไหนไม่ได้ ไม่มีขายตามท้องตลาด ผลิตขึ้นมาใหม่ก็ไม่ได้ หาใหม่ก็ไม่มีใครเหมือน พยายามบำบัดแล้วทำยังไงก็ทำไม่ได้ เพราะแบบนี้ผมถึงบังคับเธอสารพัด เพราะไม่อยากเสียเธอไป ใครจะว่าเห็นแก่ตัวก็ได้"กินไร สั่งสิ""ไม่มีตังค์อ่ะ ""เดี๋ยวก็จับจูบแม่งกลางร้านเลย สั่งเร็วๆ จะกินอะไรก็สั่ง มากับใครดูด้วยมีปัญญาเลี้ยง" ลีลาเยอะจริง เรื่องกินจ่ายได้ไม่อั้นอยู่แล้วยกเว้นเหล้า เป็นผู้หญิงกินเหล้ามันไม่ดี ไม่อยากให้กินแต่ก็ไม่ได้ห้าม แต่ก็ชอบหนีไปอยู่เรื่อย เวลาเมาโคตรขี้อ่อยบางทีก็ถอดเสื้อผ้าต่อหน้าผม เป็นงานรีดพิษออกทุกครั้งในห้องน้ำเพียงลำพัง พยายามหักห้ามใจทุกครั้งที่อยู่ใกล้ แต่ว่าวันนี้อดไม่ได้จริงๆ ปากห
最終更新日 : 2025-04-19
最新チャプター
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.8 เช็ดตัว
ร้าน S&W#เฮียยุผมพาไอ้แสบมากินข้าวร้านประจำ เป็นร้านอาหารกึ่งผับเวลานี้ร้านอาหารทั่วไปคงปิดหมดแล้ว กว่าจะจัดการกับไอ้คนดื้อที่ไม่ยอมหายงอน เกือบปากเปื่อยด้วยกันทั้งคู่แล้วไหมล่ะ ที่ทำไปผมมีเหตุผลของตัวเอง ได้ยินประโยคที่ว่า เธอจะไปจากผม ก็ทำให้ใจหายแบบบอกไม่ถูก ใจกระตูกวูบแปลกๆ แค่คิดว่าไอ้เด็กแสบคนนี้ต้องหายไปก็รู้เลยต้องอยู่ไม่ได้แน่ๆ ผมติดเธอยิ่งกว่าเหล้าที่กินบุหรี่ที่สูบเข้าปอดซะอีก หาซื้อที่ไหนไม่ได้ ไม่มีขายตามท้องตลาด ผลิตขึ้นมาใหม่ก็ไม่ได้ หาใหม่ก็ไม่มีใครเหมือน พยายามบำบัดแล้วทำยังไงก็ทำไม่ได้ เพราะแบบนี้ผมถึงบังคับเธอสารพัด เพราะไม่อยากเสียเธอไป ใครจะว่าเห็นแก่ตัวก็ได้"กินไร สั่งสิ""ไม่มีตังค์อ่ะ ""เดี๋ยวก็จับจูบแม่งกลางร้านเลย สั่งเร็วๆ จะกินอะไรก็สั่ง มากับใครดูด้วยมีปัญญาเลี้ยง" ลีลาเยอะจริง เรื่องกินจ่ายได้ไม่อั้นอยู่แล้วยกเว้นเหล้า เป็นผู้หญิงกินเหล้ามันไม่ดี ไม่อยากให้กินแต่ก็ไม่ได้ห้าม แต่ก็ชอบหนีไปอยู่เรื่อย เวลาเมาโคตรขี้อ่อยบางทีก็ถอดเสื้อผ้าต่อหน้าผม เป็นงานรีดพิษออกทุกครั้งในห้องน้ำเพียงลำพัง พยายามหักห้ามใจทุกครั้งที่อยู่ใกล้ แต่ว่าวันนี้อดไม่ได้จริงๆ ปากห
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.7 ง้อแบบเฮีย
โรงพยาบาลวันนี้มาทันเช็ดตัวให้แม่ทุกครั้งจะมีพยาบาลพิเศษคอยดูแลให้ตลอด เรื่องค่ารักษาทุกอย่างของแม่เฮียเป็นคนจัดการ ค่ารักษาแต่ละเดือนคงเยอะมาก ฉันไม่เคยเห็นตัวเลขในบิลเลย ครั้งสุดท้ายที่เห็นตอนที่แม่ผ่าตัดสมอง เงินเป็นแสนเห็นแค่นั้นมือไม้ก็สั่นไปหมด หลังจากวันนั้นก็ไม่เคยรับรู้เกี่ยวกับค่ารักษาพยาบาลแม่อีกเลย วันนี้ฉันขอพยาบาลเช็ดตัวให้แม่เอง แล้วก็ทำกายภาพบำบัดเพื่อไม่ให้เป็นแผลกดทับ นวดคลายกล้ามเนื้อส่วนต่างๆส่วนพี่นัทฉันขอร้องให้กลับไปก่อน ฉันอยู่ได้ถ้าอยู่ใกล้แม่น่าจะรู้สึกดีขึ้นเยอะ ดีกว่าอยู่ใกล้คนใจร้าย"แม่จ๋า วันนี้หว้าเช็ดตัวให้แม่ด้วยน้า นวดให้ด้วย " ไม่รู้แม่ได้ยินหรือป่าว แต่คิดว่าคงได้ยินและรับฟังสิ่งที่ฉันพูดเข้าไปบ้างแหละ เพราะบางครั้งนิ้วมือแม่จะขยับเล็กน้อย มือของแม่ถูกกุมอยู่ตลอด ไม่อยากให้แม่รู้สึกว่าอยู่คนเดียวอยากให้แม่รู้ว่าฉันอยู่ตรงนี้ตลอดไม่ไปไหนขอแค่ให้แม่กลับมา ฉันอยากให้แม่กลับมากอดในวันที่เหนื่อย ท้อ และวันนี้ที่รู้สึกแย่ที่สุด"นอนนานแล้วน้า ไม่เบื่อบ้างเหรอ เทอมหน้าหว้าจะเข้ามหาลัยแล้วนะ ลูกแม่จะโตเป็นสาวแล้ว " มืออุ่นๆ ของแม่แนบอยู่ที่แก้มของฉัน แม่
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.6 สะใจแล้วใช่มั้ย?
#เฮียยุผมลากไอ้แสบมาข้างสนาม ไม่รู้ทำไมเวลาที่มันขัดคำสั่งต้องโมโหทุกที เป็นอีกครั้งที่แอบมานั่งจิบเบียร์ดูการแข่งรถในสนามกับไอ้บอยลูกน้องที่ร้าน เรื่องไอ้บอยเอาไว้ทีหลังตอนนี้ขอจัดการไอ้แสบก่อน ที่ผมลงแข่งเพราะเด็กมันขอ รถคันนี้ก็ให้อู่ของผมดูแลก็เลยต้องยอมลงไม่คิดเหมือนกันว่าจะชนะ เจ้าของรถดีใจยกใหญ่เพราะตั้งแต่ลงแข่งไม่เคยชนะเลย เพิ่งลงแข่งได้แค่ไม่กี่รายการต่อให้รถแรงแค่ไหนถ้าไม่รู้จักเทคนิคเอาตัวรอดบนสนามก็ไม่มีทางชนะได้หรอก เรื่องนี้ผมเจอมากับตัว ทุกวันนี้ก็เลยชิว หลับตาขับยังได้"ขอบคุณมากครับเฮีย เฮียแม่งโคตรเจ๋งเลย ถ้าไม่ได้เฮียรถผมคงไม่ได้เหยียบเส้นชัยสักที" มันยกมือไหว้ขอบคุณผมชุดใหญ่"เออๆ ไม่เป็นไร ""รู้แล้วว่าอู่เฮียทำรถแรงจริง เฮียมีอะไรให้ผมช่วยบอกได้เลยนะเฮีย อยากได้สปอร์นเซอร์สนามแข่งเพิ่มบอกผมได้นะ พ่อผมจัดให้ได้ " เด็กสมัยนี้อวดรวยเก่งจริงๆ ไม่พ้นพ่อแม่อีกตามเคย"เออๆ งั้นเอารถมายืมอีกรอบ เดี๋ยวเอามาคืน""เอาไปเลยเฮีย เต็มที่ครับ""เฮียจะทำไรอะ" ไอ้แสบหันมาถามด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดี ชอบดูแข่งรถก็จริงแต่กลัวความเร็วไม่ชอบให้ผมขับรถเร็วบนถนนปกติ แต่นี่สนามแข่งไม่เร็
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.5 อ่อยเก่ง
ฉันนั่งกินข้าวอยู่ในห้องทำงาน คิดแล้วเชียวว่าเฮียต้องทำเรื่องอุบาทก์นั่นอีก ถึงมุ่งความสนใจไปที่ถังขยะก่อนเป็นอันดับแรก คนอย่างเฮียทำแล้วเคยเก็บหลักฐานที่ไหน โคตรหงุดหงิด หวังพึ่งพี่บอยงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ พี่บอยน่ะลูกน้องฉันเอง รู้หมดเวลาเฮียจับหญิงมาฟัด เพราะพี่บอยส่งไลน์มารายงานตลอด แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้กลัวพี่บอยจะโดนเฮียดุวันนี้นี่แหละได้โอกาส เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ ซากถุงยางใช้แล้วอัดแน่นเต็มถังขยะ สภาพห้องคือเหมือนทุกครั้งที่มา รก รุงรัง แฟ้มเอกสารวางไม่เคยเป็นระเบียบ เฮ้อ ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่จ้างแม่บ้านวะ กูต้องทำหน้าที่เก็บซากทุเรศๆ แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ดูออกนะสภาพห้องเหมือนเป็นสังเวียนกามมากกว่างานของเฮียเพราะส่วนใหญ่เฮียจะขลุกอยู่ที่สนามแข่งหรือไม่ก็อยู่อู่ช่วยลูกน้องทำรถให้ลูกค้า"เอากันมันจนลืมเสื้อในทิ้งไว้เลยหรอวะ" ฉันใช้ด้ามปากกาเขี่ยบลาสีแดงคัพดีขึ้นมา นี่ไซน์คนใส่หรือว่าไซน์แม่วัวนมคัดวะ ลงถังขยะไปซะใส่ไม่เก็บก็ทิ้ง อุบาทก์"แสบเกลียดเฮียว่ะ " เก็บของไปบ่นไป ได้แค่บ่นอยู่คนเดียวบ่นต่อหน้าเฮียก็โดนเตะอะดิ เห็นโหดๆ แบบนั้นสาวๆ ติดเฮียเพียบ คงเป็นเสน่ห์เฉพาะตัวมั้งไม่รู้ส
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.4 เด็กมันงอน
ฉันรู้สึกตัวช่วงเช้ามืดของอีกวัน รู้สึกอึดอัดชะมัด เฮียน่ะสินอนกอดฉันทั้งคืน ทั้งกอดทั้งก่ายจนขยับตัวไม่ได้เลย ดิ้นก็ไม่ได้เพราะโดนขู่ไว้เยอะ เอาแต่ใจแถมยังโคตรดุพยายามแกะมือเฮียออกช้าๆ เพราะต้องลุกไปทำงานบ้าน ต้องทำอาหารเช้าเอาให้เฮียอีก เป็นหน้าที่ประจำ เมื่อก่อนทำไม่ค่อยเป็นกินได้บ้างโดนเฮียเมินใส่บ้างเจ็บสุดเฮียเอาไปเทให้หมาหน้าบ้านกิน เฮียเป็นแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรจนฉันชินแล้ว ไม่เคยโกรธเฮียเลยเพราะที่ผ่านมาเฮียดูแลฉันกับแม่ดีตลอด มีบ้างแอบน้อยใจไม่นานก็หายเพราะเฮียมีวิธีง้อแบบของเฮีย ถึงเฮียจะโหดก็มีโหมดน่ารักนะจะบอกให้"จะไปไหนแต่เช้า""ไปทำกับข้าวไงเฮีย ชงกาแฟให้เฮียด้วย ปล่อยแสบก่อนดิ" อ่า ทำให้เฮียตื่นหรอเนี่ย"ฟ้ายังไม่สว่างเลย จะรีบไปไหนนอนก่อน ""แสบก็ตื่นแบบนี้ทุกวันอ่ะเฮีย ไหนจะหุงข้าวกวาดบ้านถูบ้าน รอให้ฟ้าสว่างก็ทำไม่ทันไหนจะต้องอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานกับเฮียอีก" กลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว ก่อนไปเรียนต้องทำงานบ้านให้เรียบร้อยก่อน อาหารเช้าต้องจัดไว้บนโต๊ะรอเฮียออกมากินก่อนไปทำงาน"เป็นชุดเลยนะ เออๆ จะไปทำอะไรก็ไป""อารมณ์ดีแล้วใช่ไหม " ดีใจจังเฮียอารมณ์ดีแล้ว ไม่ชอบที
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.3 ลงโทษ...ไม่ลง
#เฮียยุผมนั่งสูบบุหรี่อยู่หน้าบ้านเกือบครึ่งซอง ตามด้วยวอดก้าเกือบหมดขวด พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองหายโมโห ได้ยินน้ำเสียงอ้อนๆ ของเด็กแสบพาลให้หงุดหงิด เป็นแบบนี้ทุกครั้งรู้ว่าไม่ชอบก็ยังทำ บางครั้งก็ต้องหาไม้เรียวไว้ใกล้มือ ลงโทษกันเป็นเด็กๆ เพราะนิสัยเด็กๆ ที่แก้ไม่หาย เอาลูกเขามาเลี้ยงก็ต้องดูแลให้ดีเป็นอะไรขึ้นมาเขาคงเสียใจส่วนผมคงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตวันนี้ผมทำงานอยู่สนามแข่งจนดึก กลับบ้านนึกว่าจะหายเหนื่อย กับข้าวไม่มีเลยสักอย่างแถมไอ้แสบก็ไม่อยู่ในห้อง นึกแล้วว่าต้องแอบหนีเที่ยว เกลียดที่สุดคือผู้หญิงเที่ยวกลางคืน กินเหล้าไม่ว่า อยากกินซื้อมากินที่บ้านจะเมาจนอ้วกหรือน๊อคกลางอากาศก็ได้เพราะยังไงที่นี่ก็คือบ้าน ผมให้เด็กออกตามหาจนเจอว่าอยู่ผับไหน เด็กอายุสิบแปดคบเพื่อนแต่ละคนผมนี่เพลีย แถมยังพากันเข้าผับทั้งๆ ที่อายุยังไม่ถึงทำแต่ละอย่างไม่ให้ผมโมโหได้ยังไง และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย-------------------ผมโยนก้นบุหรี่ลงพื้นใช้เท้าเหยียบแล้วเดินเข้าบ้าน อารมณ์เริ่มดีขึ้นมานิดหน่อย ย้ำว่านิดหน่อยผมไม่ลืมหยิบถุงเซเว่นที่วางอยู่บนโซฟากลางห้องเข้ามาในห้องด้วย ไอ้แสบนอนห่มผ้าอย
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.2 ลงโทษ...แสบอาย
ฉันกำแบงค์ห้าร้อยในมือเอาไว้แน่นแล้วเปิดประตูลงรถเดินเข้าเซเว่น เฮียยุใช้ให้มาซื้อถุงยางอนามัย ทำไมต้องเป็นฉันแล้วทำไมต้องเป็นถุงยางด้วย ทุกครั้งเฮียก็ไม่เคยใช้แถมประโยคสุดท้ายก่อนลงรถยังทำให้นึกกลัวหนักกว่าเดิม"หาอะไรอยู่หรือเปล่าครับ ""เอ่อ คือ" อยู่ๆ ก็มีพนักงานเดินเข้ามาถาม ความตั้งใจของคือเข้ามาซื้อถุงยางตามคำสั่งเฮียเพราะความกลัว ไม่รู้สิรู้สึกครั้งนี้เฮียยุน่ากลัวกว่าครั้งก่อนๆ ที่ผ่านมา"ว่าไงครับ ผมจะได้ช่วยหา" ไม่ใช่หาไม่เจอ แต่ไม่กล้าหยิบ เซเว่นนี้มีแต่พนักงานผู้ชายหรือไง กูอาย แล้วเฮียแม่งทำไมไม่ลงมาซื้อเองวะจะไปรู้มั้ยว่าเลือกยังไง"มะ ไม่เป็นไรค่ะ " พนักงานก็ตื้อจัง บอกแล้วไงว่าไม่ต้อง ฉันพยายามเดินเลี่ยงไปแผนกอื่น แกล้งหยิบนู่นหยิบนี่ใส่ตะกร้า"แสบ นานไปแล้วนะ"กึกสตั้นไปเลย กำลังจะไปจ่ายตังค์พอดี เฮียกลับขึ้นรถไปเลย"คือกำลังจะจ่ายตังค์แล้วเฮีย ลงมาไม ""กูให้ลงมาซื้อถุงยางแล้วอะไรในตะกร้าเยอะแยะ" เฮียยุเสียงดังฟังชัด แล้วคนที่อายคือฉัน คนอื่นเขาจะคิดยังไง ไม่อยากนึก พยายามก้มหน้าก้มตาหยิบของในตะกร้าวางลงหน้าเคาน์เตอร์เพื่อให้พนักงานคิดเงินและเป้าหมายที่ต้องซื้อก็วา
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.1 ไอ้แสบ
"ไอ้แสบ หยุด บอกให้หยุด""แฮ่ก แฮ่ก ไม่เอา แสบไม่หยุด เฮียรับปากก่อนสิว่าจะไม่ลงโทษแสบ""ทำผิดแล้วยังจะต่อรองอีก กูบอกให้หยุด! "กึกเบรกล้อตายหัวแทบทิ่ม ขึ้นกูนี่คือโมโหสุดแล้ว หยุดยืนอยู่กับที่หลังจากวิ่งหนีเฮียยุออกจากผับ ใส่เกียร์หมาเต็มสปีดแต่ก็หนีไม่พ้น เตรียมรับกรรมได้เลย ไม่รู้ว่าโดนอะไรบ้างแต่ทุกครั้งเฮียก็ไม่เคยออมมือ เฮียไม่เคยใจอ่อนกับฉันเวลาทำผิด"ไปขึ้นรถ " น้ำเสียงเย็นยะเยือกของเฮียทำให้หัวใจดวงน้อยรู้สึกกลัว ในชีวิตมีแค่เฮียคนเดียวนี่แหละที่ฉันกลัว และก็เป็นคนเดียวที่ฉันยอมฟังคำสั่งไม่ว่าเฮียจะสั่งอะไรก็ต้องทำ แม้ว่าบางครั้งจะแอบขัดบ้าง ผลที่ตามมาก็คือ โดนลงโทษในแบบของเฮียที่ไม่เหมือนคนอื่น"เฮีย แสบขอโทษ""ไปคุยที่บ้าน กูบอกแล้วใช่มั้ย ไม่เคยฟัง ""เฮียอย่าขึ้นกูสิ""กูโมโห เพราะมึงไง ไม่ชอบแต่ก็ยังดื้อ ทำตัวดีๆ กูเคยเป็นแบบนี้มั้ย ""ไม่ค่ะ" เฮียชอบคนเชื่อฟังพูดรู้เรื่อง แต่ไม่ใช่ฉันไง จะเชื่อฟังก็ตอนที่เฮียโมโหนี่แหละ แล้วเป็นไงโคตรน่ากลัว ถามว่าเข็ดไม่ ก็ไม่นะ ยังดื้อได้อยู่เรื่อยๆ"วันนี้มึงโดนหนัก""...""ไม่ต้องมาบีบน้ำตา กูไม่ใช่ผู้ชายแพ้น้ำตาผู้หญิง ขึ้นรถ!! "
