MasukShare
Chapter.7 ง้อแบบเฮีย
Terakhir Diperbarui:
2025-04-18 19:58:04โรงพยาบาล
วันนี้มาทันเช็ดตัวให้แม่ทุกครั้งจะมีพยาบาลพิเศษคอยดูแลให้ตลอด เรื่องค่ารักษาทุกอย่างของแม่เฮียเป็นคนจัดการ ค่ารักษาแต่ละเดือนคงเยอะมาก ฉันไม่เคยเห็นตัวเลขในบิลเลย ครั้งสุดท้ายที่เห็นตอนที่แม่ผ่าตัดสมอง เงินเป็นแสนเห็นแค่นั้นมือไม้ก็สั่นไปหมด หลังจากวันนั้นก็ไม่เคยรับรู้เกี่ยวกับค่ารักษาพยาบาลแม่อีกเลย วันนี้ฉันขอพยาบาลเช็ดตัวให้แม่เอง แล้วก็ทำกายภาพบำบัดเพื่อไม่ให้เป็นแผลกดทับ นวดคลายกล้ามเนื้อส่วนต่างๆ
ส่วนพี่นัทฉันขอร้องให้กลับไปก่อน ฉันอยู่ได้ถ้าอยู่ใกล้แม่น่าจะรู้สึกดีขึ้นเยอะ ดีกว่าอยู่ใกล้คนใจร้าย
"แม่จ๋า วันนี้หว้าเช็ดตัวให้แม่ด้วยน้า นวดให้ด้วย " ไม่รู้แม่ได้ยินหรือป่าว แต่คิดว่าคงได้ยินและรับฟังสิ่งที่ฉันพูดเข้าไปบ้างแหละ เพราะบางครั้งนิ้วมือแม่จะขยับเล็กน้อย มือของแม่ถูกกุมอยู่ตลอด ไม่อยากให้แม่รู้สึกว่าอยู่คนเดียวอยากให้แม่รู้ว่าฉันอยู่ตรงนี้ตลอดไม่ไปไหนขอแค่ให้แม่กลับมา ฉันอยากให้แม่กลับมากอดในวันที่เหนื่อย ท้อ และวันนี้ที่รู้สึกแย่ที่สุด
"นอนนานแล้วน้า ไม่เบื่อบ้างเหรอ เทอมหน้าหว้าจะเข้ามหาลัยแล้วนะ ลูกแม่จะโตเป็นสาวแล้ว " มืออุ่นๆ ของแม่แนบอยู่ที่แก้มของฉัน แม่ไม่อยากตื่นขึ้นมามองหน้าลูกสาวคนนี้บ้างเหรอ แม่รู้มั้ยวันที่ไม่มีแม่อ้างว้างมากแค่ไหน
"หว้าคิดถึงแม่นะ คิดถึงเสียงบ่นแม่ คิดถึงกับข้าวฝีมือแม่ แม่ไม่อยู่หว้าทำกับข้าวเป็นแล้วนะ กินได้บ้างไม่ได้บ้าง ถ้าแม่สอนหว้าต้องทำอร่อยมากแน่ๆ เลย " ฉันยังนั่งคุยกับแม่ไปเรื่อยๆ วันนี้ขออยู่กับแม่นานหน่อยแล้วกันเพราะยังไม่อยากกลับบ้าน
---------
"คุณลูกหว้าคะ คุณลูกหว้า"
"อื้อ คะ " ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็ตอนคุณพยาบาลพิเศษมาปลุกให้ตื่นนี่ล่ะ
"ดึกแล้วนะคะ ให้ดิฉันเฝ้าต่อเถอะค่ะ " ฉันงัวเงียหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา ห้าทุ่มกว่าแล้วเหรอเนี่ย ฉันหันไปมองหน้าแม่ก่อนที่จะหันมายิ้มให้คุณพยาบาล อยากอยู่ต่อเหมือนกันแต่ว่าไม่ได้เอาเสื้อผ้าติดมาเลยสักชุดแถมชุดที่ใส่วันนี้ก็ยังมีแต่กลิ่นเหงื่อเกรงว่าจะทำให้โรงพยาบาลเน่าเพราะมลพิษจากกลิ่นตัวของฉัน ทางที่ดีกลับบ้านไปอาบน้ำแล้วพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ดีกว่า
"ขอบคุณค่ะ ฝากแม่ด้วยนะคะ "
"ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันจะดูแลคุณแม่คุณหว้าให้ดีที่สุดค่ะ " ถ้าไม่ได้เงินของเฮียยังนึกสภาพของเราสองคนแม่ลูกไม่ออกเลย ฉันอาจไม่เหลือใครแล้วก็ได้ในตอนนี้ ถึงแม่จะนอนหลับไม่รู้เรื่องแต่ฉันก็ยังดีใจที่แม่ยังสู้และอยู่กับฉัน
"ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ถ้าอย่างนั้นหว้าขอตัวเลยก็แล้วกัน พรุ่งนี้หว้าจะมาใหม่ ช่วงเช้า หว้าขอเป็นคนเช็ดตัวให้แม่เองนะคะ "
"ได้ค่ะ " พรุ่งนี้วันอาทิตย์ฉันจะมาอยู่กับแม่ทั้งวันเหมือนเดิม อาจจะหอบเสื้อผ้ามานอนค้างด้วยสักคืน
ฉันหยิบกระเป๋าเป้บนโต๊ะข้างเตียงมาสะพายก้มหอมหน้าผากของแม่หนึ่งครั้งแล้วเดินออกจากห้อง ดึกขนาดนี้คงต้องนั่งแท็กซี่กลับ แพงแค่ไหนก็ต้องนั่งคงไม่มีรถโดยสารที่ไหนวิ่งแล้ว
"กินข้าวหรือยัง"
"เฮีย"
--------------------
#เฮียยุ
ผมหงุดหงิด โมโห สับสนตัวเองฉิบหาย ผมกำลังเป็นอะไร ทุกครั้งที่เธอทำผิด อะไรนิดอะไรหน่อยก็ทำให้ผมอยากลงโทษเธอหนักๆ แล้วสุดท้ายก็จบลงที่เธอร้องไห้เสียใจกับการกระทำบ้าๆ ของผม วันนี้ที่เห็นเธอร้องไห้ฟูมฟายผมถึงกับทำอะไรไม่ถูก และสิ่งที่เธอตะโกนใส่หน้ายิ่งตอกย้ำความเจ็บให้ผมหลายพันเท่า ผมมานั่งรอเธอที่โรงพยาบาลตั้งแต่ช่วงเย็นเพราะไม่กล้าเข้าไปในห้อง ผมไม่กล้าสู้หน้าแม่ของเธอที่กำลังนอนป่วยอยู่ รับปากท่านไว้แล้วว่าจะดูแลลูกสาวท่านอย่างดีที่สุดก่อนที่ท่านจะหลับไปแล้วไม่ตื่นขึ้นมา ครั้งนี้อาจจะแรงเกินไป จนทำให้พูดอะไรไม่ออกนอกจากนั่งรออยู่ข้างนอกเงียบๆ
"กินข้าวหรือยัง "
"เฮีย" สีหน้าตกใจเล็กน้อย เด็กน้อยยังหน้าซีดอยู่ ไม่รู้ว่าป่านนี้ได้กินข้าวหรือยัง
"ไปกินข้าวจะได้กลับบ้าน " ผมลุกจากระเบียงแล้วเดินตรงมาหาเธอแล้วอาศัยความมึนคว้าแขนเล็กๆ ของเธอไว้ ไม่รู้ละจะยังไงก็ช่าง งอนมากงอนน้อยหรือโคตรงอนยังไงก็ต้องกินข้าวก่อน
"ไม่หิว" แบบนี้โคตรงอนใช่ไหม พูดน้อยแต่โคตรจี๊ดหัวใจเลย ผมไม่ชอบให้เธองอน แต่ครั้งนี้ยอมรับเต็มๆ ว่าทำเกินไป ยอมรับผิดแต่เพียงผู้เดียวไม่โทษใคร โทษตัวเอง
"ไม่หิวก็ต้องกิน "
"เฮียอย่าบังคับ เลิกบังคับได้แล้ว" เสียงเริ่มสั่น เอาละ กูยอมแพ้ กูแพ้มึงแล้วแสบ พยายามอดทนกับน้ำตาบนหน้าของเธอมาหลายครั้ง แต่ครั้งนี้ผมทนไม่ไหวละ
"เออ เลิกแล้ว มึงก็เลิกขี้แยได้แล้ว รู้ทั้งรู้ว่าร้องไปกูก็ไม่ใจอ่อน " ปากบอกไม่ แต่ตอนนี้ใจกูไปแล้ว ผมดึงร่างเล็กตรงหน้าเข้ามากอดเพราะไม่อยากเห็นเธอร้องไห้
"เฮียปล่อย นี่มันโรงพยาบาลนะ" ใครสนกันละ ห้าทุ่มแล้วจะกลัวอะไร มีแต่ผีเท่านั้นแหละ
"ไปกินข้าวกับกูก่อน"
"ก็บอกไปแล้วว่าไม่หิว"
"ท้องมึงร้อง ไม่หิวก็ต้องกิน "
"ไม่" เพราะมันเป็นแบบนี้ไง จะไม่ให้โมโหได้ยังไง ผมอารมณ์ร้อนอยู่แล้วด้วยแต่ครั้งนี้ต้องพยายามไม่วู่วามเดี๋ยวจะไปกันใหญ่
"ถ้าไม่กินก็กอดกันอยู่แบบนี้นี่แหละ กอดแม่งยันเช้า" ผมพูดจริงทำจริงอยู่ อายที่ไหน
"เออ ๆ กินก็กิน"
"ก็แค่เนี๊ย ไปขึ้นรถ " หน้าบูดเป็นตูดเชียว ผมยอมคลายแขนทั้งสองข้างออกจากเธอ ถ้าไม่ขู่ก็คงไม่ยอม ตัวก็เล็กยังจะประท้วงไม่กินข้าวอีก
--------------------
"อยากกินอะไร "
"อะไรก็ได้"
"กินเฮียไหม" ผมใช้หยอกล้อกับเธอประจำ แต่วันนี้เธอไม่ยิ้มหัวเราะเหมือนครั้งก่อนๆ กูจะบ้าตายอยู่แล้ว อึดอัดสิครับ ถามคำตอบคำ ไม่ยอมพูดทั้งๆ ที่เป็นคนคุยเก่ง เรื่องง้อผมไม่เก่ง แต่เรื่องบนเตียงล้มทุกราย แต่กับไอ้แสบยังไงก็ไม่ได้เพราะมันยังเด็กเกินไป แต่ผมก็นิสัยเสียชอบทำให้มันเห็น ไม่รู้ว่าทำเรื่องอุบาทก์ไอ้แสบโผล่มาได้ยังไง ได้จังหวะพอดีทุกครั้ง แล้วผมก็จะโดนด่าทุก เสียเฮียเลยก็ว่าได้
"แสบ เฮียขอโทษ "
"อือ"
"อือ นี่คือไรวะ "
"รู้แล้ว "
"เฮียโมโหมากไปหน่อย เอาเป็นว่าขอโทษ เฮียรู้สึกผิดจริงๆ " ปากร้ายปากหมาอย่างผมพูดดีได้แค่นี้แหละ หวานกว่านี้คงอ้วกแตก กูนี่แหละเลี่ยนกับคำพูดตัวเอง
"ไม่มากหรอกเฮีย แค่ทำให้แสบ ไม่อยากอยู่ใกล้เฮียอีกแล้ว "
"ว่าไงนะ จะไปไหน "
"แสบคิดแล้ว ว่าแสบจะไม่เรียนต่อมหาลัย แสบจะไปหางานทำ หาเงินมาใช้หนี้ให้เฮีย เฮียจะได้สบายใจไม่ต้องคอยเป็นห่วงแสบ หมดภาระเฮียด้วยไง" เอาละ ผมเริ่มไม่ชอบใจความคิดแบบนี้แล้ว คิดอะไรตื้นๆ แบบนี้วะ ไม่เรียนต่อจะออกมาทำงาน ถามหน่อยว่าสมัยนี้ใครจะรับขนาดวุฒิปริญญายังตกงานให้เกลื่อน เริ่มไม่เข้าท่าแล้ว
"จำไว้ว่าอย่าได้คิดไปจากกู ต่อให้มึงทำงานจนตายก็ไม่มีปัญญาใช้หนี้กูหมด " พูดจบแล้วหันมาขับรถต่อ พยายามสอดส่ายสายตาหาร้านข้าวที่อร่อยที่สุด ในหัวก็พยายามสะบัดเรื่องเมื่อกี้ออกไป
"แต่แสบ "
เอี๊ยด
"อื้อ "
-------------------------
อึ้ง ทำอะไรไม่ถูกอยู่ๆ เฮียก็จอดรถแล้วดึงฉันเข้าไปจูบ จูบว่าจูบ ฉันไม่ได้ขัดขืนเพราะไม่มีโอกาสได้ทำแบบนั้น ถึงไม่ประสีประสาแต่ก็รู้ว่าเฮียกำลังโมโห ริมฝีปากของฉันเปิดออกเพราะโดนขบกัดเบาๆ จากจูบที่เร่าร้อนก็เบาลงเป็นอ่อนหวาน จนฉันเริ่มคล้อยตาม สองมือของเฮียล๊อคประคองศีรษะของฉันไว้แน่น รู้สึกเหมือนงจะเป็นลม
"อย่าพูด ว่าจะไปอีก " เฮียผละริมฝีปากออกดึงฉันเข้าไปกอดแล้วลูบหัวเบาๆ รู้ไหมว่าฉันโหยหาอ้อมกอดแบบนี้มากแค่ไหน มันอบอุ่นที่สุดและปลอดภัยที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้รับจากเฮีย ความโกรธที่มีอยู่ตอนนี้เริ่มลดลงเพราะความอ่อนโยนที่เฮียมอบให้ สัมผัสได้ว่าเฮียเป็นห่วงจริงๆ
"แสบไม่อยู่ แล้วใครจะทำกับข้าวให้เฮียกิน "
"กลัวอดใช่ไหม"
"ไม่มีข้าวกินก็หิวอะดิ แสบก็รู้ว่าเฮียไม่ชอบกินข้าวคนเดียว " ความน่ารักของเฮียอีกหนึ่งอย่างคือทุกเช้าและทุกเย็นจะต้องกินข้าวพร้อมกัน ไม่มีคนใดคนนึงก็คือนั่งรอ จบลงด้วยโมโหหิวเป็นงานง้อกันอีก
"อือ "
"หายโกรธเฮียนะ"
"ยัง"
"งั้นกูจูบอีกนะ "
"เฮ้ย ไม่เอา"
"ปากเปื่อยแน่มึง "
"อื้อ " อย่างที่ได้ยินเสียง เฮียจูบอีกแล้ว วันนี้จะได้กินข้าวตอนไหนก็ไม่รู้
-------
Bab terkait
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.8 เช็ดตัว
ร้าน S&W#เฮียยุผมพาไอ้แสบมากินข้าวร้านประจำ เป็นร้านอาหารกึ่งผับเวลานี้ร้านอาหารทั่วไปคงปิดหมดแล้ว กว่าจะจัดการกับไอ้คนดื้อที่ไม่ยอมหายงอน เกือบปากเปื่อยด้วยกันทั้งคู่แล้วไหมล่ะ ที่ทำไปผมมีเหตุผลของตัวเอง ได้ยินประโยคที่ว่า เธอจะไปจากผม ก็ทำให้ใจหายแบบบอกไม่ถูก ใจกระตูกวูบแปลกๆ แค่คิดว่าไอ้เด็กแสบคนนี้ต้องหายไปก็รู้เลยต้องอยู่ไม่ได้แน่ๆ ผมติดเธอยิ่งกว่าเหล้าที่กินบุหรี่ที่สูบเข้าปอดซะอีก หาซื้อที่ไหนไม่ได้ ไม่มีขายตามท้องตลาด ผลิตขึ้นมาใหม่ก็ไม่ได้ หาใหม่ก็ไม่มีใครเหมือน พยายามบำบัดแล้วทำยังไงก็ทำไม่ได้ เพราะแบบนี้ผมถึงบังคับเธอสารพัด เพราะไม่อยากเสียเธอไป ใครจะว่าเห็นแก่ตัวก็ได้"กินไร สั่งสิ""ไม่มีตังค์อ่ะ ""เดี๋ยวก็จับจูบแม่งกลางร้านเลย สั่งเร็วๆ จะกินอะไรก็สั่ง มากับใครดูด้วยมีปัญญาเลี้ยง" ลีลาเยอะจริง เรื่องกินจ่ายได้ไม่อั้นอยู่แล้วยกเว้นเหล้า เป็นผู้หญิงกินเหล้ามันไม่ดี ไม่อยากให้กินแต่ก็ไม่ได้ห้าม แต่ก็ชอบหนีไปอยู่เรื่อย เวลาเมาโคตรขี้อ่อยบางทีก็ถอดเสื้อผ้าต่อหน้าผม เป็นงานรีดพิษออกทุกครั้งในห้องน้ำเพียงลำพัง พยายามหักห้ามใจทุกครั้งที่อยู่ใกล้ แต่ว่าวันนี้อดไม่ได้จริงๆ ปากห
Terakhir Diperbarui : 2025-04-19อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.1 ไอ้แสบ
"ไอ้แสบ หยุด บอกให้หยุด""แฮ่ก แฮ่ก ไม่เอา แสบไม่หยุด เฮียรับปากก่อนสิว่าจะไม่ลงโทษแสบ""ทำผิดแล้วยังจะต่อรองอีก กูบอกให้หยุด! "กึกเบรกล้อตายหัวแทบทิ่ม ขึ้นกูนี่คือโมโหสุดแล้ว หยุดยืนอยู่กับที่หลังจากวิ่งหนีเฮียยุออกจากผับ ใส่เกียร์หมาเต็มสปีดแต่ก็หนีไม่พ้น เตรียมรับกรรมได้เลย ไม่รู้ว่าโดนอะไรบ้างแต่ทุกครั้งเฮียก็ไม่เคยออมมือ เฮียไม่เคยใจอ่อนกับฉันเวลาทำผิด"ไปขึ้นรถ " น้ำเสียงเย็นยะเยือกของเฮียทำให้หัวใจดวงน้อยรู้สึกกลัว ในชีวิตมีแค่เฮียคนเดียวนี่แหละที่ฉันกลัว และก็เป็นคนเดียวที่ฉันยอมฟังคำสั่งไม่ว่าเฮียจะสั่งอะไรก็ต้องทำ แม้ว่าบางครั้งจะแอบขัดบ้าง ผลที่ตามมาก็คือ โดนลงโทษในแบบของเฮียที่ไม่เหมือนคนอื่น"เฮีย แสบขอโทษ""ไปคุยที่บ้าน กูบอกแล้วใช่มั้ย ไม่เคยฟัง ""เฮียอย่าขึ้นกูสิ""กูโมโห เพราะมึงไง ไม่ชอบแต่ก็ยังดื้อ ทำตัวดีๆ กูเคยเป็นแบบนี้มั้ย ""ไม่ค่ะ" เฮียชอบคนเชื่อฟังพูดรู้เรื่อง แต่ไม่ใช่ฉันไง จะเชื่อฟังก็ตอนที่เฮียโมโหนี่แหละ แล้วเป็นไงโคตรน่ากลัว ถามว่าเข็ดไม่ ก็ไม่นะ ยังดื้อได้อยู่เรื่อยๆ"วันนี้มึงโดนหนัก""...""ไม่ต้องมาบีบน้ำตา กูไม่ใช่ผู้ชายแพ้น้ำตาผู้หญิง ขึ้นรถ!! "
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.2 ลงโทษ...แสบอาย
ฉันกำแบงค์ห้าร้อยในมือเอาไว้แน่นแล้วเปิดประตูลงรถเดินเข้าเซเว่น เฮียยุใช้ให้มาซื้อถุงยางอนามัย ทำไมต้องเป็นฉันแล้วทำไมต้องเป็นถุงยางด้วย ทุกครั้งเฮียก็ไม่เคยใช้แถมประโยคสุดท้ายก่อนลงรถยังทำให้นึกกลัวหนักกว่าเดิม"หาอะไรอยู่หรือเปล่าครับ ""เอ่อ คือ" อยู่ๆ ก็มีพนักงานเดินเข้ามาถาม ความตั้งใจของคือเข้ามาซื้อถุงยางตามคำสั่งเฮียเพราะความกลัว ไม่รู้สิรู้สึกครั้งนี้เฮียยุน่ากลัวกว่าครั้งก่อนๆ ที่ผ่านมา"ว่าไงครับ ผมจะได้ช่วยหา" ไม่ใช่หาไม่เจอ แต่ไม่กล้าหยิบ เซเว่นนี้มีแต่พนักงานผู้ชายหรือไง กูอาย แล้วเฮียแม่งทำไมไม่ลงมาซื้อเองวะจะไปรู้มั้ยว่าเลือกยังไง"มะ ไม่เป็นไรค่ะ " พนักงานก็ตื้อจัง บอกแล้วไงว่าไม่ต้อง ฉันพยายามเดินเลี่ยงไปแผนกอื่น แกล้งหยิบนู่นหยิบนี่ใส่ตะกร้า"แสบ นานไปแล้วนะ"กึกสตั้นไปเลย กำลังจะไปจ่ายตังค์พอดี เฮียกลับขึ้นรถไปเลย"คือกำลังจะจ่ายตังค์แล้วเฮีย ลงมาไม ""กูให้ลงมาซื้อถุงยางแล้วอะไรในตะกร้าเยอะแยะ" เฮียยุเสียงดังฟังชัด แล้วคนที่อายคือฉัน คนอื่นเขาจะคิดยังไง ไม่อยากนึก พยายามก้มหน้าก้มตาหยิบของในตะกร้าวางลงหน้าเคาน์เตอร์เพื่อให้พนักงานคิดเงินและเป้าหมายที่ต้องซื้อก็วา
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.3 ลงโทษ...ไม่ลง
#เฮียยุผมนั่งสูบบุหรี่อยู่หน้าบ้านเกือบครึ่งซอง ตามด้วยวอดก้าเกือบหมดขวด พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองหายโมโห ได้ยินน้ำเสียงอ้อนๆ ของเด็กแสบพาลให้หงุดหงิด เป็นแบบนี้ทุกครั้งรู้ว่าไม่ชอบก็ยังทำ บางครั้งก็ต้องหาไม้เรียวไว้ใกล้มือ ลงโทษกันเป็นเด็กๆ เพราะนิสัยเด็กๆ ที่แก้ไม่หาย เอาลูกเขามาเลี้ยงก็ต้องดูแลให้ดีเป็นอะไรขึ้นมาเขาคงเสียใจส่วนผมคงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตวันนี้ผมทำงานอยู่สนามแข่งจนดึก กลับบ้านนึกว่าจะหายเหนื่อย กับข้าวไม่มีเลยสักอย่างแถมไอ้แสบก็ไม่อยู่ในห้อง นึกแล้วว่าต้องแอบหนีเที่ยว เกลียดที่สุดคือผู้หญิงเที่ยวกลางคืน กินเหล้าไม่ว่า อยากกินซื้อมากินที่บ้านจะเมาจนอ้วกหรือน๊อคกลางอากาศก็ได้เพราะยังไงที่นี่ก็คือบ้าน ผมให้เด็กออกตามหาจนเจอว่าอยู่ผับไหน เด็กอายุสิบแปดคบเพื่อนแต่ละคนผมนี่เพลีย แถมยังพากันเข้าผับทั้งๆ ที่อายุยังไม่ถึงทำแต่ละอย่างไม่ให้ผมโมโหได้ยังไง และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย-------------------ผมโยนก้นบุหรี่ลงพื้นใช้เท้าเหยียบแล้วเดินเข้าบ้าน อารมณ์เริ่มดีขึ้นมานิดหน่อย ย้ำว่านิดหน่อยผมไม่ลืมหยิบถุงเซเว่นที่วางอยู่บนโซฟากลางห้องเข้ามาในห้องด้วย ไอ้แสบนอนห่มผ้าอย
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.4 เด็กมันงอน
ฉันรู้สึกตัวช่วงเช้ามืดของอีกวัน รู้สึกอึดอัดชะมัด เฮียน่ะสินอนกอดฉันทั้งคืน ทั้งกอดทั้งก่ายจนขยับตัวไม่ได้เลย ดิ้นก็ไม่ได้เพราะโดนขู่ไว้เยอะ เอาแต่ใจแถมยังโคตรดุพยายามแกะมือเฮียออกช้าๆ เพราะต้องลุกไปทำงานบ้าน ต้องทำอาหารเช้าเอาให้เฮียอีก เป็นหน้าที่ประจำ เมื่อก่อนทำไม่ค่อยเป็นกินได้บ้างโดนเฮียเมินใส่บ้างเจ็บสุดเฮียเอาไปเทให้หมาหน้าบ้านกิน เฮียเป็นแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรจนฉันชินแล้ว ไม่เคยโกรธเฮียเลยเพราะที่ผ่านมาเฮียดูแลฉันกับแม่ดีตลอด มีบ้างแอบน้อยใจไม่นานก็หายเพราะเฮียมีวิธีง้อแบบของเฮีย ถึงเฮียจะโหดก็มีโหมดน่ารักนะจะบอกให้"จะไปไหนแต่เช้า""ไปทำกับข้าวไงเฮีย ชงกาแฟให้เฮียด้วย ปล่อยแสบก่อนดิ" อ่า ทำให้เฮียตื่นหรอเนี่ย"ฟ้ายังไม่สว่างเลย จะรีบไปไหนนอนก่อน ""แสบก็ตื่นแบบนี้ทุกวันอ่ะเฮีย ไหนจะหุงข้าวกวาดบ้านถูบ้าน รอให้ฟ้าสว่างก็ทำไม่ทันไหนจะต้องอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานกับเฮียอีก" กลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว ก่อนไปเรียนต้องทำงานบ้านให้เรียบร้อยก่อน อาหารเช้าต้องจัดไว้บนโต๊ะรอเฮียออกมากินก่อนไปทำงาน"เป็นชุดเลยนะ เออๆ จะไปทำอะไรก็ไป""อารมณ์ดีแล้วใช่ไหม " ดีใจจังเฮียอารมณ์ดีแล้ว ไม่ชอบที
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.5 อ่อยเก่ง
ฉันนั่งกินข้าวอยู่ในห้องทำงาน คิดแล้วเชียวว่าเฮียต้องทำเรื่องอุบาทก์นั่นอีก ถึงมุ่งความสนใจไปที่ถังขยะก่อนเป็นอันดับแรก คนอย่างเฮียทำแล้วเคยเก็บหลักฐานที่ไหน โคตรหงุดหงิด หวังพึ่งพี่บอยงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ พี่บอยน่ะลูกน้องฉันเอง รู้หมดเวลาเฮียจับหญิงมาฟัด เพราะพี่บอยส่งไลน์มารายงานตลอด แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้กลัวพี่บอยจะโดนเฮียดุวันนี้นี่แหละได้โอกาส เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ ซากถุงยางใช้แล้วอัดแน่นเต็มถังขยะ สภาพห้องคือเหมือนทุกครั้งที่มา รก รุงรัง แฟ้มเอกสารวางไม่เคยเป็นระเบียบ เฮ้อ ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่จ้างแม่บ้านวะ กูต้องทำหน้าที่เก็บซากทุเรศๆ แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ดูออกนะสภาพห้องเหมือนเป็นสังเวียนกามมากกว่างานของเฮียเพราะส่วนใหญ่เฮียจะขลุกอยู่ที่สนามแข่งหรือไม่ก็อยู่อู่ช่วยลูกน้องทำรถให้ลูกค้า"เอากันมันจนลืมเสื้อในทิ้งไว้เลยหรอวะ" ฉันใช้ด้ามปากกาเขี่ยบลาสีแดงคัพดีขึ้นมา นี่ไซน์คนใส่หรือว่าไซน์แม่วัวนมคัดวะ ลงถังขยะไปซะใส่ไม่เก็บก็ทิ้ง อุบาทก์"แสบเกลียดเฮียว่ะ " เก็บของไปบ่นไป ได้แค่บ่นอยู่คนเดียวบ่นต่อหน้าเฮียก็โดนเตะอะดิ เห็นโหดๆ แบบนั้นสาวๆ ติดเฮียเพียบ คงเป็นเสน่ห์เฉพาะตัวมั้งไม่รู้ส
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.6 สะใจแล้วใช่มั้ย?
#เฮียยุผมลากไอ้แสบมาข้างสนาม ไม่รู้ทำไมเวลาที่มันขัดคำสั่งต้องโมโหทุกที เป็นอีกครั้งที่แอบมานั่งจิบเบียร์ดูการแข่งรถในสนามกับไอ้บอยลูกน้องที่ร้าน เรื่องไอ้บอยเอาไว้ทีหลังตอนนี้ขอจัดการไอ้แสบก่อน ที่ผมลงแข่งเพราะเด็กมันขอ รถคันนี้ก็ให้อู่ของผมดูแลก็เลยต้องยอมลงไม่คิดเหมือนกันว่าจะชนะ เจ้าของรถดีใจยกใหญ่เพราะตั้งแต่ลงแข่งไม่เคยชนะเลย เพิ่งลงแข่งได้แค่ไม่กี่รายการต่อให้รถแรงแค่ไหนถ้าไม่รู้จักเทคนิคเอาตัวรอดบนสนามก็ไม่มีทางชนะได้หรอก เรื่องนี้ผมเจอมากับตัว ทุกวันนี้ก็เลยชิว หลับตาขับยังได้"ขอบคุณมากครับเฮีย เฮียแม่งโคตรเจ๋งเลย ถ้าไม่ได้เฮียรถผมคงไม่ได้เหยียบเส้นชัยสักที" มันยกมือไหว้ขอบคุณผมชุดใหญ่"เออๆ ไม่เป็นไร ""รู้แล้วว่าอู่เฮียทำรถแรงจริง เฮียมีอะไรให้ผมช่วยบอกได้เลยนะเฮีย อยากได้สปอร์นเซอร์สนามแข่งเพิ่มบอกผมได้นะ พ่อผมจัดให้ได้ " เด็กสมัยนี้อวดรวยเก่งจริงๆ ไม่พ้นพ่อแม่อีกตามเคย"เออๆ งั้นเอารถมายืมอีกรอบ เดี๋ยวเอามาคืน""เอาไปเลยเฮีย เต็มที่ครับ""เฮียจะทำไรอะ" ไอ้แสบหันมาถามด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดี ชอบดูแข่งรถก็จริงแต่กลัวความเร็วไม่ชอบให้ผมขับรถเร็วบนถนนปกติ แต่นี่สนามแข่งไม่เร็
Terakhir Diperbarui : 2025-04-18
Bab terbaru
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.8 เช็ดตัว
ร้าน S&W#เฮียยุผมพาไอ้แสบมากินข้าวร้านประจำ เป็นร้านอาหารกึ่งผับเวลานี้ร้านอาหารทั่วไปคงปิดหมดแล้ว กว่าจะจัดการกับไอ้คนดื้อที่ไม่ยอมหายงอน เกือบปากเปื่อยด้วยกันทั้งคู่แล้วไหมล่ะ ที่ทำไปผมมีเหตุผลของตัวเอง ได้ยินประโยคที่ว่า เธอจะไปจากผม ก็ทำให้ใจหายแบบบอกไม่ถูก ใจกระตูกวูบแปลกๆ แค่คิดว่าไอ้เด็กแสบคนนี้ต้องหายไปก็รู้เลยต้องอยู่ไม่ได้แน่ๆ ผมติดเธอยิ่งกว่าเหล้าที่กินบุหรี่ที่สูบเข้าปอดซะอีก หาซื้อที่ไหนไม่ได้ ไม่มีขายตามท้องตลาด ผลิตขึ้นมาใหม่ก็ไม่ได้ หาใหม่ก็ไม่มีใครเหมือน พยายามบำบัดแล้วทำยังไงก็ทำไม่ได้ เพราะแบบนี้ผมถึงบังคับเธอสารพัด เพราะไม่อยากเสียเธอไป ใครจะว่าเห็นแก่ตัวก็ได้"กินไร สั่งสิ""ไม่มีตังค์อ่ะ ""เดี๋ยวก็จับจูบแม่งกลางร้านเลย สั่งเร็วๆ จะกินอะไรก็สั่ง มากับใครดูด้วยมีปัญญาเลี้ยง" ลีลาเยอะจริง เรื่องกินจ่ายได้ไม่อั้นอยู่แล้วยกเว้นเหล้า เป็นผู้หญิงกินเหล้ามันไม่ดี ไม่อยากให้กินแต่ก็ไม่ได้ห้าม แต่ก็ชอบหนีไปอยู่เรื่อย เวลาเมาโคตรขี้อ่อยบางทีก็ถอดเสื้อผ้าต่อหน้าผม เป็นงานรีดพิษออกทุกครั้งในห้องน้ำเพียงลำพัง พยายามหักห้ามใจทุกครั้งที่อยู่ใกล้ แต่ว่าวันนี้อดไม่ได้จริงๆ ปากห
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.7 ง้อแบบเฮีย
โรงพยาบาลวันนี้มาทันเช็ดตัวให้แม่ทุกครั้งจะมีพยาบาลพิเศษคอยดูแลให้ตลอด เรื่องค่ารักษาทุกอย่างของแม่เฮียเป็นคนจัดการ ค่ารักษาแต่ละเดือนคงเยอะมาก ฉันไม่เคยเห็นตัวเลขในบิลเลย ครั้งสุดท้ายที่เห็นตอนที่แม่ผ่าตัดสมอง เงินเป็นแสนเห็นแค่นั้นมือไม้ก็สั่นไปหมด หลังจากวันนั้นก็ไม่เคยรับรู้เกี่ยวกับค่ารักษาพยาบาลแม่อีกเลย วันนี้ฉันขอพยาบาลเช็ดตัวให้แม่เอง แล้วก็ทำกายภาพบำบัดเพื่อไม่ให้เป็นแผลกดทับ นวดคลายกล้ามเนื้อส่วนต่างๆส่วนพี่นัทฉันขอร้องให้กลับไปก่อน ฉันอยู่ได้ถ้าอยู่ใกล้แม่น่าจะรู้สึกดีขึ้นเยอะ ดีกว่าอยู่ใกล้คนใจร้าย"แม่จ๋า วันนี้หว้าเช็ดตัวให้แม่ด้วยน้า นวดให้ด้วย " ไม่รู้แม่ได้ยินหรือป่าว แต่คิดว่าคงได้ยินและรับฟังสิ่งที่ฉันพูดเข้าไปบ้างแหละ เพราะบางครั้งนิ้วมือแม่จะขยับเล็กน้อย มือของแม่ถูกกุมอยู่ตลอด ไม่อยากให้แม่รู้สึกว่าอยู่คนเดียวอยากให้แม่รู้ว่าฉันอยู่ตรงนี้ตลอดไม่ไปไหนขอแค่ให้แม่กลับมา ฉันอยากให้แม่กลับมากอดในวันที่เหนื่อย ท้อ และวันนี้ที่รู้สึกแย่ที่สุด"นอนนานแล้วน้า ไม่เบื่อบ้างเหรอ เทอมหน้าหว้าจะเข้ามหาลัยแล้วนะ ลูกแม่จะโตเป็นสาวแล้ว " มืออุ่นๆ ของแม่แนบอยู่ที่แก้มของฉัน แม่
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.6 สะใจแล้วใช่มั้ย?
#เฮียยุผมลากไอ้แสบมาข้างสนาม ไม่รู้ทำไมเวลาที่มันขัดคำสั่งต้องโมโหทุกที เป็นอีกครั้งที่แอบมานั่งจิบเบียร์ดูการแข่งรถในสนามกับไอ้บอยลูกน้องที่ร้าน เรื่องไอ้บอยเอาไว้ทีหลังตอนนี้ขอจัดการไอ้แสบก่อน ที่ผมลงแข่งเพราะเด็กมันขอ รถคันนี้ก็ให้อู่ของผมดูแลก็เลยต้องยอมลงไม่คิดเหมือนกันว่าจะชนะ เจ้าของรถดีใจยกใหญ่เพราะตั้งแต่ลงแข่งไม่เคยชนะเลย เพิ่งลงแข่งได้แค่ไม่กี่รายการต่อให้รถแรงแค่ไหนถ้าไม่รู้จักเทคนิคเอาตัวรอดบนสนามก็ไม่มีทางชนะได้หรอก เรื่องนี้ผมเจอมากับตัว ทุกวันนี้ก็เลยชิว หลับตาขับยังได้"ขอบคุณมากครับเฮีย เฮียแม่งโคตรเจ๋งเลย ถ้าไม่ได้เฮียรถผมคงไม่ได้เหยียบเส้นชัยสักที" มันยกมือไหว้ขอบคุณผมชุดใหญ่"เออๆ ไม่เป็นไร ""รู้แล้วว่าอู่เฮียทำรถแรงจริง เฮียมีอะไรให้ผมช่วยบอกได้เลยนะเฮีย อยากได้สปอร์นเซอร์สนามแข่งเพิ่มบอกผมได้นะ พ่อผมจัดให้ได้ " เด็กสมัยนี้อวดรวยเก่งจริงๆ ไม่พ้นพ่อแม่อีกตามเคย"เออๆ งั้นเอารถมายืมอีกรอบ เดี๋ยวเอามาคืน""เอาไปเลยเฮีย เต็มที่ครับ""เฮียจะทำไรอะ" ไอ้แสบหันมาถามด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดี ชอบดูแข่งรถก็จริงแต่กลัวความเร็วไม่ชอบให้ผมขับรถเร็วบนถนนปกติ แต่นี่สนามแข่งไม่เร็
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.5 อ่อยเก่ง
ฉันนั่งกินข้าวอยู่ในห้องทำงาน คิดแล้วเชียวว่าเฮียต้องทำเรื่องอุบาทก์นั่นอีก ถึงมุ่งความสนใจไปที่ถังขยะก่อนเป็นอันดับแรก คนอย่างเฮียทำแล้วเคยเก็บหลักฐานที่ไหน โคตรหงุดหงิด หวังพึ่งพี่บอยงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ พี่บอยน่ะลูกน้องฉันเอง รู้หมดเวลาเฮียจับหญิงมาฟัด เพราะพี่บอยส่งไลน์มารายงานตลอด แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้กลัวพี่บอยจะโดนเฮียดุวันนี้นี่แหละได้โอกาส เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ ซากถุงยางใช้แล้วอัดแน่นเต็มถังขยะ สภาพห้องคือเหมือนทุกครั้งที่มา รก รุงรัง แฟ้มเอกสารวางไม่เคยเป็นระเบียบ เฮ้อ ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่จ้างแม่บ้านวะ กูต้องทำหน้าที่เก็บซากทุเรศๆ แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ดูออกนะสภาพห้องเหมือนเป็นสังเวียนกามมากกว่างานของเฮียเพราะส่วนใหญ่เฮียจะขลุกอยู่ที่สนามแข่งหรือไม่ก็อยู่อู่ช่วยลูกน้องทำรถให้ลูกค้า"เอากันมันจนลืมเสื้อในทิ้งไว้เลยหรอวะ" ฉันใช้ด้ามปากกาเขี่ยบลาสีแดงคัพดีขึ้นมา นี่ไซน์คนใส่หรือว่าไซน์แม่วัวนมคัดวะ ลงถังขยะไปซะใส่ไม่เก็บก็ทิ้ง อุบาทก์"แสบเกลียดเฮียว่ะ " เก็บของไปบ่นไป ได้แค่บ่นอยู่คนเดียวบ่นต่อหน้าเฮียก็โดนเตะอะดิ เห็นโหดๆ แบบนั้นสาวๆ ติดเฮียเพียบ คงเป็นเสน่ห์เฉพาะตัวมั้งไม่รู้ส
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.4 เด็กมันงอน
ฉันรู้สึกตัวช่วงเช้ามืดของอีกวัน รู้สึกอึดอัดชะมัด เฮียน่ะสินอนกอดฉันทั้งคืน ทั้งกอดทั้งก่ายจนขยับตัวไม่ได้เลย ดิ้นก็ไม่ได้เพราะโดนขู่ไว้เยอะ เอาแต่ใจแถมยังโคตรดุพยายามแกะมือเฮียออกช้าๆ เพราะต้องลุกไปทำงานบ้าน ต้องทำอาหารเช้าเอาให้เฮียอีก เป็นหน้าที่ประจำ เมื่อก่อนทำไม่ค่อยเป็นกินได้บ้างโดนเฮียเมินใส่บ้างเจ็บสุดเฮียเอาไปเทให้หมาหน้าบ้านกิน เฮียเป็นแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรจนฉันชินแล้ว ไม่เคยโกรธเฮียเลยเพราะที่ผ่านมาเฮียดูแลฉันกับแม่ดีตลอด มีบ้างแอบน้อยใจไม่นานก็หายเพราะเฮียมีวิธีง้อแบบของเฮีย ถึงเฮียจะโหดก็มีโหมดน่ารักนะจะบอกให้"จะไปไหนแต่เช้า""ไปทำกับข้าวไงเฮีย ชงกาแฟให้เฮียด้วย ปล่อยแสบก่อนดิ" อ่า ทำให้เฮียตื่นหรอเนี่ย"ฟ้ายังไม่สว่างเลย จะรีบไปไหนนอนก่อน ""แสบก็ตื่นแบบนี้ทุกวันอ่ะเฮีย ไหนจะหุงข้าวกวาดบ้านถูบ้าน รอให้ฟ้าสว่างก็ทำไม่ทันไหนจะต้องอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานกับเฮียอีก" กลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว ก่อนไปเรียนต้องทำงานบ้านให้เรียบร้อยก่อน อาหารเช้าต้องจัดไว้บนโต๊ะรอเฮียออกมากินก่อนไปทำงาน"เป็นชุดเลยนะ เออๆ จะไปทำอะไรก็ไป""อารมณ์ดีแล้วใช่ไหม " ดีใจจังเฮียอารมณ์ดีแล้ว ไม่ชอบที
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.3 ลงโทษ...ไม่ลง
#เฮียยุผมนั่งสูบบุหรี่อยู่หน้าบ้านเกือบครึ่งซอง ตามด้วยวอดก้าเกือบหมดขวด พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองหายโมโห ได้ยินน้ำเสียงอ้อนๆ ของเด็กแสบพาลให้หงุดหงิด เป็นแบบนี้ทุกครั้งรู้ว่าไม่ชอบก็ยังทำ บางครั้งก็ต้องหาไม้เรียวไว้ใกล้มือ ลงโทษกันเป็นเด็กๆ เพราะนิสัยเด็กๆ ที่แก้ไม่หาย เอาลูกเขามาเลี้ยงก็ต้องดูแลให้ดีเป็นอะไรขึ้นมาเขาคงเสียใจส่วนผมคงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตวันนี้ผมทำงานอยู่สนามแข่งจนดึก กลับบ้านนึกว่าจะหายเหนื่อย กับข้าวไม่มีเลยสักอย่างแถมไอ้แสบก็ไม่อยู่ในห้อง นึกแล้วว่าต้องแอบหนีเที่ยว เกลียดที่สุดคือผู้หญิงเที่ยวกลางคืน กินเหล้าไม่ว่า อยากกินซื้อมากินที่บ้านจะเมาจนอ้วกหรือน๊อคกลางอากาศก็ได้เพราะยังไงที่นี่ก็คือบ้าน ผมให้เด็กออกตามหาจนเจอว่าอยู่ผับไหน เด็กอายุสิบแปดคบเพื่อนแต่ละคนผมนี่เพลีย แถมยังพากันเข้าผับทั้งๆ ที่อายุยังไม่ถึงทำแต่ละอย่างไม่ให้ผมโมโหได้ยังไง และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย-------------------ผมโยนก้นบุหรี่ลงพื้นใช้เท้าเหยียบแล้วเดินเข้าบ้าน อารมณ์เริ่มดีขึ้นมานิดหน่อย ย้ำว่านิดหน่อยผมไม่ลืมหยิบถุงเซเว่นที่วางอยู่บนโซฟากลางห้องเข้ามาในห้องด้วย ไอ้แสบนอนห่มผ้าอย
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.2 ลงโทษ...แสบอาย
ฉันกำแบงค์ห้าร้อยในมือเอาไว้แน่นแล้วเปิดประตูลงรถเดินเข้าเซเว่น เฮียยุใช้ให้มาซื้อถุงยางอนามัย ทำไมต้องเป็นฉันแล้วทำไมต้องเป็นถุงยางด้วย ทุกครั้งเฮียก็ไม่เคยใช้แถมประโยคสุดท้ายก่อนลงรถยังทำให้นึกกลัวหนักกว่าเดิม"หาอะไรอยู่หรือเปล่าครับ ""เอ่อ คือ" อยู่ๆ ก็มีพนักงานเดินเข้ามาถาม ความตั้งใจของคือเข้ามาซื้อถุงยางตามคำสั่งเฮียเพราะความกลัว ไม่รู้สิรู้สึกครั้งนี้เฮียยุน่ากลัวกว่าครั้งก่อนๆ ที่ผ่านมา"ว่าไงครับ ผมจะได้ช่วยหา" ไม่ใช่หาไม่เจอ แต่ไม่กล้าหยิบ เซเว่นนี้มีแต่พนักงานผู้ชายหรือไง กูอาย แล้วเฮียแม่งทำไมไม่ลงมาซื้อเองวะจะไปรู้มั้ยว่าเลือกยังไง"มะ ไม่เป็นไรค่ะ " พนักงานก็ตื้อจัง บอกแล้วไงว่าไม่ต้อง ฉันพยายามเดินเลี่ยงไปแผนกอื่น แกล้งหยิบนู่นหยิบนี่ใส่ตะกร้า"แสบ นานไปแล้วนะ"กึกสตั้นไปเลย กำลังจะไปจ่ายตังค์พอดี เฮียกลับขึ้นรถไปเลย"คือกำลังจะจ่ายตังค์แล้วเฮีย ลงมาไม ""กูให้ลงมาซื้อถุงยางแล้วอะไรในตะกร้าเยอะแยะ" เฮียยุเสียงดังฟังชัด แล้วคนที่อายคือฉัน คนอื่นเขาจะคิดยังไง ไม่อยากนึก พยายามก้มหน้าก้มตาหยิบของในตะกร้าวางลงหน้าเคาน์เตอร์เพื่อให้พนักงานคิดเงินและเป้าหมายที่ต้องซื้อก็วา
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.1 ไอ้แสบ
"ไอ้แสบ หยุด บอกให้หยุด""แฮ่ก แฮ่ก ไม่เอา แสบไม่หยุด เฮียรับปากก่อนสิว่าจะไม่ลงโทษแสบ""ทำผิดแล้วยังจะต่อรองอีก กูบอกให้หยุด! "กึกเบรกล้อตายหัวแทบทิ่ม ขึ้นกูนี่คือโมโหสุดแล้ว หยุดยืนอยู่กับที่หลังจากวิ่งหนีเฮียยุออกจากผับ ใส่เกียร์หมาเต็มสปีดแต่ก็หนีไม่พ้น เตรียมรับกรรมได้เลย ไม่รู้ว่าโดนอะไรบ้างแต่ทุกครั้งเฮียก็ไม่เคยออมมือ เฮียไม่เคยใจอ่อนกับฉันเวลาทำผิด"ไปขึ้นรถ " น้ำเสียงเย็นยะเยือกของเฮียทำให้หัวใจดวงน้อยรู้สึกกลัว ในชีวิตมีแค่เฮียคนเดียวนี่แหละที่ฉันกลัว และก็เป็นคนเดียวที่ฉันยอมฟังคำสั่งไม่ว่าเฮียจะสั่งอะไรก็ต้องทำ แม้ว่าบางครั้งจะแอบขัดบ้าง ผลที่ตามมาก็คือ โดนลงโทษในแบบของเฮียที่ไม่เหมือนคนอื่น"เฮีย แสบขอโทษ""ไปคุยที่บ้าน กูบอกแล้วใช่มั้ย ไม่เคยฟัง ""เฮียอย่าขึ้นกูสิ""กูโมโห เพราะมึงไง ไม่ชอบแต่ก็ยังดื้อ ทำตัวดีๆ กูเคยเป็นแบบนี้มั้ย ""ไม่ค่ะ" เฮียชอบคนเชื่อฟังพูดรู้เรื่อง แต่ไม่ใช่ฉันไง จะเชื่อฟังก็ตอนที่เฮียโมโหนี่แหละ แล้วเป็นไงโคตรน่ากลัว ถามว่าเข็ดไม่ ก็ไม่นะ ยังดื้อได้อยู่เรื่อยๆ"วันนี้มึงโดนหนัก""...""ไม่ต้องมาบีบน้ำตา กูไม่ใช่ผู้ชายแพ้น้ำตาผู้หญิง ขึ้นรถ!! "
