สิงหลถึงกับกัดฟัน ตอนนี้เขาห่วงคนที่บ้านเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าแสนดีจะเป็นอย่างไรบ้าง บอดี้การ์ดที่อยู่กับแสนดีมีเพียงไม่กี่คน ถึงแม้ว่าคฤหาสน์ของเขาจะมีความปลอดภัยระดับสูง แต่ฝีมือของนักฆ่าจากเสี่ยฉัตรชัยก็คงไม่ธรรมดาเช่นกัน"มึงทำเกินไปแล้วไอ้เสี่ยฉัตรชัย วันนี้มึงกับกูคงอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้ ถ้าลูกเมียกูเป็นอะไรไป กูสัญญาเลยว่ากูจะถล่มมึงให้ราบคาบเป็นหน้ากลอง ต่อให้มึงตายไปแล้ว กูก็จะจองล้างจองผลาญครอบครัวมึงเช่นกัน!!"'ปังๆๆๆๆๆๆๆ!!!!"สิ้นสุดคำพูดของสิงหล เขายกปืนขึ้นยิงไปทางเสี่ยฉัตรชัยยิงรัวแบบไม่ต้องนับเม็ด พร้อมกับบอดี้การ์ดฝีมือดีของสิงหลวิ่งกรูกันเข้ามาเพื่อสมทบกับเจ้านาย"ฆ่ามันไม่ให้เหลือแม้แต่คนเดียว กูไม่เอาชีวิตใครไว้ทั้งนั้น!!"พอได้คำสั่งจากสิงหลบอดี้การ์ทุกคนก็ยกอาวุธคู่กายและยิงไปทางเสี่ยฉัตรชัยทันที ซึ่งเสียฉัตรชัยก็ทำการยิงสวนออกมาเช่นกัน เขาเองก็เตรียมคนไว้ไม่ใช่น้อย เพียงแต่กำลังส่วนหนึ่งถูกซ่อนไว้ก็เท่านั้น"พวกมึงจัดการมันให้เกลี้ยง ฆ่ามันทุกชีวิต ไปไอ้ไกร!! พากูกลับคฤหาสน์เดี๋ยวนี้!!"เกรียงไกรได้รับคำสั่งจากเจ้านายเขายิ่งคุ้มกันให้เจ้านายทันทีพร้อมกับวิ่งไปที่
หลังจากที่ให้ตำรวจเคลียร์ภายในบ้านจบเรียบร้อยแล้ว สิงหลก็พาภรรยาไปตรวจที่โรงพยาบาลเพื่อเช็คความปลอดภัยของลูกในท้อง เพราะตอนนี้แสนดียังท้องไม่กี่เดือนเขากลัวว่าจะเป็นอันตราย ส่วนเรื่องของเสี่ยฉัตรชัย ตอนนี้หนีหมายจับแบบหัวซุกหัวซน สิงหลส่งหลักฐานการคอรัปชั่นและทุจริตของเสี่ยฉัตรชัยไปให้ทั้งนักข่าว และในองค์กรของเสี่ยฉัตรชัยตรวจสอบ สิงหลไม่ต้องการให้เสี่ยฉัตรชัยอยู่ใกล้พวกเขาอีก ถ้าเขาเจอตัวเป็นๆเขาจะไม่เก็บตัวไว้ ถ้าหนีได้ก็หนีไป แต่ถ้าวกกลับมาทำร้ายครอบครัวเขาอีก เขาจะส่งมันไปนั่งเล่นในนรก"ที่นี่มันแสนวุ่นวายมากเลยนะครับ มีการลอบทำร้ายกันด้วย ในกาลเวลาของผมไม่มีแบบนี้หรอก เราทำการซ้อมรบเอาไว้ปกป้องบ้านเมืองเท่านั้น เราจะฆ่าฟันแต่ศัตรูคนละเชื้อชาติที่มาบุกทำร้ายแผ่นดินสยาม""ที่นี่มันแตกต่างจากที่บ้านของหนูเยอะ ที่นี่การแข่งขันมันสูง คนจะชิงดีชิงเด่นกันเพื่อเป็นใหญ่ ตัวเฮียเองก็ไม่ใช่คนดิบดีอะไร ก่อนที่เฮียจะมาถึงจุดนี้เฮียก็เคยเลวมาก่อน แต่ตอนนี้เฮียหยุดแล้ว เฮียอยากเป็นสามีที่ดีของหนู อยากเป็นพ่อที่ดีของลูก"สิงหลพูดกับแสนดีในระหว่างที่กลับจากโรงพยาบาล ตั้งแต่ที่เกิดเรื่องเขาไม่เคยห
อาณาจักรกรุงศรีอยุธยา เป็นราชธานีมาตั้งแต่วันที่ 3 เมษายน 1893 จนถึงวันที่ 7เมษายน 2310 เป็นเวลายาวนานถึง 417 ปี มีประวัติในการปกครอง การกอบกู้เอกราช วีรกรรมและด้านขนบธรรมเนียมประเพณีมากมาย เป็นเมืองที่อุดมสมบูรณ์ด้วยพืชพันธ์ธัญญาหารดังคำกล่าวว่า " ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว " ทั่วทั้งจังหวัดพระนครศรีอยุธยายังมากมายไปด้วยวัดวาอาราม ปราสาทราชวังและปูชนียสถาน ปูชนียวัตถุมากมายกรุงศรีอยุธยามีพระมหากษัตริย์ปกครองอาณาจักรสืบต่อกันมา 33 พระองค์ มีราชวงศ์ผลัดเปลี่ยนกันครองอาณาจักรรวม 5 ราชวงศ์1. ราชวงศ์อู่ทอง 2. ราชวงศ์สุพรรณภูมิ3. ราชวงศ์สุโขทัย 4. ราชวงศ์ปราสาททอง5. ราชวงศ์บ้านพลูหลวง(ขอบคุณข้อมูลจาก google ครับ)สิงหลและแสนดี เดินทางมาที่เมืองกรุงเก่า ในจังหวัดอยุธยา แสนดีมองทุกอย่างที่เปลี่ยนแปลงไปด้วยสายตาที่ผิดหวัง แต่เขาเข้าใจได้ว่าทุกอย่างจะต้องมีการเปลี่ยนแปลงเสมอ จะให้เหมือนเมื่อตอนที่เขาอยู่ในกาลเวลาที่จากมาก็คงจะไม่ได้ แสนดีเดินไปเรื่อยๆ ไม่มีทางไหนที่เขารู้สึกคุ้นตาเลยแม้แต่น้อย จึงทำให้เขาไม่รู้ว่าทางกลับเรือนของเขาไปทางไหน"เป็นยังไงบ้างหนู พอจะจำทางกลับบ้านได้ไหม""ไม่ได้เลย ทุ
หญิงชรามองหน้าแสนดีด้วยสายตาอ่อนโยน ก่อนจะยิ้มให้บางๆ"หนูคงรักคุณพ่อคุณแม่มากสินะ"แสนดีจึงกับน้ำตาคลอเมื่อพูดถึงท่านพ่อและท่านแม่ ท่านพ่อและท่านแม่มีเขาเป็นลูกเพียงคนเดียวเท่านั้น ทำให้ทั้งสองคนรักและตามใจเขามาก ถึงแม้ว่าท่านพ่อของเขาจะเป็นราชครู แต่ท่านไม่เคยดุลูกชายของท่านเลยแม้แต่ครั้งเดียว "ใช่ครับคุณยาย ผมคิดถึงท่านพ่อท่านแม่มาก"คุณยายยื่นมือออกไปเพื่อเป็นสัญญาณให้แสนดีรู้ว่าเขาต้องการมือของแสนดี แสนดีจึงยื่นมือข้างที่ไม่ได้ผูกติดกับสิงหลออกไปให้คุณยายโดยมีสายตาของสิงหลจับจองอยู่ตลอดเวลาเพราะความเป็นห่วงภรรยา"ไม่ต้องห่วงหรอกนะพ่อหนุ่ม สบายใจเถอะ อย่างไรเสียโอเมก้าคนนี้ก็ต้องอยู่ที่นี่ตลอดไป มันเป็นชะตาฟ้าลิขิตนะ พันธะของทั้งสองคนผู้ติดกันไว้หลายภพหลายชาติ ถึงในชาตินี้จะเกิดกันคนละภพ แต่ฟ้าก็ยังลิขิตให้มาเจอและอยู่ร่วมกัน"คุณยายสังเกตได้ว่าสิงหลมีความกังวลอยู่ตลอดเวลา เธอจึงปลอบประโลมไม่ให้สิงหลคิดมากจนเกินไป แต่ก็ไม่ได้ทำให้คิ้วของสิงหลหายขมวดได้เลย เขาจับภรรยาไว้แน่นเพราะกลัวว่าภรรยาของเขาจะหายไป แสนดีที่รู้สึกถึงแรงมือที่บีบ ทำให้เขาบีบตอบกลับไปทันที ทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว
แสนดีเดินมาถึงเรือนของตัวเองที่ไม่มีอะไรแตกต่างไปจากตอนที่เขาเดินทางออกไป น้ำตาค่อยๆไหล คิดถึงเหลือเกิน คิดถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ที่นี่ คิดถึงจนใจแทบขาด"คุณหนูแสนดี!!!"ทันทีที่บ่าวในเรือนเห็นคุณหนูที่หายตัวไปนานทุกคนตะโกนลั่น พร้อมกับวิ่งไปแจ้งข่าวแก่ท่านราชครูและคุณหญิง แสนดีเดินเข้าไปในเรือนของเขาพร้อมกับกะหล่ำ บ่าวในเรือนทุกคนต่างหมอบกราบด้วยความคิดถึง ทุกคนต่างร้องไห้ และดีใจกับการกลับมาของคุณหนูแสนดีของพวกเขา"แสนดีลูก!!!"เสียงของคุณหญิงเรณุมาศ ดังมาจากบนเรือน เธอดีใจจนไม่สามารถเดินได้จะต้องมีท่านราชครูคอยประคองอยู่"แสนดี!"ท่านราชครูมองลูกชายคนเดียวของเขาพร้อมกับน้ำตาค่อยๆไหลริน ตอนที่รู้ข่าวว่าเสือเข้มบุกที่พักของลูกชายคนเดียวของเขา ตอนนั้นเขาโกรธมากสั่งคนให้ออกตามหาแสนดี และไล่ล่าเสือเข้มอย่างบ้าคลั่ง เสือเข้มถูกจับในเวลาต่อมาและถูกประหารชีวิตโดยทันที แต่ไม่มีใครรู้ว่าคุณหนูแสนดีอยู่ที่ใด ขนาดวาระสุดท้ายของเสือเข้มมันก็ตอบไม่ได้ว่าลูกชายของเขาอยู่ที่ใดแสนดีค่อยๆเดินขึ้นบันไดตรงไปยังท่านพ่อและท่านแม่ของเขาที่ดูซูบผอมลงไปมาก คงเพราะตรอมใจกับการหายตัวไปของเขา"ท่านพ่อ ท่า
สิงหลรู้สึกกระวนกระวายใจมากเพราะตอนนี้เมียเขาหลับมาเกิน 1 ชั่วโมงแล้ว เขารู้สึกว่าทุกวินาทีที่เดินไปมันช่างแสนทรมาน เขากลัวว่าแสนดีจะไม่กลับมา"นานแล้วนะครับ เรียกแสนดีกลับมาได้แล้ว"สิงหลบอกกับคุณยายที่นั่งอ่านหนังสือโดยไม่สนใจเขา"ใจเย็นๆพ่อหนุ่มให้เขาได้มีเวลาร่ำลาพ่อแม่เขาบ้าง ไหนๆเขาก็มีโอกาสได้กลับไปเพียงครั้งเดียว"สิงหลมองหน้าของแสนดีที่ซบอยู่ที่อกของเขา ตอนนี้แสนดีนอนเงียบไม่ไหวติง มีเพียงลมหายใจเข้าออกเท่านั้นที่แสดงว่าแสนดียังมีชีวิตอยู่ ทุกวินาทีที่ผ่านไปช่างเชื่องช้าและแสนทรมาน สิงหลมองแสนดีสลับกับคุณยายตลอดเวลา แต่คุณยายก็ยังคงนั่งเฉยและอ่านหนังสือต่อไปโดยไม่สนใจเขาเลย จนคุณยายอ่านหนังสือหน้าสุดท้ายสิ้นสุดลง เธอวางหนังสือลงบนโต๊ะเล็กๆข้างๆ พร้อมกับพูดน้ำเสียงแผ่วเบา"กลับมาได้แล้วเจ้าหนู หมดเวลาแล้ว"นาทีที่ได้ยินคุณยายพูด สิงหลมีความรู้สึกดีใจมาก เขาพยายามมองแสนดีว่าเมื่อไหร่จะฟื้นเสียที แต่แสนดีก็ยังนิ่งสนิท"ทำไมแสนดีไม่ตื่นแล้วครับคุณยาย""ใจเย็นๆพ่อหนุ่ม เขากำลังมา"สิงหลรออีกชั่วครู่นึง ร่างกายของแสนดีก็เกิดสิ่งผิดปกติ แสนดีที่นอนหลับอยู่ในอกเขา เริ่มสะอื้นและมีน
5 เดือนต่อมา ครบกำหนดคลอดของแสนดี ทั้งบ้านเกิดวุ่นวาย เพราะวันนี้คุณแสนดีเกิดอาการปวดท้องตั้งแต่เช้า สิงหลถึงกับวิ่งกลับไปกลับมาเพราะไม่รู้ว่าจะต้องจัดเตรียมอะไรบ้าง"นี่ค่ะ นี่ค่ะ กุญแจรถ รีบพาแสนดีไปโรงพยาบาลเลยค่ะจะคลอดแล้ว โอ๊ย!"ป้าประไพถึงกับร้องเสียงหลงเพราะความหลงลืมวันคลอดของภรรยา จนทำให้วันนี้จะต้องวิ่งวุ่นพาแสนดีไปคลอด แสนดีที่ตอนนี้หน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะความปวดท้อง แถมกุญแจรถก็ยังหาย หาไม่เจอ ตะกร้าผ้าของเด็กๆก็ยังไม่ได้เตรียม แถมสามีตัวดีก็ยังวิ่งวนอยู่ข้างล่างยังไม่ขึ้นมาอุ้มเขาที่ต้องไปคลอด ทำตัวอย่างกับตัวเองจะไปคลอดแทน "รถพร้อมแล้ว รถพร้อมแล้ว ไปกันได้เลย!!""ไปไม่ได้เจ้าค่ะ คุณหนูแสนดียังไม่ได้ลงมาเลยเจ้าค่ะ!!"กะหล่ำรีบบอกนายท่านสิงหลทันที ก็ท่านสตาร์ทเจ้าควายเหล็กแต่ไม่เอาตัวคุณหนูของเธอลงมาจากชั้นบน แล้วใครจะไปคลอดกัน"เออใช่ ลืมเมียกูไว้ข้างบนนี่หว่า ไอ้ไกร ไปขับสิจะให้กูขับได้ยังไงเอ้า!ไอ้นี่!!"เกรียงไกรถึงกับงง ยังไม่ได้ทำอะไรเลยอยู่ๆเจ้านายก็กระโดดขึ้นทำหน้าที่คนขับทั้งๆที่นายผู้หญิงยังไม่ลงมาจากคฤหาสน์ แถมยังลุกลี้ลุกลนจนหยิบผิดๆถูกๆตลอดเวลา เขามองตามเจ้านาย
เด็กน้อยสิรินทร์ออกจากโรงพยาบาลได้เพียงไม่กี่อาทิตย์ ฤทธิ์ของโอเมก้าน้อยก็ทำให้ทั้งผู้เป็นพ่อและผู้เป็นแม่ต่างกุมขมับ กับการร้องไห้ไม่จบไม่สิ้น ไม่ว่าจะเป็นป้าประไพหรือกะหล่ำก็ไม่สามารถทำให้เสือน้อยหยุดร้องไห้ได้เลย สภาพของสิงหลและแสนดีจึงไม่ต่างอะไรจากซากศพที่เดินได้ เพราะทั้งคู่ต่างไม่ได้นอนมาหลายคืน ขอบตาดำคล้ำ นั่งมองหน้ากันอยู่ข้างเปลของลูกชายตัวน้อย"เฮีย ผมง่วงมากเลยขอผมนอนก่อนได้ไหม""ได้สิ เดี๋ยวเฮียดูลูกเองหนูนอนไปเถอะ"สิงหลที่สภาพแย่ไม่ต่างจากแสนดีแต่เขาก็ยังเสียสละให้แสนดีได้นอน แต่การเสียสละของเขาให้ได้ไม่กี่สิบนาทีเพราะลูกเสือตัวน้อยก็ร้องจ้าขึ้นจนทั้งพ่อและแม่ต่างไม่ได้นอนเหมือนดังเช่นเคยเช้าวันต่อมา สิงหลเดินอุ้มเจ้าตัวเล็กลงมาชั้นล่าง เพราะข้างล่างมีตำรวจมาขอพบ แสนดีกำลังนอนพักผ่อนเขาเลยเลือกที่จะอุ้มเจ้าเสือตัวน้อยลงมาพร้อมกันข้างล่าง"มีอะไรเหรอครับคุณตำรวจ""ผมจะมาแจ้งข่าวเรื่องเสี่ยฉัตรชัยกับคุณมานะนะครับ"คุณตำรวจถึงกับกั้นขำของสภาพคุณพ่อมือใหม่ที่ขอบตาดำคล้ำ หัวยุ่งเหยิง แถมยังปากซีดอีกต่างหาก หมดสภาพมาเฟียใหญ่ไปโดยปริยาย"เชิญนั่งครับคุณตำรวจ""ตอนนี้ทางเราได
ย้อนไปเมื่อ 10 ปีแรกของการใช้ชีวิตคู่ของสินหลและแสนดี ศัตรูทางธุรกิจของสิงหลมีมามากมายหลายหน้าหลายตา เพราะความที่สิงหลในอดีตไม่ใช่นักธุรกิจที่มือใสสะอาดเท่าไหร่นัก ก่อนจะแต่งงานเขาเองก็ทำทุกอย่างเพื่อปีนป่ายขึ้นสู่จุดสูงสุด ทำให้เขาสร้างศัตรูไว้มากมาย"เฮียไปทำงานก่อนนะ ฝากหอมแก้มลูกๆด้วย"แสนดีสวมกอดสามี ในทุกๆเช้าเขาต้องแสดงความรักซึ่งกันและกันก่อนไปทำงานเสมอ สิงหลจะออกจากบ้านเป็นคนแรก ลูกชายทั้งสองคนสีหราชและสิรินทร์จะต้องไปโรงเรียนโดยที่แสนดีเป็นคนพาไปส่ง กิจวัตรประจําวันของครอบครัวเลิศรัตนวรชัย จะไม่มีอะไรใหม่เป็นพิเศษ แสนดีไปส่งนักเรียนเสร็จแล้วก็จะกลับมาที่บ้านเพื่อทำอาหารและดูแลบ้าน สามีออกไปทำงานเพื่อหาเงินไว้สำหรับอนาคตของลูก ทุกอย่างดูราบรื่น "วันนี้จะทำขนมอะไรเหรอแสนดี"ป้าประไพเอ่ยถามทันทีที่เห็นแสนดีกำลังเตรียมแป้งออกมาจากตู้"กะจะทำลูกชุบเอาไว้ให้เด็กๆทานเล่นตอนช่วงเย็นนะครับป้าประไพ กะหล่ำ ไปดูสีผสมอาหารในตู้ชั้นบนให้เราที""ได้เจ้าค่ะคุณหนู"กะหล่ำสาวใช้ประจำตัวของคุณหนูแสนดี ตอนนี้เธอมีครอบครัวแล้ว แต่งงานอยู่กินกับพี่เกรียงไกรแต่ยังไม่มีลูกด้วยกัน แสนดีมองคนสนิทของ
หมอพิพัฒน์ มานิชยกุล อายุ 56 ปี เขาเป็นนายแพทย์ที่ประจำอยู่โรงพยาบาล เป็นอัลฟ่าฟีโรโมนกลิ่นพิมเสน ยังคงครองตัวเป็นโสดเรื่อยมา เพราะไม่เคยคิดว่าความรักมันจะสามารถเกิดขึ้นในใจเขาได้"นี่ของฝากมึงไอ้หมอ"หมอพิพัฒน์เงยหน้ามองเพื่อนสนิทอย่างสิงหลที่วางถุงของฝากไว้ที่โต๊ะทำงานของเขา"มึงไปไหนมาถึงมีของฝากให้กู""ก็พาเมียกูไปอยุธยาที่เดิมนั่นแหละ กูล่ะไม่อยากไปเลยกลัวเมียกูหาย แต่ก็ขัดใจเมียไม่ได้ "หมอพิพัฒน์ถึงกับหัวเราะ สิงหลเป็นคนที่กลัวเมียมาก มากในระดับที่ไม่กล้าขัดใจเมียเลยแม้แต่นิดเดียว แค่เมียด่ามันก็ร้องไห้กระซิกกระซิกหมดมาดมาเฟียไปเลยทีเดียว"เออ..ไอ้หมอ ลูกชายกูเข้ามาทำงานที่โรงพยาบาลนี้เป็นยังไงบ้างวะ มีอัลฟ่ามาจีบลูกกูหรือเปล่า อย่าลืมดูแลหลานนะเว้ย"หมอพิพัฒน์คิดถึงลูกชายของสิงหลและแสนดีที่มีสายพันธุ์โอเมก้า สิรินทร์ เลิศรัตนวรชัย ย้ายมาที่โรงพยาบาลของเขาได้หลายเดือนแล้ว "เขาก็ทำหน้าที่ของเขานั่นแหละ มึงเลิกห่วงลูกดิ ลูกมึงน่ะ 22 แล้วนะ ไม่ใช่ 2 ขวบ!!"สิงหลมองเพื่อนสนิท ก่อนที่จะหัวเราะร่า"ขนาดลูกกูยัง 22 แล้ว มึงคิดสภาพมึงดิตอนนี้ยังไม่มีลูกเลย กว่ามึงจะมีลูก กูตายก่อน ไม่
สีหราชเดินลงมาจากชั้นบนในเช้าวันเปิดมหาลัย ปีนี้เขาจะเป็นนักศึกษาปีสุดท้ายแล้ว "ลงมาทานข้าวก่อนลูก""ครับแม่ แล้วนี่ไอ้เสือมันไปไหนครับ"แสนดีวางอาหารที่ทำเป็นประจำทุกเช้าบนโต๊ะอาหาร ครอบครัวของเขาตื่นไม่พร้อมกัน แต่เขาก็พร้อมที่จะให้ทุกคนได้กินอิ่มก่อนออกไปทำภารกิจของแต่ละคน"พี่เสือไปโรงพยาบาล เมื่อเช้าแม่ก็ถามแล้วนะว่าจะไปทำไมแต่ก็ไม่บอก คงจะไปหาหมอพิพัฒน์ละมั้ง เพราะเห็นว่าเสือจะย้ายมาที่โรงพยาบาลของหมอพิพัฒน์น่ะ"เสือหรือสิรินทร์ ได้เป็นหมอของโรงพยาบาลเดียวกับเพื่อนสนิทของพ่อ สิงโตเลยไม่ห่วงอะไรมากมาย เพราะปกติแล้วสิรินทร์จะเป็นโอเมก้าที่ทำตัวน่าห่วงมาก แต่ถ้าได้อยู่ใกล้อาพิพัฒน์แล้วสีหราชก็เบาใจ"ก็ดีนะครับแม่ ให้มันไปอยู่ใกล้อาพิพัฒน์ มันจะได้ไม่ต้องโดนอัลฟ่าคนอื่นจีบ""จ๊ะ ลูกทานอาหารซะนะ ตอนนี้หนูกลิ่นหอมไปรออยู่ที่รถแล้ว เอาน้องไปมหาลัยด้วยนะลูก แล้วก็อย่าลืม ไปส่งน้องที่คณะด้วย ลูกเคยดูแลพี่เสือมาแบบไหน แม่ขอให้สิงโตดูแลกลิ่นหอมแบบนั้นเลยนะลูก"สีหราชถึงกับถอนหายใจ เขาพ้นจากสิรินทร์มา 1 คน ยังต้องมาเจอกับเด็กกลิ่นหอมอีก ตอนที่เข้ามหาลัยใหม่ๆ เขารับหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดของพ
หลังจากจัดการธุระของเด็กกลิ่นหอมเสร็จเรียบร้อยแล้วแสนดีจึงเดินขึ้นมาชั้นบน เขาเองก็ถูกชะตากับโอเมก้ากลิ่นหอม เขารู้สึกว่ากลิ่นหอมเป็นเด็กที่เรียบร้อยอ่อนหวาน แถมยังเรียนรู้ได้เร็ว เขาเลยให้กลิ่นหอมนอนห้องข้างๆกับกะหล่ำ"จัดการเรื่องเด็กคนนั้นเสร็จแล้วเหรอจ๊ะ""ครับเฮีย เด็กคนนั้นน่ารักดีนะครับ ผมชอบเลย เขาดูเรียบร้อยและเจียมตัวมากเลย"สิงหลยิ้มให้กับภรรยา พร้อมกับดึงภรรยาลงมานั่งที่ตักของตน "เด็กคนนั้นน่าสงสารมากเลยนะ พ่อก็ตาย แม่ก็หนีไปมีผัวใหม่ บ้านก็ถูกยึด ก่อนที่พ่อของเขาจะตายก็อยู่กันลำบากมาก พ่อของเด็กคนนั้นเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเฮีย เคยโทรมาขอความช่วยเหลือจากเฮียไปครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเฮียก็ช่วยไป แล้วมันก็ไม่ติดต่อกลับมาอีกเลย มารู้อีกทีก็มันตายไปแล้ว ตอนที่เฮียไปเผาศพมัน เฮียเห็นเด็กคนนี้ยืนร้องไห้อยู่หน้าเมรุเผาศพ พอเฮียได้คุยกับเด็กคนนี้ เฮียก็เลยเกิดความสงสาร แล้วก็รับอุปการะนี่แหละ""ผมยินดีครับเฮีย ผมเองก็รู้สึกเอ็นดูเด็กคนนี้เหมือนกัน"ในระหว่างที่พูดมือของสิงหลก็ไม่ได้อยู่กับที่ มือของเฮียลูบไปตามหลังของแสนดี แม้เวลาจะผ่านกันมา 20 กว่าปีแล้วแต่กลิ่นลีลาวดียังไม่จางหาย เขา
หลังจากที่ถึงบ้านสีหราชเดินนำพี่ชายเข้าไปภายในทันที เขารีบไล่พี่ชายไปอาบน้ำเพราะมีกลิ่นอัลฟ่าติดตัวพี่ชายกลับมา"ก็พี่ยังไม่อยากอาบ สิงโตจะมาบังคับพี่ทำไม สิงโตอยากอาบสิงโตก็ไปอาบสิ กลิ่นแค่นี้แม่ไม่ว่าหรอก""มึงรีบไปก่อนที่กูจะโมโห ไปเข้าใกล้มันทำไม มึงก็รู้ว่ากลิ่นฟีโรโมนของอัลฟ่ามันติดมาง่ายจะตาย แล้วเสือกไม่ระวัง ถ้าป๊ากับแม่รู้เข้ากูก็โดนอีก!!"ในระหว่างที่ทั้งสองพี่น้องยืนเถียงกัน แสนดีเดินออกมาจากครัวก็ได้ยินเสียง"เกิดอะไรขึ้น ทะเลาะกันทำไม!""ไม่ได้ทะเลาะกันครับแม่ น้องก็แค่เสียงดัง เราไม่ได้ทะเลาะกันครับ"สิรินทร์เดินเข้าไปกอดมารดา แม่ของเขาในวัย 45 ปี ยังสวยและมีเสน่ห์มากมาย ขนาดที่ป๊าของเขายังหวงและหึงทั้งๆที่อยู่กันมา 20 กว่าปีแล้ว"แล้วทำไมกลิ่นอัลฟ่าถึงติดตัวลูกมาแรงนักล่ะเสือ""พอดีผมยืนคุยกับเพื่อนของน้องมานะครับ มันก็เลยติดมา มันเหม็นมากขนาดนั้นเลยเหรอครับแม่""ก็ไม่เท่าไหร่หรอก ไปนั่งรอที่โต๊ะไปเดี๋ยวแม่เอาขนมไปให้กิน ลูกด้วยนะสิงโต เลิกเสียงดังใส่พี่สักที ไม่อย่างนั้นแม่จะฟาดแล้วนะ"สีหราชมองสองแม่ลูกที่ยืนกอดกันกลม แม่ของเขาเป็นใหญ่ในบ้านเลิศรัตนวรชัย แม้กระทั่งป๊
ชีวิตครอบครัวของสิงหลและแสนดี อยู่ในขั้นที่มีความสุขที่สุด แสนดีให้กำเนิดลูกชายคนที่ 2 เป็นอัลฟ่าอย่างที่หวังไว้ โดยสิงหลตั้งชื่อให้ลูกคนที่ 2 ว่า สีหราช เลิศรัตนวรชัย หรือน้องสิงโต ครอบครัวของสิงหลสมบูรณ์แบบ มีลูกทั้งสองสายพันธุ์ สิงหลยังคงบริหารโรงแรมซึ่งตอนนี้ขยายออกไปอีกหลายสาขา ถึงแม้จะเหนื่อยแต่เขาก็ยังสู้เพื่อครอบครัว เขาต้องการเก็บเงินเพื่อให้ลูกเมียได้ใช้อย่างสุขสบาย สีหราช เลิศรัตนวรชัย ผู้มีสายพันธุ์อัลฟ่าอายุ 21 ปี และพี่ชายของเขา สิรินทร์ เลิศรัตนวรชัย มีสายพันธุ์โอเมก้า อายุ 22 ปี ทั้งสองคนมีนิสัยที่แตกต่างกันมาก สีหราชเป็นคนที่มีหน้าตาหล่อเหลาเขาชอบการแข่งรถมากเป็นพิเศษ เป็นนักแข่งระดับมือพระกาฬ หาตัวจับได้ยาก วันนี้เขาได้เข้าแข่งขันฟอร์มูล่าวันเพื่อชิงแชมป์ โดยมีพี่ชายยืนเกาะขอบสนามเป็นแรงเชียร์"มึงจะมาทำไมอ่ะเสือ กูบอกให้อยู่บ้านไง มึงมาสนามทีไรคนที่สนามก็มองมึงทุกที เดี๋ยวแม่ก็โกรธอีก ถ้ากลิ่นอัลฟ่าไปติดมึงเข้า!!""ก็พี่อยากมานี่นาสิงโต พี่อยากมาเชียร์สิงโต ทำไมต้องดุด้วยล่ะ"สิงโตถึงกลับกลอกตาขึ้นบน เสือเป็นโอเมก้าที่มีกลิ่นดอกลาเวนเดอร์ ซึ่งเป็นกลิ่นที่หายาก อัลฟ
หลังจากที่รับภรรยามาจากโกดังร้าง ทันทีที่ถึงคฤหาสน์แสนดีก็วิ่งตรงไปที่ลูกชายทันที ในขณะที่ทุกคนอยากรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นแต่แสนดีก็กลับทำนิ่งเฉย"เล่ามาก่อนแสนดี ว่าไปเจออะไรมาบ้าง"ป้าประไพถึงกับเอ่ยปากถามเพราะว่าแสนดีไม่ยอมพูดเรื่องที่ถูกจับไป นั่งเล่นกับลูกชายเฉย"ก็ไม่เห็นมีอะไรมากนะครับ เขาก็จับผมไป ผมก็ยอมให้เขาจับไปแต่โดยดี แต่พอคิดถึงลูกผมอยากกลับเขาไม่ยอมปล่อย ผมก็เลยจัดการหักแข้งหักขา เราไม่ได้โหดไปใช่ไหมกะหล่ำ"คำพูดสุดท้ายแสนดีหันไปพูดกับสาวใช้ประจำตัวซึ่งกะหล่ำก็ส่ายหัวไปมาทันที"สงสารคนพวกนั้นจังเลยเจ้าค่ะคุณหนู ที่ไม่รู้ว่าคุณหนูของบ่าวเก่งศิลปะการต่อสู้มากแค่ไหน"แสนดีขำให้กับคำพูดของคนสนิท เขาเตือนเสี่ยฉัตรชัยแล้ว แต่เสี่ยฉัตรชัยไม่ยอมปล่อยเขาเองสิงหลเดินกลับเข้ามาอีกครั้ง พร้อมกับหมอพิพัฒน์ และเครื่องมือแพทย์"มาให้ไอ้หมอมันตรวจหน่อยสิหนู เผื่อจะมีรอยฟกช้ำดำเขียวจะได้ทายา""ครับเฮีย"หมอพิพัฒน์ยิ้มให้กับแสนดี เขาไม่รู้ว่าแสนดีกลับมาได้ยังไง แต่ก็ดีใจที่ภรรยาของเพื่อนสนิทไม่ได้เป็นอะไร หมอพิพัฒน์ทำการตรวจร่างกายภายนอกให้กับแสนดี พร้อมกับขมวดคิ้วอย่างสงสัย"พี่ว่าพรุ
สิงหลกลับมาที่คฤหาสน์ เขาเดินวนไปวนมาเพราะสงสัยว่าภรรยาของเขาหายไปไหน สิ่งที่เขากลัวคืออาจจะมีพลังบางอย่างดึงภรรยาของเขากลับไปยังกาลเวลาของตัวเอง เขามองกะหล่ำที่อุ้มลูกชายของเขาอยู่ แสนดีจะทิ้งกะหล่ำไว้ที่นี่แล้วกลับบ้านไปคนเดียวอย่างนั้นเหรอ แสนดีไม่ทำแน่นอน สิงหลเดินไปเดินมาเขารู้สึกวิตกกังวลเป็นอย่างมาก เพราะข่าวคราวของแสนดีไม่มีเข้ามาเลย เกรียงไกรที่ออกไปสืบก็ไม่ติดต่อกลับมา จนเขารู้สึกว่า เขาเริ่มจะหายใจไม่ออก'ติ๊ด' เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เป็นเบอร์ที่เขาไม่คิดว่าจะโทรมา แต่เขาก็เลือกที่จะรับสาย"มีอะไรอีกเสี่ยฉัตรชัย ตำรวจตามหาคุณอยู่รู้หรือเปล่า ระวังตัวล่ะ เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่เตือน"'มึงไม่ต้องเตือนกูหรอก กูได้ข่าวว่าเมียมึงหายไปไม่ใช่เหรอไอ้สิงหล มีเวลามาจิกกัดกูแบบนี้แสดงว่าไม่ห่วงเมียมึงสินะ'เสียงที่ดังมาตามสายทำให้สิงหลถึงกับคิ้วขมวด เขายังไม่ได้บอกใครเลยว่าภรรยาของเขาหายไป ถ้าไอ้เสี่ยฉัตรชัยมันรู้ว่าภรรยาของเขาหายก็แปลว่ามันเป็นคนจับไปแน่นอน"หึหึ..กูก็ห่วงภรรยาของกูแทบตาย ที่แท้มึงเองเหรอที่จับเมียกูไปไอ้เสี่ยฉัตรชัย"'ฉลาดขึ้นแล้วนี่ คงตกใจมากสินะที่กูจับเมียรักของม
สิงหลที่ยังคงรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล โดยมีภรรยามาเฝ้าตลอด วันนี้ป้าประไพโทรมาบอกว่าคุณหนูเสือน้อยร้องไห้หาแม่ ทำให้วันนี้แสนดีจะต้องกลับไปที่คฤหาสน์โดยให้เกรียงไกรมาเฝ้าเจ้านายของเขาแทน ซึ่งสิงหลหน้าตาบอกบุญไม่รับทันที"เมียกูไป 2 ชั่วโมงแล้วนะเว้ย เมื่อไหร่จะมาสักที""ใจเย็นๆครับเจ้านาย คุณหนูเสือเธอคิดถึงแม่นะครับ เดี๋ยวเสร็จธุระจากทางโน้นแล้วคุณแสนดีก็คงโทรมา เพราะผมต้องไปรับคุณแสนดีเอง"เกรียงไกรตอบเจ้านายที่ตอนนี้หน้าตาไม่สบอารมณ์กับอะไรเลยตั้งแต่ที่คุณแสนดีถูกป้าประไพโทรตาม เกรียงไกรส่ายหน้าไปมา เจ้านายของเขากำลังสู้กับลูกชายตัวเอง ถึงแม้ว่าจะรู้ตัวว่าสู้ไม่ได้ก็ตาม สิงหลนอนอยู่ในโรงพยาบาลด้วยอาการกระสับกระส่ายเพราะไม่มีแสนดีอยู่คอยเฝ้า เขาไม่ยอมทานข้าวหรือยา ทำให้เกรียงไกรต้องโทรบอกคนที่บ้านทันที"ใช่ครับคุณแสนดี ตอนนี้เจ้านายไม่ยอมทานอาหารหรือยาเลยครับ บอกแต่ว่าจะรอคุณแสนดีมาเท่านั้น ตอนนี้ทั้งหมอและพยาบาลไม่กล้าเข้ามาไปในห้องเลยครับ แม้แต่ผมเองก็ยังไม่กล้าเข้าไปเลย"'อีกสักชั่วโมงนะพี่เกรียงไกร ตอนนี้ลูกเสือใกล้จะหลับแล้ว บอกให้หมอและพยาบาลอดทนอีกสักชั่วโมงนึงแล้วผมจะรีบกลั