ลาท่านพ่อ ลาท่านแม่ 1

หญิงชรามองหน้าแสนดีด้วยสายตาอ่อนโยน ก่อนจะยิ้มให้บางๆ

"หนูคงรักคุณพ่อคุณแม่มากสินะ"

แสนดีจึงกับน้ำตาคลอเมื่อพูดถึงท่านพ่อและท่านแม่ ท่านพ่อและท่านแม่มีเขาเป็นลูกเพียงคนเดียวเท่านั้น ทำให้ทั้งสองคนรักและตามใจเขามาก ถึงแม้ว่าท่านพ่อของเขาจะเป็นราชครู แต่ท่านไม่เคยดุลูกชายของท่านเลยแม้แต่ครั้งเดียว

"ใช่ครับคุณยาย ผมคิดถึงท่านพ่อท่านแม่มาก"

คุณยายยื่นมือออกไปเพื่อเป็นสัญญาณให้แสนดีรู้ว่าเขาต้องการมือของแสนดี แสนดีจึงยื่นมือข้างที่ไม่ได้ผูกติดกับสิงหลออกไปให้คุณยายโดยมีสายตาของสิงหลจับจองอยู่ตลอดเวลาเพราะความเป็นห่วงภรรยา

"ไม่ต้องห่วงหรอกนะพ่อหนุ่ม สบายใจเถอะ อย่างไรเสียโอเมก้าคนนี้ก็ต้องอยู่ที่นี่ตลอดไป มันเป็นชะตาฟ้าลิขิตนะ พันธะของทั้งสองคนผู้ติดกันไว้หลายภพหลายชาติ ถึงในชาตินี้จะเกิดกันคนละภพ แต่ฟ้าก็ยังลิขิตให้มาเจอและอยู่ร่วมกัน"

คุณยายสังเกตได้ว่าสิงหลมีความกังวลอยู่ตลอดเวลา เธอจึงปลอบประโลมไม่ให้สิงหลคิดมากจนเกินไป แต่ก็ไม่ได้ทำให้คิ้วของสิงหลหายขมวดได้เลย เขาจับภรรยาไว้แน่นเพราะกลัวว่าภรรยาของเขาจะหายไป แสนดีที่รู้สึกถึงแรงมือที่บีบ ทำให้เขาบีบตอบกลับไปทันที ทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว