2 : ร่วมหอลงโรง

บทที่ 2

'ร่วมหอลงโรง'

.

.

สองบุรุษต่างลอบกลืนน้ำลายลงคอยามได้เห็นท่าทางยั่วยวนขององค์หญิงสามแห่งแคว้นหลงที่ผู้คนต่างยกย่องว่านางนั้นงดงามราวกับเทพธิดา กิริยามารยาทเรียบร้อยสง่างามสมเป็นองค์หญิงของแผ่นดิน แต่บัดนี้กลับนอนแหวกขาเชื้อเชิญบุรุษทั้งสองให้เข้าหาพร้อมกันราวกับนางโลมในหอโคมไม่มีผิด

เหยียนอี้เป็นแม่ทัพแคว้นหลงจึงยังลังเลที่จะก้าวเข้าไปล่วงเกินองค์หญิงผู้สูงส่งต่างจากเซียวหยางชุนที่เป็นองค์ชายต่างแคว้นที่ปรารถนาในตัวขององค์หญิงซ่งหลิงซูมานานถึงขั้นยอมทิ้งศักดิ์ศรีทุกอย่างเพื่อเดินทางมาแต่งงานกับนางถึงแคว้นหลง แต่งเข้าราชวงศ์ซ่งด้วยความเต็มใจ ทั้งที่แต่ไหนแต่ไรมีแต่สตรีต้องแต่งออกไม่ใช่บุรุษแต่งเข้าเช่นนี้

ร่างสูงขององค์ชายต่างแคว้นก้าวเข้าไปหาซ่งหลิงซูทันที นางสบตากับผู้กล้าหาญคนแรกอย่างหงานเยิ้ม วงแขนเล็กยกขึ้นโอบกอดลำคอหนาเอาไว้ก่อนจะยื่นใบหน้าขึ้นไปประทับจูบลงบนริมฝีปากหนา สองลิ้นสอดแทรกเกี่ยวกระหวัดกันจนเกิดเสียงจูบอันชื้นแฉะ ปลายลิ้นแลบออกมาถูไถกันอย่างเร่าร้อน

แน่นอนว่าภาพเหล่านั้นล้วนอยู่ในสายตาของเหยียนอี้ที่จ้องมองอยู่ ร่างกายของเขาไม่ได้แข็งแต่ช่วงล่างกลับแข็งดุนดันเนื้อผ้าขึ้นมายามเห็นองค์หญิงสามผู้สูงส่งกำลังทอดกายให้องค์ชายต่างแคว้นกระทำย่ำยีด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้ม

สุดท้ายความอดทนของแม่ทัพผู้องอาจก็ขาดสะบั้น ร่างสูงก้าวขึ้นไปบนเตียงก่อนจะใช้สองมือจับที่อาภรณ์ช่วงหน้าอกของซ่งหลิงซูจากนั้นจึงฉีกกระชากมันออกด้วยแรงอันมหาศาลของคนจับดาบจับทวนมาแทบทั้งชีวิต

แคว่ก!!!

“อ๊ะ!” ซ่งหลิงซูร้องเสียงหลงยามอาภรณ์ถูกฉีกกระชาก

“เจ้าอย่าใจร้อนสิ!” เซียวหยางชุนหันไปตำหนิเหยียนอี้

แม่ทัพหนุ่มหันมาจ้องตาองค์ชายต่างแคว้น มือใหญ่บีบเคล้นลงบนหน้าอกอวบอิ่มที่ยอดเต้าสีชมพูอ่อนน่าทะนุถนอม “หรือพระองค์ไม่ชอบ”

เซียวหยางชุนมองหน้าอกอวบอิ่มที่ถูกบีบจนล้นขึ้นมาตามซอกนิ้วก็ถึงขั้นกลืนน้ำลายเหนียวลงคออึกใหญ่ เขาจับนางให้ล้มตัวลงนอนราบจากนั้นจึงซุกหน้าลงไปหาสองเต้าอวบอิ่มแล้วใช้ปากปรนเปรอจนน้ำลายเหนียวเปรอะเปื้อน ฟันหนาขบกัดลงบนยอดปทุมถันสีชมพูอ่อนจนมันแดงเถือก

“อ๊า… ซี๊ด~” เสียงครางหวานดังออกมาจากปากของซ่งหลิงซูด้วยความสุขสมยามถูกปรนเปรออย่างเร่าร้อน แต่เสียงครางนั้นกลับกลืนหายไปในลำคอเมื่อมีท่อนเอ็นใหญ่ที่ร้อนผ่าวยัดเข้ามาในปากจังหวะที่นางกำลังเผลอไผล

ท่อนเนื้อลำอวบใหญ่แทงลึกเข้ามาในปากจนแทบจะทะลุลงลำคอ ดวงตาคู่สวยที่ชุ่มชโลมไปด้วยน้ำตาเงยขึ้นสบมองกับเหยียนอี้ที่นั่งอยู่ข้างใบหน้าของนางและเป็นคนที่ยัดท่อนเนื้อใหญ่เข้ามาแบบไม่บอกไม่กล่าว

“กระหม่อมอยากเอาแท่งเนื้อของกระหม่อมยัดปากองค์หญิงมานานแล้ว”

ซ่งหลิงซูที่มีท่อนเอ็นอุ่นคาปากอยู่ไม่อาจจะเอ่ยสิ่งใดได้แต่นางก็รู้ความปรารถนาของบุรุษดีเพราะในชีวิตก่อนก็ช่ำชองเรื่องแบบนี้ไม่ใช่น้อย มือเล็กยกขึ้นจับท่อนเนื้อร้อนแล้วขยับใบหน้าขึ้นลงให้เนื้อแข็งรูดไปตามโพรงปากนุ่ม ปลายลิ้นตวัดเลียส่วนหัวดุนดันเข้าไปในรูมนอย่างชำนาญ

“อ๊า… อะ… องค์หญิงปากพระองค์ดีจริง ๆ กระหม่อมขอแตกใส่ปากพระองค์นะพ่ะย่ะค่ะ” เหยียนอี้ไม่รีรอรีบล้วงมือไปจิกผมของซ่งหลิงซูแล้วกระแทกแก่นกายเข้าออกภายในปากของนางอย่างหนักหน่วง

เสียงโครกครากดังออกมาจากปากที่กำลังสำลักจนหน้าดำหน้าแดงของซ่งหลิงซู ดวงตาร้อนผ่าวไปด้วยคราบน้ำตาที่ไหลปะปนกับน้ำมูกน้ำลาย แท่งเนื้อลำอวบใหญ่ยังขยับโยกไม่หยุดก่อนที่สุดท้ายน้ำคาวอุ่นจะอัดฉีดเข้ามาในปากของนาง

“แค่ก ๆ” ซ่งหลิงซูถึงขั้นสำลักจนหน้าดำหน้าแดง ปากบ้วนเอาน้ำคาวขุ่นออกมาบางส่วนจนไหลเยิ้มเหมือนหมาบ้าที่น้ำลายห้อยย้อยไม่มีผิด

แทนที่สองบุรุษจะรู้สึกสงสารแต่น้ำตากลับซ่งหลิงซูกลับยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ของเขาให้พลุ่งพล่านมากกว่าเดิมเสียอีก เซียวหยางชุนไม่อาจจะอดทนได้อีกต่อไป เขาจับนางให้นอนหงายดี ๆ ก่อนจะแหวกขาเรียวสวยออกแล้วแทรกตัวเข้าไปนั่งตรงกลาง แก่นกายลำอวบใหญ่ถูไถลงบนกลีบดอกไม้งามที่ชุ่มแฉะไปด้วยน้ำหวานจนซ่งหลิงซูส่งเสียงครางกระเส่าออกมาไม่หยุดปาก

แต่ก่อนที่เซียวหยางชุนจะได้สอดแทรกตัวตนเข้าไป เหยียนอี้กลับจับไหล่ห้ามปรามเขาเอาไว้ “พระองค์จะเริ่มก่อนได้อย่างไรกัน”

“ทำไมจะไม่ได้ในเมื่อเจ้าเสร็จสมไปแล้วรอบหนึ่ง แต่ข้ายังไม่ถึงสวรรค์เลย” เซียวหยางชุนปัดมือเหยียนอี้ออกไปก่อนจะหันกลับมาแล้วกดแก่นกายลำอวบใหญ่เข้าไปในโพรงอ่อนนุ่มอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าจะถูกเหยียนอี้แย่ง

“บะ… เบาหน่อย ข้าเจ็บ!”

“เบาไม่ได้ เดี๋ยวมีคนแย่งข้า!”

“อ๊า! จะ… เจ็บชะมัด”

ซ่งหลิงซูบิดเร้าด้วยความเจ็บเมื่อเซียวหยางชุนตะบี้ตะบันชำแรกแก่นกายเข้ามาอย่างหนักหน่วง อัดกระแทกเข้ามาสองครั้งจนมิดสุดลำยาว สัมผัสได้ถึงส่วนหัวที่กระแทกจนมดลูกนางสะเทือนเลย ความอึดอัดคับแน่นอยู่ที่ช่องทางด้านล่างเมื่อพยายามมองลงไปถึงกลับต้องตาโตกับขนาดของเซียวหยางชุนน้อยที่มันใหญ่ยาวยิ่งนักอย่างกับขาที่สาม

“ของเจ้าใหญ่ยาวนัก ขะ… ข้าเจ็บ เบาหน่อย”

“ข้าจะค่อย ๆ ขยับ” เซียวหยางชุนค่อย ๆ ขยับเอวในจังหวะเนิบช้าถอนแก่นกายลำอวบใหญ่ออกมาจนเกือบหลุดจากช่องทางอ่อนนุ่มจากนั้นจึงกระแทกเข้าไปใหม่จนเลือดแห่งความบริสุทธิ์ไหลรินอาบชโลมท่อนเนื้อของเขา

ริมฝีปากขององค์ชายต่างแคว้นยกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหันมาสบตากับเหยียนอี้ “ดูเลือดบริสุทธิ์นี้สิ มันช่างหอมหวาน แสดงให้เห็นว่าข้าคือคนแรกของนาง ไม่ใช่เจ้า”

“เจ้า!” เหยียนอี้กำหมัดแน่นทำท่าจะต่อยเซียวหยางชุนจนซ่งหลิงซูต้องรีบห้าม

“ใจเย็นก่อน!” นางยกมือขึ้นจับหน้าอกกำยำของเหยียนอี้ก่อนจะเลื่อนมือลงมาจับแก่นกายลำอวบใหญ่ที่ไม่ได้น้อยหน้าเซียวหยางชุนสักนิด มือเล็กชักรูดมันอย่างเร่าร้อนปลายลิ้นแลบเลียริมฝีปากด้วยท่าทางยั่วยวน

“เจ้าจะโมโหทำไมกัน ข้ามีตั้งสองรู รูหน้าไม่ได้ เจ้าก็ยังมีรูหลัง ค่ำคืนนี้ข้ายกมันให้พวกเจ้าทั้งสองคนได้เป็นเจ้าของเลย”

คำพูดของนางทำให้แม่ทัพหนุ่มของขึ้น แก่นกายชี้โด่แข็งขึ้นมามากกว่าเดิมเสียอีก เขาจับตัวนางพลิกให้นอนหันข้าง เซียวหยางชุนนั้นรู้ความต้องการต้องของบุรุษด้วยกันจึงยกขาข้างหนึ่งของนางขึ้นพาดบ่าเพื่อแทรกตัวเข้าไปหาร่องสวาท แก่นกายลำอวบใหญ่ยังคงกระแทกกระทั้นเข้าออกภายในช่องทางคับแน่นอย่างรุนแรงจนเสียงเนื้อกระทบกันดังติดถี่ ๆ ไม่เว้นวรรคให้พักหายใจสักนิดเดียว

ซ่งหลิงซูเชิดใบหน้าขึ้นส่งเสียงครางกระเส่าออกมาด้วยความเสียวซ่าน แต่กลับต้องตกใจยามมีนิ้วแทรกเข้ามาทางรูจีบด้านหลังของนาง เมื่อหันไปมองก็เห็นนิ้วของเหยียนอี้ที่ชุ่มไปด้วยน้ำมันลื่นกำลังสอดแทรกเข้าด้านหลัง

น้ำมันหอมถูกชโลมจนชุ่มนิ้ว เหยียนอี้ค่อย ๆ ชำแรกนิ้วเข้าไปภายในรูจีบอย่างนุ่มนวลจากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้วและจบลงที่สามนิ้วเพื่อเบิกทางให้ขยายกว้างขึ้น กวาดน้ำมันหอมไปทั่วช่องทางคับแน่นเพื่อให้เข้าได้ง่ายขึ้น แต่ความต้องการก็มากล้นเกินกว่าจะมานอนถูไถด้วยน้ำมันได้เพราะมันไม่อาจจะทำให้เขาถึงสวรรค์

ขวดน้ำมันหอมจึงถูกเทลงบนรูจีบเสียไหลหยาดเยิ้มเลอะเทอะที่นอน จากนั้นจึงหันไปสั่งเซียวหยางชุน “เจ้าลงไปนอนข้างล่างแล้วให้องค์หญิงนอนคว่ำทับเจ้าเอาไว้”

เซียวหยางชุนที่กำลังมีอารมณ์พลุ่งพล่านนั้นทำตามทุกอย่าง องค์ชายหนุ่มนอนหงายลงบนเตียงแล้วอุ้มตัวซ่งหลิงซูขึ้นมานอนทับ เขาจับแก่นกายสอดแทรกเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มอีกครั้งแล้วกระแทกสวนขึ้นไปอย่างหนักหน่วง สะโพกกลมกลึงของนางเด่นหราอยู่เบื้องหน้าของเหยียนอี้

มือใหญ่บีบลงบนแก้มก้นนุ่มแล้วจับมันแหวกออก แก่นกายลำอวบใหญ่ชำแรกผ่านรูจีบที่ปิดสนิทเข้าไปด้านในอย่างเชื่องช้าให้น้ำมันหอมช่วยเป็นใบเบิกทางให้เคลื่อนตัวเข้าไปง่ายขึ้นแต่ถึงกระนั้นช่องทางด้านหลังก็เข้ายากกว่าด้านหน้ามาก

“จะ… เจ็บ! เบาหน่อยท่านแม่ทัพ!”

“กระหม่อมก็เบาแล้ว แต่รูพระองค์มันคับแน่นยิ่งนัก”

“อ๊า! รูข้าจะฉีกแล้ว!”

“พระองค์จะร้องไปไยในเมื่อเป็นฝ่ายเชิญชวนกระหม่อมเอง ดีแค่ไหนแล้วที่กระหม่อมยังทำช้า ๆ ไม่กระแทกเข้าไปให้มันฉีกขาดเสีย”

คำกล่าวของเหยียนอี้มันทำให้ซ่งหลิงซูเถียงไม่ออกเลยทีเดียวเพราะนางเป็นฝ่ายเชิญชวนพวกเขาเองจึงต้องยอมรับผลที่จะตามมา แม้จะเจ็บแต่ก็รู้สึกดีมาก ตัณหาราคะกำลังมัวเมาซ่งหลิงซูจนแทบจะเสียสติแล้ว

ในยามนี้ช่องทางของนางทั้งข้างหน้าข้างหลังล้วนถูกกระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วงจากบุรุษทั้งสองที่กำลังสมสู่นางเยี่ยงสัตว์เดรัจฉาน เสียงเนื้อกระทบกันดังออกมาถี่ ๆ ไม่ขาดสาย เช่นเดียวกับเสียงครวญครางที่ดังประสานกันทั้งอ่อนหวานและเข้มขรึม

“สะ… เสียวยิ่งนัก รูของเจ้ากำลังบีบรัดข้าแน่น” เซียวหยางชุนจับเอวคอดบางเอาไว้จากนั้นจึงกระแทกสวนแก่นกายขึ้นไปอย่างเร่าร้อน

“ข้างหลังของพระองคฺ์กำลังทำให้กระหม่อมเสียสติ” เหยียนอี้ก็ไม่ยินยอมเขากระแทกเอวเข้าไปอย่างหนักหน่วงจนหน้าท้องกระแทกกับก้นกลมกลึงจนแดงเถือก

พวกเขาทั้งสองล้วนสุขสมยามได้ย่ำยีกายสาวตามใจปรารถนา ซ่งหลิงซูเองก็เสียวซ่านจนแทบสิ้นสติ ความเจ็บปวดปะปนไปกับความสุขสมยามแก่นกายลำอวบใหญ่แล้วยังยาวมากกำลังกระแทกเข้าใส่ช่องทางอ่อนนุ่มของนางทั้งสองรูพร้อมกันแบบนี้ พลันภาพในหัวมันกลับจินตนาการถึงหนังโป๊ที่เคยดูในชีวิตก่อน ถ้าปากของนางมีท่อนเนื้อลำอวบอีกสักแท่งมากระแทกปากคงดี