บทที่ 20

ทว่าชูโม่ดึงแส้หนังออกจากอกเสื้อของนางแทน!

ทันใดนั้นดวงตาของนางก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา ก่อนเหวี่ยงแส้ในมือฟาดใส่ฉินซูอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า!

รูม่านตาของฉินซูหดตัวเล็กน้อย เขาเบี่ยงตัวไปด้านข้างโดยสัญชาตญาณ หลีกเลี่ยงได้อย่างง่ายดาย

“อ๊ะ?!”

ชูโม่มีสีหน้าประหลาดใจ ในใจรู้สึกทึ่งเป็นอย่างมาก

การโจมตีนี้ดูเหมือนทำอย่างสบาย ๆ แต่ด้วยความแข็งแกร่งขั้นสูงสุดระดับปฐพีของนาง แม้ว่าจะโบกมือเบา ๆ ก็ตาม การจะหลบเลี่ยงมันก็เป็นเรื่องยากแล้วสำหรับจอมยุทธระดับซวนทั่วไป

แต่องค์รัชทายาทไร้ค่าผู้นี้ซึ่งขึ้นชื่อในเรื่องหลงสุรามักมากในกามอารมณ์กลับรอดพ้นไปได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร?

นางแทบมิเชื่อสายตาตัวเอง!

เมื่อชูโม่กำลังสงสัย ฉินซูก็เซจนหงายหลัง

“โอ๊ย ข้ากลัวแทบตาย เจ้าทำอะไรของเจ้ากัน”

เขาบ่นและลูบท้ายทอย ทำหน้าเหยเกอย่างเจ็บปวด

เมื่อเห็นเช่นนี้ ชูโม่ก็อดมิได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย และบ่นในใจอีกครั้ง

‘หรือว่าเมื่อครู่เป็นเพียงความบังเอิญ?’

คิดเช่นนั้น นางจึงส่งเสียงฮึดฮัด ยกแส้ขึ้นและเตรียมฟาดออกไปอีกครั้ง

ฉินซูยกฝ่ามือขึ้นแล้วตะโกน “ช้าก่อน!”

ชูโม่เลิกคิ้วและถามด้วยสีหน้าเย็นชา “มีอะไรจะสั