LOGINShare
บทที่ 483
Related chapters
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 484
สตรีในจวนตระกูลซูต่างมีสีหน้าเคร่งเครียด หรือว่า เรื่องสำคัญที่หลี่หลงหลินจะประกาศ คือฮ่องเต้หวู่ทรงตำหนิ และตระกูลซูจะต้องรับเคราะห์ด้วยหรือ? หลี่หลงหลินส่ายหัว “เสด็จพ่อตรัสว่า จะไม่ติดใจเอาความเรื่องการตายของฉินกุ้ยเฟยอีกต่อไป!” คำพูดของเขาหมายความว่า ฮ่องเต้หวู่ไม่ต้องการให้เรื่องบานปลาย ไม่ต้องการไล่ล่าลูกสมุนที่เหลืออยู่ของฉินกุ้ยเฟย และไม่เอาผิดองค์ชายสี่ แต่สตรีในตระกูลซูกลับเข้าใจผิดแล้ว พวกนางคิดว่า ฮ่องเต้หวู่ไม่เอาผิดหลี่หลงหลิน จึงพากันอุทานออกมา “อิทธิพลขององค์ชายเก้า ช่างน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง!” “ไม่เอาความ ฉินกุ้ยเฟยก็ตายเปล่าๆสิ!” “ฮ่าฮ่าฮ่า คราวนี้องค์ชายสี่กับตู้เหวินยวนคงแค้นใจจนอกแตกตาย!” หลี่หลงหลินเผยยิ้ม ไม่ได้อธิบายอะไร ฮูหยินผู้เฒ่าซูยิ้มอย่างอารมณ์ดี และถามว่า “องค์ชายเก้า ฮ่องเต้หวู่ได้ตรัสหรือไม่ว่า เจ้าจะได้แต่งงานกับเฟิ่งหลิงเมื่อไหร่?” ไม่แปลกที่ฮูหยินผู้เฒ่าซูจะรีบร้อน อยากให้ซูเฟิ่งหลิงแต่งงานกับหลี่หลงหลิน หลี่หลงหลินในตอนนี้ กำลังรุ่งโรจน์ เป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้หวู่ พิงต้นไม้ใหญ่แล้วร่มเย็น หากตระกูลซูต้องการกลับมารุ่งเ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 485
ไม่ต้องพูดถึงหัวหน้าแพทย์หลวงขั้นหก แม้จะเป็นแค่หมอหลวงธรรมดา หรือแม้แต่เด็กจุดเตา ก็เป็นเรื่องที่ทำให้วงศ์ตระกูลรุ่งเรือง! เจ้ารู้หรือไม่ว่าการเป็นหมอหลวงนั้นยากเย็นเพียงใด? นั่นเป็นตำแหน่งที่ได้รับการสืบทอดจากตระกูล! หากเจ้าเป็นหมอหลวง ลูกหลานของเจ้าก็จะเป็นหมอหลวง ตั้งแต่นั้นมาก็จะได้รับเงินเดือนจากราชสำนัก ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารการกิน มีคนมากมายแย่งกันเข้าไป! ลั่วอวี้จู๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย ถามอย่างไม่เข้าใจ “น้องสาม เจ้าไม่ชอบกฎระเบียบมากมายในวังหลวงหรือ? รู้สึกว่าไม่มีอิสระหรือ?” ซุนชิงไต้ส่ายหัว “ไม่ใช่!” หลิ่วหรูเยียนถาม “ถ้าอย่างนั้นเจ้าคิดว่า หัวหน้าแพทย์หลวงขั้นหกตำแหน่งเล็กเกินไป? อยากเป็นแพทย์หลวงใหญ่หรือ?” ซุนชิงไต้ยังคงส่ายหัว เหล่าสตรีต่างก็งุนงง หลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อย แล้วเอ่ยว่า “ข้ารู้ว่าทำไมพี่สะใภ้คนที่สามถึงไม่อยากเข้าวัง เป็นหมอหลวง!” เหล่าสตรีต่างก็เงยหน้าขึ้น มองหลี่หลงหลินอย่างตกตะลึง “ทำไม?” หลี่หลงหลินเอ่ยด้วยยิ้ม “เพราะว่า... อาหารในห้องเครื่องหลวงไม่อร่อยเอาเสียเลย!” ซุนชิงไต้ร้องไห้ออกมาเสียงดัง ดึงแขนเสื้อของหลี่หลงหลิน เช็ดน้ำม
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 486
เมื่อรู้ว่าสิ่งที่หลี่หลงหลินประกาศไม่ใช่เรื่องร้าย แต่เป็นเรื่องดีมาก เหล่าสตรีในตระกูลซูต่างก็ดีใจกันยกใหญ่ จนกระทั่งแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อน “พี่สะใภ้ใหญ่!” หลี่หลงหลินเรียกลั่วอวี้จู๋ไว้ ลั่วอวี้จู๋หันกลับมา ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน “องค์ชาย มีอะไรจะชี้แนะหรือ?” หลี่หลงหลินเกาหัว “ข้าอยากจะขอให้พี่สะใภ้ช่วยกระจายข่าวการจัดตั้งโรงเรียนแพทย์ที่โรงเรียนทหารซีซาน! โรคมาลาเรียกำลังระบาด โรคระบาดใกล้จะมาถึง เราต้องการคนจำนวนมาก...” ลั่วอวี้จู๋พยักหน้าเล็กน้อย “กระจายข่าว เรื่องง่าย ๆ!” หลี่หลงหลินรีบกล่าวขอบคุณ “ขอบคุณพี่สะใภ้มาก!” “แต่ว่า...” ลั่วอวี้จู๋ถอนหายใจ ดวงตาคู่สวยจ้องมองหลี่หลงหลิน “ข้าไม่ได้ตั้งใจจะขัดใจองค์ชายนะ! แต่เกรงว่าจะมีนักเรียนมาสมัครน้อยมาก!” หลี่หลงหลินขมวดคิ้วมุ่น “ทำไม?” ลั่วอวี้จู๋กล่าว “หากท่านรับสมัครนักเรียนจากประชาชนทั่วไป ไม่จำกัดเพศ ย่อมมีคนแห่กันมาสมัคร! แต่ท่านกลับต้องการรับสมัครบุตรสาวจากตระกูลชนชั้นสูง นี่เป็นเรื่องยากยิ่งกว่าขึ้นสวรรค์!” “พูดตามตรง ข้าไม่เข้าใจว่าทำไมท่านถึงทำเช่นนี้” “หรือว่า บรรดาคุณหนูที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างสุขสบ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 487
นอกจากเรื่องงานแล้ว ท่านไม่เคยเหยียบเข้ามาในตำหนักเฟิ่งซีเลยหรือ? ถึงแม้หม่อมฉันจะอาศัยอยู่ในตำหนักเฟิ่งซี แต่มันก็ไม่ต่างอะไรกับตำหนักเย็นเลย! หลู่ฮองเฮาทรงรู้สึกเศร้าใจ แต่ก็ยังฝืนยิ้ม “ฝ่าบาท มีเรื่องอะไรหรือเพคะ?” ฮ่องเต้หวู่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เรื่องของฉินกุ้ยเฟย เราไม่คิดจะเอาความอีกต่อไป!” หลู่ฮองเฮาตกใจ “ฝ่าบาท พระองค์เคยสัญญากับหม่อมฉันแล้วไม่ใช่หรือเพคะ ว่าจะใช้เรื่องไสยศาสตร์เป็นข้ออ้าง ตรวจสอบวังหลัง กวาดล้างสมุนของฉินกุ้ยเฟย! พระองค์เป็นถึงฮ่องเต้หวู่ จะผิดคำพูดได้อย่างไร!” ฮ่องเต้หวู่โกรธขึ้นมา “ใช่! เราผิดคำพูด! แต่เจ้ารู้หรือไม่ว่า หากเกิดเรื่องไสยศาสตร์ขึ้น จะมีอีกกี่คนที่ต้องตาย? จะมีอีกกี่คนที่ต้องเดือดร้อน ครอบครัวแตกแยก?” “ราชวงศ์ต้าเซี่ยในตอนนี้ บอบช้ำมากพอแล้ว ทนไม่ไหวแล้ว!” หลู่ฮองเฮาก็โมโหขึ้นเช่นกัน “แต่ว่า นางเป็นคนทำตัวเอง...” ฮ่องเต้หวู่แค่นเสียงเอ่ย พลางมองหลู่ฮองเฮาด้วยสายตาคมกริบ “ในตอนนั้น เจ้าทำเรื่องเลวร้ายไว้มากมาย ฆ่าคนไปมากมาย เพื่อที่จะให้องค์ชายใหญ่ขึ้นครองราชย์ คนที่ตายโดยไม่ได้รับความเป็นธรรมจากน้ำมือเจ้า พวกเขาทำตัวเองเช่น
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 488
สีหน้าของฮ่องเต้หวู่เปลี่ยนไป “ดี! เจ้าเลี้ยงชายชู้ในตำหนักเฟิ่งซีใช่หรือไม่!” หลู่ฮองเฮาตกตะลึง “ไม่มีเพคะ... ฝ่าบาท พระองค์พูดอะไร? ทำไมต้องใส่ร้ายหม่อมฉัน?” ดวงตาของฮ่องเต้หวู่ลุกเป็นไฟ “ถ้าเจ้าไม่ได้เลี้ยงผู้ชายอื่น ทำไมต้องพรมน้ำหอมด้วย? บอกมา! เจ้าปิดบังอะไรเราอยู่!” เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลู่ฮองเฮาก็ทรงเข้าใจ ในตอนนั้น ตอนที่พระนางกับฮ่องเต้หวู่ยังรักกันดี ก็เคยมีเรื่องแบบนี้จริง ๆ พูดตามตรง หลู่ฮองเฮาก็ไม่คิดว่า เวลาผ่านไปนานขนาดนี้ ฮ่องเต้หวู่จะยังจำได้! “ฝ่าบาท!” หลู่ฮองเฮาน้ำตาไหลพราก พร้อมกับร้องไห้ฟูมฟาย “หม่อมฉันไม่ได้ทำจริง ๆ เพคะ! น้ำหอมนี่แค่...” ตอนแรกพระนางตั้งใจจะบอกความจริง ว่าเป็นแค่น้ำยากันยุงที่หลี่หลงหลินส่งมาให้ แต่หลู่ฮองเฮาเป็นคนฉลาดมาก จู่ ๆ ก็นึกอะไรขึ้นได้ จึงร้องไห้เสียงดัง “หลายปีมานี้ หม่อมฉันคิดถึงฝ่าบาทตลอด รอให้ฝ่าบาทเสด็จมาที่ตำหนักเฟิ่งซี ให้หม่อมฉันได้ปรนนิบัติฝ่าบาท!” “แต่ฝ่าบาทก็ไม่เคยเสด็จมา...” ฮ่องเต้หวู่ชะงัก เอ่ยเสียงสั่นเครือ “เจ้าหมายความว่า... เจ้ารอเราอยู่ตลอด!” หลู่ฮองเฮาพยักหน้าเบา ๆ น้ำตาไหลอาบแก้ม ฮ่องเต้หว
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 489
“ได้ยินมาว่าเป็นน้ำหอมดอกไม้ที่องค์ชายเก้าคิดค้นขึ้น ไม่เพียงแต่มีกลิ่นหอมเย้ายวนใจ ยังสามารถไล่ยุงได้อีกด้วย...” “โรคมาลาเรียในวังหลวงระบาดหนัก ได้ยินมาว่ายุงเป็นพาหะ น้ำหอมดอกไม้สามารถไล่ยุงได้!” “ต่อให้ไล่ยุงไม่ได้ ถ้าสามารถทำให้ฮ่องเต้หวู่เสด็จมาได้ ต่อให้แพงแค่ไหนข้าก็ยอมซื้อ!” เหล่าพระสนมต่างก็ตื่นเต้น เที่ยวเสาะแสวงหาสถานที่ที่ขายน้ำหอมดอกไม้นี้ หลี่หลงหลินถือโอกาสนี้ ส่งน้ำหอมดอกไม้ไปให้เว่ยซวินอีกชุดหนึ่ง เว่ยซวินดีใจมาก รีบขึ้นราคาน้ำหอมดอกไม้ แล้วขายให้เหล่าพระสนม หลังจากที่เหล่าพระสนมใช้แล้ว ก็พบว่าน้ำหอมดอกไม้อาจจะไม่ได้ดึงดูดผู้ชาย แต่ไล่ยุงได้ผลดีมาก หลู่ฮองเฮาเป็นแบบอย่างของสตรีทั่วแผ่นดิน สิ่งที่พระนางใช้ ย่อมเป็นสิ่งที่ดีที่สุด! ประกอบกับการบอกต่อของเหล่าพระสนม น้ำหอมดอกไม้จึงกลายเป็นกระแส ไม่เพียงแต่ได้รับความนิยมในวังหลวง ยังแพร่กระจายออกไปนอกวังอีกด้วย กลุ่มแรกที่ได้รับอิทธิพลจากกระแสนี้ คือกลุ่มชนชั้นสูง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บุตรสาวของขุนนางที่ไม่ค่อยออกจากบ้าน พวกนางอาศัยชื่อของการชุมนุมบทกวี มาพบปะกัน และพูดคุยถึงเรื่องราวที่น่าสนใจต่างๆ ที
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 490
ภายในพริบตา ในวันเปิดรับสมัครของโรงเรียนแพทย์ซีซาน เหล่าสตรีในตระกูลซูต่างแต่งหน้าสวยงาม สวมชุดหรูหรา มาที่เขาประจิมเพื่อให้กำลังใจซุนชิงไต้ ฮูหยินผู้เฒ่าซูก็มาด้วย นางถือไม้เท้าหัวมังกร สวมชุดคลุมสีแดงสด เป็นที่สะดุดตาอย่างมาก แม้ว่านางจะเป็นผู้หญิง แต่ในวัยเยาว์เคยออกรบ สร้างผลงานมากมาย ชุดคลุมตัวนี้ ฮ่องเต้องค์ก่อนทรงประทานให้ เป็นสิ่งที่มีค่ามาก! การที่ฮูหยินผู้เฒ่าซูสวมชุดคลุมตัวนี้ในวันนี้ แสดงให้เห็นว่านางให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากแค่ไหน “ฮ่าฮ่า” “ครั้งที่แล้วที่โรงเรียนทหารซีซานเปิดรับสมัคร ก็มีผู้คนมากมาย คึกคักมาก!” “ข้าพลาดโอกาสนั้นไป ครั้งนี้ต้องชดเชย!” ฮูหยินผู้เฒ่าซูยิ้มแย้มแจ่มใส หัวใจเต็มไปด้วยความคาดหวัง “ใช่เจ้าค่ะ” ลั่วอวี้จู๋ในชุดกระโปรงสีขาวสง่างาม ยืนยิ้มอยู่ข้าง ๆ แต่ในใจกลับร้อนรนมาก เมื่อเห็นหลี่หลงหลินเดินมา ลั่วอวี้จู๋ก็รีบดึงเขาไปด้านข้าง พูดด้วยความร้อนใจ “องค์ชาย คราวนี้แย่แล้ว!” หลี่หลงหลินเอ่ยด้วยยิ้ม “แย่อะไร?” ลั่วอวี้จู๋มองเขาอย่างไม่พอใจ “ตอนนี้ยังมีอารมณ์เล่นอีก! ท่านย่าอยากมาดูความคึกคักที่เขาประจิม ห้ามเท่าไหร่ก็ห้ามไม
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 491
“องค์ชายเก้า ท่านเองก็ไม่ถูกตลอดไปหรอก!”ลั่วอวี้จู๋สบมองหลี่หลงหลิน สายตามืดมนเดิมทีนางคิดว่า หลี่หลงหลินเป็นบุรุษแปลกหาได้ยากบนโลกใบนี้ ไม่มีสิ่งใดทำไม่ได้ ไม่มีสิ่งใดไม่รู้จักสรุปคือ หลี่หลงหลินได้รับสืบทอดความมั่นใจในตนเองจากฝ่าบาท คิดว่าเป็นฝ่ายถูกอยู่ตลอดทั้งๆ ที่ตนเองผิดไปแล้ว กลับปากแข็ง ไม่ยอมรับบุรุษเช่นนี้ คู่ควรให้ฝากฝังแน่หรือ?ฮูหยินผู้เฒ่าซูผิดหวังมาก ทอดถอนใจ “เฮ้อ กลับเถอะ...”ตอนนี้เอง เสียงกีบเท้าม้าระลอกหนึ่งดังขึ้นจากไกลๆหมอกและควันคละคลุ้งบนภูเขา ราวกับมีอาชานับหมื่นตัวกำลังควบตะบึงมา งดงามเป็นอย่างมากเห็นรถม้าหรูหรานับสิบกว่าคัน ประชันขันแข่งกัน ไม่มีใครยอมใคร มุ่งหน้ามายังภูเขาทิศประจิมครู่ต่อมารถม้ามาถึงหน้าประตูภูเขาทิศประจิมในที่สุดขุนนางชนชั้นสูงแต่ละคน พาลูกสาวงดงามอรชรของตน ลงจากรถม้าในบรรดาคนเหล่านั้น ไม่เพียงมีคุณหนูสูงศักดิ์ ยังมีท่านหญิง องค์หญิง...แต่ละคนล้วนคือกิ่งทองใบหยก งดงามเป็นอย่างมาก!“นี่ นี่ นี่...”ฮูหยินผู้เฒ่าซูตื่นเต้นมาก พูดจาไม่คล่องแล้ว “ตกลงนี่เกิดเรื่องอันใดขึ้น?”ลั่วอวี้จู๋ หลิ่วหรูเยียน ซูเฟิ่งหลิงไปจน
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 592
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 591
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 590
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 589
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 588
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 587
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 586
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 585
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 584
