Share
บทที่ 353
Related chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 354
กงซูหว่านเม้มฝีปาก แล้วจ้องเข้าไปในแววตาของหลี่หลงหลิน “องค์ชายเก้า เจ้ารู้หรือไม่ว่าตัวเองกำลังพูดอะไรหรือ?”หลี่หลงหลินยิ้ม “แน่นอน! และข้าก็ยังรู้ด้วยว่าถ้าสามารถผลิตเหล็กหลอมได้หลายร้อยชิ้น ไม่เพียงแต่ทั้งต้าเซี่ยเท่านั้น แม้แต่ทั้งใต้หล้านี้ก็พลิกฟ้าพลิกดินได้!”ซูเฟิ่งหลิงน้ำลายไหลอย่างอดไม่ได้ “ถ้าสามารถผลิตเหล็กหลอมได้หลายร้อยชิ้นจริงๆ จะสร้างอาวุธและชุดเกราะเทพได้มากขนาดไหน!”กงซูหว่านก็พยักหน้าเช่นกัน “ใช่! มีอาวุธสงครามมากมายที่ไม่กล้าจะจินตนาการ และสามารถสร้างมันออกมาได้...”หลี่หลงหลินพูดไม่ออกอยู่พักหนึ่งซูเฟิ่งหลิงก็ช่างเถอะ เดิมทีนางก็เป็นเพียงเด็กโง่คนหนึ่งแต่ด้วยความสามารถและความฉลาดของกงซูหว่าน ถือว่าอยู่ในอันดับต้นๆ ของยุคนี้อยู่แล้ว แต่วิสัยทัศน์ก็ยังได้รับอิทธิพลจากยุคสมัยจะสร้างเกราะแบบไหน จะสร้างอาวุธแบบไหน!จุดประสงค์ในการผลิตเหล็กกล้า ได้กลายเป็นการผลิตปืนและปืนใหญ่ไปแล้ว!ยุคสมัยของอาวุธเย็นได้สิ้นสุดลงแล้ว!อนาคตคือยุคแห่งอาวุธปืน!ทหารม้าเผ่าหมานอี๋เหล่านั้น เพียงกระสุนนัดเดียวก็สามารถทำลายทั้งหมดได้!อย่างไรก็ตาม หลี่หลงหลินคิดเช่นนี้เพียงใน
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 355
“องค์ชายท่านรีบไปดูเถอะ!”หลี่หลงหลินตะลึงจางอี้เจ้าคนไร้ประโยชน์ผู้นี้ กล้าไปท้าทายพ่อตัวเองได้อย่างไร?พอได้เป็นบัณฑิตชั้นสูง ก็เลยปีกกล้าขาแข็งอย่างนั้นหรือ?ในเวลานี้ ซูเฟิ่งหลิงที่เพิ่งเปลี่ยนเป็นชุดทหารเสร็จก็เดินออกมาจากห้อง แล้วกล่าวด้วยความประหลาดใจ “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”หลี่หลงหลินถามว่า “ภาพอักษรที่ข้าให้เจ้า เจ้าเอาใส่กรอบแล้วใช้หรือไม่?”ซูเฟิ่งหลิงพยักหน้ากล่าวว่า “เสร็จแล้วเมื่อวาน”หลี่หลงลินพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “เอาล่ะ! นำภาพอักษรไปที่เขาทิศประจิม!”ซูเฟิ่งหลิงหยิบภาพอักษรขึ้นมาทันที ขึ้นรถม้าพร้อมกับหลี่หลงหลินและหนิงชิงโหว จากนั้นก็มุ่งหน้าไปที่เขาทิศประจิมหนึ่งชั่วยามต่อมาเมื่อ หลี่หลงหลินมาถึงเขาทิศประจิม เขาลงจากรถม้า ก็เห็นหรงกั๋วกงกำลังทอดถอนใจกลุ่มชนชั้นสูงกำลังเกลี้ยกล่อมหรงกั๋วกงแต่เขากลับไม่ฟังเลย“หัวหน้าสำนักศึกษามาแล้ว!”เมื่อเหล่านักเรียนเห็นว่าหลี่หลงหลินมาแล้ว จึงทำความเคารพอย่างรวดเร็วหลี่หลงหลินเดินผ่านฝูงชน แล้วเดินไปตรงหน้าจางเฉวียน เอ่ยถามอย่างประหลาดใจ “หรงกั๋วกงข้าได้ยินมาว่าเจ้ากับจางอี้กำลังทะเลาะกัน! มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นก
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 356
หลี่หลงหลินหัวเราะเบาๆเห็นได้ชัดว่าจางอี้อยู่ในช่วงต่อต้านแม้แต่เจ้าที่เป็นพ่อ เขายังไม่ฟังเลยแล้วข้าเป็นใคร?แต่มีคำพูดของคนผู้หนึ่ง จางอี้จะต้องฟังแน่หลี่หลงหลินพูดกับซูเฟิ่งหลิง “ไปเอาตัวเจ้าเด็กเวรจางอี้ออกมา!”ซูเฟิ่งหลิงพยักหน้า แล้วเดินไปที่ประตูพร้อมตะโกนว่า “จางอี้ ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!”จางอี้เดิมทียังคงต่อต้านอยู่ในห้องอย่างดื้อรั้น ใช้ตู้ดันประตูเอาไว้ ต่อให้เง็กเซียนฮ่องเต้ลงมา ก็ไม่คิดที่จะเปิดประตูแต่พอเขาได้ยินเสียงของซูเฟิ่งหลิง ก็ตกใจกลัวจนฉี่แทบราด เขารีบเปิดประตูออกมา แล้วก้มหน้า “ท่านอาจารย์...”ไม่มีทาง!ประสบการณ์ที่เลวร้ายในเดือนนี้ทำให้จางอี้ ต้องทนทุกข์ทรมานจากความผิดปกติที่เกิดหลังความเครียดสะเทือนใจ ตอนนี้จางอี้ไม่กลัวฟ้า ไม่กลัวดิน แม้แต่บิดาก็ยังกล้าต่อต้านทว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าซูเฟิ่งหลิง กลับกลายเป็นหนูที่เห็นแมว“เจ้าลูกทรพี!”จางเฉวียนที่ไม่ได้ดั่งใจก็ยื่นมือออกไปหมายจะทุบตีหลี่หลงหลินยื่นมือออกไปห้ามจางเฉวียน “หรงกั๋วกง ลูกจะสั่งสอนให้ดีได้ ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาการทุบตี! เจ้าต้องพูดเหตุผลกับเขา! ช่างเถอะ ดูท่าเจ้าก็ไม่ใช่คนที่จะใช้เหตุผ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 357
มันช่างเป็นคำชื่นชมที่ขัดต่อกฎธรรมชาติจริงๆซูเฟิ่งหลิงละอายใจจริงๆ!หลี่หลงหลินมองไปที่ธงเกียรติยศเขาทิศประจิมทั้งหมดที่กำลังกระพือ กลับรู้สึกพอใจมากธงเกียรติยศ!คำด้านบนนี้อาจจะฟังดูเลี่ยนหน่อย ถึงจะมีประโยชน์ในการโฆษณา!แต่ว่าธงเกียรติยศเป็นเพียงผลพลอยได้ การโฆษณาจริงๆ คือหนิงชิงโหวและจางอี้สองคนนั้นต่างหากหลี่หลงหลินโบกมือเรียกหนิงชิงโหวมาและอธิบายให้ชนชั้นสูงทุกคนได้ฟัง “ชื่อของเขาคือหนิงชิงโหว เขาคือบัณฑิตจอหงวนในการสอบขุนนางพระราชทานครั้งนี้!”ขุนนางต่างรู้สึกตื่นเต้นอย่างยิ่ง พร้อมกับยกมือขึ้นคำนับ “ชื่นชมชื่อเสียงมานานแล้ว!”หนิงชิงโหวไม่ชอบเลียแข้งเลียขาผู้มีอำนาจ เขาคุ้นเคยกับการหยิ่งผยอง เขาเพียงยกมือขึ้นแล้วกล่าวว่า “มิกล้า!”นั่นก็ยิ่งทำให้เหล่าชนชั้นสูงรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ“สมแล้วที่เป็นบัณฑิตจอหงวน!”“ช่างน่าชื่นชมมากจริงๆ!”“ข้าได้ยินมาว่าหนิงเซิงผู้นี้ก่อนเป็นบัณฑิตจอหงวน เขาถูกขนานนามว่าเป็นบัณฑิตหยิ่งยโสอันดับหนึ่งในใต้หล้า!”“ช่างเป็นยอดฝีมือมาก! น่าทึ่งมากจริงๆ!”เหล่าชนชั้นสูงล้วนเป็นคนหยาบกระด้าง สำหรับบัณฑิต และยิ่งกับหนิงชิงโหวที่เป็น
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 358
ตามที่หลี่หลงหลินคาดไว้ เหล่าชนชั้นสูงที่มักจะแย่งชิงก่อนใคร กลับไม่มีใครเดินออกมาสมัคร“ข้าหูฝาดไปหรือไม่? องค์ชายเก้าเมื่อครู่นี้เพิ่งจะพูดเรื่องเงินหรือ?”“ครึ่งปีการศึกษาละหนึ่งพันตำลึงเลยหรือ แบบนี้หนึ่งปีไม่เท่ากับว่าต้องจ่ายสองพันตำลึงหรือ!”“แม้จะเป็นหนึ่งในสี่สถาบันหลัก ค่าเล่าเรียนก็ไม่แพงขนาดนี้!”“พวกเราเป็นคนชนชั้นสูง เรียนตำราไปจะมีประโยชน์อะไร หรือว่าจะสามารถเข้าไปเป็นขุนนางในราชสำนัก สุดท้ายมันก็แค่เพื่อหน้าตาเท่านั้น!”“ถูกต้อง! เพื่อหน้าตา กลับต้องจ่ายเงินไปมากมายขนาดนั้น มันไม่คุ้มค่าเลยจริงๆ!”พวกชนชั้นสูงพากันถอยทันทีแม้พวกเขาทุกคนจะอิจฉาหรงกั๋วกงที่มีลูกชายอย่างจางอี้แต่พวกเขากลับต้องใช้เงินก้อนใหญ่หนึ่งพันตำลึง เพื่อจะส่งลูกหลานไปเรียนที่เขาทิศประจิมพวกเขาจึงปฏิเสธทันที!“องค์ชาย เจ้าเก็บค่าเล่าเรียนสูงเกินไปหรือไม่ เลอะเทอะสิ้นดี...”หนิงชิงโหวมีสีหน้าร้อนรนเล็กน้อยตอนนี้เขาเป็นครูที่โรงเรียนทหารซีซาน หากไม่ได้รับนักเรียน แล้วเขาจะสอนใคร?หลี่หลงหลินกลับไม่ได้แสดงสีหน้าตื่นตระหนกเลยและพูดด้วยรอยยิ้ม “พวกเจ้าทุกคนเป็นชนชั้นสูง! แม้ว่าลูกหลานของพว
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 359
ถือเป็นโอกาสอันดีในการสร้างอาชีพ!พวกชนชั้นสูงต่างก็เดือดพล่าน“องค์ชายเก้า ข้าจะส่งลูกชายข้าไปเรียนที่โรงเรียนทหารซีซาน!”“ข้าก็ขอสมัครด้วย!”“ข้าขอสมัครให้หลานชายของข้า!”“องค์ชายเก้า ข้าขอสมัครก่อน แล้วจะรีบกลับไปเอาตั๋วเงินจากจวนมาให้!”“ข้ามีตั๋วเงินติดตัวมาด้วย แต่ไม่ถึงหนึ่งพันตำลึง ข้าขอมัดจำก่อน!”เหล่าชนชั้นสูงโบกตั๋วเงินในมือและลงทะเบียนอย่างกระตือรือร้นหลี่หลงหลินเผยรอยยิ้มบนใบหน้า แล้วพูดกับหนิงชิงโหว “หนิงเซิงนับรายชื่อ แล้วส่งให้ข้าโดยเร็วที่สุด!”เมื่อพูดจบแล้วหลี่หลงหลินก็เอามือไพล่หลังแล้วเดินไปที่ห้องใต้หลังคาบนเนินเขาอย่างช้าๆนักเรียนคนหนึ่ง หนึ่งภาคเรียนใช้เงินหนึ่งพันตำลึงหนึ่งร้อยคนก็เท่ากับหนึ่งแสนตำลึง!หนึ่งพันคนก็หนึ่งล้านตำลึง!มิน่าล่ะ สำนักศึกษาขงจื๊อถึงได้ยืนหยัดมาเป็นเวลาหลายพันปี สำนักศึกษาใหญ่ๆ ก็เจริญรุ่งเรืองไปทุกที่ในใต้หล้านี้ มีกิจการใดที่สามารถทำเงินได้เท่ากับกิจการการศึกษาหรือไม่ถ้ามีล่ะก็คงจะเป็นด้านที่ดินอสังหาเท่านั้น!แต่หลี่หลงหลินไม่ได้รีบร้อนกินข้าวต้องกินทีละคำ จะกินให้อ้วนในมื้อเดียวไม่ได้!ก่อนอื่นต้องรับนัก
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 360
“หลอกลวงหรือไม่?”“เงินสามตำลึง มันสูงเกินไป!”“เพื่อนบ้านของข้าก็ถูกหลอกด้วยราคาที่สูง เกือบถูกขายไปเป็นกุลีในเขา!”“โลกนี้ช่างยากลำบาก การระวังผู้อื่นนั้นมิควรขาด!”ผู้ลี้ภัยมองดูหลี่หลงหลินด้วยสายตาที่น่าสงสัยพวกเขาเดิมทีก็เป็นชาวบ้านที่ใจดีและใสซื่อ ไม่มีความระแวงใดๆแต่หลังจากที่พวกเขามาถึงเมืองหลวง ช่วงนี้พวกเขาถูกหลอกจนน่าสงสาร!กลางวันทำงานบ่อยๆ ไม่ได้รับค่าจ้าง ทั้งถูกคนทุบตี ถูกเตะ กระทั่งไปบอกทางการ ก็ยังถูกปล่อยผ่านโดนหลอกก่อนถึงจะได้รับบทเรียนผู้ลี้ภัยได้เรียนรู้ที่จะปกป้องตัวเอง จึงไม่วางใจเชื่อคนอื่นปัจจุบันนี้ค่าแรงในเมืองหลวงอยู่ที่เดือนละหนึ่งตำลึงเท่านั้นชายหนุ่มที่แต่งตัวหรูหราตรงหน้าเสนอเงินให้สามตำลึง ซึ่งเป็นราคาสามเท่า แถมยังสรุปบัญชีทุกวัน ไม่ว่าคิดอย่างไรก็ปกติ!!หลิวเกินเซิงก็อยู่ในฝูงชนเช่นกัน เขาขยี้ตาแล้วอุทานว่า “องค์ชายเก้า! นั่นองค์ชายเก้า!”หลังจากเสียงเตือนขึ้นมาเช่นนั้น ผู้ลี้ภัยก็จำหลี่หลงหลินได้ “ท้องฟ้ามืดแล้ว เมื่อครู่นี้มองไม่ชัด นั่นองค์ชายเก้าจริงๆ!”“องค์ชายเก้าไม่เคยโกหกใคร ถ้าเขาบอกว่าเดือนละสามตำลึงก็คือสามตำลึง!”ปัจจ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 361
แม้แต่องค์ชายก็ไม่ได้! หลายวันต่อมา ฮ่องเต้หวู่ที่เพิ่งเลิกจากการว่าราชการ เมื่อเดินทางมาถึงห้องทรงพระอักษร ก็เห็นฎีกาของเหล่าบัณฑิตที่กล่าวโทษองค์ชายเก้า หลังจากอ่านฎีกาแล้ว ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย: “เจ้าเก้ากำลังทำอะไรอยู่? เขาบอกว่าจะไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงไปเปิดโรงเรียนทหารที่ภูเขาทิศประจิม แล้วยังฉวยโอกาสหาเงินอีก?” “ภายในเวลาไม่กี่วันสั้นๆ เขาก็เก็บภาษีอย่างไม่เป็นธรรมไปกว่าแสนตำลึงแล้วหรือ?” “ช่างน่ารังเกียจจริงๆ!” ที่จริงแล้วฮ่องเต้หวู่รู้สึกอิจฉา เราจนถึงขั้นเหลือแค่เหรียญ เจ้าน่ะเป็นถึงองค์ชาย กลับออกไปกอบโกยเงินทองเป็นกอบเป็นกำ? ใครจะทนได้? โดยเฉพาะเมื่อฮ่องเต้หวู่ทรงทราบว่า องค์ชายเก้าจงใจนำจี้ที่ตนประทานให้ ไปแขวนไว้ที่โรงเรียนทหารซีซาน ก็ยิ่งทรงกริ้วมากขึ้น! “เจ้าเก้าคนนี้!” “ถึงกับใช้ชื่อของเราไปหลอกลวงต้มตุ๋น!” “สหายเว่ย ประกาศพระราชโองการของเราออกไป ให้เจ้าเก้ารีบมาที่นี่ เราจะต้องตำหนิเขาสักหน่อย เพื่อไม่ให้เขาเหลิงจนเกินไป แล้วก่อเรื่องใหญ่ขึ้นมา!” ฮ่องเต้หวู่สั่งเว่ยซวิน เว่ยซวินถูกหลี่หลงหลินซื้อตัวไปแล้ว และเป
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 394
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 393
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 392
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 391
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 390
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 389
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 388
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 387
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 386
