บทที่ 348

ผิวหน้าเว่ยซวินกระตุกริก

หลี่หลงหลินเจ้าเด็กคนนี้ต้องการแบ่งผลประโยชน์!

ช่างเถอะ!

หากมิใช่การแนะนำของหลี่หลงหลิน ตนเองก็ไม่สามารถเป็นผู้บัญชาการองครักษ์เสื้อแพรได้!

แบ่งปันกำไรออกไป ก็เป็นสามัญสำนึกของมนุษย์

เว่ยซวินใคร่ครวญครู่หนึ่ง “ในเมื่อองค์ชายเอ่ยปาก กระหม่อมลองแบ่งดูแล้ว คนละครึ่ง...”

หลี่หลงหลินมิได้พูด ส่ายหน้าเบาๆ

สีหน้าเว่ยซวินไม่สบอารมณ์ขึ้นมา “องค์ชาย ท่านมิใช่ต้องการสี่หกหรอกกระมัง? นี่ไม่ละโมบเกินไปหน่อยหรือ?”

หลี่หลงหลินยังส่ายหน้า

เว่ยซวินเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน “สามเจ็ด? ท่านไม่ใช่คนแล้วกระมัง!”

หลี่หลงหลินยังส่ายหน้าต่อ

เว่ยเซินระเบิดโทสะ “สองแปด? กระหม่อมไม่สามารถรับได้!”

เว่ยซวินไม่มีทายาท ชอบหาเงินที่สุด

หลี่หลงหลินถึงขั้นต้องการสองแปด เว่ยซวินกระอักเลือด ไม่มีวันรับปาก

หลี่หลงหลินหัวเราะแล้ว “เว่ยกงกง! ข้าไม่ต้องการสองแปด ไม่ต้องการสามเจ็ด ไม่ต้องการสี่หก ทั้งยังไม่ต้องการครึ่งครึ่ง! ข้าไม่ต้องการกำไรแม้ตำลึงเดียว ขอเพียงกงกงมอบความยุติธรรมให้ข้าอย่างหนึ่งก็พอ!”

เว่ยซวินตกตะลึงพรึงเพริด

หลี่หลงหลินมิได้ต้องการแบ่งกำไรกับตน เพียงเพื่อความยุติธรรมอย่างห